Οι τρεις δυνατές εκδοχές, μεσοπρόθεσμα, αναφορικά με την οριοθέτηση της ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας Ελλάδας – Τουρκίας είναι :
α) η επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών,
β) η προσφυγή από κοινού σε Διεθνές Δικαστήριο και
γ) η διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης, δηλαδή η μη οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών.
Είναι φανερό πως οι Τούρκοι επενδύουν στο σενάριο της αξιοποίησης των ενεργειακών κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου, όχι μέσω οριοθέτησης, αλλά κατά κύριο λόγο με τη χρήση της στρατιωτικής και διπλωματικής ισχύος της χώρας τους.
Εάν η Ελλάδα αποτελεί ένα κράτος με προβλέψιμη έως υποτακτική συμπεριφορά, πλήρως ενταγμένο στις αμυντικές και διπλωματικές δομές του Δυτικού κόσμου, η απόκτηση και εκμετάλλευση τεράστιων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου από τη μη ελεγχόμενη, απρόβλεπτη, ταραχοποιό Τουρκία μάλλον θα προξενούσε ανησυχία σε όλους τους μεγάλους παίκτες της περιοχής (ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία, Ισραήλ, αραβικές χώρες με πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων).Η τελευταία διαπίστωση θα μπορούσε να αποτελέσει αιχμή του δόρατος της Ελληνικής διπλωματίας για την δημιουργία συμμαχιών και μεθοδεύσεων για την ικανοποίηση των εθνικών επιδιώξεων και την εξασφάλιση της μέγιστης δυνατής υποστήριξης του διεθνούς παράγοντα υπέρ των Ελληνικών θέσεων στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών που μας ενώνουν( και σήμερα χωρίζουν ) με την Τουρκία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου