Απαράδεκτες έκρινε το Δικαστήριο τις ενστάσεις πιστωτριών τραπεζών περί δόλου από την πλευρά του οφειλέτη για μη εκπλήρωση των υποχρεώσεων και όχι μόνο απέρριψε τις σχετικές καταγγελίες, αλλά όρισε πως πρέπει να διασωθεί η πρώτη κατοικία καθώς και τα λοιπά ακίνητα, επί των οποίων εμφανιζόταν ως συνιδιοκτήτης και η αποπληρωμή να ξεκινήσει μετά την πάροδο 5ετίας.
Στην προσφυγή της, η αιτούσα επικαλούμενη έλλειψη πτωχευτικής ικανότητας και μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών της, ζητούσε αφού ληφθούν υπόψη η περιουσιακή και οικογενειακή του κατάσταση α) να επικυρωθεί το σχέδιο διευθέτησης των οφειλών της, ώστε να αποκτήσει ισχύ δικαστικού συμβιβασμού, επικουρικά δε, β) να ρυθμιστούν οι οφειλές της κατ’ άρθρο 8 παρ. 1, 2 ή 5 του Ν. 3869/2010, προς τις πιστώτριες της γ) να εξαιρεθεί από την εκποίηση της περιουσίας της, η περιγραφόμενη στην αίτηση κύρια κατοικία της, με τη χορήγηση περιόδου χάριτος για τις καταβολές του άρθρου 9 παρ. 2, δ) να εξαιρεθεί από την εκποίηση η υπόλοιπη ακίνητη και κινητή περιουσία της (πλέον της κύριας κατοικίας της) και ε) να αναγνωριστεί, ότι με την τήρηση της ανωτέρω υπό (β) ρύθμισης και με την επιφύλαξη αυτών που θα οριστούν για τη ρύθμιση σχετικά με την εξαίρεση από την εκποίηση της κύριας κατοικίας της θα απαλλαγεί από τα χρέη της προς τις πιστώτριες της.
Επί της προσφυγής, οι πιστώτριες τράπεζες υπέβαλαν ενστάσεις κατηγορώντας πως με δόλο επιχείρησε να υπαχθεί στις ευνοϊκές ρυθμίσεις των νομοθετικών διατάξεων. Ωστόσο, η απόφαση του Ειρηνοδικείου Κρωπίας υπήρξε καταπέλτης έναντι αυτών.
“…Υπό το προεκτεθέν περιεχόμενο, όμως, οι προβληθείσες ως άνω ενστάσεις είναι απαράδεκτες, λόγω αοριστίας, διότι αμφότερες οι ως άνω εφεσίβλητες πιστώτριες τράπεζες, οι οποίες είχαν, κατά το νόμο, το βάρος της επικλήσεως και αποδείξεως του δόλου του οφειλέτη, παραλείπουν, κατά την προβολή της ενστάσεως τους στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, να αναφέρουν: α) το αρχικό και τελικό ύψος των τραπεζικών προϊόντων που ο οφειλέτης συμφώνησε να λάβει, β) το χρόνο που τα συμφώνησε και τα έλαβε, γ) τα εισοδήματα του κατά το χρόνο λήψεως των δανείων, δ) τη μηνιαία δόση που έπρεπε να καταβάλει, ε) τα έξοδα διαβίωσης του και κυρίως τις οικονομικές δυνατότητες αυτού κατά το χρόνο δημιουργίας των οφειλών (ή τις ευλόγως αναμενόμενες μελλοντικές οικονομικές του δυνατότητες), ώστε με βάση τα δεδομένα αυτά να καταστεί δυνατόν να κριθεί αν πρόβλεπε ως ενδεχόμενο ότι ο υπερδανεισμός του θα τον οδηγούσε σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμών και παρά ταύτα αποδέχθηκε το αποτέλεσμα αυτό…” σημειώνεται.
Τα μειωμένα εισοδήματα
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται «το οικογενειακό εισόδημα της αιτούσας παρουσίαζε κατά το χρόνο κατάθεσης της υπό κρίση αίτησης κατακόρυφη πτώση σε σχέση με το εισόδημα που αποκόμιζε από το χρόνο λήψης των επίδικων δανείων, μέχρι και την απόλυση της από την εργασία της το έτος 2012. Σημαντικά μειωμένο εμφανίζεται και σήμερα σε σχέση με τα έτη 2003-2011, παρά την σταδιακή βελτίωση του από το χρόνο κατάθεσης της υπό κρίση αίτησης. Η σημαντική αυτή μείωση του εισοδήματος της δε, οφείλεται αφενός στην ξαφνική ανεργία της, η οποία οφείλεται στη γενικότερη οικονομική συγκυρία και την οικονομική κρίση που έπληξε τη χώρα το έτος 2012 και η οποία ήταν αδύνατον να προβλεφθεί από την αιτούσα, δεδομένου ότι μέχρι το έτος αυτό εργαζόταν για πολλά έτη σε μεγάλη εταιρεία και με ικανοποιητικές αποδοχές και αφετέρου στη σημαντικά μειωμένη, λόγω περικοπών σύνταξη την οποία έλαβε, λόγω της αρνητικής οικονομικής συγκυρίας, περικοπές τις οποίες δεν μπορούσε να προβλέψει κατά το χρόνο λήψης των επίδικων δανείων».
Και προστίθεται: «Κατ’ ακολουθίαν όλων των ανωτέρω, λαμβανομένης ιδίως υπόψιν της σημαντικής μείωσης των εισοδημάτων της αιτούσας, σε σχέση με το χρόνο λήψης των επίδικων δανείων και μέχρι το έτος 2011, όπως η μείωση αυτή αναλύθηκε ανωτέρω αλλά και της αύξησης της μηνιαίας δόσης αποπληρωμής των ανωτέρω αναφερόμενων στεγαστικών δανείων από το έτος 2015, δεδομένου ότι αυτά επιδοτούνταν από τον Ο.Ε.Κ. για 9 έτη (βλ. τις προσκομιζόμενες δανειακές συμβάσεις) είναι προφανές ότι βρίσκεται σε γενική και μόνιμη αδυναμία να εξυπηρετήσει τις ως άνω ληξιπρόθεσμες οφειλές της, χωρίς να θιγεί το στοιχειώδες επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης της. Η εισοδηματική κατάσταση της δεν αναμένεται, λόγω της αρνητικής οικονομικής συγκυρίας να βελτιωθεί στο εγγύς μέλλον σε, τέτοιο σημείο που να δύναται να αποπληρώσει άμεσα το σύνολο των ως άνω οφειλών της. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για πρόσκαιρη εισοδηματική στενότητα».
Οι προϋποθέσεις υπαγωγής στις ευνοϊκές ρυθμίσεις
«Συνακόλουθα, συντρέχουν στο πρόσωπο της οι προϋποθέσεις υπαγωγής της στις διατάξεις του Ν. 3869/2010, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα, ειδικότερα δε η έλλειψη εμπορικής ιδιότητας και η περιέλευσή της, χωρίς δόλο (καθώς ο δόλος δεν αποδείχθηκε από την παριστάμενη πιστώτρια και το Δικαστήριο δε δύναται να λάβει αυτεπαγγέλτως υπόψη τα θεμελιωτικά αυτού γεγονότα), σε κατάσταση μόνιμης και γενικής αδυναμίας πληρωμών των ληξιπρόθεσμων χρεών της, τα οποία ούτε έχουν αναληφθεί εντός του τελευταίου έτους πριν την υποβολή της αίτησης, ούτε περιλαμβάνονται στα εξαιρούμενα της ρύθμισης χρέη» επισημαίνεται.
Επίσης, στην απόφαση του Δικαστηρίου τονίζεται πως «λαμβανομένης υπόψη της ηλικίας της, της οικονομικής της κατάστασης και του χρόνου αποπληρωμής των δανειακών συμβάσεων των στεγαστικών της δανείων, το παρόν Δικαστήριο ορίζει μηνιαίες καταβολές επί 300 μήνες, ήτοι επί 25 έτη, και κάθε μηνιαία καταβολή θα ανέρχεται στο ποσό των (66.497,31 Ευρώ/300 μήνες =) 221,66 ευρώ. Η καταβολή των παραπάνω δόσεων θα γίνει εντόκως, χωρίς ανατοκισμό, με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με κυμαινόμενο επιτόκιο, που θα ισχύει κατά το. χρόνο της αποπληρωμής, σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος αναπροσαρμοζόμενο με επιτόκιο αναφοράς αυτό των Πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Οι μηνιαίες αυτές καταβολές θα ξεκινήσουν το πρώτο δεκαήμερο του μεθεπόμενου μήνα από την έκδοση της παρούσας και από το ποσό του ανταλλάγματος για τη διάσωση της κύριας κατοικίας της αιτούσας».
Περαιτέρω δε ρύθμισε τα χρέη της αιτούσας, ορίζοντας «μηδενικές μηνιαίες καταβολές επί πέντε χρόνια (60 μήνες), οι οποίες θα ξεκινήσουν (πλασματικά) το πρώτο δεκαήμερο του επόμενου μήνα από αυτόν που δημοσιεύθηκε η παρούσα απόφαση και θα διαρκέσουν μέχρι τη συμπλήρωση της πενταετίας».
Μ. Κούβαρης: Υπόθεση με έντονο νομολογιακό ενδιαφέρον
Όπως αναφέρει στο dikastiko.gr ο Μιχαήλ Κούβαρης, ο δικηγόρος στον Άρειο Πάγο, νομικός σύμβουλος της Ένωσης Καταναλωτών και Δανειοληπτών που χειρίστηκε εκ μέρους της οφειλέτριας την υπόθεση, παρουσιάζει έντονο νομολογιακό ενδιαφέρον καθώς:
- Απορρίπτει ως απαράδεκτη την ένσταση δόλιας περιέλευσης της αιτούσας σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμών, λόγω της αόριστης προβολής της εκ μέρους της πιστώτριας.
- Θεωρεί εφαρμοστέο το ανακριτικό σύστημα της Εκουσίας Δικαιοδοσίας και όχι το διέπον την Τακτική Διαδικασία. Κρίνει δε, ότι η ένδικη αίτηση είναι ορισμένη και ότι τυχόν ελλείψεις παραδεκτά συμπληρώνονται στα πλαίσια του ισχύοντος στο πεδίο της εκουσίας δικαιοδοσίας ανακριτικού συστήματος, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 744, 745, 751 και 236 ΚΠολΔ, που επιτρέπουν τη συμπλήρωση των ισχυρισμών που περιλαμβάνονται στην αίτηση του Ν. 3869/2010, όπως οι διατάξεις αυτές ισχύουν μετά την τροποποίησή τους με τους Ν. 4161/2013, Ν. 4549/2018 και Ν. 4745/2020.
- Κρίνει ότι δεν αποτελεί στοιχείο του ορισμένου της αιτήσεως, η εξέλιξη της εισοδηματικής κατάστασης της αιτούσας από τον χρόνο λήψης των δανείων και μέχρι την κατάθεση της υπό κρίση αίτησης, ο λόγος και τα γεγονότα που την οδήγησαν στην αδυναμία πληρωμής, ο χρόνος λήψης των δανείων, το ύψος της μηνιαίας δόσης των δανείων της κ.ο.κ.
- Εξαιρεί από την ρευστοποίηση τη λοιπή ακίνητη περιουσία της αιτούσας κατ’ άρθρο 9 παρ. 1 του Ν. 3869/2010, θεωρώντας ότι περιουσιακά στοιχεία, πλην της κύριας κατοικίας, μπορούν να εξαιρεθούν της ρευστοποίησης, εφόσον αυτή δεν κρίνεται απαραίτητη, λαμβάνοντας υπόψη το αγοραστικό ενδιαφέρον που μπορεί να προκαλέσει έκαστο περιουσιακό στοιχείο ή το κατά πόσο συμφέρει η εκποίηση του τόσο τον οφειλέτη, όσο και τους πιστωτές του ή το ότι ο οφειλέτης δύναται να αποπληρώσει το σύνολο των οφειλών του με βάση τις ρυθμίσεις των άρθρων 8 και 9 (Ειρ Πολυγύρου 115/2018 και Ειρ. Πατρών 89/2012 σε ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
- Δικαιολογεί την ανάλωση της αποζημίωσης απόλυσης που έλαβε κατά το παρελθόν η αιτούσα για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης από το έτος 2014 μέχρι και την κατάθεση της αιτήσεώς της στο πλαίσιο του ν. 3869/2010.
- Αναγνωρίζει μηνιαίες δαπάνες διαβίωσης ύψους 1.250,00€ για ζευγάρι με την υποχρέωση συνδρομής της άνεργης θυγατέρας τους και αναγνωρίζει την υποχρέωση διατήρησης ενός ελάχιστου επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης.
- Κρίνει ως αιτία της μόνιμης αδυναμίας τόσο την μείωση του μηνιαίου οικογενειακού της εισοδήματος, όσο και την αύξηση της ενήμερης μηνιαίας δόσης αποπληρωμής του Στεγαστικού Δανείου της αιτούσας λόγω παρέλευσης του χρόνου της επιδότησης που είχε λάβει από τον Ο.Ε.Κ.
- Ρυθμίζει τις οφειλές της αιτούσας με μηδενικές καταβολές κατ’ άρθρο 8 παρ. 2 ν. 3869/2010.
- Συνυπολογίζει στις καταβολές του αρ. 8 παρ. 2 του ν. 3869/2010 τις διενεργηθείσες στο πλαίσιο της προσωρινής διαταγής καταβολές.
- Εξαιρεί τη λοιπή, πλην της κύριας κατοικίας της αιτούσας, ακίνητη περιουσία, με τη μνεία ότι διαθέτει μόνο ποσοστό επί της πλήρους κυριότητας και μάλιστα χαμηλό (50%), με αποτέλεσμα μια πιθανή εκποίηση να μην προκαλέσει το αγοραστικό ενδιαφέρον υποψήφιων επενδυτών, οι οποίοι κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας δεν επενδύουν σε ποσοστά επί ακινήτων, προκειμένου να αποφύγουν τα προβλήματα που δημιουργούνται από την κοινωνία δικαιωμάτων.
- Εξαιρεί από την εκποίηση την κύρια κατοικία της αιτούσας και επιβάλει την έντοκη, κατ΄άρθρο 9 παρ. 2 ν. 3869/2010, καταβολή μηνιαίας δόσης 221,66€ για χρονικό διάστημα 300 μηνών, λαμβάνοντας υπόψη τη χρονική διάρκεια αποπληρωμής των δανείων και τη μέγιστη ικανότητα αποπληρωμής της αιτούσας.
- Υπομνύει την μέχρι και σήμερα ανενεργή δυνατότητα του οφειλέτη να υποβάλει αίτηση στο Ελληνικό Δημόσιο για τη μερική κάλυψη του ποσού της μηνιαίας καταβολής του σχεδίου διευθέτησης οφειλών του αρ. 9 παρ. 2 του ν. 3869/2010.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου