Στις αντιφάσεις των αποφάσεων που παίρνουν οι κυβερνώντες των χωρών και τα παγκόσμια όργανα τους φαίνεται και το γεγονός ότι δεν υπάρχει «κοινή λογική» αλλά… «λογική με ατζέντα» και πολιτική.
Ας υποθέσουμε ότι είμαστε ακόμα σε περίοδο πανδημίας, κι ας υποθέσουμε ότι όλα αυτά τα δυο σχεδόν χρόνια, το να λυθεί ο συνωστισμός στα ΜΜΜ δεν ήταν ακριβώς η προτεραιότητα της κυβέρνησης. Κι ας υποθέσουμε ότι η πολιτική της κυβέρνησης θέλει να εναρμονιστεί με τις Ευρωπαϊκές οδηγίες για την κυκλοφορία των οχημάτων στις μεγαλουπόλεις που σταδιακά καταργούν την κυκλοφορία με τα βενζινοκίνητα οχήματα και επιτρέπουν μόνο αμάξια νέας γενιάς και δη ηλεκτρικά.
Κι αφού τα υποθέσαμε όλα αυτά, βρείτε μου εσείς κοινό παρονομαστή που λέγεται δημόσιο συμφέρον υγείας και περιβάλλοντος. ΔΕΝ κολλάνε τα κομμάτια, παρότι είναι του ιδίου παζλ!
Τι κολλάει στην όλη υπόθεση; Μια ακόμα κίνηση βάσει της Ατζέντας 21/30 και Μεγάλης Επανεκκίνησης, που θέλει τις κοινωνικές ανισότητες να ανοίγουν την ψαλίδα τους και τον λαουτζίκο σε ένα συνεχές «απαγορεύεται» και «αποφασίζουμε και διατάσσουμε».
Αλλά η «μπότα» της νέας αυτής παγκόσμιας τάξης, πέφτει πιο βαριά σε πληθυσμούς όπως της Ελλάδας, γιατί, ούτε τα ΜΜΜ είναι στο επίπεδο των ευρωπαϊκών, αλλά ούτε και υπάρχουν πολλοί πολίτες που το βαλάντιο τους αντέχει να αγοράσει νέα αμάξια και μάλιστα τα πανάκριβα ηλεκτροκίνητα που, ψευδώς λένε ότι δεν παράγουν CO², αλλά πανάκριβο ρεύμα καταναλώνουν, άρα ενέργεια, το χειρότερο όμως είναι το περιβαλλοντικό τους θέμα με τις μπαταρίες, όταν αυτές ψοφήσουν και θα πρέπει κάπου να θαφτούν.
Πόσα κιλά υποκρισίας μπορεί να αντέξει κανείς σε μια μέρα, όταν χτες δημοσιεύσαμε τον νέο νομοσχέδιο που χαρίζει όλες τις περιβαλλοντικές παραβάσεις, και σήμερα μπαίνει και πάλι δακτύλιος στο κέντρο της Αθήνας, «εν μέσω πανδημίας»;
Έχεις πιο παλιό αμάξι; Πάρε ΜΜΜ.