ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ :
ΚΑΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΣΕ EUROGROUP, EKT & ΤΡΟΪΚΑ
του Νότη Μαριά
Προέδρου του Κόμματος ΕΛΛΑΔΑ- Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, Καθηγητή Θεσμών της ΕΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, πρώην Ευρωβουλευτή
του Νότη Μαριά
Προέδρου του Κόμματος ΕΛΛΑΔΑ- Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, Καθηγητή Θεσμών της ΕΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, πρώην Ευρωβουλευτή
Η απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ (ΔΕΕ) για το κλείσιμο των τραπεζών στην Κύπρο και «το κούρεμα» των κυπριακών καταθέσεων με την οποία το Eurogroup «βγήκε λάδι» αποτελεί για άλλη μια φορά απόδειξη πως κανένα όργανο της ΕΕ αλλά και των κρατών μελών της δεν τολμά να ακουμπήσει το «Άγιο δισκοπότηρο της Ευρώπης των Δανειστών» το οποίο βεβαίως δεν είναι άλλο από το Eurogroup (Ευρωομάδα). Έτσι και με τη βούλα της μείζονος συνθέσεως του ΔΕΕ στις 16 Δεκεμβρίου 2020 το Eurogroup είναι «λευκή περιστερά» και φυσικά κανένας δεν μπορεί να το αγγίξει. Με την απόφαση αυτή του ΔΕΕ κλείνει ένα μεγάλο δικαστικό κεφάλαιο σε σχέση με τη ζημιά που υπέστησαν χιλιάδες μικροκαταθέτες αλλά και μέτοχοι κυπριακών τραπεζών οι οποίοι μάταια προσπάθησαν να δικαιωθούν από το δικαστικό σύστημα της ΕΕ.
Η όλη υπόθεση του «κουρέματος» των κυπριακών καταθέσεων ξεκίνησε με προσφυγή ορισμένων ιδιωτών αλλά και νομικών προσώπων στο Γενικό Δικαστήριο της ΕΕ στο Λουξεμβούργου με στόχο να ακυρώσουν τη «Δήλωση της Ευρωομάδας με την οποία είχαν εξουσιοδοτηθεί η Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να αρχίσουν διαπραγματεύσεις με την Κύπρο σχετικά με το πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής». Καθώς όμως δεν ευδοκίμησαν οι προσφυγές ακυρώσεως στο Γενικό Δικαστήριο και οι συνακόλουθες αναιρέσεις στο ΔΕΕ, άλλοι ιδιώτες στη συνέχεια άσκησαν αγωγές αποζημιώσεως για εξωσυμβατική ευθύνη. Τις αγωγές έστρεψαν κατά της ΕΕ και κατά του Συμβουλίου, της ΕΚΤ, της Κομισιόν και κατά του Eurogroup.
Το Γενικό Δικαστήριο της ΕΕ, αφού έκρινε παραδεκτές τις αγωγές κατά των παραπάνω οργάνων της ΕΕ, αλλά και του Eurogroup, τελικά απέρριψε και πάλι τις αγωγές αυτές για λόγους ουσίας.
Η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου η οποία έκρινε ότι είναι δυνατή η άσκηση αγωγών αποζημιώσεως κατά του Eurogroup δεν άρεσε στο ιερατείο των Βρυξελλών καθώς δεν μπορούσε καν να διανοηθεί ότι πολίτες και διάφοροι άλλοι θιγόμενοι θα μπορούσαν να σέρνουν το Eurogroup στα δικαστήρια. Για τον λόγο αυτόν το Συμβούλιο άσκησε αναιρέσεις ενώπιον του Δικαστηρίου της ΕΕ παρότι επί της ουσίας τα όργανα της ΕΕ είχαν κερδίσει τις υποθέσεις αφού είχαν απορριφθεί οι αγωγές αποζημιώσεως που είχαν ασκήσει οι ζημιωθέντες κύπριοι καταθέτες και μέτοχοι. Αναιρέσεις βεβαίως άσκησαν και οι ιδιώτες που είχαν χάσει τις υποθέσεις στο Γενικό Δικαστήριο.
Τελικά το ΔΕΕ, αφού έκανε δεκτές τις αναιρέσεις του Συμβουλίου, στη συνέχεια απέρριψε ως απαράδεκτες τις αγωγές που ασκήθηκαν πρωτοδίκως κατά της Ευρωομάδας. Επιπλέον απέρριψε και τις αναιρέσεις των ιδιωτών κυπρίων καταθετών.
Ο Γενικός Εισαγγελέας του ΔΕΕ καθαγιάζει το Eurogroup
Αυτό ήταν λοιπόν το ιστορικό των υποθέσεων που απασχόλησαν το ΔΕΕ στις αποφάσεις τις οποίες αναλύουμε παρακάτω. Και προκαλούν κατάπληξη τα όσα διατείνεται το Δικαστήριο της ΕΕ σε σχέση με τη λειτουργία του Eurogroup και της τρόικας. Ιδίως για τον ελληνικό και κυπριακό λαό που πραγματικά ζήσαμε τα πέτρινα χρόνια του μνημονίου και είδαμε πως συμπεριφερόταν το Eurogroup και η τρόικα. Σαν τον ανθύπατο που έκανε ό,τι ήθελε στις αποικίες χρέους Ελλάδα και Κύπρο.
Ο καθαγιασμός του Eurogroup ξεκίνησε από τον Γενικό Εισαγγελέα του Δικαστηρίου στις εν λόγω υποθέσεις ο οποίος πέραν των άλλων επισήμανε στο σημείο 85 των προτάσεών του ότι «ο ρητός χαρακτηρισμός των συναντήσεων της Ευρωομάδας ως «άτυπων» αντιστοιχεί στη βούληση να χαρακτηρίζεται ο οργανισμός αυτός ως ένα εμπιστευτικό και ευέλικτο forum πολιτικής συζήτησης, με περιορισμένη συμμετοχή, προκειμένου να δημιουργηθούν ιδιαίτερες συνθήκες οι οποίες, διευκολύνοντας τις συζητήσεις μεταξύ των υπουργών, συμβάλλουν αποφασιστικά στην εξομάλυνση των διαφορών και στην άρση δυνητικών συγκρούσεων και, επομένως, ευνοούν την επίτευξη πολιτικής συμφωνίας».
Και συνέχισε στο σημείο 86: «Για τον λόγο αυτόν, η Ευρωομάδα, ως άτυπος οργανισμός, σχεδιάστηκε χωρίς δική της εξουσία λήψης αποφάσεων, όπως άλλωστε επιβεβαίωσε το Δικαστήριο στην απόφαση Μαλλής.
Αφετέρου, ο άτυπος χαρακτήρας του Eurogroup, ανταποκρίνεται στο μέλημα να διασφαλιστεί η ανεξαρτησία της ΕΚΤ από την πολιτική εξουσία και, ειδικότερα, από τα κράτη μέλη.
Επομένως, ο άτυπος χαρακτήρας κατέστη προϋπόθεση για τον διάλογο μεταξύ αρχών αρμόδιων για τη νομισματική πολιτική και αρχών αρμόδιων για την οικονομική πολιτική στην ΟΝΕ».
Μάλιστα περιγράφει έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο στο σημείο 87 λέγοντας: «Εξάλλου, ζητήματα όπως η φορολογική ή η δημοσιονομική στρατηγική ή οι προοπτικές οικονομικής ανάπτυξης δεν απαιτούν πάντοτε την άμεση λήψη αποφάσεων, αλλά μάλλον συνεπάγονται τακτικό διάλογο και συνεχή ανταλλαγή απόψεων ώστε κάθε υπουργός να μπορεί να αναλύσει διεξοδικά, με πλήρη εμπιστευτικότητα, την κατάσταση στο δικό του κράτος μέλος, ιδίως εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου, και, κατά συνέπεια, τις ενδεχόμενες επιλογές που έχει στη διάθεσή του». Βέβαια καταλαβαίνοντας ότι μάλλον το έχει παρατραβήξει επανέρχεται στο σημείο 88 επισημαίνοντας: «Πάντως, η Ευρωομάδα ασκεί σημαντική επιρροή σε όλα τα επίπεδα της διακυβέρνησης της ΟΝΕ, όπως άλλωστε αποδείχθηκε πρόσφατα σε ενωσιακό επίπεδο, καθόσον μπορεί να καθορίσει τις διασκέψεις του Συμβουλίου ECOFIN μέσω συντονισμένης θέσης των κρατών μελών της ζώνης του ευρώ εντός του Συμβουλίου αυτού· στο επίπεδο αυτό, η Ευρωομάδα διαδραματίζει επίσης πολύ σημαντικό πολιτικό ρόλο στους τομείς που μνημονεύθηκαν στο σημείο 80 των παρουσών προτάσεων· σε εθνικό επίπεδο, μέσω της δυνατότητας συντονισμού μέτρων ή παρεμβάσεων που αποφασίζονται σε εθνικό επίπεδο από τα επιμέρους κράτη μέλη· και σε διακυβερνητικό επίπεδο, για παράδειγμα, στο μέτρο που οι υπουργοί που μετέχουν στην Ευρωομάδα είναι επίσης τα μέλη του συμβουλίου διοικητών του ΕΜΣ». Παρά ταύτα όμως επανέρχεται στο σημείο 89 λέγοντας «Εντούτοις, η επιρροή που ασκεί η Ευρωομάδα παραμένει αμιγώς πολιτική. Συγκεκριμένα, ως οργανισμός με άτυπο χαρακτήρα, η Ευρωομάδα όχι μόνον δεν διαθέτει δικές της αρμοδιότητες, αλλά και δεν έχει οποιαδήποτε εξουσία επιβολής κυρώσεων σε περίπτωση μη υλοποίησης από τα μέλη της των συμφωνηθέντων πολιτικών στόχων. Οι υπουργοί που μετέχουν στις συναντήσεις είναι πάντοτε ελεύθεροι, από νομικής απόψεως, να αποστασιοποιηθούν, στα ενωσιακά, εθνικά ή διακυβερνητικά όργανα λήψης αποφάσεων, από τις πολιτικές συμφωνίες που επιτεύχθηκαν εντός της Ευρωομάδας. Η ικανότητα της Ευρωομάδας να επηρεάζει την οικονομική διακυβέρνηση εξαρτάται από την ικανότητά της να επιτύχει οικειοθελή σεβασμό των κοινών θέσεων.
Με άλλα λόγια, το αποτέλεσμα των συζητήσεων εντός της Ευρωομάδας πρέπει να είναι πραγματικά προϊόν συναίνεσης.
Βέβαια τα συμπεράσματα αυτά του Γενικού Εισαγγελέα δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα και αναρωτιέται κανείς αν ζει πραγματικά σ΄ αυτόν τον κόσμο ή σε κάποια γυάλα εικονικής πραγματικότητας στο plateau του Kirchberg στο Λουξεμβούργο. Γιατί πως αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι προσπαθεί να μας πείσει ότι το αποτέλεσμα των συζητήσεων εντός της Ευρωομάδας πρέπει να είναι πραγματικά προϊόν συναίνεσης, ενώ γνωρίζουμε τις ανά καιρούς καταγγελίες για εκβιασμούς εκ μέρους του Eurogroup προκειμένου να περάσουν οι πολιτικές του αποφάσεις όπως στην περίπτωση του «κουρέματος» των καταθέσεων των κυπριακών τραπεζών;
Ενδεικτικά αναφέρουμε ξανά εν προκειμένω σε σχέση με την κυπριακή κρίση ορισμένα πρωτοσέλιδα εφημερίδων όπως «Cypriot president says he was forced to accept EU bailout», (euroactiv.com 18/3/2013), ή «Cyprus sαys no to blackmail» (Εuronews 31/3/2020). Και όχι μόνο σε σχέση με την Κύπρο αλλά και με την Ελλάδα αναφέροντας όλως ενδεικτικά ως παράδειγμα το δημοσίευμα με τίτλο «Εκβιασμός από τρόικα σε Ελλάδα. Πάρτε μέτρα 4 δις ευρώ αλλιώς χρεοκοπείτε» (iefimerida 27/7/2012). Είναι άραγε αυτό οικειοθελής σεβασμός των κοινών θέσεων; Και μπορεί άραγε να μας πει μια περίπτωση υπουργού οικονομικών κράτους σε μνημόνιο που τόλμησε να αποστασιοποιηθεί «στα ενωσιακά, εθνικά ή διακυβερνητικά όργανα λήψης αποφάσεων, από τις πολιτικές συμφωνίες που επιτεύχθηκαν εντός της Ευρωομάδας;».
Βεβαίως ο κ. Γεν. Εισαγγελέας έχει απόλυτο δίκαιο τόσο στο σημείο 90 επισημαίνοντας ότι «επιπλέον, η έλλειψη δικών της αρμοδιοτήτων σημαίνει ότι οι πολιτικές συμφωνίες που επιτυγχάνονται εντός της Ευρωομάδας θα υλοποιούνται κατ’ ανάγκην μέσω πράξεων που θα εκδίδονται σε άλλα πλαίσια, είτε θα πρόκειται για πράξεις της Ένωσης, είτε των κρατών μελών, είτε διακυβερνητικών οργάνων που βρίσκονται εκτός του νομικού πλαισίου της Ένωσης, όπως ο ΕΜΣ» καθώς και στο σημείο 112 όπου παρατηρεί ότι «όπως εκτέθηκε στο σημείο 90 των παρουσών προτάσεων, οι πολιτικές συμφωνίες που επιτυγχάνονται εντός της Ευρωομάδας, ελλείψει ρητών αρμοδιοτήτων της, συγκεκριμενοποιούνται και εφαρμόζονται μέσω πράξεων και δραστηριοτήτων άλλων οργανισμών, είτε της Ένωσης είτε ευρισκόμενων εκτός του νομικού πλαισίου της Ένωσης. Επομένως, η δραστηριότητα της Ευρωομάδας προηγείται της υιοθέτησης συμπεριφορών δυναμένων να αποδοθούν σε διάφορους οργανισμούς. Η Ευρωομάδα παρεμβαίνει σε ένα στάδιο, αναμφίβολα σημαντικό, μιας ευρύτερης διαδικασίας λήψης αποφάσεων».
Στο απυρόβλητο το Eurogroup σύμφωνα με το ΔΕΕ
Το ΔΕΚ με τη σειρά του αποφάνθηκε στη σκέψη 84 ότι «η Ευρωομάδα σχεδιάστηκε ως διακυβερνητικό όργανο, εκτός του θεσμικού πλαισίου της Ένωσης, με σκοπό να παράσχει στους υπουργούς των ΚΜΖΕ τη δυνατότητα να ανταλλάσσουν και να συντονίζουν τις απόψεις τους επί ζητημάτων σχετικών με τις κοινές αρμοδιότητές τους όσον αφορά το ενιαίο νόμισμα. Ως εκ τούτου, λειτουργεί ως σύνδεσμος μεταξύ του εθνικού και του ενωσιακού επιπέδου για τον συντονισμό των οικονομικών πολιτικών των ΚΜΖΕ».
Έτσι σύμφωνα με τη σκέψη 86 της Απόφασης του ΔΕΕ «δεν μπορεί να συναχθεί από τη διαπίστωση αυτή ότι η Ευρωομάδα είναι οντότητα της Ένωσης ιδρυθείσα από τις Συνθήκες κατά την έννοια της νομολογίας που παρατίθεται στη σκέψη 80 της παρούσας απόφασης». Σύμφωνα δε με τη σκέψη 87 « συγκεκριμένα, το άρθρο 137 ΣΛΕΕ και το πρωτόκολλο αριθ. 14 όντως επισημοποίησαν την ύπαρξη της Ευρωομάδας και τη συμμετοχή της Επιτροπής και της ΕΚΤ στις συνεδριάσεις της. Ωστόσο, ουδόλως μετέβαλαν τον διακυβερνητικό χαρακτήρα της. Συναφώς, υπογραμμίζεται ιδίως ότι, όπως έχει αποφανθεί το Δικαστήριο, η Ευρωομάδα δεν μπορεί να εξομοιωθεί με σύνθεση του Συμβουλίου» παρατηρώντας στη συνέχεια στη σκέψη 88 ότι «χαρακτηριστικό της Ευρωομάδας είναι η άτυπη φύση της, η οποία, όπως επισήμανε ο γενικός εισαγγελέας στα σημεία 64 και 86 των προτάσεών του, εξηγείται από τον σκοπό για τον οποίο ιδρύθηκε, δηλαδή, να διαθέτει η οικονομική και νομισματική ένωση ένα διακυβερνητικό εργαλείο συντονισμού, χωρίς παράλληλα να επηρεάζεται η αποστολή του Συμβουλίου, το οποίο βρίσκεται στον πυρήνα της διαδικασίας λήψης αποφάσεων σε επίπεδο Ένωσης στον τομέα της οικονομικής πολιτικής ούτε η ανεξαρτησία της ΕΚΤ». Για να καταλήξει στη σκέψη 89 ότι «επιβάλλεται η διαπίστωση ότι η Ευρωομάδα δεν έχει ιδία αρμοδιότητα εντός της έννομης τάξης της Ένωσης, δεδομένου ότι το άρθρο 1 του πρωτοκόλλου 14 ορίζει απλώς ότι οι συναντήσεις της λαμβάνουν χώρα, ανάλογα με τις ανάγκες, για να συζητούνται τα θέματα που συνδέονται με τις ιδιαίτερες ευθύνες τις οποίες συνυπέχουν οι υπουργοί των ΚΜΖΕ όσον αφορά το ενιαίο νόμισμα, εξυπακουομένου ότι έχουν τις ευθύνες αυτές εξαιτίας της αποκλειστικής αρμοδιότητάς τους σε εθνικό επίπεδο.»
Επομένως το Eurogroup είναι ένας κόσμος αρμονικά πλασμένος όπου οι υπουργοί απλά διαβουλεύονται, συζητούν δημοκρατικά, προσπαθούν να πείσουν ο ένας τον άλλον, η πειθώς είναι το βασικό τους μέσο για την επίτευξη όμως άτυπων αποφάσεων πολιτικού χαρακτήρα τις οποίες δεν έχουν δήθεν καμία αρμοδιότητα και εξουσία να επιβάλλουν στα κράτη και στους πολίτες!!!
Αυτό θα πει αντικειμενική δικαστική ανάλυση της πραγματικής κατάστασης!!!
Λευκή περιστερά λοιπόν το Eurogroup !!!
Ούτε Πιέσεις, ούτε Εκβιασμοί. Σκέτη Εκκλησία !!! Παιδιά από σπίτι, με καλή ανατροφή και καλούς τρόπους τα μέλη του.
Η όλη υπόθεση του «κουρέματος» των κυπριακών καταθέσεων ξεκίνησε με προσφυγή ορισμένων ιδιωτών αλλά και νομικών προσώπων στο Γενικό Δικαστήριο της ΕΕ στο Λουξεμβούργου με στόχο να ακυρώσουν τη «Δήλωση της Ευρωομάδας με την οποία είχαν εξουσιοδοτηθεί η Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να αρχίσουν διαπραγματεύσεις με την Κύπρο σχετικά με το πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής». Καθώς όμως δεν ευδοκίμησαν οι προσφυγές ακυρώσεως στο Γενικό Δικαστήριο και οι συνακόλουθες αναιρέσεις στο ΔΕΕ, άλλοι ιδιώτες στη συνέχεια άσκησαν αγωγές αποζημιώσεως για εξωσυμβατική ευθύνη. Τις αγωγές έστρεψαν κατά της ΕΕ και κατά του Συμβουλίου, της ΕΚΤ, της Κομισιόν και κατά του Eurogroup.
Το Γενικό Δικαστήριο της ΕΕ, αφού έκρινε παραδεκτές τις αγωγές κατά των παραπάνω οργάνων της ΕΕ, αλλά και του Eurogroup, τελικά απέρριψε και πάλι τις αγωγές αυτές για λόγους ουσίας.
Η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου η οποία έκρινε ότι είναι δυνατή η άσκηση αγωγών αποζημιώσεως κατά του Eurogroup δεν άρεσε στο ιερατείο των Βρυξελλών καθώς δεν μπορούσε καν να διανοηθεί ότι πολίτες και διάφοροι άλλοι θιγόμενοι θα μπορούσαν να σέρνουν το Eurogroup στα δικαστήρια. Για τον λόγο αυτόν το Συμβούλιο άσκησε αναιρέσεις ενώπιον του Δικαστηρίου της ΕΕ παρότι επί της ουσίας τα όργανα της ΕΕ είχαν κερδίσει τις υποθέσεις αφού είχαν απορριφθεί οι αγωγές αποζημιώσεως που είχαν ασκήσει οι ζημιωθέντες κύπριοι καταθέτες και μέτοχοι. Αναιρέσεις βεβαίως άσκησαν και οι ιδιώτες που είχαν χάσει τις υποθέσεις στο Γενικό Δικαστήριο.
Τελικά το ΔΕΕ, αφού έκανε δεκτές τις αναιρέσεις του Συμβουλίου, στη συνέχεια απέρριψε ως απαράδεκτες τις αγωγές που ασκήθηκαν πρωτοδίκως κατά της Ευρωομάδας. Επιπλέον απέρριψε και τις αναιρέσεις των ιδιωτών κυπρίων καταθετών.
Ο Γενικός Εισαγγελέας του ΔΕΕ καθαγιάζει το Eurogroup
Αυτό ήταν λοιπόν το ιστορικό των υποθέσεων που απασχόλησαν το ΔΕΕ στις αποφάσεις τις οποίες αναλύουμε παρακάτω. Και προκαλούν κατάπληξη τα όσα διατείνεται το Δικαστήριο της ΕΕ σε σχέση με τη λειτουργία του Eurogroup και της τρόικας. Ιδίως για τον ελληνικό και κυπριακό λαό που πραγματικά ζήσαμε τα πέτρινα χρόνια του μνημονίου και είδαμε πως συμπεριφερόταν το Eurogroup και η τρόικα. Σαν τον ανθύπατο που έκανε ό,τι ήθελε στις αποικίες χρέους Ελλάδα και Κύπρο.
Ο καθαγιασμός του Eurogroup ξεκίνησε από τον Γενικό Εισαγγελέα του Δικαστηρίου στις εν λόγω υποθέσεις ο οποίος πέραν των άλλων επισήμανε στο σημείο 85 των προτάσεών του ότι «ο ρητός χαρακτηρισμός των συναντήσεων της Ευρωομάδας ως «άτυπων» αντιστοιχεί στη βούληση να χαρακτηρίζεται ο οργανισμός αυτός ως ένα εμπιστευτικό και ευέλικτο forum πολιτικής συζήτησης, με περιορισμένη συμμετοχή, προκειμένου να δημιουργηθούν ιδιαίτερες συνθήκες οι οποίες, διευκολύνοντας τις συζητήσεις μεταξύ των υπουργών, συμβάλλουν αποφασιστικά στην εξομάλυνση των διαφορών και στην άρση δυνητικών συγκρούσεων και, επομένως, ευνοούν την επίτευξη πολιτικής συμφωνίας».
Και συνέχισε στο σημείο 86: «Για τον λόγο αυτόν, η Ευρωομάδα, ως άτυπος οργανισμός, σχεδιάστηκε χωρίς δική της εξουσία λήψης αποφάσεων, όπως άλλωστε επιβεβαίωσε το Δικαστήριο στην απόφαση Μαλλής.
Αφετέρου, ο άτυπος χαρακτήρας του Eurogroup, ανταποκρίνεται στο μέλημα να διασφαλιστεί η ανεξαρτησία της ΕΚΤ από την πολιτική εξουσία και, ειδικότερα, από τα κράτη μέλη.
Επομένως, ο άτυπος χαρακτήρας κατέστη προϋπόθεση για τον διάλογο μεταξύ αρχών αρμόδιων για τη νομισματική πολιτική και αρχών αρμόδιων για την οικονομική πολιτική στην ΟΝΕ».
Μάλιστα περιγράφει έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο στο σημείο 87 λέγοντας: «Εξάλλου, ζητήματα όπως η φορολογική ή η δημοσιονομική στρατηγική ή οι προοπτικές οικονομικής ανάπτυξης δεν απαιτούν πάντοτε την άμεση λήψη αποφάσεων, αλλά μάλλον συνεπάγονται τακτικό διάλογο και συνεχή ανταλλαγή απόψεων ώστε κάθε υπουργός να μπορεί να αναλύσει διεξοδικά, με πλήρη εμπιστευτικότητα, την κατάσταση στο δικό του κράτος μέλος, ιδίως εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου, και, κατά συνέπεια, τις ενδεχόμενες επιλογές που έχει στη διάθεσή του». Βέβαια καταλαβαίνοντας ότι μάλλον το έχει παρατραβήξει επανέρχεται στο σημείο 88 επισημαίνοντας: «Πάντως, η Ευρωομάδα ασκεί σημαντική επιρροή σε όλα τα επίπεδα της διακυβέρνησης της ΟΝΕ, όπως άλλωστε αποδείχθηκε πρόσφατα σε ενωσιακό επίπεδο, καθόσον μπορεί να καθορίσει τις διασκέψεις του Συμβουλίου ECOFIN μέσω συντονισμένης θέσης των κρατών μελών της ζώνης του ευρώ εντός του Συμβουλίου αυτού· στο επίπεδο αυτό, η Ευρωομάδα διαδραματίζει επίσης πολύ σημαντικό πολιτικό ρόλο στους τομείς που μνημονεύθηκαν στο σημείο 80 των παρουσών προτάσεων· σε εθνικό επίπεδο, μέσω της δυνατότητας συντονισμού μέτρων ή παρεμβάσεων που αποφασίζονται σε εθνικό επίπεδο από τα επιμέρους κράτη μέλη· και σε διακυβερνητικό επίπεδο, για παράδειγμα, στο μέτρο που οι υπουργοί που μετέχουν στην Ευρωομάδα είναι επίσης τα μέλη του συμβουλίου διοικητών του ΕΜΣ». Παρά ταύτα όμως επανέρχεται στο σημείο 89 λέγοντας «Εντούτοις, η επιρροή που ασκεί η Ευρωομάδα παραμένει αμιγώς πολιτική. Συγκεκριμένα, ως οργανισμός με άτυπο χαρακτήρα, η Ευρωομάδα όχι μόνον δεν διαθέτει δικές της αρμοδιότητες, αλλά και δεν έχει οποιαδήποτε εξουσία επιβολής κυρώσεων σε περίπτωση μη υλοποίησης από τα μέλη της των συμφωνηθέντων πολιτικών στόχων. Οι υπουργοί που μετέχουν στις συναντήσεις είναι πάντοτε ελεύθεροι, από νομικής απόψεως, να αποστασιοποιηθούν, στα ενωσιακά, εθνικά ή διακυβερνητικά όργανα λήψης αποφάσεων, από τις πολιτικές συμφωνίες που επιτεύχθηκαν εντός της Ευρωομάδας. Η ικανότητα της Ευρωομάδας να επηρεάζει την οικονομική διακυβέρνηση εξαρτάται από την ικανότητά της να επιτύχει οικειοθελή σεβασμό των κοινών θέσεων.
Με άλλα λόγια, το αποτέλεσμα των συζητήσεων εντός της Ευρωομάδας πρέπει να είναι πραγματικά προϊόν συναίνεσης.
Βέβαια τα συμπεράσματα αυτά του Γενικού Εισαγγελέα δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα και αναρωτιέται κανείς αν ζει πραγματικά σ΄ αυτόν τον κόσμο ή σε κάποια γυάλα εικονικής πραγματικότητας στο plateau του Kirchberg στο Λουξεμβούργο. Γιατί πως αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι προσπαθεί να μας πείσει ότι το αποτέλεσμα των συζητήσεων εντός της Ευρωομάδας πρέπει να είναι πραγματικά προϊόν συναίνεσης, ενώ γνωρίζουμε τις ανά καιρούς καταγγελίες για εκβιασμούς εκ μέρους του Eurogroup προκειμένου να περάσουν οι πολιτικές του αποφάσεις όπως στην περίπτωση του «κουρέματος» των καταθέσεων των κυπριακών τραπεζών;
Ενδεικτικά αναφέρουμε ξανά εν προκειμένω σε σχέση με την κυπριακή κρίση ορισμένα πρωτοσέλιδα εφημερίδων όπως «Cypriot president says he was forced to accept EU bailout», (euroactiv.com 18/3/2013), ή «Cyprus sαys no to blackmail» (Εuronews 31/3/2020). Και όχι μόνο σε σχέση με την Κύπρο αλλά και με την Ελλάδα αναφέροντας όλως ενδεικτικά ως παράδειγμα το δημοσίευμα με τίτλο «Εκβιασμός από τρόικα σε Ελλάδα. Πάρτε μέτρα 4 δις ευρώ αλλιώς χρεοκοπείτε» (iefimerida 27/7/2012). Είναι άραγε αυτό οικειοθελής σεβασμός των κοινών θέσεων; Και μπορεί άραγε να μας πει μια περίπτωση υπουργού οικονομικών κράτους σε μνημόνιο που τόλμησε να αποστασιοποιηθεί «στα ενωσιακά, εθνικά ή διακυβερνητικά όργανα λήψης αποφάσεων, από τις πολιτικές συμφωνίες που επιτεύχθηκαν εντός της Ευρωομάδας;».
Βεβαίως ο κ. Γεν. Εισαγγελέας έχει απόλυτο δίκαιο τόσο στο σημείο 90 επισημαίνοντας ότι «επιπλέον, η έλλειψη δικών της αρμοδιοτήτων σημαίνει ότι οι πολιτικές συμφωνίες που επιτυγχάνονται εντός της Ευρωομάδας θα υλοποιούνται κατ’ ανάγκην μέσω πράξεων που θα εκδίδονται σε άλλα πλαίσια, είτε θα πρόκειται για πράξεις της Ένωσης, είτε των κρατών μελών, είτε διακυβερνητικών οργάνων που βρίσκονται εκτός του νομικού πλαισίου της Ένωσης, όπως ο ΕΜΣ» καθώς και στο σημείο 112 όπου παρατηρεί ότι «όπως εκτέθηκε στο σημείο 90 των παρουσών προτάσεων, οι πολιτικές συμφωνίες που επιτυγχάνονται εντός της Ευρωομάδας, ελλείψει ρητών αρμοδιοτήτων της, συγκεκριμενοποιούνται και εφαρμόζονται μέσω πράξεων και δραστηριοτήτων άλλων οργανισμών, είτε της Ένωσης είτε ευρισκόμενων εκτός του νομικού πλαισίου της Ένωσης. Επομένως, η δραστηριότητα της Ευρωομάδας προηγείται της υιοθέτησης συμπεριφορών δυναμένων να αποδοθούν σε διάφορους οργανισμούς. Η Ευρωομάδα παρεμβαίνει σε ένα στάδιο, αναμφίβολα σημαντικό, μιας ευρύτερης διαδικασίας λήψης αποφάσεων».
Στο απυρόβλητο το Eurogroup σύμφωνα με το ΔΕΕ
Το ΔΕΚ με τη σειρά του αποφάνθηκε στη σκέψη 84 ότι «η Ευρωομάδα σχεδιάστηκε ως διακυβερνητικό όργανο, εκτός του θεσμικού πλαισίου της Ένωσης, με σκοπό να παράσχει στους υπουργούς των ΚΜΖΕ τη δυνατότητα να ανταλλάσσουν και να συντονίζουν τις απόψεις τους επί ζητημάτων σχετικών με τις κοινές αρμοδιότητές τους όσον αφορά το ενιαίο νόμισμα. Ως εκ τούτου, λειτουργεί ως σύνδεσμος μεταξύ του εθνικού και του ενωσιακού επιπέδου για τον συντονισμό των οικονομικών πολιτικών των ΚΜΖΕ».
Έτσι σύμφωνα με τη σκέψη 86 της Απόφασης του ΔΕΕ «δεν μπορεί να συναχθεί από τη διαπίστωση αυτή ότι η Ευρωομάδα είναι οντότητα της Ένωσης ιδρυθείσα από τις Συνθήκες κατά την έννοια της νομολογίας που παρατίθεται στη σκέψη 80 της παρούσας απόφασης». Σύμφωνα δε με τη σκέψη 87 « συγκεκριμένα, το άρθρο 137 ΣΛΕΕ και το πρωτόκολλο αριθ. 14 όντως επισημοποίησαν την ύπαρξη της Ευρωομάδας και τη συμμετοχή της Επιτροπής και της ΕΚΤ στις συνεδριάσεις της. Ωστόσο, ουδόλως μετέβαλαν τον διακυβερνητικό χαρακτήρα της. Συναφώς, υπογραμμίζεται ιδίως ότι, όπως έχει αποφανθεί το Δικαστήριο, η Ευρωομάδα δεν μπορεί να εξομοιωθεί με σύνθεση του Συμβουλίου» παρατηρώντας στη συνέχεια στη σκέψη 88 ότι «χαρακτηριστικό της Ευρωομάδας είναι η άτυπη φύση της, η οποία, όπως επισήμανε ο γενικός εισαγγελέας στα σημεία 64 και 86 των προτάσεών του, εξηγείται από τον σκοπό για τον οποίο ιδρύθηκε, δηλαδή, να διαθέτει η οικονομική και νομισματική ένωση ένα διακυβερνητικό εργαλείο συντονισμού, χωρίς παράλληλα να επηρεάζεται η αποστολή του Συμβουλίου, το οποίο βρίσκεται στον πυρήνα της διαδικασίας λήψης αποφάσεων σε επίπεδο Ένωσης στον τομέα της οικονομικής πολιτικής ούτε η ανεξαρτησία της ΕΚΤ». Για να καταλήξει στη σκέψη 89 ότι «επιβάλλεται η διαπίστωση ότι η Ευρωομάδα δεν έχει ιδία αρμοδιότητα εντός της έννομης τάξης της Ένωσης, δεδομένου ότι το άρθρο 1 του πρωτοκόλλου 14 ορίζει απλώς ότι οι συναντήσεις της λαμβάνουν χώρα, ανάλογα με τις ανάγκες, για να συζητούνται τα θέματα που συνδέονται με τις ιδιαίτερες ευθύνες τις οποίες συνυπέχουν οι υπουργοί των ΚΜΖΕ όσον αφορά το ενιαίο νόμισμα, εξυπακουομένου ότι έχουν τις ευθύνες αυτές εξαιτίας της αποκλειστικής αρμοδιότητάς τους σε εθνικό επίπεδο.»
Επομένως το Eurogroup είναι ένας κόσμος αρμονικά πλασμένος όπου οι υπουργοί απλά διαβουλεύονται, συζητούν δημοκρατικά, προσπαθούν να πείσουν ο ένας τον άλλον, η πειθώς είναι το βασικό τους μέσο για την επίτευξη όμως άτυπων αποφάσεων πολιτικού χαρακτήρα τις οποίες δεν έχουν δήθεν καμία αρμοδιότητα και εξουσία να επιβάλλουν στα κράτη και στους πολίτες!!!
Αυτό θα πει αντικειμενική δικαστική ανάλυση της πραγματικής κατάστασης!!!
Λευκή περιστερά λοιπόν το Eurogroup !!!
Ούτε Πιέσεις, ούτε Εκβιασμοί. Σκέτη Εκκλησία !!! Παιδιά από σπίτι, με καλή ανατροφή και καλούς τρόπους τα μέλη του.
Τελικά όμως τι γίνεται με την τρόικα; Αφού το Eurogroup δεν έχει καμία ευθύνη υπάρχουν μήπως ευθύνες για την τρόικα; Στο πλαίσιο αυτό το ΔΕΕ αποφάνθηκε ότι «τα καθήκοντα τα οποία ανατίθενται στην Επιτροπή και στην ΕΚΤ στο πλαίσιο της Συνθήκης για τον ΕΜΣ δεν συνεπάγονται καμία δική τους εξουσία λήψης αποφάσεων, οι δε δραστηριότητες που ασκούν τα δύο αυτά θεσμικά όργανα στο πλαίσιο της ίδιας Συνθήκης δεσμεύουν αποκλειστικώς τον ΕΜΣ» Επομένως κατάληξε στη σκέψη 123 «το Γενικό Δικαστήριο δεν υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι οι μνημονευόμενες στην προηγούμενη σκέψη της παρούσας απόφασης πράξεις δεν ήταν καταλογιστέες στην Επιτροπή και στην ΕΚΤ».
Καμιά ευθύνη η Τρόικα. Για όλα φταίει η Κύπρος, αποφαίνεται το ΔΕΕ !!!
Καμιά ευθύνη η Τρόικα. Για όλα φταίει η Κύπρος, αποφαίνεται το ΔΕΕ !!!
Τελικά, μετά από όλα αυτά, θα διερωτάσθε ευλόγως τις πταίει για το «Κούρεμα» των Καταθέσεων στην Κύπρο. Μα είναι προφανές :
Η Κύπρος !!!
Έτσι το ΔΕΕ αφού αποφάνθηκε σύμφωνα με τα παραπάνω ότι το Eurogroup δεν μπορεί να εναχθεί δικαστικά και ότι η Κομισιόν και η ΕΚΤ για τους παραπάνω λόγους δεν είχαν ευθύνη τελικά κατέληξε στη σκέψη 214 ότι η απόφαση του Συμβουλίου 2013/236 που «απαιτούσε από την Κυπριακή Δημοκρατία να διατηρήσει σε ισχύ ή να συνεχίσει να εφαρμόζει το μέτρο της μετατροπής σε μετοχές των μη εξασφαλισμένων καταθέσεων της Τράπεζας Κύπρου, εντούτοις άφηνε στις κυπριακές αρχές σημαντικό περιθώριο εκτίμησης όσον αφορά τον καθορισμό των ειδικών όρων της μετατροπής αυτής. Κατά συνέπεια, η ζημία που ισχυρίζονται ότι υπέστησαν οι αναιρεσείοντες λόγω της μετατροπής αυτής δεν απορρέει, εν πάση περιπτώσει, από την εν λόγω διάταξη, αλλά από τα μέτρα εφαρμογής που έλαβε η Κυπριακή Δημοκρατία προκειμένου να θέσει σε εφαρμογή την ίδια αυτή μετατροπή»!!!
Η Κύπρος !!!
Έτσι το ΔΕΕ αφού αποφάνθηκε σύμφωνα με τα παραπάνω ότι το Eurogroup δεν μπορεί να εναχθεί δικαστικά και ότι η Κομισιόν και η ΕΚΤ για τους παραπάνω λόγους δεν είχαν ευθύνη τελικά κατέληξε στη σκέψη 214 ότι η απόφαση του Συμβουλίου 2013/236 που «απαιτούσε από την Κυπριακή Δημοκρατία να διατηρήσει σε ισχύ ή να συνεχίσει να εφαρμόζει το μέτρο της μετατροπής σε μετοχές των μη εξασφαλισμένων καταθέσεων της Τράπεζας Κύπρου, εντούτοις άφηνε στις κυπριακές αρχές σημαντικό περιθώριο εκτίμησης όσον αφορά τον καθορισμό των ειδικών όρων της μετατροπής αυτής. Κατά συνέπεια, η ζημία που ισχυρίζονται ότι υπέστησαν οι αναιρεσείοντες λόγω της μετατροπής αυτής δεν απορρέει, εν πάση περιπτώσει, από την εν λόγω διάταξη, αλλά από τα μέτρα εφαρμογής που έλαβε η Κυπριακή Δημοκρατία προκειμένου να θέσει σε εφαρμογή την ίδια αυτή μετατροπή»!!!
Επομένως, αν υπάρχει ζημία στους ενάγοντες, τότε αυτή οφείλεται στην ίδια την Κύπρο !!!
Καταπληκτικό happy end στην τραγωδία της Κύπρου, μια και όπως γνωρίζουμε η ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα.
Μετά ταύτα το ΔΕΕ αφού έκανε δεκτές τις αναιρέσεις του Συμβουλίου στη συνέχεια απέρριψε ως απαράδεκτες τις αγωγές που ασκήθηκαν πρωτοδίκως κατά της Ευρωομάδας. Επιπλέον απέρριψε και τις αναιρέσεις των ιδιωτών κυπρίων καταθετών.
Καταπληκτικό happy end στην τραγωδία της Κύπρου, μια και όπως γνωρίζουμε η ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα.
Μετά ταύτα το ΔΕΕ αφού έκανε δεκτές τις αναιρέσεις του Συμβουλίου στη συνέχεια απέρριψε ως απαράδεκτες τις αγωγές που ασκήθηκαν πρωτοδίκως κατά της Ευρωομάδας. Επιπλέον απέρριψε και τις αναιρέσεις των ιδιωτών κυπρίων καταθετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου