Του Ιπποκράτη Χατζηαγγελίδη
Σε πρόσφατο άρθρο του, ο κ. Ανδρονόπουλος, εγκαλεί την Αριστερά επειδή «…παραμένει διαπιστωτική, ενίοτε ακτιβιστική, αλλά ποτέ ουσιαστικά ανατρεπτική». Δεν έχω λόγο να διαφωνήσω μαζί του, αλλά δεν με απασχολεί ιδιαιτέρως η τύχη της Αριστεράς. Αντιθέτως, με ενδιαφέρει πολύ η προτροπή του κ. Ανδρονόπουλου, προς την Αριστερά, να «θέσει το χρηματο-οικονομικό σύστημα στη θέση του κεντρικού ταξικού εχθρού με σοβαρή επιχειρηματολογία και πολιτικές επανελέγχου του από τα κράτη» για να μην «παραμείνει δεκανίκι της “φιλελεύθερης συναίνεσης”».Παρ’ ότι δεν είμαι σίγουρος ότι είναι σωστή, εν προκειμένω, η χρήση της λέξεως “φιλελεύθερος”, δεν θα επιμείνω. Το σημαντικό είναι ότι ο κ. Ανδρονόπουλος θέτει το χρηματο-οικονομικό σύστημα στη θέση του κεντρικού “ταξικού εχθρού”! Δεν με ενθουσιάζει η άποψη αυτή, αλλά ούτε και μπορώ να την απορρίψω. Οπωσδήποτε, δεν μπορώ να είμαι χαρούμενος από την λειτουργία του χρηματο-οικονομικού συστήματος στη χώρα μας.
Για να είμαι πιο ακριβής, είμαι εντελώς απογοητευμένος από την ελλειμματική –έως αντιπαραγωγική– χρηματοπιστωτική λειτουργία. Στην πραγματικότητα, δεν διαθέτουμε χρηματοπιστωτικό σύστημα, αλλά μόνον ένα περιορισμένης λειτουργικότητος και χαμηλής αποτελεσματικότητος τραπεζικό σύστημα, το οποίο, μάλιστα, έχει μονοπωλιακό χαρακτήρα, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει πλήρες χρηματοπιστωτικό σύστημα.Δεν ασκώ κριτική στην άποψη του κ. Ανδρονόπουλου, την οποία θεωρώ, κατ’ αρχήν, σωστή. Όμως, είναι απολύτως σκόπιμο να γνωρίζουμε περί τίνος συζητάμε. Μάλιστα, επειδή δεν αρέσκομαι στην μαρξιστική ορολογία και ανάλυση –την θεωρώ αν όχι παρωχημένη πάντως ελλειμματική– προτείνω να δούμε όχι μόνον γιατί και πως το χρηματο-οικονομικό σύστημα έχει αυτονομηθεί, αλλά και ποια είναι τα θύματά του αφού, άλλωστε, το παραδοσιακό προλεταριάτο έχει προ πολλού πάψει να υφίσταται τόσο ως κοινωνική, όσο και ως πολιτική δύναμη.
Δεν χρειάζεται να κάνω οικονομική ανάλυση, η πραγματικότητα είναι αρκούντως απλή: Με ή χωρίς παραδοσιακό προλεταριάτο, η οικονομία δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς αναπτυγμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αυτό ισχύει για όλες τις χώρες, αλλά θα ασχοληθώ μόνον με την δική μας. Πόσο σημαντικό είναι να αποκτήσουμε ένα πλήρες χρηματοπιστωτικό –όχι τραπεζοκεντρικό– σύστημα το έχω εξηγήσει επανειλημμένως.
ΠΗΓΗ-Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου