ΜΕ ΤΗΝ ΥΠ.ΑΡΙΘΜ. 909/2017 ΑΠΟΦΑΣΗ
Υπέρ της προστασίας των εργασιακών δικαιωμάτων ακόμα και μετά την πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος, στο οποίο ο εργαζόμενος δεν άσκησε το δικαίωμα της καταγγελίας εις βάρος του εργοδότη του για μη καταβολή υπερωριών, κυριακάτικων ή διαφορών αποδοχών, έκρινε ο Άρειος Πάγος.
Υπέρ της προστασίας των εργασιακών δικαιωμάτων ακόμα και μετά την πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος, στο οποίο ο εργαζόμενος δεν άσκησε το δικαίωμα της καταγγελίας εις βάρος του εργοδότη του για μη καταβολή υπερωριών, κυριακάτικων ή διαφορών αποδοχών, έκρινε ο Άρειος Πάγος.
Με απόφασή του δίδει το δικαίωμα σε εργάτη της Εγνατίας να διεκδικήσει αποζημίωση έως και 250.000 ευρώ, παρά το γεγονός ότι προσέφυγε στη Δικαιοσύνη τρία χρόνια μετά τη νόμιμη απόλυσή του και δεν είχε διαμαρτυρηθεί κατά τη διάρκειά της. Το σημαντικό όμως είναι ότι το Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε δύο αποφάσεις της Δικαιοσύνης (Πρωτοδικείο, Εφετείο), οι οποίες είχαν απορρίψει τις προσφυγές του εργάτη (χειριστής εκσκαφέα) με το σκεπτικό ότι αφενός διεκδίκησε το επίμαχο ποσό τρία χρόνια μετά τη νόμιμη απόλυσή του και αφετέρου το διάστημα κατά το οποίο εργαζόταν δεν διαμαρτυρήθηκε για τις επίμαχες οικονομικές διαφορές.
Σύμφωνα με την απόφαση 909/2017 (πρόεδρος τμήματος η αντιπρόεδρος Ασπασία Καρέλλου και εισηγητής ο αρεοπαγίτης Θεόδωρος Τζανάκης), «επί αξιώσεων απολυθέντος εργαζομένου για την καταβολή οφειλομένων αποδοχών, επιδομάτων κ.λπ., μόνη η έλλειψη διαμαρτυρίας αυτού για τη μη καταβολή τους κατά τον χρόνο που παρείχε την εργασία του στον εναγόμενο εργοδότη δεν δικαιολογεί τη δημιουργία εύλογης πεποίθησης στον τελευταίο (σ.σ.: τον εργοδότη) ότι δεν προτίθεται να ασκήσει (σ.σ.: ο εργαζόμενος) τις αξιώσεις αυτές».
Ιστορικό
Ο εργάτης δούλεψε από το 2003 έως το 2005 (απολύθηκε νομίμως) στα έργα της Εγνατίας στο Μέτσοβο με μηνιαίες αποδοχές 2.015,64 ευρώ. Τρία χρόνια μετά ζήτησε αποζημίωση 250.479 ευρώ για διαφορές αποδοχών, διαφορές επιδομάτων αδείας, καθώς και επιδομάτων εορτών, μη καταβολή προσαύξησης 75% για εργασία τις Κυριακές, την προσαύξηση για παροχή εργασίας το Σάββατο, μη καταβολή νόμιμης υπερωριακής εργασίας και παροχή ιδιόρρυθμης υπερωριακής εργασίας για όλο το διάστημα που απασχολούνταν στην εν λόγω εταιρία.
Οι αρεοπαγίτες σημειώνουν ότι, σύμφωνα με το άρθρο 281 του Αστικού Κώδικα (απαγόρευση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος) και στο πλαίσιο των περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεων του μέσου χρηστού κοινωνικού ανθρώπου, οι εργασιακές αξιώσεις θεωρείται πως δεν ασκούνται καταχρηστικά όταν αυτό δικαιολογείται επαρκώς και όταν η όλη συμπεριφορά του εργαζομένου, αλλά και η πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε, δικαιολογούν επαρκώς τη μεταγενέστερη άσκησή τους (Επιθεώρησις Εργατικού Δικαίου 2017, σελ. 1.124).
Σύμφωνα με την απόφαση 909/2017 (πρόεδρος τμήματος η αντιπρόεδρος Ασπασία Καρέλλου και εισηγητής ο αρεοπαγίτης Θεόδωρος Τζανάκης), «επί αξιώσεων απολυθέντος εργαζομένου για την καταβολή οφειλομένων αποδοχών, επιδομάτων κ.λπ., μόνη η έλλειψη διαμαρτυρίας αυτού για τη μη καταβολή τους κατά τον χρόνο που παρείχε την εργασία του στον εναγόμενο εργοδότη δεν δικαιολογεί τη δημιουργία εύλογης πεποίθησης στον τελευταίο (σ.σ.: τον εργοδότη) ότι δεν προτίθεται να ασκήσει (σ.σ.: ο εργαζόμενος) τις αξιώσεις αυτές».
Ιστορικό
Ο εργάτης δούλεψε από το 2003 έως το 2005 (απολύθηκε νομίμως) στα έργα της Εγνατίας στο Μέτσοβο με μηνιαίες αποδοχές 2.015,64 ευρώ. Τρία χρόνια μετά ζήτησε αποζημίωση 250.479 ευρώ για διαφορές αποδοχών, διαφορές επιδομάτων αδείας, καθώς και επιδομάτων εορτών, μη καταβολή προσαύξησης 75% για εργασία τις Κυριακές, την προσαύξηση για παροχή εργασίας το Σάββατο, μη καταβολή νόμιμης υπερωριακής εργασίας και παροχή ιδιόρρυθμης υπερωριακής εργασίας για όλο το διάστημα που απασχολούνταν στην εν λόγω εταιρία.
Οι αρεοπαγίτες σημειώνουν ότι, σύμφωνα με το άρθρο 281 του Αστικού Κώδικα (απαγόρευση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος) και στο πλαίσιο των περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεων του μέσου χρηστού κοινωνικού ανθρώπου, οι εργασιακές αξιώσεις θεωρείται πως δεν ασκούνται καταχρηστικά όταν αυτό δικαιολογείται επαρκώς και όταν η όλη συμπεριφορά του εργαζομένου, αλλά και η πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε, δικαιολογούν επαρκώς τη μεταγενέστερη άσκησή τους (Επιθεώρησις Εργατικού Δικαίου 2017, σελ. 1.124).
πηγη: dimokratianews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου