ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ !!! Η ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΧΡΕΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ !!!

Γράφει ο Κυριάκος Τόμπρας

ΑΔΥΝΑΤΗ Η ΕΞΟΦΛΗΣΗ ΤΩΝ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΝΕΩΝ

Κατά το κλαδικό λογιστικό σχέδιο των τραπεζών, η εξόφληση των δανείων μεταφράζεται σε καταστροφή χρήματος ενώ, η χορήγηση δανείων, σε δημιουργία νέου χρήματος. Έτσι λοιπόν, σε ένα τραπεζικό περιβάλλον όπου τα δάνεια είναι διαρκώς περισσότερα από τις καταθέσεις, η εξόφληση όλων των δανείων θα είχε κατ' αποτέλεσμα καταστροφικότερες συνέπειες ακόμη και από ένα καθολικό bank run, τινάζοντας στον αέρα ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Φανταστείτε λοιπόν πως μεταφράζεται η ανωτέρω εξίσωση στην Ελλάδα του 2018, με το σύνολο των δανείων περί τα 200 Δις, έναντι συνόλου καταθέσεων περί τα 120 Δις, δλδ με την σχέση καταθέσεων προς δάνεια μόλις στο 60% !!! 

Του Denis Vaden

Νομικῶς ὑπάρχει ἀπόλυτη ὑπαιτιότητα τῶν τραπεζῶν διότι ἀφοῦ τό χρῆμα ἐπί τῇ βάσει τῆς συνθήκης τῆς Λισσαβόνας εἶναι λογιστικό κατασκεύασμα δημιουργούμενο ἐκ τοῦ μηδενός κάθε φορά πού τίθεται ὡς δάνειο σέ κυκλοφορία, ἡ ἐξόφλησή του εἶναι ἀπολύτως ἀδύνατη ἀφοῦ πωλεῖται μόνο ἔναντι περισσοτέρου χρήματος (ὄχι ἔναντι ἄλλων ἀγαθῶν) καί περισσότερο χρῆμα μόνο οἱ τράπεζες ἐκδίδουν καί μόνο διά τῆς πωλήσεώς του (χορήγησης δανείων) τό θέτουν σέ κυκλοφορία. Ἐπομένως τό σύστημα λειτουργεῖ μόνο ὅσο οἱ τράπεζες χορηγοῦν διαρκῶς νέα δάνεια ὡστε διά τοῦ κυκλοφοροῦντος στήν ἀγορά ὅλο καί περισσοτέρου χρήματος νά ἐξυπηρετοῦνται τά παλαιότερα.

Στήν πράξη ἡ ὑπαιτιότητα αὐτή μένει ἀτιμώρητη διότι ἔχει θεσμοθετηθεί αὐτό τό μονοπώλιο τῶν τραπεζῶν καί αὐτή ἡ ληστρική φύση τοῦ χρήματος. 

Τό χρῆμα, σέ ἀντίθεση μέ τούς γελοίους ὀρισμούς τῶν κοπριτῶν ἀπατεώνων οἰκονομολόγων ΔΕΝ εἶναι προϊόν, εἶναι παραστατικό ἀγαθῶν ὅπως ἕνα δελτίο ἀποστολῆς ἤ τιμολόγιο. Καί φανταστεῖτε τό χαρτοπολεῖο πού πουλάει τά μπλοκάκια τιμολογίων νά τά χρεώνῃ ἀνάλογα μέ τήν ἀναγραφεισόμενη ἀξία τῶν ἐμπορευμάτων ἤ ὑπηρεσιῶν σέ κάθε φὐλλο, ἀντί στήν τιμή τῆς ἐκτύπωσης, τοῦ χαρτιοῦ καί κάποιου λογικοῦ κέρδους...

Τέλος, μέ δικαστή τόν ἴδιο τόν ἀντίδικο, δικαίωση ἄς μήν περιμένει κανείς.
Καί στίς περιπτώσεις πού κερδίζονται κάποιες δίκες, ἁπλῶς ὁ ἀντίδικος (τό τραπεζικό σύστημα πού ἐλέγχει τά πάντα καί τούς πάντες) τό ἀνέχεται καί τό ἐπιτρέπει προκειμένου νά καλλιεργεῖται ἡ ψευδαίσθηση ἐλευθερίας καί δικαιοσύνης. Ἐπομένως, καλῶς πράττουν ὅσοι μάχονται ἔστω ἔντός τῶν πλαισίων τοῦ συστήματος γιατί διαφορετικά τά πράγματα θά ἦταν γι αὐτούς πολύ χειρότερα.