ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΑΑΔΕ ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ
Επιτρέπεται, ουσιαστικά, σε άτομα που απέκτησαν χρηματικά ποσά μεγάλου ύψους χωρίς να τα δηλώσουν στις ελληνικές φορολογικές αρχές, προερχόμενα ακόμη κι από εγκληματικές δραστηριότητες, να τα μεταβιβάσουν μέσω trusts σε όποιους θέλουν χωρίς να τα εμφανίσουν στις ετήσιες δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος !!!
«Παράθυρο» καταστρατήγησης των διατάξεων της ελληνικής φορολογικής νομοθεσίας για τα τεκμήρια προσδιορισμού του φορολογητέου εισοδήματος – τα περίφημα «τεκμήρια απόκτησης περιουσιακών στοιχείων» - ανοίγει εγκύκλιος της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.), η οποία εκδόθηκε στις 24 Ιουλίου 2017 και παρέχει αναλυτικές οδηγίες προς όλες τις φορολογικές αρχές της χώρας για τη φορολογική μεταχείριση νομικών οντοτήτων που δεν αναγνωρίζονται από το ελληνικό φορολογικό δίκαιο αλλά υπόκεινται στο αγγλοσαξωνικό δίκαιο.
Με την εγκύκλιο επιχειρούνται να απαντηθούν «ερωτήματα που έχουν υποβληθεί στη Φορολογική Διοίκηση ως προς τα ζητήματα που ανακύπτουν κατά τη φορολόγηση στην Ελλάδα των περιουσιακών στοιχείων που έχουν ανατεθεί σε διαχείριση εμπιστοσύνης (trust) ή έχουν μεταβιβασθεί σε ίδρυμα (foundation) της αλλοδαπής και των εισοδημάτων που αποκτώνται στα πλαίσια της εν λόγω διαχείρισης που πραγματοποιείται προς όφελος των δικαιούχων του». Ωστόσο, όπως θα δούμε στη συνέχεια, μια συγκεκριμένη οδηγία της εγκυκλίου λειτουργεί ως «Κερκόπορτα» στα «οχυρά» των «τεκμηρίων απόκτησης περιουσιακών στοιχείων» πίσω από τα οποία το Ελληνικό Δημόσιο αμύνεται κατά των φαινομένων φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής όσων έχουν αποκτήσει πλούτο με τρόπο παράνομο ή απλώς θέλουν να αποφύγουν τη δήλωση του πλούτου τους στην Εφορία. Με την οδηγία αυτή δίδεται η δυνατότητα σε όσους έχουν αποκτήσει αλλά δεν έχουν δηλώσει στις ελληνικές φορολογικές αρχές τεράστιου ύψους κεφάλαια να αποφύγουν την σε βάρος τους εφαρμογή των διατάξεων του παλαιού και του νέου Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, για τις «τεκμαρτές δαπάνες απόκτησης περιουσιακών στοιχείων».
Στην εγκύκλιο διευκρινίζεται κατ’ αρχήν ότι: «To trust, άλλως εμπίστευμα - θεσμός με προέλευση το αγγλοσαξονικό δίκαιο - αποτελεί ιδιόμορφο καθεστώς διαχείρισης και εκκαθάρισης περιουσίας, το οποίο στερείται νομικής προσωπικότητας και δημιουργείται είτε με δήλωση του κυρίου της περιουσίας είτε με μεταβίβαση αυτής, εν ζωή είτε με διαθήκη. Ο ιδρυτής του εμπιστεύματος (settlor ή trustor) συμβάλλεται με πράξη συστάσεως (settlement) με τον εμπιστευματούχο (trustee) και του μεταβιβάζει περιουσιακά στοιχεία, τα οποία αυτός διαχειρίζεται προς όφελος άλλων προσώπων εμπιστευματοδόχων ή ωφελούμενων (beneficiaries) ή και του ίδιου (εμπιστευματούχου) ή και του ιδρυτή του εμπιστεύματος για εξυπηρέτηση ορισμένου σκοπού, τον οποίο ορίζει. Ειδικότερα, ο εμπιστευματούχος αποκτά την περιουσία του ιδρυτή διακριτά από τη δική του περιουσία και οφείλει να τη διατηρεί και να την αποδίδει σύμφωνα με τους όρους του εμπιστεύματος, οι δε δικαιούχοι-ωφελούμενοι είναι φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή οντότητες, τα οποία απολαμβάνουν των ωφελειών του εμπιστεύματος από τους εμπιστευματούχους, είτε μέσω τακτικών πληρωμών, είτε με τη λήξη του εμπιστεύματος, επίσης βάσει των όρων που έθεσε ο ιδρυτής του (εν ζωή ή μετά θάνατον)».
Στη συνέχεια, στην παράγραφο 2.4 της εγκυκλίου απαντάται από την Α.Α.Δ.Ε. το ερώτημα εάν τα χρηματικά ποσά που διαθέτουν φυσικά πρόσωπα μέσω των trustsπρέπει να λαμβάνονται υπόψη από τις ελληνικές φορολογικές αρχές ως «τεκμαρτές δαπάνες απόκτησης περιουσιακών στοιχείων», δηλαδή ως τεκμήρια προσδιορισμού του ετήσιου φορολογητέου εισοδήματος των ατόμων τα οποία απέκτησαν και διέθεσαν τα συγκεκριμένα ποσά. Τυχόν καταφατική απάντηση στο ερώτημα αυτό από την Α.Α.Δ.Ε. θα σήμαινε ότι τα άτομα που μεταβιβάζουν δικά τους χρηματικά ποσά, μέσω trustsπου ιδρύουν, σε άλλα φυσικά πρόσωπα θα είχαν την υποχρέωση να δηλώνουν τα εν λόγω ποσά στις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος που υποβάλλουν κάθε χρόνο στην Ελλάδα και συνακόλουθα θα αναγκάζονταν είτε να πληρώνουν φόρους εισοδήματος γι’ αυτά είτε να δικαιολογούν την προέλευσή τους εμφανίζοντάς τα ως νομίμως φορολογηθέντα ή φοροαπαλλαχθέντα.
Ωστόσο, στο ερώτημα αυτό η Α.Α.Δ.Ε. απάντησε μέσω της παραγράφου 2.4 της εγκυκλίου ότι η εισφορά κεφαλαίων σε trust (εμπίστευμα) ουδέποτε συνιστούσε τεκμήριο προσδιορισμού του φορολογητέου εισοδήματος και ως εκ τούτου κάθε φυσικό πρόσωπο, ιδρυτής αλλοδαπού εμπιστεύματος δεν βαρύνεται με το σχετικό τεκμήριο! Συνεπώς, σύμφωνα με τη διευκρίνιση αυτή της Α.Α.Δ.Ε., όποιος έχει αποκτήσει αγνώστου προελεύσεως κεφάλαια εφόσον διαθέσει τα κεφάλαια αυτά σε αλλοδαπό trust(εμπίστευμα) που θα ιδρύσει ο ίδιος, προκειμένου να τα μεταβιβάσει σε άλλα πρόσωπα με τη μορφή δωρεάς δεν έχει υποχρέωση να εμφανίσει τα ποσά αυτά στην φορολογική του δήλωση ώστε να αναγκαστεί να δικαιολογήσει την προέλευσή τους ή να φορολογηθεί γι’ αυτά, όπως προβλέπει ο ισχύων από την 1η-1-2014 Κώδικας Φορολογίας Εισοδήματος (ν. 4172/2013) αλλά και σύμφωνα με τα όσα προέβλεπε ο προηγούμενος Κ.Φ.Ε. (ν. 2238/1994), εφόσον πρόκειται για παλαιές υποθέσεις που αφορούν σε έτη μέχρι το 2013.
Ωστόσο, τα ποσά αυτά αποτελούν, ουσιαστικά, δωρεές γι' αυτούς που τα λαμβάνουν μέσω του trust, δηλαδή για τους ωφελούμενους («beneficiaries»), καθώς βάσει των παραγράφων 3.2.2 και 3.2.4 της ίδιας εγκυκλίου τα πρόσωπα αυτά (οι «beneficiaries») υποχρεούνται να καταβάλουν στο Δημόσιο φόρους δωρεάς. Συνεπώς, τα συγκεκριμένα ποσά, τα οποία εισφέρονται συνήθως από οικονομικά ισχυρά πρόσωπα σε trustsπου δημιουργούν θα έπρεπε να αποτελούν για τα εν λόγω οικονομικά ισχυρά πρόσωπα τεκμήρια προσδιορισμού του εισοδήματός τους ("τεκμήρια απόκτησης περιουσιακών στοιχείων"), ως δωρεές χρηματικών ποσών. Κι αυτό διότι σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων για τα τεκμήρια, τόσο του παλαιού Κ.Φ.Ε. (άρθρο 17) όσο και του νέου Κ.Φ.Ε. (άρθρο 32), ως τεκμήρια προσδιορισμού του φορολογητέου εισοδήματος κάθε φυσικού προσώπου (ως «τεκμήρια απόκτησης περιουσιακών στοιχείων») λαμβάνονται υπόψη, μεταξύ άλλων, και τα χρηματικά ποσά που το πρόσωπο αυτό έχει μεταβιβάσει ως δωρεές σε φυσικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες.
Με το να μην θεωρούνται τεκμήρια προσδιορισμού του φορολογητέου εισοδήματος τα χρηματικά ποσά που εισφέρουν συνήθως οικονομικά ισχυροί Έλληνες φορολογούμενοι σε δικά τους αλλοδαπά trustsμε στόχο να τα μεταβιβάσουν μέσω των οντοτήτων αυτών δια δωρεών σε άλλα φυσικά πρόσωπα, ανοίγει ένα τεράστιο παράθυρο καταστρατήγησης της ελληνικής φορολογικής νομοθεσίας για τα τεκμήρια της Εφορίας. Κι αυτό διότι, μέσω της αυτής της εγκυκλίου της Α.Α.Δ.Ε. επιτρέπεται, ουσιαστικά, σε άτομα που απέκτησαν χρηματικά ποσά μεγάλου ύψους χωρίς να τα δηλώσουν στις ελληνικές φορολογικές αρχές, προερχόμενα ακόμη κι από εγκληματικές δραστηριότητες, να τα μεταβιβάσουν μέσω trustsσε όποιους θέλουν χωρίς να τα εμφανίσουν στις ετήσιες δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος!
Επιτρέπεται, ουσιαστικά, σε άτομα που απέκτησαν χρηματικά ποσά μεγάλου ύψους χωρίς να τα δηλώσουν στις ελληνικές φορολογικές αρχές, προερχόμενα ακόμη κι από εγκληματικές δραστηριότητες, να τα μεταβιβάσουν μέσω trusts σε όποιους θέλουν χωρίς να τα εμφανίσουν στις ετήσιες δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος !!!
«Παράθυρο» καταστρατήγησης των διατάξεων της ελληνικής φορολογικής νομοθεσίας για τα τεκμήρια προσδιορισμού του φορολογητέου εισοδήματος – τα περίφημα «τεκμήρια απόκτησης περιουσιακών στοιχείων» - ανοίγει εγκύκλιος της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.), η οποία εκδόθηκε στις 24 Ιουλίου 2017 και παρέχει αναλυτικές οδηγίες προς όλες τις φορολογικές αρχές της χώρας για τη φορολογική μεταχείριση νομικών οντοτήτων που δεν αναγνωρίζονται από το ελληνικό φορολογικό δίκαιο αλλά υπόκεινται στο αγγλοσαξωνικό δίκαιο.
Με την εγκύκλιο επιχειρούνται να απαντηθούν «ερωτήματα που έχουν υποβληθεί στη Φορολογική Διοίκηση ως προς τα ζητήματα που ανακύπτουν κατά τη φορολόγηση στην Ελλάδα των περιουσιακών στοιχείων που έχουν ανατεθεί σε διαχείριση εμπιστοσύνης (trust) ή έχουν μεταβιβασθεί σε ίδρυμα (foundation) της αλλοδαπής και των εισοδημάτων που αποκτώνται στα πλαίσια της εν λόγω διαχείρισης που πραγματοποιείται προς όφελος των δικαιούχων του». Ωστόσο, όπως θα δούμε στη συνέχεια, μια συγκεκριμένη οδηγία της εγκυκλίου λειτουργεί ως «Κερκόπορτα» στα «οχυρά» των «τεκμηρίων απόκτησης περιουσιακών στοιχείων» πίσω από τα οποία το Ελληνικό Δημόσιο αμύνεται κατά των φαινομένων φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής όσων έχουν αποκτήσει πλούτο με τρόπο παράνομο ή απλώς θέλουν να αποφύγουν τη δήλωση του πλούτου τους στην Εφορία. Με την οδηγία αυτή δίδεται η δυνατότητα σε όσους έχουν αποκτήσει αλλά δεν έχουν δηλώσει στις ελληνικές φορολογικές αρχές τεράστιου ύψους κεφάλαια να αποφύγουν την σε βάρος τους εφαρμογή των διατάξεων του παλαιού και του νέου Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, για τις «τεκμαρτές δαπάνες απόκτησης περιουσιακών στοιχείων».
Στην εγκύκλιο διευκρινίζεται κατ’ αρχήν ότι: «To trust, άλλως εμπίστευμα - θεσμός με προέλευση το αγγλοσαξονικό δίκαιο - αποτελεί ιδιόμορφο καθεστώς διαχείρισης και εκκαθάρισης περιουσίας, το οποίο στερείται νομικής προσωπικότητας και δημιουργείται είτε με δήλωση του κυρίου της περιουσίας είτε με μεταβίβαση αυτής, εν ζωή είτε με διαθήκη. Ο ιδρυτής του εμπιστεύματος (settlor ή trustor) συμβάλλεται με πράξη συστάσεως (settlement) με τον εμπιστευματούχο (trustee) και του μεταβιβάζει περιουσιακά στοιχεία, τα οποία αυτός διαχειρίζεται προς όφελος άλλων προσώπων εμπιστευματοδόχων ή ωφελούμενων (beneficiaries) ή και του ίδιου (εμπιστευματούχου) ή και του ιδρυτή του εμπιστεύματος για εξυπηρέτηση ορισμένου σκοπού, τον οποίο ορίζει. Ειδικότερα, ο εμπιστευματούχος αποκτά την περιουσία του ιδρυτή διακριτά από τη δική του περιουσία και οφείλει να τη διατηρεί και να την αποδίδει σύμφωνα με τους όρους του εμπιστεύματος, οι δε δικαιούχοι-ωφελούμενοι είναι φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή οντότητες, τα οποία απολαμβάνουν των ωφελειών του εμπιστεύματος από τους εμπιστευματούχους, είτε μέσω τακτικών πληρωμών, είτε με τη λήξη του εμπιστεύματος, επίσης βάσει των όρων που έθεσε ο ιδρυτής του (εν ζωή ή μετά θάνατον)».
Στη συνέχεια, στην παράγραφο 2.4 της εγκυκλίου απαντάται από την Α.Α.Δ.Ε. το ερώτημα εάν τα χρηματικά ποσά που διαθέτουν φυσικά πρόσωπα μέσω των trustsπρέπει να λαμβάνονται υπόψη από τις ελληνικές φορολογικές αρχές ως «τεκμαρτές δαπάνες απόκτησης περιουσιακών στοιχείων», δηλαδή ως τεκμήρια προσδιορισμού του ετήσιου φορολογητέου εισοδήματος των ατόμων τα οποία απέκτησαν και διέθεσαν τα συγκεκριμένα ποσά. Τυχόν καταφατική απάντηση στο ερώτημα αυτό από την Α.Α.Δ.Ε. θα σήμαινε ότι τα άτομα που μεταβιβάζουν δικά τους χρηματικά ποσά, μέσω trustsπου ιδρύουν, σε άλλα φυσικά πρόσωπα θα είχαν την υποχρέωση να δηλώνουν τα εν λόγω ποσά στις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος που υποβάλλουν κάθε χρόνο στην Ελλάδα και συνακόλουθα θα αναγκάζονταν είτε να πληρώνουν φόρους εισοδήματος γι’ αυτά είτε να δικαιολογούν την προέλευσή τους εμφανίζοντάς τα ως νομίμως φορολογηθέντα ή φοροαπαλλαχθέντα.
Ωστόσο, στο ερώτημα αυτό η Α.Α.Δ.Ε. απάντησε μέσω της παραγράφου 2.4 της εγκυκλίου ότι η εισφορά κεφαλαίων σε trust (εμπίστευμα) ουδέποτε συνιστούσε τεκμήριο προσδιορισμού του φορολογητέου εισοδήματος και ως εκ τούτου κάθε φυσικό πρόσωπο, ιδρυτής αλλοδαπού εμπιστεύματος δεν βαρύνεται με το σχετικό τεκμήριο! Συνεπώς, σύμφωνα με τη διευκρίνιση αυτή της Α.Α.Δ.Ε., όποιος έχει αποκτήσει αγνώστου προελεύσεως κεφάλαια εφόσον διαθέσει τα κεφάλαια αυτά σε αλλοδαπό trust(εμπίστευμα) που θα ιδρύσει ο ίδιος, προκειμένου να τα μεταβιβάσει σε άλλα πρόσωπα με τη μορφή δωρεάς δεν έχει υποχρέωση να εμφανίσει τα ποσά αυτά στην φορολογική του δήλωση ώστε να αναγκαστεί να δικαιολογήσει την προέλευσή τους ή να φορολογηθεί γι’ αυτά, όπως προβλέπει ο ισχύων από την 1η-1-2014 Κώδικας Φορολογίας Εισοδήματος (ν. 4172/2013) αλλά και σύμφωνα με τα όσα προέβλεπε ο προηγούμενος Κ.Φ.Ε. (ν. 2238/1994), εφόσον πρόκειται για παλαιές υποθέσεις που αφορούν σε έτη μέχρι το 2013.
Ωστόσο, τα ποσά αυτά αποτελούν, ουσιαστικά, δωρεές γι' αυτούς που τα λαμβάνουν μέσω του trust, δηλαδή για τους ωφελούμενους («beneficiaries»), καθώς βάσει των παραγράφων 3.2.2 και 3.2.4 της ίδιας εγκυκλίου τα πρόσωπα αυτά (οι «beneficiaries») υποχρεούνται να καταβάλουν στο Δημόσιο φόρους δωρεάς. Συνεπώς, τα συγκεκριμένα ποσά, τα οποία εισφέρονται συνήθως από οικονομικά ισχυρά πρόσωπα σε trustsπου δημιουργούν θα έπρεπε να αποτελούν για τα εν λόγω οικονομικά ισχυρά πρόσωπα τεκμήρια προσδιορισμού του εισοδήματός τους ("τεκμήρια απόκτησης περιουσιακών στοιχείων"), ως δωρεές χρηματικών ποσών. Κι αυτό διότι σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων για τα τεκμήρια, τόσο του παλαιού Κ.Φ.Ε. (άρθρο 17) όσο και του νέου Κ.Φ.Ε. (άρθρο 32), ως τεκμήρια προσδιορισμού του φορολογητέου εισοδήματος κάθε φυσικού προσώπου (ως «τεκμήρια απόκτησης περιουσιακών στοιχείων») λαμβάνονται υπόψη, μεταξύ άλλων, και τα χρηματικά ποσά που το πρόσωπο αυτό έχει μεταβιβάσει ως δωρεές σε φυσικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες.
Με το να μην θεωρούνται τεκμήρια προσδιορισμού του φορολογητέου εισοδήματος τα χρηματικά ποσά που εισφέρουν συνήθως οικονομικά ισχυροί Έλληνες φορολογούμενοι σε δικά τους αλλοδαπά trustsμε στόχο να τα μεταβιβάσουν μέσω των οντοτήτων αυτών δια δωρεών σε άλλα φυσικά πρόσωπα, ανοίγει ένα τεράστιο παράθυρο καταστρατήγησης της ελληνικής φορολογικής νομοθεσίας για τα τεκμήρια της Εφορίας. Κι αυτό διότι, μέσω της αυτής της εγκυκλίου της Α.Α.Δ.Ε. επιτρέπεται, ουσιαστικά, σε άτομα που απέκτησαν χρηματικά ποσά μεγάλου ύψους χωρίς να τα δηλώσουν στις ελληνικές φορολογικές αρχές, προερχόμενα ακόμη κι από εγκληματικές δραστηριότητες, να τα μεταβιβάσουν μέσω trustsσε όποιους θέλουν χωρίς να τα εμφανίσουν στις ετήσιες δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος!
πηγη: fmvoice.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου