ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ MONOPOLY ;;;

Γράφει ο Κυριάκος Τόμπρας

Ένας φίλος με ρώτησε σήμερα, γιατί, αφού τα ρευστά διαθέσιμα του ελληνικού δημοσίου είναι 43 Δις ευρώ, η κυβέρνηση καιγόταν τόσο πολύ για το 1 Δις της τελευταίας δόσης από την πρέζα των δανειστών ;;;  Και, συνεπακόλουθα, γιατί το ελληνικό δημόσιο, αφού διαθέτει ρευστά διαθέσιμα 43 Δις ευρώ, δεν μπορεί να πληρώσει δεκάρα τσακιστή στους δανειστές του, χωρίς πρώτα να ξαναδανειστεί ;;; 

Η απάντηση Γιάννη μου είναι απλή: Επειδή λεφτά δεν υπάρχουν. Όχι μόνο σήμερα, αλλά ανέκαθεν. Γιατί άλλο τα λεφτά και άλλο το χρήμα !!! 

Έτσι λοιπόν, τα 43 Δις των ρευστών διαθεσίμων του ελληνικού δημοσίου, όπως, αντίστοιχα, το σύνολο των 120 Δις των καταθέσεων, επειδή βρίσκονται στις τράπεζες και την ΤτΕ, κατ' αρχήν, δεν είναι δικά μας, αφού, η χαριστική, αρεοπαγιτική νομολογιακή πατέντα της ανώμαλης παρακαταθήκης, φρόντισε, μόλις αυτά εισέρχονται στο τραπεζικό σύστημα, να μεταβιβάζονται κατά κυριότητα στις τράπεζες. Ως εκ τούτου, όλες οι καταθέσεις μας, μαζί με τα 43 Δις των ρευστών διαθεσίμων του ελληνικού δημοσίου, δικά τους είναι. Των τραπεζών. Όχι του δημοσίου, της κυβέρνησης και των καταθετών. 

Κατά δεύτερον, οι τραπεζικές καταθέσεις δεν είναι λεφτά, επειδή, το κανονιστικό πλαίσιο των κεντρικών τραπεζών, αφού πρώτα φρόντισε να μας υποχρεώσει να τις μεταβιβάζουμε κατά κυριότητα στις τράπεζες, στην συνέχεια, τις προσδιόρισε ως χρήμα. Όχι ο νομοθέτης, που, εν προκειμένω, δεν ξέρει κυριολεκτικά τι του γίνεται, αλλά το τραπεζικό σύστημα, από μόνο του, συνεπικουρούμενο από την διαχρονικά ελεήμονα αυτό, ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη. Έτσι, στην πραγματική ζωή, οι καταθέσεις υπάρχουν μόνο στην λογιστική μορφή με την οποία απεικονίζονται, ως συμβατικές υποχρεώσεις, στα παθητικά του τραπεζικού συστήματος.

Θεωρητικά λοιπόν, Γιάννη, στην Ελλάδα, υπάρχουν 120 Δις καταθέσεων, εκ των οποίων, 43 Δις, συγκροτούν τα ρευστά διαθέσιμα του ελληνικού δημοσίου. Πρακτικά όμως, όπως αντιστοίχως τα δάνεια εξυπηρετούνται μόνο δια νέων δανείων, έτσι και, το ερώτημά σου, απαντάται μόνο δια νέου ερωτήματος :

Ξέρεις από Monopoly ;;; 

Πάμε λοιπόν από την αρχή .......

Στα Πανεπιστήμια διδαχθήκαμε, ότι, οι τράπεζες, δανείζουν, κυρίως, το χρήμα των καταθέσεων και της διατραπεζικής αγοράς, επιδιώκοντας το μικρό κέρδος του μονοψήφιου επιτοκιακού περιθωρίου χορηγήσεων – καταθέσεων. Όσο λοιπόν ήμουν φοιτητής, πίστευα ότι, οι περισσότερες δουλειές στον πλανήτη γη, είναι πολύ πιο προσοδοφόρες από αυτή του τραπεζίτη, αφού, ακόμη και τα σουβλατζίδικα, δουλεύουν με περιθώρια κέρδους >30%.


Έτσι, η οικονομική και και η μαθηματική επιστήμη, δεν κατάφεραν ποτέ να ερμηνεύσουν το πρωτοφανές ελληνικό τραπεζικό θαύμα, όπως αυτό δημοσιεύεται στις οικονομικές καταστάσεις των ελληνικών τραπεζών, τα επίσημα επ’αυτών απολογιστικά στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος και τις σχετικές αναλύσεις, μελέτες και έρευνες της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, κατά το οποίο, οι ελληνικές τράπεζες, κατά το χρονικό διάστημα αναφοράς του ευρώ, ενώ διατείνονται ότι ανέπτυξαν την οικονομική τους δραστηριότητα, επιδιώκοντας λειτουργικά έσοδα, ανάλογα και αντίστοιχα του επιτοκιακού περιθωρίου χορηγήσεων – καταθέσεων +/-3% και, ενώ ταυτόχρονα, κατά το ίδιο, ανωτέρω χρονικό διάστημα, κατέγραφαν, κατά μέσο όρο, ποσοστιαίες ζημίες πιστωτικού κινδύνου από μη εξυπηρετούμενα δάνεια της τάξης του 4% - 6%, αυτές, παραδόξως, πέτυχαν, το μοναδικό στην παγκόσμια οικονομική ιστορία λογιστικό επίτευγμα, αντί καταστροφικών ζημιών, να καταγράφουν, ανελλιπώς, κάθε χρόνο στους ισολογισμούς τους, εξωτικά κέρδη, τα οποία, μάλιστα, διένειμαν πλουσιοπάροχα στους μετόχους, τις διοικήσεις και τα λοιπά υψηλόβαθμα στελέχη τους, τα λεγόμενα «golden boys».

Δεν έφταιξαν οι Καθηγητές μας στα Πανεπιστήμια !!!

Η αδυναμία αυτή της οικονομικής και της μαθηματικής επιστήμης να ερμηνεύσουν το πρωτοφανές και μοναδικό αυτό, ελληνικό τραπεζικό θαύμα, δεν οφείλεται σε έλλειμμα πίστης, επιστημονικής επάρκειας, λάθη ή/και παραλείψεις των Πανεπιστημιακών Διδασκάλων μας.

Έτσι, η μακροχόνια και επίπονη μελέτη του κλαδικού λογιστικού σχεδίου των ελληνικών τραπεζών, της λειτουργίας της τραπεζικής των κλασματικών αποθεμάτων, του ισχύοντος εθνικού και ευρωπαϊκού νομοκανονιστικού πλαισίου, των δεικτών ελάχιστων ρευστών διαθεσίμων και κεφαλαιακής επάρκειας, των εννοιών του χρήματος, των νομισματικών μεγεθών, της πίστης, των δανείων, του πιστωτικού κινδύνου, των καταθέσεων, των πιστωτικών συμβάσεων και της επ’ αυτών εθνικής και ευρωπαϊκής νομολογίας, κατέδειξε ότι, δεν έφταιξαν οι Καθηγητές μας στα Πανεπιστήμια, για το γεγονός, ότι, στην Ελλάδα της ΕΕ και του ευρώ, οι τράπεζες, διέθεταν διαρκώς την πολυτέλεια να αναπτύσσουν την οικονομική τους δραστηριότητα ως πιστωτικά ιδρύματα τρίτης, τριτοκοσμικής μάλιστα χώρας, εδράζοντας, σχεδόν πεισματικά, την τραπεζική λειτουργία τους, στα διδάγματα των παραχαρακτών και των αργυραμοιβών του Μεσαίωνα.

Η ατάκα δεν είναι δική μου. Την δανείστηκα από τον Νομπελίστα Maurice Allais και την ιστορική αναφορά του, ότι  «η σημερινή δημιουργία χρήματος από το τίποτα, που γίνεται από το τραπεζικό σύστημα, είναι πανομοιότυπη με τη δημιουργία χρήματος από τους παραχαράκτες(!!!)».

Έτσι, όπως αποδεικνύεται δια γυμνού οφθαλμού από τους ίδιους τους ισολογισμούς, τα απολογιστικά στοιχεία, τις έρευνες και τις επιστημονικές μελέτες του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, της εποπτείας του (ΤτΕ) και του κορυφαίου συνδικαλιστικού του οργάνου (ΕΕΤ), το πρωτοφανές αυτό τραπεζικό θαύμα, κατάφερε να ανατρέψει την οικονομική και την μαθηματική επιστήμη, για τον απλούστατο λόγο ότι, οι ελληνικές τράπεζες, κατά το χρονικό διάστημα της περιόδου του ευρώ, δεν δάνεισαν ποτέ το νομισματικό μέγεθος του χρήματος των καταθέσεων πελατείας, της διατραπεζικής αγοράς ή των λοιπών ρευστών διαθεσίμων του ενεργητικού τους, αλλά, αντιθέτως, αυτές χορηγούσαν διαρκώς, κατά ποσότητα και ποιότητα, το μη νομισματικό, μη χρηματικό και, έτσι, λογιστικό μόνο μέγεθος της τραπεζικής πίστης, που δημιουργούσαν, όπως ομολογούν οι ίδιοι οι κορυφαίοι οικονομικοί αναλυτές τους, κυριολεκτικά από το μηδέν, εν είδει αέρα κοπανιστού. 

Κατάλαβες τώρα τι δανείστηκαν οι δανειολήπτες ελβετικού φράγκου ;;;

Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που, οι δύσμοιροι δανειολήπτες ελβετικού φράγκου, δεν κατάφεραν ακόμη να εντοπίσουν ούτε ένα ελβετικό φράγκο στα ενεργητικά των ελληνικών τραπεζών, που όμως, επιμένουν να ισχυρίζονται ότι τους δάνεισαν ένα σκασμό χρηματοκιβώτια, γεμάτα με δισεκατομμύρια CHF, ενώ δεν διέθεταν ούτε Rappen τσακιστό (δεκάρα CHF).    

Δεν είναι άλλωστε τυχαία τα συμπεράσματα των Ηλία Λεκκού, Ειρήνης Σταγγελ και Κωνσταντίνου Κεφαλά, διευθυντή και κορυφαίων αναλυτών της Μονάδας Οικονομικής Ανάλυσης και Αγορών της Τράπεζας Πειραιώς και μελών του Επιστημονικού Συμβουλίου της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, οι οποίοι, στις μελέτες τους υπό τους τίτλους «Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ – Νοέμβριος 2013»  και   «ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟ 2011 ΚΑΙ ΤΟ 2012 - Ιανουάριος 2013, Ελληνική Ένωση Τραπεζών», στιγματίζουν την οικονομική δραστηριότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, τουλάχιστον μέχρι και την 31/12/2012, προσδιορίζοντάς την  «ως έναν ενάρετο κύκλο αέναης δημιουργίας δανείων και καταθέσεων, κατά τον οποίο τα δάνεια δημιούργησαν καταθέσεις, αφού, κάθε φορά που μια τράπεζα χορηγούσε ένα νέο δάνειο, δημιουργούσε μία επιπλέον κατάθεση, είτε σε όσους έχουν λάβει το δάνειο, είτε στον τελικό αποδέκτη του δανεισμένου ποσού, με αποτέλεσμα, έτσι, η κατά τα ανωτέρω χορήγηση δανείων να προσδιορίζεται ως παραγωγή αέρα κοπανιστού, ο οποίος στη συνέχεια βαφτίστηκε χρήμα και, έτσι, οδήγησε σε έναν φαύλο κύκλο, όπου η μείωση του τραπεζικού δανεισμού οδηγεί σε μια ανάλογη μείωση των καταθέσεων των τραπεζών και, ως εκ τούτου, στον περιορισμό της ρευστότητας του μη τραπεζικού τομέα, αφού οι τράπεζες μειώνουν περαιτέρω τον δανεισμό και οι καταθέσεις μειώνονται ακόμη περισσότερο και ούτω καθεξής, με αποτέλεσμα, οι καταθέσεις να μειώνονται, επειδή, με τη μείωση του τραπεζικού δανεισμού, προκαλείται η αντιστροφή του μηχανισμού δημιουργίας ρευστότητας, σε μηχανισμό καταστροφής ρευστότητας».

Παραδόξως, δε, όλα αυτά επιβεβαιώνονται, με τον πανηγυρικότερο μάλιστα τρόπο, και από την ίδια την κεντρική τράπεζα της Μεγάλης Βρετανίας (Τράπεζα της Αγγλίας), στην έκδοση του τετράμηνου ενημερωτικού της δελτίου, του μηνός Μαρτίου 2014, υπό τον τίτλο «Money Creation in the Modern Economy», όπου ρητά αναφέρεται ότι : «οι βασικές απόψεις των περισσοτέρων ανθρώπων, σε σχέση με το νομισματικό μας σύστημα, είναι εντελώς εσφαλμένες. Ειδικότερα, τα χρήματα χωρίς αντίκρισμα, τα οποία χρησιμοποιούμε σήμερα, δεν είναι τίποτα άλλο, από υποσχετικές πληρωμών, ενώ οι εμπορικές τράπεζες τα δημιουργούν από το πουθενά, με το πάτημα ενός κουμπιού, απλά και μόνο με την παροχή δανείων. Το αντίκρισμα, η κάλυψη καλύτερα αυτών των χρημάτων, εξασφαλίζεται αποκλειστικά και μόνο από την εμπιστοσύνη των Πολιτών, από το ότι γίνονται αποδεκτά από τους ανθρώπους, για την ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών».

Και, ακόμη, στην ίδια γραμμή, και ο εκ των κορυφαίων οικονομολόγων και τραπεζιτών των ΗΠΑ, Marriner Eccles, πρώην Προέδρος της FED, που είχε το θάρος και την αξιοπρέπεια να αναφέρει ότι : «Αν δεν υπήρχαν χρέη στο τραπεζικό μας σύστημα, δεν θα υπήρχαν καθόλου χρήματα».

Τι μας επιβεβαιώνουν λοιπόν, όλοι μαζί αυτοί οι ποιητές ;;; 

Ότι, οι ελληνικές τράπεζες, εκμεταλλευόμενες την ευχέρεια της λειτουργίας τους κατά την τραπεζική των κλασματικών αποθεμάτων και την εξ αυτής δυνατότητα που τους παρέχει το εθνικό κλαδικό λογιστικό τους σχέδιο, να δημιουργούν χρήμα από τη χορήγηση δανείων, καταστρατήγησαν την έννοια του κλασματικού αποθέματος και, έτσι, παραβιάζοντας ευθέως όλες τις εκάστοτε ισχύουσες ΠΔ/ΤΕ, περί συγκρότησης δείκτη ελάχιστων ρευστών διαθεσίμων +20%, αντέστρεψαν τον μηχανισμό λειτουργίας τους, από μηχανισμό χορήγησης δανείων με πραγματικά χρήματα, σε μηχανισμό δημιουργίας πλασματικού χρήματος, δλδ αέρα κοπανιστού, από τα χορηγούμενα δάνεια, με αποτέλεσμα, έτσι, με το πάτημα ενός κουμπιού, αντί το χρήμα να παράγει δάνεια, να είναι τα δάνεια που παράγουν χρήμα, που, όμως, είναι πλασματικό. Έτσι, με τη μεθόδευση αυτή, τροφοδότησαν την αύξηση της φούσκας δανείων και καταθέσεων, δλδ των ισολογισμών τους και, αντίθετα προς τις συμβατικές τους υποχρεώσεις,  μας χορήγησαν, αντί χρήματος, τραπεζική πίστη, δλδ αέρα κοπανιστό, που συγκροτήθηκε, αντί σε χρήμα, στις ίδιες τις χορηγηθείσες, μη χρηματικές πιστώσεις τραπεζικής πίστης των δανείων μας.

Και αυτό, επειδή, κατά το ισχύον νομοκανονιστικό πλαίσιο ΕΚΤ και ΤτΕ, περί των νομισματικών μεγεθών Μ1, Μ2 και Μ3, χρήμα είναι μόνο τα κέρματα, τα τραπεζογραμμάτια και οι απαιτήσεις από τα πιστωτικά υπόλοιπα των τραπεζικών καταθέσεων, ενώ, οτιδήποτε άλλο, πλην αυτών, απλά, δεν είναι χρήμα.

Αρκεί μια και μόνο ερώτηση, στον τραπεζίτη που επιμένει ότι σου δάνεισε χρήμα, για να ομολογηθεί, με τον αποκαλυπτικότερο τρόπο, η πρωτοφανής αυτή απάτη !!! 

Ποιός λογαριασμός του κλαδικού λογιστικού σχεδίου της τράπεζας πιστώθηκε κατά την χορήγηση ενός εκάστου δανείου, έναντι της χρέωσης των αντίστοιχων λογαριασμών της ομάδας 2 του ενεργητικού της ;;; Μήπως ο λογαριασμός 38.00 του ταμείου ;;; Μήπως κάποιος άλλος λογαριασμός των ρευστών διαθεσίμων του ενεργητικού της ;;; Ή μήπως πιστώθηκε ο λογαριασμός παθητικού της ομάδας 5 του κλαδικού λογιστικού της σχεδίου, δλδ οι καταθέσεις πελατείας ;;; 
Και τι σου δάνεισε η τράπεζα, αφού δεν πίστωσε, δλδ δεν σου χορήγησε, δεκάρα τσακιστή από τα κέρματα και τα τραπεζογραμμάτια του ταμείου της ή από τα ρευστά διαθέσιμα πιστωτικά υπόλοιπα των λογαριασμών της σε άλλες τράπεζες ;;; 
Σε ποιο νομισματικό μέγεθος συγκροτήθηκε η πίστωση του λογαριασμού καταθέσεων, έναντι της χρέωσης του δανείου που σου χορήγησε, αφού δεν τον πίστωσε σε χρήμα ;;;  
Η απάντηση είναι αυτονόητη: Σε αέρα κοπανιστό τραπεζικής πίστης !!! 
Και σε τι συγκροτήθηκε αυτός ο αέρας, αφού δεν συγκροτήθηκε σε χρήμα, κατά την έννοια του ισχύοντος νομοκανονιστικού πλαισίου ;;; 
Και εδώ η απάντηση είναι αυτονόητη: Στο ίδιο το δάνεισμα που σου χορήγησε !!!  
Εξ' ου και τα ανωτέρω αποφθεύγματα, του Marriner Eccles, ότι «αν δεν υπήρχαν χρέη στο τραπεζικό μας σύστημα, δεν θα υπήρχαν καθόλου χρήματα»  και του Μaurice Allais, ότι  «η σημερινή δημιουργία χρήματος από το τίποτα, που γίνεται από το τραπεζικό σύστημα, είναι πανομοιότυπη με τη δημιουργία χρήματος από τους παραχαράκτες».

Αν βέβαια, κάποιος, απευθύνει την ερώτηση αυτή στην ΤτΕ, θα λάβει την αποστομωτική, παπική απάντηση ότι, σας αρέσει δεν σας αρέσει, «αυτή είναι η αρχή βάσει της οποίας λειτουργούν τα τραπεζικά συστήματα από την εποχή της Αναγγένησης!!!». 

Δεν είναι αστείο. Είναι γραμμένο και υπογεγραμμένο από την ίδια την ΤτΕ, στις προτάσεις της επί της 6ης Ομαδικής Αγωγής της ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ κατά των 4 συστημικών τραπεζών !!!

Βέβαια, η προκλητική αυτή απάντηση της ΤτΕ, είναι προδήλως παραπλανητική, αφού αυτό που περιγράφουν κατά τα ανωτέρω, οι ίδιοι οι κορυφαίοι οικονομικοί αναλυτές του ελληνικού τραπεζικού συστήματος,  Ηλίας Λεκκός, Ειρήνη Σταγγελ και Κωνσταντίνος Κεφαλάς, δεν είναι σε καμία περίπτωση η αρχή βάσει της οποίας λειτουργούν τα τραπεζικά συστήματα από την εποχή της Αναγέννησης.  Αντιθέτως, αυτό είναι η ακριβής περιγραφή του τρόπου κατά τον οποίο, οι ελληνικές τράπεζες, υπό την ένοχη ανοχή της εποπτεύουσας αυτές ΤτΕ, η οποία σήμερα πουλάει όση τρέλα χρειάζεται για να αποποιηθεί τις ευθύνες και να αποκρύψει την συνέργειά της στην πραγμάτωση του πρωτοφανούς αυτού, ελληνικού τραπεζικού θαύματος, παραβίασαν ευθέως, επί ολόκληρες δεκαετίες, την αρχή βάσει της οποίας λειτουργούν όλα ανεξαιρέτως τα τραπεζικά συστήματα από την εποχή της Αναγέννησης και, έτσι, ανέπτυξαν την οικονομική τους δραστηριότητα, καταστρατηγώντας την έννοια του κλασματικού αποθέματος, όπως αυτή ισχύει και εφαρμόζεται, σε όλα τα τραπεζικά συστήματα, από την εποχή της Αναγέννησης, καθόσον αυτές, παραβίασαν ευθέως τον δείκτη ελάχιστων ρευστών διαθεσίμων +20% της ΠΔ/ΤΕ 2560/01.04.2005, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, που συνιστά, κατά το εκάστοτε ισχύον νομοκανονιστικό πλαίσιο, το ελάχιστο κλασματικό απόθεμα, κατά το οποίο αυτές είχαν την υποχρέωση να λειτουργούν, όπως, αντιστοίχως, υποχρεούνται να λειτουργούν όλα ανεξαιρέτως τα τραπεζικά συστήματα από την εποχή της Αναγέννησης, συμπεριλαμβανομένου ακόμη και του τραπεζικού συστήματος που, κατά την περιγραφή της Τράπεζας της Αγγλίας, δημιουργεί χρήμα από του πουθενά, με το πάτημα ενός κουμπιού στον υπολογιστή. 

Και αυτό, επειδή, κατά το ισχύον νομοκανονιστικό πλαίσιο, το πουθενά ισούται με +20% !!!  

Όχι με +1,5%, ούτε με +3%, ούτε με το +5% του μέσου όρου περιόδου, ούτε ακόμη με το εξωτικό +9%, που διέθετε για κάποια ελάχιστα φεγγάρια το ελληνικό τραπεζικό σύστημα της ΕΕ και του ευρώ, που είχε μάλιστα και το θράσος να διαμορφώνει και να επηρεάζει την χρηματοπιστωτική σταθερότητα και τον πληθωρισμό ολόκληρης της ευρωζώνης. 

Το τραγικό δε του ζητήματος είναι ότι, όλες μαζί οι 4 συστημικές τράπεζες, περήφανες για τα θαυματουργά τους αυτά επιτεύγματα και, έτσι, αμετανόητες, όχι μόνο ομολογούν όλες τις ανωτέρω παραβιάσεις του νομοκανονιστικού πλαισίου, που, σημειωτέον, πηγάζουν κανονιστικά από την ίδια την ΕΚΤ, αλλά έχουν και το θράσος να τις αιτιολογούν και να τις υπερασπίζονται, επιχειρηματολογώντας περί δήθεν «μη ανυπέρβλητου περιορισμού του κλασματικού αποθέματος και των σχετικών με αυτό ΠΔ/ΤΕ περί δείκτη ελάχιστων ρευστών διαθεσίμων, ως προς τη λειτουργία τους». 

Αυτή ήταν μια ακόμη αθλιότητα που, οι 4 συστημικές τράπεζες, συμπεριέλαβαν στις προτάσεις τους επί της ανωτέρω Ομαδικής Αγωγής της ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ, ενώ, ακόμη και ο τελευταίος υπάλληλος της ΤτΕ γνωρίζει ότι, το συγκεριμένο αυτό κανονιστικό πλαίσιο, έχει προβλεφθεί, ειδικά, για να περιορίζει την δυνατότητα του τραπεζικού συστήματος να δανείζει αέρα κοπανιστό, βαφτίζοντάς τον αυθαίρετα ως χρήμα και, έτσι, να αυξάνει παράνομα, παραβιάζοντας ευθέως τους νομισματικούς κανόνες της ίδιας της ΕΚΤ, την συνολική νομισματική βάση Μ3 της εθνικής  μας οικονομίας. Για τον λόγο δε αυτό, οι σχετικοί δείκτες ρευστότητας, καθορίζονται, ρητά και κατηγορηματικά, ως υποχρεωτικοί, ελάχιστοι και, έτσι, ανυπέρβλητοι και, μάλιστα, µε τη µορφή των ελάχιστων ορίων, που όλες οι τράπεζες του ευρωσυστήματος υποχρεούνται να διαθέτουν, σε κάθε χρονική στιγμή.

Ούτε ο Σεφερλής και ο Λαζόπουλος δεν έχουν πει τέτοιο ανέκδοτο !!!

Τα πράγματα, όμως, γίνονται κωμικοτραγικά, όταν κάποιος διαβάσει τις προτάσεις της Alpha Bank, επί της ανωτέρω Ομαδικής Αγωγής της ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ, όπου η, κατά δήλωσή της, συστημική αυτή τράπεζα, έχει το θράσος να ισχυρίζεται, άκουσον(!!!) - άκουσον(!!!), ότι:  «ακόμη και αν το χρήμα των δανεισμάτων ήταν πλασματικό(!!!), επειδή οι δανειολήπτες το αποδεχθηκαν(!!!) και, σε κάθε περίπτωση, επειδή δεν το διέθεταν πριν τους το δανείσει(!!!) και, επειδή, εν τέλει, δεν είχαν πρόβλημα να το χρησιμοποιήσουν(!!!), το πλασματικό αυτό χρήμα δεν διέφερε και πολύ από το πραγματικό(!!!) και, έτσι, επειδή δεν υφίσταται ουσιώδης διαφορά μεταξύ πλασματικού και πραγματικού χρήματος(!!!), οι δανειολήπτες το χρησιμοποιήσαν(!!!) για την αγορά ακινήτων, αγαθών και έτερων υπηρεσιών, χωρίς κανένα πρόβλημα στις συναλλαγές τους(!!!) και, μάλιστα, το πλασματικό αυτό χρήμα ήταν αρκετό για να ικανοποιήσουν τις εκάστοτε ανάγκες τους(!!!)», κατατείνοντας, έτσι, στο πρωτοφανές συμπέρασμα, ότι, η χρήση και η αποδοχή πλαστού από τον καλόπιστο τρίτο, καθιστά αυτοδικαίως το πλαστό ισοδύναμο και αντίστοιχο του γνησίου, καθόσον, το πλαστό, δεν διαφέρει και πολύ από το γνήσιο(!!!) και, επειδή, ο καλόπιστος τρίτος που, εξαπατηθείς, το αποδέχθηκε, αγνοώντας την πλαστότητά του, δεν το διέθετε(!!!) και, εν τέλει, το χρησιμοποίησε(!!!) για την αγορά ακινήτων, αγαθών και έτερων υπηρεσιών, χωρίς κανένα πρόβλημα στις συναλλαγές του(!!!), καθόσον αυτό ήταν αρκετό για να ικανοποιήσει τις εκάστοτε ανάγκες του(!!!).

Το επτασφράγιστο μυστικό !!!

Εν κατακλείδι, επειδή, όλες ανεξαιρέτως οι ελληνικές τράπεζες, δεν διέθεταν ποτέ, όχι μόνο το χρήμα που ισχυρίζονται ότι μας δάνεισαν, αλλά, ούτε ακόμη τα εκ του νομοκανονιστικού πλαισίου υποχρεωτικά ελάχιστα ρευστά διαθέσιμα, για τη σύννομη λειτουργία τους, ακόμη και αν ήθελαν να μας δανείσουν χρήμα, στην εκ του νομοκανονιστικού πλαισίου και της συμβατικής τους υποχρέωσης ποιότητα του χρήματος της αναγκαστικής κυκλοφορίας (Μ1, Μ2 και Μ3, για τους μυημένους), αυτό, σε κάθε περίπτωση, ήταν νομισματικά αδύνατο. 

Έτσι, λοιπόν, επειδή οι ελληνικές τράπεζες, δεν δάνεισαν ποτέ το χρήμα που αγόρασαν από τους καταθέτες και τους λοιπούς δανειστές τους, δεν έχουν ουδέποτε καταβάλλει τόκους αγοράς χρήματος, για όλες ανεξαιρέτως τις πιστώσεις και τα δάνεια που χορήγησαν, με αποτέλεσμα, έτσι, να μην έχουν ποτέ χρεωθεί με το αντίστοιχο λειτουργικό κόστος, έναντι των λειτουργικών εσόδων που πραγματοποίησαν από τους τόκους και τα λοιπά έσοδα που χρέωσαν, εισέπραξαν ή/και επιδιώκουν να εισπράξουν από τους δανειολήπτες και τους εν γένει πιστούχους τους. 

Αυτό είναι το επτασφράγιστο μυστικό του πρωτοφανούς και ανεξήγητου θαύματος του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, που συνιστά την περίπτωση του 404ΠΚ περί τοκογλυφίας, καθόσον, τα κατά ΣΕΠΕ περιουσιακά, επιτοκιακά ωφελήματα που αποκομίστηκαν κατά τα ανωτέρω, τείνουν, κατά τα διδάγματα των μαθηματικών, στο άπειρο. 


Όμως, το επτασφράγιστο αυτό μυστικό, επέτρεψε στις ελληνικές τράπεζες να αναπτύξουν την οικονομική τους δραστηριότητα, αδιαφορώντας για τις οικονομικές, τις χρηματοπιστωτικές, τις δημοσιονομικές και, ως αποτέλεσμα αυτών, τις κοινωνικές εν τέλει επιπτώσεις του φαύλου κύκλου της φούσκας δανείων και καταθέσεων που δημιούργησαν, ακόμη και πάνω από την συνολική νομισματική βάση Μ3 της εθνικής μας οικονομίας, καθόσον, αυτές, αντί του χρήματος που αγόραζαν, κατάφερναν να πωλούν αέρα κοπανιστό τραπεζικής πίστης, με αποτέλεσμα, έτσι, να καθίσταται σε αυτές παντελώς αδιάφορο το εκάστοτε ισχύον επιτοκιακό περιθώριο χορηγήσεων – καταθέσεων και το εύρος των ποσοστιαίων ζημιών πιστωτικού κινδύνου από τα εκάστοτε μη εξυπηρετούμενα δάνεια, καθόσον, όλα αυτά τα «δευτερεύοντα» για τις διοικήσεις τους χρηματοπιστωτικά και νομισματικά ζητήματα, καλύπτονταν κάτω από την ασφάλεια της ομπρέλας του ισχυρού, ενιαίου νομίσματος, που τους επέτρεπε να συντάσσουν και να δημοσιεύουν σε ευρώ, τα μνημεία της δημιουργικής λογιστικής που αποτέλεσαν τους ισολογισμούς και τις εν γένει οικονομικές καταστάσεις τους και διαμόρφωσαν τα εξωτικά κέρδη όλων των αντίστοιχων χρήσεων εκάστης εξ αύτων.

Στο σημείο αυτό Γιάννη, σου γεννάται ευλόγως το ερώτημα, τι απέγινε το χρήμα που αγόρασαν από τους καταθέτες, την διατραπεζική αγορά και τους λοιπούς δανειστές τους ;;; 

Και, εν προκειμένω, τι απέγινε το χρήμα των 43 Δις των ρευστών διαθεσίμων του ελληνικού δημοσίου και, ακόμη, τι απέγινε το χρήμα των καταθέσεων του καθενός από εσάς, που είχατε την υπομονή να διαβάσετε μέχρι εδώ που αρχίζουν τα ωραία, καθόσον το χρήμα αυτό, ουδέποτε πωλήθηκε στους δανειολήπτες ;;; 

Η απάντηση και στο ερώτημα αυτό, βρίσκεται και πάλι στους ισολογισμούς των ελληνικών τραπεζών, από τους οποίους προκύπτει, πέρα πάσης αμφιβολίας, ότι, ένα μικρό, μονοψήφιο μόνο ποσοστό του χρήματος αυτού, διακρατήθηκε στα ενεργητικά τους, παρά την περί του αντιθέτου, ρητή και κατηγορηματική, κανονιστική υποχρέωσή τους, περί συγκρότησης ελάχιστου δείκτη ρευστών διαθεσίμων +20%, προκειμένου, έτσι, να διασφαλίζεται η εξυπηρέτηση των καταθέσεων, η χρηματοπιστωτική σταθερότητα και η ρευστότητα της εθνικής μας οικονομίας, ενώ, όλα τα υπόλοιπα, εξατμίστηκαν, ως εκ θαύματος, από τα ενεργητικά τους, επενδυόμενα, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε χρηματιστήρια, κρατικά ομόλογα, σε μη εισηγμένες μετοχές και εταιρικά ομόλογα, σε υπερτιμημένα ακίνητα, αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα, σε κάθε λογής επενδυτικά και κερδοσκοπικά, χρηματοοικονομικά προϊόντα, σε επιχειρήσεις και θυγατρικές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ιδιαίτερα δε σε αλλοδαπές θυγατρικές–φαντάσματα, που εξαγόραζαν, διακρατούσαν εκτός των ισολογισμών τους, επαναπωλούσαν σε αυτές, διαπραγματεύονταν στις αγορές, τιτλοποιούσαν, επαναχρηματοδοτούσαν, κούρευαν ή, ακόμη και χάριζαν, δεκάδες δισεκατομμύρια, συγκεκριμένων κόκκινων επιχειρηματικών δανείων και μετοχοδανείων, σε μεταφορές κεφαλαίων και καταθέσεων στο εξωτερικό, με ιδιαίτερη προτίμηση στους φορολογικούς παραδείσους, ενώ, ένα επίσης μεγάλο μέρος αυτών, χρηματοδότησε την μέχρι πρότινος αέναη, ταμειακή δυνατότητα μετόχων, διοικήσεων και «golden boys», να εισπράττουν, ανελλιπώς κάθε χρόνο, πλουσιοπάροχα μερίσματα, εξαψήφιους μισθούς, παχυλές αμοιβές και bonus, για όλα αυτά τα θαυματουργά τραπεζικά επιτεύγματα, που κατάφερναν κάθε χρόνο να δημοσιεύουν, υπό τον ψευδεπίγραφο τίτλο των δήθεν κερδών χρήσεως, στους ισολογισμούς τους. 

Γιατί, άλλως, η αποτύπωση της αλήθειας στους ισολογισμούς, όχι μόνο δεν θα επέτρεπε την πολυτελή κατασπατάληση του χρήματος των καταθέσεων σε πλουσιοπάροχα μερίσματα, παχυλούς μισθούς και bonus, αλλά, αντιθέτως, θα είχε επισπεύσει την επέμβαση των Εισαγγελικών Αρχών, που αντί του 2016, θα είχαν σχηματίσει τις πρώτες ποινικές δικογραφίες ήδη από το έτος 2008, όταν οι ελληνικές τράπεζες, εκ των ανωτέρω θαυματουργών επιτευγμάτων τους, χρεοκόπησαν, ταυτόχρονα, όλες μαζί, για πρώτη φορά στην ελληνική οικονομική ιστορία. 

Και βεβαίως και τότε, όπως, ανελλιπώς, από τότε, μέχρι και σήμερα, αυτές διασώθηκαν από το «κακό» Ελληνικό Δημόσιο, που τότε δανειζόταν από τις αγορές, ακόμη και για την διάσωση τους, με γερμανικά επιτόκια, κατά την γνωστή και δοκιμασμένη συνταγή της ανακεφαλαιοποίησης και της ενίσχυσης της ρευστότητάς τους, με δημόσιους χρηματοδοτικούς πόρους, που, μόνο κατά το έτος 2008, χρέωσε τους φορολογούμενους με 28 ολόκληρα δισεκατομμύρια ευρώ. 

Και βεβαίως, έκτοτε, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, κατηγορεί ως υπεύθυνους για την χρεοκοπία του, το Ελληνικό Δημόσιο και τους φορολογούμενους που το διέσωσαν, το πρώτο ως αναξιόχρεο και αναξιόπιστο και τους δεύτερους ως στρατηγικούς κακοπληρωτές, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά το διαχρονικότερο ελληνικό γνωμικό «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχαρίστου».

Η δε αχαριστία των, κατά τα ανωτέρω ευεργετηθέντων Greek Banksters, προς το ελληνικό δημόσιο και τους φορολογούμενους που τους διέσωσαν, κοινωνικοποιώντας τις ζημίες, τις μαύρες τρύπες και τα πάσης φύσης κλεμμένα τους, χτύπησε κόκκινο, με μια ακόμη προκλητική αθλιότητα, που συμπεριέλαβαν, εν είδει χορωδίας, όλες μαζί οι 4 συστημικές τράπεζες, στις προτάσεις τους επί της 6ης Ομαδικής Αγωγής της ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ, κατά την οποία, οι χρηματοδοτικοί πόροι της διάσωσής τους δεν ήταν δήθεν δημόσιοι και, έτσι, εν ολίγοις, δεν μας χρωστάνε και τίποτα, επειδή, άκουσον(!!!) - άκουσον(!!!),  «οι πόροι του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) δεν είναι δημόσιοι χρηματοδοτικοί πόροι, επειδή το ΤΧΣ ιδρύθηκε ως ΝΠΙΔ που δεν ανήκει στο δημόσιο και, έτσι, διαθέτει διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια», ενώ, ακόμη και ο τελευταίος τσοπάνος γνωρίζει ότι, το μετοχικό κεφάλαιο του ΤΧΣ καλύφθηκε εξ’ ολοκλήρου από το ελληνικό δημόσιο και, μάλιστα, με δημόσιους χρηματοδοτικούς πόρους, που επειδή προήλθαν από τα δανεικά των μνημονίων, επιβάρυναν ισόποσα το δημόσιο χρέος.

Αν δεν σε πήρε ακόμη ο ύπνος Γιάννη και αγχώνεσαι με εκείνες τις ρημάδες τις καταθεσεις σου, μην ανησυχείς !!!

Όποτε και να τις ζητήσεις στο γκισέ ή στο ΑΤΜ, θα στις αποδώσουν. Και αυτό επειδή, ο υπεραιωνόβιος εμπειρικός κανόνας της λειτουργίας του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος, διασφαλίζει ότι, ακόμη και στην μεγαλύτερη περίοδο αιχμής ως προς την ζήτηση μετρητών, που είναι το διάστημα μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, η ζήτηση αυτή δεν ξεπερνά το 5%, ενώ όλο τον υπόλοιπο χρόνο, οι τράπεζες, μπορούν να εξυπηρετούν τις καταθέσεις ακόμη και με ρευστά διαθέσιμα της τάξης του 2% στα ταμεία τους. Εκτός και αν, εν τω μεταξύ, βρεθεί κάποιος άλλος, ουάου Γιάνης, με ένα "ν", δλδ όχι κανένα κορόιδο σαν και σένα Γιάννη μου και, αφού πρώτα στείλει κάμποσα εκατομμύρια Έλληνες στα γκισέ και τα ΑΤΜ, γυρίσει το βράδυ στο σπίτι και πει νιαουρίζοντας στην γυνακούλα του «αγάπη μου έκλεισα τις τράπεζες!!!».

Κατάλαβες τώρα Γιάννη πόσο ασφαλής ήταν η ληστεία των καταθέσεων ;;;  

Και πόσο εύκολη υπόθεση ήταν η παραβίαση του +20%, όταν, δεν παει να λέει ότι θέλει η ΕΚΤ, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα λειτουργούσε στην πένα ακόμη και με δείκτη ελάχιστων ρευστών διαθεσίμων από +2% έως +5% ;;; 

Σκέψου δλδ το μέγεθος της ληστείας και της απληστίας. Να σου επιτρέπει η ΕΚΤ να μοχλεύεις τις καταθέσεις επί 5 φορές (αυτό σημαίνει δείκτης ελάχιστων ρευστών διαθεσίμων +20%) και εσύ, να είσαι τόσο απατεώνας, που να τις μοχλεύεις επί 20 φορές, δλδ να λειτουργείς με μέσο δείκτη ελάχιστων ρευστών διαθεσίμων +5%, με την ΤτΕ να κάνει πως δεν βλέπει το έγκλημα.

Και πόσο ακόμη πιο εύκολο ήταν να σε χορτάσουν δάνεια και κάρτες, αφού, έναντι των 240 Δις του κοπανιστού αέρα με τον οποίο φουσκώθηκε το συνολικό δανειακό χαρτοφυλάκιο των ελληνικών τραπεζών μέχρι το 2009, έφταναν, όλα κι όλα, 10 Δις κερμάτων και τραπεζογραμματίων, για να εξυπηρετείται η ρευστότητα του συστήματος από τα δανεικά που σου δίνανε ;;;

Και, δεν μου λες ρε Γιάννη, μετά από τόση ώρα, κατάλαβες πόσο ωραία δουλειά είναι να κάνεις τον τραπεζίτη στην Ελλάδα ;;; 

Να δανείζεις ακόμη και πάνω από τις καταθέσεις που γράφεις στο παθητικό σου, να χρεώνεις τον αέρα που δάνεισες σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις, με δάνεια και κάρτες, ακόμη και με μονοψήφια, κοινωνικά επιτόκια, όπως θάλεγε και ο Συριζαίος της διπλανής πόρτας, να γράφεις λειτουργικά έσοδα, λέμε τώρα, 20 Δις τον χρόνο και, έναντι αυτών των εσόδων, να έχεις χρεωθεί μόνο με το κόστος της αγοράς των 10 Δις που κράτησες στα ταμεία σου για να μπορείς να εξυπηρετήσεις την ζήτηση των μετρητών από τα δάνεια που χορήγησες, αφού τα υπόλοιπα τα δημιούργησες από το μηδέν, με το πάτημα ενός κουμπιού, όπως μας διδάσκει η Τράπεζα της Αγγλίας !!!

Για κάνε τώρα και τον λογαριασμό ρε Γιάννη !!!

Ακόμη και αν η αγορά των 5 μόλις ευρώ που χρειάζονταν καθημερινά οι ελληνικές τράπεζες, προκειμένου, με την μόχλευσή τους, να χορηγούν στεγαστικά δάνεια 95 ευρώ, χρεώνονταν με μέσο ετήσιο επιτόκιο 3% και, τα στεγαστικά δάνεια των 95 ευρώ που χορηγούσαν με τα 5 ευρώ που μόχλευαν, χρεώνονταν στους δανειολήπτες με μέσο ετήσιο επιτόκιο 5%, όλο το έργο είναι 3 πράξεις απλής αριθμητικής του δημοτικού σχολείου:
1η: 5€ Χ 3% = 0,15€
2η: 95€ Χ 5% = 4,75€
3η : 4,75 / 0,15 = 3.160% !!!! 

Κατάλαβες τώρα γιατί κερδίζουν, ακόμη και ξεπουλώντας τα δάνειά σου στα funds ;;;
Επειδή, με 3.160% ετήσια, πραγματική απόδοση χρήματος, με όσα έχεις πληρώσει μέχρι σήμερα, ακόμη και να σου τα χάριζαν, θα ήταν κερδισμένοι !!!

Πρόσεχε όμως !!! Πριν κάνεις τις ίδιες αυτές 3 πράξεις για τα καταναλωτικά, τα επιχειρηματικά και τις πιστωτικές κάρτες, να πάρεις λίγα ηρεμιστικά ....

Κατάλαβες τώρα Γιάννη γιατί έτρεχαν μέρα-νύχτα να σε χορτάσουν δάνεια και κάρτες ;;; 

Επειδή, η απόδοση του χρήματος που δέσμευαν για να μπορούν να σε δανείζουν αέρα κοπανιστό, ήταν αστρονομική. Χώρια που, χάρη στον αέρα των δανεικών, απέκτησαν τη νομισματική ευχέρεια να παντελονιάζουν εκ του ασφαλούς, με τα  κόλπα που είπαμε παραπάνω, όλο σχεδόν το πραγματικό χρήμα των καταθέσεων, δλδ τα κέρματα και τα τραπεζογραμμάτια (αυτά που έλεγαν οι παππούδες μας "παράδες"), που κατέθεταν σε μετρητά στα γκισέ, το ελληνικό δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία, οι ΔΕΚΟ, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις !!! 

Και κατάλαβες, ακόμη, γιατί δεν ενδιέφερε κανέναν το επιτοκιακό περιθώριο χορηγήσεων - καταθέσεων ;;; 

Και γιατί, πάρε κι άλλο πόνο(!!!), ενώ τα κόκκινα δάνεια έγραφαν ήδη 4% - 6%, το μαγαζί συνέχιζε να βγάζει λεφτά ;;; Και, έτσι, συνέχιζε να χορηγεί κατά ριπάς νέα δάνεια ;;; Ακόμη και στους γύφτους, τους άνεργους, τους φοιτητές, τις νοικοκυρές, τους αλλοδαπούς, και σε ότι άλλο πετούσε και περπατούσε ;;; Ακόμη και δάνεια για να αναχρηματοδοτούνται και να γράφονται ως δήθεν ενήμερα, τα προηγούμενα, πιστολιασμένα δάνεια ;;; Την θυμάσαι την άρση βαρών της Εθνικής Τράπεζας, το όλα σε ένα, νοικοκυρεμένα της Alpha, κλπ ;;;  

Και μάλιστα, όλα αυτά τα καλούδια, σε ευρώ Γιάννη !!! 

Εγγυημένα πράγματα. Όχι σε δραχμές, να κινδυνεύουμε να μας τινάξει το μαγαζί στον αέρα η πρώτη υποτίμηση. Με την εγγύηση της ΕΚΤ και της Ευρώπης των Τραπεζών !!!

Βέβαια, η συνταγή του ελληνικού τραπεζικού θαύματος, ήταν ήδη σε εφαρμογή από την εποχή της δραχμής και του ηρωικού έπους Σημίτη - Παπαντωνίου - Χρηματιστηρίου, όταν κορυφαίος μεγαλοδιευθυντής της Eurobank Cards, το 1999, μου έλεγε: «Άκου Κυριάκο, ότι είναι να συμφωνήσουμε να το συμφωνήσουμε σήμερα. Επειδή αύριο που θα ξανάρθεις, μπορεί να μην με βρεις εδώ. Γιατί αν πάρουν χαμπάρι τι κάνουμε εδώ μέσα, θα μας πετάξουν όλους έξω με τις κλωτσιές!!!».  

Ο "Δαίμων της Μηχανογράφησης" !!!

Και ήξερε καλά τι έλεγε ο ποιητής, όταν, πχ, για να φορτωθούν με πιστωτικές κάρτες όλες οι νοικοκυρές, η πρώτη δουλειά που μας ζητούσαν στα call center που τις πουλάγαμε να κάνουμε, ήταν να προτείνουμε στον κοσμάκη να μαϊμουδιάζει τα εκκαθαριστικά του, δλδ να τα νοθεύει, πλαστογραφώντας τα κατά περιεγχόμενο, με την διαβεβαίωση ότι δεν θα ελεγχθούν. Και να τους ενημερώνουμε ότι δεν θα ελεγχθούν ούτε στην Τειρεσίας ΑΕ και δεν θα καταχωρηθούν στον Λευκό Τειρεσία, για να μπορούν, έτσι, να πάρουν και άλλα καταναλωτικά δάνεια και κάρτες, από τις άλλες τράπεζες. Και, ακόμη, για να μπορεί ο κάθε Hondos Center να ξεπουλάει όλη την πραγμάτια του, επινοήθηκε ο "Δαίμων της Μηχανογράφησης" και η πατέντα της μόχλευσης των πιστωτικών ορίων, μέσα από την διευκόλυνση πληρωμής των 12, των 24 και των 36 άτοκων δόσεων. Έδιναν πχ μια πιστωτική κάρτα στην γυναίκα σου Γιάννη, με όριο, ας πούμε, 1.000 ευρώ. Ήξεραν ότι σε 24 ώρες θα την έχει τιγκάρει. Έτσι λοιπόν, με την επινόηση της πατέντας των άτοκων δόσεων, ο "Δαίμων της Μηχανογράφησης" φρόντιζε, το πιστωτικό όριο να μην γεμίζει με βάση το συνολικό ποσό της χρέωσης των αγορών, αλλά με βάση το αντίστοιχο των μηνιαίων δόσεων. Δλδ, τα 1.000 ευρώ του πιστωτικού ορίου, να μπορούν να γίνονται ακόμη και 36.000 ευρώ !!!  

Άνοιγαν κάθε μέρα σαμπάνιες ο Hondos, o Κωτσόβολος, ο Γερμανός, κλπ, αλλά και οι τοκογλύφοι της Ομόνοιας που, παραδόξως, ήταν όλοι εφοδιασμένοι με τερματικά αποδοχής πιστωτικών καρτών. Τι είδους συμβάσεις να είχαν άραγε με τις τράπεζες οι τοκογλύφοι ;;;

Αυτός ήταν ο ορισμός του "Υπεύθυνου" και του "Συνετού Δανεισμού", που συνιστούσε, ήδη από τότε, κανονιστική υποχρέωση όλων ανεξαιρέτως των ελληνικών τραπεζών. Και απορούν σήμερα οι Δικαστές, πως είναι δυνατόν, μια κάρτα με πιστωτικό όριο 1.000 ευρώ, να χρωστάει 5, 10 και 20 χιλιάδες ευρώ.   

Στο σημείο αυτό Γιάννη, φαντάζομαι ότι θα με ρωτήσεις, πως χάλασε μια τόσο καλά στημένη μπίζνα ;;; 

Τι έγινε και πήγαν όλα κατά διαόλου ;;; Πως χρεοκόπησαν τέτοια, πρώτης τάξης, γωνιακά μαγαζιά και ξεπέσαμε στα μνημόνια ;;;

Η απάντηση είναι και πάλι απλή. Πάρε για παράδειγμα τον έμπορα, που κουβαλάει καραβιές πρέζας, παριστάνοντας τον εφοπλιστή. Δεν τον πιάνουν ποτέ την πρώτη φορά. Τον πιάνουν μόνον όταν, η αλαζονεία της απληστίας του, ενοχλήσει τα καρτέλ της Λατινικής Αμερικής, που για να προστατέψουν την ισορροπία του συστήματος, την ασφάλεια των αγορών και την σταθερότητα των τιμών, τον δίνουν τα ίδια στις αρχές. Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις όπου, ο έμπορας, γίνεται και ο ίδιος πρεζάκιας, οπότε εκεί, η επέμβαση των αρχών επισπεύδεται, επειδή δεν μπορεί, μια τόσο σοβαρή, συστημική κυριολεκτικά μπίζνα, να αφήνεται στα χέρια του κάθε πρεζάκια. Υπάρχει βλέπεις και ο ηθικός κίνδυνος, όπως αρέσκονται σήμερα να επαναλαμβάνουν, οι χρεοκοπημένοι πλέον, πάλαι ποτέ Greek Banksters.

Στην περίπτωση των ελληνικών τραπεζών, πρεζάκηδες του χρήματος έγιναν τα μικρά μόνο ψάρια. Οι μεγάλοι παίκτες, ιδεολογικά εμπνευσμένοι από τον Ανδρέα, ήταν υπεράνω χρήματος. Διψούσαν, κυρίως, για δόξα, lifestyle, μουνί και εξουσία. Εκσπερμάτωναν, ανεβοκατεβάζοντας κυβερνήσεις και ρίχνοντας 10.000.000 Έλληνες, νοικοκυριά, επιχειρήσεις, ακόμη και τα πολιτικά κόμματα, στην πρέζα των δανεικών. Που και που, σαν την αλεπού, εκσπερμάτωναν και με καμιά βίζιτα. Και το χρήμα, όσο περισσότερο το περιφρονούσαν και το απαξίωναν, τόσο περισσότερο τους κυνηγούσε, επιδιώκοντας να βρεθεί στα χέρια τους. Κάτι σαν την καψουρεμένη γκόμενα.

Κάπως έτσι προσβλήθηκαν, ως ήταν αναμενόμενο, από τον ιό της απληστίας, που τους οδήγησε, κάποια στιγμή, να ρίξουν ξερά, σε κώμα στα πατώματα, όλα τα πελατάκια της πρέζας των δανεικών και, μαζί τους, ακόμη και τα περισσότερα βαποράκια που την μοίραζαν door to door, με αποτέλεσμα, έτσι, η Ferrari του  ελληνικού banking να μείνει από λάστιχο.         

Τότε λοιπόν, συνειδητοποίησαν, για πρωτη φορά, ότι, την Ferrari, σκοπίμως το εργοστάσιο δεν την εφοδιάζει με ρεζέρβα, προκειμένου, έτσι, ο καλός πελάτης που την αγοράζει με εγγύηση από την αντιπροσωπεία, να καλεί την δωρεάν 24ωρη Οδική Βοήθεια της μαμάς εταιρείας, κάθε φορά που τον πιάνει λάστιχο. Έλα όμως που, οι δικοί μας, την Ferrari, την είχαν αγορασμένη τρίτο χέρι και με γυρισμένα τα χιλιόμετρα, χωρίς εγγύηση !!!

Έτσι λοιπόν, ακινητοποιημένοι στη μέση της χρηματοπιστωτικής ερήμου και, βλέποντας την αμμοθύελλα να έρχεται, επινόησαν, αντί της Οδικής, την "Ωδική Βοήθεια", αφού έτσι και αλλιώς προφέρεται το ίδιο και, αντί της μαμάς ΕΚΤ στο Βερολίνο, που δεν τολμούσαν να της τηλεφωνήσουν και να της πουν τα καθέκαστα, αποφάσισαν να τραγουδήσουν τον πόνο τους, ζητώντας βοήθεια από τους 10 μικρούς Μήτσους της αναπτυσσόμενης τότε τραπεζικής αγοράς της ΝΑ Ευρώπης.

Η εξαγωγή του ελληνικού τραπεζικού θαύματος στη ΝΑ Ευρώπη !!!

Αυτή ήταν Γιάννη η χρονική στιγμή, κατά την οποία, ο ιός της απληστίας μεταλλάχθηκε μέσα τους σε αλαζονεία, αφού, οι πάλαι ποτέ Greek Banksters, αντί να πάρουν το μάθημα, μετά το λάστιχο που τους έπιασε στην Ελλάδα, φαντάστηκαν ότι θα μπορούσαν να μεταλαμπαδεύοσουν το ελληνικό τραπεζικό θαύμα στις αγορές των Βαλκανίων, της Πολωνίας, της Ουκρανίας, ακόμη και της Ρωσίας, όπου πανηγύριζε όταν άνοιξε το πρώτο της κατάστημα η Τράπεζα Κύπρου. Και οραματίστηκαν μάλιστα ότι, αφού οι ανερχόμενες τότε αυτές χρηματοπιστωτικές αγορές, άθροιζαν, όλες μαζί, εκατοντάδες εκατομμύρια νέα πελατάκια, που θα μπορούσαν, με την γνωστή και δοκιμασμένη ελληνική συνταγή, να τα ρίξουν στο άψε σβήσε στην πρέζα των δανεικών, πολύ σύντομα θα κατάφερναν να πραγματώσουν ένα νέο τραπεζικό θαύμα, τουλάχιστον δεκαπλάσιο από το αντίστοιχο ελληνικό, δλδ το τραπεζικό θαύμα της ΝΑ Ευρώπης, που ήταν μάλιστα τόσο μεγάλο, που θα τους επέτρεπε να μαζέψουν με άνεση και όλα τα απόνερα και τις μαύρες τρύπες που δημιούργησαν στο ευρωσύστημα, με τα θαυματουργά τους επιτεύγματα στην ελληνική τραπεζική αγορά.

Κάπως έτσι λοιπόν Γιάννη, βρέθηκα και εγώ, το 2007, περιπλανώμενος σε όλους αυτούς, τους ανερχόμενους τραπεζικούς παραδείσους της ΝΑ Ευρώπης, προκειμένου να επιλέξω σε ποιον από όλους θα αναλάμβανα την εξαγωγή του ελληνικού τραπεζικού θαύματος, για λογαριασμό μιας εκ των 4 συστημικών σήμερα τραπεζών. Και αφού χόρτασα να βλέπω, σε όλες τις μεγάλες πόλεις των Βαλκανίων, τους κεντρικούς δρόμους, τους τοίχους των κτιρίων, τα αστικά λεωφορεία και τις ταμπέλες της υπαίθριας διαφήμισης, ντυμένα, τα πάντα όλα, στα λογότυπα και τα χρώματα των ελληνικών τραπεζών, αποφάσισα τελικά να ρίξω άγκυρα στην Σερβία, όπου με εντυπωσίασε η υπερπαραγωγή της Eurobank στο αεροδρόμιο Nikola Tesla του Βελιγραδίου, όπου, το πρώτο πράγμα που αντίκρυζε ο κάθε επιβάτης που προσγειωνόταν στην Σερβία, ήταν εκείνο το τεράστιο σκέπαστρο μέσα στις εγκαταστάσεις του αεροδρομίου, ντυμένο όλο με το λογότυπο της Eurobank. 

Welcome in Eurobank ήταν το μήνυμα που εισέπραττε κάθε φορά όποιος προσγειωνόταν στο Βελιγράδι. Δεν υπήρχε Σερβία στο αεροδρόμιο. Μόνο Eurobank.

Και κάπως έτσι, μέσα σε λίγους μήνες, βρέθηκα και εγώ, όπως δεκάδες άλλοι σαν και μένα, στην Σερβία και την υπόλοιπη ΝΑ Ευρώπη, να διευθύνω 700 τμ γραφείων στο κέντρο της πόλης, με 90 υπαλλήλους που βομβάρδιζαν, ευτυχώς τηλεφωνικά, ολόκληρη την Σερβία, μέχρι και το τελευταίο χωριό στα σύνορα με το Μαυροβούνιο, την Δημοκρατία Βόρεια της Μακεδονίας, την Βουλγαρία και την Ουγγαρία, εκπαιδεύοντας, εν είδει πλύσης εγκεφάλου τους Σέρβους, να μυηθούν στην πρέζα των δανεικών και να αγοράσουν το όνειρο της καταναλωτικής πίστης.

Λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο !!!

Ήταν θυμάμαι Μάρτιος του 2008, όταν συζητώντας με μια παρέα φίλων βουλευτών και γερουσιαστών στην Ρώμη, άκουσα τα πρώτα κακά μαντάτα, όταν μου είπαν ότι: «οι τράπεζες σας έκαναν μεγαλύτερα βήματα από τα πόδια τους και θα το πληρώσετε!!!». 

Μόλις λίγους μήνες αργότερα, μέσα στο καλοκαίρι, τελείωσε το πάρτι της καταναλωτικής πίστης στην Ελλάδα, ξεκίνησε ο δραστικός περιορισμός της πρέζας των δανεικών και, μέχρι τα μέσα του 2009, μπήκε λουκέτο στα γραφεία της Σερβίας και, σταδιακά, στη συνέχεια, σε όλα τα call center καταναλωτικής πίστης της ΝΑ Ευρώπης.

The party was over είπε ο Γιούνκερ, ένα πρωί που βρέθηκε ξεμέθυστος !!!

Ο τραπεζοφύλαξ της ΕΚΤ από το Βερολίνο δεν θα επέτρεπε ποτέ στα γατάκια των Αθηνών, να μεταλαμπαδεύσουν το ελληνικό τραπεζικό θαύμα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ΝΑ Ευρώπης, επειδή αυτό θα τίναζε στον αέρα την μπάνκα του ίδιου του ευρώ.

Όσο το θαύμα λάμβανε χώρα αποκλειστικά εντός των τειχών, το ανέχονταν, επειδή αυτό εξυπηρετούσε κατά κάποιο τρόπο τα Made in Germany συμφέροντα του ευρωσυτήματος. Και ας είχε οδηγήσει τις ελληνικές τράπεζες, μαζί με τις κυπριακές, να είναι οι πιο μοχλευμένες της ΕΕ, με την μόχλευσή τους να ξεπερνά τις είκοσι φορές (20/1) !!!

Δεν θα μπορούσαν όμως ποτέ να επιτρέψουν να δημιουργηθεί ένα αντίστοιχο του 20/1 θαύμα τραπεζικής φούσκας στα χρηματοπιστωτικά συστήματα ολόκληρης της ΝΑ Ευρώπης, αφού αυτό, κατ' αναλογία, θα μπορούσε να είναι ακόμη και υπερδεκαπλάσιο του αντίστοιχου ελληνικού και, έτσι, μη αντιμετωπίσιμο την ώρα του game over.

Ο Ανύπαρκτος Σοσιαλισμός !!!

Η πρώτη, οριζόντια χρεοκοπία και κατάρρευση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, το 2008, ενεργοποίησε τα γρήγορα αντανακλαστικά και τον συναγερμό του ελληνικού καπιταλισμού, που έπρεπε, πάση θυσία, να ανακαλύψει τους χρήσιμους ηλίθιους στους οποίους θα ξεφόρτωνε, όπως αντιστοίχως η Ολυμπιακή του Ωνάση, τον κουβά με τα σκατά του τραπεζικού μας συστήματος. Και οι χρήσιμοι αυτοί ηλίθιοι ανακαλύφθηκαν, ως συνήθως, στον πολιτικό χώρο της πανευρωπαϊκά εξωνημένης στο τραπεζικό σύστημα σοσιαλδημοκρατίας. Όχι δλδ στον χώρο του υπαρκτού σοσιαλισμού, αλλά σε εκείνον του ανύπαρκτου, που τότε εκπροσωπούνταν από το σύστημα ΓΑΠ. Στο οποίο, αν θυμάσαι, πρωταγωνιστούσαν ο Ραγκούσης, ο Κοτζιάς, ο Βαρουφάκης και πολλοί ακόμη νεοαριστεροί προοδευτικάριοι, που σήμερα παραλαύνουν στην πασαρέλα των πολιτικών gay prides του Αλ6. 

Κάπως έτσι λοιπόν Γιάννη οδηγηθήκαμε στο 1ο Μνημόνιο, για να διασωθεί το χρεοκοπημένο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, δια της κοινωνικοποίησης των ζημιών και της μαύρης τρύπας του και, ταυτόχρονα, για να μπορέσουν τα καλά σπίτια των Αθηνών και της περιφέρειας, με τα δανεικά των μνημονίων που εισέρρευσαν στις ελληνικές τράπεζες και, έτσι, ξεκόλησαν το Target2, που ήταν σχεδόν μπλοκαρισμένο από την ΕΚΤ, να σηκώσουν από τις τράπεζες τις καταθέσεις τους, που είχαν εν τω μεταξύ, κατά τα ανωτέρω, εξατμιστεί  και, έτσι, δεν υπήρχαν στα ενεργητικά των ελληνικών τραπεζών και, μέχρι το 2012, να φυγαδεύσουν στο εξωτερικό, τα πρώτα 60 Δις καταθέσεων. Ενώ τα υπόλοιπα, κατάφεραν να τα σηκώσουν από το τραπεζικό σύστημα, και πάλι, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όταν ο former αυλικός του ΓΑΠ, Γιάνης Βαρουφάκης, κατά το 1ο εξάμηνο του 2015, ζητούσε κάθε εβδομάδα ELA από την ΕΚΤ, για νάχουν οι τράπεζες τη δυνατότητα να εκταμιεύσουν και τα υπόλοιπα 30, από τα συνολικά 90 Δις της φυγής των καταθέσεων. Δλδ, και πάλι τον κουβά με τα σκατά του τραπεζικού συστήματος, τον λούστηκε ο Ελληνικός Λαός, ξανά δια χειρός σοσιαλισμού και επίσης ανύπαρκτου.      

Τα υπόλοιπα, πιστεύω να τα θυμάσαι.

Αν λοιπόν δεν κατάλαβες ακόμη την διαφορά ανάμεσα στα λεφτά και το χρήμα, θα σου την εξηγήσω αμέσως !!!

Στην Ελλάδα Γιάννη μου, ο νομοθέτης, δηλαδή η Βουλή των Ελλήνων, κάτω από την αυτονότητη πίεση του τραπεζικού συστήματος, γιατί αλλιώς δεν εξηγείται το νομοθετικό κενό, είχε φροντίσει, μέχρι το 2009 που ψηφίστηκε ο νόμος για το ΤΕΚΕ, να μην έχει ούτε ακόμη ορίσει τι σημαίνει κατά το νόμο "Τραπεζική Κατάθεση", αφήνοντας έτσι την έννοια των τραπεζικών καταθέσεων έρμαιο των τραπεζικών συμβάσεων και των αντικρουόμενων αποφάσεων του Αρείου Πάγου, με τις οποίες τελικά επικράτησε η άποψη της υπαγωγής τους στη νομική έννοια της ανώμαλης παρακαταθήκης, κατά την οποία, η κυριότητα του χρήματος, αυτομάτως με την κατάθεσή του, περιέρχεται στην τράπεζα.

Έτσι, όπως σου είπα στην αρχή, μετά την χαριστική αυτή, αρεοπαγιτική νομολογιακή πατέντα της ανώμαλης παρακαταθήκης, στην πραγματική ζωή, οι καταθέσεις υπάρχουν μόνο στην λογιστική μορφή με την οποία απεικονίζονται, ως συμβατικές υποχρεώσεις, στα παθητικά του τραπεζικού συστήματος.

Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει ότι, αν κάποια στιγμή, οι καταθέσεις που εξατμίστηκαν με το  ελληνικό τραπεζικό θαύμα, δεν μπορούν να αποδωθούν στους καταθέτες τους, ακόμη και στο ελληνικό δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις ΔΕΚΟ, οι διοικήσεις των τραπεζών που τις λήστεψαν δεν θα διωχθούν ποτέ για το αδίκημα της υπεξαίρεσης, αφού οι τράπεζες δεν υπεξαιρούν τα κλεμμένα, καθόσον αυτά, πριν τα ληστέψουν, τους ανήκουν κατά κυριότητα.

Μπορείς εσύ, αντιστοίχως, να κατηγορηθείς ποτέ ότι υπεξαίρεσες τα λεφτά σου, δλδ αυτά που έχεις στην τσέπη του παντελονιού σου ;;;

Έτσι, λοιπόν, εν προκειμένω, ευθύνεται απέναντι σου μόνο το νομικό πρόσωπο και, μόνον αστικά, για τις συμβατικές του υποχρεώσεις, που απορρέουν από την μεταξύ σας σύμβαση τραπεζικής κατάθεσης. Αν έχει, σε πληρώνει. Αν δεν έχει, σου κουνάει το μαντήλι !!!

Υπό αυτό το νομικό πλαίσιο, το 2009, ιδρύθηκε το ΤΕΚΕ, που με λιγότερα τότε από 2 Δις διαθέσιμα, κλήθηκε να εγγυηθεί 165 Δις καταθέσεων, με αποτέλεσμα, όλοι να διερωτώμαστε, πώς ήταν δυνατόν να γίνει πράξη ένα τέτοιο, ακόμη μεγαλύτερο από αυτό που ήδη σου περιέγραψα, τραπεζικό θαύμα. Πως μπορούσε δλδ το ΤΕΚΕ να εγγυηθεί 165 Δις ευρώ, με μόλις 2 Δις ευρώ, ήτοι με ρευστά διαθέσιμα μόλις 1,2%, δλδ λιγότερα ακόμη και από εκείνα με τα οποία συντελέστηκε το, μοναδικό στην ιστορία, ελληνικό τραπεζικό θαύμα της πρέζας των δανεικών.

Η απάντηση είναι απλή και την δίνει ο ίδιος ο νόμος 3746/2009 (ΦΕΚ 27 Α’ 16-2-2009) για την ίδρυση του ΤΕΚΕ, αφού οι εξαιρέσεις του νόμου της δήθεν προστασίας των καταθέσεων, μπορεί τελικά να σουμάρουν ακόμη και περισσότερα Δις από εκείνα των δήθεν προστατευόμενων καταθέσεων.

Τα λεφτά λοιπόν Γιάννη μου, είναι λεφτά, όσο τα έχεις εσύ, σε φυσική μορφή στα χέρια σου, γιατί τότε μόνο είναι δικά σου και, έτσι, είναι 100% εγγυημένα, καθόσον η προστασία τους εναπόκειται σε σένα τον ίδιο. Ακόμη και αν είσαι το Ελληνικό Δημόσιο !!! 

Μόλις τα καταθέσεις στην τράπεζα, το νομοκανονιστικό πλαίσιο και η ελληνική Δικαιοσύνη, φρόντισαν να παύουν να είναι λεφτά και να είναι δικά σου, να μεταβιβάζονται, αυτομάτως, κατά κυριότητα στην τράπεζα και, έτσι, προσδιοριζόμενα πλέον ως χρήμα, αντί ως λεφτά, ή παράδες, που έλεγε ο παππούς σου, δλδ ως συμβατικές υποχρεώσεις των τραπεζών, έναντι των αντιστοίχων πιστωτικών υπολοίπων των λογαριασμών της ομάδας 5 του κλαδικού λογιστικού τους σχεδίου στα παθητικά τους, να προστατεύονται κατά τις άθλιες διατάξεις του ανωτέρω νόμου 3746/2009 (ΦΕΚ 27 Α’ 16-2-2009) για την ίδρυση του ΤΕΚΕ, δλδ στην πράξη να μην προστατεύονται. 

Άσε που αν είσαι το Ελληνικό Δημόσιο, για να προστατέψεις τις καταθέσεις σου, οι τράπεζες σε βάζουν στο τρυπάκι να τις διασώζεις κάθε τρεις και λίγο, δανειζόμενος 2 και 3 φορές το χρήμα των καταθέσεων που θέλεις να προστατέψεις !!!

Συμπερασματικά λοιπόν, θα σε καληνυχτίσω, με την ιστορική αναφορά του μεγάλου αμερικανού επιχειρηματία Henry Ford, που ενώ διατυπώθηκε κατά την δεκαετία του 1930, στην Ελλάδα του 2019, είναι πιο επίκαιρη από ποτέ :

«Εάν οι άνθρωποι κατανοήσουν πώς λειτουργεί το νομισματικό μας σύστημα, θα ξεσπάσει επανάσταση και μάλιστα το επόμενο πρωί!!!».

Μετά από 9 χρόνια μνημόνια, θα έχεις πιστεύω αντιληφθεί ότι, μετά τις τράπεζες, το περισσότερο μνημονιακό και μεταμνημονιακό χρήμα, κατευθύνεται καθημερινά στα ΜΜΕ, προκειμένου, με τα σκουπίδια που σε ταϊζουν, πρωί, μεσημέρι και βράδυ, να μην πάρεις ποτέ χαμπάρι τα εγκλήματα που διέπραξε κατά της κοινωνίας και της εθνικής μας οικοονομίας, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Δες λοιπόν και απόψε Survivor και τα λέμε αύριο το απόγευμα, μετά το τούρκικο σίριαλ, αλλά πριν το Master Chef, γιατί ξέρω ότι το παρακολουθείς παρέα με τη γυναίκα σου.

Aν, εν τω μεταξύ, θέλεις ξεκαπνίσεις, λέγοντας τον πόνο σου σε κάποιον εκατομμυριούχο, το Σ/Κ στον ΣΚΑΪ, έχει Αυτιά. Ενώ, αν θέλεις να ζήσεις με πάθος τον μύθο της επανάστασης, σου συνιστώ το F/B.

Αν όμως θέλεις να μην χάσεις ποτέ  τα λεφτά σου, εμπιστεύσου μόνο την ανεκτίμητη αξία των κανόνων της Monopoly.

Καληνύχτα ....