Η κρίση θα δημιουργήσει μια νέα γενιά κόκκινων δανείων, της τάξης των 8 - 10 δισεκατομμυρίων ευρώ !!! Επίσης, το 2020 το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης αυξήθηκε κατά 10 δισεκατομμύρια ευρώ περίπου, αγγίζοντας το 207% του ΑΕΠ τον περασμένο Δεκέμβριο. Από το 2021 ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ αναμένεται ότι θα ακολουθήσει πτωτική τάση, καθώς θα αποσύρονται τα έκτακτα μέτρα που σχετίζονται με την πανδημία και η οικονομία θα αρχίσει να ανακάμπτει. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι η εξυπηρέτηση του χρέους θα ασκήσει πιέσεις στον κρατικό προϋπολογισμό, ιδιαίτερα μετά τη λήξη του προγράμματος αγοράς κρατικών ομολόγων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Ανάπτυξη είναι η λύση και όχι η λιτότητα
Η κυβέρνηση έχει λάβει μέχρι τώρα μια σειρά από μέτρα, όπως οι ρυθμίσεις οφειλών και το πρόγραμμα Γέφυρα, τα οποία παρέχουν ανάσα στους οφειλέτες. Η ανακούφιση αυτή, όμως, είναι αναγκαστικά πρόσκαιρη. Ο ριστική λύση στο θέμα του ιδιωτικού χρέους μπορεί να δοθεί με γενναίες κινήσεις ελάφρυνσης, ενδεχομένως και με «κούρεμα» μέρους των μη εξυπηρετούμενων οφειλών.
Το πολύ χρήμα θα… διαφθείρει τα ήθη !!!
Το έγραψε πριν λίγες μέρες στο Project Syndicate ο «αρχιερέας» της σύγχρονης προτεσταντικής ηθικής στην ευρωπαϊκή οικονομία, ο Βολφανγκ Σόιμπλε, αναφερόμενος στα χρέη που δημιουργούνται και στο χρήμα που κόβεται λόγω της πανδημίας.
Κρούει τον γνωστό κώδωνα του κινδύνου (το φάντασμα της Βαϊμάρης, τον πληθωρισμό) και μιλάει για απώλεια μελλοντικής «χρηματοοικονομικής ευελιξίας» στα κράτη, οπότε και λέει ότι έτσι θα «αυξηθεί το χάσμα πλουσίων και φτωχών». Αδυνατώ να συλλάβω τον συλλογισμό του ισχυρού αυτού ανδρός. Ειδικά όταν εμπλέκει με αυτό τον τρόπο τις ανισότητες( και όχι μέσω της αληθινής αιτίας που τις προκαλεί) στην επικείμενη πανδημία του χρέους. Η αλήθεια είναι ότι στο τέλος του άρθρου του παραθέτει μια πρόταση βγαλμένη από την αμερικανική (!) Ιστορία (1792 -Σύμφωνο Χάμιλτον για εξόφληση χρεών των Πολιτειών). Το μείζον όμως στον δικό μου προβληματισμό είναι ότι ο κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος του ορθό-φιλελευθερισμού και της δημοσιονομικής ορθοδοξίας δεν επικαλείται τις κοινωνίες αλλά τα κράτη… Και δεν επικαλείται τους πολίτες γενικώς ως οικονομικά υποκείμενα αλλά μιλάει για πλούσιους και φτωχούς. Κοιτάξτε. Εδώ έχουμε μια πασιφανή δήλωση παράστασης του ίδιου του νεοφιλελεύθερου συστήματος: να σταματήσει η έκδοση χρήματος προς τους πολίτες εν ονόματι της μακροπρόθεσμης δημοσιονομικής ισορροπίας. Και ότι φυσικά μόνο οι επενδύσεις των ιδιωτών θα γεννήσουν δουλειές, εισόδημα, μισθούς, δημόσια έσοδα (αποσιωπάται το ολιγοπωλιακό κέρδος).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου