Του Δημήτρη Χρήστου
Ποιο θα είναι το κόστος και οι συνέπειες των κυρώσεων και των μέτρων της Δύσης σε βάρος της Ρωσίας, είναι το ερώτημα που προκύπτει κυρίως για την Ευρώπη, αφού οι εμπορικές συναλλαγές ΗΠΑ-Ρωσίας είναι αμελητέες; Για να απαντήσει κανείς με σοβαρότητα και ακρίβεια θα πρέπει να περιμένει να δει τι από όλα αυτά που αναγγέλλουν καθημερινά οι ευρωπαϊκές ηγεσίες για να κερδίσουν τις εντυπώσεις, είναι εφαρμόσιμο και έχει πραγματικά κόστος. Ποια θα είναι η κατάληξη της ρωσικής εισβολής και το γενικότερο ψυχροπολεμικό κλίμα στην Ευρώπη.Αλλά ας μείνουμε στις οικονομικές συνέπειες των κυρώσεων. Για παράδειγμα όταν η Γερμανίδα πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα Φον Λάιεν δήλωσε ότι «μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς το ρωσικό αέριο» ο Σύνδεσμος Γερμανικών Βιομηχάνων, απάντησε αμέσως, ότι η γερμανική βιομηχανία δεν μπορεί να ζήσει με ακριβές και εκρηκτικές τιμές ενέργειας και ότι δεν υπάρχει λύση αυτή τη στιγμή χωρίς το ρωσικό αέριο. Και πράγματι αυτό είναι αληθές, γι’ αυτό κανείς δεν ζήτησε να κλείσει ο αγωγός Nord stream 1.
Και από τον συγκεκριμένο δρόμο μεταφοράς δεν τροφοδοτείται μόνο η Γερμανία, αλλά και οι περισσότερες χώρες τις κεντρικής Ευρώπης. Και πρέπει να σημειώσουμε, ότι η ανάγκη να κατασκευαστεί και δεύτερος αγωγός διπλασιάζοντας τις ποσότητες, προέκυψε από την εξάντληση των αποθεμάτων της Νορβηγίας και της Ολλανδίας, ενώ και η βρετανική παραγωγή υπολογίζεται ότι θα φτάσει στο τέλος της, σε λίγα χρόνια.Και δυστυχώς δεν υπάρχουν για την Ευρώπη σοβαρές σε ποσότητα και τιμή, εναλλακτικές ενεργειακές πηγές. Ακόμα το πετρέλαιο, εκτός του ότι οι τιμές του θα απογειωθούν, δεν μπορεί να καλύψει τις απώλειες, όταν πλέον μηχανές και γεννήτριες έχουν προσαρμοστεί στην χρήση φυσικού αερίου. Μπορούν μήπως να καλύψουν τις ανάγκες της ευρωπαϊκής οικονομίας οι ΗΠΑ με υγροποιημένο φυσικό αέριο που θα μεταφέρεται με πλοία;
Δεν είναι μόνον το φυσικό αέριο
Μπορεί αυτό το δεδομένο που περιγράψαμε να συμφέρει τους Αμερικανούς παραγωγούς και το διεθνές εφοπλιστικό λόμπι, πλην όμως, ούτε οι ποσότητες επαρκούν πολύ περισσότερο που το κόστος θα είναι πολύ μεγαλύτερο και θα απαιτήσει πλήθος επενδύσεων σε σταθμούς αποθήκευσης και αεριοποίησης, άσε που η προσφορά του είναι σχετικά μικρή καθώς η παραγωγή του είναι συγκεντρωμένη σε λίγα χέρια (ΗΠΑ, Ρωσία, Κατάρ, Αλγερία).Πολλοί νομίζουν ότι οι εμπορικές σχέσεις της Ευρώπης με τη Ρωσία αρχίζουν και τελειώνουν στην ενέργεια. Μπορεί τα ρωσικά σιτηρά να είναι μόνο το 5% των εξαγωγών της Ρωσίας, αλλά πολύτιμα είναι τα μεταλλουργικά προϊόντα που εξάγει και κυρίως ο χαλκός και το κοβάλτιο. Η Κίνα απορροφά το 14,3% των ρωσικών εξαγωγών, ενώ μεγαλύτερος πελάτης της Ρωσίας στην ΕΕ είναι η Ολλανδία (10,3%), ακολουθούμενη από τη Γερμανία (4,65%) και την Ιταλία (4,1%). Μάλιστα σήμερα τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας, που έχουν μετατραπεί κυρίως σε ευρώ, ξεπερνούν τα 600 δισεκατομμύρια!
Επιπλέον σοβαρή αναμένεται η επίδραση από τη ρωσο-ουκρανική κρίση και στον αγροτικό τομέα, καθώς Ρωσία και Ουκρανία αντιπροσωπεύουν το 30% των παγκόσμιων εξαγωγών σίτου, το 20% των παγκόσμιων προμηθειών καλαμποκιού και το 80% των παγκόσμιων εξαγωγών ηλιελαίου. Επιπλέον, όπως ανέφεραν στις εκτιμήσεις τους εννέα αμερικανικοί επενδυτικοί οίκοι, οι στρεβλώσεις στην αλυσίδα εφοδιασμού και οι κίνδυνοι χρεοκοπίας εταιρειών θα αυξηθούν εξαιτίας του γεωπολιτικού κινδύνου από τη Ρωσία-Ουκρανία.
ΠΗΓΗ-Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου