ΜΕΤΟΧΟΔΑΝΕΙΑ & ΘΑΛΑΣΣΟΔΑΝΕΙΑ ΚΑΝΑΛΑΡΧΩΝ & ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ
Κάποτε υπήρχαν κάτι τραπεζικά υποκαταστήματα στην Ελλάδα με 14 Δις ευρώ δάνεια !!!
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κλείσει η Λαϊκή και οι κάτοχοι αξιογράφων της, να εγκλωβιστούν μέσα στην διαδικασία ανάληψης των εργασιών της από την Τράπεζα Κύπρου και τον μηδενισμό της αξίας των αξιογράφων τους. Οι κουρεμένοι καταθέτες από την άλλη έγιναν εξ ανάγκης μεγαλομέτοχοι ενός άλλου τραπεζικού ιδρύματος και δυστυχώς χωρίς να λαμβάνουν αποφάσεις για την διοίκηση του οργανισμού αυτού.
Έκτοτε, η αξία των περιουσιακών στοιχείων της Λαϊκής έχει σχεδόν εξανεμιστεί, αφού πρώτα πουλήθηκαν τα υποκαταστήματα της στην Ελλάδα για €265 εκατομμύρια (€500 εκατομμύρια στο σύνολο για όλες τις τράπεζες) τα οποία δεν εισπράξαμε ποτέ και δεν θα εισπράξουμε ποτέ…
Ο λόγος που αυτά δεν θα εισπραχθούν ποτέ, είναι διότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος ευλόγησε την συμφωνία με την πάλαι ποτέ Τράπεζα Πειραιώς του Σάλα, δέχθηκε να παραχωρήσει και τον συνολικό δανεισμό, τα λεγόμενα μετοχοδάνεια και θαλασσοδάνεια, των ελληνικών υποκαταστημάτων, ύψους €14 δισ., με ρήτρα ότι αν δεν είναι ανακτήσιμα θα αφαιρείται η μελλοντική ζημιά της Πειραιώς από το ποσό που εξαγόρασε τα υποκαταστήματα.
Άρα η Πειραιώς είχε πάρει δωρεάν τα δάνεια, τα οποία η Λαϊκή μπορούσε να διεκδικήσει νομικά και να επιβάλει επιβαρύνσεις στους εφοπλιστές, στους καναλάρχες και τους λοιπούς Έλληνες δανειολήπτες με σκοπό την αποζημίωση όσων είχαν πληγεί από την κακοδιαχείριση της παρέας του κ. Βγενόπουλου.
Τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία που αφορούσαν μετοχικά μερίδια σε Τράπεζα Κύπρου και τράπεζες στο εξωτερικό έχουν χάσει περίπου το 75% της αξίας τους με το συνολικό ποσοστό αποζημίωσης ως προς το κούρεμα, να φτάνει σήμερα περίπου το 8%.
Δυστυχώς η διατήρηση της τράπεζας-ζόμπι σε καθεστώς εξυγίανσης για 4 χρόνια, μόνο ζημιά προκάλεσε στους παθόντες αφού η Αρχή Εξυγίανσης, άλλως Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου, δεν ήταν σε θέση να λάβει έστω και μια ορθή απόφαση τόσο χρονικά αλλά και επενδυτικά προς όφελος των μετόχων της Λαϊκής Τράπεζας.
Ποιους όμως πρέπει να βαραίνει η ευθύνη;
Πρώτα τους θεσμικούς αξιωματούχους και λειτουργούς του τραπεζικού συστήματος που δυστυχώς πλέον δεν υπέχουν προσωπική ευθύνη για τις αποφάσεις τους, αφού με την εκ των προτέρων αλλαγή της σχετικής τραπεζικής νομοθεσίας έχουν νομικά πλέον απεκδυθεί οποιασδήποτε ευθύνης και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που ευλόγησε και επέβαλε την σύναψη μιας ετεροβαρούς συμφωνίας για την πώληση των ελληνικών υποκαταστημάτων.
Θέλει θαρραλέα και αξιόπιστη πολιτική απόφαση μιας κυβέρνησης που θα αποζημιώσει αυτήν την μερίδα του πληθυσμού και των επιχειρήσεων που έχασαν εν μια νυκτί την ρευστότητα τους με αποτέλεσμα να έχουμε τις αλυσιδωτές συνέπειες που αντιμετωπίζουμε σήμερα στην αγορά και ευρύτερα στην οικονομία.
Πρέπει να βρεθούν οι πόροι ώστε να αποζημιωθούν στο έπακρο, τόσο από την Τράπεζα Κύπρου που θα έπρεπε να αναλάβει και τις υποχρεώσεις της Λαϊκής προς τους κατόχους αξιογράφων, αλλά και το Κράτους να αναλάβει την δική του ευθύνη για τις αποζημιώσεις των κουρεμένων καταθετών και να μην συνεχίζει τις αμαρτωλές κρατικές εγγυήσεις μόνο προς τα τραπεζικά ιδρύματα.
Επειδή όμως κανένας δεν είναι υπεράνω του νόμου να έχουν υπόψη τους οι εμπλεκόμενοι ότι η κλοπή είναι ποινικό αδίκημα είτε διαπράττεται από τον πολίτη είτε από το Κράτος και όσοι το έχουν διαπράξει θα έρθει η ώρα που θα πληρώσουν.
Κάποτε υπήρχαν κάτι τραπεζικά υποκαταστήματα στην Ελλάδα με 14 Δις ευρώ δάνεια !!!
Η αποζημίωση όσων έχουν πληγεί με τις πολιτικές αποφάσεις του Μαρτίου του 2013, έπρεπε να απασχολεί πρώτιστα όσους συζητούν και ασχολούνται με την προεκλογική διαδικασία για τις προεδρικές του 2018.
Γράφει η Άννα Θεολόγου
Ο λόγος είναι προφανής, αφού ο νόμος της εξυγίανσης που ψηφίστηκε άρον άρον για να επιτρέπει το κούρεμα των καταθετών τραπεζών, οδήγησε στο ολοκληρωτικό κούρεμα μόνο των καταθετών της Λαϊκής Τράπεζας. Αντί αυτό να έχει ως αποτέλεσμα να υπάρξει επάρκεια κεφαλαίων στην τράπεζα για την διατήρηση των εργασιών της και κατ’ επέκταση την αποζημίωση των καταθετών, από την μελλοντική δραστηριότητα και την κερδοφορία της τράπεζας, χρησιμοποιήθηκε για την εξυγίανση της άλλης μεγάλης τράπεζας του τόπου...
Γράφει η Άννα Θεολόγου
Ο λόγος είναι προφανής, αφού ο νόμος της εξυγίανσης που ψηφίστηκε άρον άρον για να επιτρέπει το κούρεμα των καταθετών τραπεζών, οδήγησε στο ολοκληρωτικό κούρεμα μόνο των καταθετών της Λαϊκής Τράπεζας. Αντί αυτό να έχει ως αποτέλεσμα να υπάρξει επάρκεια κεφαλαίων στην τράπεζα για την διατήρηση των εργασιών της και κατ’ επέκταση την αποζημίωση των καταθετών, από την μελλοντική δραστηριότητα και την κερδοφορία της τράπεζας, χρησιμοποιήθηκε για την εξυγίανση της άλλης μεγάλης τράπεζας του τόπου...
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κλείσει η Λαϊκή και οι κάτοχοι αξιογράφων της, να εγκλωβιστούν μέσα στην διαδικασία ανάληψης των εργασιών της από την Τράπεζα Κύπρου και τον μηδενισμό της αξίας των αξιογράφων τους. Οι κουρεμένοι καταθέτες από την άλλη έγιναν εξ ανάγκης μεγαλομέτοχοι ενός άλλου τραπεζικού ιδρύματος και δυστυχώς χωρίς να λαμβάνουν αποφάσεις για την διοίκηση του οργανισμού αυτού.
Έκτοτε, η αξία των περιουσιακών στοιχείων της Λαϊκής έχει σχεδόν εξανεμιστεί, αφού πρώτα πουλήθηκαν τα υποκαταστήματα της στην Ελλάδα για €265 εκατομμύρια (€500 εκατομμύρια στο σύνολο για όλες τις τράπεζες) τα οποία δεν εισπράξαμε ποτέ και δεν θα εισπράξουμε ποτέ…
Ο λόγος που αυτά δεν θα εισπραχθούν ποτέ, είναι διότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος ευλόγησε την συμφωνία με την πάλαι ποτέ Τράπεζα Πειραιώς του Σάλα, δέχθηκε να παραχωρήσει και τον συνολικό δανεισμό, τα λεγόμενα μετοχοδάνεια και θαλασσοδάνεια, των ελληνικών υποκαταστημάτων, ύψους €14 δισ., με ρήτρα ότι αν δεν είναι ανακτήσιμα θα αφαιρείται η μελλοντική ζημιά της Πειραιώς από το ποσό που εξαγόρασε τα υποκαταστήματα.
Άρα η Πειραιώς είχε πάρει δωρεάν τα δάνεια, τα οποία η Λαϊκή μπορούσε να διεκδικήσει νομικά και να επιβάλει επιβαρύνσεις στους εφοπλιστές, στους καναλάρχες και τους λοιπούς Έλληνες δανειολήπτες με σκοπό την αποζημίωση όσων είχαν πληγεί από την κακοδιαχείριση της παρέας του κ. Βγενόπουλου.
Τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία που αφορούσαν μετοχικά μερίδια σε Τράπεζα Κύπρου και τράπεζες στο εξωτερικό έχουν χάσει περίπου το 75% της αξίας τους με το συνολικό ποσοστό αποζημίωσης ως προς το κούρεμα, να φτάνει σήμερα περίπου το 8%.
Δυστυχώς η διατήρηση της τράπεζας-ζόμπι σε καθεστώς εξυγίανσης για 4 χρόνια, μόνο ζημιά προκάλεσε στους παθόντες αφού η Αρχή Εξυγίανσης, άλλως Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου, δεν ήταν σε θέση να λάβει έστω και μια ορθή απόφαση τόσο χρονικά αλλά και επενδυτικά προς όφελος των μετόχων της Λαϊκής Τράπεζας.
Ποιους όμως πρέπει να βαραίνει η ευθύνη;
Πρώτα τους θεσμικούς αξιωματούχους και λειτουργούς του τραπεζικού συστήματος που δυστυχώς πλέον δεν υπέχουν προσωπική ευθύνη για τις αποφάσεις τους, αφού με την εκ των προτέρων αλλαγή της σχετικής τραπεζικής νομοθεσίας έχουν νομικά πλέον απεκδυθεί οποιασδήποτε ευθύνης και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που ευλόγησε και επέβαλε την σύναψη μιας ετεροβαρούς συμφωνίας για την πώληση των ελληνικών υποκαταστημάτων.
Θέλει θαρραλέα και αξιόπιστη πολιτική απόφαση μιας κυβέρνησης που θα αποζημιώσει αυτήν την μερίδα του πληθυσμού και των επιχειρήσεων που έχασαν εν μια νυκτί την ρευστότητα τους με αποτέλεσμα να έχουμε τις αλυσιδωτές συνέπειες που αντιμετωπίζουμε σήμερα στην αγορά και ευρύτερα στην οικονομία.
Πρέπει να βρεθούν οι πόροι ώστε να αποζημιωθούν στο έπακρο, τόσο από την Τράπεζα Κύπρου που θα έπρεπε να αναλάβει και τις υποχρεώσεις της Λαϊκής προς τους κατόχους αξιογράφων, αλλά και το Κράτους να αναλάβει την δική του ευθύνη για τις αποζημιώσεις των κουρεμένων καταθετών και να μην συνεχίζει τις αμαρτωλές κρατικές εγγυήσεις μόνο προς τα τραπεζικά ιδρύματα.
Επειδή όμως κανένας δεν είναι υπεράνω του νόμου να έχουν υπόψη τους οι εμπλεκόμενοι ότι η κλοπή είναι ποινικό αδίκημα είτε διαπράττεται από τον πολίτη είτε από το Κράτος και όσοι το έχουν διαπράξει θα έρθει η ώρα που θα πληρώσουν.
ΠΗΓΗ
http://www.koutipandoras.gr/article/kapote-yphrxan-kati-ypokatasthmata-sthn-ellada-me-14-dis-eyrw-daneia
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου