ΒΙΝΤΕΟ: ΤΑ ΘΥΜΑΣΤΕ ΤΑ ΔΙΑΚΟΠΟΔΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ;;;

Γράφει ο Κυριάκος Τόμπρας

ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ ΔΙΑΚΟΠΟΔΑΝΕΙΟ 3.000 ΕΥΡΩ ΣΕ 1 ΩΡΑ !!!
Και από το γιαπί, βρίσκεσαι με το μωρό να ζεις το μύθο σου στη Μύκονο. Τούμπανο το μωρό στο σποτ, αλλά ακόμη πιο τούμπανο το διακοποδάνειο, με 10% ονομαστικό επιτόκιο !!!

https://www.facebook.com/profile.php?id=100007728765864&hc_ref=NEWSFEED&fref=nf

Πως είπατε ;;; Υπεύθυνος ή Παράνομος Δανεισμός ;;; Κανονιστικό Πλαίσο ΤτΕ & Βασιλείας ή πλήρης ασυδοσία ;;; Ενημέρωση του Δανειολήπτη στα πλαίσια του νόμου περί Καταναλωτή ή παραπλανητική διαφήμιση ;;; Καλή Πίστη & Χρηστά Ήθη ;;; Υπέρμετροι Τόκοι ;;; ΣΕΠΕ ;;; 360 Ημέρες ;;; Εισφορά Ν 128/1975 ;;; 

ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΥΠΕΡΒΑΣΗ
Το Κίνημα ΥΠΕΡΒΑΣΗ είναι σήμερα το μοναδικό όπλο αποτελεσματικής άμυνας των Δανειοληπτών, κόντρα στην αυθαιρεσία του τραπεζικού συστήματος !!!
ΚΛΙΚ ΕΔΩ :
http://www.kinima-ypervasi.gr/2016/10/blog-post_49.html

Οι πιστωτικές μας συμβάσεις είναι άκυρες:

Επειδή, έχουν συναφθεί παράνομα και, ως εκ τούτου είναι άκυρες, σε συνδυασμό με το άρθρο 174 ΑΚ, αφού η κατ’ άρθρο 106, παρ. 2 του Συντάγματος ανάπτυξη της ιδιωτικής οικονομικής πρωτοβουλίας των τραπεζών έγινε εκ προθέσεως παράνομα και προς βλάβη της εθνικής οικονομίας, ήτοι :

• αντίθετα με τις αρχές και το πλαίσιο του Παραρτήματος II, ΠΔ/ΤΕ 2560/01.04.2005, όπως τροποποιήθηκε από την ΠΔ/ΤΕ 2614/7.4.2009, την απόφαση ΕΤΠΘ 285/8/09.07.2009 και την ΠΔ/ΤΕ 2626/29.7.2010, 
• αντίθετα με την παρ. 2, ΠΔ/ΤΕ 2501/31.10.2002 και με τις διατάξεις του άρθρου 4, ν. 2251/1994 «Περί προστασίας των καταναλωτών»,  
• αντίθετα με την αρχή του Υπεύθυνου Δανεισμού και την ΚΥΑ Ζ1-699/ΦΕΚ Β΄ 917/2010, 
• αντίθετα με τη θεμελιώδη αρχή της Εμπιστοσύνης και με τις βασικές αρχές της Ρευστότητας και της Ασφάλειας,
• αντίθετα με το βασικό νομοθετικό πλαίσιο της ΕΕ και, ιδιαίτερα, αντίθετα με τις οδηγίες 73/183/ΕΟΚ, Οδηγία 77/780/ΕΟΚ (Πρώτη Τραπεζική ή Συντονιστική Οδηγία), Οδηγία 83/350/ΕΟΚ, Σύσταση Επιτροπής 87/62/ΕΟΚ, 87/63/ΕΟΚ, 87/598/ΕΟΚ, 88/590/ΕΟΚ, 90/109/ΕΟΚ, Οδηγία 86/635/ΕΟΚ, Οδηγία 88/361/ΕΟΚ, Οδηγία 89/117/ΕΟΚ, Οδηγία 89/299/ΕΟΚ, Οδηγία 89/646/ΕΟΚ (Δεύτερη Τραπεζική Οδηγία), Οδηγία 89/647, Οδηγία 91/308/ΕΟΚ, Οδηγία 92/121/ΕΟΚ, Οδηγία 92/16/ΕΟΚ, 
• αντίθετα με το εποπτικό πλαίσιο του Συμφώνου της Βασιλείας Ι του 1988, αντίθετα με το εποπτικό πλαίσιο και τις υποχρεώσεις κεφαλαιακής επάρκειας του άρθρου 28, ν. 3601/2007, της ΠΔ/ΤΕ 2595/20.8.2007 και του άρθρου 27, ν. 3601/2007, καθώς και αντίθετα με τις ΠΔ/ΤΕ 2630/2010, 2588/2007, 2589/2007, 2590/2007, 2646/2011, 2655/19.03.2012, 2645/2011, 2594/2007, 2595/2007, 2635/2010 και ΠΔ/ΤΕ 2620/28.08.2009, ΠΥΛΩΝΑΣ 1,2 και 3  και 
• αντίθετα με την κατά «ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΙΙ» υποχρέωσή τους να ενισχύουν τη λειτουργία διαχείρισης των αναλαμβανόμενων κινδύνων σε όλο το εύρος των δραστηριοτήτων τους και να συσχετίζουν τους κινδύνους αυτούς με τις εποπτικές, καθώς και με τις εσωτερικά εκτιμώμενες κεφαλαιακές απαιτήσεις τους,

Επειδή, οι τράπεζες, παραβίασαν ευθέως τη Συνταγματική αρχή του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 25, παρ.1, εδ. α,β’ του Συντάγματος, σχετικά με την αρχή της τριτενέργειας και την κατά το άρθρο 25, παρ. 1, εδ. δ’ του Συντάγματος αρχή της αναλογικότητας από την, δια των πιστωτικών συμβάσεων όλων των Ελλήνων - ήτοι και των δικών μας - ανάπτυξη της κατ΄άρθρον 106 παρ. 2 του Συντάγματος ιδιωτικής οικονομικής τους πρωτοβουλίας, προς βλάβη της Εθνικής Οικονομίας, με αποτέλεσμα, εκ της αιτίας αυτής, την αναγκαστική παροχή σε αυτές κρατικών ενισχύσεων, με δημόσιους χρηματοδοτικούς πόρους, προς βλάβη της εθνικής μας οικονομίας και, έτσι, προς βλάβη της περιουσίας μας και των κεκτημένων οικονομικών μας συμφερόντων, ως φορολογούμενοι.

Και, ακόμη, επειδή αυτές έχουν συναφθεί αντίθετα με το άρθρο 281 ΑΚ, καθ΄υπέρβαση των ορίων που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος και, έτσι είναι αντίθετες στα χρηστά ήθη, κατ΄ άρθρον 178 ΑΚ και, ειδικότερα, αισχροκερδείς κατ΄ άρθρον (179 ΑΚ), και συνεπώς άκυρες κατ΄άρθρον 180ΑΚ ενώ, κατά την κατάρτιση και την εξυπηρέτηση τους, οι τράπεζες παραβίασαν την διάταξη του άρθρου 288 ΑΚ, σε ότι αφορά τις παρεπόμενες υποχρεώσεις τους που απορρέουν από την σχέση εμπιστοσύνης και έχουν διαπράξει κατ΄ επάγγελμα τοκογλυφία, κατά τις διατάξεις των άρθρων 404 ΠΚ και δη κατά τις §§ 1, 2 αυτού και 13 ΠΚ, που συνιστά αδικοπραξία κατά την ευρύτερη έννοια του άρθρου 914 ΑΚ.

Οι απαιτήσεις των τραπεζών από τα υπόλοιπα των οφειλών μας δεν είναι ορισμένες και εκκαθαρισμένες, κατ' άρθρο 916 ΚΠολΔ και, έτσι, πρέπει να επανακαθοριστούν, μετά την απομείωσή τους κατά κεφάλαιο και τόκους :

Επειδή, η καταβολή υπέρμετρων τόκων απαγορεύεται από το νόμο (ΑΚ 281, αρθρ.2 παρ.7 περ.ια΄του ν.2251/1994), τυχόν δε υπέρμετροι τόκοι, καταβληθέντες, καταλογίζονται στο κεφάλαιο και δεν εξαναγκάζεται η πληρωμή τους (βλ. ΕφΑθ 3562/2001 αδημ) ενώ, η ενσωμάτωση υπέρμετρων τόκων στο διατασσόμενο να πληρωθεί κεφάλαιο καθιστά μη εκκαθαρισμένη την διατασσομένη να πληρωθεί απαίτηση.

Επειδή, οι τράπεζες, καθ’ όλη τη διάρκεια των πιστωτικών μας συμβάσεων, προέβαιναν με γνώση και πρόθεση : (α) στον παράνομο τοκισμό, κεφαλαιοποίηση και ανατοκισμό της εισφοράς του Ν.128/1975, (β) στον παράνομο υπολογισμό του επιτοκίου των πιστωτικών σας συμβάσεων, με βάση υπολογισμού το ημερολογιακό έτος των 360 ημερών, αντί της εκ του νόμου ρητά προβλεπόμενης των 365 ημερών και, κατά τα δίσεκτα έτη, των 366 και (γ) στον παράνομο υπολογισμό του συνολικού ετήσιου πραγματικού επιτοκίου και του ποσοστού επιβάρυνσης των πιστωτικών σας συμβάσεων, αντίθετα με την Κ.Υ.Α. Ζ1-699 (ΦΕΚ 917 Β’/23-6-10) περί Σ.Ε.Π.Ε. και, έτσι, ενσωμάτωσαν σε όλες τις οφειλές μας, σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα και με περισσότερες πράξεις, διάφορα χρηματικά ποσά, ειδικότερα τόκους, χρεωλύσια, τόκους υπερημερίας και έξοδα και, ως εκ τούτου, εισέπραξαν και επιδιώκουν να εισπράξουν μη οφειλόμενα χρηματικά ποσά, αυξάνοντας έτσι αυθαίρετα και παράνομα τις απαιτήσεις τους.

Επειδή,  κατά τα ανωτέρω, οι τράπεζες συντέλεσαν εξ οικείου πταίσματος στην πρόκληση και στην έκταση της ζημίας πιστωτικού κινδύνου εκ των πιστωτικών μας συμβάσεων, υπό την έννοια του άρθρου 300 ΑΚ και, έτσι, έχουν συνευθύνη και συνυπαιτιότητα σε ότι αφορά την σύναψη, την εξυπηρέτηση και τη διαμόρφωση των σημερινών, αυθαίρετων υπολοίπων των οφειλών μας, που είναι μεγαλύτερα των πραγματικών και, έτσι, δυσκολευόμαστε ή, ακόμη, αδυνατούμε να τα εξυπηρετήσετε, με αποτέλεσμα να είναι άκυρη η οφειλή τόκου δυνάμει των πιστωτικών μας συμβάσεων, άλλως πρέπει να απαλλαγούμε από το κόστος της χορηγηθείσας πίστωσης, περιλαμβανομένων των τόκων, και να έχουμε την υποχρέωση να καταβάλουμε μόνο το ποσό του κεφαλαίου, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες στις συμβάσεις μας δόσεις, άλλως, δια των πιστωτικών μας συμβάσεων έχουν συνομολογηθεί και ληφθεί υπέρμετροι τόκοι, των οποίων, σε κάθε περίπτωση, απαγορεύεται η καταβολή εκ του νόμου (ΑΚ 281, αρθρ.2 παρ.7 περ.ια΄του ν.2251/1994).

Επειδή, η απομείωση των οφειλών μας, κατά το συνολικό ποσό των τόκων και των πάσης φύσης εξόδων, προβλέπεται ρητά σε κάθε περίπτωση που οι τράπεζες παραβιάζουν την αρχή του Υπεύθυνου Δανεισμού της ΚΥΑ Ζ1-699/ΦΕΚ Β΄ 917/2010 και, επίσης, νομολογήθηκε πρόσφατα με την ECLI:EU:C:2016:842 ΔΕΕ της 9ης Νοεμβρίου 2016, όταν οι τράπεζες παραβιάζουν τις διατάξεις του παραρτήματος Ι, της Κ.Υ.Α. Ζ1-699 (ΦΕΚ 917 Β’/23-6-10) περί ΣΕΠΕ, όπως εν προκειμένω έπραξαν και με τις δικές μας πιστωτικές συμβάσεις. 

Επειδή, οι απαιτήσεις των τραπεζών από τις πιστωτικές μας συμβάσεις πρέπει, ακόμη, να απομειωθούν και κατά το κεφάλαιο των οφειλών μας, κατά ποσό ανάλογο των κρατικών ενισχύσεων με τους δημόσιους χρηματοδοτικούς πόρους που έλαβαν οι τράπεζες από το 2008 μέχρι και σήμερα, προς αποκατάσταση της κεφαλαιακής τους επάρκειας  και της ρευστότητας, προς βλάβη των κρατικών προϋπολογισμών, του χρέους και, έτσι, της ελληνικής εθνικής οικονομίας, της περιουσίας και των κεκτημένων οικονομικών συμφερόντων των φορολογουμένων στην Ελλάδα φυσικών και νομικών προσώπων και, έτσι, και των δικών μας.