ΑΝ ΜΗΔΕΝΙΖΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΡΕΜΠΟΡΙΟ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Ο ΕΝΦΙΑ !!!

Τουλάχιστον 3,5 δις ευρώ ετησίως οι απώλειες φόρων από το παρεμπόριο


του Αλέξανδρου Μωραϊτάκη*

Δυστυχώς, πολλές φορές τα πολιτικά κόμματα μιλάνε με έμφαση για την ανάγκη μείωσης των φόρων, για αύξηση των κοινωνικών παροχών και των συντάξεων και για υλοποίηση δημοσίων έργων. Είναι η γνωστή τακτική των «θα»…

Το προβληματικό όμως στην περίπτωση αυτή είναι ότι τα προγράμματα των κομμάτων  σπανίως προτείνουν ταυτόχρονα ρεαλιστικά μέτρα για το πού θα βρεθούν οι πόροι, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν όλα αυτά. Δηλαδή, αέρας κοπανιστός!

Η συνέχεια είναι γνωστή. Οι κυβερνήσεις που εκλέγονται σπανιότατα τηρούν αυτά που υποσχέθηκαν, με διάφορες δικαιολογίες. Μόνο για την τελευταία τετραετία, να θυμίσουμε τις εξαγγελίες για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, για διανομή 13ης σύνταξης, για πάταξη φοροδιαφυγής και παραεμπορίου και για τόσα άλλα πολλά. Σε ό,τι δε αφορά τις δημόσιες επενδύσεις, αυτές υποχωρούν χρόνο με τον χρόνο και περιορίζονται ουσιαστικά στα κονδύλια που μας δίνουν τα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αντίθετα, ελάχιστα πράγματα έχετε ακούσει για το παραεμπόριο, για την αναγκαιότητα πάταξής του, αλλά και για ρεαλιστικούς στόχους που θα μπορούσαν να το περιορίσουν δραστικά μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (π.χ. μέσα στην επόμενη τριετία).

Και όμως, τα νούμερα είναι συντριπτικά. Με βάση τα στοιχεία του Ινστιτούτου Εμπορίου και Υπηρεσιών της ΕΣΕΕ (Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας), λόγω του παραεμπορίου:

• Γίνονται πωλήσεις της τάξεως των 15-17 δισ. ευρώ κάθε χρόνο.

• Το δημόσιο χάνει από κάθε είδους φόρους γύρω στα 3,5 δισ. ευρώ ετησίως! Με άλλα λόγια, αν θεωρητικά μηδενίζαμε το παραεμπόριο, τότε η Πολιτεία θα μπορούσε να καταργήσει πλήρως τον ΕΝΦΙΑ και επιπλέον να της μείνουν και αρκετοί πόροι για άλλες παροχές.

Προσωπικά, θα προσέθετα και άλλες παρενέργειες του παραεμπορίου:

• Πριμοδοτεί τις εισαγωγές σε βάρος της ελληνικής παραγωγής σε μια σειρά από κλάδους (π.χ. ένδυση), με ό,τι αυτό σημαίνει για τις θέσεις εργασίας των συμπολιτών μας.

• Πλημμυρίζει την αγορά με προϊόντα πολύ χαμηλής ποιότητας, που σε αρκετές περιπτώσεις είναι παράλληλα επικίνδυνα ακόμη και για την υγεία των πολιτών.

• Καλλιεργεί ένα κλίμα κατάφωρης αδικίας σε βάρος των νομοταγών παραγωγών και εμπόρων, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις αναγκάζονται να «βάλουν λουκέτο» στις επιχειρήσεις τους.

• Καλλιεργούν ένα κλίμα γενικότερης ανομίας, καθώς τα κυκλώματα του παραεμπορίου συχνά συνδέονται, διαπλέκονται και αλληλοϋποστηρίζονται με άλλες ομάδες παράνομων δράσεων.

• Σε συγκεκριμένες περιοχές της Αθήνας δημιουργούν εικόνες που προσβάλλουν τόσο τη φήμη της χώρας όσο και την τουριστική της εικόνα (π.χ. η κατάσταση έξω από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο-ΑΣΟΕΕ).

Οι προτάσεις είναι γνωστές και ικανές να περιορίσουν δραστικά το πρόβλημα, αρκεί να υπάρξει η απαιτούμενη συνειδητοποίηση του ζητήματος από τους πολιτικούς που εκλέγονται και η βούληση για δράση. Πώς άλλωστε εξηγείται το γεγονός ότι το συγκεκριμένο φαινόμενο έχει πάρει στη χώρα μας πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις σε σύγκριση με τα κράτη της λεγόμενης «Δυτικής Ευρώπης»;

Μερικά λοιπόν από τα προτεινόμενα από τον υπογράφοντα μέτρα είναι:

• Έλεγχος των εισαγόμενων προϊόντων σε όλες τις πύλες εισόδου της χώρας, με σύγχρονα μηχανήματα.

• Εντατικοποίηση των ελέγχων στις αποθήκες χονδρικής διανομής προϊόντων.

• Ουσιαστικά κίνητρα της Πολιτείας για περαιτέρω αύξηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών στη χώρα μας και για μεγάλη μείωση της κυκλοφορίας μετρητών στην αγορά (πόσες παράνομες πράξεις, πόση διαφθορά και πόσες εγκληματικές ενέργειες θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αν γινόταν κάτι τέτοιο…).

• Υποχρεωτική σταδιακή καθιέρωση της ηλεκτρονικής τιμολόγησης (e-invoicing) μεταξύ των επιχειρήσεων αλλά και μεταξύ κράτους-επιχειρήσεων.

• Κινητοποίηση και συνεργασία της αστυνομίας και του Υπουργείου Οικονομικών.

Συμπερασματικά, θα έλεγα ότι το πρόβλημα του παραεμπορίου δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί ουσιαστικά μέσα σε μία μέρα, ή μέσα σε ένα έτος. Αν υποστήριζα κάτι τέτοιο, θα ήμουν λαϊκιστής.

Από την άλλη πλευρά όμως, μπορούμε να δουλέψουμε με σύστημα και επιμονή, προκειμένου να βελτιώνουμε σημαντικά την κατάσταση χρόνο με τον χρόνο, σε ορίζοντα τριετίας.

Προκειμένου να βρεθούν πόροι για να μειωθούν οι φορολογικές επιβαρύνσεις των πολιτών. Προκειμένου να βρούμε δουλειά εμείς και να μην αναγκάζονται να ξενιτεύονται τα παιδιά μας. Προκειμένου να διασφαλίσουμε την ποιότητα ζωής μας, τη νομιμότητα, το κράτος δικαίου και την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.

* πρώην Βουλευτής ΝΔ Α' Αθηνών.

Από το euro2day.gr