Άρθρο-καταπέλτης καθηγητή μέσης εκπαίδευσης που βρίθει από αλήθειες. Διαβάστε το:
Ο Νέος Πτωχευτικός Κώδικας ή πώς ο κορωνο-ιός κάνει καλό στις τράπεζες
Του Ιάσωνα Κωσταρόπουλου*
Το θέμα του άρθρου αυτού είναι ο ν. 4738 (ΦΕΚ 207/Α΄/27-10-2020), ο περίφημος νέος πτωχευτικός κώδικας με τον εξωραϊστικό τίτλο «Ρύθμιση οφειλών και παροχή δεύτερης ευκαιρίας και άλλες διατάξεις». Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά τι προβλέπει ο εν λόγω νόμος, ο οποίος φέρει φαρδιές-πλατιές τις υπογραφές δεκαπέντε υπουργών και της Προέδρου της Δημοκρατίας. Με τον νόμο αυτό για πρώτη φορά θεσμοθετείται η πτώχευση φυσικών προσώπων. Ενώ μέχρι τώρα γνωρίζαμε την πτώχευση εμπορικών επιχειρήσεων, πλέον υπεισέρχεται στο δίκαιο και η έννοια της πτώχευσης φυσικών προσώπων χωρίς εμπορική ιδιότητα, όπως μισθωτοί, συνταξιούχοι, αγρότες, άνεργοι. Με τον τρόπο αυτό, στην ουσία, εξισώνονται τα νοικοκυριά με τις επιχειρήσεις και οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι με τους εμπόρους. Τα φυσικά πρόσωπα που θα ενταχθούν στον πτωχευτικό κώδικα θα τεθούν υπό ρευστοποίηση περιουσίας, δηλαδή θα έχουν να αντιμετωπίσουν την απώλεια της κινητής και ακίνητης περιουσίας τους. Δεν είναι τυχαίο που ζητείται από τον οφειλέτη να καταθέσει κατάλογο των κινητών και ακινήτων περιουσιακών στοιχείων του, όπου κι αν βρίσκονται αυτά, εντός ή εκτός Ελλάδας (άρθρο 9). Επίσης, ο οφειλέτης μπορεί να παράσχει άδεια – ουσιαστικά εκβιάζεται – στους πιστωτές του ώστε να αποκτήσουν πρόσβαση σε φορολογικά στοιχεία (Ε1, Ε3, Ε9, ΕΝ.Φ.Ι.Α.) (άρθρο 12).
Στον νόμο αυτό προβλέπεται η ύπαρξη Φορέων Απόκτησης και Επαναμίσθωσης. Οι φορείς αυτοί είναι νομικά πρόσωπα του ιδιωτικού τομέα που αναλαμβάνουν, για λογαριασμό των πιστωτών, την υποχρέωση απόκτησης της κύριας κατοικίας των ευάλωτων οφειλετών, τη μίσθωσή της και τη μεταβίβασή της σε αυτούς (άρθρο 218). Ο Φορέας αποκτά το ιδιοκτησιακό δικαίωμα του δικαιούχου επί της κύριας κατοικίας του αφού καταβάλει κάποιο χρηματικό ποσό στον υπάλληλο πλειστηριασμού ή στον σύνδικο (άρθρο 221). Ο Φορέας μάλιστα αποκτά το ιδιοκτησιακό δικαίωμα ελεύθερο από κάθε βάρος ή διεκδίκηση τρίτου (άρθρο 221). Φυσικά, όλα αυτά με το αζημίωτο γιατί, όπως προβλέπεται στο άρθρο 218, στη σύμβαση παραχώρησης προς τον Φορέα θα καθορίζεται και ένα χρηματικό ποσό που θα αντιστοιχεί στην ανάληψη κινδύνου από την πλευρά του Δημοσίου. Δηλαδή, μονά-ζυγά οι Φορείς κερδίζουν!! Οι Φορείς αυτοί δεν είναι τίποτα άλλο από τα λεγόμενα αρπακτικά funds, διαχειριστές και εκπρόσωποι διεθνών τοκογλύφων και κερδοσκόπων που εφορμούν ως γύπες, διψασμένοι για το αίμα και τις σάρκες των ανυπεράσπιστων ανθρώπων του μόχθου, οπουδήποτε στον κόσμο παρουσιαστούν ευκαιρίες με μηδενικό κόστος. Είναι δε πολύ πιθανό ότι πίσω από τα funds κρύβονται μεγαλοστελέχη και μεγαλομέτοχοι ελληνικών τραπεζών.
Στον νόμο αυτό, βέβαια, προβλέπεται η «προστασία» των ευάλωτων συμπολιτών μας. Συγκεκριμένα, οι νοικοκυραίοι που έχασαν τα σπίτια τους και έχουν μείνει στο δρόμο, θα τους δίνεται η δυνατότητα – αν πληρούν κάποια κριτήρια – να παραμείνουν στο σπίτι τους ως νοικάρηδες για δώδεκα (12) έτη. Το ύψος του ενοικίου θα καθορίζεται με βάση έναν αλγόριθμο και θα αναπροσαρμόζεται κάθε χρόνο (άρθρο 220)!! Αν κάποια στιγμή ο νοικάρης-πρώην ιδιοκτήτης βρει τα λεφτά για να ξαναγοράσει το σπίτι, π.χ. κληρονόμησε πολλά χρήματα από κάποιο πλούσιο θείο που πέθανε στην Αμερική, τότε πέραν της αξίας του σπιτιού είναι υποχρεωμένος να πληρώσει και το σύνολο των ενοικίων για το διάστημα των δώδεκα ετών (άρθρο 222)!! Το ύψος της επαναγοράς του ακινήτου θα πρέπει να ανταποκρίνεται στην εμπορική αξία εκείνης της εποχής και φυσικά θα καθορίζεται από τον Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης (άρθρο 225)!! Το ύψος της επαναγοράς πρέπει, επίσης, να διασφαλίζει προς όφελος του Φορέα εύλογη συμμετοχή σε τυχόν υπεραξία του ακινήτου (άρθρο 225)!!
Βέβαια, το ελληνικό κράτος γεμάτο από συμπόνια για τον ευάλωτο συμπολίτη μας, που έχει βρεθεί επί μία δεκαετία μεταξύ του άκμονος της οικονομικής κρίσης και της σφύρας της πανδημίας που ενέτεινε την οικονομική εξουθένωση, προβλέπει τις αποκαλούμενες εύλογες δαπάνες διαβίωσης που είναι απαραίτητες για να ζει ο πρώην ιδιοκτήτης κατοικίας, νυν άστεγος (άρθρο 92). Το ποσό για να καλυφθούν οι δαπάνες αυτές δεν ξεπερνά την ιλιγγιώδη τιμή των 600 € (στοιχεία από ΓΣΕΒΕΕ) που είναι κατώτερο από το νομοθετημένο ακατάσχετο ποσό των 1.200 €. Θα ήταν πιο σωστό να αποκαλούνται εύλογες δαπάνες μετά βίας επιβίωσης. Εισόδημα που τυχόν ξεπερνά το ποσό των εύλογων δαπανών διαβίωσης ανήκει στην πτωχευτική περιουσία (άρθρο 92). Ένα άλλο σημείο στο οποίο πρωτοτυπεί ο νέος νόμος είναι ότι ουσιαστικά εκμηδενίζει το δικαίωμα του πολίτη στη δικαστική υποστήριξη μέσω της ανάθεσής τους στα Ειρηνοδικεία, χωρίς τη δυνατότητα φυσικής παρουσίας (στοιχεία από ΓΣΕΒΕΕ). Έτσι, ο πολίτης μένει πρακτικά τελείως απροστάτευτος. Τον συγκεκριμένο νόμο του κράτους – εντάξει, των τραπεζών – η κυβέρνηση τον ψηφίζει με υπερηφάνεια, όπως δήλωσε στη Βουλή ένας εκ των υπουργών της και ένας εκ των υπογραφόντων τον νόμο, ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης.
Όπως έχει δηλώσει ξεκάθαρα ο ίδιος υπουργός, για να λειτουργεί ο καπιταλισμός πρέπει αυτός που δεν πληρώνει να υφίσταται τις συνέπειες. Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον υπουργό – τον επονομαζόμενο και μπουμπούκο. Και ας ξεκινήσουν να υφίστανται τις συνέπειες τα κόμματα, διότι είναι γνωστό ότι κάποια από αυτά αποτελούν από τους σημαντικότερους στρατηγικούς κακοπληρωτές των ελληνικών τραπεζών. Εγώ δεν θα χρησιμοποιούσα τον παραπάνω όρο. Θα τα αποκαλούσα με την πιο κοινή ονομασία: μπαταχτσήδες. Και αντί ο νέος νόμος να προβλέπει την πτώχευση των κομμάτων που χρωστούν τεράστια ποσά στις τράπεζες, αυτές στοχεύουν τα φυσικά πρόσωπα, με άλλα λόγια τα νοικοκυριά. Το 2011, στην αρχή της οικονομικής κρίσης, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ χρωστούσαν συνολικά 250.000.000 ευρώ στις τράπεζες. Με επίσημα στοιχεία του 2016, τα δάνεια των κομμάτων έφταναν το ποσό των 284.900.000 ευρώ, από τα οποία είχαν καταγγελθεί τα 239.500.000 ευρώ, δηλαδή, το εκπληκτικό ποσοστό του 84% των δανείων που είχαν δώσει οι τράπεζες στα κόμματα. Αυτά από τέσσερις τράπεζες (Εθνική, Πειραιώς, Attica και Eurobank) και μόνο από τα επίσημα στοιχεία. Τα ανεπίσημα στοιχεία κάνουν λόγο για συνολικά δάνεια 417.000.000 ευρώ. Σας φαίνεται το ποσό αυτό αστρονομικό; Εδώ μπορείτε να γελάσετε, γιατί σε μια πρόσφατη έρευνα σε πέντε χώρες (Ελλάδα, Γερμανία, Ολλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία) που αφορούσε τα δάνεια τριάντα κομμάτων διαπιστώθηκε ότι το χρυσό μετάλλιο το παίρνει με διαφορά η ΝΔ η οποία χρωστά, ούτε λίγο ούτε πολύ, 309 εκατομμύρια ευρώ (στοιχεία του 2019) και ακολουθεί δεύτερο το ΠΑΣΟΚ με χρέη 254 εκ. ευρώ (στοιχεία του 2018). Αυτοί είναι λοιπόν που νομοθετούν για να χάσει τα σπίτια του ο κοσμάκης.
Οι τράπεζες που δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να πάρουν τα σπίτια των απλών ανθρώπων, δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να προβούν σε κούρεμα δανείων που πήραν εφοπλιστές, δάνεια ύψους μισού δισεκατομμυρίου ευρώ. Αυτή η αποκάλυψη, μάλιστα, έγινε πολύ πρόσφατα, σχεδόν ταυτόχρονα με την ψήφιση του πτωχευτικού νόμου. Είναι οι ίδιες τράπεζες που έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί τρεις φορές μέχρι τώρα με λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου. Το κόστος αυτών; Περίπου 60 δισεκατομμύρια ευρώ. Μονάχα!!!
Τα στελέχη αυτών των ίδιων τραπεζών, τα οποία συμφώνησαν να δοθούν δάνεια σε κόμματα γνωρίζοντας ότι είναι αδύνατο να αποπληρωθούν, θα απολαμβάνουν αμνηστία. Τροπολογία του Υπουργού Δικαιοσύνης Γ. Τσιάρα (Ν. 4637/2019, άρθρο 12, παρ. 3) και αργότερα διάταξη σε Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) (άρθρο 46, της ΠΝΠ της 13/4/2020 που κυρώθηκε με τον Ν. 4690/2020) προβλέπουν ευεργετικές διατάξεις, κατ’ ουσίαν αμνήστευση, σε στελέχη τραπεζών που κατηγορούνται για απιστία. Σημειώνω ότι η διάταξη στην ΠΝΠ πέρασε εν μέσω του πρώτου λοκντάουν με τη Βουλή υπολειτουργούσα!!! Ευτυχώς, το καλοκαίρι υπήρξαν δύο βουλεύματα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών με τα οποία κρίνονται αντισυνταγματικές και κατά συνέπεια ανεφάρμοστες οι παραπάνω τροπολογίες. Ένα τρίτο χαστούκι για την κυβέρνηση Μητσοτάκη ήλθε στις αρχές Οκτωβρίου όταν το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών έκρινε ξανά αντισυνταγματικές τις ευεργετικές διατάξεις με το 2696/2020 βούλευμά του. Έτσι, θα συνεχιστούν οι ανακρίσεις σχετικά με τη δίωξη που έχει ασκηθεί έναντι 97 τραπεζικών στελεχών και 7 κομματικών στελεχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που είχαν διατελέσει ταμίες των κομμάτων τους. Να υπενθυμίσω ότι ανάμεσα στους διωκόμενους για απιστία είναι ο Μ. Σάλλας (πρώην Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ομίλου Τράπεζας Πειραιώς) και ο Θ. Πανταλάκης (διευθύνων σύμβουλος της Attica Bank).
Όλοι αυτοί οι συνάνθρωποί μας που αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις τους και κινδυνεύουν, άμεσα πλέον, με εξώσεις θεωρούνται ως στρατηγικοί κακοπληρωτές από τις Τράπεζες. Όμως, τα στατιστικά δείχνουν ότι η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άνθρωποι που αδυνατούν να πληρώσουν, όχι γιατί δεν θέλουν αλλά γιατί βρέθηκαν σε συνθήκες οικονομικής κρίσης που επέφερε μειώσεις μισθών, απώλεια θέσεων εργασίας, έλλειψη χρημάτων, και τώρα προστέθηκε και η υγειονομική κρίση που έκανε πολύ χειρότερη την ήδη άσχημη οικονομική κατάσταση. Για του λόγου το αληθές, μέχρι τις 31/12/2008 μόνο το 5,4% των δανείων ήταν κόκκινα. Σε λιγότερο από οχτώ χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του 2016, το 45,1% των δανείων είχε βαφτεί κόκκινο – ίσως όχι μόνο μεταφορικά (στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας).
Αλλά μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. Γιατί ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης υποσχέθηκε ότι θα καταργήσει το νόμο αυτό όταν έρθει στην εξουσία. Και αυτό το λέει το ίδιο άτομο που, ως πρωθυπουργός, θα καταργούσε το μνημόνιο με έναν νόμο και ένα άρθρο. Το ίδιο άτομο που, ως πρωθυπουργός, σχεδίασε και καθιέρωσε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Επί πρωθυπουργίας του ίδιου ατόμου, οι υπουργοί Κοντονής και Τόσκας πέρασαν τροπολογία που καθιστούσε ιδιώνυμο αδίκημα την παρεμπόδιση της διενέργειας των πλειστηριασμών και προωθούσε τη σύλληψη αυτού που θα τολμούσε να δράσει εναντίον τους. Βάσει της τροπολογίας αυτής ασκήθηκε δίωξη σε πρώην υπουργό του επειδή εναντιώθηκε στους πλειστηριασμούς αυτούς που καταπατούσαν το δικαίωμα της πρώτης κατοικίας. Να θυμίσουμε εδώ ότι ήταν η κυβέρνηση του ίδιου πολιτικού που έστελνε τα ΜΑΤ στα Ειρηνοδικεία για να συνεχιστούν απρόσκοπτα οι πλειστηριασμοί.
Ο πτωχευτικός κώδικας αποτελεί ένα τρανταχτό παράδειγμα της υποδούλωσης των ελληνικών κυβερνήσεων στις διαθέσεις και τις ορέξεις της Ε.Ε. Ήδη από τις αρχές του Ιουνίου 2020 το Eurogroup ενέκρινε την εκταμίευση στην Ελλάδα δόσης ύψους 748 εκ. ευρώ. Όχι, όμως, χωρίς ανταλλάγματα. Το Eurogroup ζήτησε να σταματήσει η προστασία της α’ κατοικίας και να νομοθετηθεί νέος πτωχευτικός κώδικας που να δίνει τη δυνατότητα ρευστοποίησης όλων των εξασφαλίσεων, με άλλα λόγια, τον πλειστηριασμό ακινήτων.
Όποιος πει ότι οι τράπεζες δεν θα προβούν σε εξώσεις, έχω να πω δυο μόνο πράγματα: πρώτον, σύμφωνα με τον κ. Κρητικό, πρόεδρο της Εθνικής Ομοσπονδίας Δανειοληπτών, αποτελεί μνημονιακή δέσμευση της Ελλάδας να πραγματοποιήσει 140.000 πλειστηριασμούς μέχρι τις αρχές του 2022, δέσμευση που φέρει την υπογραφή της κυβέρνησης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αν υπολογίσουμε ότι η μέση ελληνική οικογένεια αποτελείται από 4 άτομα, αυτό σημαίνει ότι μέχρι τότε πρέπει να ξεσπιτωθούν, να μείνουν άστεγοι, παραπάνω από μισό εκατομμύριο Έλληνες. Δεύτερον, ανάλογες καταστάσεις έχουν ξανασυμβεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, περίπου μια δεκαετία πριν, στην Ισπανία. Ανατρέχοντας σε βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο είναι εύκολο να βρει κάποιος πώς γίνονταν εξώσεις με άγριες επεμβάσεις της αστυνομίας όπου οι άνθρωποι στην κυριολεξία σέρνονταν και πετάγονταν στο δρόμο, ώστε τα σπίτια τους να περάσουν στα χέρια των τραπεζών.
Και το ερώτημα που προκύπτει και αναζητεί εναγωνίως απάντηση είναι το εξής: γιατί η κυβέρνηση επέδειξε τέτοια ζέση και τέτοια βιασύνη για να ψηφίσει τον νόμο αυτό σε καιρό πανδημίας; Γιατί η κυβέρνηση βιάστηκε να περάσει την ΠΝΠ της 13/4/2020 η οποία αμνηστεύει τα τραπεζικά στελέχη (στην ουσία αμνηστεύει τις ίδιες τις τράπεζες) τα οποία συμφώνησαν να δώσουν δάνεια στα κόμματα, κατά το διάστημα του πρώτου λοκντάουν; Απλούστατα, γιατί ποιος θα νοιαστεί και θα βγει να διαμαρτυρηθεί για τον νόμο αυτό όταν αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, τη δεδομένη στιγμή, είναι να ζήσει. Να λοιπόν γιατί πιστεύω ότι τελικά ο κορωνο-ιός και η πανδημία ωφέλησαν τις τράπεζες. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι στα μεγαλύτερα κανάλια το θέμα που απασχολούσε σχεδόν αποκλειστικά την ειδησεογραφία ήταν η πανδημία. Πόσα από τα μεγάλα κανάλια είδατε να αφιερώνουν χρόνο, και πόσο, για τον πτωχευτικό κώδικα; Καταλάβατε τώρα σε τι ακριβώς χρησίμευσαν τα λεφτά της λίστας Πέτσα;
Και για να ολοκληρώσω αυτό το κείμενο, θα ήθελα να χρησιμοποιήσω μια λατινική φράση, εξαιρετικά αφιερωμένη στην κυβέρνηση των αρίστων: Corruptio optimi pessima, δηλαδή «η διαφθορά των αρίστων είναι η χειρότερη».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου