Οι κυβερνήσεις, οι τεχνοκράτες της οικονομίας, τα επιχειρηματικά λόμπι αντιμετωπίζουν τις ανατιμήσεις στα βασικά αγαθά, στην ενέργεια, στα τρόφιμα σαν κάτι σχεδόν εξωγήινο. Σαν να πρόκειται για φυσικό φαινόμενο που δεν μπορούμε να το επηρεάσουμε. Μπορούμε μόνο να μετριάσουμε τις επιπτώσεις του.
Αυτό είναι μια πολύ βολική ερμηνεία του προβλήματος. Διότι αυτομάτως περιορίζει δραστικά τα όρια των πολιτικών αποφάσεων και των μέτρων που μπορούν να πάρουν οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες, που ο βασικός ρόλος τους υποτίθεται πως είναι να ελέγχουν τις τιμές και τον πληθωρισμό. Και περιορίζει και τις απαιτήσεις που μπορούν να έχουν οι πολίτες και οι κοινωνίες από τις κυβερνήσεις.
Αλλά οι ανατιμήσεις στα τρόφιμα και σε όλα τα αγαθά που συντρίβουν τα εισοδήματα εκατομμυρίων νοικοκυριών στον αναπτυγμένο κόσμο και φέρνουν στα πρόθυρα λιμού πληθυσμούς στον αναπτυσσόμενο κόσμο, δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Ούτε προέκυψαν από τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Οι εκρηκτικές αυξήσεις στις τιμές του σιταριού και άλλων τροφίμων από τα οποία εξαρτάται η επιβίωση της ανθρωπότητας είναι αποτέλεσμα της άγριας κερδοσκοπίας στα διεθνή χρηματιστήρια εμπορευμάτων. Ούτε το κόστος παραγωγής αυξήθηκε τόσο από τη μια στιγμή στην άλλη, ούτε οι μισθοί των εργαζομένων έχουν επιβαρύνει τις τελικές τιμές τους.
Πρωταγωνιστές αυτής της άγριας κερδοσκοπίας, που παίζει με την ανθρώπινη πείνα, είναι επενδυτικές τράπεζες και κερδοσκοπικά κεφάλαια. Κάθε μέρα αγοράζουν και πουλάνε προθεσμιακά συμβόλαια σταριού, καλαμποκιού, ηλιέλαιου, σόγιας και οποιουδήποτε άλλου τροφίμου παζαρεύεται στα χρηματιστήρια εμπορευμάτων του Σικάγου, του Παρισιού, του Λονδίνου ή της Σανγκάης.
Οι κερδοσκόποι της πείνας εμπορεύονται ακόμη και την πρόγνωση του καιρού, γιατί και αυτή μπορεί να επηρεάσει την καλλιέργεια και τη συγκομιδή. Δεν ενδιαφέρονται να τροφοδοτήσουν την παγκόσμια αγορά. Νοιάζονται μόνο να αντλήσουν υπερκέρδη κερδοσκοπώντας. Και ας προκαλέσουν λιμούς στην Αφρική ή επισιτιστική κρίση στη Σρι Λάνκα.
Οι κερδοσκόποι της πείνας κάνουν σήμερα με τις τιμές των τροφίμων ό,τι έκαναν το 2008 με τα ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια στις ΗΠΑ, πυροδοτώντας την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση. Αν και από τότε αποκαλύφθηκε και καταγγέλθηκε ο ρόλος τους, οι κυβερνήσεις δεν έκαναν τίποτε ουσιαστικό για να τους θέσουν φραγμούς. Από αυτή την άποψη είναι συναυτουργοί ακόμη ενός εγκλήματος.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου