Η Δικαιοσύνη εξ ορισμού είναι γένους θηλυκού. Τον 21ο αιώνα το πρόσωπο της Θέμιδας έχει γυναικεία χαρακτηριστικά. Κι αυτό γιατί η κάθοδος των γυναικών στα δικαστικά έδρανα απέκτησε υψηλά ποσοστά. Πάνω από το 80% των δικαστών που θα μας δικάζουν είναι γυναίκες.
Στην Εθνική Σχολή των Δικαστών, στα θρανία της οποίας σπουδάζουν εκείνοι που αργότερα κρατούν στα χέρια τους τη ζυγαριά της είναι στη συντριπτική τους πλειονότητα γυναίκες. Οι άνδρες αποτελούν την μειοψηφία ανάμεσα στους σπουδαστές.
Γένους θηλυκού λοιπόν η δικαιοσύνη και αρκεί μια βόλτα στις δικαστικές αίθουσες και στα ακροατήρια στα προαύλια των δικαστηρίων όπου διαρκώς το μάτι σκοντάφτει πάνω σε γυναίκες δικαστίνες. Οι γυναίκες αποτελούν το παρόν και το μέλλον μας, λένε οι αρχαιότεροι άρρενες δικαστές.
Όσες από τις παλαιότερες γυναίκες που εισήλθαν στο δικαστικό Σώμα την εποχή που μεσουρανούσαν οι άνδρες και σήμερα κατάφεραν να φθάσουν στον ανώτατα δικαστήρια της χώρας όπου εκεί οι άνδρες πλειοψηφούν ακόμα, την τελευταία δεκαετία τις είδαμε να ηγούνται.
Τοποθετήθηκε γυναίκα πρόεδρος στον Άρειο Πάγο, γυναίκες και μάλιστα η μία μετά την άλλη στην Εισαγγελία του ανωτάτου δικαστηρίου, γυναίκα η πρόεδρος σήμερα του Συμβουλίου της Επικρατείας αλλά ταυτόχρονα γυναίκα είχαμε και στην κορυφή του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Ποιο, είναι ωστόσο το προφίλ των δικαστών και εισαγγελέων μας; Πέρα από γυναικείο ποιο είναι το δικαστικό φρόνημα των λειτουργών της Θέμιδας; Γι αυτό φροντίζει η Εθνική Σχολή Δικαστών η οποία αποτελεί το φυτώριο για τη στελέχωση της Δικαιοσύνης.
Μετά τα εφόδια της Νομικής Σχολής και με κάποιο πέρασμα από τα δικηγορικά έδρανα, τα προγράμματα της σχολής στοχεύουν ώστε οι μελλοντικοί δικαστές μας να αντιλαμβάνονται τα μηνύματα της πολυσύνθετης εποχής μας, τον παλμό της ζωής, το βαθύτερο και ουσιαστικό νόημα των νόμων, να αποκτούν κρίση που θα τους βοηθά στην δίκαιη απονομή τους.
Πράγματι σε ένα μεγάλο βαθμό, έχει ανατραπεί το προφίλ του δικαστή, που αγκιστρωμένος στην τυπική εφαρμογή του νόμου και θαμμένος στις δικογραφίες απομονώνεται από το κοινωνικό γίγνεσθαι. Κι αυτό σε συνδυασμό με το επιστημονικά μελετημένο πρόγραμμα εκπαίδευσης των νέων που μυούνται στην τέχνη της απονομής του δικαίου συνδυάζοντας τη θεωρητική κατάρτιση με την πρακτική και την ευρύτερη παιδεία. Οι γνώσεις που τους παρέχονται είναι πράγματι ενδιαφέρουσες: Οικολογία, Δικαστική Δεοντολογία, Δικαστική Ψυχιατρική, Πληροφορική, Οικονομική Επιστήμη, Ιστορία της Δικαιοσύνης, Επικοινωνία ακόμη και μάθημα για τις σχέσεις του δικαστή με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι μόνον ορισμένοι κύκλοι από τους δεκάδες που περιλαμβάνονται στα εκπαιδευτικά προγράμματα της Σχολής.
Η θεωρία, όμως, απέχει συνήθως παρασάγγας από την πράξη. Γι’ αυτό τον λόγο μεγάλο βάρος στην εκπαίδευση των νέων δικαστών δίδεται στην απόκτηση πρακτικής εμπειρίας. Παραμονή σε σωφρονιστικά καταστήματα, παρακολούθηση διαδικασίας σε ακροατήρια, συμμετοχή σε εικονικές δίκες, ολιγοήμερη θητεία σε υπηρεσίες του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους αλλά και άλλων δημοσίων υπηρεσιών περιέχονται ως αναγκαία στοιχεία σπουδής των μελλοντικών δικαστών μας.
Οι σπουδαστές, που επιλέγονται κάθε φορά μετά από αυστηρότατο διαγωνισμό, θα στελεχώσουν αμέσως μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους όλο το φάσμα της δικαστικής λειτουργίας, από τα ανώτατα δικαστήρια ως τα πρωτοδικεία και τις εισαγγελίες. Από την Εθνική Σχολή Δικαστών αποφοιτούν δικαστές που στελεχώνουν το Συμβούλιο της Επικρατείας, την τακτική και διοικητική δικαιοσύνη αλλά και την εισαγγελική αρχή.
Το επόμενο ερώτημα μετά τη διαπίστωση του φαινομένου της «θηλυκοποίησης» της δικαιοσύνης είναι, όμως γιατί, οι άνδρες γυρίζουν τη πλάτη στη δικαιοσύνη και αρνούνται την καριέρα στο δικαστικό σώμα; Αν και η μεγάλη οικονομική κρίση προκάλεσε ανατροπή σε αυτή την σταθερή πρωτιά των γυναικών που έγινε στις αρχές του αιώνα μας, την τελευταία δεκαετία οι χαμηλές αποδοχές, η καθήλωση των νέων δικαστών στις κατώτερες βαθμίδες, είναι κάποια από τις αιτίες άρνησης των ανδρών.
Όπως και να χει είτε με λιγότερους άνδρες είτε με περισσότερες γυναίκες, το ζητούμενο είναι ο σύγχρονος δικαστής να έχει ευρωπαϊκό πρόσωπο να είναι μετριοπαθείς, να έχει αυτοσεβασμό και πάνω από όλα υψηλό αίσθημα ευθύνης.
Το επόμενο ερώτημα μετά τη διαπίστωση του φαινομένου της «θηλυκοποίησης» της δικαιοσύνης είναι, όμως γιατί, οι άνδρες γυρίζουν τη πλάτη στη δικαιοσύνη και αρνούνται την καριέρα στο δικαστικό σώμα; Αν και η μεγάλη οικονομική κρίση προκάλεσε ανατροπή σε αυτή την σταθερή πρωτιά των γυναικών που έγινε στις αρχές του αιώνα μας, την τελευταία δεκαετία οι χαμηλές αποδοχές, η καθήλωση των νέων δικαστών στις κατώτερες βαθμίδες, είναι κάποια από τις αιτίες άρνησης των ανδρών.
Όπως και να χει είτε με λιγότερους άνδρες είτε με περισσότερες γυναίκες, το ζητούμενο είναι ο σύγχρονος δικαστής να έχει ευρωπαϊκό πρόσωπο να είναι μετριοπαθείς, να έχει αυτοσεβασμό και πάνω από όλα υψηλό αίσθημα ευθύνης.
ΠΗΓΗ
dikastiko.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου