Εχει βγάλει το παπούτσι του, δίπλα έχει τοποθετήσει την κάλτσα. Οι τρεις άνθρωποι δεξιά του τελείωσαν πρώτοι και τώρα τους παίρνει ο ύπνος με μισοτελειωμένα τσιγάρα στο στόμα, όσο εκείνος περιεργάζεται διεξοδικά το πόδι του, αναζητώντας μια φλέβα. Την ίδια στιγμή, περίπου 30 χρήστες χτυπούν ενέσεις στην οδό Ιεροθέου. Κάποιοι κοιμούνται έξω από το κτίριο της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην Καρόλου, άλλοι τρυπιούνται στη γωνία με Νικηφόρου, στην Κουμουνδούρου, στην Ξούθου, στη Βερανζέρου. Είναι ακόμα ένα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας. Η Μάρνη και οι γύρω δρόμοι είναι γεμάτοι σκουπίδια, εγκαταλελειμμένα κτίρια, ξεθωριασμένες επιγραφές από ένα παρελθόν της περιοχής που έχει από χρόνια εκλείψει. Λίγο πιο πάνω βρίσκεται το τετράστερο ξενοδοχείο Boss Boutique Hotel, που άνοιξε το 2020. Στον απέναντι δρόμο κάποιος σνιφάρει σκόνη, στη γωνία γυναίκες κάνουν πιάτσα. Περνώντας μπροστά από το ξενοδοχείο, ένας πωλητής αιφνιδιάζει ανυποψίαστους περαστικούς με αρώματα που βγάζει από μια χάρτινη σακούλα. Δύο τουρίστες βγαίνουν από την είσοδο του ξενοδοχείου – είναι η πρώτη τους φορά στην Αθήνα. «Αυτό που βλέπουμε είναι η πρώτη μας ελληνική εμπειρία», λέει στην «Κ» ο Λούκας, «ποιος ξέρει, μπορεί όλη η Ελλάδα να είναι έτσι».
Ο Κωνσταντίνος Μαστραντώνης, διευθυντής του Marina Athens Hotel στη Βούλγαρη, δηλώνει στην «Κ» πως η βαθμολογία που βάζουν οι τουρίστες στην τοποθεσία του καταλύματος είναι συχνά μηδενική. «Δεν τόλμησα να βγω από το ταξί – έκλεισα άλλο ξενοδοχείο», έγραψε ο Λουίς Μαλασάν στο Google. «Φοβόμασταν για τις ζωές μας όταν περπατούσαμε προς το ξενοδοχείο», έγραψε ο Ισαάκ Κάρτριτζ, «μείναμε 10 λεπτά και κλείσαμε άλλου». «Στη Βούλγαρη μπορεί να έρθει όποιος θέλει, ό,τι ώρα θέλει, και να βρει όποιο ναρκωτικό θέλει», λέει ο κ. Μαστραντώνης, τονίζοντας πως το κλίμα είναι αφιλόξενο για τους πελάτες. «Για παιδιά και οικογένειες ούτε λόγος», συμπληρώνει. Φροντίζει κοπέλες να μη δουλεύουν ποτέ απογευματινές βάρδιες. «Δεν είναι ένα υγιές, ασφαλές και ευχάριστο περιβάλλον», αναφέρει. Πολλοί εργαζόμενοι της περιοχής έχουν την ίδια άποψη. Υπάλληλος φαρμακείου λέει στην «Κ» ότι φοβάται καθημερινά.
«Επικρατεί μια χαοτική κατάσταση, ο καθένας κάνει ό,τι θέλει», δηλώνει. Πολλές φορές δεν μπορεί να ανοίξει το φαρμακείο διότι απέξω κοιμούνται χρήστες, ενώ συχνά βρίσκει «σύριγγες, βρωμιές, περιττώματα». Καλούν, σημειώνει, πολύ συχνά την Αστυνομία όταν δημιουργούνται επεισόδια μεταξύ χρηστών, και όχι μόνο, αλλά το χειρότερο είναι οι εφημερίες. «Δεν τολμάνε οι πελάτες να βγουν από το αυτοκίνητό τους στις 2 το πρωί για να έρθουν στο φαρμακείο», λέει, «πηγαίνουν αλλού». Δύο κουρεία στα πέριξ της Ομονοίας είναι άδεια. «Βλέπεις πόσες καρέκλες είναι εδώ μέσα;», λέει στην «Κ» μια κομμώτρια, «κάποτε δουλεύαμε επτά άτομα». Τώρα είναι μόνη της – «αναγκάζομαι και κλείνω την πόρτα όταν κάνω ανταύγειες», αναφέρει. «Είμαστε στα όρια να κλείσουμε», δηλώνει ένας κουρέας, υπογραμμίζοντας τον αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης και του κορωνοϊού στη μείωση της πελατείας, αλλά και της ευρύτερης εξαθλίωσης της περιοχής.
«Εχουν γίνει χειρότερα τα πράγματα, πατάμε ενέσεις, βλέπουμε αίματα, σπασμένα τζάμια», λέει στην «Κ» η Μαίρη Φεγγάρα, εργαζόμενη στον τομέα προμηθειών. «Τους χρήστες τους λυπόμαστε», τονίζει, «αλλά καταντάει επικίνδυνο για την υγεία μας». Η ίδια αποφεύγει να περπατάει στους δρόμους γύρω από το γραφείο – «φοβάσαι να κατέβεις από το τρένο», αναφέρει. Η 54χρονη Φιλιώ Χατήρα, ιδιοκτήτρια βιβλιοπωλείου στη Μενάνδρου, τονίζει πως κάποιους χρήστες τους βλέπει χρόνια – «με χαιρετάνε», αναφέρει. Δεν έχει δεχθεί ποτέ επίθεση, σε αντίθεση με πελάτη της, αλλά πέραν του ότι παλαιότεροι πελάτες έχουν σταματήσει να έρχονται στην περιοχή, την προηγούμενη εβδομάδα δεν μπορούσε να ανοίξει το βιβλιοπωλείο γιατί κάποιος έκανε ένεση έξω από την πόρτα.
Κάτοικοι και επαγγελματίες εξηγούν πως το πρόβλημά τους είναι η ευρύτερη ανομία που επικρατεί στην περιοχή, παρότι στη Βερανζέρου βρίσκεται το αστυνομικό τμήμα Ομονοίας, και δεν έχει να κάνει μόνο με τους τοξικοεξαρτημένους. «Δεν υπάρχει τάξη», αναφέρει εργαζόμενος σε πάρκινγκ, «δεν είναι μόνο τα ναρκωτικά – σφαγές, ξύλο, ό,τι άλλο θέλετε». «Σε κανένα άλλο κέντρο καμίας πρωτευούσης δεν συμβαίνει αυτό που συμβαίνει στην Αθήνα», δηλώνει ο πατήρ Σεραφείμ από την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου, «με την ψυχή στο στόμα ερχόμαστε, με την ψυχή στο στόμα φεύγουμε».
Η υποβάθμιση και η ευκαιρία
«Οι αστυνομικοί εδώ είναι διακοσμητικά στοιχεία», αναφέρει επιχειρηματίας, «περνάει το περιπολικό την ώρα που κάποιος πουλάει ηρωίνη». «Η εγγύτητα στο αστυνομικό τμήμα μάς δημιουργεί αίσθηση ασφάλειας για ψυχολογικούς λόγους, όχι ουσιαστικούς», δηλώνει άλλος, «στα 50 μ. από το τμήμα κυκλοφορούν παραβατικά στοιχεία». Ο κ. Μαστραντώνης αναφέρει πως το καλοκαίρι του ’21, έπειτα από διάφορες εκκλήσεις, τους έφεραν περιπολικό μονίμου βάσεως – «είχε χαρακτήρα αποτρεπτικό», τονίζει, «αλλά το πρόβλημα δεν λύθηκε, μεταφέρθηκε αλλού». Είναι μια πρακτική που πολλοί επισημαίνουν στην «Κ» – «γίνονται κάποιες προσπάθειες τα τελευταία χρόνια», σημειώνει φαρμακοποιός, «αλλά το πρόβλημα το μεταφέρουν από εδώ στη Σατωβριάνδου, στη Μάρνη και πάλι πίσω, δεν έχει νόημα, δεν σημαίνει ότι λύθηκε».
Κάτοικοι και επαγγελματίες εξηγούν πως το πρόβλημά τους είναι η ευρύτερη ανομία που επικρατεί στην περιοχή, παρότι στη Βερανζέρου βρίσκεται το αστυνομικό τμήμα Ομονοίας, και δεν έχει να κάνει μόνο με τους τοξικοεξαρτημένους. «Δεν υπάρχει τάξη», αναφέρει εργαζόμενος σε πάρκινγκ, «δεν είναι μόνο τα ναρκωτικά – σφαγές, ξύλο, ό,τι άλλο θέλετε». «Σε κανένα άλλο κέντρο καμίας πρωτευούσης δεν συμβαίνει αυτό που συμβαίνει στην Αθήνα», δηλώνει ο πατήρ Σεραφείμ από την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου, «με την ψυχή στο στόμα ερχόμαστε, με την ψυχή στο στόμα φεύγουμε».
Η υποβάθμιση και η ευκαιρία
«Οι αστυνομικοί εδώ είναι διακοσμητικά στοιχεία», αναφέρει επιχειρηματίας, «περνάει το περιπολικό την ώρα που κάποιος πουλάει ηρωίνη». «Η εγγύτητα στο αστυνομικό τμήμα μάς δημιουργεί αίσθηση ασφάλειας για ψυχολογικούς λόγους, όχι ουσιαστικούς», δηλώνει άλλος, «στα 50 μ. από το τμήμα κυκλοφορούν παραβατικά στοιχεία». Ο κ. Μαστραντώνης αναφέρει πως το καλοκαίρι του ’21, έπειτα από διάφορες εκκλήσεις, τους έφεραν περιπολικό μονίμου βάσεως – «είχε χαρακτήρα αποτρεπτικό», τονίζει, «αλλά το πρόβλημα δεν λύθηκε, μεταφέρθηκε αλλού». Είναι μια πρακτική που πολλοί επισημαίνουν στην «Κ» – «γίνονται κάποιες προσπάθειες τα τελευταία χρόνια», σημειώνει φαρμακοποιός, «αλλά το πρόβλημα το μεταφέρουν από εδώ στη Σατωβριάνδου, στη Μάρνη και πάλι πίσω, δεν έχει νόημα, δεν σημαίνει ότι λύθηκε».
«Εφτιαξαν ξενοδοχεία σε άλλους δρόμους και τους έστειλαν σε εμάς», λέει η κ. Χατήρα. Στο θέμα των ξενοδοχείων αναφέρονται πολλοί κάτοικοι της περιοχής – κάποιοι ελπίζοντας ότι μπορεί να βοηθήσει στην αναβάθμισή της, άλλοι τονίζοντας πως μπορεί η υποβάθμισή της να συμφέρει. «Είναι κοινό μυστικό ότι αυτή η κατάσταση εξυπηρετεί σκοπούς», δηλώνει στην «Κ» υπάλληλος κοσμηματοπωλείου, «ξενοδοχεία φυτρώνουν σαν μανιτάρια γιατί έχει υποβαθμιστεί η περιοχή». Τα τελευταία χρόνια έχουν ανοίξει στην Ομόνοια τουλάχιστον 4 ξενοδοχεία – πέραν του Boss Boutique, ο Ισραηλινός ξενοδοχειακός όμιλος Brown Hotels άνοιξε το 2021 το DAVE Red Athens και το Lighthouse Athens φέτος, όταν άνοιξε και το Moxy Athens City του Marriott International. «Μπορεί ο μεγάλος αριθμός καινούργιων ξενοδοχείων να αποτελέσει ευκαιρία για βελτίωση της εικόνας της περιοχής», αναφέρει στην «Κ» ο Θανάσης Καραγιώργος, ιδιοκτήτης του ιστορικού ζαχαροπλαστείου «Στάνη». Οσον αφορά το θέμα της χρήσης, η λύση, τονίζει, «θα ήταν μια συντονισμένη κίνηση, για λόγους ανθρωπισμού – να βρίσκονται αυτοί οι άνθρωποι σε μια μονάδα ή δομή».Δρόμοι γεμάτοι σκουπίδια, εγκαταλελειμμένα κτίρια, άνθρωποι κάνουν χρήση μέρα μεσημέρι, ξεθωριασμένες επιγραφές από ένα παρελθόν που έχει από χρόνια εκλείψει. Οι εικόνες που συνθέτουν το παζλ στα πέριξ της Ομόνοιας.
Αναφέρουν στην «Κ» πως τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν χάρη στον πρώτο Χώρο Επιτηρούμενης Χρήσης στην Ελλάδα, που άνοιξε ο ΟΚΑΝΑ τον Απρίλιο. «Δέχεται τον κόσμο που κάνει ενεργή χρήση σε έναν χώρο ασφαλή με καθαρά σύνεργα, δεν κάνει τη χρήση του σε δημόσια θέα», λέει στην «Κ» ο πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ Θανάσης Θεοχάρης. Στο κέντρο της Αθήνας, οι ενεργοί χρήστες υπολογίζονται στους 800-1.000, σημειώνει – τις πρώτες 6 μέρες του Μαΐου είχαν στον ΧΕΧ 81 επισκέψεις από ωφελουμένους, και είναι αισιόδοξοι πως όσο περνάει ο καιρός, περισσότεροι ήδη ενεργοί χρήστες θα επισκέπτονται τον χώρο. Αργότερα, σκοπεύουν να ανοίξουν 5 κινητούς ΧΕΧ σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων. Ενώ τονίζει πως είναι καλό βήμα, η Ελένη αναφέρει πως το πρόβλημα της διάχυτης χρήσης δεν έγκειται τόσο στο «μικρεμπόριο». «Τους μεγάλους εμπόρους», σημειώνει, «δεν τους βλέπει ποτέ κανείς».
Φεύγοντας από την Ομόνοια, η εκφωνήτρια του μετρό συλλαβίζει «Επόμενη στάση: Πανεπιστήμιο». Ανεβαίνοντας προς τα πάνω σε υποδέχεται ο γαλάζιος ουρανός, και η Αθηνά Προμάχος. Είναι μια άλλη πόλη, μόνο μια στάση μακριά.
Αναφέρουν στην «Κ» πως τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν χάρη στον πρώτο Χώρο Επιτηρούμενης Χρήσης στην Ελλάδα, που άνοιξε ο ΟΚΑΝΑ τον Απρίλιο. «Δέχεται τον κόσμο που κάνει ενεργή χρήση σε έναν χώρο ασφαλή με καθαρά σύνεργα, δεν κάνει τη χρήση του σε δημόσια θέα», λέει στην «Κ» ο πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ Θανάσης Θεοχάρης. Στο κέντρο της Αθήνας, οι ενεργοί χρήστες υπολογίζονται στους 800-1.000, σημειώνει – τις πρώτες 6 μέρες του Μαΐου είχαν στον ΧΕΧ 81 επισκέψεις από ωφελουμένους, και είναι αισιόδοξοι πως όσο περνάει ο καιρός, περισσότεροι ήδη ενεργοί χρήστες θα επισκέπτονται τον χώρο. Αργότερα, σκοπεύουν να ανοίξουν 5 κινητούς ΧΕΧ σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων. Ενώ τονίζει πως είναι καλό βήμα, η Ελένη αναφέρει πως το πρόβλημα της διάχυτης χρήσης δεν έγκειται τόσο στο «μικρεμπόριο». «Τους μεγάλους εμπόρους», σημειώνει, «δεν τους βλέπει ποτέ κανείς».
Φεύγοντας από την Ομόνοια, η εκφωνήτρια του μετρό συλλαβίζει «Επόμενη στάση: Πανεπιστήμιο». Ανεβαίνοντας προς τα πάνω σε υποδέχεται ο γαλάζιος ουρανός, και η Αθηνά Προμάχος. Είναι μια άλλη πόλη, μόνο μια στάση μακριά.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου