ΜΕΤΑ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ, ΤΙ ;;;

Γράφει ο Κυριάκος Τόμπρας

Ελληνική Δημοκρατία, σωτήριον έτος 2019, 
Άγιον Πάσχα....

Παράλληλα με τα πάθη του Ιησού, ξεκίνησε ένας ακόμη, μεταμνημονιακός αυτή τη φορά, γολγοθάς για  εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες δανειοληπτών, που το νέο νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία της κύριας κατοικίας, τους καταδίκασε στην αιώνια σταύρωση, επιχειρώντας, έτσι, για μια ακόμη φορά, να εξασφαλίσει το δικαίωμα της ανάστασης στις τράπεζες. 

Ο γολγοθάς του ξεσπιτώματος.

Τα funds, που εξαιρέθηκαν, πριν από οτιδήποτε άλλο, πρωτίστως, από το πλαίσιο εφαρμογής του "ηθικού κινδύνου", στην πράξη, αγόρασαν κοψοχρονιά τα συμβατικά δικαιώματα των τραπεζών επί της ακίνητης περιουσίας μας, στο 5% έως 30% των υπολοίπων των κόκκινων δανείων μας. Και έχοντας, έτσι, εξασφαλίσει χαριστικά την καταλήστευση της ιδιωτικής μας περιουσίας, σήμερα, προχωρούν αδίστακτα στην άσκηση του, πρώτη φορά αριστερά, νομοθετημένου πλέον δικαιώματός τους, να μας πετάξουν έξω από τα σπίτια μας.

Οι προτάσεις που απευθύνονται, καθημερινά πλέον στους δανειολήπτες, από τράπεζες και funds, κάνουν ακόμη και την "Ανήθικη Πρόταση" να φαντάζει ταινία παιδικού κινηματογράφου.     

Εθελοντική παράδοση ενυπόθηκου ακινήτου, λέει ο τραπεζικός ποιητής, δλδ παραχώρηση της κυριότητας του σπιτού σου, με την hard core, όμως, προϋπόθεση της ταυτόχρονης συμφωνίας για την διευθέτηση του υπολοίπου του κόκκινου δανείου σου. 

Με λίγα λόγια, δεν ξοφλάς, έτσι απλά, χαρίζοντας το σπίτι σου στον μεταμνημονιακό σαράφη, που σε ληστεύει με το ΦΕΚ στο χέρι, καθόσον αδειοδοτήθηκε προς τούτο δια χειρός Γιάννη Στουρνάρα. Και που, ενώ σου παίρνει το σπίτι, εσύ συνεχίζεις να τον πληρώνεις, γιατί δεν του φτάνει να πάρει μόνο τα λεφτά που θα του κοστίσει το 5%-30% της αξίας του σπιτιού σου, αλλά πρέπει ακόμη να κονομήσει 3-4 φορές τα δανεικά που του έδωσε η ίδια η τράπεζα που σε πούλησε στο σκλαβοπάζαρο των δανειοληπτών, προκειμένου αυτός να σε αγοράσει. Γιατί, εκτός όλων των άλλων, ο σαράφης ήταν και άφραγκος. 

Και αυτό, επειδή απαγορεύεται να εξαγοράσεις την τραπεζική σου ελευθερία εσύ ο ίδιος, καθόσον αυτό συνιστά την περίπτωση του κατά ΕΚΤ ορισμού του ηθικού κινδύνου. Ενός τεράστιου κιδύνου για τις σύγχρονες, τραπεζοκεντρικές κοινωνίες του νεοφιλελεύθερου οπισθοδρομικού προοδευτισμού, κατά τον οποίο, η ελευθερία του ατόμου και το δικαίωμά του στην αξιοπρέπεια, θέτουν σε κίνδυνο την χρηματοπιστωτική σταθερότητα και τη νομισματική πολιτική του ευρωσυστήματος.  

Όμως, η ψευδαίσθηση της δημοκρατικής νομιμοποίησης του σχετικού ΦΕΚ, που έλαβε τις ψήφους της ευρείας πλειοψηφίας του λεγόμενου δημοκρατικού - λέγε με τραπεζικού - τόξου της Βουλής των Ελλήνων, σου επιτρέπει να απολαμβάνεις το αναφαίρετο, συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα σου, στην επιλογή του τρόπου με τον οποίο θα συνεναίσεις, εσύ ο ίδιος, στο ξεσπίτωμά σου. 

Έτσι, λοιπόν, προβλέπεται, εναλλακτικά, η δυνατότητα της εθελοντικής πάντα μεταβίβασης της κυριότητας του ακινήτου σου, υπό την soft core, αυτή την φορά, προϋπόθεση της ταυτόχρονης υπογραφής μισθωτηρίου συμβολαίου με την τράπεζα ή τον σαράφη του fund, για μια περιορισμένη όμως χρονική περίοδο - μην παίρνουν τα μυαλά σου αέρα - ώστε να συνεχίσεις να διαμένεις ως νοικάρης στο σπίτι σου, μέχρι να καταφέρεις να κλείσεις θέση στο πλησιέστερο hot spot της περιοχής σου. 

Και αυτό, όχι επειδή σε λυπούνται, αλλά, επειδή δεν σε θέλουν στον δρόμο, αφού γνωρίζουν ότι οι δρόμοι οδηγούν σε πλατείες και οι πλατείες επαναφέρουν ξανά στο προσκήνιο τον κίνδυνο της χρηματοπιστωτικής αστάθειας, που αποτέλεσε, εξ' αρχής, τον λόγο για τον οποίο θεσμοθετήθηκε ο ρόλος του μεταμνημονιακού σαράφη που σου παίρνει σήμερα το σπίτι.  Οπότε, η μετάβαση στο hard core PlanA του ξεσπιτώματος, επιτυγχάνεται μέσα από μια soft core περίοδο προσαρμογής, που, όμως, είναι συστημικά απαραίτητη για να εκτονώσει την οργή σου και να σε οδηγήσει να συμβιβαστείς με τα υπερκείμενα του συντάγματος προστάγματα της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας που, παραδόξως, έγιναν αυτομάτως επαχθέστερα, από την πρώτη μόλις μέρα της κατά Τσακαλώτο μεταμνημονιακής κανονικότητας, προκειμένου, έτσι, να σε κάνουν να ζητάς, εσύ ο ίδιος, αέναα, δια βίου μνημόνια, μέχρι να δύσει για πάντα ο ήλιος. 

Και, επειδή, δεν πρέπει να μείνεις αβοήθητος, όχι για τίποτε άλλο, αλλά για να μην γίνεις αγρίμι και ξανακινδυνέψει η χρηματοπιστωτική σταθερότητα, προβλέποναι μέχρι και επιδόματα, συσσίτια, κλπ αθλιότητες εξάρτησης από την πρέζα του δήθεν κοινωνικού κράτους, που επιχειρεί, μάταια, για μια ακόμη φορά, να αναστήσει πασχαλιάτικα τις τράπεζες, σταυρώνοντας, σχεδόν παραδειγματικά, τους δανειολήπτες. Κάτι σαν τις παστίλιες για τον πόνο του άλλου, που ενώ εσύ τις παίρνεις, άλλος θεραπεύεται.  

Όμως, επειδή στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, η σύγχρονη τραπεζική πορνογραφία, προφανώς εμπνευσμένη από τα προοδευτικά ιδεώδη της ανταλλαγής συντρόφων, επινόησε ακόμη και την ανταλλαγή ακινήτων, δλδ την ανταλλαγή του σπιτού σου με άλλο ακίνητο, λιγότερων τμ και μικρότερης αξίας, στο όποιο, εσύ ο δανειολήπτης, θα μετακομίζεις και θα στριμώχνεις την οικογένειά σου, κατόπιν υποδείξεως της τράπεζας, εφόσον επιλέξεις να κουρέψεις, αντίστοιχα, το δάνειό σου, συνεχίζοντας - βεβαίως, βεβαίως - να πληρώνεις μια μικρότερη και, έτσι, βιώσιμη κατά τον κώδικα δεοντολογίας ΤτΕ, δόση. Με το νέο σου αυτό σπίτι, να προέρχεται από το ξεσπίτωμα κάποιου άλλου, ομοιοπαθούς με εσένα δανειολήπτη, που, εν τω μεταξύ, κατά το hard core PlanA, εξαναγκάστηκε τελικά να μετακομίσει την οικογένειά του στο hot spot της περιοχής του. 

Είναι δε αυτονόητο ότι, η συγκεκριμένη αυτή λύση, επειδή σου επιτρέπει να συνεχίσεις να ζεις τον μύθο του νοικοκυραίου, με το δικό σου κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου, θα τύχει ακόμη μεγαλύτερης επεξεργασίας στο άμεσο μέλλον, προκειμένου να καταστεί ακόμη πιο ευέλικτη, προβλέποντας, εκτός από την ήδη ισχύουσα ανταλλαγή ακινήτων, και την, εθελοντική πάντα, ανταλλαγή συμβίων, συζύγων, παιδιών, ακόμη και ολόκληρων οικογενειών, προκειμένου, έτσι, η χρηματοπιστωτική σταθερότητα, να μην διαταράξει την ψευδαίσθηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματός σου, ως Πολίτη της Ευρώπης των Τραπεζών, στην περιουσία και την ιδιόκτητη κατοικία. 

Προκειμένου, όμως, να τύχεις ενός τέτοιου προνομιακού ευεργετήματος, κατά τους ΓΟΣ των σχετικών συμβάσεων, που επεξεργάζεται ήδη κάποια επιτροπή σοφιστών της ΤτΕ, θα πρέπει να αρκεστείς στην παραίσθηση ενός δήθεν δικού σου κεραμιδιού πάνω από το κεφάλι σου, χωρίς παράλληλα να διεκδικείς τις ίδιες πολυτέλειες και τις κακές συνήθειες του παρελθόντος, που σε οδήγησαν να χρεοκοπήσεις τις τράπεζες, θέτοντας σε κίνδυνο την χρηματοπιστωτική σταθερότητα ολόκληρης της ευρωζώνης. 

Έτσι, λοιπόν, για να μην ξαναπάρουν τα μυαλά σου αέρα, θα πρέπει, οι όποιες διεκδικήσεις σου, να τελειώνουν στο κεραμύδι, καθόσον, η επιλογή και η συγκρότηση του νέου κοινωνικού κυττάρου, που θα συστεγάσει μαζί σου τα όνειρά του, κάτω από το ίδιο αυτό κεραμύδι, θα ανήκει, ρητά και κατηγορηματικά, στην διακριτική ευχέρεια της τράπεζας. Και, κάπως έτσι, θα πρέπει, ίσως, να βολευτείς ακόμη και με την απόσχιση ενός κλάδου ή/και ολόκληρης της οικογένειάς σου, όπως γίνεται αντιστοίχως και εντός του οικογενειακού κυττάρου του ίδιου του τραπεζικού μας συστήματος, όπου, οι μισοί και πλέον τραπεζοϋπάλληλοι, έχουν μετακομίσει αδιαμαρτύρητα, οικειοθελώς, σε εισπρακτικές, funds, εταιρείες διαχείρισης δανείων, κτηματομεσητικά γραφεία, κλπ.

Αυτό, άλλωστε, θα σε βοηθήσει, εκτός από το να ξεπληρώσεις μέχρι κεραίας να χρέη σου, να προσαρμοστείς και στο νέο, σύγχρονο και προοδευτικό ορισμό της έννοιας του ίδιου του θεσμού της οικογένειας, που εκφεύγει από τα σαθρά στερεότυπα του παρελθόντος, τα οποία σε ήθελαν εγκλωβισμένο στο φασιστικό δόγμα της οικογένειας του ετερόφυλου πολιτικού ή θρησκευτικού γάμου, του πατέρα, της μητέρας, του παππού, της γιαγιάς και του, αντίθετου προς τα ανθρώπινα δικαιώματα, καταπιεστικού προσδιορισμού, ακόμη και του φύλου των παιδιών σου, σε άρρεν και θήλυ. 

Που νομίζεις ότι ζεις ;;; 

Στην ζούγκλα ή σε μια οργανωμένη και κοινωνικά ευαίσθητη κοινωνία, όπου το συμφέρον των πολλών - ιδιαίτερα δε των τραπεζών - προέχει κάθε ατομικής σου υστεροβουλίας και επιδίωξης ;;;

Το μέλλον, λοιπόν, της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, αντί της οριζόντιας προστασίας της αναχρονιστικής, φασιστικής και δημοσιονομικά επιζήμιας οικογένειας που δημιούργησες, ζώντας πάνω από τις δυνάμεις σου, από την αυθαιρεσία του τραπεζικού συστήματος, που δεν προλάβαινε να σε χορταίνει με δάνεια και κάρτες, για να παντρεύεσαι, να κάνεις παιδιά, να αγοράζεις σπίτι, εξοχικό, αυτοκίνητα, έπιπλα, Η/Υ, κινητά και τηλεοράσεις με 24 άτοκες δόσεις, υπαγορεύει, πρωτίστως, την οριζόντια προσαρμογή σου στις σύγχρονες κοινωνικές προκλήσεις των καιρών, που προτάσσουν, αντί του ατομικού σου συμφέροντος, την κοινωνική ανάγκη της με κάθε θυσία αντιμετώπισης της σύχγρονης μάστιγας του ρατσισμού, που βιώνει καθημερινά ο κάθε Βαγγελάκης, που εγκαταλήφθηκε από τον gay σύντροφό του, ο οποίος, αυτοπροσδιορίστηκε στα 40 του ως λεσβία και, έτσι, αφού κατάφερε επιτέλους να βρει γκόμενα, τον παράτησε, με τα δυο ανήλικα αφγανάκια τους στην αγκαλιά, μόνο και απροστάτευτο. 

Αυτή είναι η νέα μορφή οικογένειας που χρήζει προστασίας από τον τραπεζοδίαιτο εθνικό και ευρωπαϊκό νομοθέτη και, ακόμη περισσότερο, από την κοινωνικά και τραπεζικά ευαίσθητη, ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη, καθόσον, οι χαμηλές προσδοκίες και ο λιτός βίος, τον οποίο αποδέχεται ανεπιφύλακτα η κατά φαντασία οικογένεια του κάθε Βαγγελάκη, καθιστούν την όποια προστασία της βιώσιμη, κοινωνικά συμφέρουσα και, έτσι, νομισματικά εφικτή, λόγω του ιδιαίτερα χαμηλού δημοσιονομικού της κόστους. 

Ξέρεις τι χαρά θα πάρει ο Βαγγελάκης, μόλις ακούσει για το ίδιο κεραμίδι και τα ίδια επιδόματα, που εσύ έχεις ακόμη το θράσος να περιφρονείς και υποτιμάς ;;; 

Τέλος, για τους δανειολήπτες πολυτελείας τύπου ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΜΜΕ, κλπ διαπλεκόμενες, καλές οικογένειες του εθνικού, μεγαλοαστικού τόξου, προβλέπεται η δυνατότητα της εθελοντικής εκποίησης του ακινήτου σε τρίτο και, στην περίπτωση που το τίμημα αυτό υπολείπεται της οφειλής, η διαγραφή του όποιου καταλειπόμενου χρεωστικού υπολοίπου.

Θα χρωστάει δλδ ο κάθε εθνικός νταβατζής, ας πούμε, 100 εκατομμύρια, θα συναινεί στην εθελοντική εκποίηση ενός, δυο, άντε και τριών ακινήτων, που έχει σκοπίμως αφήσει στο όνομά του, προκειμένου, έτσι, να διαθέτει το ακλόνητο και αδιαμφισβήτητο τεκμήριο πενίας, θα εισπράττει η τράπεζα κάποια, ελάχιστα εκατομμύρια, από την εκποίηση και, συνεπακόλουθα, θα του χαρίζει το +90% των 100 εκατομμυρίων της οφειλής του, που, εν τω μεταξύ, έχουν αποθησαυριστεί σε τράπεζες και security houses της αλλοδαπής.

Επιβεβαιώνεται, λοιπόν, για μια ακόμη φορά, η λαϊκή σοφία των παππούδων μας, που υπαγορεύει, χρόνια τώρα στους Έλληνες, το "κλέψε νάχεις". Και που οι αφελείς που την υποτιμήσαμε, πιστεύοντας ότι, ο εκσυγχρονισμός του ευρώ, θα μας έκανε ισότιμους με τους υπόλοιπους Πολίτες της Ευρωζώνης, σήμερα ψάχνουμε τοίχο για να χτυπήσουμε το κεφάλι μας.

Όμως, το επερχόμενο πανηγύρι των κατασχέσεων, των πλειστηριασμών και της εκποίησης των ακινήτων των δανειοληπτών, θα καταφέρει τελικά να αναστήσει τις και εγκεφαλικά πλέον σήμερα, νεκρές ελληνικές τράπεζες ;;;

Τι θα μπορούσαν να βάλουν άραγε  στα ταμεία τους με το τελευταίο αυτό πάρτι ;;; 

Ας πούμε 20 Δις, κατά τα πλέον αισιόδοξα σενάρια. 

Είναι λοιπόν αυτά τα, έστω 20 Δις, ικανά να τις αναστήσουν ;;;

Προφανώς όχι.

Για τον απλούστατο λόγο, ότι, έχουν ήδη σπαταληθεί εκατοντάδες Δις δημοσίου χρήματος, από το 2008 μέχρι και σήμερα, προσδοκώντας στο θαύμα της ανάστασής τους, που έφαγε ήδη τέσσερεις κυβερνήσεις και που, οσονούπω, θα φάει και την πέμπτη, με την πλάκα να στέκει ακόμη βαριά και ακούνητη πάνω στο μνήμα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

Και μετά τα σπίτια μας, τι ;;;

Τι, τι ;;; 

Δεν είδες την φωτογραφία ;;;

Μόλις συμβιβαστείς με την ιδέα της εθελοντικής παράδοσης της περιουσίας σου, η επόμενη πρόκληση που θα κληθείς να αντιμετωπίσεις θα είναι αυτή της εθελοντικής παροχής της εργασίας και των πάσης φύσης υπηρεσιών σου, κατάλληλων και ακατάλληλων δι' ανηλίκους, στο σύγχρονο σκλαβοπάζαρο του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, που θα επιχειρήσει, αυτή τη φορά, να διασώσει την τιμή και την υπόληψη της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας της Ευρωζώνης, καθιστώντας εσένα, τον αναξιοπρεπή πλέον, όχι Πολίτη, αλλά υπήκοο, τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου, σε σύγχρονους σκλάβους, που θα επωμιστούν, και πάλι οικειοθελώς, το πατριωτικό καθήκον της κοινωνικής τους συμμετοχής στον εθνικό στόχο κάποιας επόμενης απόπειρας διάσωσης των χρεοκοπημένων ελληνικών τραπεζών.

Και αν αυτό που διαβάζεις σου κάνει για επιστημονική φαντασία, ρίξε μια ματιά στις διατάξεις του άρθρου 78ΠΚ, περί κοινωφελούς εργασίας, αλλά και στο πρόσφατο, made in Greece προηγούμενο, του Υπουργείου Πολιτισμού.    

Με μια τροπολογία, εν μια νυκτί, οι τραπεζικές οφειλές θα ποινικοποιηθούν, όπως, αντιστοίχως, όλες οι οφειλές στο δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, που συγκροτούν, μαζί με τις οφειλές μας στις τράπεζες, το ιδιωτικό χρέος, προκειμένου, έτσι, τα 150 τουλάχιστον Δις των κόκκινων δανείων, να μπορέσουν να ξεπληρωθούν με το ευεργέτημα του 78ΠΚ.

Θα είσαι και χαρούμενος, όπως ο Βαγγελάκης, που παρεμπιπτώντος, είναι υπαρκτό πρόσωπο, που μηύθηκε στο σύγχρονο, προοδευτικό πρότυπο της οικογένειας, κατά την έκτιση της ποινής του, παρέχοντας οικοθελώς την κοινωφελή εργασία του στον Δήμο, κατά το ευεργέτημα του 78ΠΚ. 

Τι δεν καταλαβαίνεις ;;;