Ε "ΝΑΙ" ΛΟΙΠΟΝ !!! ΟΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ΤΩΝ ΑΙΟΛΙΚΩΝ ΠΑΡΚΩΝ ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΨΟΥΝ ΤΟ ΔΑΣΟΣ !!!

Γράφει ο Κυριάκος Τόμπρας 

Τις τελευταίες ημέρες, λόγω των πρόσφατων πυρκαγιών και, ιδιαίτερα, μετά την σχεδόν ολική περιβαλλοντική καταστροφή της Βόρειας Εύβοιας, έχει ανοίξει ένας νέος δημόσιος διάλογος, που αφορά την σύνδεση των πυρκαγιών με τις επενδύσεις ΑΠΕ σε αιολικά πάρκα και την τοποθέτηση ανεμογεννητριών στις βουνοκορφές οδικά απροσπέλαστων δασών πυκνής βλάστησης.

Οι κάτοικοι της Βόρειας Εύβοιας είναι πεπεισμένοι: «Μας άφησαν να καούμε για να βάλουν στα βουνά μας ανεμογεννήτριες», καταγγέλλει η επιχειρηματίας Αγλαΐα Κισκούκη, από τις Ροβιές. Την άποψή της μοιράζονται πολλοί κάτοικοι της περιοχής. Κάποιοι είπαν το ίδιο και στα κανάλια, όταν ρωτήθηκαν για τις πυρκαγιές.

Οι «συμπτώσεις» είναι πολλές και πρέπει να διερευνηθούν. Ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη απόφαση της ΡΑΕ στις 24/06/2021, με την οποία χορηγούνται άδειες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από αιολικούς σταθμούς σε δύο δήμους: Μαντουδίου – Λίμνης – Αγίας Άννας στη βόρεια Εύβοια και Διρφύων – Μεσσαπίων και μετά τις εκδοθείσες πρόσφατα, από τη Διϋπουργική Επιτροπή Στρατηγικών Επενδύσεων, άδειες παραγωγού για μία νέα επένδυση 8 αιολικών πάρκων συνολικής ισχύος 470 MW στη Βόρειο–Κεντρική και 4 στη Νότια Εύβοια. Η απόφαση αυτή της ΡΑΕ προκάλεσε κύμα αγανάκτησης στη Βόρεια Εύβοια, με τον Δήμαρχο Μαντουδίου-Λίμνης-Αγίας Άννας, Γιώργο Τσαπουρνιώτη, να λέει ότι «οι περιοχές στο δήμο μας που πρόκειται να εγκατασταθούν οι ανεμογεννήτριες είναι δασικές, κάποιες είναι και περιοχές NATURA. Θα δεις που θα καταστραφούν». 

Μάλιστα, κατά την από 22/07/2021 συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ακούστηκαν  αποκαλυπτικά πράγματα από όλους τους δημοτικούς συμβούλους και τους ειδικούς επιστήμονες που μετείχαν στη συζήτηση, όπως ότι οι ιδιοκτησίες στις οποίες η ΡΑΕ έδωσε άδειες για τις ανεμογεννήτριες στη Βόρεια Εύβοια βρίσκονται και σε περιοχές NATURA, ότι η ΡΑΕ στο παρελθόν έχει πει ότι στην περιοχή της Βόρειας Εύβοιας χρειάζεται να γίνει αναθεώρηση του υπάρχοντος χωροταξικού σχεδίου για τις ΑΠΕ, ότι οι εκτάσεις για τις οποίες η ΡΑΕ εξέδωσε τις άδειες στη Βόρεια Εύβοια, εκεί ακριβώς που μαίνονταν οι πυρκαγιές των προηγούμενων ημερών, είναι πυκνές δασικές εκτάσεις, ότι η περιοχή που προβλέπεται να γίνουν αιολικά πάρκα στη Βόρεια Εύβοια έχει μεγάλη δασοκάλυψη και ταυτόχρονα θα πρέπει να διανοιχθούν πολυάριθμοι δρόμοι μεγάλου πλάτους στο δάσος και τεράστιες πλατείες για την τοποθέτηση των ανεμογεννητριών, ενώ θα πέσουν περίπου 500 κυβικά μέτρα μπετόν σε κάθε βάση και ότι υπάρχει τεράστιος κίνδυνος πυρκαγιών και κατά την μεταφορά και εγκατάσταση των ανεμογεννητριών.

Θα μας κάψουν !!!

Ο Δημοτικός Σύμβουλος Στάθης Λιαγκάκης είχε εκφράσει από νωρίς την καχυποψία του: «Θα μας κάψουν», είπε επί της ουσίας. Και η απόφαση βγήκε ομόφωνα: «Η τους σταματάμε ή μας τελειώνουν αυτοί κάθε προοπτική αειφόρου ανάπτυξης της περιοχής για εμάς και τα παιδιά μας. Σε αντίθετη περίπτωση το όραμα για ισόρροπη ανάπτυξη του πρωτογενούς -δευτερογενούς και τουριστικού τομέα στην περιοχή μας θα μείνει όνειρο απατηλό», δήλωσε ο Δήμαρχος Τσαπουρνιώτης. Και εισακούστηκε, αφού το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μαντουδίου Λίμνης-Αγίας Άννας, με ψήφισμα εξέφρασε ομόφωνα την αντίθεσή του στην απόφαση της ΡΑΕ για εγκατάσταση ανεμογεννητριών.

Η Εύβοια κάηκε επίτηδες για να φυτέψουν Ανεμογεννήτριες !!!

Απίστευτες καταγγελίες έκανε στον αέρα του MEGA ο Πρόεδρος της Κοινότητας Ροβιών, Θοδωρής Κέρης. «Πρέπει να μπει Εισαγγελέας στην υπόθεση, κάηκε ο τελευταίος πνεύμονας πρασίνου. Οικονομική καταστροφή σε όλους τους πολίτες. Η περιοχή ήταν πλούσια από τουρισμό και από αγροτικά. Όλα αυτά τελείωσαν. Το Μαξίμου έκαψε επίτηδες την Εύβοια. Γιατί; Για να τη φυτέψουν, όπως όλη την Ελλάδα, ανεμογεννήτριες», κατήγγειλε. «Μόλις τελειώσει όλο αυτό θα πάω σε δικηγόρο και θα ζητήσω σαν κοινότητα να μπει Εισαγγελέας. Το ξέρω ότι μπορούν να μου κάνουν μηνύσεις, αλλά εγώ λέω την πραγματικότητα. Έχω απογοητευτεί», πρόσθεσε. Το δάσος της Κοινότητας Ροβιών έχει καεί 100%, τόνισε ο κ. Κέρης. 

Ο Εισαγγελέας δεν περίμενε τον Πρόεδρο και παρενέβη αυτεπαγγέλτως !!!

Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, με παραγγελία του στις αρμόδιες κατά τόπους Εισαγγελίες, ζητά να διερευνηθεί εάν υπήρξε οργανωμένη εγκληματική δραστηριότητα που προκάλεσε τις εκτεταμένες πυρκαγιές ανά την Ελλάδα. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο κ. Πλιώτας στο σχετικό έγγραφο «Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να ενεργοποιηθεί, σε όλο το εύρος του, το ποινικό δικονομικό οπλοστάσιο (άρση τηλεφωνικού απορρήτου, διενέργεια, ερευνών, ειδικών ανακριτικών πράξεων κλπ) για να ελεγχθεί και να αξιοποιηθεί κάθε χρήσιμη σχετική πληροφορία».

Ολόκληρη η παραγγελία του Εισαγγελέα ΑΠ έχει ως εξής :

«Ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός πυρκαγιών, ασυνήθους έντασης και έκτασης, που εκδηλώθηκαν κατά τις τελευταίες ημέρες, με συνέπεια να προκληθούν ανυπολόγιστες ζημίες στο φυσικό περιβάλλον (και ιδίως στο δασικό πλούτο της χώρας), σε κτίρια, εγκαταστάσεις, σε αγροτικές εκτάσεις και καλλιέργειες και σε τουριστικές υποδομές, με κίνδυνο μάλιστα για τη ζωή μεγάλου αριθμού συνανθρώπων μας, καθώς και ο «συγχρονισμός» στην εκδήλωσή τους, δημιουργούν εύλογες υπόνοιες για σκόπιμη οργανωμένη εγκληματική δραστηριότητα και όχι μόνο για απλό, τυχαίο φαινόμενο σύμπτωσης περιστατικών αμελούς συμπεριφοράς. Κατόπιν τούτου, παρακαλούμε, στο πλαίσιο της αυτεπάγγελτης προανάκρισης κατά το άρθρο 245 παρ. 2 ΚΠΔ, παράλληλα βεβαίως και ανεξάρτητα από τον σχηματισμό των επί μέρους (κατά τόπο) δικογραφιών από τις δικαστικές αρχές και τους ανακριτικούς υπαλλήλους του Πυροσβεστικού Σώματος, σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού Π.Σ., να συγκεντρώσετε όλα τα κρίσιμα στοιχεία που παρέχουν ενδείξεις για ύπαρξη οργανωμένου σχεδίου και κεντρικού σχεδιασμού για ενιαία δράση εμπρηστών-μελών εγκληματικής οργάνωσης, δηλαδή για τέλεση του κακουργήματος του άρθρου 187 παρ. 1 και 2 ΠΚ: συγκρότηση-ένταξη και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης που επιδιώκει την τέλεση κακουργημάτων εμπρησμού σε δάση και κοινών κακουργημάτων εμπρησμού (άρθρα 264 παρ. 1 και 265 παρ. 1 στοιχ. β, γ ΠΚ). Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να ενεργοποιηθεί, σε όλο το εύρος του, το ποινικό δικονομικό οπλοστάσιο (άρση τηλεφωνικού απορρήτου, διενέργεια, ερευνών, ειδικών ανακριτικών πράξεων κ.λπ) για να ελεγχθεί και να αξιοποιηθεί κάθε χρήσιμη σχετική πληροφορία. Για την πρόοδο της προανάκρισης κατά το σχηματισμό της συναφούς ποινικής δικογραφίας, η Εποπτεύουσα Εισαγγελέας Εφετών θα ενημερώνει τον αρμόδιο Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Λάμπρο Σοφουλάκη.
Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου
Βασίλειος Η. Πλιώτας»

Οι πατέντες της παράκαμψης του Νομοθετικού Πλαισίου

Το άρθρο 219

Το πρόσφατα ψηφισμένο άρθρο 219, που έφερε πριν λίγους μήνες, εμβόλιμα στο Ν/Σ περί Κρατικών Συμβάσεων, ο τότε υπουργός περιβάλλοντος Κωστής Χατζηδάκης, δίνει τη δυνατότητα να γίνουν «ήπια αναπτυξιακά έργα δημοσίου συμφέροντος» μέσα σε προστατευόμενες περιοχές, παραχωρώντας μια «υποπεριοχή» μέσα σε μια προστατευόμενη περιοχή, για «ήπια αναπτυξιακά έργα δημοσίου συμφέροντος». Αυτή ή πατέντα φαίνεται να υϊοθετήθηκε σε κάποιες από τις προαναφερθείσες, επίμαχες αδειοδοτήσεις των αιολικών πάρκων στην Βόρεια Εύβοια, σπάζοντας τις επενδύσεις σε πολλές μικρότερες, ώστε να παρακαμφθούν οι ισχύοντες νομοθετημένοι περιορισμοί. 

Η Απόφαση 2499/2012 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας

Με την απόφαση αυτή κρίθηκε συνταγματικά επιτρεπτή η εγκατάσταση αιολικών πάρκων σε αναδασωτέες εκτάσεις, υπό προϋποθέσεις και, έτσι, σε εξαιρετικές περιπτώσεις και υπό προϋποθέσεις, είναι συνταγματικά επιτρεπτή η εγκατάσταση αιολικού πάρκου σε αναδασωτέα έκταση. Στο ΣτΕ είχε προσφύγει ο Δήμος Θίσβης, ζητώντας να ακυρωθούν οι αποφάσεις του ΓΓ Στερεάς Ελλάδας, με τις οποίες εγκρίθηκαν οι περιβαλλοντικοί όροι για την εγκατάσταση και λειτουργία αιολικού πάρκου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ισχύος 36 MW από την εταιρεία «Αιολική Ερατεικής» στο όρος Ελικώνα που είναι αναδασωτέα έκταση. Η Ολομέλεια του ΣτΕ, με την υπ’ αριθμ. 2499/2012 απόφασή της, με Πρόεδρο τον Κ. Μενουδάκο και Εισηγήτρια την τότε σύμβουλο Επικρατείας, μετέπειτα Πρόεδρο του ΣτΕ και σήμερα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, απέρριψε την αίτηση του Δήμου Θίσβης.
Ειδικότερα, οι σύμβουλοι Επικρατείας, αφού ερμήνευσαν το άρθρο 24 του Συντάγματος και το δασικό νόμο (Ν. 998/1979) επισημαίνουν ότι δεν αποκλείεται η θέσπιση νομοθετικής διάταξης η οποία θα παρέχει τη δυνατότητα σε εξαιρετικές περιπτώσεις, να εγκριθεί επέμβαση σε έκταση που έχει κηρυχθεί αναδασωτέα, ακόμη και πριν ανακτήσει τη δασική μορφή της, προκειμένου να εκτελεστεί έργο, το οποίο αποβλέπει στην εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία. Και αυτό υπό την βασική προϋπόθεση ότι «η εκτέλεση του έργου στην έκταση αυτή είναι απολύτως αναγκαία και επιτακτική, στο μέτρο που η παρέλευση του απαιτούμενου για την πραγματοποίηση της αναδάσωσης χρονικού διαστήματος θα είχε ως συνέπεια τη ματαίωση του επιδιωκόμενου δημόσιου σκοπού». Ο σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν, ωστόσο, ότι οι αποφάσεις που θα εγκρίνουν τις επεμβάσεις στις αναδασωτέες εκτάσεις πρέπει να «αιτιολογούνται ειδικώς» και να αναφέρονται κριτήρια τόσο για την ιδιαίτερη σημασία του έργου όσο και για την αναγκαιότητα εκτέλεσής του στην αναδασωτέα έκταση πριν από την πραγματοποίηση της αναδάσωσης και όλα αυτά πάντα με γνώμονα την εξυπηρέτηση του δημοσίου σκοπού που αποβλέπει το κάθε έργο.

Πολυεργαλείο Αδειοδότησης ΑΠΕ

Κάθε, λοιπόν, φορά, που οι επενδυτές ΑΠΕ των αιολικών πάρκων βρίσκονται αντιμέτωποι με περιπτώσεις ζωνών NATURA ή με χαρακτηρισμούς εκτάσεων ως αναδασωτέες ή, ακόμη χειρότερα, και με τις δυο περιπτώσεις μαζί, η Πολιτεία έχει φροντίσει να τους προσφέρει την πατέντα της παράκαμψης του προβλήματος, είτε με το άρθρο 219, είτε με την ΟλΣτΕ 2499/2012, είτε, στα πολύ δύσκολα, και με τα δυο εργαλεία μαζί, προκειμένου, έτσι, να καθίσταται δυνατή η αδειοδότηση εγκατάστασης αιολικών πάρκων ακόμη και στις πιο απίθανες βουνοκορφές. Δηλαδή, ακόμη και εκεί όπου δεν υπάρχουν ούτε τα στοιχειώδη οδικά δίκτυα πρόσβασης, με αποτέλεσμα να διερωτάται η κοινή λογική τι αξία μπορεί να έχει μια άδεια αιολικού πάρκου όταν, στην πράξη, είναι αδύνατη η κατασκευή των εγκαταστάσεών του, λόγω της ουσιαστικής αδυναμίας πρόσβασης στις βουνοκορφές που επιλέχθηκαν για την εγκατάστασή του.

Στο κυριολεκτικά «φλέγον» αυτό ερώτημα, την μόνη αξιόπιστη απάντηση την δίνει η φωτιά !!!

Όπως αυτές που έκαψαν ολόκληρη σχεδόν την Βόρεια Εύβοια τις προηγούμενες ημέρες και, όπως αντιστοίχως, με την ίδια συνταγή, αλλά για διαφορετικούς λόγους και με άλλες στοχεύσεις, οι φωτιές που την έκαψαν το 1977.....

Ο Αντίλογος

Επειδή ο αντίλογος είναι θεμελιώδες συστατικό της Δημοκρατίας, έχουμε από το βήμα αυτό την υποχρέωση, πρώτον να τον προβάλλουμε και, δεύτερον, να τον αποδομήσουμε. Ειδικά στην συγκεκριμένη περίπτωση, που ο αντίλογος είναι όχι απλά σαθρός, αλλά, κυριολεκτικά για τα σκουπίδια, μη αντέχοντας ούτε στην λογική του μέσου μαθητή της Ε’ Δημοτικού.

Διαβάζουμε, λοιπόν, στο διαδίκτυο ότι, η περιβαλλοντολόγος Θεοδότα Νάντσου, διευθύντρια περιβαλλοντικής πολιτικής της WWF, με ανάρτηση της στο Facebook σχολιάζει τα όσα ακούγονται και γράφονται για τις φωτιές και την απόφαση του ΣτΕ, την οποία κάποιοι μεταφράζουν ότι επιτρέπει την εγκατάσταση επίμαχου αιολικού πάρκου σε αναδασωτέα περιοχή. Στην ανάρτησή της παραθέτει την άποψη νομικού και επιχειρεί να βάλει ένα τέλος στα όσα διαδίδονται ότι οι δασικές εκτάσεις στην Εύβοια κάηκαν προκειμένου να τοποθετηθούν αιολικά πάρκα με ανεμογεννήτριες.

Συγκεκριμένα ο νομικός Γιώργος Καραβοκύρης αναφέρει και η κυρία Νάντσου το αναδημοσιεύει: «Δεν χρειάζεται να κάψει κανείς το δάσος για να εγκαταστήσει ΑΠΕ (αντιθέτως, η φωτιά ήταν ο πιο ασφαλής τρόπος για να αποτραπεί το έργο). Ούτε το μείζον ερμηνευτικό στοίχημα του νομικού πλαισίου - και της απόφασης του ΣτΕ που υπερβαίνει τη γραμματική ερμηνεία - είναι η ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία, αλλά η ίδια η προστασία του περιβάλλοντος. Αυτή είναι η βασική μέριμνα και πολλές φορές τα νομικά είναι η καλύτερη προϋπόθεση για να συζητάμε με ακρίβεια και πολιτικά».

Εν κατακλείδι, λοιπόν, ο συγκεκριμένος αντίλογος συνοψίζεται στα εξής :

Το άρθρο 24 του Συντάγματος, ορίζει ότι «απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Oικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον». Όμως, παράλληλα, το άρθρο 117 του Συντάγματος ορίζει ότι «δάση και δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαγιά κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό».

Την διαφορά ανάμεσα στις δυο αυτές συνταγματικές διατάξεις ανέλαβε να την επιλύσει η απόφαση ΟλΣτΕ 2499/2012, με Πρόεδρο τον Κων. Μενουδάκο και Εισηγήτρια την σημερινή ΠτΔ, Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Το ΣτΕ, λοιπόν, βρέθηκε ενώπιον ενός μεγάλου διλήμματος, με τρομακτικές συνέπειες: Να μείνει στην γραμματική διατύπωση της διάταξης του άρθρου 117 και να απαγορεύσει οποιαδήποτε παρεμβαση ή να προχωρήσει σε ερμηνευτική εφαρμογή του άρθρου 117, σε συνδυασμό με το άρθρο 24 του Συντάγματος και να επιτρέψει την εγκατάσταση αιολικών πάρκων σε αναδασωτέες εκτάσεις. Το ΣτΕ, λοιπόν, επέλεξε το δεύτερο και καλώς έπραξε. Συμφωνα με το σκεπτικό της Ολομέλειας του ΣτΕ, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ο συνταγματικός νομοθέτης είχε τη βούληση να απαγορεύσει τη χρησιμοποίηση αναδασωτέων εκτάσεων ακόμη και για σκοπούς ιδιαίτερης σημασίας για το δημόσιο συμφέρον, τη στιγμή που το έχει επιτρέψει, κατ' εξαίρεση έστω, για όσο η αναδασωτέα έκταση ήταν δάσος. Άλλωστε, είχε ήδη θεσπιστεί στο παρελθόν εξαίρεση για έργα στρατιωτικών υποδομών, για τα οποία είχε αναγνωριστεί η δυνατότητα να εκτελούνται και σε αναδασωτέες εκτάσεις. Την ίδια δυνατότητα αναγνώ­ρισε μεταγενέστερα ο νομοθέτης και για την εκτέλεση σημαντικών δημοσίων έργων και έργων υποδομής, μεταξύ των οποίων οι σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Α.Π.Ε. και τα συνοδά έργα.

Με απλά λόγια, το ΣτΕ αντιμετώπισε με τον ίδιο τρόπο τις έννοιες του «δάσους/δασικής έκτασης» του άρθρου 24 του Συντάγματος, στις οποίες επιτρέπονται κατ' εξαίρεση παρεμβάσεις και την έννοια της «αναδασωτέας έκτασης», στην οποία δεν επιτρέπονται παρεμβάσεις. Και θεώρησε ότι, υπό πολύ αυστηρές και συγκεκριμένες προϋποθέσεις, με κριτήρια αναφερόμενα τόσο στην ιδιαίτερη σημασία του έργου, όσο και στην αναγκαιότητα εκτέλεσής του στην αναδασωτέα έκταση, πριν από την πραγματοποίηση της αναδάσωσης, με γνώμονα αφενός την ανάγκη προστασίας του δασικού οικοσυστήματος και αφετέρου την εξυπηρέτηση του δημόσιου σκοπού στον οποίο αποβλέπει το έργο, επιτρέπεται να εγκατασταθεί αιολικό πάρκο σε καμένη, δηλαδή σε αναδασωτέα έκταση.

Με αυτό λοιπόν το σκεπτικό, το ΣτΕ εξάλειψε κάθε κίνητρο να βάλει κάποιος φωτιά. Διότι, αν το ΣτΕ τελικώς είχε μείνει στην γραμματική ερμηνεία και απαγόρευε την χρησιμοποίηση, έστω και μέρους, της αναδασωτέας έκτασης για σκοπούς δημοσίου συμφέροντος, υπήρχε κάποιος που θα είχε τεράστιο κίνητρο και συμφέρον να βάζει φωτιές παντού : Αυτός που δεν επιθυμεί την πραγματοποίηση ενός έργου, με συνέπεια κάθε δημόσιο έργο στο οποίο υπάρχει αντίδραση, με μια πυρκαγιά το μπλοκάρουμε.

Έτσι, σήμερα, αυτός που ήθελε να εγκαταστήσει αιολικό πάρκο μέσα στο δάσος, δεν είχε ποτέ νομικό πρόβλημα να το πράξει. Τίποτα δεν του το απαγόρευε. Αντίθετα, είχε τεράστιο πρόβλημα και τιτάνιο δικαστικό αγώνα να αντιμετωπίσει, αν το δάσος ξαφνικά καιγόταν. Κίνητρο για να πυρκαγιά είχε μόνον ένας. Αυτός που ήθελε να σταματήσει το έργο. Και με την απόφαση ΟλΣτΕ 2499/2021 του αφαιρέθηκε.

Η απόφαση λοιπόν αυτή, όχι μόνο δεν είναι ύποπτη, αλλά είναι μνημείο θάρρους, μνημείο νομικής σκέψης και μνημείο προστασίας του περιβάλλοντος, διότι εκτός των άλλων προβλέπει αυστηρές προϋποθέσεις για την εξαίρεση αυτή και επισημαίνει ότι η αναδασωτέα έκταση παραμένει ως τέτοια.

Για τα σκουπίδια ο Αντίλογος

Πρώτον, επειδή, ακολουθώντας το σκεπτικό του, καταλήγουμε στο παράδοξο συμπέρασμα ότι, πριν την απόφαση ΟλΣτΕ 2499/2012, τις φωτιές στη Ελλάδα θα πρέπει να τις έβαζαν αυτοί οι «παλιάνθρωποι» οι κάτοικοι των καμένων, που ήταν αντίθετοι στις επενδύσεις αιολικών πάρκων, αφού οι «επενδυτές» δεν είχαν πρόβλημα αδειοδοτήσεων εντός δασικών εκτάσεων και, έτσι, δεν είχαν το κίνητρο να καταστούν φυσικοί ή ηθικοί αυτουργοί εμπρησμών. Δηλαδή, άκουσον-άκουσον, τις φωτιές, κατά τον αντίλογο, τις έβαζαν αυτοί που τότε, όπως και σήμερα, πλήττονταν πρώτοι από τις φονικές πυρκαγιές, πληρώνοντας το τίμημά τους ακόμη και με την ίδια τους την ζωή, την υγεία, την περιουσία, το εισόδημα, τον βιοπορισμό, ακόμη και με τον ξεριζωμό τους από τον τόπο τους. Αυτό, λοιπόν, το πρώτο επιχείρημα του αντίλογου, δεν αντέχει ούτε στην λογική του μαθητή της Ε’ Δημοτικού.

Συνεπακόλουθα, επειδή, κατά το ίδιο ανωτέρω σκεπτικό του αντίλογου, από την ΟλΣτΕ 2499/2012 και εντεύθεν, ήτοι από το 2012 και μετά, στην Ελλάδα θα έπρεπε να έχουν εκλείψει ολοσχερώς οι πυρκαγιές δασικών εκτάσεων από εμπρησμό, αφού κανείς πλέον, πάντα κατά τον αντίλογο, δεν έχει κίνητρο να κάψει μια δασική έκταση. Ούτε οι «επενδυτές», για να διευκολύνουν τις επενδύσεις τους, ούτε αυτοί οι «παλιάνθρωποι», οι κάτοικοι των καμένων, για να αποτρέψουν τις επενδύσεις ΑΠΕ. Η πραγματικότητα όμως των συνεχών και, όλως παραδόξως, μονίμων καλοκαιρινών πυρκαγιών στις ίδιες και τις ίδιες γεωγραφικές περιοχές, ανελλιπώς κάθε χρόνο, από το 2012 μέχρι και σήμερα, καταδεικνύει την πρόδηλη σαθρότητα και αυτού του επιχειρήματος, καταρρίπτοντάς το «επί τη εμφανίσει». Γιατί, αν όντως, από το 2012 και μετά, οι φωτιές που κατακαίουν κάθε χρόνο τα ελληνικά δάση, δεν είναι προϊόν εμπρησμού, τότε γιατί οι Αρχές βρίσκουν μονίμως στα αποκαϊδια εμπρηστικούς μηχανισμούς, στουπιά, κλπ. ;;; Και, ακόμη, οι έστω και ελάχιστοι εμπρηστές που καταφέρνουν κάθε φορά να συλλάβουν οι Αρχές, όπως και τώρα, στις πρόσφατες πυρκαγιές, τι είναι ;;; Ψυχοπαθείς που βάζουν φωτιές για την τρέλα τους ή, μήπως, κατ’ επάγγελμα εμπρηστές, όπως έχουν αποδείξει μέχρι σήμερα οι σχετικές ανακρίσεις ;;; Και την ομολογημένη αυτή «κατ’ επάγγελμα» ιδιότητα των εμπρηστών, ποιοι την αμείβουν σε χρήμα, σε είδος ή σε οποιασδήποτε άλλης μορφής ανταλλάγματα και ωφελήματα ;;; Πάλι αυτοί οι «παλιάνθρωποι» οι κάτοικοι των καμένων, που ο σαθρός αυτός αντίλογος τους θέλει ίσως ακόμη και να πληρώνουν τους εμπρηστές που τους καίνε συγγενείς και φίλους, γυναίκες και παιδιά, σπίτια, μελίσσια, ελιές, τουριστικά καταλύματα κλπ ;;; Αυτό, λοιπόν, το επιχείρημα του αντίλογου, δεν θα άντεχε στην κοινή λογική, ακόμη και αν όλες οι απώλειες ζωής, υγείας, περιουσίας και εισοδήματος των πυρόπληκτων ήταν ασφαλισμένες. Ακόμη δηλαδή και αν οι πυρόπληκτοι είχαν κάποιο οποιασδήποτε μορφής οικονομικό όφελος από τις φονικές πυρκαγιές.

Ακόμη, επειδή, επιχειρεί μια ισοπεδωτική ταύτιση και εξίσωση του εθνικού και του δημόσιου συμφέροντος, με το ιδιωτικό συμφέρον των επιχειρήσεων ΑΠΕ, υϊοθετώντας το επίσης σαθρό σκεπτικό, ότι, καλώς η απόφαση ΟλΣτΕ 2499/2012 θέσπισε την εξαίρεση ακόμη και για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ΑΠΕ, αφού ο νομοθέτης, κατά το παρελθόν, είχε ήδη θεσπίσει ανάλογη εξαίρεση για έργα στρατιωτικών υποδομών, για τα οποία είχε αναγνωριστεί η δυνατότητα να εκτελούνται και σε αναδασωτέες εκτάσεις, ενώ την ίδια δυνατότητα αναγνώρισε μεταγενέστερα και για την εκτέλεση σημαντικών δημοσίων έργων υποδομής. Ερωτώνται, λοιπόν, οι υποστηρικτές του αντίλογου : Είναι ίδιο το εθνικό συμφέρον του υπηρετεί η ύπαρξη και η λειτουργία του στρατού, με το συμφέρον του κάθε νταραβεριζτζή της ανεμογεννήτριας, που αν δεν ήταν να τσεπώνει κάθε μήνα την επιδότηση που πληρώνουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι με τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού, δεν θα ήξερε ούτε που πέφτουν τα βουνά της Εύβοιας ;;; Ή μήπως είναι δημόσιο έργο υποδομής η κάθε ιδιωτική επένδυση αιολικού πάρκου, που μάλιστα επιδοτείται από εθνικά και ευρωπαϊκά κονδύλια, ήτοι χρηματοδοτείται από τους φορολογούμενους, δηλαδή ακόμη και από τους πυρόπληκτους κατοίκους των καμένων ;;; Και αυτοί, λοιπόν, οι «παλιάνθρωποι» οι πυρόπληκτοι, ως φορολογούμενοι-χρηματοδότες των τοπικών επενδύσεων ΑΠΕ, έχουν, ναι ή όχι, κάθε έννομο συμφέρον να αντιτίθενται, με κάθε νόμιμο μέσο, στην υλοποίησή τους στις τοπικές κοινωνίες ;;; Έχουν, ναι ή όχι, το δικαίωμα να μην εγκρίνουν την διάθεση ή ακόμη και την κατασπατάληση των δημόσιων πόρων που προέρχονται και από την φορολογία τους, στις συγκεκριμένες επενδύσεις ΑΠΕ, που πλουτίζουν μόνο τους ΓερμανοΚινέζους προμηθευτές του σχετικού τεχνολογικού εξοπλισμού;;; Έχουν, ναι ή όχι, το δικαίωμα να διεκδικούν, με κάθε νόμιμο μέσο, την διάθεση των δημόσιων πόρων που προέρχονται και από την φορολογία τους, σε άλλου τύπου επενδύσεις του πρωτογενούς, του δευτερογενούς και του τριτογενούς τομέα της τοπικής τους οικονομίας, που σε αντίθεση με τις επενδύσεις ΑΠΕ, δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας και θετικό κοινωνικό, δημογραφικό και οικονομικό ισοζύγιο στον τόπο τους ;;; Και, εν τέλει, μήπως η ισοπεδωτική αυτή εξίσωση και η χυδαία ταύτιση του δημοσίου με το ιδιωτικό συμφέρον που επιχειρεί ο αντίλογος, εδράζεται στον έναν και μοναδικό κοινό παρονομαστή που έχουν τα δημόσια έργα υποδομής, με τα ιδιωτικά έργα των ΑΠΕ, που δεν είναι άλλος από τις μίζες των μεσαζόντων και των εμπλεκόμενων κρατικών λειτουργών ;;;

Όμως, το σαθρότερο σκεπτικό του αντίλογου είναι η υποτίμηση της ίδιας της νοημοσύνης μας, με την οποία επιχειρείται να πάει η μπάλα στην εξέδρα και να αλλάξει η ατζέντα του διαλόγου, υπό τον φόβο μήπως και, λέγε-λέγε, γίνει το λάθος και ξυπνήσει κάποιος Εισαγγελέας και αρχίσει να ψάχνει την Monopoly των ελληνικών εμπρησμών προς την σωστή κατεύθυνση. Όπως δηλαδή έκαναν και οι Ιταλοί Εισαγγελείς, που κατάφεραν με την υπόθεση Nicastri να ξεσκεπάσουν την μεγαλύτερη Μαφία των ΑΠΕ που δρούσε επί χρόνια ανενόχλητη στην Ιταλία. Έτσι λοιπόν, οι συγγραφείς του αντίλογου, επιχειρούν να τοποθετήσουν τον δημόσιο διάλογο για τις δασικές πυρκαγιές σε ένα ασφαλές για τους ηθικούς αυτουργούς των εμπρησμών περιβάλλον, οριοθετώντας τον «χειρουργικά» στο αν έχουν οι επενδυτές των ΑΠΕ κίνητρο να κάψουν το δάσος, προκειμένου, έτσι, να διευκολύνουν την αδειοδότηση των επενδύσεών τους. Για πόσο αφελείς, άραγε, μας έχουν, την στιγμή που όλοι γνωρίζουμε ότι οι σχετικές επενδύσεις ΑΠΕ στην Βόρεια Εύβοια ήταν ήδη αδειοδοτημένες πριν ξεσπάσουν οι πυρκαγιές;;; Λες και δεν γνωρίζουμε ότι δεν είναι στην αδειοδότηση η ταμπακιέρα. Γιατί την αδειοδότηση μπορείς να την εξασφαλίσεις, ακόμη και με συνοπτικές διαδικασίες, μοιράζοντας υποσχέσεις, προμήθειες και χαρτζιλίκια, δεξιά και αριστερά. Το γεγονός, όμως, ότι αδειοδοτήθηκες, δεν σημαίνει ότι μπορείς αυτομάτως να κατασκευάσεις το αιολικό πάρκο, μεταφέροντας και τοποθετώντας στις βουνοκορφές τις ανεμογεννήτριες και τον εξοπλισμό τους. 

Υπάρχουν, λοιπόν, σήμερα, κατάλληλοι δρόμοι στην Βόρεια Εύβοια, για να καταφέρουν οι τεράστιες νταλίκες των 40 μέτρων, που θα μεταφέρουν τις ανεμογεννήτριες με τα πτερύγια των 90 μέτρων και το συνολικό φορτίο των ακόμη και 81 τόνων, να τις ανεβάσουν στις βουνοκορφές ;;; Ή μήπως, επειδή δεν υπάρχουν, η όποια επιχειρούμενη μεταφορά, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα οδηγούσε, σχεδόν αυτόματα, σε δασική πυρκαγιά, για την οποία θα ευθύνονταν αποκλειστικά οι επενδυτές των αιολικών πάρκων ;;;

Μήπως, λοιπόν, οι πρόσφατες πυρκαγιές εξυπηρετούν τους επενδυτές, απαλλάσσοντάς τους από τον εφιάλτη της έκθεσης στον κίνδυνο της υπαίτιας δασικής πυρκαγιάς, κατά την μεταφορά των ανεμογεννητριών στις βουνοκορφές της Βόρειας Εύβοιας ;;; Είχαν μήπως καταφέρει να ασφαλίσουν αυτόν τον κίνδυνο και, αν ναι, ποιο ήταν το ύψος των ασφαλίστρων που θα ήταν υποχρεωμένοι να καταβάλλουν στους αλλοδαπούς ασφαλιστές που καλύπτουν αυτούς τους καταστροφικούς κινδύνους ασφαλίσεων πυρός ;;; Και μήπως, οι ίδιες αυτές πυρκαγιές, διευκολύνουν πλέον την χάραξη και διάνοιξη των νέων αυτών δρόμων, που κατά την ΟλΣτΕ 2499/2012, επειδή οι δρόμοι είναι δημόσια έργα υποδομής, θα μπορέσουν να διανοιχτούν και να κατασκευαστούν fast track, στις καμένες σήμερα και, έτσι, αυτομάτως χαρακτηρισμένες ως αναδασωτέες εκτάσεις, χωρίς να χρειαστούν οι επί μέρους, χρονοβόρες αδειοδοτήσεις για την κοπή των δένδρων ;;; Και θα κόστιζε το ίδιο, σε χρόνο και χρήμα, στους επενδυτές των συγκεκριμένων ΑΠΕ, η αδειοδότηση για την κοπή των δένδρων σε μια δασική έκταση, σε σχέση με την σημερινή κατάσταση της ίδιας έκτασης, που είναι πλέον καμένη και, έτσι, αναδασωτέα ;;; Και, ακόμη, αν οι εκτάσεις αυτές, σήμερα που μιλάμε, ήταν ακόμη δασικές, ο χρόνος για την εξασφάλιση της αδειοδότησης για την κοπή των δένδρων και την χάραξη, διάνοιξη και κατασκευή των απαραίτητων για την υλοποίηση των επενδύσεων νέων δρόμων, θα ήταν συμβατός με τα αυστηρά χρονικά περιθώρια για την απορρόφηση των 11,3 Δις από τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης για τις επενδύσεις ΑΠΕ του Ελλάδα 2.0 ;;; Θα πρόφταιναν, άραγε, οι επενδυτές, να υλοποιήσουν τις επενδύσεις των αδειοδοτημένων αιολικών τους πάρκων, απορροφώντας τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης;;; Και αν δεν πρόφταιναν, πόσα χρήματα θα έχαναν ;;; Και θα ήταν άραγε διατεθειμένοι να ολοκληρώσουν τις συγκεκριμένες αυτές επενδύσεις τους, χωρίς την χρηματοδότηση από τα κονδύλια του «Ελλάδα 2.0» ;;; Και, ακόμη, υφίσταται, ναι ή όχι, κίνδυνος απώλειας των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης για τους επενδυτές, μετά την από 22/07/2021 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Μαντουδίου-Λίμνης-Αγίας Άννας, για την κατάθεση ενδικοφανούς προσφυγής κατά των σχετικών αποφάσεων αδειοδότησης 3 αιολικών πάρκων στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου ;;;

Και πάμε, τώρα, ένα βήμα ακόμη παραπέρα. Έστω, λοιπόν, ότι εμφανίζεται σήμερα στην Βόρεια Εύβοια, ένας νέος υποψήφιος επενδυτής ΑΠΕ. Πόση αντίσταση θα συναντούσε, άραγε, από την γονατισμένη πλέον, μετά τις πρόσφατες πυρκαγιές, τοπική κοινωνία ;;; Χωρίς μελίσσια, χωρίς ελιές, χωρίς τουρισμό, χωρίς σπίτια και, στην ουσία, χωρίς παρόν και μέλλον, θα ήταν άραγε ίδια η διαπραγματευτική, αλλά και η αγωνιστική ικανότητα των πολιτών και των τοπικών τους αρχόντων, απέναντι στο νέο υποψήφιο επενδυτή ΑΠΕ ;;; Άραγε, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μαντουδίου-Λίμνης-Αγίας Άννας, θα είχε σήμερα το σθένος, αλλά και την συγκατάθεση της τοπικής κοινωνίας, για να πάρει μια νέα απόφαση, ανάλογη αυτής της 22/07/2021 ;;; Ή μήπως θα προτιμούσαν, όλοι μαζί, πολίτες και δημοτική αρχή, να συμβιβαστούν με τα λίγα ψίχουλα που θα τους μοίραζε, όπως τα καθρεφτάκια στους πάλαι ποτέ ιθαγενείς, ο νέος επενδυτής, αναλογιζόμενοι, ότι, μετά και την τελευταία αυτή καταστροφή, μοναδική πλέον προοπτική, για όσους δεν μεταναστεύσουν, θα ήταν να εξαναγκαστούν, υπό τις παρούσες συνθήκες, να αποδεχθούν τη νέα αυτή επένδυση ΑΠΕ ;;;

Η απάντηση, λοιπόν, είναι σαφής και αυτονόητη : Βεβαίως και υπάρχει, όχι μόνον ένα, αλλά δεκάδες κίνητρα για τον κάθε επενδυτή αιολικών πάρκων να κάψει το δάσος, ενώ, παρά την όποια επίμονη αναζήτηση, δεν εντοπίζεται ούτε ένα αντίστοιχο κίνητρο για τους πυρόπληκτους κατοίκους των καμένων, που είναι τα μεγαλύτερα θύματα των δασικών πυρκαγιών !!!

Σταματήστε, λοιπόν, κάποιοι, να παίζετε με την νοημοσύνη μας και με τον πόνο των ανθρώπων που ξύπνησαν ένα πρωί με κλεμμένη την ζωή, την περιουσία και το μέλλον των παιδιών τους.