ΝΟΜΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΕ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ ΓΙΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...
Βάσει του νόμου 3666 που εγκρίθηκε το 2008 (ΦΕΚ 113/Α'/18.6.2008) από το ελληνικό Κοινοβούλιο, με τον οποίο πραγματοποιείται η κύρωση και η εφαρμογή της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών κατά της Διαφθοράς.
Βάσει του νόμου 3666 που εγκρίθηκε το 2008 (ΦΕΚ 113/Α'/18.6.2008) από το ελληνικό Κοινοβούλιο, με τον οποίο πραγματοποιείται η κύρωση και η εφαρμογή της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών κατά της Διαφθοράς.
Πανικός. Αυτός είναι η ανεπιθύμητη συντροφιά των ενόχων του σκανδάλου Novartis που ξέρουν ότι τα αδικήματά τους έχουν παραγραφεί ή απλά εικάζουν ότι μπορεί να αθωωθούν για όσα έχουν κάνει. Ο εκ πρώτης όψεως παράλογος και άτοπος πανικός δεν οφείλεται στις Ερινύες που τους καταδιώκουν ή σε άλλους ψυχολογικούς παράγοντες, αλλά στην υποψία ότι μπορεί να εκδοθούν στις ΗΠΑ!
Απίστευτο κι όμως αληθινό. Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο οι «τυχεροί» και «προνομιούχοι» του ελληνικού συστήματος εξουσίας, αν δεν τιμωρηθούν για τη συμμετοχή τους σε αυτό το σκάνδαλο, να καταλήξουν στις αμερικανικές φυλακές.
Η Ελλάδα μπορεί να υποχρεωθεί από την υπερδύναμη, η οποία έχει εξαπολύσει κανονικό ανθρωποκυνηγητό για τους λαδιάρηδες της Novartis, να εκδώσει τους ατιμώρητους ενόχους. Το νομικό «πάτημα» στην υπόθεση είναι ο νόμος 3666 που εγκρίθηκε το 2008 (ΦΕΚ 113/Α'/18.6.2008) από το ελληνικό Κοινοβούλιο, όπου πραγματοποιείται η κύρωση και η εφαρμογή της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών κατά της Διαφθοράς.
Πήρε πέντε χρόνια να κυρωθεί από την ελληνική Βουλή η σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά της Διαφθοράς (υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη στις 31 Οκτωβρίου 2003). Οι λόγοι επισήμως άγνωστοι, αν και όλοι μπορούν να τους υποθέσουν.
Η παράγραφος
Το ορθάνοιχτο παράθυρο του νόμου που προβλέπει έκδοση σε άλλη χώρα (εν προκειμένω στις ΗΠΑ) προσώπων τα οποία έχουν μείνει ατιμώρητα για υποθέσεις διαφθοράς είναι η παράγραφος 2 του άρθρου 44, που προβλέπει τα εξής: «Κατά απόκλιση των διατάξεων της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου, Κράτος Μέρος η νομοθεσία του οποίου το επιτρέπει μπορεί να εγκρίνει την έκδοση προσώπου για οποιοδήποτε από τα εγκλήματα που καλύπτει η παρούσα Σύμβαση, τα οποία δεν τιμωρούνται βάσει της δικής του εσωτερικής νομοθεσίας».
Με λίγα λόγια, αν οι δωροδοκηθέντες επίορκοι δημόσιοι λειτουργοί μείνουν ατιμώρητοι για τη συνέργειά τους στην υπόθεση της Novartis, παρά την ύπαρξη τεκμηρίων ενοχής τους, μπορεί να εκδοθούν - αν το ζητήσει χώρα που έχει υπογράψει και εγκρίνει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά της Διαφθοράς. Αυτή την ειδική πρόνοια του νόμου τη γνωρίζουν κάποιοι από τους εμπλεκομένους και γι' αυτό έχουν εκθέσει σε κοινή θέα την έντονη ανησυχία τους για το πόσα γνωρίζει ή μπορεί να αποδείξει η Αμερική.
Ο Αντώνης Μπρεδήμας, ομότιμος καθηγητής Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, θεωρεί ότι μια εξέλιξη αυτού του είδους δεν μπορεί να αποκλειστεί από τις εξελίξεις, αφού «σαφώς προβλέπεται από τη διεθνή και την εσωτερική νομοθεσία». Ωστόσο, «αν υπάρξει τέτοιο αίτημα, για να γίνει κάτι τέτοιο δεκτό από τις ελληνικές δικαστικές αρχές θα πρέπει οι αιτούντες (εν προκειμένω οι Αμερικανοί) να κομίσουν επαρκή στοιχεία για την τεκμηρίωση του αιτήματός τους».
Απίστευτο κι όμως αληθινό. Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο οι «τυχεροί» και «προνομιούχοι» του ελληνικού συστήματος εξουσίας, αν δεν τιμωρηθούν για τη συμμετοχή τους σε αυτό το σκάνδαλο, να καταλήξουν στις αμερικανικές φυλακές.
Η Ελλάδα μπορεί να υποχρεωθεί από την υπερδύναμη, η οποία έχει εξαπολύσει κανονικό ανθρωποκυνηγητό για τους λαδιάρηδες της Novartis, να εκδώσει τους ατιμώρητους ενόχους. Το νομικό «πάτημα» στην υπόθεση είναι ο νόμος 3666 που εγκρίθηκε το 2008 (ΦΕΚ 113/Α'/18.6.2008) από το ελληνικό Κοινοβούλιο, όπου πραγματοποιείται η κύρωση και η εφαρμογή της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών κατά της Διαφθοράς.
Πήρε πέντε χρόνια να κυρωθεί από την ελληνική Βουλή η σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά της Διαφθοράς (υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη στις 31 Οκτωβρίου 2003). Οι λόγοι επισήμως άγνωστοι, αν και όλοι μπορούν να τους υποθέσουν.
Η παράγραφος
Το ορθάνοιχτο παράθυρο του νόμου που προβλέπει έκδοση σε άλλη χώρα (εν προκειμένω στις ΗΠΑ) προσώπων τα οποία έχουν μείνει ατιμώρητα για υποθέσεις διαφθοράς είναι η παράγραφος 2 του άρθρου 44, που προβλέπει τα εξής: «Κατά απόκλιση των διατάξεων της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου, Κράτος Μέρος η νομοθεσία του οποίου το επιτρέπει μπορεί να εγκρίνει την έκδοση προσώπου για οποιοδήποτε από τα εγκλήματα που καλύπτει η παρούσα Σύμβαση, τα οποία δεν τιμωρούνται βάσει της δικής του εσωτερικής νομοθεσίας».
Με λίγα λόγια, αν οι δωροδοκηθέντες επίορκοι δημόσιοι λειτουργοί μείνουν ατιμώρητοι για τη συνέργειά τους στην υπόθεση της Novartis, παρά την ύπαρξη τεκμηρίων ενοχής τους, μπορεί να εκδοθούν - αν το ζητήσει χώρα που έχει υπογράψει και εγκρίνει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά της Διαφθοράς. Αυτή την ειδική πρόνοια του νόμου τη γνωρίζουν κάποιοι από τους εμπλεκομένους και γι' αυτό έχουν εκθέσει σε κοινή θέα την έντονη ανησυχία τους για το πόσα γνωρίζει ή μπορεί να αποδείξει η Αμερική.
Ο Αντώνης Μπρεδήμας, ομότιμος καθηγητής Δημόσιου Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, θεωρεί ότι μια εξέλιξη αυτού του είδους δεν μπορεί να αποκλειστεί από τις εξελίξεις, αφού «σαφώς προβλέπεται από τη διεθνή και την εσωτερική νομοθεσία». Ωστόσο, «αν υπάρξει τέτοιο αίτημα, για να γίνει κάτι τέτοιο δεκτό από τις ελληνικές δικαστικές αρχές θα πρέπει οι αιτούντες (εν προκειμένω οι Αμερικανοί) να κομίσουν επαρκή στοιχεία για την τεκμηρίωση του αιτήματός τους».
Καθώς φαίνεται, στην υπόθεση της Novartis όλα τα σενάρια, ακόμα και τα πιο θεαματικά, είναι ανοιχτά!
πηγη: dimokratianews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου