ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ DISTRESS FUNDS ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Το κοράκι, γράφει αυτοσαρκαζόμενη η ALCIMOS PEF, προσεγγίζει τον κόκκινο δανειολήπτη και του προτείνει ένα γενναίο κούρεμα του στεγαστικού του δανείου και ένα νέο δάνειο, για τη χρηματοδότηση του κουρεμένου υπολοίπου του !!! 
Η Ομαδική Αγωγή του Κινήματος ΥΠΕΡΒΑΣΗ για το Κούρεμα των Δανείων μας, μαζί με το Εξώδικο Επανακαθορισμού των Τραπεζικών Οφειλών, είναι σήμερα τα μεγαλύτερα όπλα αποτελεσματικής άμυνας Δανειοληπτών & Εγγυητών, κόντρα στην αυθαιρεσία του τραπεζικού συστήματος !!!
ΚΛΙΚ ΕΔΩ :
Πως ένα κοράκι hedge fund και ένας κόκκινος δανειολήπτης μπορούν να κάνουν ένα καλό deal !!!
Άρθρο της Alcimos (private equity fund) στο www.bankingnews.gr !!!
Για τους καταθέτες βέβαια, υπάρχει η ρητή μνεία στο ανακοινωθέν του Eurogroup της 14ης Αυγούστου («το κούρεμα των καταθετών αποκλείεται») όπως και οι καθησυχαστικές δηλώσεις του Ντράγκι στη συνέντευξη τύπου της 3ης Σεπτεμβρίου («η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απαίτησε και πέτυχε να εξαιρεθούν οι καταθέτες των ελληνικών τραπεζών από τη συμμετοχή τους στα προγράμματα διάσωσης των τραπεζών»).
Υπάρχει όμως και η δήλωση αξιωματούχου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Bloomberg στις 18 Αυγούστου, σύμφωνα με την οποία οι μεν ομολογιούχοι θα κουρευτούν, οι δε «μη καλυπτόμενοι» καταθέτες (πάνω από εκατό χιλιάδες ευρώ) «θα είναι προστατευμένοι μέχρι να τεθεί σε εφαρμογή την 1η Ιανουαρίου 2016 η οδηγία περί ανάκαμψης και εξυγίανσης πιστωτικών ιδρυμάτων», η περίφημη BRRD.
Μύλος…
Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον όμως, είναι τι σημαίνει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών για τους δανειολήπτες (εφόσον βέβαια αυτή γίνει με bail-in).
Για να γίνει κατανοητό αυτό, χρειάζονται μερικές αριθμητικές πράξεις:
Οι μητρικές εταιρείες των ελληνικών τραπεζών έχουν, βάσει των στοιχείων της Τράπεζας της Ελλάδος, συνολικό παθητικό (συμπεριλαμβανομένων των ιδίων κεφαλαίων) 383 δισ και δάνεια προς τον ιδιωτικό τομέα 206 δισ. ευρώ.
Οι συνολικές προβλέψεις έναντι των δανείων αυτών είναι περί τα 41 δισ.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι 50% των συνολικών δανείων είναι σε καθυστέρηση—κι όχι το 35%, όπως λένε οι τράπεζες.
Συνεπώς έχουμε 103 δισ δάνεια σε καθυστέρηση με προβλέψεις 41 δισ, ήτοι λόγο κάλυψης δανείων σε καθυστέρηση από προβλέψεις γύρω στο 40%.
Μετά την ανακεφαλαιοποίηση, στις προβλέψεις αυτές θα προστεθεί (υποχρεωτικά) ένα ποσοστό 8% του συνολικού παθητικού (ήτοι 31 δισ).
Ο λόγος είναι ότι σύμφωνα με το άρθρο 44 παρ. 5 της BRRD, για να χρησιμοποιηθούν δημόσιοι πόροι για τη διάσωση μιας τράπεζας, πρέπει πρώτα να έχει κουρευτεί τουλάχιστον το 8% του συνολικού παθητικού του τραπεζικού ιδρύματος.
Συνεπώς, οι συνολικές προβλέψεις πηγαίνουν στα 72 δισ και ο λόγος κάλυψης επισφαλειών από προβλέψεις στο 70%.
Ας υποθέσουμε τώρα, για λόγους απλοποίησης των υπολογισμών, ότι, μετά την ανακεφαλαιοποίηση, μία ξένη τράπεζα αγοράζει όλο το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Το προφανές που μπορεί να κάνει είναι να πουλήσει αμέσως όλο το χαρτοφυλάκιο επισφαλειών στα λεγόμενα «κοράκια», στα distress funds.
Έστω λοιπόν ότι το πουλάει στο 40% της ονομαστικής του αξίας, ήτοι στα 41 δις, εγγράφοντας υπεραξίες ύψους περίπου 10 δισ (εφόσον οι προβλέψεις ανέρχονται πλέον στο 70% της ονομαστικής αξίας και η λογιστική αξία είναι άρα στο 30% της ονομαστικής).
Ταυτόχρονα, η ξένη τράπεζα θα απελευθέρωνε σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας ίδια κεφάλαια περί τα 14 δις (από τα 25 δις των ιδίων κεφαλαίων του τραπεζικού συστήματος που θα προέλθουν από την ανακεφαλαιοποίηση με δημόσιους πόρους — οι υπολογισμοί είναι αρκετά μπερδεμένοι και δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία για τις ανάγκες του παρόντος άρθρου), για συνολικό όφελος περί τα 24 δισ — καθόλου άσχημα για τον κόπο της.
Το παράδοξο βέβαια θα είναι ότι αυτό το όφελος θα το έχουν μόνο οι κόκκινοι δανειολήπτες, αφού προφανώς δεν πρόκειται κανείς να κουρέψει τα δάνεια των καλοπληρωτών.
Τα ίδια, πάνω-κάτω, ισχύουν και για τα επιχειρηματικά δάνεια.
Αν ψάχνετε ποιος βγαίνει χαμένος απ’ όλο αυτό:
προφανώς οι μέτοχοι και οι ομολογιούχοι πιστωτές των ελληνικών τραπεζών, αλλά πιο πολύ απ’ όλους ο ευρωπαίος (και κυρίως ο γερμανός) φορολογούμενος που θα βάλει τα χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.
Δεν συμπεριλαμβάνω στους χαμένους τον έλληνα φορολογούμενο γιατί το θεωρώ απίθανο να αποπληρωθεί ποτέ το χρέος της Ελλάδας στους ευρωπαίους, αλλά για όποιον το νομίζει, στους χαμένους είναι κι αυτός.
www.bankingnews.gr
Άρθρο της Alcimos (private equity fund) στο www.bankingnews.gr !!!
Σε πρόσφατο άρθρο αναφερθήκαμε στο τι σημαίνει η τρέχουσα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών για μετόχους (κούρεμα), ομολογιούχους (κούρεμα) και καταθέτες πάνω από εκατό χιλιάδες ευρώ (άγνωστο).
Για τους καταθέτες βέβαια, υπάρχει η ρητή μνεία στο ανακοινωθέν του Eurogroup της 14ης Αυγούστου («το κούρεμα των καταθετών αποκλείεται») όπως και οι καθησυχαστικές δηλώσεις του Ντράγκι στη συνέντευξη τύπου της 3ης Σεπτεμβρίου («η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απαίτησε και πέτυχε να εξαιρεθούν οι καταθέτες των ελληνικών τραπεζών από τη συμμετοχή τους στα προγράμματα διάσωσης των τραπεζών»).
Υπάρχει όμως και η δήλωση αξιωματούχου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Bloomberg στις 18 Αυγούστου, σύμφωνα με την οποία οι μεν ομολογιούχοι θα κουρευτούν, οι δε «μη καλυπτόμενοι» καταθέτες (πάνω από εκατό χιλιάδες ευρώ) «θα είναι προστατευμένοι μέχρι να τεθεί σε εφαρμογή την 1η Ιανουαρίου 2016 η οδηγία περί ανάκαμψης και εξυγίανσης πιστωτικών ιδρυμάτων», η περίφημη BRRD.
Μύλος…
Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον όμως, είναι τι σημαίνει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών για τους δανειολήπτες (εφόσον βέβαια αυτή γίνει με bail-in).
Για να γίνει κατανοητό αυτό, χρειάζονται μερικές αριθμητικές πράξεις:
Οι μητρικές εταιρείες των ελληνικών τραπεζών έχουν, βάσει των στοιχείων της Τράπεζας της Ελλάδος, συνολικό παθητικό (συμπεριλαμβανομένων των ιδίων κεφαλαίων) 383 δισ και δάνεια προς τον ιδιωτικό τομέα 206 δισ. ευρώ.
Οι συνολικές προβλέψεις έναντι των δανείων αυτών είναι περί τα 41 δισ.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι 50% των συνολικών δανείων είναι σε καθυστέρηση—κι όχι το 35%, όπως λένε οι τράπεζες.
Συνεπώς έχουμε 103 δισ δάνεια σε καθυστέρηση με προβλέψεις 41 δισ, ήτοι λόγο κάλυψης δανείων σε καθυστέρηση από προβλέψεις γύρω στο 40%.
Μετά την ανακεφαλαιοποίηση, στις προβλέψεις αυτές θα προστεθεί (υποχρεωτικά) ένα ποσοστό 8% του συνολικού παθητικού (ήτοι 31 δισ).
Ο λόγος είναι ότι σύμφωνα με το άρθρο 44 παρ. 5 της BRRD, για να χρησιμοποιηθούν δημόσιοι πόροι για τη διάσωση μιας τράπεζας, πρέπει πρώτα να έχει κουρευτεί τουλάχιστον το 8% του συνολικού παθητικού του τραπεζικού ιδρύματος.
Συνεπώς, οι συνολικές προβλέψεις πηγαίνουν στα 72 δισ και ο λόγος κάλυψης επισφαλειών από προβλέψεις στο 70%.
Ας υποθέσουμε τώρα, για λόγους απλοποίησης των υπολογισμών, ότι, μετά την ανακεφαλαιοποίηση, μία ξένη τράπεζα αγοράζει όλο το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Το προφανές που μπορεί να κάνει είναι να πουλήσει αμέσως όλο το χαρτοφυλάκιο επισφαλειών στα λεγόμενα «κοράκια», στα distress funds.
Έστω λοιπόν ότι το πουλάει στο 40% της ονομαστικής του αξίας, ήτοι στα 41 δις, εγγράφοντας υπεραξίες ύψους περίπου 10 δισ (εφόσον οι προβλέψεις ανέρχονται πλέον στο 70% της ονομαστικής αξίας και η λογιστική αξία είναι άρα στο 30% της ονομαστικής).
Ταυτόχρονα, η ξένη τράπεζα θα απελευθέρωνε σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας ίδια κεφάλαια περί τα 14 δις (από τα 25 δις των ιδίων κεφαλαίων του τραπεζικού συστήματος που θα προέλθουν από την ανακεφαλαιοποίηση με δημόσιους πόρους — οι υπολογισμοί είναι αρκετά μπερδεμένοι και δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία για τις ανάγκες του παρόντος άρθρου), για συνολικό όφελος περί τα 24 δισ — καθόλου άσχημα για τον κόπο της.
Ας δούμε τώρα τι κάνουν τα «κοράκια».
Ας υποθέσουμε ότι ένας δανειολήπτης πήρε τις καλές εποχές ένα δάνειο 90.000 ευρώ με προσημείωση σε ένα σπίτι αξίας τότε 100.000 ευρώ.
Το δάνειο έχει μειωθεί κατά 10.000 ευρώ συνολικά λόγω αποπληρωμής, ενώ η αξία του σπιτιού είναι σήμερα στα 50.000 ευρώ.
Ας υποθέσουμε τέλος ότι το «κοράκι» έχει αγοράσει το δάνειο αυτό στο 40% της ονομαστικής του αξίας, ήτοι έναντι 32.000 ευρώ ευρώ.
Τα «κοράκια» έχουν δύο επιλογές: η μία είναι να αρχίσουν τους πλειστηριασμούς, εισπράττοντας σε δύο με τρία χρόνια γύρω στις 40.000 ευρώ (λόγω του ότι ο πλειστηριασμός σπάνια είναι ο καλύτερος τρόπος να πουλήσει κανείς ένα σπίτι, δικαστικών εξόδων, φθορών στο σπίτι κατά την περίοδο της αντιδικίας κ.λπ.) και με κίνδυνο οι μαζικοί πλειστηριασμοί να ρίξουν τις τιμές των ακινήτων.
Σ’ αυτή την περίπτωση, αν όλα πάνε καλά, το κοράκι θα έχει ένα μία απόδοση της τάξης του 25% σε δύο-τρία χρόνια, ήτοι κάτω από 10% το χρόνο προ εξόδων διαχείρισης.
Ας υποθέσουμε ότι ένας δανειολήπτης πήρε τις καλές εποχές ένα δάνειο 90.000 ευρώ με προσημείωση σε ένα σπίτι αξίας τότε 100.000 ευρώ.
Το δάνειο έχει μειωθεί κατά 10.000 ευρώ συνολικά λόγω αποπληρωμής, ενώ η αξία του σπιτιού είναι σήμερα στα 50.000 ευρώ.
Ας υποθέσουμε τέλος ότι το «κοράκι» έχει αγοράσει το δάνειο αυτό στο 40% της ονομαστικής του αξίας, ήτοι έναντι 32.000 ευρώ ευρώ.
Τα «κοράκια» έχουν δύο επιλογές: η μία είναι να αρχίσουν τους πλειστηριασμούς, εισπράττοντας σε δύο με τρία χρόνια γύρω στις 40.000 ευρώ (λόγω του ότι ο πλειστηριασμός σπάνια είναι ο καλύτερος τρόπος να πουλήσει κανείς ένα σπίτι, δικαστικών εξόδων, φθορών στο σπίτι κατά την περίοδο της αντιδικίας κ.λπ.) και με κίνδυνο οι μαζικοί πλειστηριασμοί να ρίξουν τις τιμές των ακινήτων.
Σ’ αυτή την περίπτωση, αν όλα πάνε καλά, το κοράκι θα έχει ένα μία απόδοση της τάξης του 25% σε δύο-τρία χρόνια, ήτοι κάτω από 10% το χρόνο προ εξόδων διαχείρισης.
Ας δούμε όμως ένα άλλο σενάριο:
Το «κοράκι» προσεγγίζει το δανειολήπτη και του προτείνει ένα κούρεμα του δανείου κατά 35.000 ευρώ, δηλαδή κατά 44%, και ένα νέο δάνειο για τη χρηματοδότηση των 40.000 από τις 45.000 ευρώ (από μία από τις προσφάτως ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες).
Το «κοράκι» προσεγγίζει το δανειολήπτη και του προτείνει ένα κούρεμα του δανείου κατά 35.000 ευρώ, δηλαδή κατά 44%, και ένα νέο δάνειο για τη χρηματοδότηση των 40.000 από τις 45.000 ευρώ (από μία από τις προσφάτως ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες).
Ας δούμε τι επιτυγχάνει το «κοράκι»:
Επένδυσε 32.000 ευρώ και σε λίγους μήνες εισπράττει 45.000 ευρώ — αν αυτό γίνει σε ένα χρόνο η απόδοση είναι πάνω από 40%, αν γίνει σε εννιά μήνες η απόδοση σε ετήσια βάση είναι 57,5% — χωρίς να δημιουργείται η παραμικρή πίεση στην αγορά ακινήτων.
Τι λέτε να κάνει το «κοράκι»;
Ο ιδιοκτήτης, από εκεί που είχε ένα σπίτι με βάρος υψηλότερο κατά 60% της αξίας του σπιτιού, βρίσκεται ξαφνικά να χρωστάει σχεδόν τα μισά, να πληρώνει σχεδόν τη μισή δόση και κυρίως, να είναι ιδιοκτήτης ενός ακινήτου η αξία του οποίου υπερβαίνει κατά 20% το ύψος του δανείου.
Επένδυσε 32.000 ευρώ και σε λίγους μήνες εισπράττει 45.000 ευρώ — αν αυτό γίνει σε ένα χρόνο η απόδοση είναι πάνω από 40%, αν γίνει σε εννιά μήνες η απόδοση σε ετήσια βάση είναι 57,5% — χωρίς να δημιουργείται η παραμικρή πίεση στην αγορά ακινήτων.
Τι λέτε να κάνει το «κοράκι»;
Ο ιδιοκτήτης, από εκεί που είχε ένα σπίτι με βάρος υψηλότερο κατά 60% της αξίας του σπιτιού, βρίσκεται ξαφνικά να χρωστάει σχεδόν τα μισά, να πληρώνει σχεδόν τη μισή δόση και κυρίως, να είναι ιδιοκτήτης ενός ακινήτου η αξία του οποίου υπερβαίνει κατά 20% το ύψος του δανείου.
Το παράδοξο βέβαια θα είναι ότι αυτό το όφελος θα το έχουν μόνο οι κόκκινοι δανειολήπτες, αφού προφανώς δεν πρόκειται κανείς να κουρέψει τα δάνεια των καλοπληρωτών.
Τα ίδια, πάνω-κάτω, ισχύουν και για τα επιχειρηματικά δάνεια.
Αν ψάχνετε ποιος βγαίνει χαμένος απ’ όλο αυτό:
προφανώς οι μέτοχοι και οι ομολογιούχοι πιστωτές των ελληνικών τραπεζών, αλλά πιο πολύ απ’ όλους ο ευρωπαίος (και κυρίως ο γερμανός) φορολογούμενος που θα βάλει τα χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.
Δεν συμπεριλαμβάνω στους χαμένους τον έλληνα φορολογούμενο γιατί το θεωρώ απίθανο να αποπληρωθεί ποτέ το χρέος της Ελλάδας στους ευρωπαίους, αλλά για όποιον το νομίζει, στους χαμένους είναι κι αυτός.
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου