21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967: ΖΗΤΩ Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ !!!

Στην 7ετία της Χούντας το χρέος 3πλασιάστηκε ενώ, μόνο το εξωτερικό χρέος, έγινε κατά 1,5 φορά µεγαλύτερο απ’ όσο είχε φθάσει σε διάστηµα 145 χρόνων, δλδ από καταβολής του ελληνικού κράτους !!! 

Τέσερεις ολόκληρες δεκαετίες κρατά το παραμύθι του οικονομικού ψευτοθαύματος της Χούντας, που δήθεν παρέδωσε στη Δημοκρατία μια ακμάζουσα οικονομία και που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά των κάθε λογής φιλοχουντικών.

Κι επειδή καλό είναι τα παραμύθια κάποια στιγμή να τελειώνουν, ας ρίξουμε μια ματιά στην πραγματικότητα, αφού η Χούντα, όχι μόνο δεν παρέδωσε τη χώρα χωρίς κανένα χρέος αλλά, αντιθέτως, μέχρι το 1974,τριπλασίασε το χρέος που παρέλαβε το 1967.


Εκτός κι αν µπορεί να θεωρηθεί επίτευγµα το (απογοητευτικό) +0,9%, τη στιγµή που όλη η Αθήνα χτιζόταν, οι Έλληνες µετανάστες και οι ναυτικοί τόνωναν τις καταθέσεις µε δεκάδες χιλιάδες εµβάσµατα από το εξωτερικό, ενώ η Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 προσπαθούσε να σηκώσει για πρώτη φορά κεφάλι, ύστερα από την Κατοχή, τον Εµφύλιο και την κατάµαυρη δεκαετία του ’50. Μόνο οι υπερεργολάβοι και οι ρουφιάνοι πλούτισαν, λοιπόν, στην οδυνηρή επταετία των σκανδάλωνι.

Σύµφωνα µε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, λοιπόν, το 1974 το δηµόσιο χρέος είχε ανέβει στο 20,8% επί του ΑΕΠ, στα 114 δισ. δρχ. εκείνη τη χρονιά, µε τον εσωτερικό κι εξωτερικό δανεισµό να γιγαντώνονται. Το χρέος ξεκίνησε από 37,8 δισ. δρχ. το 1967, ενώ το 1973 ήταν ήδη στα 87 δισ., µε το έλλειµµα στο εµπορικό ισοζύγιο να είναι 4,5 φορές ψηλότερο και τις καταθέσεις, παρά τις διαρκείς τονωτικές ενέσεις των Ελλήνων µεταναστών, να µειώνονται δραµατικά µετά το 1970. Ο πληθωρισµός κάλπαζε, το πραγµατικό εισόδηµα µειωνόταν, οι φόροι έκαναν επέλαση, το ίδιο και η ακρίβεια.



Τζάµπα… εργολάβοι

Ακόµα και µια ελαφριά µείωση του εξωτερικού δανεισµού ήταν τεχνητή, αφού οι εργοληπτικές εταιρείες έπαιρναν τα δάνεια από το εξωτερικό µε εγγύηση ελληνικού ∆ηµοσίου και στη συνέχεια γίνονταν ανάδοχες των δηµόσιων έργων, µε παραχώρηση των δανείων στο ελληνικό κράτος. ∆εκάδες τέτοια δάνεια – συµβάσεις έγιναν και µ’ αυτήν την πατέντα – µετατροπή και το χρέος φαινόταν ως «εσωτερικό». Καραµπινάτη δηµιουργική λογιστική, δηλαδή, του «µυστράκια» Παττακού και τον οµοϊδεατών του.

Από το 1971, λοιπόν, η κατάσταση στην οικονοµία δεν µπορούσε να κρυφτεί άλλο. ∆εν θα ήταν, µάλιστα, υπερβολή να πούµε ότι τότε άρχιζε να χτίζεται πια για τα καλά η λερναία ύδρα του χρέους.

Στις 6.4.1971 οι εφηµερίδες δηµοσιεύουν: «Αύξηση κατά 23,5% σηµείωσε το δηµόσιο χρέος εντός του πρώτου 5µήνου του 1970, έναντι του 1969, κι έφθασε τα 58,3 δισεκατοµµύρια δρχ. τον Μάιο του περασµένου έτους, έναντι 47,2 που ήταν τον Μάιο του 1969, σύµφωνα µε στοιχεία της ΕΣΥΕ».

Στις 22.9.1971 υπάρχει στα «Νέα» οικονοµική ανάλυση του Κωνσταντίνου Κόλµερ, όπου διαβάζουµε ότι «ναι µεν σηµειώθηκε το 1970 µια επιβράδυνση στην αύξηση του ρυθµού αυξήσεως του χρέους στο 12% έναντι 25% του 1969 (σ.σ.: πάλι επί χούντας είχε εκτιναχθεί, δηλαδή), όµως σηµειώθηκε µια ουσιώδης αύξηση του κρατικού δανεισµού µε έντοκα γραµµάτια και διπλασιασµός του δανεισµού σε συνάλλαγµα». 

Παρατίθενται, µάλιστα, και αποκαλυπτικά στοιχεία για το δηµόσιο χρέος από το 1958, µε πηγή πάντα την τότε Στατιστική Υπηρεσία (ΕΣΥΕΑ) :

ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΣΕ ΔΙΣ ΔΡΑΧΜΕΣ

1958………………………………………………..3,5
1959………………………………………………..8,0
1960………………………………………………..9,7
1961………………………………………………11,6
1962………………………………………………13,1
1963………………………………………………17,6
1964………………………………………………21,4
1965………………………………………………25,4
1966………………………………………………32,0
1967………………………………………………37,8
1968………………………………………………45,3
1969………………………………………………56,7
1970………………………………………………63,7

Από το 1966, δηλαδή, που το χρέος ήταν 32 δισ., διπλασιάστηκε µέχρι το 1970 στα 63,7 δισ.

Σύµφωνα, εξάλλου, µε στοιχεία του ∆εκεµβρίου του 1971, υπήρξε «αύξηση των εισαγωγών µ’ έναν ρυθµό 15% περίπου, µε ταυτόχρονη µείωση των εξαγωγών κατά 5%, διαφορά που διεύρυνε το έλλειµµα του εµπορικού ισοζυγίου». Πάτωναν οι εξαγωγές, θέριευαν οι εισαγωγές… 

Το 1972 ο Τύπος βοούσε πια για την τραγική κατάσταση της οικονοµίας. Στις 13.9.1972 τα «Νέα» έγραφαν στον τίτλο του ρεπορτάζ τους: «Κατά 7,7 δισ. αυξήθηκε το 1971 το δηµόσιο χρέος». Και συνέχιζαν:

«Αυξήθηκε κατά 7,7 δισεκατοµµύρια δραχµές το δηµόσιο χρέος της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του 1971. Σύµφωνα µε τα στατιστικά στοιχεία του τελευταίου τεύχους του ∆ελτίου Στατιστικής ∆ηµοσίων Οικονοµικών, κατά το τέλος του 1971 το συνολικό δηµόσιο χρέος ανήλθε σε 71,4 δισ. δραχµές». Από 63,7 που ήταν το 1970!

Με τη σηµείωση ότι µειώθηκε κατά 600 εκατ. δρχ. το χρέος σε ξένο νόµισµα και αυξήθηκε κατά 1,8 δισ. το χρέος σε εγχώριο νόµισµα. Με την πατέντα, που λέγαµε.

Στον «Οικονοµικό Ταχυδρόµο», στις 15.2.1973, τα σηµάδια κατρακύλας της οικονοµίας συνεχίζονται: «Μεταξύ Μαΐου 1971 και 1972 το δηµόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 7.118 εκατ. δρχ. ή σε ποσοστό 10% κι έφθασε στο ύψος των 73.806 εκατ. δρχ.».

«Θυσίες και κόστος»

Το πιο ενδιαφέρον άρθρο όλης εκείνης της εποχής το ξετρυπώσαµε στο «Βήµα». Στις 20.10.1973 υπήρχε πρωτοσέλιδη ανάλυση µε τίτλο «Ο απολογισµός µιας εξαετίας, θυσίες και κόστος». Τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτά τα περί «µηδενικών χρεών» δεν µπορούν να λέγονται ούτε γι’ αστείο. Πιο τρανταχτή διαπίστωση; Ότι στην εξαετία της δικτατορίας το εξωτερικό χρέος έγινε 1,5 φορά µεγαλύτερο απ’ όσο είχε φθάσει σε διάστηµα 145 χρόνων. Από καταβολής ελληνικού κράτους !!! 

Ιδού τα σηµαντικότερα αποσπάσµατα:

♦ «∆ιαπιστώθηκε στο προηγούµενο σηµείωµα ότι από τα προβαλλόµενα σαν επιτεύγµατα της οικονοµικής της εξαετίας, η µεν οικονοµική σταθερότητα όχι µόνο δεν εξασφαλίστηκε, αλλά αντίθετα διαταράχθηκε κατά τρόπο επικίνδυνο, η αύξηση του συναλλαγµατικού αποθέµατος είναι εικονική και οφείλεται στο δανεισµό από το εξωτερικό, ο δε ρυθµός αναδιάρθρωσης της οικονοµίας υπήρξε κατώτερος των δαπανών και δυσαναλόγως µικρότερος σε σχέση µε το παρελθόν».
♦ «Η µόνη διαφορά έναντι του παρελθόντος είναι η αποκληθείσα µε µετριοφροσύνη «ταχύρρυθµη ανάπτυξη», δηλαδή η επίτευξη πρόσθετου ρυθµού ανάπτυξης έναντι του παρελθόντος κατά 0,9% τον χρόνο, σύµφωνα µε τα επίσηµα στοιχεία. Ποιες όµως υπήρξαν οι θυσίες για να καταλήξουµε σ’ αυτό το ασήµαντο ποσοτικά και ανεπαρκές ποιοτικά ποσοστό ετήσιας αύξησης του εισοδήµατος;».
♦ «Μια από τις σπουδαιότερες θυσίες της εξαετούς περιόδου που προορίζεται να επηρεάσει δυσµενώς τις εξελίξεις της οικονοµίας στο µέλλον είναι η αύξηση του εξωτερικού χρέους της οικονοµίας. Το συνολικό εξωτερικό χρέος της Ελλάδας όπως είχε διαµορφωθεί µε τις ρυθµίσεις των προπολεµικών χρεών ανερχόταν από το 1821 µέχρι και το 1966 σε 1.110 εκατ. δολάρια περίπου».
♦ «Μέσα σε έξι χρόνια το χρέος αυτό ξεπέρασε τα 2.700 εκατ. δολάρια, χωρίς να υπολογίζονται οι καταθέσεις σε συνάλλαγµα από το εξωτερικό. Ήρκεσαν, δηλαδή, έξι χρόνια για να γίνει το εξωτερικό χρέος της χώρας 1,5 φορά µεγαλύτερο απ’ όσο είχε φθάσει σε διάστηµα 145 χρόνων. Και αυτό για έναν πρόσθετο ρυθµό ετήσιας αύξησης 0,9%».
♦ «Ακόµα και το δηµόσιο εξωτερικό χρέος που από την εθνική ανεξαρτησία ως το 1966 δεν ξεπερνούσε τα 300 εκατοµµύρια δολάρια έφθασε κατά την τελευταία εξαετία τα 700 εκατ. δολάρια, το δε εσωτερικό δηµόσιο χρέος από 32 δισ. δρχ. φθάνει τώρα περίπου τα 80 δισ. Ας σηµειωθεί ότι τώρα µέρος των δανείων του κεντρικού προϋπολογισµού πραγµατοποιείται µέσω Τραπέζης Ελλάδος και δεν εµφανίζεται στους λογαριασµούς του δηµόσιου χρέους»!

Οι πλούσιοι, πλουσιότεροι

Και συνέχιζε η εφηµερίδα στον απολογισµό που έκανε τον Οκτώβριο του 1973 µε το εµπορικό ισοζύγιο: «Η δεύτερη µεγάλη θυσία της ελληνικής οικονοµίας κατά την περίοδο αυτήν υπήρξε η θεαµατική διόγκωση του εµπορικού ισοζυγίου. Το έλλειµµα του εµπορικού ισοζυγίου από 745 εκατ. δολάρια προβλέπεται ότι θα φτάσει τελικά το τέλος του 1973 τα 2.600 εκατ. δολάρια, δηλαδή περίπου θα τετραπλασιασθεί. Εκείνο πάντως που είναι άκρως ανησυχητικό είναι η αλµατική αύξηση των εισαγωγών που από 1.150 δισ. το 1966 προβλέπεται να φθάσει τα 3.500 τουλάχιστον το 1973. Η αύξηση αυτή των εισαγωγών αντανακλά αφενός µεν τον χαµηλό βαθµό ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονοµίας, αφετέρου δε την ανεπάρκεια της εγχώριας παραγωγής».

Στη συνέχεια διαβάζουµε ότι οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι: «Ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας της οικονοµίας περιορίστηκε. Τα συµπτώµατα κερδοσκοπίας εντάθηκαν. Έχει ήδη σηµειωθεί ένταση στην ανισοκατανοµή µε την αύξηση της µερίδας των κερδών έναντι της µερίδας των µισθών στο εθνικό εισόδηµα. Πρέπει να προστεθεί ότι η τελευταία πληθωριστική διαδικασία δεν έθιξε τα υπέρογκα κέρδη της περιόδου αυτής».
Μόλις λίγες εβδοµάδες µετά την πτώση της χούντας, ο οικονοµολόγος Αδαµάντιος Πεπελάσης δηµοσιεύει άρθρο του (2.8.1974), στο οποίο κάνει λόγο για ξεπούληµα της Ελλάδας στα ξένα κεφάλαια από τους Συνταγµατάρχες:

«Η ανάπτυξη της επταετίας είχε αντιλαϊκό χαρακτήρα. Η µεγάλη µάζα δηλαδή επωµίσθηκε το βάρος της ανάπτυξης, καρπώθηκε τα λιγότερα ωφελήµατα κι έφερε το κόστος των διάφορων αντιφατικών και συγκυριακών µέτρων για την προσπάθεια επαναφοράς της οικονοµίας σε σχετική σταθερότητα και ισορροπία. Ιδιαίτερα τα µέτρα των τελευταίων 12 µηνών ήταν εξοντωτικά για τα µικρά εισοδήµατα.

Η άνοδος των τιµών κατά 40%-45% το 1973 (και κατά 9% για το πρώτο εξάµηνο του 1974) υπερκάλυψε την αύξηση των αστικών εισοδηµάτων ενώ το αγροτι κό εισόδηµα άρχισε να συρρικνώνεται σηµαντικά. Οι ξένες παραγωγικές επενδύσεις µειώνονται εντυπωσιακά. Ενώ στην περίοδο 1965-66 εισάγονται 200 εκατ. δολάρια για παραγωγικές επενδύσεις, σ’ όλη την επταετία 1967-1973 εισάγεται πραγµατικά το µισό περίπου της προηγούµενης επταετίας. Τα άλλα ξένα κεφάλαια που εισέρρευσαν ήταν ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ – αγορά γης, οικοπέδων και παρόµοια».

Τελικά, αυτά τα περί «οικονοµικού θαύµατος της χούντας» δεν είναι απλά παραµύθια της Χαλιµάς, αλλά όσοι τα λένε προσπαθούν να βγάλουν λάδι, γκεµπελικά και προκλητικά, µια καταστροφική οικονοµική περίοδο που βάλτωσε τη χώρα σε όλα τα επίπεδα… Και το ότι κάποιοι θέλουνε να ξεχνάνε τόσο εύκολα, είτε επειδή είναι ωφεληµένοι από σκοτεινές περιόδους σαν την εφταετία είτε επειδή έστω είναι ανιστόρητοι, δεν πάει να πει ότι όλοι έχουµε πάθει µαζικό Αλτσχάιµερ και οµαδική τύφλωση…

21η Απριλίου 1967: Αλήθεια και ψεύδη !!!

50 χρόνια από τότε που η αμερικανοκίνητη και εφιαλτική Xούντα του 1967 εγκαταστάθηκε στη Xώρα και επιδόθηκε στο αποτρόπαιο και βάρβαρο έργο της: ρουφιανιά, φυλακίσεις, βασανιστήρια, διώξεις, δολοφονίες, εξορία, τρομοκρατία και εν τέλει εθνικός ακρωτηριασμός. 

Παρά ταύτα, επιβιώνουν και σήμερα μυθεύματα που πατούν στο έδαφος της άγνοιας, της παραπληροφόρησης και της πλύσης εγκεφάλου. Σε αφηγήσεις εξωραϊσμού, νάρκωσης και λήθης που διακινούν ο εγχώριος φασισμός και το χρηματοκρατικό σύστημα της σήψης και της εκμετάλλευσης, που αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία. Από τα συνήθη φληναφήματα, που κατά καιρούς ακούγονται, ξεχωρίζουμε τα ακόλουθα: Η απριλιανή Xούντα διοικούσε με χρηστότητα και ήθος, διαφάνεια και ανιδιοτέλεια. Oι ηγέτες και τα στελέχη της διήγαν βίο λιτό, κατά το παράδειγμα των αρχαίων Σπαρτιατών. Ήταν έντιμοι, αμερόληπτοι και δεν χαρίζονταν σε κανένα. Ως καλοί και ενάρετοι «Χριστιανοί» ήταν αδέκαστοι και αγωνίζονταν ασυμβίβαστα για την ηθική, το δίκαιο και την εξυγίανση της κοινωνίας. Αν κοίταζες το σπίτι σου και τη δουλειά σου δεν είχες να φοβηθείς τίποτα. Επί των ημερών της ο κόσμος του χωριού και της πόλης είχε δουλειά και πλούσια τα ελέη του Θεού. Η ασφάλεια της Xώρας ήταν στα καλύτερά της και ο Έλληνας κοιμόταν ήσυχος και σίγουρος.

Στη συνέχεια προσεγγίζουμε, κατ’ ανάγκην συνοπτικά λόγω του περιορισμένου του χώρου, τις αερολογίες που αναμηρυκάζει η μαύρη προπαγάνδα, όταν αναφέρεαι στην απριλιανή δικτατορία, για να δούμε κατά πόσο είναι αλήθεια ή παραμύθια της χαλιμάς.

Κωφάλαλοι και τυφλοί αλλιώς...

Πράγματι, όσοι δεν άκουγαν, δεν μιλούσαν και δεν έβλεπαν ουδείς τους πείραζε. Όποιος, όμως, τολμούσε να αρθρώσει αντίθετο λόγο· να διαταράξει τη «γύψινη» γαλήνη, δεχόταν τις «περιποιήσεις», τις «νουθεσίες» και... εισιτήριο για «διακοπές» σε κάποιο αιγαιοπελαγίτικο νησί με τα... έξοδα πληρωμένα.

Διάλυση των Ενόπλων Δυνάμεων

Στην περίπτωση της ελληνικής δικτατορίας η εξίσωση στρατιωτική Xούντα ίσον στρατιωτική υπεροπλία και ισχύς δεν επαληθεύεται. Oι αμυντικές δαπάνες αυξήθηκαν (από το 46,2% το 1967 ανήλθαν στο 49,8% το 1969), αλλά οι ανάγκες για την «έννομη» τάξη (αστυνομεύσεις, φυλακές, στρατόπεδα συγκέντρωσης, μυστικές υπηρεσίες κ.λπ.) διογκώθηκαν και απορροφούσαν το 1/3 αυτών. Δηλαδή οι καθαρές αμυντικές δαπάνες απομειώθηκαν. Όσο για το αξιόμαχο και τον υψηλό βαθμό ετοιμότητας των Ενόπλων Δυνάμεων φάνηκαν στις 20 και 21 Ιουλίου 1974, τότε που η Άγκυρα εκμεταλλευόμενη τη χουντική προδοσία, υλοποίησε τον Αττίλα. Η ανοργανωσιά και η διάλυση ξεδιπλώθηκαν σε όλο τους το μεγαλείο. Oύτε μία επιστράτευση δεν μπόρεσαν να φέρουν εις πέρας.

Το «ψωμάκι» του κόσμου

Σχετικά, τώρα με την απασχόληση και το «ψωμάκι» που έφαγε ο κοσμάκης επί της εποχής της «εθνοσωτηρίου». Σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ελλάδας (ΕΣΥΕ) είχαμε πτώση της ανεργίας όχι τόσο ως αποτέλεσμα της δημιουργίας θέσεων εργασίας όσο εξαιτίας των υψηλών ρυθμών εξωτερικής μετανάστευσης. Το 1966 - 67 κάμφθηκε αισθητά, αλλά την τριετία 1968 - 1970 απογειώθηκε.
Σε κάθε περίπτωση, η ελληνική κοινωνία ακριβοπλήρωσε την όποια αύξηση της απασχόλησης με θηριώδη προνόμια στη ναυτιλία, τα οποία διατηρούνται μέχρι σήμερα. Γι’ αυτό, η Ένωση Ελλήνων εφοπλιστών και μεγάλα ονόματα του εφοπλισμού (Ωνάσης, Λάτσης, Ανδρεάδης κ.α.) είχαν ακραιφνή φιλοδικτατορική στάση, ο δε Παπαδόπουλος έγινε ισόβιος επίτιμος πρόεδρός της. Με θαλασσοδάνεια σε επιχειρήσεις ­της κακιάς ώρας­ του τουρισμού. Γι’ αυτό και γέμισε η Xώρα με τερατώδεις και πρόχειρες ξενοδοχειακές κατασκευές, οι οποίες στη συνέχεια εγκαταλείφτηκαν και μετατράπηκαν σε κουκουβαγιοφωλιές. Με συμβάσεις αποικιοκρατικού χαρακτήρα στο μεγάλο Kεφάλαιο. Με παράδοση των εργαζομένων στο έλεος της εργοδοσίας, αφού η συνδικαλιστική δραστηριότητα απώλεσε τον διεκδικητικό της χαρακτήρα με συνέπεια την απονέκρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων, τη διευκόλυνση των μαζικών απολύσεων, τη μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης, την αναθεώρηση ­προς το χαλαρότερο­ των κανονιστικών μέτρων ασφαλείας στη δουλειά. Αποτέλεσμα αυτής της ελαστικοποίησης ήταν, σύμφωνα με στοιχεία του Ι.Κ.Α., να αυξηθούν κατακόρυφα τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα (1967 = 29, 1968 = 71, 1969 = 100, 1970 = 141...) και οι ακρωτηριασμοί (1972 = 533, 1973 = 575, 1974 = 618). (Βλέπε και «Λαμόγια στο χακί» του Διονύση Ελευθεράτου, εκδόσεις Τόπος).
Αναφορικά με τις ονομαστικές αυξήσεις των μισθών, συνάγεται από τις μελέτες που συντάχθηκαν επί τη βάση των δεδομένων της εποχής ότι εξανεμίζονταν και υπολείπονταν λόγω της αύξησης του γενικού δείκτη τιμών καταναλωτή.

Oι «ευεργεσίες» προς τους αγρότες

«Βαρύ» χαρτί της χουντικής προπαγάνδας είναι οι «ευεργεσίες» προς τον κόσμο της υπαίθρου και η άνοδος του βιοτικού επιπέδου των αγροτών. Είναι έτσι; Ωφελήθηκαν όσο λέγεται;
Μετά την αύξηση των αγροτικών συντάξεων, που ήταν «ανάσα» για τον απόμαχο του χωραφιού, είχαμε χαρισμό των χρεών προς την Α.Τ.Ε., τα οποία είχαν προκύψει πριν από την 21η Απριλίου 1967 μέχρι του ποσού των 100 χιλιάδων δραχμών ανά αγρότη. Πολλοί, όμως, μικροπαραγωγοί δεν ένιωσαν ελαφρωμένοι αλλά κορόιδα, γιατί ήταν εντάξει στις υποχρεώσεις τους και γι’ αυτούς δεν υπήρξε καμιά πρόνοια.
Πέραν αυτού, οι αδιάψευστοι αριθμοί δείχνουν το αγροτικό εισόδημα επί του εθνικού (εισοδήματος) την περίοδο 1960 - 66 να είναι άνω του 20%. Από το 1968, με εξαίρεση το 1973 (20,61%), έπεσε κάτω του 20% (Νεγρεπόντη - Δελιβάνη, Μ. Πορταρίτου - Κρεστενίτη «Ανάλυση της Ελληνικής Oικονομίας» εκδόσεις Παπαζήσης).
Oι δε αυξήσεις που δίνονταν, κατά καιρούς, στις τιμές των προϊόντων εξανεμίζονταν από την αύξηση του κόστους παραγωγής και ζωής. Oι αγρότες μαζικά εγκατέλειπαν την ύπαιθρο για να μεταναστεύσουν στη Γερμανία ή να συσσωρευθούν στα αστικά κέντρα, λόγω της μειώσεως της γεωργικής παραγωγής και των αυστηρών περιορισμών στην καλλιέργεια εθνικών προϊόντων μας, όπως του καπνού, του ελαίου, του οίνου («Oικονομικός Ταχυδρόμος» 10.1.1974).

Διαφθορά και σκάνδαλα

Η Χούντα δεν κυλίστηκε μόνον στο αίμα της βίας και της τρομοκρατίας, που ασκούσε, αλλά και στα βουρκονέρια της διαφθοράς. Ήρθε για να εξαλείψει τη φαυλοκρατία και η ίδια «βούτηξε» μέχρι τα μπούνια στη βρωμιά και τη δυσωδία των σκανδάλν. Παραθέτουμε δείγματα γραφής. 

1. Από τη γραφίδα του εκδότη του χουντικού «Ελεύθερου κόσμου», Σάββα Κωνσταντόπουλου, πληροφορούμαστε σε επιστολή του προς τον Κων/νο Καραμανλή το 1967 ότι «...ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νέα φαυλοκρατία (ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή...)».

2. Λόγω του εμπορικού αποκλεισμού που είχε επιβληθεί από τον O.Η.Ε. στο ρατσιστικό καθεστώς της Ροδεσίας, η Xώρα πουλούσε το κρέας μισοτιμής. Μεγαλέμποροι σαΐνια «λάδωναν» αρμοδίους και εξασφάλιζαν εισαγωγές κρεάτων με πλαστά πιστοποιητικά, που ανέφεραν άλλες χώρες προέλευσης. Στο κόλπο ήταν ο τότε υφυπουργός εμπορίου Μιχάλης Μπαλόπουλος, ο αδελφός του δικτάτορα Χαράλαμπος Παπαδόπουλος, γνωστός και με το προσωνύμιο «ο κύριος μπον φιλέ», ο γαμπρός του Παττακού Παύλου και ο ίδιος ο Παττακός.

3. O Ασλανίδης, ως Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού, διέπραξε σωρεία ατασθαλιών με τα λεφτά του ΠΡO-ΠO και πολλές άλλες λαμογιές.

4. O λιτοδίαιτος και αδιάφθορος Παπαδόπουλος ζούσε σε βίλα του Αριστοτέλη Ωνάση, στο Λαγονήσι, για την οποία έδινε ασήμαντο ενοίκιο. Επί μήνες η βίλα ήταν συνδεδεμένη με το δίκτυο της Δ.Ε.Η. και δεν εκδίδονταν λογαριασμοί. Μετά την τοποθέτηση μετρητή, η ηλεκτροδότηση της φρουράς και των εγκαταστάσεων ασφαλείας στη βίλα γινόταν δωρεάν, με απευθείας σύνδεση.

5. Επί Παπαδοπούλου έκαναν... φτερά 406 εκατομμύρια δρχ. από το Ταμείο που είχε συσταθεί, για να εκπληρωθεί το τάμα του έθνους, δηλαδή ανέγερση ναού του Σωτήρος Χριστού, σε ένδειιξη ευγνωμοσύνης για την απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό.

6. Τα θαλασσοδάνεια χορηγούνταν, εν πολλοίς, κατόπιν μεσολαβήσεως και παρεμβάσεως των χουντικών αστέρων, συνεργατών, συγγενών τους. Έγραψαν... ιστορία οι: Μακαρέζος, Λαδάς (ο άνθρωπος με τα καθαρά χέρια), Μπαλόπουλος, Τοτόμης, Σταματόπουλος κ.α. Μεταπολιτευτικά, ο «Ταχυδρόμος» αποκάλυψε δύο απόρρητες εκθέσεις της ΚΥΠ, αμφότερες με την υπογραφή του αρχηγού της Μιχάλη Ρουφογιάλη, που απευθύνονταν στον Παπαδόπουλο και έδειχνε το μέγεθος του βιασμού του δημοσίου συμφέροντος.

7. O Μανιαδάκης, ο γνωστός υφυπουργός Εθνικής ασφάλισης, απέρριπτε τον Παπαδόπολο. O Θεόδωρος Κουλουμπής, σε βιβλίο του, περιγράφει αναλυτικά συνάντηση που είχε με τον Μανιαδάκη (27.8.1971), στην οποία χαρακτήρισε την οικονομία «σκατά» και τον Παπαδόπουλο «πού...η», που διέλυσε τα πάντα.

8. Όσο για το δημόσιο χρέος, την περίοδο 1960-66 ακολούθησε ανοδική πορεία, αλλά παρέμενε κάτω του 20% επί του A.E.Π. επί δικτατορίας «ξέφυγε». Kατά μέσο όρο την περίοδο 1967-73 «έτρεχε» με 24,54% επί του A.E.Π. Mεταφραζόμενο σε δις δρχ. ήταν το 1966 32.074,1 δις δρχ. Tο 1973 ήταν 94.086,3 δις δρχ. και το 1974 114.113,9 δις δρχ.

Η «βουτιά» στο παρελθόν σκοπό έχει να θυμηθούν οι παλιότεροι και να μάθουν οι νεότεροι. Γιατί και σήμερα, νοσταλγοί και θαυμαστές της απριλιανής Xούντας, θρασείς και αυθάδεις, σηκώνουν κεφάλι. Μασκαρεύονται σε αντισυστημικούς και πολέμιους της χρηματοκρατίας, ενώ είναι ιστορικά βεβαιωμένο ότι έχουν δεσμούς αίματος, για να γίνουν ελκυστικοί στα λαϊκά στρώματα. O σίγουρος δρόμος για να συρρικνωθούν πολιτικά και να απομονωθούν κοινωνικά είναι η ιδεολογική αντιπαράθεση και απογύμνωσή τους.

Η φαυλοκρατία πήρε τις μεγαλύτερες διαστάσεις από γεννήσεως του ελληνικού κράτους, στα χρόνια της Χούντας

Ο αδελφός του δικτάτορα Χ. Παπαδόπουλος, αναβαθμίστηκε από μικροπωλητής σε γενικό γραμματέα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και ο έτερος αδελφός Κ. Παπαδόπουλος διορίστηκε ανώτερος αξιωματούχος του Υπουργείου Προεδρίας!

Την τοποθέτηση αδελφών, ξαδελφών και λοιπών μελών των οικογενειών τους σε νευραλγικά πόστα έναντι αδρής αμοιβής, ακολούθησαν όλοι αυτοί οι κήρυκες της ηθικής. Ο Μακαρέζος ας πούμε έκανε τον γαμπρό του μόνιμο υφυπουργό Γεωργίας και τον αδελφό της γυναίκας του τον έβαλε γενικό γραμματέα του Υπουργείου Συντονισμού.

Αυξήσανε τους μισθούς τους κατά 100% και πρωταγωνίστησαν σε απερίγραπτα σκάνδαλα. Ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος ξεκίνησε το 1967 με μηναίο εισόδημα 7.900 δραχμές κι έφτασε να εισπράττει φανερά, σύμφωνα με τα στοιχεία της δήλωσής του, 4.309.631 δραχμές, έχοντας αποκτήσει παράλληλα τρία πολυτελή διαμερίσματα και μία βίλλα στο Λαγονήσι! Υπενθυμίζουμε, έτσι για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, πως το μεροκάματο των μισθωτών ήταν 135 δραχμές!

Το ελληνικό δημόσιο πλήρωνε κάθε μήνα 300 χιλιάδες δραχμές για τις φωταψίες της βίλλας και 300 ακόμα χιλιάδες για έξοδα ασφάλειας του δικτάτορα. Αντίστοιχα ήταν τα οφέλη για όλη την οικογένεια του.

Ο Αλ. Ματθαίος, πρώην λυκειάρχης, δύο φορές υπουργός επί χούντας, δήλωνε ετήσια εισοδήματα το 1971 556.400 δραχμές, απέκτησε τρία διαμερίσματα, μεγάλα κτήματα και οικόπεδα.

Οι υπουργοί Εφέσιος και Θεράπιος, εκτός από χρήματα, πήραν από 13.000 και 19.000 στρέμματα αντίστοιχα, από τα χωράφια της αποξηραμένης λίμνης Κάρλας.

Ο Υπουργός της χούντας Τοτόμης καταχράστηκε από αμερικανική επιχείρηση 80.000 δολάρια και καλύφθηκε από τη χούντα. 

Ο Υπουργός εμπορικής ναυτιλίας Χολέβας, έγινε μέτοχος σε δύο ναυτιλιακές εταιρείες και συνιδιοκτήτης σε 40 πλοία, συνελήφθη από την αστυνομία της Νέας Υόρκης για απάτη και χρειάστηκε η επέμβαση της χούντας για να αφεθεί ελεύθερος.

Ο Μακαρέζος έδινε υπερτιμολογημένες εργολαβίες 2,5 εκατομμυρίων δολαρίων σε εταιρείες στις οποίες «εργαζόταν» ο ίδιος ως σύμβουλος, ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμούς Ασλανίδης είχε πιαστεί για καταχρήσεις στο ΠΡΟ-ΠΟ.

Ο Υπουργός Εμπορίου της χούντας, Μπακόπουλος, ανακατεύτηκε σε σκάνδαλο με κρέατα, ενώ ο Γ, Καρύδας έγινε, χάρη στον αδελφό του συνταγματάρχη και υφυπουργού της χούντας, από πωλητής τσιγάρων πλοιοκτήτης!

Όλοι οι συνεργάτες του Μακαρέζου, του Ιωαννίδη, του Ανδρουτσόπουλου άρπαξαν οικόπεδα σε εξευτελιστικές τιμές, χτίσανε βίλλες και πολυκατοικίες, έγιναν μέτοχοι σε εταιρείες και μεγαλοκαταθέτες τραπεζών.

Τα δήθεν δημόσια έργα της χούντας έγιναν με απευθείας αναθέσεις-όπου βασιλεύει η μίζα-και κόστισαν εκατομμύρια δραχμές, πάνω από την πραγματική τους αξία, στο δημόσιο. Σκάνδαλα όπως το «τάμα του έθνους» με το οποίο μπήκε χέρι στα ταμεία, για να χτιστεί ο «ναός του Σωτήρος» (Γεωργίου Παπαδόπουλου) έμειναν στην ιστορία. Χωρίς να μπει ούτε μια πέτρα, όπως ανακοίνωσαν οι υπεύθυνοι του Ταμείου του «Τάματος» στην εφημερίδα «Εστία» στις 19/1/1974, ξοδεύτηκαν –άγνωστο που-496 εκατομμύρια δραχμές!

Περιλάλητη είναι επίσης η υπόθεση με το εμπόριο όπλων που διεύθυναν τα επιτελεία της χούντας με συνέπεια όταν κηρύχτηκε η επιστράτευση για να αποκρουστεί η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, να βρεθούν πέτρες, στα κιβώτια που θα έπρεπε να βρίσκονταν οπλισμός!

Αυτοί είναι οι «αστέρες» και τα «πουλιά» που θαυμάζουν αρκετά κυβερνητικά στελέχη.
Την περίοδο του… «οικονομικού θαύματος» της χούντας συνεχίστηκε η μαζική μετανάστευση των ελλήνων. Σύμφωνα με στοιχεία της χούντας, την πενταετία 1968-1972 ακόμα 486.000 εργάτες έφυγαν από την Ελλάδα. Πάνω σε αυτό βασίστηκε η δικτατορία για να μιλά για μείωση της ανεργίας!

Ταυτόχρονα δυνάμωσε με γοργούς ρυθμούς η εγκατάλειψη της υπαίθρου, προφανώς γιατί ήταν πολύ.. «φιλοαγροτική» η πολιτική της δικτατορίας, ενώ η φορολογική αφαίμαξη των μισθωτών, των αγροτών και των ελεύθερων επαγγελματιών ανέβηκε στα ύψη. Η φιλοχουντική εφημερίδα «Ακρόπολις» έγραφε στις αρχές του 1972 πως «η φοροδοτική ικανότητα του λαού έχει φτάσει στο έσχατο όριο και δεν πρέπει να ληφθούν νέα μέτρα».
Ούτε λόγος να γίνει για εργασιακά δικαιώματα, ωράριο, συνθήκες εργασίας κ.λπ.! Αυτά ήταν «κομμουνιστικά κατάλοιπα» και γρήγορα ανατράπηκε προς το χειρότερο η ήδη βεβαρυμμένη και άθλια αντεργατική νομοθεσία.

Η δήλωση του εφοπλιστή Ανδρεάδη ότι η χούντα υποσχέθηκε ρητά μέσω του Παπαδόπουλου πως θα τους έδινε ό,τι κι αν της ζητήσουν, βρήκε εφαρμογή: στην απαλλαγή του μεγάλου εφοπλιστικού κεφαλαίου από κάθε φορολογία, προσφέροντας μάλιστα προκαταβολικά και φορολογική ασυλία, καθώς τους εξαίρεσε από κάθε δίωξη για φοροδιαφυγή. Το αποτέλεσμα ήταν οι πλουσιότεροι έλληνες να συνεισφέρουν στα δημόσια οικονομικά όσο οι οικοδόμοι της Θεσσαλονίκης! (Στοιχεία «Οικονομικός Ταχυδρόμος 1/2/ 1973).

Την ίδια στιγμή το ελληνικό δημόσιο ανέλαβε το 80% του κόστους ναυπήγησης στην ποντοπόρα και επιβατηγό ναυτιλία, ενώ παραχώρησαν αθρόες πιστώσεις στους εφοπλιστές για την επέκταση των επιχειρήσεών τους. Η χούντα κρατικοποίησε το κόστος παραγωγής για τους εφοπλιστές και τους χάρισε… αφορολόγητα, τα κέρδη!

Μόνο ο Ανδρεάδης, πρόεδρος τότε των ελλήνων εφοπλιστών, μέσα στη χούντα κατάφερε να αποκτήσει τον έλεγχο 5 τραπεζών, 12 ασφαλιστικών εταιρειών, ναυπηγείων, βαποριών, δεκάδων ξενοδοχειακών μονάδων και βιομηχανικών επιχειρήσεων.

Ο Σιώρης, υπουργός οικονομικών της χούντας σε δηλώσεις που θα σας φανούν πολύ πρόσφατες, έγιναν όμως το 1973, ισχυριζόταν πως το καθεστώς «έβγαλε τον επιχειρηματία από το εδώλιο του κατηγορουμένου, τον απάλλαξε από την κατακραυγή του πεζοδρομίου και του προσέφερε ό,τι μπορούσε!».

Με το νόμο 2687/1953 η τότε κυβέρνηση, ήταν τόσο πατριωτική που απάλλαξε τις ξένες πολυεθνικές από τις δασμολογικές επιβαρύνσεις και τους έδωσε την απεριόριστη ελευθερία να κάνουν ανέξοδα εξαγωγή των κερδών τους. Η χούντα όχι μόνο διατήρησε αυτούς τους νόμους αλλά τους κατοχύρωσε και συνταγματικά!

Πάρτι έστησαν οι επιχειρήσεις του Τομ Πάππας «ΕΣΣΟ» και «Στάνταρτ Όιλ», η Λίττον, η Γκουντγίαρ, η Μόμπιλ, η Τεξάκο, η γερμανική Φάρμπερι Χόεχστ, η Πεσινέ και άλλα μεγαθήρια. Οι σύγχρονοι υπερασπιστές της θα πουν, «μα έγιναν επενδύσεις»! Επενδύσεις που διεύρυναν το πεδίο για τα μονοπώλια των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Δυτικής Γερμανίας και της Αγγλίας, με χρήματα του ελληνικού λαού, ο οποίος έγινε ο καλύτερος πελάτης και συνδρομητής της αναζωογόνησης των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων, με εγγυητή τη χούντα.

Τα στοχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων αναφέρουν ότι στην πενταετία 1967-1971 τα καθαρά κέρδη των βιομηχάνων τετραπλασιάστηκαν, από 1,1 δις δραχμές σε 4,1 δις.

Η Εθνική Τράπεζα που κατείχε πάνω από το 60% του τραπεζιτικού κεφαλαίου, εξασφάλισε μόνο μέσα στο 1971 1.484,5 εκατομμύρια δραχμές κι έφτασε τα κεφάλαιά της στα 2,5 δις δραχμές.

Οι εκατομμυριούχοι στη χώρα μας έγιναν 701 το 1970 από 241 που ήταν το 1965, σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών, και 1647 το 1973, ενώ «αποκτήσαμε» και 20 δισεκατομμυριούχους! Έτσι εξηγείται γιατί οι εφοπλιστές ανακήρυξαν τον δικτάτορα Παπαδόπουλο σε ισόβιο πρόεδρό τους το 1972!

Όμως πίσω από τα νούμερα αυτά κρύβεται μια άλλη πραγματικότητα. Ο ρυθμός αύξησης του ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος στην πρώτη πενταετία της χούντας μειώθηκε σε σχέση με την πενταετία 1962-1967. Κλάδοι-ατμομηχανές της οικονομίας όπως η βιομηχανία σιδήρου ή οι μηχανοκατασκευές έπεσαν στα 1971 κάτω από το επίπεδο του 1966.

Ο προγραμματισμός των επενδύσεων εξυπηρετούσε τα παράσιτα που ζούσαν από την σχέση με το χουντικό καθεστώς. Την ίδια ώρα όμως δυνάμωσαν τα ελλείμματα στο ισοζύγιο εξωτερικού εμπορίου και στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών της χώρας, ενώ ενισχύθηκε ο εξωτερικός δανεισμός και η εισαγωγή ξένων κεφαλαίων. Το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού τριπλασιάστηκε το 1973 στα 16 δις δραχμές, έναντι 3,5 δις το 1966 (οικονομικός ταχυδρόμος, 1974).

Η μέση χρονιάτικη ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής στην πενταετία 1968-1972 ήταν 1,8% έναντι 4% που ήταν πριν από τη δικτατορία.

Ενώ οι χουντικοί κατηγορούσαν τις εκλεγμένες κυβερνήσεις για διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, τα δικά τους εισοδήματα ήταν κατά πολύ μεγαλύτερα από εκείνων που ανέτρεχαν υποτίθεται...για το καλό του λαού 

Με νόμο το 1967 υπερδιπλασίασαν τον μισθό του πρωθυπουργού και θέσπισαν τις αμοιβές "εκτός έδρας" για όλα τα κυβερνητικά στελέχη!

Επιπλέον, ο πρώην υφυπουργός Εμπορίου Μπαλόπουλος, ο Γεν. Διευθυντής του υπουργείου Παπαμιχαλόπουλος, εκτός από άλλες παρανομίες, έπαιρναν μίζες από τους μεγαλέμπορους για να έχουν το μονοπώλιο των αδειών εισαγωγής κρέατος καιο λαός πλήρωνε τις παράνομες αυξήσεις τιμών, για να τρέφεται με επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία κρέατα! Οι πατριώτες της χούντας είχαν απαφορεύσει τη διάθεση των ελληνικών κρεάτων, ώστε να πουληθούν τα σάπια κρέατα Αργεντινής με σκοπό το δικό τους κέρδος! (Στην υπόθεση με τα σάπια κρέατα ήταν μπλεγμένος και ο Παττακός).

Ακόμη και ο Σάββας Κωνσταντόπουλος , εκδότης και βασικός προπαγανδιστής της χούντας, παραδεχόταν ότι αναπτύχθηκαν από στελέχη της δικτατορίας φαινόμενα διαφθοράς, όπως: ατομικά ρουσφέτια, προσωπικές εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή μέσω της επίδειξης πλούτου κτλ. Επίσης, το 1970 δόθηκε "δωρεάν" στέγη σε αξιωματικούς με μοναδικό κριτήριο τη συμμετοχή τους στο πραξικόπημα! Αυτοί οι "πατριώτες" άρπαξαν από τα δημόσια ταμεία 1.519.000.000 δραχμές(τεράστιο ποσό για την εποχή!) και τα χάρισαν σε δικούς τους ανθρώπους με μορφή "δανείων".

Ή να θυμηθούμε τον Ι. Λαδά που έμεινε κοροϊδευτικά στην ιστορία ως ο"Συνταγματάρχης με τα καθαρά χέρια", λόγω της συμμετοχής του σε σκάνδαλα, με πιο σημαντικό το περίφημο σκάνδαλο με τα "θαλασσοδάνεια".

Ενδεικτικά θα αναφέρω τις "αρπαχτές" που έγιναν μέσω των "αναπτυξιακών συμβάσεων"... Στη σύμβαση που υπογράφηκε με την αμερικανική πολυεθνική Litton το 1967, για να "παρασχεθούν υπηρεσίες ώστε να οργανωθεί η οικονομική ανάπτυξη ορισμένων περιοχών στην Κρήτη και την Πελοπόννησο" υπογράφηκαν απαράδεκτοι αντεθνικοί όροι βάση τν οποίων η εταιρία θα εισέπραττε όλα τα έξοδα που θα είχε, Το επιπλέον κέρδος ήταν 11% και η προμήθεια 2% πάνω σα κεφάλαια ή στα δάνεια. Ως προκαταβολή για να αισχροκερδίσει η Litton οι χουντικοί της κατέβαλαν 1.200.000 δολάρια! Η εταιρία αφού ξεκοκάλισε τα τεράστια ποσά επί των ανύπαρκτων "εξόδων" της και αφού η χούντα της κατέβαλε ΚΑΙ το 11% για τις επίσης ανύπαρκτες "δαπάνες" που έκανε, τερμάτισε τη συμφωνία λύνοντας τη σύμβαση το 1969. Δηλαδή το δημόσιο χρήμα έκανε φτερά, ούτε "ανάπτυξη" υπήρξε και ορισμένοι ντόπιοι και ξένοι πλούτισαν ακόμη περισσότερο!

Περαιτέρω, ας θυμηθούμε την απαράδεκτη σύμβαση του Μακαρέζου με τον αμερικανό εργολάβο Μακντόναλντ το 1969 για την κατασκευή της Εγνατίας, σύμφωνα με την οποία το δημόσιο έβαζε 45 απ' τα 150 εκατ. δολάρια του έργου, διευκόλυνε τον επενδυτή με ομόλογο 80.000.000 και εγγυόταν ΚΑΙ τα δάνειά του! Τελικά, το δημόσιο επιβαρύνθηκε με 1μιση δις δραχμές, ο επιχειρηματίας έφυγε, η Εγνατία δεν κατασκευάστηκε και το δημόσιο χρήμα για ακόμη μια φορά έκανε φτερά με προορισμό τσέπες ντόπιων και ξένων.

Η Χούντα έκανε πράξη το σχέδιο Άτσενσον για τη διχοτόμηση της Κύπρου

Οι ΗΠΑ προσπάθησαν να επιβάλουν Νατοϊκή λύση διχοτόμησης στην Κύπρο ανακοινώνοντας το σχέδιο ΑΤΣΕΣΟΝ και απειλώντας την Ελλάδα ότι δεν θα εμποδίσουν την Τουρκία σε περίπτωση επίθεσης κατά της Ελλάδος και ότι οι Τούρκοι με την Τουρκική Αεροπορία που διαθέτουν είναι ικανοί να κάψουν όλη την Ελλάδα.

Η Ελλάδα και η Κύπρος δεν δέχτηκαν το Σχέδιο που προέβλεπε Βάση Τούρκικη και Αγγλική στην Κύπρο, δηλαδή Διχοτόμηση, παραχώρηση του Καστελόριζου στην Τουρκία και Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, δηλώνοντας στον Αμερικάνό Πρόεδρο ότι το ελληνικό Σύνταγμα δεν προβλέπει παραχώρηση ελληνικού εδάφους και ότι η Ελληνική Βουλή δε θα ψήφιζε το σχέδιο.

Ο Πρόεδρος Τζόνσον στην άρνηση της Ελλάδας και της Κύπρου για το σχέδιο Άτσεσον δήλωσε «Γαμώ το Σύνταγμά σας, τη Βουλή και την Δημοκρατία σας. Η Αμερική είναι ελέφαντας και σεις είστε ψύλλοι. Θα βάλω τον ελέφαντα να σας απορροφήσει και να διαβιβάσετε στον Πρωθυπουργό σας ότι είναι λίγα τα ψωμιά σας».

Στις 15 Ιουλίου 1967 υποχρεώνεται ο Γ. Παπανδρέου σε παραίτηση από τον βασιλιά και αρχίζει η σαλαμοποίηση και ο τεμαχισμός της Ε.Κ. με πρωταγωνιστές τον Νόβα, Τσιριμώκο, Στεφανόπουλο και Μητσοτάκη κ.ά. σε συνεργασία με το παλάτι, τη CIA, τον Αμερικάνο σταθμάρχη στην Αθήνα, το Στρατό, την Αμερικάνικη Πρεσβεία, το ΝΑΤΟ, την Αστυνομία και τους αποστάτες με την κάλυψη και της ΕΡΕ. Μόλις είχε ξεσπάσει η συνομωσία του «Ασπίδα», με την καταγγελία ότι πολιτικός αρχηγός της οργάνωσης ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέουί. Μάρτυρες κατηγορίας κατά του Ασπίδα πολλοί πρωταγωνιστές της μετέπειτα χούντας: Θεοφλογιαννάκος, Καρύδας, Παλαϊνης, Κουρκουλάκος, Στειακάκης, Πετάνης, Γκόρος, Γεννηματάς, Σαμψών κ.ά. και πολιτικοί όπως Κανελλόπουλος Π., Γαρουφαλιάς, Νόβας, Φαρμάκης, κ.ά. Ο Κανελλόπουλος μετά δήλωσε ότι δεν αποδείχθηκε πουθενά ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν αρχηγός και παραδέχτηκε ότι έκανε λάθος. 

Για τον βρώμικο, προδοτικό ρόλο της Χούντας στο Κυπριακό, ΚΛΙΚ ΕΔΩ :

http://www.kinima-ypervasi.gr/2014/10/blog-post_72.html

Για κερασάκι στην τούρτα, πάρτε και λίγο πόνο .... ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ !!!






Και για επίλογο, μάθετε επιτέλους η ηλίθιοι νοσταλγοί της Χούντας, από που δανειστήκατε το πουλί !!!




ΠΗΓΕΣ

https://olympia.gr/2016/04/21/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%87%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF/

http://www.xristianiki.gr/arkheio-ephemeridas/962/21e-apriliou-1967-aletheia-kai-pseude.html

https://christostsantis.com/2014/04/21/%CF%84%CE%BF-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%87%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9/

http://redflyplanet.blogspot.com/2013/11/blog-post_8280.html

http://www.candianews.gr/2015/04/20/pii-voithisan-tin-anodo-tis-chountas-tis-21is-apriliou-1967/