Του Παναγιώτη Τραϊανού (2013)
Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΩΝ GAY ΣΧΟΛΗ
Η ομοφυλοφιλία και η διάδοσή της: Όπλο στην υπηρεσία των νεοταξικών επιδιώξεων. Αρκετά πια με το πολιτικό τους «ορθό». Έχει σκεφτεί κάποιος ποιο είναι το κοινό σημείο, το οποίο συνδέει όλους τους μεγάλους ηγέτες της !!!
Η ομοφυλοφιλία και η διάδοσή της: Όπλο στην υπηρεσία των νεοταξικών επιδιώξεων
Αρκετά πια με το πολιτικό τους «ορθό».
Πρέπει να αντιληφθούμε πως η μεθοδευμένη προώθηση της ιδέας της ομοφυλοφιλίας, αποτελεί και αυτή μέρος του σχεδίου για την βιολογική, ηθική και κοινωνική ισοπέδωση, την ισοπέδωση των ατόμων, των κοινωνιών και των εθνών σε απρόσωπες ουδέτερες οντότητες, καθώς και την διάλυση της εθνικής και κοινωνικής συνοχής δια της αποσαθρώσεως του συνιστώντος τους κυττάρου, της οικογένειας, ώστε να μετατραπούν σε ιδανικά συστατικά του εκτρώματος της ομογενοποιημένης νεοφιλελεύθερης ανθρωπότητας που μεθοδεύουν οι παγκόσμιοι εξουσιαστές. Η προώθηση αυτή μάλιστα, κατορθώθηκε να γίνει από ανεκτή έως αποδεκτή και από μέρος των αρνητικά προς αυτή διακείμενων, με δηλώσεις του τύπου «ας κάνει ότι θέλει στο κρεβάτι του/της, αρκεί να μην θέλει να το αποδεχτούμε σαν γενικό κανόνα». Η συλλογική αυτή ανοχή ενδυναμώνει την διάδοση και εξάπλωσή της με το ένδυμα του «προοδευτισμού» και της «ανεκτικότητας».
Σημειώνω πως:
1. Οι λέξεις «ομοφυλόφιλος/η – ομοφυλοφιλία» και τα παράγωγα, αποτελούν προϊόν σύγχρονης λεξιπλασίας.Στην αρχαία ελληνική που διέθετε περισσότερες από μία λέξεις για κάθε έννοια και κάθε λεπτή της απόχρωση, ήταν άγνωστες. Η λέξη που χρησιμοποιείτο ήταν «κίναιδος», ο κινών δηλαδή την αιδώ – αυτός που φέρνει ντροπή κι αυτή πρέπει κι εμείς να χρησιμοποιούμε εκτός αν προτιμούμε την «δημοτική», ευρύτατα γνωστή και χρησιμοποιούμενη λέξη «πούστης», που εκτός της ερωτικής «προτιμήσεως», χαρακτηρίζει και ένα άτομο με ύπουλη, συμφεροντολογική, ανακόλουθη και γενικά άτιμη, δηλ. πούστικη συμπεριφορά.
2. Το ίδιο με τις πιο πρόσφατες τεχνητές λέξεις «ομοφοβικός/ή – ομοφοβία) που, εκτός από νεολεξία συγκεκριμένης αποστολής και προορισμού, αποτελούν και αρνητικό προσδιορισμό τη στιγμή που υπάρχει ο αντίστοιχος θετικός (φυσιολογικός ερωτικά άνθρωπος ή απλά φυσιολογικός), οπότε εκτός από υπόπτου εμπνεύσεως, είναι άχρηστες και γλωσσικά επιβαρυντικές, άρα εξοβελιστέες.
3. Η εμπλοκή της αρχαίας Ελλάδος και των προγόνων μας σε αυτή την παρωδία και μάλιστα η σπίλωση των εμβληματικών μορφών της ιστορίας μας (Αχιλλέας, Σαπφώ, Ιερός Λόχος, Αλέξανδρος κ.λπ.), αποτελεί πράξη εθνικής προδοσίας, τέτοια να θεωρείται και σαν τέτοια πρέπει να τιμωρηθεί όταν έλθει η ώρα. Λεκτέον είναι, ότι ένα πλήθος πηγών και το σύνολο της αρχαίας γραμματείας, αποδεικνύουν πανηγυρικά το ψεύδος και την ανακολουθία αυτών των ισχυρισμών, γελοιοποιώντας και εξευτελίζοντας τους εξωνημένους, ερωτικά και ψυχικά διεστραμμένους, αγράμματους ή απλά ηλίθιους υποστηρικτές τους.
Καλό είναι επίσης να έχουμε υπ’ όψιν ότι η συγκεκριμένη προσπάθεια είναι ο κεντρικός πολιορκητικός κριός μιας σειράς παρομοίων μεθοδεύσεων όπως η νομική καθιέρωση των παρά φύσιν γάμων, η υιοθέτηση παιδιών ή η διεστραμμένης εμπνεύσεως ακούσια παρενδυσία παιδιών (= transvestite – τραβεστί επί ενηλίκων), με ρούχα και ο έμμεσος ή άμεσος καταναγκασμός τους σε παιχνίδια του αντιθέτου φύλου, η αποβολή από το σχολείο 11χρονης μαθήτριας στις ΗΠΑ γιατί ζωγραφίζοντας μία οικογένεια, απεικόνισε μία φυσιολογική με πατέρα, μητέρα και παιδιά και τόσα άλλα.
Συνειδητοποιώντας λοιπόν την αληθινή διάσταση της προωθήσεως της ερωτικής και κοινωνικής αυτής «παρεκτροπής» (= παρά φύσιν ανωμαλίας) καθώς και τον δόλιο και καταστροφικό απώτερο σκοπό της, οφείλουμε με κάθε τρόπο να αντιταχθούμε σε αυτήν ανυποχώρητα, δείχνοντας απολύτως μηδενική ανοχή σε αυτή την έκφραση της ατομικής διαστροφής και κοινωνικής δυσπροσαρμογής που έχει μετατραπεί σε ένα ακόμα όπλο της νέας τάξεως για την προώθηση των απάνθρωπων σχεδιασμών της. @Κώστας Καρδαράς
Ο gay σχεδιασμός της Νέας Τάξης
Τζάμπα νομοθετούνε για τους γάμους και τις υιοθεσίες των Gay
Τους πρόλαβε η οικονομική κρίση.
Ποια θα είναι τελικά η χαμένη γενιά;
Έχει σκεφτεί κάποιος ποιο είναι το κοινό σημείο, το οποίο συνδέει όλους τους μεγάλους ηγέτες της Νέας Τάξης μεταξύ τους; Τους εκλεκτούς των Ρότσιλντ, της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και της Goldman Sachs; Τους ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων, όπως είναι ο Ομπάμα ή η Μέρκελ και ο Ολάντ. Μπορεί μεταξύ τους να διαφωνούν στην ενδεδειγμένη μέθοδο επίλυσης των κοινών οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι οικονομίες τους, αλλά υπάρχουν θέματα, στα οποία ταυτίζονται απόλυτα μεταξύ τους. Θέματα όπως είναι για παράδειγμα η αντιμετώπιση του “φαινομένου” της ομοφυλοφιλίας (Κιναιδισμού)
Ο Ομπάμα μπορεί να έχει καταντήσει την υπερδύναμη ως τον μεγάλο επαίτη του Πλανήτη, αλλά προχωράει σε νομοθετική ρύθμιση, η οποία ανοίγει τον δρόμο για την νομιμοποίηση των γάμων των ομοφυλοφίλων. Ιδέες, για να αποφύγει τον οικονομικό γκρεμό και να σώσει τις ζωές εκατομμυρίων νεόπτωχων Αμερικανών, δεν έχει, αλλά ιδέες, για να στρώσει τον δρόμο των ομοφυλοφίλων, έχει. Το ίδιο και ο Ολάντ. Ο σοσιαλιστής πρόεδρος με την πιο χαμηλή δημοτικότητα όλων των εποχών στη Γαλλία τον συναγωνίζεται σε “κοινωνική ευαισθησία”. Τους πλούσιους Γάλλους δεν κατάφερε να τους φορολογήσει, αλλά, όπως φαίνεται, θα καταφέρει να παντρέψει τους ομοφυλόφιλους. Η ανεργία στη σοσιαλιστική Γαλλία αγγίζει πλέον το 11%, αλλά, όπως φαίνεται, ο μέγας σοσιαλιστής θα καταφέρει να δώσει στους ομοφυλόφιλους μέχρι και επίδομα πολυτέκνων.
Αν όμως αυτοί οι δύο είναι σοσιαλίζοντες προοδευτικοί ηγέτες και εν μέρει δικαιολογούνται οι προωθημένες τους απόψεις, τότε η στάση της Μέρκελ είναι αν μην τι άλλο παράξενη. Στο ίδιο μήκος κύματος με αυτούς τους μεγάλους δημοκράτες είναι και οι απόψεις της συντηρητικής ηγέτιδας των χριστιανοδημοκρατών της Γερμανίας στο συγκεκριμένο θέμα. Η κοινωνικά ανάλγητη —σε βαθμό παλιανθρωπιάς— σταλινοναζίστρια για έναν παράδοξο λόγο δείχνει μεγάλη “ευαισθησία” και ενδιαφέρον για τους ομοφυλόφιλους. Θέλει να τους στηρίξει με όλους τους τρόπους. Μπαίνει στα αποδυτήρια των ανδρικών ποδοσφαιρικών ομάδων και ενθαρρύνει τους παίκτες ν’ αποκαλύψουν δημοσίως τις ιδιαιτερότητές τους. Τοποθέτησε Υπουργό Εξωτερικών στην κυβέρνησή της μια γνωστή αδερφή του Βερολίνου.
Πώς δικαιολογούνται οι κοινές απόψεις από τόσο διαφορετικούς πολιτικούς παράγοντες; Αυτά όλα, αν μη τι άλλο, είναι παράξενα. Δεν εξηγείται με βάση τη λογική αυτή η απόλυτη ταύτιση των προοδευτικών με τους συντηρητικούς και μάλιστα σε ένα θέμα τόσο καυτό. Ένα θέμα το οποίο επί αιώνες θεωρούνταν ταμπού και μέχρι τώρα οι πολιτικοί όχι απλά δεν το έβαζαν στην κορυφή της ατζέντας τους, αλλά δεν το άγγιζαν καν. Παρέπεμπαν τους πάντες στους επιστήμονες ή στους ιερείς, για να λάβουν τις απαντήσεις τους. Το θέμα θεωρούνταν απαγορευμένο και κανένας δεν το έπαιρνε στα χέρια του.
Το σύστημα, βέβαια, δεν ανακάλυψε τους ομοφυλόφιλους τώρα. Τους γνώριζε εδώ και αιώνες. Απέναντί τους κρατούσε μια στάση πολύ περίεργη, σε βαθμό που να θεωρείται ύποπτη. Παρ’ όλη τη φαινομενική εχθρότητα, την οποία επιδείκνυε εναντίον τους, στην πραγματικότητα τους προωθούσε στις δομές του. Τους θεωρούσεεξαιρετικής ποιότητας υπηρέτες του και ως εκ τούτου τους προστάτευε. Γνωρίζοντας ότι η σεξουαλικότητα επηρεάζει την ανθρώπινη συμπεριφορά, πολλές φορές έπαιζε με αυτήν βάρβαρα και αιματηρά παιχνίδια. Υπήρχαν εποχές, που στην κυριολεξία το ίδιο το σύστημα έπαιρνε ένα λεπίδι και παρήγαγε σεξουαλικά ιδιόμορφους ανθρώπους. Τους παρήγαγε το ίδιο, γιατί γνώριζε ότι με αυτόν τον τρόπο εξασφάλιζε τους πιο πιστούς του υπηρέτες, οι οποίοι ήταν εξαρτώμενοι από αυτό και θα έκαναν τα πάντα για την επιβίωση του συστήματος.
Υπήρχε, δηλαδή, μια διπλή συμπεριφορά απέναντί τους, η οποία δεν άλλαζε ποτέ. Τους γνώριζε, αλλά δεν τους αναγνώριζε. Το σύστημα χρησιμοποιούσε τους ομοφυλόφιλους στις δομές του, αλλά επισήμως τους καταδίωκε. Παρασκηνιακά τους προστάτευε και τους προωθούσε στην ιεραρχία του, αλλά δημοσίως τους απέρριπτε. Για να μην προκαλούν την αποστροφή και άρα και την αμφισβήτηση του συντηρητικού κόσμου απέναντι στην εξουσία και τους ανθρώπους της. Για να μην δίνουν το κακό παράδειγμα στον λαό. Για να μην γίνονται παραδείγματα απελευθέρωσης και χειραφέτησης σε έναν κόσμο, τον οποίο το σύστημα ήθελε γενικώς συντηρητικό και καταπιεσμένο. Για να μην γίνονται άσχημα πρότυπα για τον μαζάνθρωπο.
Μπορεί ο ιερέας να ήταν ομοφυλόφιλος και θεομπαίχτης, αλλά τον πιστό τον ήθελε θρησκόληπτο, μονογαμικό και ομοφοβικό. Μπορεί ο πολιτικός να ήταν ομοφυλόφιλος και δωσίλογος, αλλά τον πολίτη τον ήθελε φανατικό εθνικιστή. Μπορεί ο δάσκαλος να ήταν ομοφυλόφιλος και ηδυπαθής, αλλά τον μαθητή τον ήθελε σταθερά προσκολλημένο στην οικογένειά του. Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά; Ότι, άσχετα με τον τρόπο επιλογής των στελεχών του, το σύστημα απαιτούσε από τη βάση της κοινωνίας —και μάλιστα ακόμα και με τη βία— αυτή να είναι θρησκόληπτα; συντηρητική. Να είναι εθνικιστική, πατριαρχική και εξουσιαστική. Να έχει γρήγορες και βίαιες αντιδράσεις σε όλα τα φαινόμενα, τα οποία απειλούσαν την ίδια και το σύστημα εξουσίας της.
Αυτά συνέφεραν το σύστημα και αυτά πρέσβευαν τα στελέχη του, άσχετα με τις ιδιομορφίες οι οποίες χαρακτήριζαν τους ίδιους ως πρόσωπα. Το κύτταρο της κοινωνίας, που ήταν η οικογένεια, αποτελούσε το απόλυτο θεμέλιο της κοινωνίας. Η οικογένεια, έπρεπε να εξουσιάζει τα παιδιά της μέχρι τα γεράματά τους.Μέχρι να έρθει αργά και βασανιστικά η σειρά τους να αναλάβουν αυτά την εξουσία πάνω στους επόμενους. Η οικογένεια προστατευόταν στα όρια, αν σκεφτεί κάποιος ότι η Καθολική Εκκλησία αρνούνταν δια ροπάλου το διαζύγιο. Πάνω σε αυτήν τη σκληρή οικογένεια χτιζόταν μια επίσης σκληρή κοινωνία, η οποία απαιτούσε από τα μέλη της συγκεκριμένη συμπεριφορά. Απαιτούσε να είναι εγκρατείς, τίμιοι, φιλόπονοι, λιτοδίαιτοι, οικονόμοι, πατριώτες κλπ.. Άλλωστε, δεν έπρεπε να αμαρτάνει, γιατί θα έχανε την ευκαιρία για την επόμενη ζωή.
Θρησκεία και πολιτική εξυπηρετούσαν την ίδια φιλοσοφία
Έδεναν μεταξύ τους, για να προστατεύουν τον σχεδιασμό του συστήματος. Αυτά πρέσβευαν οι σκληροί του συστήματος και οι σκληρότεροι ήταν αυτοί, οι οποίοι στο προσωπικό επίπεδο δεν τους αφορούσαν όλα αυτά. Αυτοί, οι οποίοι ήταν επισήμως άγαμοι, ταγμένοι είτε στον Θεό είτε στην ιδεολογία και στη μεγάλη τους πλειοψηφία ομοφυλόφιλοι. Αυτοί, οι οποίοι ήταν σπάταλοι, βουλιμικοί, άτιμοι, τεμπέληδες και όταν τους βόλευε και λίγο προδότες. Αυτοί αναλάμβαναν να προστατεύσουν την κοινωνία από τους δούλους τής σάρκας, οι οποίοι την απειλούσαν. Να την προστατεύσουν από τους διεστραμμένους ομοφυλόφιλους, οι οποίοι περιφέρονταν μέσα σ’ αυτήν και την απειλούσαν με την αμαρτία τους.
Ήταν τόσο μεγάλο το πάθος της εξουσίας εναντίον της ομοφυλοφιλίας, που αρκούσε να δημοσιοποιηθεί η ιδιομορφία ακόμα και του πιο αγαπημένου παιδιού του συστήματος κι αυτός θα καιγόταν πιο γρήγορα και από χαρτοπετσέτα, όσο ισχυρός κι αν ήταν. Σήμερα —και εφόσον οι διαχρονικές ανάγκες του συστήματος στη στελέχωσή του δεν αλλάζουν— ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Ενώ η πάγια κρυφή αδυναμία του συστήματος απέναντι στους ομοφυλόφιλους ήταν και παραμένει η ίδια, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τη δημόσια συμπεριφορά του απέναντι προς αυτούς. Τη συμπεριφορά του συνολικά απέναντι σ’ αυτούς.
Η σημερινή αφύσικη κι εκκωφαντική αγάπη της Global Government προς αυτούς είναι πρωτοφανής.
Κάποτε θυσίαζαν τον οποιονδήποτε εκλεκτό τους, προκειμένου να μην προκαλέσουν την κοινωνία, ενώ σήμερα βλέπουμε τα ακριβώς αντίθετο. Σήμερα βλέπουμε κορυφαίους πολιτικούς παράγοντες να προκαλούν την κοινωνία, προκειμένου να μην δυσαρεστήσουν την ομοφυλοφιλική κοινότητα. Αυτό, όμως, είναι εξαιρετικά παράξενο. Παράξενο, γιατί το σύστημα, ως γνωστόν, δεν αλλάζει. Το ίδιο σύστημα είναι αυτό, που κάποτε έστηνε Ιερές Εξετάσεις, κυνηγώντας και καίγοντας τους διαφορετικούς και το ίδιο είναι αυτό, που σήμερα παριστάνει τον φανατικό οπαδό της πολυπολιτισμικότητας. Το ναζιστικό σύστημα, το οποίο κάποτε τους στοίβαζε στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, είναι το ίδιο με αυτό, το οποίο σήμερα στηρίζει την Μέρκελ.
Η αλλαγή της συμπεριφοράς του συστήματος απέναντι στους ομοφυλόφιλους είχε την αντανάκλασή της στη συμπεριφορά και των ιδίων των ομοφυλόφιλων. Από την απόκρυψη της ομοφυλοφιλίας πήγαμε στην προκλητική επίδειξη και την “gay-υπερηφάνεια”. Φτάσαμε στο σημείο η ομοφυλοφιλική ιδιότητα για κάποιους όχι απλά να μην εμφανίζεται ως κουσούρι αλλά αντίθετα σαν προσόν. Εγγύηση ανθρώπινης ποιότητας και κοινωνικής ευαισθησίας. Βλέπουμε Υπουργούς Εξωτερικών υπερδυνάμεων να εμφανίζονται δημοσίως με τους εραστές τους. Βλέπουμε πολιτικούς ηγέτες να έχουν συμβούλους και να συναναστρέφονται με συνδικαλιστές της ομοφυλοφιλίας. Βλέπουμε ηγέτες να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα πλειοδοτήσει στην προοδευτικότητα.
Όλα αυτά, όμως, δεν είναι φυσιολογικά. Δεν είναι φυσιολογικά, γιατί, ενώ το σύστημα, οι άνθρωποί του και άρα και οι ανάγκες του δεν έχουν αλλάξει στο παραμικρό, εντούτοις άλλαξε η συμπεριφορά τους απέναντι στην κοινωνία. Το κάθε κέντρο εξουσίας, που υπάρχει μέσα στην κοινωνία, είτε μικρό είτε μεγάλο, έχει αλλάξει τις απαιτήσεις του απέναντι στα υποζύγιά του. Άλλαξαν οι απαιτήσεις των ιερέων, των πολιτικών, αλλά και των γονέων από αυτούς, οι οποίοι βρίσκονται στη σφαίρα επιρροής και εξουσίας τους. Όλοι αυτοί απαιτούν διαφορετικά πράγματα από τους πιστούς, τους πολίτες ή από το παιδιά.
Όλα όσα δηλαδή βλέπουμε σήμερα είναι αν μη τι άλλο πρωτοφανή. Πρωτοφανή και ακραία, αν σκεφτεί κάποιος ότι φτάσαμε στο σημείο να δίνουμε στους ομοφυλόφιλους το υπέρτατο δικαίωμα της υιοθεσίας ανθρώπινων υπάρξεων. Φτάσαμε σε σημείο τόσο ακραίο, που να βγαίνουν κάποιοι σοβαροί και έξυπνοι ομοφυλόφιλοι και αντιλαμβανόμενοι τον κίνδυνο να καταδικάζουν αυτές τις διεκδικήσεις. Να βγαίνουν δημοσίως και να αμφισβητούν την ορθότητα τέτοιου είδους δικαιωμάτων. Ομοφυλόφιλοι, οι οποίοι καταλαβαίνουν ότι αυτές οι ακρότητες δεν μπορεί να έχουν μακροχρόνια διάρκεια και ότι ενδεχόμενη έκρηξη της κοινωνίας θα στραφεί τελικά εναντίον τους.
Παγκόσμια παρακμή και κοινωνικός εκφυλισμός.
Σε έναν πλανήτη, που από καιρού εις καιρόν βυθιζόταν στο αίμα από την ιδεοληψία και τη μισαλλοδοξία, η σημερινή καταναλωτική ειρήνη είναι περίεργη. Κάποτε για θρησκείες και ιδεολογίες πλημμύριζε ο τόπος αίματα. Αν μην τι άλλο οι καιροί έδειχναν πιο “πνευματικοί”. Σήμερα όλα αυτά δεν ισχύουν. Ο κόσμος έπαψε να ασχολείται με τα πνευματικά πράγματα. Ασχολείται με την ύλη. Δεν γνωρίζει, για παράδειγμα, σε τι διαφέρει το Καθολικό από το Ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα, αλλά σίγουρα ξέρει πού διαφέρει το iPhone 5 από το Samsung Galaxy S3. Πιο πολλοί άνθρωποι συγκρούονται σήμερα ως followers προϊόντων, παρά ως followers ιδεολογιών.
Φτάσαμε στο σημείο να μην ενδιαφέρει κανέναν η πίστη ή η πεποίθηση του άλλου. Τους ενδιαφέρει μόνον η ύλη. Η φίρμα στο μπλουζάκι, το αξεσουάρ ή το αυτοκίνητο. Παλιά οι ιδεολογίες ήταν αυτές, οι οποίες δίχαζαν τις κοινωνίες και σήμερα το ίδιο γίνεται με τα προϊόντα. Σήμερα ιδέες γίνονται τα ίδια τα αντικείμενα. Σήμερα πιο πολλές ενεργές οργανώσεις υπάρχουν από φίλους αυτοκινήτων, υπολογιστών ή έξυπνων τηλεφώνων από παραθρησκευτικές ή κομματικές οργανώσεις. Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Χτίζονται επί χρόνια, όχι επειδή αυτό ήταν μια νομοτέλεια, την οποία δεν θα μπορούσε να αποφύγει η ανθρώπινη κοινωνία στην πορεία της, αλλά επειδή το ίδιο το σύστημα το επέτρεψε.
Όμως, όλα αυτά είχαν και τις παράπλευρες συνέπειές τους, οι οποίες ήταν απόλυτα αρνητικές. Η ύλη δεν είναι τζάμπα. Η ύλη δεν είναι ιδέα, για να μοιράζεται δωρεάν. Η ύλη κοστίζει και αυτός, που είναι δούλος της, σύντομα αλυσοδένεται. Αυτοί, οι οποίοι την εμπορεύονται, δεν δοξάζονται απλά, αλλά γίνονται παγκόσμια μονοπώλια και αυτοί, οι οποίοι την αγοράζουν, δεν λυτρώνονται, αλλά χρεώνονται. Οι λαοί —για λόγους που θα δούμε παρακάτω— έχασαν το μέτρο που πάντα τους χαρακτήριζε και βυθίστηκαν στα χρέη. Έννοιες εμετικές, όπως το “shopping therapy” μπήκαν στις ζωές μας και στα σπίτια μας από μυστικές πόρτες, που κανένας δεν γνωρίζει ποιοι και γιατί τις άνοιξαν.
Όμως, όταν κάτι νέο μπαίνει στη ζωή μας, κάτι παλιό πρέπει να βγει. Δεν μπορείς να είσαι διεθνιστής, άθεος, υλιστής, καιροσκόπος και κυνηγός της ευκαιρίας και αυτό να μην έχει συνέπειες. Έννοιες όπως ο πατριωτισμός, η ηθική, η φιλοτιμία ή η φιλοπονία χάθηκαν στις μέρες μας. Ο κόσμος έχει γίνει δούλος τού χρήματος και της ύλης. Άλλαξαν τα πρότυπα της κοινωνίας. Αυτοί, οι οποίοι ζούσαν τις ζωές τους τίμια και ασκητικά, θεωρώντας ως υπέρτατο αγαθό το καλό όνομα στην κοινωνία, εξαφανίστηκαν από τον ορίζοντα.
Κυρίαρχοι της σημερινής εποχής έγιναν οι έξυπνοι με τις έξυπνες λύσεις. Τα μπατάκια και τα λαμόγια. Αυτοί, οι οποίοι ψηφίζουν όχι αυτούς που πιστεύουν, αλλά αυτούς που τους υπόσχονται διορισμό. Αυτοί, οι οποίοι παίρνουν τα δάνεια όχι για να επενδύσουν στις δουλειές τους, αλλά για να πάνε διακοπές. Αυτοί, οι οποίοι παίρνουν τα έξυπνα προγράμματα όχι γιατί εξυπηρετούν τις ανάγκες τους, αλλά για να πάρουν δωρεάν τις έξυπνες συσκευές. Τα προφανή αδιέξοδα, στα οποία εξ’ αρχής οδηγούσαν όλα αυτά, απλά τα διέγραφαν από το κάδρο. Δεν θέλουν να τα γνωρίζουν. Οι πάντες έχουν υιοθετήσει τη φιλοσοφία του τύπου: “Ζήσε τη στιγμή” “Μια ζωή την έχουμε” κλπ.Ένας πραγματικός μεσαιωνικός Αντιμεσαίωνας. Από το μεσαιωνικό άκρο του “μην ζήσεις καθόλου, για να ζήσεις στην αιωνιότητα”, περάσαμε στο αντίθετο άκρο του τύπου “ζήσε σαν να μην υπάρχει αύριο”.
Όλα αυτά, όμως, για να γίνουν, θα έπρεπε να πάψουν να λειτουργούν τα συμβατικά κέντρα παραγωγής “προτύπων”. Τα παλιά “κατηχητικά” ή τα σχολεία, τα οποία ήταν υπεύθυνα για την προβολή προτύπων, έπαψαν να λειτουργούν με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσαν. Τα πρότυπα έφυγαν από τα χέρια των ιερέων, των δασκάλων και των γονέων και ήταν πλέον στα χέρια των διαφημιστών και των εμπόρων. Δεν χρειαζόταν καν το παιδί να πάει στα κέντρα προβολής των νέων προτύπων. Τα ίδια αυτά κέντρα κατόρθωναν και —μέσω της τηλεόρασης— έμπαιναν μέσα στα σπίτια. Το νέο κατηχητικό άρχιζε από νωρίς το πρωί με τις ηλίθιες των πρωινών καφέδων. Εκεί θα μάθαιναν από τις αγράμματες και τις βιζιτούδες τι είναι must και τι δεν είναι. Εκεί διαγωνίζονταν μεταξύ τους οι βίζιτες με τις αδερφές για το ποια θα είναι πιο χρήσιμη για τη σύγχρονη νοικοκυρά, μητέρα και σύζυγο.
Ξαφνικά, δηλαδή, τα προηγούμενα πρότυπα της κοινωνίας έγιναν αφελείς, βλάκες και κορόιδα. Όχι απλά δεν παρέμειναν κατά κάποιο τρόπο δευτερεύοντα ή παράλληλα πρότυπα αλλά απαξιώθηκαν τελείως, εμφανιζόμενα σαν τα απόλυτα αντιπρότυπα. Ο κοινός εργαζόμενος, ο οποίος με τον κόπο του εξασφάλιζε ένα τίμιο μεροκάματο, δεν ήταν πλέον πρότυπο. Κορόιδο ήταν. Πρότυπο ήταν ο κοπρίτης, ο οποίος —με χαρτζιλίκι του μπαμπά— έπαιρνε ένα sleeping bag και περίμενε επί τέσσερα μερόνυχτα έξω από ένα μαγαζί και να πάρει από τους πρώτους το πρώτο iPhone 5. Πρότυπο δεν ήταν πλέον ο πλούσιος, που γινόταν ευεργέτης της κοινωνίας, αλλά ο διαπλεκόμενος, που γινόταν πλούσιος εις βάρος της κοινωνίας. Πρότυπο δεν ήταν ο γονέας, που μαθαίνει στο παιδί του να είναι τίμιο, δίκαιο και φιλόπονο, αλλά ο γονέας εκείνος, που θα πήγαινε στην τράπεζα να πάρει ένα δάνειο, για να το στείλει πρώτα διακοπές και μετά για σπουδές στην κοινωνιολογία.
Τίποτε από αυτά που συνέβησαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν δεν είναι τυχαίο και η απόδειξη είναι πολύ εύκολη να εξαχθεί. Τυχαίο θα ήταν, αν, για παράδειγμα, όλα αυτά συνέβαιναν μόνον στην Ελλάδα. Αν η Ελλάδα, μετά από ένα μακρύ ταξίδι αιώνων, έδειχνε να κουράζεται και ως εκ τούτου ο λαός έτεινε προς τον εκφυλισμό. Δεν συμβαίνει όμως αυτό. Αυτά, τα οποία έγιναν στην Ελλάδα, έγιναν παντού. Δεν έχασαν μόνον οι Έλληνες τον κοινωνικό προσανατολισμό τους. Ό,τι ισχύει για την Ελλάδα ισχύει παντού στον κόσμο. Τα ίδια προβλήματα, τα οποία αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία, τα αντιμετωπίζει και η ιταλική, η ισπανική, η γερμανική, η βρετανική κλπ. Οι πάντες είναι βυθισμένοι στο ίδιο τέλμα.
Οι ίδιοι διεφθαρμένοι ηγέτες —από τα ίδια Κολέγια— κυβερνάνε όλα τα κράτη. Οι ίδιες τράπεζες —ελεγχόμενες από τους ίδιους διεθνείς τοκογλύφους— έχουν καταπιεί όλες τις εθνικές οικονομίες. Τα ίδια προβληματικά σχολεία παράγουν παντού νέους θρασείς, φυγόπονους, ανιστόρητους, αγράμματους και τεμπέληδες. Τα ίδια προβληματικά τηλεοπτικά κανάλια αναπαράγουν τις ίδιες συμβουλευτικές πρακτικές. Τα αποτελέσματα είναι τραγικά για όλους. Βλέπουμε το απόλυτο παράδοξο να κυριαρχεί 50% ανεργία στους νέους και δεν παίρνει φωτιά το σύμπαν; Μιλάει ο Σούλτς για σωτηρία τραπεζών, που προϋποθέτει τη θυσία μιας γενιάς και δεν κλονίζεται η ήπειρος; Ό,τι πιο ισχυρό, πιο υγιές και φουριόζικο έχει το ανθρώπινο είδος περιμένει από τους γέρους να το ελεήσουν για να ζήσει; Φωτιά έπρεπε να έχει πάρει η Ευρώπη και όχι μόνον. Όλα αυτά κάπου οφείλονται. Κάποιος έδωσε την αδράνεια στη νεολαία. Κάποιος αλλοίωσε τα χαρακτηριστικά της και την ελέγχει.
Ομοφυλοφιλία και Νέα Τάξη.
Μέσα σε αυτόν τον πραγματικό κυκεώνα των αλλαγών αυτοί, οι οποίοι επωφελήθηκαν στον μέγιστο βαθμό, ήταν τα παλιά παραπαίδια της κοινωνίας. Οι παρεξηγημένοι της κοινωνίας. Οι ομοφυλόφιλοι, οι οποίοι επί αιώνες έπεφταν θύματα διωγμών και διακρίσεων. Αυτό είναι το πρώτο, που φαίνεται ότι άλλαξε στις ημέρες μας και μάλιστα με τον πιο θεαματικό τρόπο. Προκλητικό θα λέγαμε για κάποιους. Ο ομοφυλόφιλος είναι το απόλυτα προστατευμένο “είδος” της Νέας Τάξης. Μια πραγματική “Ιερή Αγελάδα” οι πρώην παρεξηγημένοι και κατατρεγμένοι; Από τα αλώνια στα σαλόνια; Γιατί άραγε τις τελευταίες δεκαετίες συνέβη αυτό, το οποίο δεν συνέβη ποτέ και σε καμία κοινωνία εδώ και χιλιάδες χρόνια; Σε τι διαφέρει η σημερινή κοινωνία από το σύνολο των κοινωνιών της ιστορίας; Πώς είναι δυνατόν μια σκληρή και δογματική κοινωνία, όπως είναι η χριστιανική, η οποία έβλεπε με προκατάληψη και εχθρικότητα έναν άνθρωπο που απλά είχε την “ατυχία” να είναι αριστερόχειρας, να γίνει τόσο φιλική και γενναιόδωρη με ανθρώπους πραγματικά ιδιόμορφους, όπως είναι οι ομοφυλόφιλοι;
Η αλλαγή αυτή οφείλεται σε συμφέροντα. Στα συμφέροντα των ισχυρών συγκεκριμένα. Σε αυτά τα συμφέροντα κρύβονται όλες οι απαντήσεις που μας ενδιαφέρουν. Συμφέρει στους ισχυρούς της Νέας Τάξης να επιβληθεί στην κοινωνία ο τρόπος λειτουργίας και σκέψης των ομοφυλοφίλων. Τους συμφέρει απ’ όλες τις απόψεις. Τους συμφέρει οικονομικά, εμπορικά και στρατηγικά. Οι ομοφυλόφιλοι, λόγω της ιδιομορφίας τους, μπορεί να μην γίνουν ποτέ κοινωνικά πρότυπα, αλλά, ως καταναλωτικά πρότυπα, είναι τα ιδανικά. Εδώ βρίσκεται όλο το μυστικό. Να καταλάβει κάποιος τον λόγο που ένας ομοφυλόφιλος μπορεί να είναι το ιδανικό καταναλωτικό πρότυπο της Νέας Τάξης. Της υλιστικής Νέας Τάξης, η οποία δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο πέρα από τις εισπράξεις. Αυτό, για να το καταλάβει, θα πρέπει να γνωρίζει τα χαρακτηριστικά της ίδιας της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Θα πρέπει να γνωρίζει τα χαρακτηριστικά των κυρίαρχων αυτής της Τάξης. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων είναι η τάξη των τραπεζιτών και των τοκογλύφων και από τα συμφέροντα αυτών των παραγόντων μπορούμε να καταλάβουμε τον έρωτά τους για τους ομοφυλόφιλους.
Ο ομοφυλόφιλος είναι από τη φύση του απόλυτα εξαρτώμενος από το cash flow, που θα έλεγε και ένας αμερικανοσπουδαγμένος. Είναι απόλυτα εξαρτώμενος από το χρήμα. Αναγκαστικά. Η ζωή του όλη είναι βασισμένη πάνω στο χρήμα. Η “ευτυχία” του είναι εφικτή μόνον μέσω αγοραπωλησίας και οι αγοραπωλησίες γίνονται μόνον με χρήμα. Πολύ χρήμα. Χωρίς χρήμα απλά δεν έχει οξυγόνο για να ζήσει. Γιατί δεν μπορεί να σταθεί όρθιος, δεν μπορεί να στηρίξει τηΝ παρά- φύση του. Αν, δηλαδή, ένας φυσιολογικός άνθρωπος θα μπορούσε να ζήσει ανέξοδα μόνον με τον έρωτα και λίγο ψωμάκι, ο ομοφυλόφιλος δεν μπορεί, γιατί πρέπει να αγοράσει και το σεξ.
Αν, δηλαδή, η έκφραση “ζω μόνον με τον έρωτα” υπονοεί για κάποιον ότι περιορίζει οριακά τα έξοδά του, για τους ομοφυλόφιλους αυτό σημαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ο έρωτας για τους ομοφυλόφιλους είναι η απόλυτη έκφραση της χλιδής. Αν για τον φυσιολογικό άνθρωπο ο έρωτας είναι το δωρεάν —και από εκεί και πέρα η χλιδή χτίζεται, με ένα μεγάλο σπίτι, ένα καλό αυτοκίνητο ή ένα επώνυμο ρούχο— για τον ομοφυλόφιλο ισχύουν τα ακριβώς αντίθετα. Για τον ομοφυλόφιλο το φτηνό είναι το αυτοκίνητο ή το σπίτι ή το ρούχο, το ακριβό είναι ο “έρωτας”. Αυτό είναι το ακριβό, γιατί πάντα, όταν αγοράζεις ανθρώπους, αυτοί κοστίζουν πιο πολύ από τα σπίτια και τα αυτοκίνητα.
Αυτή η διαμετρικά αντίθετη θέση τους στην κοινωνία είναι και αυτήν που τελικά καθορίζει και τον ρόλο τους μέσα σ’ αυτήν. Οι ομοφυλόφιλοι είναι εκ των δεδομένων αναγκασμένοι να τρέχουν σε έναν καταναλωτικό στίβο,γιατί μόνον σε αυτόν τον στίβο μπορούν να έχουν την όποια ανταγωνιστικότητα θα μπορούσαν ποτέ να αποκτήσουν. Έχουν συμφέρον να βάλουν την κοινωνία σε αυτήν τη λογική, για να έχουν ελπίδες επιβίωσης. Λογικό είναι αυτό. Αν δεν υπάρχει στίβος, για να δείξουν τα προσόντα τους, δεν τους βλέπει κανείς. Από τη στιγμή που πρέπει —στην προσπάθεια εξασφάλισης συντρόφου— να ανταγωνιστούν τις φοβερές και τρομερές γυναίκες, πρέπει να εξασφαλίσουν τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για τους ίδιους. Συνθήκες, οι οποίες θα τους δίνουν κάποια συγκριτικά πλεονεκτήματα απέναντι σ’ αυτές.
Αυτές οι ιδανικές συνθήκες για τους ομοφυλόφιλους είναι ταυτόχρονα ιδανικές και για τις δυνάμεις της αγοράς. Ιδανικές για τους τραπεζίτες και τους εμπόρους. Ιδανικές γι’ αυτούς που θησαυρίζουν από τη σπατάλη και την υπερκατανάλωση. Ιδανικές γι’ αυτούς, οι οποίοι εμπορεύονται χρήμα και προϊόντα τα οποία δήθεν έχουν τη δύναμη να πραγματοποιούν τα ανθρώπινα όνειρα. Αντιλαμβανόμαστε ότι η αγωνία των ομοφυλοφίλων να επιβιώσουν, όπως επέλεξαν να ζήσουν, τους κάνει χρήσιμους για την υπερεθνική Global Government. Τους λόγους δεν χρειάζεται να τους αναλύσουμε εμείς. Το έκαναν χιλιάδες χρόνια πριν οι αρχαίοι Έλληνες. Αυτοί, οι οποίοι δήθεν —σύμφωνα με τους Αγγλοσάξονες και τον κολεγιόπαιδα Νίκο Δήμου— ήταν στο σύνολό τους ανώμαλοι και gay.
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν εντοπίσει από πολύ νωρίς την επικινδυνότητα των ομοφυλοφίλων για το κοινωνικό σύνολο. Γιατί ήταν επικίνδυνοι; Γιατί, όπως είπαμε, διέφεραν από τους υπόλοιπους ανθρώπους και όχι μόνον στα γούστα. Ενώ για τους κοινούς ανθρώπους το να ζήσουν μια πλήρη ζωή ήταν σχετικά φτηνή υπόθεση, για τους ομοφυλόφιλους δεν ίσχυε το ίδιο. Αυτοί, για να ζήσουν με μια ανάλογη πληρότητα, έπρεπε να έχουν χρήματα.Έπρεπε να έχουν άφθονα χρήματα, για να αγοράσουν αυτό, το οποίο δεν πουλιέται ούτε εύκολα ούτε φτηνά και το οποίο είναι ο άνθρωπος. Άρα; Άρα, ήταν επικίνδυνοι όταν ασκούσαν εξουσία και βρίσκονταν πολύ κοντά στα δημόσια ταμεία. Οι Αρχαίοι Έλληνες θανάτωναν όποιον ομοφυλόφιλο απέκρυπτε την ιδιομορφία του και αναλαμβάνανε δημόσιο αξίωμα. Θεωρούσαν απολύτως δεδομένο ότι —την πρώτη στιγμή που θα μπορούσε— θα επιχειρούσε να κλέψει τα ταμεία, να προδώσει την πατρίδα ή να κάνει υπέρβαση εξουσίας, προκειμένου να απολαύσει τον πανάκριβο στόχο του.
Αυτή βέβαια είναι και η τραγική ειρωνεία της όλης υπόθεσης. Οι Δυτικοί χρέωσαν την ομοφυλοφιλία στους αρχαίους Έλληνες, ενώ οι Έλληνες ήταν απόλυτα εχθρικοί απέναντι στους ομοφυλόφιλους. Θανάσιμα εχθρικοί. Γαλουχημένοι με μια παιδεία σχεδόν αποστειρωμένη από οτιδήποτε ομοφυλοφιλικό. Διαπαιδαγωγημένοι με ένα Έπος, το οποίο περιγράφει με απίστευτες λεπτομέρειες μια μακρόχρονη πανεθνική εκστρατεία ανδρών, δεν υπάρχει ούτε ένα υπονοούμενο για ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Δέκα χρόνια ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του περιφέρονταν στις θάλασσες και δεν υπάρχει ούτε μία σκιά στις μεταξύ τους σχέσεις.
Ψιλά γράμματα για τους Γκέμπελς της αθλιότητας.
Κάποιοι καραγκιόζηδες ενοχοποίησαν τη σχέση Αχιλλέα και Πάτροκλου, ενώ δεν υπάρχει ούτε η θεωρητική πιθανότητα να ήταν ένοχη. Δεν το δέχεται η στατιστική της ανθρώπινης ψυχολογίας. Σχέση αγαπημένων παιδιών, που τυγχάνουν συγγενείς και μεγαλώνουν μαζί, δεν υπάρχει πιθανότητα να μεταλλαχθεί σε ομοφυλοφιλικό έρωτα. Ακόμα κι αν ο ένας παρεξηγήσει τη σχέση, αποκλείεται να το αποδεχθεί ο άλλος. Χαλάει η φιλία και τελειώνει το παραμύθι. Δεν υπάρχει ούτε η μαθηματική πιθανότητα να υπάρχει ταυτόχρονη αλλαγή. Καρναβάλια οι σοβαροί άνθρωποι δεν γίνονται και πιο σοβαροί άνθρωποι από τους ήρωες, οι οποίοι αγωνίζονται για τις ιδέες τους, δεν υπάρχουν.
Στην περίπτωση μάλιστα των Επών δεν χρειάζεται καν να το υποθέσεις. Το λέει και η ίδια η Βρισηίδα στο μοιρολόι της για τον Πάτροκλο. Τον θεωρεί αυτό, το οποίο οι Αγγλοσάξονες ονομάζουν “Best Man” και είναι πιο ταιριαστό από τη λέξη κουμπάρος, που χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι Έλληνες. Ήταν ο αγαπημένος κοινός φίλος ενός ζεύγους. Ήταν αυτός, ο οποίος της είχε υποσχεθεί πως θα την πάντρευε με τον φίλο του όταν θα τελείωνε ο πόλεμος. Ήταν ο φίλος του ζεύγους. Αυτήν τη σχέση ενοχοποίησαν οι σύγχρονες αδερφές. Στην εποχή που υπήρχαν μόνον κίναιδοι και οι πληρωμένοι εραστές τους, αυτοί εντόπιζαν Bi έξω από τα τείχη της Τροίας.
Γιατί επένδυσε η Νέα Τάξη στους ομοφυλόφιλους;
Ο ομοφυλόφιλος τους είναι απόλυτα χρήσιμος για την Νέα Εποχή, γιατί την ευνοούν τα χαρακτηριστικά του.Κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορεί να λειτουργήσει σαν λαγός. Είναι από τη φύση του υπερκαταναλωτικός και η ιδιομορφία της φύσης του τον κάνει ακραιφνή οπαδό της απόλυτης —σε βαθμό υποχοντρίας— καθαριότητας. Είναι απόλυτα προσηλωμένος στο γράμμα της μόδας και το ίδιο προσηλωμένος είναι και στην τελευταία λέξη της τεχνολογίας στον τομέα της αισθητικής. Οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι μόνον οι πρώτοι, που θα μάθουν ποια θα είναι η μόδα και τι θα φορεθεί —και σε ποιο χρώμα— την κάθε χρονιά, είναι κι αυτοί που θα μάθουν πρώτοι ποια μέθοδος αρωματισμού, αποτρίχωσης, απολέπισης ή καθαρισμού είναι η πιο αποτελεσματική.
Αυτά όλα έχουν την εξήγησή τους. Σ’ ό,τι αφορά το πρώτο —και άρα την υπερκατανάλωση— είναι φυσικό για τον ομοφυλόφιλο να είναι υπερκαταναλωτικός. Γιατί; Γιατί συμβαίνει στη φύση. Ο ομοφυλόφιλος πρέπει να είναι πάντα ντυμένος στο απόλυτο, για τον ίδιο λόγο που ένα παγώνι κάνει επίδειξη των φτερών του. Γιατί με αυτόν τον τρόπο προκαλεί την προσοχή των θηραμάτων του. Κάνει επίδειξη πλούτου. Στοχοποιεί μη φυσιολογικούς στόχους και αυτό τον αναγκάζει να χρησιμοποιεί μη φυσιολογικά μέσα. Αν για μια γυναίκα αρκεί να δείξει λίγη γάμπα, αφήνοντας μια υπόσχεση για πλούσια προσωπικότητα, για τον ομοφυλόφιλο, που έχει τον ίδιο στόχο, αυτό δεν ισχύει. Οι γάμπες του δεν ελκύουν ούτε τις μύγες. Αυτός πρέπει να δείξει επώνυμο σακάκι, αφήνοντας μια υπόσχεση για χοντρό πορτοφόλι. Δεν τον ενδιαφέρει αν με αυτόν τον τρόπο έλκει το κατακάθι της κοινωνίας. Τον ενδιαφέρει ότι κάτι έλκει τη στιγμή που η επιλογή του τον περιορίζει στο μη φυσιολογικό.
Έχοντας λοιπόν την ανάγκη να ξοδέψει άπειρα χρήματα στην επίδειξη, σπρώχνει τα πράγματα προς την κατεύθυνση που τον ευνοούν. Έχοντας την ανάγκη να τρέξει, προσπαθεί να μετατρέψει την αγορά σε στίβο. Τον ομοφυλόφιλο δεν τον συμφέρει η στατικότητα. Δεν τον συμφέρει μια σφικτή, μετρημένη, ιδεαλιστική και εγκρατής κοινωνία. Δεν τον συμφέρει μια συντηρητική κοινωνία με σταθερότητα στις απόψεις και στα γούστα της. Αυτός έχει ανάγκη τα ακριβώς αντίθετα. Έχει ανάγκη το νέο, γιατί αυτό δίνει κίνηση και η κίνηση του επιτρέπει να δείχνει το χρήμα του και άρα να επιδεικνύεται. Έχει ανάγκη το μεταβλητό, το οποίο πρέπει να το αγοράζεις συνέχεια.Έχει ανάγκη να δημιουργηθεί στίβος, ο οποίος θα του επιτρέπει αυτήν την επίδειξη. Εκ των δεδομένων, δηλαδή, ένας ομοφυλόφιλος είναι οπαδός της μόδας. Οπαδός όχι λόγω γούστου, αλλά λόγω ανάγκης.
Οπαδός της καταιγιστικής μόδας. Έχει ανάγκη τη γρήγορη εναλλαγή των τάσεων της μόδας, γιατί μπορεί να την παρακολουθεί και άρα να διατηρεί μόνιμα την καλή βιτρίνα του. Ο ομοφυλόφιλος πρέπει να είναι —αλλά κυρίως να φαίνεται— πλούσιος. Πλούσιος δεν φαίνεται κάποιος, επειδή φοράει ένα πανάκριβο και πανέμορφο πουλόβερ.Πλούσιος φαίνεται κάποιος, όταν αλλάζει συνέχεια τα πανάκριβα πουλόβερ. Ελάχιστα τον ενδιαφέρει αν αυτά είναι όμορφα ή άσχημα. Έτσι κι αλλιώς η αξία τους είναι εφήμερη και άρα μέσα από τους κύκλους της μόδας το επόμενο μπορεί να είναι κι ομορφότερο.
Ο ομοφυλόφιλος είναι επίσης μανιακός της προσωπικής περιποίησης και βέβαια της σωματικής καθαριότητας. Αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο και δεν αφορά κάποιους προσωπικά. Θέμα επιβίωσης είναι για την ιδιότητά τους. Οι ομοφυλόφιλοι, είτε θέλουν να το παραδεχθούν είτε όχι, πάντα κινούνται στα πλαίσια του αγοραίου έρωτα. Με την καθαριότητά τους φιλοδοξούν να διευκολύνουν κάποιον στην απόφασή του να τους εξυπηρετήσει. Να τον δελεάσουν —έστω και ελάχιστα— εφόσον έτσι κι αλλιώς τους απεχθάνεται και αυτό που κάνει το κάνει από ανάγκη και για το χρήμα
Κάνει που κάνει κάτι απεχθές, να μην το κάνουν απεχθέστερο με την προσωπική τους οσμή. Τα σωματικά υγρά και οι οσμές που αναδίδουν τα ανθρώπινα σώματα ξυπνούν μνήμες και αυτό είναι αρνητικό για τους ομοφυλόφιλους. Με τη συνεχή σωματική περιποίηση απαλλάσσονται από κάθε φυσική οσμή και τείνουν προς τη μυρωδιά των πορνών, ώστε οι όποιες μνήμες του θηράματός τους να είναι ευνοϊκές γι’ αυτούς. Αυτό είναι το ζητούμενο γι’ αυτούς. Να κλείνουν τα μάτια οι πρόθυμοι και η μυρωδιά να τους παραπλανεί. Γι’ αυτόν τον λόγο, ενώ οι ίδιοι είναι καθαροί και αρωματισμένοι, δεν εκφράζουν μια αντίστοιχη απαίτηση από την πλευρά του άλλου. Τα αρσενικά τα θέλουν να μυρίζουν ως αρσενικά. Οι ίδιοι δεν θέλουν να μυρίζουν ως τέτοιοι, γιατί δεν θα αρκούν πλέον τα κλειστά μάτια.
Απλά πράγματα. Το target group τους δεν είναι και ιδιαίτερα απαιτητικό. Όσο κι αν αυτό το οποίο λέμε φαίνεται προσβλητικό, δεν παύει να είναι μια αλήθεια. Η ομοφυλοφιλία, όπως και να την παρουσιάζουν οι λάτρες του politically correct, ποτέ δεν θα πάψει να είναι κάτι το μη φυσιολογικό. Οτιδήποτε μη φυσιολογικό αναγκαστικά είναι καταδικασμένο να κινείται στο απόλυτο κοινωνικό περιθώριο. Ως εκ τούτου οι εραστές των ομοφυλοφίλων ανήκουν σε μια περιθωριακή κοινωνική μερίδα.
Στην πραγματικότητα είναι ένα μικρό σκαλί, πάνω από την απλή κτηνοβασία.
Η ομοφυλοφιλία και η διάδοσή της: Όπλο στην υπηρεσία των νεοταξικών επιδιώξεων. Αρκετά πια με το πολιτικό τους «ορθό». Έχει σκεφτεί κάποιος ποιο είναι το κοινό σημείο, το οποίο συνδέει όλους τους μεγάλους ηγέτες της !!!
Η ομοφυλοφιλία και η διάδοσή της: Όπλο στην υπηρεσία των νεοταξικών επιδιώξεων
Αρκετά πια με το πολιτικό τους «ορθό».
Πρέπει να αντιληφθούμε πως η μεθοδευμένη προώθηση της ιδέας της ομοφυλοφιλίας, αποτελεί και αυτή μέρος του σχεδίου για την βιολογική, ηθική και κοινωνική ισοπέδωση, την ισοπέδωση των ατόμων, των κοινωνιών και των εθνών σε απρόσωπες ουδέτερες οντότητες, καθώς και την διάλυση της εθνικής και κοινωνικής συνοχής δια της αποσαθρώσεως του συνιστώντος τους κυττάρου, της οικογένειας, ώστε να μετατραπούν σε ιδανικά συστατικά του εκτρώματος της ομογενοποιημένης νεοφιλελεύθερης ανθρωπότητας που μεθοδεύουν οι παγκόσμιοι εξουσιαστές. Η προώθηση αυτή μάλιστα, κατορθώθηκε να γίνει από ανεκτή έως αποδεκτή και από μέρος των αρνητικά προς αυτή διακείμενων, με δηλώσεις του τύπου «ας κάνει ότι θέλει στο κρεβάτι του/της, αρκεί να μην θέλει να το αποδεχτούμε σαν γενικό κανόνα». Η συλλογική αυτή ανοχή ενδυναμώνει την διάδοση και εξάπλωσή της με το ένδυμα του «προοδευτισμού» και της «ανεκτικότητας».
Σημειώνω πως:
1. Οι λέξεις «ομοφυλόφιλος/η – ομοφυλοφιλία» και τα παράγωγα, αποτελούν προϊόν σύγχρονης λεξιπλασίας.Στην αρχαία ελληνική που διέθετε περισσότερες από μία λέξεις για κάθε έννοια και κάθε λεπτή της απόχρωση, ήταν άγνωστες. Η λέξη που χρησιμοποιείτο ήταν «κίναιδος», ο κινών δηλαδή την αιδώ – αυτός που φέρνει ντροπή κι αυτή πρέπει κι εμείς να χρησιμοποιούμε εκτός αν προτιμούμε την «δημοτική», ευρύτατα γνωστή και χρησιμοποιούμενη λέξη «πούστης», που εκτός της ερωτικής «προτιμήσεως», χαρακτηρίζει και ένα άτομο με ύπουλη, συμφεροντολογική, ανακόλουθη και γενικά άτιμη, δηλ. πούστικη συμπεριφορά.
2. Το ίδιο με τις πιο πρόσφατες τεχνητές λέξεις «ομοφοβικός/ή – ομοφοβία) που, εκτός από νεολεξία συγκεκριμένης αποστολής και προορισμού, αποτελούν και αρνητικό προσδιορισμό τη στιγμή που υπάρχει ο αντίστοιχος θετικός (φυσιολογικός ερωτικά άνθρωπος ή απλά φυσιολογικός), οπότε εκτός από υπόπτου εμπνεύσεως, είναι άχρηστες και γλωσσικά επιβαρυντικές, άρα εξοβελιστέες.
3. Η εμπλοκή της αρχαίας Ελλάδος και των προγόνων μας σε αυτή την παρωδία και μάλιστα η σπίλωση των εμβληματικών μορφών της ιστορίας μας (Αχιλλέας, Σαπφώ, Ιερός Λόχος, Αλέξανδρος κ.λπ.), αποτελεί πράξη εθνικής προδοσίας, τέτοια να θεωρείται και σαν τέτοια πρέπει να τιμωρηθεί όταν έλθει η ώρα. Λεκτέον είναι, ότι ένα πλήθος πηγών και το σύνολο της αρχαίας γραμματείας, αποδεικνύουν πανηγυρικά το ψεύδος και την ανακολουθία αυτών των ισχυρισμών, γελοιοποιώντας και εξευτελίζοντας τους εξωνημένους, ερωτικά και ψυχικά διεστραμμένους, αγράμματους ή απλά ηλίθιους υποστηρικτές τους.
Καλό είναι επίσης να έχουμε υπ’ όψιν ότι η συγκεκριμένη προσπάθεια είναι ο κεντρικός πολιορκητικός κριός μιας σειράς παρομοίων μεθοδεύσεων όπως η νομική καθιέρωση των παρά φύσιν γάμων, η υιοθέτηση παιδιών ή η διεστραμμένης εμπνεύσεως ακούσια παρενδυσία παιδιών (= transvestite – τραβεστί επί ενηλίκων), με ρούχα και ο έμμεσος ή άμεσος καταναγκασμός τους σε παιχνίδια του αντιθέτου φύλου, η αποβολή από το σχολείο 11χρονης μαθήτριας στις ΗΠΑ γιατί ζωγραφίζοντας μία οικογένεια, απεικόνισε μία φυσιολογική με πατέρα, μητέρα και παιδιά και τόσα άλλα.
Συνειδητοποιώντας λοιπόν την αληθινή διάσταση της προωθήσεως της ερωτικής και κοινωνικής αυτής «παρεκτροπής» (= παρά φύσιν ανωμαλίας) καθώς και τον δόλιο και καταστροφικό απώτερο σκοπό της, οφείλουμε με κάθε τρόπο να αντιταχθούμε σε αυτήν ανυποχώρητα, δείχνοντας απολύτως μηδενική ανοχή σε αυτή την έκφραση της ατομικής διαστροφής και κοινωνικής δυσπροσαρμογής που έχει μετατραπεί σε ένα ακόμα όπλο της νέας τάξεως για την προώθηση των απάνθρωπων σχεδιασμών της. @Κώστας Καρδαράς
Ο gay σχεδιασμός της Νέας Τάξης
Τζάμπα νομοθετούνε για τους γάμους και τις υιοθεσίες των Gay
Τους πρόλαβε η οικονομική κρίση.
Ποια θα είναι τελικά η χαμένη γενιά;
Έχει σκεφτεί κάποιος ποιο είναι το κοινό σημείο, το οποίο συνδέει όλους τους μεγάλους ηγέτες της Νέας Τάξης μεταξύ τους; Τους εκλεκτούς των Ρότσιλντ, της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και της Goldman Sachs; Τους ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων, όπως είναι ο Ομπάμα ή η Μέρκελ και ο Ολάντ. Μπορεί μεταξύ τους να διαφωνούν στην ενδεδειγμένη μέθοδο επίλυσης των κοινών οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι οικονομίες τους, αλλά υπάρχουν θέματα, στα οποία ταυτίζονται απόλυτα μεταξύ τους. Θέματα όπως είναι για παράδειγμα η αντιμετώπιση του “φαινομένου” της ομοφυλοφιλίας (Κιναιδισμού)
Ο Ομπάμα μπορεί να έχει καταντήσει την υπερδύναμη ως τον μεγάλο επαίτη του Πλανήτη, αλλά προχωράει σε νομοθετική ρύθμιση, η οποία ανοίγει τον δρόμο για την νομιμοποίηση των γάμων των ομοφυλοφίλων. Ιδέες, για να αποφύγει τον οικονομικό γκρεμό και να σώσει τις ζωές εκατομμυρίων νεόπτωχων Αμερικανών, δεν έχει, αλλά ιδέες, για να στρώσει τον δρόμο των ομοφυλοφίλων, έχει. Το ίδιο και ο Ολάντ. Ο σοσιαλιστής πρόεδρος με την πιο χαμηλή δημοτικότητα όλων των εποχών στη Γαλλία τον συναγωνίζεται σε “κοινωνική ευαισθησία”. Τους πλούσιους Γάλλους δεν κατάφερε να τους φορολογήσει, αλλά, όπως φαίνεται, θα καταφέρει να παντρέψει τους ομοφυλόφιλους. Η ανεργία στη σοσιαλιστική Γαλλία αγγίζει πλέον το 11%, αλλά, όπως φαίνεται, ο μέγας σοσιαλιστής θα καταφέρει να δώσει στους ομοφυλόφιλους μέχρι και επίδομα πολυτέκνων.
Αν όμως αυτοί οι δύο είναι σοσιαλίζοντες προοδευτικοί ηγέτες και εν μέρει δικαιολογούνται οι προωθημένες τους απόψεις, τότε η στάση της Μέρκελ είναι αν μην τι άλλο παράξενη. Στο ίδιο μήκος κύματος με αυτούς τους μεγάλους δημοκράτες είναι και οι απόψεις της συντηρητικής ηγέτιδας των χριστιανοδημοκρατών της Γερμανίας στο συγκεκριμένο θέμα. Η κοινωνικά ανάλγητη —σε βαθμό παλιανθρωπιάς— σταλινοναζίστρια για έναν παράδοξο λόγο δείχνει μεγάλη “ευαισθησία” και ενδιαφέρον για τους ομοφυλόφιλους. Θέλει να τους στηρίξει με όλους τους τρόπους. Μπαίνει στα αποδυτήρια των ανδρικών ποδοσφαιρικών ομάδων και ενθαρρύνει τους παίκτες ν’ αποκαλύψουν δημοσίως τις ιδιαιτερότητές τους. Τοποθέτησε Υπουργό Εξωτερικών στην κυβέρνησή της μια γνωστή αδερφή του Βερολίνου.
Πώς δικαιολογούνται οι κοινές απόψεις από τόσο διαφορετικούς πολιτικούς παράγοντες; Αυτά όλα, αν μη τι άλλο, είναι παράξενα. Δεν εξηγείται με βάση τη λογική αυτή η απόλυτη ταύτιση των προοδευτικών με τους συντηρητικούς και μάλιστα σε ένα θέμα τόσο καυτό. Ένα θέμα το οποίο επί αιώνες θεωρούνταν ταμπού και μέχρι τώρα οι πολιτικοί όχι απλά δεν το έβαζαν στην κορυφή της ατζέντας τους, αλλά δεν το άγγιζαν καν. Παρέπεμπαν τους πάντες στους επιστήμονες ή στους ιερείς, για να λάβουν τις απαντήσεις τους. Το θέμα θεωρούνταν απαγορευμένο και κανένας δεν το έπαιρνε στα χέρια του.
Το σύστημα, βέβαια, δεν ανακάλυψε τους ομοφυλόφιλους τώρα. Τους γνώριζε εδώ και αιώνες. Απέναντί τους κρατούσε μια στάση πολύ περίεργη, σε βαθμό που να θεωρείται ύποπτη. Παρ’ όλη τη φαινομενική εχθρότητα, την οποία επιδείκνυε εναντίον τους, στην πραγματικότητα τους προωθούσε στις δομές του. Τους θεωρούσεεξαιρετικής ποιότητας υπηρέτες του και ως εκ τούτου τους προστάτευε. Γνωρίζοντας ότι η σεξουαλικότητα επηρεάζει την ανθρώπινη συμπεριφορά, πολλές φορές έπαιζε με αυτήν βάρβαρα και αιματηρά παιχνίδια. Υπήρχαν εποχές, που στην κυριολεξία το ίδιο το σύστημα έπαιρνε ένα λεπίδι και παρήγαγε σεξουαλικά ιδιόμορφους ανθρώπους. Τους παρήγαγε το ίδιο, γιατί γνώριζε ότι με αυτόν τον τρόπο εξασφάλιζε τους πιο πιστούς του υπηρέτες, οι οποίοι ήταν εξαρτώμενοι από αυτό και θα έκαναν τα πάντα για την επιβίωση του συστήματος.
Υπήρχε, δηλαδή, μια διπλή συμπεριφορά απέναντί τους, η οποία δεν άλλαζε ποτέ. Τους γνώριζε, αλλά δεν τους αναγνώριζε. Το σύστημα χρησιμοποιούσε τους ομοφυλόφιλους στις δομές του, αλλά επισήμως τους καταδίωκε. Παρασκηνιακά τους προστάτευε και τους προωθούσε στην ιεραρχία του, αλλά δημοσίως τους απέρριπτε. Για να μην προκαλούν την αποστροφή και άρα και την αμφισβήτηση του συντηρητικού κόσμου απέναντι στην εξουσία και τους ανθρώπους της. Για να μην δίνουν το κακό παράδειγμα στον λαό. Για να μην γίνονται παραδείγματα απελευθέρωσης και χειραφέτησης σε έναν κόσμο, τον οποίο το σύστημα ήθελε γενικώς συντηρητικό και καταπιεσμένο. Για να μην γίνονται άσχημα πρότυπα για τον μαζάνθρωπο.
Μπορεί ο ιερέας να ήταν ομοφυλόφιλος και θεομπαίχτης, αλλά τον πιστό τον ήθελε θρησκόληπτο, μονογαμικό και ομοφοβικό. Μπορεί ο πολιτικός να ήταν ομοφυλόφιλος και δωσίλογος, αλλά τον πολίτη τον ήθελε φανατικό εθνικιστή. Μπορεί ο δάσκαλος να ήταν ομοφυλόφιλος και ηδυπαθής, αλλά τον μαθητή τον ήθελε σταθερά προσκολλημένο στην οικογένειά του. Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά; Ότι, άσχετα με τον τρόπο επιλογής των στελεχών του, το σύστημα απαιτούσε από τη βάση της κοινωνίας —και μάλιστα ακόμα και με τη βία— αυτή να είναι θρησκόληπτα; συντηρητική. Να είναι εθνικιστική, πατριαρχική και εξουσιαστική. Να έχει γρήγορες και βίαιες αντιδράσεις σε όλα τα φαινόμενα, τα οποία απειλούσαν την ίδια και το σύστημα εξουσίας της.
Αυτά συνέφεραν το σύστημα και αυτά πρέσβευαν τα στελέχη του, άσχετα με τις ιδιομορφίες οι οποίες χαρακτήριζαν τους ίδιους ως πρόσωπα. Το κύτταρο της κοινωνίας, που ήταν η οικογένεια, αποτελούσε το απόλυτο θεμέλιο της κοινωνίας. Η οικογένεια, έπρεπε να εξουσιάζει τα παιδιά της μέχρι τα γεράματά τους.Μέχρι να έρθει αργά και βασανιστικά η σειρά τους να αναλάβουν αυτά την εξουσία πάνω στους επόμενους. Η οικογένεια προστατευόταν στα όρια, αν σκεφτεί κάποιος ότι η Καθολική Εκκλησία αρνούνταν δια ροπάλου το διαζύγιο. Πάνω σε αυτήν τη σκληρή οικογένεια χτιζόταν μια επίσης σκληρή κοινωνία, η οποία απαιτούσε από τα μέλη της συγκεκριμένη συμπεριφορά. Απαιτούσε να είναι εγκρατείς, τίμιοι, φιλόπονοι, λιτοδίαιτοι, οικονόμοι, πατριώτες κλπ.. Άλλωστε, δεν έπρεπε να αμαρτάνει, γιατί θα έχανε την ευκαιρία για την επόμενη ζωή.
Θρησκεία και πολιτική εξυπηρετούσαν την ίδια φιλοσοφία
Έδεναν μεταξύ τους, για να προστατεύουν τον σχεδιασμό του συστήματος. Αυτά πρέσβευαν οι σκληροί του συστήματος και οι σκληρότεροι ήταν αυτοί, οι οποίοι στο προσωπικό επίπεδο δεν τους αφορούσαν όλα αυτά. Αυτοί, οι οποίοι ήταν επισήμως άγαμοι, ταγμένοι είτε στον Θεό είτε στην ιδεολογία και στη μεγάλη τους πλειοψηφία ομοφυλόφιλοι. Αυτοί, οι οποίοι ήταν σπάταλοι, βουλιμικοί, άτιμοι, τεμπέληδες και όταν τους βόλευε και λίγο προδότες. Αυτοί αναλάμβαναν να προστατεύσουν την κοινωνία από τους δούλους τής σάρκας, οι οποίοι την απειλούσαν. Να την προστατεύσουν από τους διεστραμμένους ομοφυλόφιλους, οι οποίοι περιφέρονταν μέσα σ’ αυτήν και την απειλούσαν με την αμαρτία τους.
Ήταν τόσο μεγάλο το πάθος της εξουσίας εναντίον της ομοφυλοφιλίας, που αρκούσε να δημοσιοποιηθεί η ιδιομορφία ακόμα και του πιο αγαπημένου παιδιού του συστήματος κι αυτός θα καιγόταν πιο γρήγορα και από χαρτοπετσέτα, όσο ισχυρός κι αν ήταν. Σήμερα —και εφόσον οι διαχρονικές ανάγκες του συστήματος στη στελέχωσή του δεν αλλάζουν— ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Ενώ η πάγια κρυφή αδυναμία του συστήματος απέναντι στους ομοφυλόφιλους ήταν και παραμένει η ίδια, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τη δημόσια συμπεριφορά του απέναντι προς αυτούς. Τη συμπεριφορά του συνολικά απέναντι σ’ αυτούς.
Η σημερινή αφύσικη κι εκκωφαντική αγάπη της Global Government προς αυτούς είναι πρωτοφανής.
Κάποτε θυσίαζαν τον οποιονδήποτε εκλεκτό τους, προκειμένου να μην προκαλέσουν την κοινωνία, ενώ σήμερα βλέπουμε τα ακριβώς αντίθετο. Σήμερα βλέπουμε κορυφαίους πολιτικούς παράγοντες να προκαλούν την κοινωνία, προκειμένου να μην δυσαρεστήσουν την ομοφυλοφιλική κοινότητα. Αυτό, όμως, είναι εξαιρετικά παράξενο. Παράξενο, γιατί το σύστημα, ως γνωστόν, δεν αλλάζει. Το ίδιο σύστημα είναι αυτό, που κάποτε έστηνε Ιερές Εξετάσεις, κυνηγώντας και καίγοντας τους διαφορετικούς και το ίδιο είναι αυτό, που σήμερα παριστάνει τον φανατικό οπαδό της πολυπολιτισμικότητας. Το ναζιστικό σύστημα, το οποίο κάποτε τους στοίβαζε στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, είναι το ίδιο με αυτό, το οποίο σήμερα στηρίζει την Μέρκελ.
Η αλλαγή της συμπεριφοράς του συστήματος απέναντι στους ομοφυλόφιλους είχε την αντανάκλασή της στη συμπεριφορά και των ιδίων των ομοφυλόφιλων. Από την απόκρυψη της ομοφυλοφιλίας πήγαμε στην προκλητική επίδειξη και την “gay-υπερηφάνεια”. Φτάσαμε στο σημείο η ομοφυλοφιλική ιδιότητα για κάποιους όχι απλά να μην εμφανίζεται ως κουσούρι αλλά αντίθετα σαν προσόν. Εγγύηση ανθρώπινης ποιότητας και κοινωνικής ευαισθησίας. Βλέπουμε Υπουργούς Εξωτερικών υπερδυνάμεων να εμφανίζονται δημοσίως με τους εραστές τους. Βλέπουμε πολιτικούς ηγέτες να έχουν συμβούλους και να συναναστρέφονται με συνδικαλιστές της ομοφυλοφιλίας. Βλέπουμε ηγέτες να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα πλειοδοτήσει στην προοδευτικότητα.
Όλα αυτά, όμως, δεν είναι φυσιολογικά. Δεν είναι φυσιολογικά, γιατί, ενώ το σύστημα, οι άνθρωποί του και άρα και οι ανάγκες του δεν έχουν αλλάξει στο παραμικρό, εντούτοις άλλαξε η συμπεριφορά τους απέναντι στην κοινωνία. Το κάθε κέντρο εξουσίας, που υπάρχει μέσα στην κοινωνία, είτε μικρό είτε μεγάλο, έχει αλλάξει τις απαιτήσεις του απέναντι στα υποζύγιά του. Άλλαξαν οι απαιτήσεις των ιερέων, των πολιτικών, αλλά και των γονέων από αυτούς, οι οποίοι βρίσκονται στη σφαίρα επιρροής και εξουσίας τους. Όλοι αυτοί απαιτούν διαφορετικά πράγματα από τους πιστούς, τους πολίτες ή από το παιδιά.
Όλα όσα δηλαδή βλέπουμε σήμερα είναι αν μη τι άλλο πρωτοφανή. Πρωτοφανή και ακραία, αν σκεφτεί κάποιος ότι φτάσαμε στο σημείο να δίνουμε στους ομοφυλόφιλους το υπέρτατο δικαίωμα της υιοθεσίας ανθρώπινων υπάρξεων. Φτάσαμε σε σημείο τόσο ακραίο, που να βγαίνουν κάποιοι σοβαροί και έξυπνοι ομοφυλόφιλοι και αντιλαμβανόμενοι τον κίνδυνο να καταδικάζουν αυτές τις διεκδικήσεις. Να βγαίνουν δημοσίως και να αμφισβητούν την ορθότητα τέτοιου είδους δικαιωμάτων. Ομοφυλόφιλοι, οι οποίοι καταλαβαίνουν ότι αυτές οι ακρότητες δεν μπορεί να έχουν μακροχρόνια διάρκεια και ότι ενδεχόμενη έκρηξη της κοινωνίας θα στραφεί τελικά εναντίον τους.
Παγκόσμια παρακμή και κοινωνικός εκφυλισμός.
Σε έναν πλανήτη, που από καιρού εις καιρόν βυθιζόταν στο αίμα από την ιδεοληψία και τη μισαλλοδοξία, η σημερινή καταναλωτική ειρήνη είναι περίεργη. Κάποτε για θρησκείες και ιδεολογίες πλημμύριζε ο τόπος αίματα. Αν μην τι άλλο οι καιροί έδειχναν πιο “πνευματικοί”. Σήμερα όλα αυτά δεν ισχύουν. Ο κόσμος έπαψε να ασχολείται με τα πνευματικά πράγματα. Ασχολείται με την ύλη. Δεν γνωρίζει, για παράδειγμα, σε τι διαφέρει το Καθολικό από το Ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα, αλλά σίγουρα ξέρει πού διαφέρει το iPhone 5 από το Samsung Galaxy S3. Πιο πολλοί άνθρωποι συγκρούονται σήμερα ως followers προϊόντων, παρά ως followers ιδεολογιών.
Φτάσαμε στο σημείο να μην ενδιαφέρει κανέναν η πίστη ή η πεποίθηση του άλλου. Τους ενδιαφέρει μόνον η ύλη. Η φίρμα στο μπλουζάκι, το αξεσουάρ ή το αυτοκίνητο. Παλιά οι ιδεολογίες ήταν αυτές, οι οποίες δίχαζαν τις κοινωνίες και σήμερα το ίδιο γίνεται με τα προϊόντα. Σήμερα ιδέες γίνονται τα ίδια τα αντικείμενα. Σήμερα πιο πολλές ενεργές οργανώσεις υπάρχουν από φίλους αυτοκινήτων, υπολογιστών ή έξυπνων τηλεφώνων από παραθρησκευτικές ή κομματικές οργανώσεις. Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Χτίζονται επί χρόνια, όχι επειδή αυτό ήταν μια νομοτέλεια, την οποία δεν θα μπορούσε να αποφύγει η ανθρώπινη κοινωνία στην πορεία της, αλλά επειδή το ίδιο το σύστημα το επέτρεψε.
Όμως, όλα αυτά είχαν και τις παράπλευρες συνέπειές τους, οι οποίες ήταν απόλυτα αρνητικές. Η ύλη δεν είναι τζάμπα. Η ύλη δεν είναι ιδέα, για να μοιράζεται δωρεάν. Η ύλη κοστίζει και αυτός, που είναι δούλος της, σύντομα αλυσοδένεται. Αυτοί, οι οποίοι την εμπορεύονται, δεν δοξάζονται απλά, αλλά γίνονται παγκόσμια μονοπώλια και αυτοί, οι οποίοι την αγοράζουν, δεν λυτρώνονται, αλλά χρεώνονται. Οι λαοί —για λόγους που θα δούμε παρακάτω— έχασαν το μέτρο που πάντα τους χαρακτήριζε και βυθίστηκαν στα χρέη. Έννοιες εμετικές, όπως το “shopping therapy” μπήκαν στις ζωές μας και στα σπίτια μας από μυστικές πόρτες, που κανένας δεν γνωρίζει ποιοι και γιατί τις άνοιξαν.
Όμως, όταν κάτι νέο μπαίνει στη ζωή μας, κάτι παλιό πρέπει να βγει. Δεν μπορείς να είσαι διεθνιστής, άθεος, υλιστής, καιροσκόπος και κυνηγός της ευκαιρίας και αυτό να μην έχει συνέπειες. Έννοιες όπως ο πατριωτισμός, η ηθική, η φιλοτιμία ή η φιλοπονία χάθηκαν στις μέρες μας. Ο κόσμος έχει γίνει δούλος τού χρήματος και της ύλης. Άλλαξαν τα πρότυπα της κοινωνίας. Αυτοί, οι οποίοι ζούσαν τις ζωές τους τίμια και ασκητικά, θεωρώντας ως υπέρτατο αγαθό το καλό όνομα στην κοινωνία, εξαφανίστηκαν από τον ορίζοντα.
Κυρίαρχοι της σημερινής εποχής έγιναν οι έξυπνοι με τις έξυπνες λύσεις. Τα μπατάκια και τα λαμόγια. Αυτοί, οι οποίοι ψηφίζουν όχι αυτούς που πιστεύουν, αλλά αυτούς που τους υπόσχονται διορισμό. Αυτοί, οι οποίοι παίρνουν τα δάνεια όχι για να επενδύσουν στις δουλειές τους, αλλά για να πάνε διακοπές. Αυτοί, οι οποίοι παίρνουν τα έξυπνα προγράμματα όχι γιατί εξυπηρετούν τις ανάγκες τους, αλλά για να πάρουν δωρεάν τις έξυπνες συσκευές. Τα προφανή αδιέξοδα, στα οποία εξ’ αρχής οδηγούσαν όλα αυτά, απλά τα διέγραφαν από το κάδρο. Δεν θέλουν να τα γνωρίζουν. Οι πάντες έχουν υιοθετήσει τη φιλοσοφία του τύπου: “Ζήσε τη στιγμή” “Μια ζωή την έχουμε” κλπ.Ένας πραγματικός μεσαιωνικός Αντιμεσαίωνας. Από το μεσαιωνικό άκρο του “μην ζήσεις καθόλου, για να ζήσεις στην αιωνιότητα”, περάσαμε στο αντίθετο άκρο του τύπου “ζήσε σαν να μην υπάρχει αύριο”.
Όλα αυτά, όμως, για να γίνουν, θα έπρεπε να πάψουν να λειτουργούν τα συμβατικά κέντρα παραγωγής “προτύπων”. Τα παλιά “κατηχητικά” ή τα σχολεία, τα οποία ήταν υπεύθυνα για την προβολή προτύπων, έπαψαν να λειτουργούν με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσαν. Τα πρότυπα έφυγαν από τα χέρια των ιερέων, των δασκάλων και των γονέων και ήταν πλέον στα χέρια των διαφημιστών και των εμπόρων. Δεν χρειαζόταν καν το παιδί να πάει στα κέντρα προβολής των νέων προτύπων. Τα ίδια αυτά κέντρα κατόρθωναν και —μέσω της τηλεόρασης— έμπαιναν μέσα στα σπίτια. Το νέο κατηχητικό άρχιζε από νωρίς το πρωί με τις ηλίθιες των πρωινών καφέδων. Εκεί θα μάθαιναν από τις αγράμματες και τις βιζιτούδες τι είναι must και τι δεν είναι. Εκεί διαγωνίζονταν μεταξύ τους οι βίζιτες με τις αδερφές για το ποια θα είναι πιο χρήσιμη για τη σύγχρονη νοικοκυρά, μητέρα και σύζυγο.
Ξαφνικά, δηλαδή, τα προηγούμενα πρότυπα της κοινωνίας έγιναν αφελείς, βλάκες και κορόιδα. Όχι απλά δεν παρέμειναν κατά κάποιο τρόπο δευτερεύοντα ή παράλληλα πρότυπα αλλά απαξιώθηκαν τελείως, εμφανιζόμενα σαν τα απόλυτα αντιπρότυπα. Ο κοινός εργαζόμενος, ο οποίος με τον κόπο του εξασφάλιζε ένα τίμιο μεροκάματο, δεν ήταν πλέον πρότυπο. Κορόιδο ήταν. Πρότυπο ήταν ο κοπρίτης, ο οποίος —με χαρτζιλίκι του μπαμπά— έπαιρνε ένα sleeping bag και περίμενε επί τέσσερα μερόνυχτα έξω από ένα μαγαζί και να πάρει από τους πρώτους το πρώτο iPhone 5. Πρότυπο δεν ήταν πλέον ο πλούσιος, που γινόταν ευεργέτης της κοινωνίας, αλλά ο διαπλεκόμενος, που γινόταν πλούσιος εις βάρος της κοινωνίας. Πρότυπο δεν ήταν ο γονέας, που μαθαίνει στο παιδί του να είναι τίμιο, δίκαιο και φιλόπονο, αλλά ο γονέας εκείνος, που θα πήγαινε στην τράπεζα να πάρει ένα δάνειο, για να το στείλει πρώτα διακοπές και μετά για σπουδές στην κοινωνιολογία.
Τίποτε από αυτά που συνέβησαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν δεν είναι τυχαίο και η απόδειξη είναι πολύ εύκολη να εξαχθεί. Τυχαίο θα ήταν, αν, για παράδειγμα, όλα αυτά συνέβαιναν μόνον στην Ελλάδα. Αν η Ελλάδα, μετά από ένα μακρύ ταξίδι αιώνων, έδειχνε να κουράζεται και ως εκ τούτου ο λαός έτεινε προς τον εκφυλισμό. Δεν συμβαίνει όμως αυτό. Αυτά, τα οποία έγιναν στην Ελλάδα, έγιναν παντού. Δεν έχασαν μόνον οι Έλληνες τον κοινωνικό προσανατολισμό τους. Ό,τι ισχύει για την Ελλάδα ισχύει παντού στον κόσμο. Τα ίδια προβλήματα, τα οποία αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία, τα αντιμετωπίζει και η ιταλική, η ισπανική, η γερμανική, η βρετανική κλπ. Οι πάντες είναι βυθισμένοι στο ίδιο τέλμα.
Οι ίδιοι διεφθαρμένοι ηγέτες —από τα ίδια Κολέγια— κυβερνάνε όλα τα κράτη. Οι ίδιες τράπεζες —ελεγχόμενες από τους ίδιους διεθνείς τοκογλύφους— έχουν καταπιεί όλες τις εθνικές οικονομίες. Τα ίδια προβληματικά σχολεία παράγουν παντού νέους θρασείς, φυγόπονους, ανιστόρητους, αγράμματους και τεμπέληδες. Τα ίδια προβληματικά τηλεοπτικά κανάλια αναπαράγουν τις ίδιες συμβουλευτικές πρακτικές. Τα αποτελέσματα είναι τραγικά για όλους. Βλέπουμε το απόλυτο παράδοξο να κυριαρχεί 50% ανεργία στους νέους και δεν παίρνει φωτιά το σύμπαν; Μιλάει ο Σούλτς για σωτηρία τραπεζών, που προϋποθέτει τη θυσία μιας γενιάς και δεν κλονίζεται η ήπειρος; Ό,τι πιο ισχυρό, πιο υγιές και φουριόζικο έχει το ανθρώπινο είδος περιμένει από τους γέρους να το ελεήσουν για να ζήσει; Φωτιά έπρεπε να έχει πάρει η Ευρώπη και όχι μόνον. Όλα αυτά κάπου οφείλονται. Κάποιος έδωσε την αδράνεια στη νεολαία. Κάποιος αλλοίωσε τα χαρακτηριστικά της και την ελέγχει.
Ομοφυλοφιλία και Νέα Τάξη.
Μέσα σε αυτόν τον πραγματικό κυκεώνα των αλλαγών αυτοί, οι οποίοι επωφελήθηκαν στον μέγιστο βαθμό, ήταν τα παλιά παραπαίδια της κοινωνίας. Οι παρεξηγημένοι της κοινωνίας. Οι ομοφυλόφιλοι, οι οποίοι επί αιώνες έπεφταν θύματα διωγμών και διακρίσεων. Αυτό είναι το πρώτο, που φαίνεται ότι άλλαξε στις ημέρες μας και μάλιστα με τον πιο θεαματικό τρόπο. Προκλητικό θα λέγαμε για κάποιους. Ο ομοφυλόφιλος είναι το απόλυτα προστατευμένο “είδος” της Νέας Τάξης. Μια πραγματική “Ιερή Αγελάδα” οι πρώην παρεξηγημένοι και κατατρεγμένοι; Από τα αλώνια στα σαλόνια; Γιατί άραγε τις τελευταίες δεκαετίες συνέβη αυτό, το οποίο δεν συνέβη ποτέ και σε καμία κοινωνία εδώ και χιλιάδες χρόνια; Σε τι διαφέρει η σημερινή κοινωνία από το σύνολο των κοινωνιών της ιστορίας; Πώς είναι δυνατόν μια σκληρή και δογματική κοινωνία, όπως είναι η χριστιανική, η οποία έβλεπε με προκατάληψη και εχθρικότητα έναν άνθρωπο που απλά είχε την “ατυχία” να είναι αριστερόχειρας, να γίνει τόσο φιλική και γενναιόδωρη με ανθρώπους πραγματικά ιδιόμορφους, όπως είναι οι ομοφυλόφιλοι;
Η αλλαγή αυτή οφείλεται σε συμφέροντα. Στα συμφέροντα των ισχυρών συγκεκριμένα. Σε αυτά τα συμφέροντα κρύβονται όλες οι απαντήσεις που μας ενδιαφέρουν. Συμφέρει στους ισχυρούς της Νέας Τάξης να επιβληθεί στην κοινωνία ο τρόπος λειτουργίας και σκέψης των ομοφυλοφίλων. Τους συμφέρει απ’ όλες τις απόψεις. Τους συμφέρει οικονομικά, εμπορικά και στρατηγικά. Οι ομοφυλόφιλοι, λόγω της ιδιομορφίας τους, μπορεί να μην γίνουν ποτέ κοινωνικά πρότυπα, αλλά, ως καταναλωτικά πρότυπα, είναι τα ιδανικά. Εδώ βρίσκεται όλο το μυστικό. Να καταλάβει κάποιος τον λόγο που ένας ομοφυλόφιλος μπορεί να είναι το ιδανικό καταναλωτικό πρότυπο της Νέας Τάξης. Της υλιστικής Νέας Τάξης, η οποία δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο πέρα από τις εισπράξεις. Αυτό, για να το καταλάβει, θα πρέπει να γνωρίζει τα χαρακτηριστικά της ίδιας της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Θα πρέπει να γνωρίζει τα χαρακτηριστικά των κυρίαρχων αυτής της Τάξης. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων είναι η τάξη των τραπεζιτών και των τοκογλύφων και από τα συμφέροντα αυτών των παραγόντων μπορούμε να καταλάβουμε τον έρωτά τους για τους ομοφυλόφιλους.
Ο ομοφυλόφιλος είναι από τη φύση του απόλυτα εξαρτώμενος από το cash flow, που θα έλεγε και ένας αμερικανοσπουδαγμένος. Είναι απόλυτα εξαρτώμενος από το χρήμα. Αναγκαστικά. Η ζωή του όλη είναι βασισμένη πάνω στο χρήμα. Η “ευτυχία” του είναι εφικτή μόνον μέσω αγοραπωλησίας και οι αγοραπωλησίες γίνονται μόνον με χρήμα. Πολύ χρήμα. Χωρίς χρήμα απλά δεν έχει οξυγόνο για να ζήσει. Γιατί δεν μπορεί να σταθεί όρθιος, δεν μπορεί να στηρίξει τηΝ παρά- φύση του. Αν, δηλαδή, ένας φυσιολογικός άνθρωπος θα μπορούσε να ζήσει ανέξοδα μόνον με τον έρωτα και λίγο ψωμάκι, ο ομοφυλόφιλος δεν μπορεί, γιατί πρέπει να αγοράσει και το σεξ.
Αν, δηλαδή, η έκφραση “ζω μόνον με τον έρωτα” υπονοεί για κάποιον ότι περιορίζει οριακά τα έξοδά του, για τους ομοφυλόφιλους αυτό σημαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ο έρωτας για τους ομοφυλόφιλους είναι η απόλυτη έκφραση της χλιδής. Αν για τον φυσιολογικό άνθρωπο ο έρωτας είναι το δωρεάν —και από εκεί και πέρα η χλιδή χτίζεται, με ένα μεγάλο σπίτι, ένα καλό αυτοκίνητο ή ένα επώνυμο ρούχο— για τον ομοφυλόφιλο ισχύουν τα ακριβώς αντίθετα. Για τον ομοφυλόφιλο το φτηνό είναι το αυτοκίνητο ή το σπίτι ή το ρούχο, το ακριβό είναι ο “έρωτας”. Αυτό είναι το ακριβό, γιατί πάντα, όταν αγοράζεις ανθρώπους, αυτοί κοστίζουν πιο πολύ από τα σπίτια και τα αυτοκίνητα.
Αυτή η διαμετρικά αντίθετη θέση τους στην κοινωνία είναι και αυτήν που τελικά καθορίζει και τον ρόλο τους μέσα σ’ αυτήν. Οι ομοφυλόφιλοι είναι εκ των δεδομένων αναγκασμένοι να τρέχουν σε έναν καταναλωτικό στίβο,γιατί μόνον σε αυτόν τον στίβο μπορούν να έχουν την όποια ανταγωνιστικότητα θα μπορούσαν ποτέ να αποκτήσουν. Έχουν συμφέρον να βάλουν την κοινωνία σε αυτήν τη λογική, για να έχουν ελπίδες επιβίωσης. Λογικό είναι αυτό. Αν δεν υπάρχει στίβος, για να δείξουν τα προσόντα τους, δεν τους βλέπει κανείς. Από τη στιγμή που πρέπει —στην προσπάθεια εξασφάλισης συντρόφου— να ανταγωνιστούν τις φοβερές και τρομερές γυναίκες, πρέπει να εξασφαλίσουν τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για τους ίδιους. Συνθήκες, οι οποίες θα τους δίνουν κάποια συγκριτικά πλεονεκτήματα απέναντι σ’ αυτές.
Αυτές οι ιδανικές συνθήκες για τους ομοφυλόφιλους είναι ταυτόχρονα ιδανικές και για τις δυνάμεις της αγοράς. Ιδανικές για τους τραπεζίτες και τους εμπόρους. Ιδανικές γι’ αυτούς που θησαυρίζουν από τη σπατάλη και την υπερκατανάλωση. Ιδανικές γι’ αυτούς, οι οποίοι εμπορεύονται χρήμα και προϊόντα τα οποία δήθεν έχουν τη δύναμη να πραγματοποιούν τα ανθρώπινα όνειρα. Αντιλαμβανόμαστε ότι η αγωνία των ομοφυλοφίλων να επιβιώσουν, όπως επέλεξαν να ζήσουν, τους κάνει χρήσιμους για την υπερεθνική Global Government. Τους λόγους δεν χρειάζεται να τους αναλύσουμε εμείς. Το έκαναν χιλιάδες χρόνια πριν οι αρχαίοι Έλληνες. Αυτοί, οι οποίοι δήθεν —σύμφωνα με τους Αγγλοσάξονες και τον κολεγιόπαιδα Νίκο Δήμου— ήταν στο σύνολό τους ανώμαλοι και gay.
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν εντοπίσει από πολύ νωρίς την επικινδυνότητα των ομοφυλοφίλων για το κοινωνικό σύνολο. Γιατί ήταν επικίνδυνοι; Γιατί, όπως είπαμε, διέφεραν από τους υπόλοιπους ανθρώπους και όχι μόνον στα γούστα. Ενώ για τους κοινούς ανθρώπους το να ζήσουν μια πλήρη ζωή ήταν σχετικά φτηνή υπόθεση, για τους ομοφυλόφιλους δεν ίσχυε το ίδιο. Αυτοί, για να ζήσουν με μια ανάλογη πληρότητα, έπρεπε να έχουν χρήματα.Έπρεπε να έχουν άφθονα χρήματα, για να αγοράσουν αυτό, το οποίο δεν πουλιέται ούτε εύκολα ούτε φτηνά και το οποίο είναι ο άνθρωπος. Άρα; Άρα, ήταν επικίνδυνοι όταν ασκούσαν εξουσία και βρίσκονταν πολύ κοντά στα δημόσια ταμεία. Οι Αρχαίοι Έλληνες θανάτωναν όποιον ομοφυλόφιλο απέκρυπτε την ιδιομορφία του και αναλαμβάνανε δημόσιο αξίωμα. Θεωρούσαν απολύτως δεδομένο ότι —την πρώτη στιγμή που θα μπορούσε— θα επιχειρούσε να κλέψει τα ταμεία, να προδώσει την πατρίδα ή να κάνει υπέρβαση εξουσίας, προκειμένου να απολαύσει τον πανάκριβο στόχο του.
Αυτή βέβαια είναι και η τραγική ειρωνεία της όλης υπόθεσης. Οι Δυτικοί χρέωσαν την ομοφυλοφιλία στους αρχαίους Έλληνες, ενώ οι Έλληνες ήταν απόλυτα εχθρικοί απέναντι στους ομοφυλόφιλους. Θανάσιμα εχθρικοί. Γαλουχημένοι με μια παιδεία σχεδόν αποστειρωμένη από οτιδήποτε ομοφυλοφιλικό. Διαπαιδαγωγημένοι με ένα Έπος, το οποίο περιγράφει με απίστευτες λεπτομέρειες μια μακρόχρονη πανεθνική εκστρατεία ανδρών, δεν υπάρχει ούτε ένα υπονοούμενο για ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Δέκα χρόνια ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του περιφέρονταν στις θάλασσες και δεν υπάρχει ούτε μία σκιά στις μεταξύ τους σχέσεις.
Ψιλά γράμματα για τους Γκέμπελς της αθλιότητας.
Κάποιοι καραγκιόζηδες ενοχοποίησαν τη σχέση Αχιλλέα και Πάτροκλου, ενώ δεν υπάρχει ούτε η θεωρητική πιθανότητα να ήταν ένοχη. Δεν το δέχεται η στατιστική της ανθρώπινης ψυχολογίας. Σχέση αγαπημένων παιδιών, που τυγχάνουν συγγενείς και μεγαλώνουν μαζί, δεν υπάρχει πιθανότητα να μεταλλαχθεί σε ομοφυλοφιλικό έρωτα. Ακόμα κι αν ο ένας παρεξηγήσει τη σχέση, αποκλείεται να το αποδεχθεί ο άλλος. Χαλάει η φιλία και τελειώνει το παραμύθι. Δεν υπάρχει ούτε η μαθηματική πιθανότητα να υπάρχει ταυτόχρονη αλλαγή. Καρναβάλια οι σοβαροί άνθρωποι δεν γίνονται και πιο σοβαροί άνθρωποι από τους ήρωες, οι οποίοι αγωνίζονται για τις ιδέες τους, δεν υπάρχουν.
Στην περίπτωση μάλιστα των Επών δεν χρειάζεται καν να το υποθέσεις. Το λέει και η ίδια η Βρισηίδα στο μοιρολόι της για τον Πάτροκλο. Τον θεωρεί αυτό, το οποίο οι Αγγλοσάξονες ονομάζουν “Best Man” και είναι πιο ταιριαστό από τη λέξη κουμπάρος, που χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι Έλληνες. Ήταν ο αγαπημένος κοινός φίλος ενός ζεύγους. Ήταν αυτός, ο οποίος της είχε υποσχεθεί πως θα την πάντρευε με τον φίλο του όταν θα τελείωνε ο πόλεμος. Ήταν ο φίλος του ζεύγους. Αυτήν τη σχέση ενοχοποίησαν οι σύγχρονες αδερφές. Στην εποχή που υπήρχαν μόνον κίναιδοι και οι πληρωμένοι εραστές τους, αυτοί εντόπιζαν Bi έξω από τα τείχη της Τροίας.
Γιατί επένδυσε η Νέα Τάξη στους ομοφυλόφιλους;
Ο ομοφυλόφιλος τους είναι απόλυτα χρήσιμος για την Νέα Εποχή, γιατί την ευνοούν τα χαρακτηριστικά του.Κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορεί να λειτουργήσει σαν λαγός. Είναι από τη φύση του υπερκαταναλωτικός και η ιδιομορφία της φύσης του τον κάνει ακραιφνή οπαδό της απόλυτης —σε βαθμό υποχοντρίας— καθαριότητας. Είναι απόλυτα προσηλωμένος στο γράμμα της μόδας και το ίδιο προσηλωμένος είναι και στην τελευταία λέξη της τεχνολογίας στον τομέα της αισθητικής. Οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι μόνον οι πρώτοι, που θα μάθουν ποια θα είναι η μόδα και τι θα φορεθεί —και σε ποιο χρώμα— την κάθε χρονιά, είναι κι αυτοί που θα μάθουν πρώτοι ποια μέθοδος αρωματισμού, αποτρίχωσης, απολέπισης ή καθαρισμού είναι η πιο αποτελεσματική.
Αυτά όλα έχουν την εξήγησή τους. Σ’ ό,τι αφορά το πρώτο —και άρα την υπερκατανάλωση— είναι φυσικό για τον ομοφυλόφιλο να είναι υπερκαταναλωτικός. Γιατί; Γιατί συμβαίνει στη φύση. Ο ομοφυλόφιλος πρέπει να είναι πάντα ντυμένος στο απόλυτο, για τον ίδιο λόγο που ένα παγώνι κάνει επίδειξη των φτερών του. Γιατί με αυτόν τον τρόπο προκαλεί την προσοχή των θηραμάτων του. Κάνει επίδειξη πλούτου. Στοχοποιεί μη φυσιολογικούς στόχους και αυτό τον αναγκάζει να χρησιμοποιεί μη φυσιολογικά μέσα. Αν για μια γυναίκα αρκεί να δείξει λίγη γάμπα, αφήνοντας μια υπόσχεση για πλούσια προσωπικότητα, για τον ομοφυλόφιλο, που έχει τον ίδιο στόχο, αυτό δεν ισχύει. Οι γάμπες του δεν ελκύουν ούτε τις μύγες. Αυτός πρέπει να δείξει επώνυμο σακάκι, αφήνοντας μια υπόσχεση για χοντρό πορτοφόλι. Δεν τον ενδιαφέρει αν με αυτόν τον τρόπο έλκει το κατακάθι της κοινωνίας. Τον ενδιαφέρει ότι κάτι έλκει τη στιγμή που η επιλογή του τον περιορίζει στο μη φυσιολογικό.
Έχοντας λοιπόν την ανάγκη να ξοδέψει άπειρα χρήματα στην επίδειξη, σπρώχνει τα πράγματα προς την κατεύθυνση που τον ευνοούν. Έχοντας την ανάγκη να τρέξει, προσπαθεί να μετατρέψει την αγορά σε στίβο. Τον ομοφυλόφιλο δεν τον συμφέρει η στατικότητα. Δεν τον συμφέρει μια σφικτή, μετρημένη, ιδεαλιστική και εγκρατής κοινωνία. Δεν τον συμφέρει μια συντηρητική κοινωνία με σταθερότητα στις απόψεις και στα γούστα της. Αυτός έχει ανάγκη τα ακριβώς αντίθετα. Έχει ανάγκη το νέο, γιατί αυτό δίνει κίνηση και η κίνηση του επιτρέπει να δείχνει το χρήμα του και άρα να επιδεικνύεται. Έχει ανάγκη το μεταβλητό, το οποίο πρέπει να το αγοράζεις συνέχεια.Έχει ανάγκη να δημιουργηθεί στίβος, ο οποίος θα του επιτρέπει αυτήν την επίδειξη. Εκ των δεδομένων, δηλαδή, ένας ομοφυλόφιλος είναι οπαδός της μόδας. Οπαδός όχι λόγω γούστου, αλλά λόγω ανάγκης.
Οπαδός της καταιγιστικής μόδας. Έχει ανάγκη τη γρήγορη εναλλαγή των τάσεων της μόδας, γιατί μπορεί να την παρακολουθεί και άρα να διατηρεί μόνιμα την καλή βιτρίνα του. Ο ομοφυλόφιλος πρέπει να είναι —αλλά κυρίως να φαίνεται— πλούσιος. Πλούσιος δεν φαίνεται κάποιος, επειδή φοράει ένα πανάκριβο και πανέμορφο πουλόβερ.Πλούσιος φαίνεται κάποιος, όταν αλλάζει συνέχεια τα πανάκριβα πουλόβερ. Ελάχιστα τον ενδιαφέρει αν αυτά είναι όμορφα ή άσχημα. Έτσι κι αλλιώς η αξία τους είναι εφήμερη και άρα μέσα από τους κύκλους της μόδας το επόμενο μπορεί να είναι κι ομορφότερο.
Ο ομοφυλόφιλος είναι επίσης μανιακός της προσωπικής περιποίησης και βέβαια της σωματικής καθαριότητας. Αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο και δεν αφορά κάποιους προσωπικά. Θέμα επιβίωσης είναι για την ιδιότητά τους. Οι ομοφυλόφιλοι, είτε θέλουν να το παραδεχθούν είτε όχι, πάντα κινούνται στα πλαίσια του αγοραίου έρωτα. Με την καθαριότητά τους φιλοδοξούν να διευκολύνουν κάποιον στην απόφασή του να τους εξυπηρετήσει. Να τον δελεάσουν —έστω και ελάχιστα— εφόσον έτσι κι αλλιώς τους απεχθάνεται και αυτό που κάνει το κάνει από ανάγκη και για το χρήμα
Κάνει που κάνει κάτι απεχθές, να μην το κάνουν απεχθέστερο με την προσωπική τους οσμή. Τα σωματικά υγρά και οι οσμές που αναδίδουν τα ανθρώπινα σώματα ξυπνούν μνήμες και αυτό είναι αρνητικό για τους ομοφυλόφιλους. Με τη συνεχή σωματική περιποίηση απαλλάσσονται από κάθε φυσική οσμή και τείνουν προς τη μυρωδιά των πορνών, ώστε οι όποιες μνήμες του θηράματός τους να είναι ευνοϊκές γι’ αυτούς. Αυτό είναι το ζητούμενο γι’ αυτούς. Να κλείνουν τα μάτια οι πρόθυμοι και η μυρωδιά να τους παραπλανεί. Γι’ αυτόν τον λόγο, ενώ οι ίδιοι είναι καθαροί και αρωματισμένοι, δεν εκφράζουν μια αντίστοιχη απαίτηση από την πλευρά του άλλου. Τα αρσενικά τα θέλουν να μυρίζουν ως αρσενικά. Οι ίδιοι δεν θέλουν να μυρίζουν ως τέτοιοι, γιατί δεν θα αρκούν πλέον τα κλειστά μάτια.
Απλά πράγματα. Το target group τους δεν είναι και ιδιαίτερα απαιτητικό. Όσο κι αν αυτό το οποίο λέμε φαίνεται προσβλητικό, δεν παύει να είναι μια αλήθεια. Η ομοφυλοφιλία, όπως και να την παρουσιάζουν οι λάτρες του politically correct, ποτέ δεν θα πάψει να είναι κάτι το μη φυσιολογικό. Οτιδήποτε μη φυσιολογικό αναγκαστικά είναι καταδικασμένο να κινείται στο απόλυτο κοινωνικό περιθώριο. Ως εκ τούτου οι εραστές των ομοφυλοφίλων ανήκουν σε μια περιθωριακή κοινωνική μερίδα.
Στην πραγματικότητα είναι ένα μικρό σκαλί, πάνω από την απλή κτηνοβασία.
Κοινή λογική είναι. Εδώ δεν υπάρχει γούστο. Υπάρχει ανωμαλία.
Δεν είναι “μου αρέσουν οι μελαχρινές ή οι λευκές, αλλά πάω καί με ξανθιές καί με μαύρες”. Εδώ μιλάμε για άλλο είδος. Στο ίδιο είδος ανήκουν οι θηλυκοί και οι αρσενικοί άνθρωποι μόνον όταν κινούνται φυσιολογικά. Όταν δεν συμβαίνει αυτό, πηγαίνουμε σε άλλο επίπεδο ανάλυσης. Σε ένα ζεύγος, όπου μόνον ο ένας είναι ομοφυλόφιλος, ο άλλος είναι μια παραλλαγή κτηνοβάτη, γιατί ο άνθρωπος είναι επίσης κτήνος. Όταν κάνεις σεξ, όχι επειδή το θέλεις, αλλά επειδή συμφέρει, υπάρχει πορνεία. Όταν κάνεις σεξ με ένα άλλο θηλαστικό, όχι επειδή σε οδηγεί το ερωτικό ένστικτο, αλλά για οποιονδήποτε άλλο λόγο, υπάρχει κτηνοβασία.
Είτε λοιπόν αυτό το αδιάφορο σεξουαλικά θηλαστικό είναι μια τετράποδη κατσίκα είτε ένας δίποδος τριχωτός ουραγκοτάγκος είτε ένας δίποδος άτριχος ομοφυλόφιλος, έχουμε κτηνοβασία Κτηνοβάτες επί πληρωμή είναι οι εραστές των ομοφυλοφίλων. Πιο ανώμαλοι από τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους. Όμως, όπως κι αν παρουσιάσουν την κατάστασή τους, τίποτε δεν αλλάζει. Όπως γράφουν και τα γκράφιτοι στους τοίχους. “Τα σκατά δεν γίνονται λουκούμια, αν τα πασπαλίσεις με ζάχαρη”. Το ίδιο συμβαίνει και με την ομοφυλοφιλία. Όσο κι αν την εξωραΐσουν, παραμένει βαθιά μέσα στο κοινωνικό περιθώριο. Όταν τελειώσουν τα χρήματα του ομοφυλόφιλου, τελειώνουν και τα καύσιμά του. Μετά, ξανά στα γνωστά στέκια. Δεν είναι τυχαίο που ο κυνηγότοπός των ομοφυλοφίλων πάντα ήταν τα ΚΤΕΛ, τα τσοντάδικα ή οι στρατώνες, όπου βρίσκεις αγροίκους, πεινασμένους και απελπισμένους άνδρες. Τώρα τελευταία —και λόγω παγκοσμιοποίησης— αυξημένη κίνηση έχουν και τα στέκια των λαθρομεταναστών. Οι πιο φτηνοί και αποδοτικοί από τους κτηνοβάτες.
Πρόοδος ήταν για κάποιους από αυτούς τους λαθρομετανάστες ακόμα και το σεξ με άνθρωπο. Πολλοί από τους σημερινούς λαθρομετανάστες, οι οποίοι περιφέρονται ανάμεσά μας, η μόνη σχέση, που άφησαν πίσω στις θρησκόληπτες και θανατηφόρες κοινωνίες τους, ήταν αυτή που είχαν με την κατσίκα του γείτονα. Αυτοί δεν έχουν πρόβλημα να κάνουν σεξ με ομοφυλόφιλους. Το δίποδο, έστω κι αν ανατομικά δεν είναι όπως πρέπει, τουλάχιστον είναι άνθρωπος. Όταν κάποιος μπορεί και πηδάει από την αγαμία ένα βρομερό γουρούνι, θα το κάνει ευκολότερα με έναν αρωματισμένο Gay. Τέτοιο ήταν και το κτήνος της Πάρου. Αφού έκανε την πρόοδο να επιβιώσει, κάνοντας σεξ με αρσενικά, γέρικα, άτριχα δίποδα, είπε να κάνει την υπέρβαση. Επιχείρησε να έρθει σε επαφή με θηλυκό όν και δοκίμασε να το πετύχει με το πιο αθώο κι αβοήθητο.
Τέτοιοι άνθρωποι είναι οι στόχοι των ομοφυλοφίλων. Σαν κι αυτόν που έσφαξε τον Σεργιανόπουλο. Οι απελπισμένοι, οι φτωχοί, οι αδίστακτοι και οι στερημένοι είναι οι στόχοι τους. Αυτοί, που θέλουν να επιβιώσουν πάση θυσία ή να πετύχουν στη ζωή τους bypass. Να παρακάμψουν τις διαδικασίες και να ζούνε με πλούσια χαρτζιλίκια, χωρίς να δουλεύουν. Αυτοί, οι οποίοι φτάνουν στη μεγαλούπολη με έναν σάκο —άγνωστοι μεταξύ αγνώστων— και πρέπει να βολευτούν χωρίς χρήματα, χωρίς στέγη, χωρίς γνωριμίες και συστάσεις. Αυτοί, οι οποίοι θέλουν με μέσον να μπουν σε σαλόνια και γραφεία, στα οποία φυσιολογικά δεν θα μπορούσαν να μπουν ούτε ως σερβιτόροι. Τέτοια διαβατήρια εύκολης επιτυχίας μοιράζουν οι ομοφυλόφιλοι και αυτό πρέπει να το δείχνουν με τον πλούτο τους.
Το επιχείρημα ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι πλέον πολλοί και στις επιλογές τους δεν επηρεάζουν την κοινωνική λειτουργία, είναι τουλάχιστον αφελές. Τα υπονοούμενα του τύπου “όλοι οι άνδρες λίγο-πολύ είναι ύποπτοι κρυπτοομοφυλόφιλοι” είναι εκ του πονηρού, για να εξασφαλίζουν άλλοθι στους κτηνοβάτες. Είναι σαν να λένε οι γυναίκες ότι “δεν έχουμε ανάγκη τους άνδρες, γιατί υπάρχουν πολλές γυναίκες”. Δεν ενδιαφέρουν οι γυναίκες τις γυναίκες. Οι άνδρες τους ενδιαφέρουν. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ομοφυλόφιλους. Δεν ενδιαφέρουν τους ομοφυλόφιλους οι ομοφυλόφιλοι. Οι άνδρες τους ενδιαφέρουν. Όσο περισσότεροι είναι οι ομοφυλόφιλοι, τόσο το χειρότερο γι’ αυτούς, γιατί αυξάνει ο ανταγωνισμός και άρα και οι ταρίφες σε μια πίτα προθύμων κτηνοβατών εξαιρετικά περιορισμένη.
Αναφερόμενοι σε όλες αυτές τις λεπτομέρειες —οι οποίες για άλλους είναι περιττές και για κάποιους άλλους αποκρουστικές— αυτό, το οποίο θέλουμε να κάνουμε, είναι να βρούμε τα πατήματα των ομοφυλόφιλων. Μέσω αυτών να δούμε τα μονοπάτια στα οποία τους βολεύει να οδηγήσουν την κοινωνία, προκειμένου να επωφεληθούν εις βάρος της. Μόνον αν έχει ο αναγνώστης γνώση των χαρακτηριστικών των ομοφυλόφιλων μπορεί να καταλάβει τα συμφέροντά τους. Μπορεί να καταλάβει τον λόγο που έγιναν οι αγαπημένοι της Νέας Τάξης.Μπορεί να καταλάβει πού θα μπορούσαν να επέμβουν, προκειμένου να επωφεληθούν τόσο οι ίδιοι όσο και τα αφεντικά τους.
Για παράδειγμα, θεωρούμε βέβαιο ότι οι ομοφυλόφιλοι ήταν αυτοί, οι οποίοι έβγαλαν τα ναρκωτικά από το περιθώριο της κοινωνίας και τα έβαλαν στα σαλόνια της. Αυτοί τα έκαναν in και must σε κάποιους συγκεκριμένους κύκλους και κυρίως στα πανεπιστήμια και στον χώρο της μόδας. Γιατί το θεωρούμε αυτό ως βέβαιο; Γιατί μόνον αυτοί μπορούσαν να έχουν άμεσο κέρδος από αυτήν την πράξη. Αυτοί είχαν κέρδος όχι από τη δική τους χρήση, αλλά εξαιτίας της χρήσης άλλων. Μόνον αυτοί μπορούσαν να τα χρησιμοποιήσουν ως όπλα τους. Τα πανάκριβα ναρκωτικά μειώνουν τις αναστολές των θηραμάτων τους. Γιατί να μην κουβαλάει ένας ομοφυλόφιλος ναρκωτικά. για να τα κάνει δώρο σε άλλους;
Επίσης βέβαιο θεωρούμε ότι ομοφυλόφιλοι είναι οι τσομπάνηδες στα κοπάδια των πανέμορφων γυναικών, που παριστάνουν τα μοντέλα και περιφέρονται στις κοσμικές εκδηλώσεις. Μα, θα πει κάποιος, τι σχέση μπορεί να έχουν οι ομοφυλόφιλοι με αυτές τις γυναίκες; Την ίδια σχέση που έχουν και οι ψαράδες με τα σκουλήκια. Μεταξύ τους καμία. Το γεγονός ότι οι ψαράδες όλη μέρα τα ψάχνουν και ασχολούνται μ’ αυτά, δεν σημαίνει ότι τα τρώνε. Τα χρησιμοποιούν ως δολώματα. Έτσι βλέπουν τα μοντέλα οι ομοφυλόφιλοι. Πανάκριβα, πολυδάπανα και πανέμορφα δολώματα. Πληρώνουν τα πανάκριβα γούστα τους, συντηρούν τις εξαρτήσεις τους και περιμένουν να αποδώσει η επένδυσή τους.
Οι όμορφες γυναίκες τραβάνε τους άνδρες και κάπου από πίσω περιμένουν και οι ομοφυλόφιλοι να επωφεληθούν. Πώς να επωφεληθούν; Δια της αντιπαροχής. Ο άνδρας θα πάρει το μοντέλο, αλλά θα πρέπει να φροντίσει να περισσέψει κάτι και για τον ομοφυλόφιλο πάροχο. Από αυτήν την αντιπαροχή προήλθε και η έννοια των Bisexual. Άλλη μια εφεύρεση των ομοφυλοφίλων, για να παράσχουν άλλοθι στους κτηνοβάτες. Για να μην τους κάνουν να αισθάνονται εγκλωβισμένοι ή κοινωνικά στιγματισμένοι, τους αφήνουν να παριστάνουν τους προχωρημένους, τους ψαγμένους. Τους αφήνουν να παίζουν ανάμεσα σ’ αυτό που τους αρέσει και σ’ αυτό που τους συμφέρει. Βάζουν μέσα στην εξίσωση τις παραμέτρους των όμορφων μοντέλων και των ακριβών ναρκωτικών και εύκολα κατασκευάζονται οι Bisexual.
Ο Bisexual κτηνοβάτης, επειδή έχει ανάγκη τα χρήματα για τα πανάκριβα ναρκωτικά, δεν θα απομακρύνεται από αυτούς και ταυτόχρονα —όταν θα κάνει χρήση τους— δεν θα έχει ιδιαίτερες αναστολές και βέβαια δεν θα προβάλει αντιστάσεις. Ταυτόχρονα τα κυκλώματα των ομοφυλοφίλων τού παρέχουν μια συνεχή επαφή με όμορφες γυναίκες, για να μην τον χάνουν κάθε φορά που τον πιάνουν τα υπαρξιακά του. Όλοι βολεύονται. Το παραμύθι των Bi παρέχει δικαιολογίες. Περνάνε φάσεις τα παιδιά, ανακαλύπτοντας τη σεξουαλικότητά τους. Όπου βλέπει κάποιος Bi, θα πρέπει να ξέρει ότι κάπου εκεί υπάρχουν και πολλά ναρκωτικά και βέβαια όμορφες γυναίκες με χορηγούς.
Αν παρατηρήσει κάποιος τα στατιστικά στοιχεία, θα διαπιστώσει ότι οι περισσότεροι Bi βρίσκονται σε συγκεκριμένα γεωγραφικά μήκη και πλάτη αυτού του Πλανήτη, επίσης ότι η χαλαρότητα στην αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας παρατηρείται στις κοινωνίες όπου οι ομοφυλόφιλοι έχουν ισχυρή δημόσια παρουσία και σημαίνοντα λόγο στις κοινωνικές εξελίξεις. Στις κοινωνίες, οι οποίες ήδη έχουν νομοθετήσει όλους τους νόμους, που ευνοούν τους ομοφυλόφιλους. Στις προτεσταντικές κοινωνίες. Στη Σουηδία, στην Ολλανδία, στη Γερμανία αλλά και στη Βρετανία και τις ΗΠΑ. Σε αυτές τις κοινωνίες προάγονται όλα τα φαινόμενα, που τους ευνοούν. Στις κοινωνίες όπου κυριαρχούν συγκεκριμένες επιστήμες και κατά σύμπτωση οι νέοι απελευθερώνονται νωρίς από τα σπίτια τους.
Υπάρχει Gay σχεδιασμός στην εκπαίδευση της Νέας Τάξης
Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Αντίθετα, θα λέγαμε πως ήταν απολύτως προσχεδιασμένα. Από τη στιγμή που οι ομοφυλόφιλοι έγιναν το μέτρο του νέου σχεδιασμού και οι ίδιοι απέκτησαν λόγο στον σχεδιασμό της κοινωνικής λειτουργίας, ήταν θέμα χρόνου να επιδιώξουν να δημιουργήσουν τις συνθήκες που τους ευνοούσαν. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου βεβαίως. Έπρεπε να δημιουργήσουν στην νεολαία συνθήκες, οι οποίες τους ευνοούσαν στο ψάρεμα, αλλά έπρεπε αυτό να το συνδυάσουν και με τις ανάγκες των αφεντικών τους. Έπρεπε, δηλαδή, το δικό τους όφελος να το κάνουν ταυτόχρονα κερδοφόρο για τα αφεντικά τους. Στην Νέα Τάξη υπάρχουν συγκεκριμένα συμφέροντα να εξυπηρετηθούν και αυτά έπρεπε να ικανοποιηθούν με τον σχεδιασμό.
Θα ξεκινήσουμε από το βασικό. Από το γεγονός ότι οι ομοφυλόφιλοι ήθελαν σε πρώτη φάση να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Διεκδικώντας την πελατεία τους από τα βλαστάρια της κοινωνίας, ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Ποιοι είναι οι βασικοί εχθροί των ομοφυλόφιλων στην πορεία τους προς την ευτυχία; Εχθροί τους ήταν αυτοί, οι οποίοι θα αντιστέκονταν στις άρρωστες ορέξεις τους, ήταν οι γονείς των παιδιών, που έβαζαν στο μάτι. Ο κοινωνικός τους περίγυρος, που γνωρίζει αυτά τα παιδιά και άρα τα κρίνει. Άρα; Άρα, βασικός και κύριος στόχος τους έγινε να απομακρύνουν τα παιδιά από τους γονείς. Να τα απομακρύνουν από το ασφαλές κοινωνικό τους περιβάλλον. Να τα οδηγήσουν σε συνθήκες τέτοιες, που θα τα κάνουν εύκολη λεία τους Συνθήκες, που θα μοιάζουν για παράδειγμα σαν τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες.
Αυτός έγινε ο στόχος τους. Να απομακρύνουν τον νεαρόκοσμο μακριά από τις εστίες του. Να τον βάλουν σε δύσκολες συνθήκες. Σε συνθήκες τέτοιες, που θα πρέπει να δώσει μάχη για την επιβίωσή του υπό αντίξοες συνθήκες. Με έναν σάκο στο χέρι, χωρίς πολλά χρήματα και σε ένα περιβάλλον αν όχι εχθρικό τουλάχιστον όχι φιλόξενο. Ποια όμως φλέγουσα ανάγκη θα ανάγκαζε ένα νεαρό άτομο να φύγει τόσο νωρίς και εσπευσμένα από το σπίτι του; Για ποια ανάγκη θα αναγκάζονταν οι συνήθως υπερπροστατευτικοί γονείς να συνυπέγραφαν σε μια τέτοια απομάκρυνση; Μόνον για το καλό του, για ένα καλύτερο μέλλον, για την εκπαίδευσή του.
Εδώ βρίσκεται το όλο μυστικό του σχεδιασμού τους. Γνωρίζοντας τις ανάγκες των οικογενειών, “έπαιξαν” εκεί όπου μπορούσαν να τις παρασύρουν στο σφάλμα. Τότε αποφάσισαν να αλλάξουν όλη τη φιλοσοφία περί ανώτατης εκπαίδευσης. Λέμε ανώτατης, γιατί μόνον αυτήν δικαιολογεί μετακίνηση του εκπαιδευόμενου. Μέχρι την “ανατολή” της Νέας Τάξης η ανώτατη εκπαίδευση αφορούσε τους απειροελάχιστους …Τους δυνατούς …Τους προσηλωμένους …Τους “μουτζαχεντίν” της γνώσης …Αυτούς, οι οποίοι από τη φύση τους ήταν παγερά αδιάφοροι για τους “πειρασμούς” της καθημερινότητας. Αδιάφοροι για τις πολυτέλειες, που θα μπορούσαν να απολαύσουν στα χρόνια της εκπαίδευσης, αλλά και για τους ιδιόρρυθμους “χορηγούς” που θα μπορούσαν να τις προσφέρουν.
Ξαφνικά η ανώτατη εκπαίδευση έπαψε να είναι προνόμιο για τους λίγους κι εκλεκτούς και έγινε δικαίωμα για όλους. Ξαφνικά ορδές μεταναστών της εκπαίδευσης πλημμύρισαν όλες τις χώρες. Όλοι κάτι σπούδαζαν, άσχετα αν αυτό φαινόταν από την αρχή πως ήταν το τίποτε και ότι επαγγελματικά δεν θα τους οδηγούσε πουθενά. Έναν σάκο στον ώμο, μια κιθάρα παραμάσχαλα και έτρεχαν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τους γονείς, για να μυηθούν στην επιστήμη. Στην επιστήμη, η οποία τους περισσότερους από αυτούς δεν τους ενδιέφερε, όταν ήταν στη μέση εκπαίδευση. Στην επιστήμη, την οποία ανακάλυψαν, όταν έψαχναν τρόπους να δραπετεύσουν από τα σπίτια τους με την ευγενική χορηγία των γονιών. Όχι απλά μετανάστες της εκπαίδευσης, αλλά λαθρομετανάστες θα τους λέγαμε. Απατεώνες, οι οποίοι τάιζαν με ψέματα τους γονείς τους για την χωρίς αύριο και χωρίς προοπτικές επιλογή τους.
Αυτό ήταν επίτευγμα των ομοφυλόφιλων. Αυτοί προώθησαν την παγκόσμια αλλαγή στην ανώτατη εκπαίδευση. Βιάζονταν να διώξουν τα παιδιά των ανθρώπων από τα σπίτια τους για τους ίδιους λόγους που βιάζονται να αδειάσουν τις φωλιές από άπτερους νεοσσούς οι κυνηγοί των πουλιών. Όσο πιο γρήγορα και απροετοίμαστα έφευγαν τα παιδιά από τα σπίτια τους, τόσο περισσότερες πιθανότητες θα είχαν να πέσουν στα χέρια τους. Τόσο πιο πιθανό ήταν να τα πετύχουν επάνω στη μεγάλη ανάγκη και την απελπισία τους. Γέμισαν τα πανεπιστημιακά Campus με αγράμματους, ανεκπαίδευτους κι άσχετους φοιτητές, που το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να περάσουν καλά τα λίγα χρόνια της πανεπιστημιακής τους εκπαίδευσης και τίποτε άλλο.
Οι ομοφυλόφιλοι έτριβαν τα χέρια τους. Οι λαθρομετανάστες της επιστήμης έφταναν κατά χιλιάδες στα πανεπιστημιακά Campus, όπου αυτοί είχαν στήσει τα δίκτυα τους. Δεν ήταν μετανάστες της επιστήμης, γιατί οι περισσότεροι από αυτούς δεν δικαιούνταν να σπουδάσουν με βάση τις ικανότητές τους. Λαθρομετανάστες με όλη τη σημασία της λέξης. Από αυτούς τους φουκαράδες θα εξασφάλιζαν τους part time κτηνοβάτες. Από αυτούς τους επιστήμονες θα εξασφάλιζαν τις υπηρεσίες των ψαγμένων Bi. Μέχρι να αηδιάσουν και να τους εγκαταλείψουν οι προηγούμενοι, ψήνονταν οι επόμενοι. Το μοναστήρι να ‘ναι καλά. Η κοινωνία θα παρήγαγε με τον τόνο τα πιθανά θύματά τους. Ο σχεδιασμός τους ήταν τέλειος. Τα χρήματά τους, οι θέσεις τους και τα μέσα τους είχαν μεγιστοποιήσει την αξία τους. Τα θύματά τους ήταν κινητικά και τα δίχτυα τους στημένα άψογα.
Όμως, το ίδιο ικανοποιημένοι με αυτούς ήταν και οι τραπεζίτες. Κι αυτοί έτριβαν από χαρά τα χέρια τους. Χρήματα “μύριζε” αυτό το κύμα μετανάστευσης. Μετακινούνταν άνθρωποι, οι οποίοι έβλεπαν τις σπουδές σαν μακροχρόνιες επιδοτούμενες διακοπές …Άνθρωποι, οι οποίοι έπρεπε να επιβιώσουν, χωρίς να εργάζονται και κάποιοι ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν γι’ αυτό. Όλοι οι νέοι ήθελαν να σπουδάσουν στο νέο Eldorado της εκπαίδευσης, αλλά όλοι οι γονείς δεν είχαν την ίδια οικονομική άνεση. Άρα; Άρα, όσοι δεν είχαν πορτοφόλια ν’ ανοίξουν, θα πήγαιναν στις τράπεζες.
Αυτή η τεράστια έκρηξη στην εκπαίδευση οδήγησε σε μια επίσης τεράστια έκρηξη νέου τύπου δανείων. Δανείων, τα οποία μέχρι τότε δεν υπήρχαν. Δάνεια σπουδών. Δάνεια, τα οποία θα αποδειχθεί σύντομα ότι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη φούσκα μετά από αυτήν των ακινήτων. Θεωρούμε βέβαιο πως τέτοια δάνεια —μόνον για τις ΗΠΑ— είναι πάνω από 100 τρις δολάρια. Δισεκατομμύρια δολάρια χρωστάνε άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν ούτε την μαθηματική πιθανότητα να εργαστούν στον τομέα όπου σπούδασαν και άρα να τα ξεπληρώσουν. Το σημερινό αδιέξοδο των εκατομμυρίων άνεργων επιστημόνων ήταν εκ των προτέρων γνωστό ότι θα έρθει. Παρ’ όλα αυτά όμως το σύστημα έδωσε την άδεια να αλλάξει ο παγκόσμιος εκπαιδευτικός σχεδιασμός και βέβαια οι τοκογλύφοι τον χρηματοδότησαν. Γιατί; Γιατί ήταν πολλά τα συμφέροντα γύρω από αυτήν την επιλογή. Δεν ήταν μόνον οι ομοφυλόφιλοι και οι τραπεζίτες εκείνοι οι οποίοι επωφελούνταν. Ήταν και οι ιμπεριαλιστές. Ειδικά αυτοί. Αποδεδειγμένα αυτοί, εφόσον, πολύ πριν πραγματοποιηθεί αυτή η αλλαγή παγκοσμίως, οι ιμπεριαλιστές την είχαν εφαρμόσει ως πρακτική.
Ο σχεδιασμός αυτός δεν ήταν μια καινούρια εφαρμογή. Ο σχεδιασμός αυτός είχε ξεκινήσει μερικές δεκαετίες —σε πολύ μικρότερη βεβαίως κλίμακα— πριν από τις ΗΠΑ. Τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού και των εταιρειών των ΗΠΑ ήταν αυτά, τα οποία επέβαλαν την εφαρμογή του σχεδιασμού. Γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε και χρηματοδοτούσαν με τον τόνο τις υποτροφίες. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία δεν χρηματοδότησαν τόσο αδρά οι ισχυροί τις “σπουδές” των αδυνάμων. Αυτό δεν έγινε για ανθρωπιστικούς λόγους. Αυτό έγινε, γιατί το σύστημα είχε συγκεκριμένες ανάγκες.
Οι ΗΠΑ, από τη στιγμή που επιβλήθηκαν παγκοσμίως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, ήθελαν να δημιουργήσουν τις συνθήκες που τις συνέφεραν. Τις συνθήκες μιας πρωτοφανούς για εκείνη την εποχή μίνι διεθνοποίησης. Έπρεπε οι ΗΠΑ να δημιουργήσουν και στη συνέχεια να σκορπίσουν σε όλον τον κόσμο τους γενίτσαρούς τους. Έπρεπε να επιβάλουν σε ολόκληρο τον κόσμο τα δικά τους προϊόντα, τις δικές τους ιδέες και βέβαια τις δικές τους συμπεριφορές. Για να αλλάξει η παγκόσμια κοινωνία συμπεριφορές, έπρεπε να γίνουν αλλαγές σε εκείνα τα κομβικά της σημεία, τα οποία διαμορφώνουν τις συμπεριφορές αυτές.
Αυτόν τον πετυχημένο σχεδιασμό των μεταπολεμικών ΗΠΑ μιμήθηκε η Νέα Τάξη. Έκανε τα ίδια πράγματα, αλλά σε πολύ μεγαλύτερες κλίμακες. Σε κλίμακες τέτοιες, οι οποίες δεν αφορούσαν μόνον τις οικονομικές ελίτ των χωρών, αλλά έφταναν μέχρι τις βάσεις των κοινωνιών τους. Η Νέα Τάξη έπρεπε να αλλάξει τη συμπεριφορά των λαών και έπρεπε να το κάνει σε μεγάλες κλίμακες. Για να γίνουν όλα αυτά, απαιτείται ένα τεράστιο ανθρώπινο δυναμικό. Απαιτείται να ελέγχεις τη στελέχωση των εξουσιών των κοινωνιών, προκειμένου να σου ανοίξουν τις Κερκόπορτες των κρατών τους. Απαιτείται επίσης να μπορείς να δημιουργείς τους δικούς σου leaders στην κοινωνική λειτουργία.
Από τη στιγμή που επιδιώκεις αλλαγή συμπεριφοράς της κοινωνίας, πρέπει να αλλάξεις τη συμπεριφορά μεγάλης μερίδας της νεολαίας και κυρίως της κορυφής της νεολαίας. Εκείνης της μερίδας της νεολαίας, η οποία πρωτοπορεί. Εκείνης της μερίδας της νεολαίας, η οποία με τις επιλογές της οδηγεί τους ομοίους της στονμιμητισμό και με τον τρόπο αυτόν επηρεάζει ολόκληρη την κοινωνική συμπεριφορά. Άρα, έπρεπε να επέμβουν στην ανώτατη εκπαίδευση. Στην κορωνίδα των μηχανισμών τής παραγωγής κοινωνικών συμπεριφορών. Η εκπαίδευση έπρεπε να εξυπηρετεί τον σχεδιασμό κι όχι να τον απειλεί. Οι συμβατικές επιστήμες, τις οποίες μέχρι τότε πραγματεύονταν τα εθνικά πανεπιστήμια, ήταν μεν απαραίτητες, αλλά όχι βολικές. Ήταν απαραίτητες για τη συνολική λειτουργία του συστήματος, αλλά όχι βολικές για τους νεοταξίτες κυρίαρχους του Κόσμου. Ήταν επιστήμες δύσκολες, απαιτούσαν προσόντα από αυτούς που θα τις ακολουθούσαν και βεβαίως κόπο για την ολοκλήρωσή τους.
Αυτές οι απαιτήσεις από μόνες τους λειτουργούσαν απαγορευτικά για τους πολλούς. Από τη φύση τους απέκλειαν μεγάλες μερίδες των αποφοίτων της μέσης εκπαίδευσης. Ακόμα κι αν άνοιγαν εύκολα οι πόρτες των Πανεπιστημίων για όλους, ελάχιστοι θα ήταν εκείνοι, οι οποίοι θα τις ολοκλήρωναν, εκείνοι θα ήταν οι ίδιοι, που θα τις ολοκλήρωναν ακόμα κι αν οι πόρτες ήταν κλειστές και απαιτούσαν δύσκολες εξετάσεις για ν’ ανοίξουν.
Επιπλέον υπήρχαν κι άλλες δυσκολίες. Οι άνθρωποι, οι οποίοι τις ακολουθούσαν, ήταν από τη φύση τους συντηρητικοί. Δεν θα μπορούσαν να ήταν κάτι διαφορετικό. Ήταν φιλόπονοι, έξυπνοι και ως εκ τούτου —ακόμα και εκ του πονηρού να το σκέφτονταν— ήταν οπαδοί της σταθερότητας και της αξιοκρατίας. Ήταν οπαδοί των σκληρών εξετάσεων, των συνεχών αξιολογήσεων και των οποιωνδήποτε τεστ τους εξασφάλιζαν την επιβεβαίωση και κατοχύρωση της υπεροχής τους έναντι των αδυνάμων ανταγωνιστών τους. Άνθρωποι, οι οποίοι ματώνουν γι’ αυτό που κάνουν, δεν έχουν λόγο να σέρνονται σε γραφεία ή σε κρεβατοκάμαρες για το μέσον. Το μέσον γι’ αυτούς είναι ο ίδιος τους ο εαυτός.
Τέλος, όλες αυτές οι σχολές απαιτούσαν ένα μίνιμουμ υποδομών. Απαιτούσαν εργαστήρια, εγκαταστάσεις, αναλώσιμα υλικά κλπ. Δεν μπορείς να φτιάξεις γιατρούς, χημικούς, γεωλόγους ή μηχανικούς σε υπόστεγα. Δεν μπορείς να τους μαζέψεις σε μια fast truck εκπαίδευση και να τους ονομάσεις γιατρούς ή μηχανικούς. Υπάρχει ευθύνη, κοινωνική, ποινική ή και εθνική ακόμα. Θα πεθάνει κόσμος εξαιτίας τους. Θα σκοτωθούν άνθρωποι εξαιτίας τους. Ποιος θα πάρει την ευθύνη να μοιράζει μαζικά πτυχία;
Όλα αυτά ήταν αρνητικά γι’ αυτούς. Έπρεπε να βρουν λύσεις. Γι’ αυτόν τον λόγο παραποίησαν μέχρι και την ίδια την έννοια της επιστήμης. Στην πραγματικότητα έστησαν έναν κλάδο ελαφριάς επιστήμης. Επιστήμης χωρίς ευθύνη. Επιστήμης, που, ό,τι και να ισχυρίζεται, είναι μέσα, γιατί δεν μπορεί να κρίνει κανένας αντικειμενικά το λάθος της. Επιστήμης, που τα λάθη της δεν έχουν συνέπειες για κανέναν. “Μπορεί να βρέξει, αλλά μπορεί και να μην βρέξει” “Κάποιοι οικονομολόγοι λένε ότι θα έχουμε ανάπτυξη και κάποιοι άλλοι ότι θα έχουμε ύφεση”. Κάποιοι μιλούσαν για Τιτανικούς, που πάνε για βύθιση και οι επόμενοι για κάβους, οι οποίοι θα προσπεραστούν και θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη. Ό,τι θέλει λέει ο καθένας.
Ο Στουρνάρας δεν έκανε ποτέ στη ζωή του επιτυχημένη πρόβλεψη και ανέλαβε Υπουργός Οικονομικών σαν ένας απόλυτα πετυχημένος οικονομολόγος. Σε όλες τις συμβατικές επιστήμες οι λάθος εκτιμήσεις καταστρέφουν αυτούς που τις κάνουν, ενώ στις ελαφρές επιστήμες απλά δεν αγγίζουν κανέναν. Μπορεί όλοι να διαφωνούν με όλους και το τελικό αποτέλεσμα —όποιον και να δικαιώνει— να μην θίγει την επιστημοσύνη κανενός. Ό,τι και να γίνει, αυτοί θα είναι επιστήμονες και η επιστήμη τους απόλυτα αξιόπιστη και μονίμως δικαιωμένη. Σε όλα μέσα.Οι επιστήμονες, οι οποίοι θα έχουν αποτύχει στις προβλέψεις τους θα κάνουν τα κορόιδα, αλλά η επιστήμη θα φωνάζει από ενθουσιασμό, γιατί, έχοντας διατυπώσει όλες τις πιθανές και απίθανες εκδοχές, αναγκαστικά θα έχει προβλέψει ό,τι και να γίνει.
Μιλάμε για παπαριές πρωτοφανείς στα παγκόσμια χρονικά
Νομπελίστες οικονομολόγοι περιφέρονται σαν γκουρού της οικονομίας, ενώ είναι απόλυτα βλάκες. Γκουρού, οι οποίοι ποτέ δεν πρόβλεψαν τίποτε και δεν έχουν να πουν τίποτε παραπάνω από έναν εξυπνάκια καφενείου, εμφανίζονται σαν παντογνώστες. Οι καλύτεροι από αυτούς ιατροδικαστές καταστάσεων. Οι καλύτεροι στο να μας εξηγήσουν τον λόγο που αποτύχαμε, τον λόγο που χρεοκοπήσαμε, τον λόγο που δεν προοδεύσαμε. Ποτέ όμως δεν μπορούν να μας δώσουν γνώση για το πώς μπορούμε να τα αποφύγουμε όλα αυτά. Μιλάμε για τσαρλατάνους τύπου Ρουμπινί.
Η χαρά του βλάκα. Ακόμα και ο Γιωργάκης μπορεί να πάρει την ευθύνη και να διδάξει σε τέτοια επιστημονικά ιδρύματα. Να πάρει την ευθύνη να κάνει προβλέψεις, να δημιουργήσει ομοίους του. Γνωστικά αντικείμενα, τα οποία θα μπορούσαν να απορροφηθούν ως μερικά μαθήματα επιλογής σε βαριές σπουδές, απομονώθηκαν και ονομάστηκαν επιστήμες. Μαθήματα ξεπέτες, τα οποία επί αιώνες ήταν για να ξεκουράζονται οι φοιτητές από τα βαριά προγράμματα σπουδών, έγιναν σημαίες της νέας επιστημοσύνης. Επιστήμες ανεύθυνες τόσο γι’ αυτούς που μοίραζαν πτυχία όσο και γι’ αυτούς που τα έπαιρναν. Ιστορία των τεχνών, Πολιτικές επιστήμες, Ψυχολογία, Κοινωνιολογία, Περιβαλλοντολογία, Κυβερνητική, Μάνατζμεντ, Διεθνείς Σχέσεις, Μάρκετινγκ, κλπ..
Αυτές οι επιστήμες ήταν οι ιδανικές για όλους τους μεγαλοπαράγοντες της Νέας Τάξης. Γιατί; Για πολλούς λόγους. Μπορούσες, όποιον βλάκα σε βόλευε, να τον εμφανίσεις σαν Καθηγητή και να του δώσεις το επιστημονικό κύρος, το οποίο σου επιτρέπει να τον χρησιμοποιείς ως μέσο προπαγάνδας. Μπορούσες να μαζέψεις όσους αστοιχείωτους ήθελες κάτω από ένα υπόστεγο και να τους βαπτίζεις φοιτητές μελλοντικούς επιστήμονες. Μπορούσες να τους μαζεύεις κατά εκατοντάδες και να τους ονομάζεις κοινωνιολόγους, μάνατζερ και δημοσιοσχεσίτες. Ό,τι ήθελες έκανες. Πάγκους να έβρισκες να κάθονται και τίποτε άλλο. Ούτε καν βιβλία χρειάζονταν. Μερικές φωτοτυπίες και ό,τι κατέβαζαν από το ίντερνετ. Μιλάμε για τον ποταμό Ιορδάνη της επιστήμης. Μαζικές βαπτίσεις νεοφώτιστων, οι οποίοι είχαν ανάγκη τους κυρίους τους.
Αυτό βόλευε τους ιμπεριαλιστές και ήταν μια δοκιμασμένη πρακτική, η οποία ξεκίνησε από τις μεταπολεμικές ΗΠΑ, για να εδραιώσουν την παρουσία τους σε ολόκληρο τον Πλανήτη. Βόλευε αυτή η πρακτική τους Αμερικανούς, εφόσον μπορούσαν να παίρνουν τα κουτορνίθια από ολόκληρο τον Πλανήτη και αφού τους βαπτίσουν επιστήμονες να τους στέλνουν πίσω στις πατρίδες τους να παριστάνουν τις άρχουσες τάξεις αυτών και να τις υποτάσσουν στις ΗΠΑ. Οι ιμπεριαλιστές δεν χρειαζόταν ν’ ανησυχούν αν το παιδί του Ανδρέα ή του Μητσοτάκη βγει έξυπνο ή χαζό, για να πάρει το πόστο του πατέρα του. Δεν χρειαζόταν να ρισκάρουν με έξυπνους με δυνατότητες σπουδών, ώστε ανάμεσά τους ν’ αναζητήσουν τους μελλοντικούς τους συνεργάτες.
Το αμερικανικό όνειρο πέρασε και στην εκπαίδευση και έγινε όνειρο των ηλιθίων. Στον αμερικανικό νεοταξίτικο κόσμο όλοι μπορούσαν να γίνουν επιστήμονες. Απολύτως ΟΛΟΙ. Από τον Μπους τζούνιορ μέχρι τον Γιωργάκη. Από τον Κυριάκο μέχρι τον αφελή Αντωνάκη, ο οποίος, επειδή βρήκε ανοικτές πανεπιστημιακές πόρτες, νόμισε ότι θα γίνει άκοπα γιατρός, αλλά μετά προσγειώθηκε στο πτυχίου επιστήμονα οικονομολόγου. Την επιστήμη-δίκτυ ασφαλείας για τα κουτορνίθια, τα οποία ξοδεύουν χρήματα στα Κολέγια των ΗΠΑ και δεν πρέπει να γυρίσουν σπίτια τους με άδεια χέρια.
Ανάλογα κέρδη είχαν και οι τραπεζίτες και οι έμποροι από αυτήν την κατάσταση
Όλοι αυτοί οι κατά συνθήκη φοιτητές δεν ήταν μόνον λάτρεις της επιστήμης, αλλά και πελάτες και καταναλωτές για κάποιους άλλους επαγγελματίες. Ξόδευαν χρήματα και άρα τους βόλευαν. Έπαιρναν τεράστια φοιτητικά δάνεια, για να κωλοβαράνε σε διάσημες σχολές. Ταυτόχρονα, επιστρέφοντας στις πατρίδες τους, γίνονταν πρεσβευτές του νεοταξίτικου τρόπου ζωής. Δάνεια χωρίς δεύτερη σκέψη, καλή ζωή χωρίς προσόντα, σταθερή προτίμηση στα προϊόντα των πολυεθνικών, πίστη και αφοσίωση στο αμερικανικό όνειρο και βέβαια υποταγή στην τοπική πρεσβεία κλπ..
Τα όρθια χαϊβάνια γίνονταν εύκολα και άκοπα γενίτσαροι του αμερικανισμού. Απόλυτα εξαρτώμενοι από αυτήν, εφόσον σε αυτήν στήριζαν την πρόοδό τους. Χωρίς αυτήν ήταν τελειωμένοι. Πού θα μπορούσε να εργαστεί ο κοινωνιολόγος Γιωργάκης, αν δεν υπήρχαν οι Αμερικανοί; Πώς θα γινόταν βουλευτής ο Αντωνάκης στα 26 του χρόνια; Τι δουλειά θα έκανε ο Κυριάκος στα 28 του χρόνια; Αυτοί έγιναν στελέχη των κυβερνήσεων, που μας οδήγησαν στη σημερινή αθλιότητα. Αυτοί έγιναν οπαδοί της ανοικτής οικονομίας, η οποία παγίδευσε τους πολίτες στα δίκτυα των τραπεζιτών και τα κράτη στα δίκτυα των τοκογλύφων.
Ας ψάξει κάποιος τα ονόματα και τις σπουδές αυτών, που κατέστρεψαν την ελληνική οικονομία και την οδήγησαν στο ΔΝΤ. Κωστάκηδες, Γιωργάκηδες, Αντωνάκηδες, Κυριάκοι, Παπαδήμοι, Μάνοι, Ανδριανόπουλοι, Αλογοσκούφηδες. Αυτοί, οι οποίοι ακολούθησαν τους μεγάλους αρχηγούς της νεοταξικής επιστήμης. Τον καθηγητή Ανδρέα, Σημίτη, Στουρνάρα, Αλογοσκούφη, Χριστοδουλάκη, Γιαννίτση, Παπαντωνίου, Μέργο. Δεν υπάρχει άχρηστος προδότης, που να είναι συνυπεύθυνος για το σημερινό χάλι της χώρας και να μην ανήκει σε αυτό το επιστημονικό δυναμικό.
Αυτοί όμως, οι οποίοι εξαιτίας των αμερικανικών πρακτικών ονομάστηκαν επιστήμονες, είχαν και υποχρεώσεις να φέρουν εις πέρας. Δεν είναι δυνατόν ένας τενεκές σαν τον Σημίτη, ο οποίος χρωστάει την αίγλη της επιστημοσύνης του στις αμερικανικές εμπνεύσεις, να μην εξυπηρετήσει την επίσης αμερικανικής έμπνευσης Νέα Τάξη. Αυτό ακριβώς ήταν η Νέα Τάξη. Μια επανάληψη μιας επιτυχημένης πρακτικής στη μέγιστη κλίμακα. Αυτό, το οποίο ξεκίνησε από τις ΗΠΑ, ως πρακτική ελέγχου των κρατών, έπρεπε να μεταμοσχευθεί σε όλα τα κράτη, ως πρακτική ελέγχουν των κοινωνιών. Τον σχεδιασμό του εθνικού ιμπεριαλισμού των Αμερικανών τον μιμήθηκαν οι τραπεζίτες και οι έμποροι, για να εφαρμόσουν τον ταξικό ιμπεριαλισμό μέσα σε κάθε κράτος.
Όπως οι Αμερικανοί κατασκεύαζαν τους ηγέτες των κρατών, προκειμένου να μην αντιστέκονται στην αμερικανική επιρροή, έτσι οι νεοταξίτες ηγέτες έπρεπε να κατασκευάσουν τις ηγετικές μειονότητες των κοινωνιών, προκειμένου να μην αντιστέκονται στην νεοταξίτικη επιρροή. Για να γίνει όμως αυτό, θα έπρεπε να ξεδοντιαστούν οι παραγωγικές τάξεις. Οι τάξεις των κεφαλαιοκρατών, των αγροτών και των εργατών. Έπρεπε να δημιουργηθούν ρεύματα της νεολαίας, ώστε να την αποπροσανατολίσουν και να αλλάξουν τα κοινωνικά δεδομένα χωρίς αντιδράσεις. Όταν θα έκλειναν τα ελληνικά εργοστάσια, δεν έπρεπε να υπάρχουν νέοι, οι οποίοι θα διψούσαν για μεροκάματα. Οι νέοι έπρεπε να ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για την επιστήμη. Όλοι οι νέοι ακόμα και οι πιο άσχετοι.
Έστειλαν στα πανεπιστήμια μαθητές με βαθμούς ΠΡΟ-ΠΟ. Βάζουν προδιαγραφές τη βάση του 10 και απειλείται επανάσταση από τους φοιτητές και τους σπιτονοικοκύρηδές τους. Άνθρωποι αστοιχείωτοι, σε βαθμό που θα είχαν πρόβλημα να εκπαιδευτούν ακόμα και ως εργάτες σε εργοστάσια, έρχονται τώρα —μετά από μακρόχρονες επιστημονικές διακοπές— και διαμαρτύρονται ως άνεργοι επιστήμονες. Τόσο καλό δυναμικό πρόσφεραν οι νεοταξίτες στην επιστήμη, για να την αναπτύξουν. Ακολουθώντας τον σχεδιασμό της Νέας Τάξης και του Ευρώ, γέμισαν την Ελλάδα με παράγκες, οι οποίες παρίσταναν τα Πανεπιστήμια. Για όσα Ελληνόπουλα δεν υπήρχαν χρήματα να κάνουν το υπερατλαντικό ταξίδι της εκπαιδευτικής μετανάστευσης και να φτάσουν στις ΗΠΑ, υπήρχαν τα ΚΤΕΛ, για να φτάσουν μέχρι τα Γρεβενά ή την Καστοριά.
Όπως αναφέρουν τα Νέα, από το 1993 και μετά ιδρύθηκαν στη χώρα 5 νέα πανεπιστήμια —πέρα από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο— και επιπλέον 80 νέα τμήματα σε ήδη λειτουργούντα πανεπιστήμια. Σε μια χώρα δηλαδή των δέκα εκατομμυρίων —και με την υπογεννητικότητα να είναι το κύριο χαρακτηριστικό της— πρόσθεσαν 5 νέα πανεπιστήμια την ώρα που ήδη —λόγω Ανδρέα— διέθετε υπεράριθμα. Ήδη από το 1993 η χώρα διέθετε 334 τμήματα σε ΑΕΙ. Με τον ίδιο ρυθμό αναπτύχθηκαν στο ίδιο διάστημα και τα ΤΕΙ σε όλη τη χώρα, αφού αυξήθηκαν κατά 111 τμήματα. Από ένα άτομο να περνούσε σε όλα αυτά τα τμήματα, θα μιλούσαμε για μεγάλο πληθυσμό φοιτητών. Γιατί το έκαναν αυτό; Γιατί αυτή ήταν η εντολή της αμερικανικής πρεσβείας.
Δεν είναι “μου αρέσουν οι μελαχρινές ή οι λευκές, αλλά πάω καί με ξανθιές καί με μαύρες”. Εδώ μιλάμε για άλλο είδος. Στο ίδιο είδος ανήκουν οι θηλυκοί και οι αρσενικοί άνθρωποι μόνον όταν κινούνται φυσιολογικά. Όταν δεν συμβαίνει αυτό, πηγαίνουμε σε άλλο επίπεδο ανάλυσης. Σε ένα ζεύγος, όπου μόνον ο ένας είναι ομοφυλόφιλος, ο άλλος είναι μια παραλλαγή κτηνοβάτη, γιατί ο άνθρωπος είναι επίσης κτήνος. Όταν κάνεις σεξ, όχι επειδή το θέλεις, αλλά επειδή συμφέρει, υπάρχει πορνεία. Όταν κάνεις σεξ με ένα άλλο θηλαστικό, όχι επειδή σε οδηγεί το ερωτικό ένστικτο, αλλά για οποιονδήποτε άλλο λόγο, υπάρχει κτηνοβασία.
Είτε λοιπόν αυτό το αδιάφορο σεξουαλικά θηλαστικό είναι μια τετράποδη κατσίκα είτε ένας δίποδος τριχωτός ουραγκοτάγκος είτε ένας δίποδος άτριχος ομοφυλόφιλος, έχουμε κτηνοβασία Κτηνοβάτες επί πληρωμή είναι οι εραστές των ομοφυλοφίλων. Πιο ανώμαλοι από τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους. Όμως, όπως κι αν παρουσιάσουν την κατάστασή τους, τίποτε δεν αλλάζει. Όπως γράφουν και τα γκράφιτοι στους τοίχους. “Τα σκατά δεν γίνονται λουκούμια, αν τα πασπαλίσεις με ζάχαρη”. Το ίδιο συμβαίνει και με την ομοφυλοφιλία. Όσο κι αν την εξωραΐσουν, παραμένει βαθιά μέσα στο κοινωνικό περιθώριο. Όταν τελειώσουν τα χρήματα του ομοφυλόφιλου, τελειώνουν και τα καύσιμά του. Μετά, ξανά στα γνωστά στέκια. Δεν είναι τυχαίο που ο κυνηγότοπός των ομοφυλοφίλων πάντα ήταν τα ΚΤΕΛ, τα τσοντάδικα ή οι στρατώνες, όπου βρίσκεις αγροίκους, πεινασμένους και απελπισμένους άνδρες. Τώρα τελευταία —και λόγω παγκοσμιοποίησης— αυξημένη κίνηση έχουν και τα στέκια των λαθρομεταναστών. Οι πιο φτηνοί και αποδοτικοί από τους κτηνοβάτες.
Πρόοδος ήταν για κάποιους από αυτούς τους λαθρομετανάστες ακόμα και το σεξ με άνθρωπο. Πολλοί από τους σημερινούς λαθρομετανάστες, οι οποίοι περιφέρονται ανάμεσά μας, η μόνη σχέση, που άφησαν πίσω στις θρησκόληπτες και θανατηφόρες κοινωνίες τους, ήταν αυτή που είχαν με την κατσίκα του γείτονα. Αυτοί δεν έχουν πρόβλημα να κάνουν σεξ με ομοφυλόφιλους. Το δίποδο, έστω κι αν ανατομικά δεν είναι όπως πρέπει, τουλάχιστον είναι άνθρωπος. Όταν κάποιος μπορεί και πηδάει από την αγαμία ένα βρομερό γουρούνι, θα το κάνει ευκολότερα με έναν αρωματισμένο Gay. Τέτοιο ήταν και το κτήνος της Πάρου. Αφού έκανε την πρόοδο να επιβιώσει, κάνοντας σεξ με αρσενικά, γέρικα, άτριχα δίποδα, είπε να κάνει την υπέρβαση. Επιχείρησε να έρθει σε επαφή με θηλυκό όν και δοκίμασε να το πετύχει με το πιο αθώο κι αβοήθητο.
Τέτοιοι άνθρωποι είναι οι στόχοι των ομοφυλοφίλων. Σαν κι αυτόν που έσφαξε τον Σεργιανόπουλο. Οι απελπισμένοι, οι φτωχοί, οι αδίστακτοι και οι στερημένοι είναι οι στόχοι τους. Αυτοί, που θέλουν να επιβιώσουν πάση θυσία ή να πετύχουν στη ζωή τους bypass. Να παρακάμψουν τις διαδικασίες και να ζούνε με πλούσια χαρτζιλίκια, χωρίς να δουλεύουν. Αυτοί, οι οποίοι φτάνουν στη μεγαλούπολη με έναν σάκο —άγνωστοι μεταξύ αγνώστων— και πρέπει να βολευτούν χωρίς χρήματα, χωρίς στέγη, χωρίς γνωριμίες και συστάσεις. Αυτοί, οι οποίοι θέλουν με μέσον να μπουν σε σαλόνια και γραφεία, στα οποία φυσιολογικά δεν θα μπορούσαν να μπουν ούτε ως σερβιτόροι. Τέτοια διαβατήρια εύκολης επιτυχίας μοιράζουν οι ομοφυλόφιλοι και αυτό πρέπει να το δείχνουν με τον πλούτο τους.
Το επιχείρημα ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι πλέον πολλοί και στις επιλογές τους δεν επηρεάζουν την κοινωνική λειτουργία, είναι τουλάχιστον αφελές. Τα υπονοούμενα του τύπου “όλοι οι άνδρες λίγο-πολύ είναι ύποπτοι κρυπτοομοφυλόφιλοι” είναι εκ του πονηρού, για να εξασφαλίζουν άλλοθι στους κτηνοβάτες. Είναι σαν να λένε οι γυναίκες ότι “δεν έχουμε ανάγκη τους άνδρες, γιατί υπάρχουν πολλές γυναίκες”. Δεν ενδιαφέρουν οι γυναίκες τις γυναίκες. Οι άνδρες τους ενδιαφέρουν. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ομοφυλόφιλους. Δεν ενδιαφέρουν τους ομοφυλόφιλους οι ομοφυλόφιλοι. Οι άνδρες τους ενδιαφέρουν. Όσο περισσότεροι είναι οι ομοφυλόφιλοι, τόσο το χειρότερο γι’ αυτούς, γιατί αυξάνει ο ανταγωνισμός και άρα και οι ταρίφες σε μια πίτα προθύμων κτηνοβατών εξαιρετικά περιορισμένη.
Αναφερόμενοι σε όλες αυτές τις λεπτομέρειες —οι οποίες για άλλους είναι περιττές και για κάποιους άλλους αποκρουστικές— αυτό, το οποίο θέλουμε να κάνουμε, είναι να βρούμε τα πατήματα των ομοφυλόφιλων. Μέσω αυτών να δούμε τα μονοπάτια στα οποία τους βολεύει να οδηγήσουν την κοινωνία, προκειμένου να επωφεληθούν εις βάρος της. Μόνον αν έχει ο αναγνώστης γνώση των χαρακτηριστικών των ομοφυλόφιλων μπορεί να καταλάβει τα συμφέροντά τους. Μπορεί να καταλάβει τον λόγο που έγιναν οι αγαπημένοι της Νέας Τάξης.Μπορεί να καταλάβει πού θα μπορούσαν να επέμβουν, προκειμένου να επωφεληθούν τόσο οι ίδιοι όσο και τα αφεντικά τους.
Για παράδειγμα, θεωρούμε βέβαιο ότι οι ομοφυλόφιλοι ήταν αυτοί, οι οποίοι έβγαλαν τα ναρκωτικά από το περιθώριο της κοινωνίας και τα έβαλαν στα σαλόνια της. Αυτοί τα έκαναν in και must σε κάποιους συγκεκριμένους κύκλους και κυρίως στα πανεπιστήμια και στον χώρο της μόδας. Γιατί το θεωρούμε αυτό ως βέβαιο; Γιατί μόνον αυτοί μπορούσαν να έχουν άμεσο κέρδος από αυτήν την πράξη. Αυτοί είχαν κέρδος όχι από τη δική τους χρήση, αλλά εξαιτίας της χρήσης άλλων. Μόνον αυτοί μπορούσαν να τα χρησιμοποιήσουν ως όπλα τους. Τα πανάκριβα ναρκωτικά μειώνουν τις αναστολές των θηραμάτων τους. Γιατί να μην κουβαλάει ένας ομοφυλόφιλος ναρκωτικά. για να τα κάνει δώρο σε άλλους;
Επίσης βέβαιο θεωρούμε ότι ομοφυλόφιλοι είναι οι τσομπάνηδες στα κοπάδια των πανέμορφων γυναικών, που παριστάνουν τα μοντέλα και περιφέρονται στις κοσμικές εκδηλώσεις. Μα, θα πει κάποιος, τι σχέση μπορεί να έχουν οι ομοφυλόφιλοι με αυτές τις γυναίκες; Την ίδια σχέση που έχουν και οι ψαράδες με τα σκουλήκια. Μεταξύ τους καμία. Το γεγονός ότι οι ψαράδες όλη μέρα τα ψάχνουν και ασχολούνται μ’ αυτά, δεν σημαίνει ότι τα τρώνε. Τα χρησιμοποιούν ως δολώματα. Έτσι βλέπουν τα μοντέλα οι ομοφυλόφιλοι. Πανάκριβα, πολυδάπανα και πανέμορφα δολώματα. Πληρώνουν τα πανάκριβα γούστα τους, συντηρούν τις εξαρτήσεις τους και περιμένουν να αποδώσει η επένδυσή τους.
Οι όμορφες γυναίκες τραβάνε τους άνδρες και κάπου από πίσω περιμένουν και οι ομοφυλόφιλοι να επωφεληθούν. Πώς να επωφεληθούν; Δια της αντιπαροχής. Ο άνδρας θα πάρει το μοντέλο, αλλά θα πρέπει να φροντίσει να περισσέψει κάτι και για τον ομοφυλόφιλο πάροχο. Από αυτήν την αντιπαροχή προήλθε και η έννοια των Bisexual. Άλλη μια εφεύρεση των ομοφυλοφίλων, για να παράσχουν άλλοθι στους κτηνοβάτες. Για να μην τους κάνουν να αισθάνονται εγκλωβισμένοι ή κοινωνικά στιγματισμένοι, τους αφήνουν να παριστάνουν τους προχωρημένους, τους ψαγμένους. Τους αφήνουν να παίζουν ανάμεσα σ’ αυτό που τους αρέσει και σ’ αυτό που τους συμφέρει. Βάζουν μέσα στην εξίσωση τις παραμέτρους των όμορφων μοντέλων και των ακριβών ναρκωτικών και εύκολα κατασκευάζονται οι Bisexual.
Ο Bisexual κτηνοβάτης, επειδή έχει ανάγκη τα χρήματα για τα πανάκριβα ναρκωτικά, δεν θα απομακρύνεται από αυτούς και ταυτόχρονα —όταν θα κάνει χρήση τους— δεν θα έχει ιδιαίτερες αναστολές και βέβαια δεν θα προβάλει αντιστάσεις. Ταυτόχρονα τα κυκλώματα των ομοφυλοφίλων τού παρέχουν μια συνεχή επαφή με όμορφες γυναίκες, για να μην τον χάνουν κάθε φορά που τον πιάνουν τα υπαρξιακά του. Όλοι βολεύονται. Το παραμύθι των Bi παρέχει δικαιολογίες. Περνάνε φάσεις τα παιδιά, ανακαλύπτοντας τη σεξουαλικότητά τους. Όπου βλέπει κάποιος Bi, θα πρέπει να ξέρει ότι κάπου εκεί υπάρχουν και πολλά ναρκωτικά και βέβαια όμορφες γυναίκες με χορηγούς.
Αν παρατηρήσει κάποιος τα στατιστικά στοιχεία, θα διαπιστώσει ότι οι περισσότεροι Bi βρίσκονται σε συγκεκριμένα γεωγραφικά μήκη και πλάτη αυτού του Πλανήτη, επίσης ότι η χαλαρότητα στην αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας παρατηρείται στις κοινωνίες όπου οι ομοφυλόφιλοι έχουν ισχυρή δημόσια παρουσία και σημαίνοντα λόγο στις κοινωνικές εξελίξεις. Στις κοινωνίες, οι οποίες ήδη έχουν νομοθετήσει όλους τους νόμους, που ευνοούν τους ομοφυλόφιλους. Στις προτεσταντικές κοινωνίες. Στη Σουηδία, στην Ολλανδία, στη Γερμανία αλλά και στη Βρετανία και τις ΗΠΑ. Σε αυτές τις κοινωνίες προάγονται όλα τα φαινόμενα, που τους ευνοούν. Στις κοινωνίες όπου κυριαρχούν συγκεκριμένες επιστήμες και κατά σύμπτωση οι νέοι απελευθερώνονται νωρίς από τα σπίτια τους.
Υπάρχει Gay σχεδιασμός στην εκπαίδευση της Νέας Τάξης
Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Αντίθετα, θα λέγαμε πως ήταν απολύτως προσχεδιασμένα. Από τη στιγμή που οι ομοφυλόφιλοι έγιναν το μέτρο του νέου σχεδιασμού και οι ίδιοι απέκτησαν λόγο στον σχεδιασμό της κοινωνικής λειτουργίας, ήταν θέμα χρόνου να επιδιώξουν να δημιουργήσουν τις συνθήκες που τους ευνοούσαν. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου βεβαίως. Έπρεπε να δημιουργήσουν στην νεολαία συνθήκες, οι οποίες τους ευνοούσαν στο ψάρεμα, αλλά έπρεπε αυτό να το συνδυάσουν και με τις ανάγκες των αφεντικών τους. Έπρεπε, δηλαδή, το δικό τους όφελος να το κάνουν ταυτόχρονα κερδοφόρο για τα αφεντικά τους. Στην Νέα Τάξη υπάρχουν συγκεκριμένα συμφέροντα να εξυπηρετηθούν και αυτά έπρεπε να ικανοποιηθούν με τον σχεδιασμό.
Θα ξεκινήσουμε από το βασικό. Από το γεγονός ότι οι ομοφυλόφιλοι ήθελαν σε πρώτη φάση να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Διεκδικώντας την πελατεία τους από τα βλαστάρια της κοινωνίας, ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Ποιοι είναι οι βασικοί εχθροί των ομοφυλόφιλων στην πορεία τους προς την ευτυχία; Εχθροί τους ήταν αυτοί, οι οποίοι θα αντιστέκονταν στις άρρωστες ορέξεις τους, ήταν οι γονείς των παιδιών, που έβαζαν στο μάτι. Ο κοινωνικός τους περίγυρος, που γνωρίζει αυτά τα παιδιά και άρα τα κρίνει. Άρα; Άρα, βασικός και κύριος στόχος τους έγινε να απομακρύνουν τα παιδιά από τους γονείς. Να τα απομακρύνουν από το ασφαλές κοινωνικό τους περιβάλλον. Να τα οδηγήσουν σε συνθήκες τέτοιες, που θα τα κάνουν εύκολη λεία τους Συνθήκες, που θα μοιάζουν για παράδειγμα σαν τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες.
Αυτός έγινε ο στόχος τους. Να απομακρύνουν τον νεαρόκοσμο μακριά από τις εστίες του. Να τον βάλουν σε δύσκολες συνθήκες. Σε συνθήκες τέτοιες, που θα πρέπει να δώσει μάχη για την επιβίωσή του υπό αντίξοες συνθήκες. Με έναν σάκο στο χέρι, χωρίς πολλά χρήματα και σε ένα περιβάλλον αν όχι εχθρικό τουλάχιστον όχι φιλόξενο. Ποια όμως φλέγουσα ανάγκη θα ανάγκαζε ένα νεαρό άτομο να φύγει τόσο νωρίς και εσπευσμένα από το σπίτι του; Για ποια ανάγκη θα αναγκάζονταν οι συνήθως υπερπροστατευτικοί γονείς να συνυπέγραφαν σε μια τέτοια απομάκρυνση; Μόνον για το καλό του, για ένα καλύτερο μέλλον, για την εκπαίδευσή του.
Εδώ βρίσκεται το όλο μυστικό του σχεδιασμού τους. Γνωρίζοντας τις ανάγκες των οικογενειών, “έπαιξαν” εκεί όπου μπορούσαν να τις παρασύρουν στο σφάλμα. Τότε αποφάσισαν να αλλάξουν όλη τη φιλοσοφία περί ανώτατης εκπαίδευσης. Λέμε ανώτατης, γιατί μόνον αυτήν δικαιολογεί μετακίνηση του εκπαιδευόμενου. Μέχρι την “ανατολή” της Νέας Τάξης η ανώτατη εκπαίδευση αφορούσε τους απειροελάχιστους …Τους δυνατούς …Τους προσηλωμένους …Τους “μουτζαχεντίν” της γνώσης …Αυτούς, οι οποίοι από τη φύση τους ήταν παγερά αδιάφοροι για τους “πειρασμούς” της καθημερινότητας. Αδιάφοροι για τις πολυτέλειες, που θα μπορούσαν να απολαύσουν στα χρόνια της εκπαίδευσης, αλλά και για τους ιδιόρρυθμους “χορηγούς” που θα μπορούσαν να τις προσφέρουν.
Ξαφνικά η ανώτατη εκπαίδευση έπαψε να είναι προνόμιο για τους λίγους κι εκλεκτούς και έγινε δικαίωμα για όλους. Ξαφνικά ορδές μεταναστών της εκπαίδευσης πλημμύρισαν όλες τις χώρες. Όλοι κάτι σπούδαζαν, άσχετα αν αυτό φαινόταν από την αρχή πως ήταν το τίποτε και ότι επαγγελματικά δεν θα τους οδηγούσε πουθενά. Έναν σάκο στον ώμο, μια κιθάρα παραμάσχαλα και έτρεχαν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τους γονείς, για να μυηθούν στην επιστήμη. Στην επιστήμη, η οποία τους περισσότερους από αυτούς δεν τους ενδιέφερε, όταν ήταν στη μέση εκπαίδευση. Στην επιστήμη, την οποία ανακάλυψαν, όταν έψαχναν τρόπους να δραπετεύσουν από τα σπίτια τους με την ευγενική χορηγία των γονιών. Όχι απλά μετανάστες της εκπαίδευσης, αλλά λαθρομετανάστες θα τους λέγαμε. Απατεώνες, οι οποίοι τάιζαν με ψέματα τους γονείς τους για την χωρίς αύριο και χωρίς προοπτικές επιλογή τους.
Αυτό ήταν επίτευγμα των ομοφυλόφιλων. Αυτοί προώθησαν την παγκόσμια αλλαγή στην ανώτατη εκπαίδευση. Βιάζονταν να διώξουν τα παιδιά των ανθρώπων από τα σπίτια τους για τους ίδιους λόγους που βιάζονται να αδειάσουν τις φωλιές από άπτερους νεοσσούς οι κυνηγοί των πουλιών. Όσο πιο γρήγορα και απροετοίμαστα έφευγαν τα παιδιά από τα σπίτια τους, τόσο περισσότερες πιθανότητες θα είχαν να πέσουν στα χέρια τους. Τόσο πιο πιθανό ήταν να τα πετύχουν επάνω στη μεγάλη ανάγκη και την απελπισία τους. Γέμισαν τα πανεπιστημιακά Campus με αγράμματους, ανεκπαίδευτους κι άσχετους φοιτητές, που το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να περάσουν καλά τα λίγα χρόνια της πανεπιστημιακής τους εκπαίδευσης και τίποτε άλλο.
Οι ομοφυλόφιλοι έτριβαν τα χέρια τους. Οι λαθρομετανάστες της επιστήμης έφταναν κατά χιλιάδες στα πανεπιστημιακά Campus, όπου αυτοί είχαν στήσει τα δίκτυα τους. Δεν ήταν μετανάστες της επιστήμης, γιατί οι περισσότεροι από αυτούς δεν δικαιούνταν να σπουδάσουν με βάση τις ικανότητές τους. Λαθρομετανάστες με όλη τη σημασία της λέξης. Από αυτούς τους φουκαράδες θα εξασφάλιζαν τους part time κτηνοβάτες. Από αυτούς τους επιστήμονες θα εξασφάλιζαν τις υπηρεσίες των ψαγμένων Bi. Μέχρι να αηδιάσουν και να τους εγκαταλείψουν οι προηγούμενοι, ψήνονταν οι επόμενοι. Το μοναστήρι να ‘ναι καλά. Η κοινωνία θα παρήγαγε με τον τόνο τα πιθανά θύματά τους. Ο σχεδιασμός τους ήταν τέλειος. Τα χρήματά τους, οι θέσεις τους και τα μέσα τους είχαν μεγιστοποιήσει την αξία τους. Τα θύματά τους ήταν κινητικά και τα δίχτυα τους στημένα άψογα.
Όμως, το ίδιο ικανοποιημένοι με αυτούς ήταν και οι τραπεζίτες. Κι αυτοί έτριβαν από χαρά τα χέρια τους. Χρήματα “μύριζε” αυτό το κύμα μετανάστευσης. Μετακινούνταν άνθρωποι, οι οποίοι έβλεπαν τις σπουδές σαν μακροχρόνιες επιδοτούμενες διακοπές …Άνθρωποι, οι οποίοι έπρεπε να επιβιώσουν, χωρίς να εργάζονται και κάποιοι ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν γι’ αυτό. Όλοι οι νέοι ήθελαν να σπουδάσουν στο νέο Eldorado της εκπαίδευσης, αλλά όλοι οι γονείς δεν είχαν την ίδια οικονομική άνεση. Άρα; Άρα, όσοι δεν είχαν πορτοφόλια ν’ ανοίξουν, θα πήγαιναν στις τράπεζες.
Αυτή η τεράστια έκρηξη στην εκπαίδευση οδήγησε σε μια επίσης τεράστια έκρηξη νέου τύπου δανείων. Δανείων, τα οποία μέχρι τότε δεν υπήρχαν. Δάνεια σπουδών. Δάνεια, τα οποία θα αποδειχθεί σύντομα ότι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη φούσκα μετά από αυτήν των ακινήτων. Θεωρούμε βέβαιο πως τέτοια δάνεια —μόνον για τις ΗΠΑ— είναι πάνω από 100 τρις δολάρια. Δισεκατομμύρια δολάρια χρωστάνε άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν ούτε την μαθηματική πιθανότητα να εργαστούν στον τομέα όπου σπούδασαν και άρα να τα ξεπληρώσουν. Το σημερινό αδιέξοδο των εκατομμυρίων άνεργων επιστημόνων ήταν εκ των προτέρων γνωστό ότι θα έρθει. Παρ’ όλα αυτά όμως το σύστημα έδωσε την άδεια να αλλάξει ο παγκόσμιος εκπαιδευτικός σχεδιασμός και βέβαια οι τοκογλύφοι τον χρηματοδότησαν. Γιατί; Γιατί ήταν πολλά τα συμφέροντα γύρω από αυτήν την επιλογή. Δεν ήταν μόνον οι ομοφυλόφιλοι και οι τραπεζίτες εκείνοι οι οποίοι επωφελούνταν. Ήταν και οι ιμπεριαλιστές. Ειδικά αυτοί. Αποδεδειγμένα αυτοί, εφόσον, πολύ πριν πραγματοποιηθεί αυτή η αλλαγή παγκοσμίως, οι ιμπεριαλιστές την είχαν εφαρμόσει ως πρακτική.
Ο σχεδιασμός αυτός δεν ήταν μια καινούρια εφαρμογή. Ο σχεδιασμός αυτός είχε ξεκινήσει μερικές δεκαετίες —σε πολύ μικρότερη βεβαίως κλίμακα— πριν από τις ΗΠΑ. Τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού και των εταιρειών των ΗΠΑ ήταν αυτά, τα οποία επέβαλαν την εφαρμογή του σχεδιασμού. Γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε και χρηματοδοτούσαν με τον τόνο τις υποτροφίες. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία δεν χρηματοδότησαν τόσο αδρά οι ισχυροί τις “σπουδές” των αδυνάμων. Αυτό δεν έγινε για ανθρωπιστικούς λόγους. Αυτό έγινε, γιατί το σύστημα είχε συγκεκριμένες ανάγκες.
Οι ΗΠΑ, από τη στιγμή που επιβλήθηκαν παγκοσμίως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, ήθελαν να δημιουργήσουν τις συνθήκες που τις συνέφεραν. Τις συνθήκες μιας πρωτοφανούς για εκείνη την εποχή μίνι διεθνοποίησης. Έπρεπε οι ΗΠΑ να δημιουργήσουν και στη συνέχεια να σκορπίσουν σε όλον τον κόσμο τους γενίτσαρούς τους. Έπρεπε να επιβάλουν σε ολόκληρο τον κόσμο τα δικά τους προϊόντα, τις δικές τους ιδέες και βέβαια τις δικές τους συμπεριφορές. Για να αλλάξει η παγκόσμια κοινωνία συμπεριφορές, έπρεπε να γίνουν αλλαγές σε εκείνα τα κομβικά της σημεία, τα οποία διαμορφώνουν τις συμπεριφορές αυτές.
Αυτόν τον πετυχημένο σχεδιασμό των μεταπολεμικών ΗΠΑ μιμήθηκε η Νέα Τάξη. Έκανε τα ίδια πράγματα, αλλά σε πολύ μεγαλύτερες κλίμακες. Σε κλίμακες τέτοιες, οι οποίες δεν αφορούσαν μόνον τις οικονομικές ελίτ των χωρών, αλλά έφταναν μέχρι τις βάσεις των κοινωνιών τους. Η Νέα Τάξη έπρεπε να αλλάξει τη συμπεριφορά των λαών και έπρεπε να το κάνει σε μεγάλες κλίμακες. Για να γίνουν όλα αυτά, απαιτείται ένα τεράστιο ανθρώπινο δυναμικό. Απαιτείται να ελέγχεις τη στελέχωση των εξουσιών των κοινωνιών, προκειμένου να σου ανοίξουν τις Κερκόπορτες των κρατών τους. Απαιτείται επίσης να μπορείς να δημιουργείς τους δικούς σου leaders στην κοινωνική λειτουργία.
Από τη στιγμή που επιδιώκεις αλλαγή συμπεριφοράς της κοινωνίας, πρέπει να αλλάξεις τη συμπεριφορά μεγάλης μερίδας της νεολαίας και κυρίως της κορυφής της νεολαίας. Εκείνης της μερίδας της νεολαίας, η οποία πρωτοπορεί. Εκείνης της μερίδας της νεολαίας, η οποία με τις επιλογές της οδηγεί τους ομοίους της στονμιμητισμό και με τον τρόπο αυτόν επηρεάζει ολόκληρη την κοινωνική συμπεριφορά. Άρα, έπρεπε να επέμβουν στην ανώτατη εκπαίδευση. Στην κορωνίδα των μηχανισμών τής παραγωγής κοινωνικών συμπεριφορών. Η εκπαίδευση έπρεπε να εξυπηρετεί τον σχεδιασμό κι όχι να τον απειλεί. Οι συμβατικές επιστήμες, τις οποίες μέχρι τότε πραγματεύονταν τα εθνικά πανεπιστήμια, ήταν μεν απαραίτητες, αλλά όχι βολικές. Ήταν απαραίτητες για τη συνολική λειτουργία του συστήματος, αλλά όχι βολικές για τους νεοταξίτες κυρίαρχους του Κόσμου. Ήταν επιστήμες δύσκολες, απαιτούσαν προσόντα από αυτούς που θα τις ακολουθούσαν και βεβαίως κόπο για την ολοκλήρωσή τους.
Αυτές οι απαιτήσεις από μόνες τους λειτουργούσαν απαγορευτικά για τους πολλούς. Από τη φύση τους απέκλειαν μεγάλες μερίδες των αποφοίτων της μέσης εκπαίδευσης. Ακόμα κι αν άνοιγαν εύκολα οι πόρτες των Πανεπιστημίων για όλους, ελάχιστοι θα ήταν εκείνοι, οι οποίοι θα τις ολοκλήρωναν, εκείνοι θα ήταν οι ίδιοι, που θα τις ολοκλήρωναν ακόμα κι αν οι πόρτες ήταν κλειστές και απαιτούσαν δύσκολες εξετάσεις για ν’ ανοίξουν.
Επιπλέον υπήρχαν κι άλλες δυσκολίες. Οι άνθρωποι, οι οποίοι τις ακολουθούσαν, ήταν από τη φύση τους συντηρητικοί. Δεν θα μπορούσαν να ήταν κάτι διαφορετικό. Ήταν φιλόπονοι, έξυπνοι και ως εκ τούτου —ακόμα και εκ του πονηρού να το σκέφτονταν— ήταν οπαδοί της σταθερότητας και της αξιοκρατίας. Ήταν οπαδοί των σκληρών εξετάσεων, των συνεχών αξιολογήσεων και των οποιωνδήποτε τεστ τους εξασφάλιζαν την επιβεβαίωση και κατοχύρωση της υπεροχής τους έναντι των αδυνάμων ανταγωνιστών τους. Άνθρωποι, οι οποίοι ματώνουν γι’ αυτό που κάνουν, δεν έχουν λόγο να σέρνονται σε γραφεία ή σε κρεβατοκάμαρες για το μέσον. Το μέσον γι’ αυτούς είναι ο ίδιος τους ο εαυτός.
Τέλος, όλες αυτές οι σχολές απαιτούσαν ένα μίνιμουμ υποδομών. Απαιτούσαν εργαστήρια, εγκαταστάσεις, αναλώσιμα υλικά κλπ. Δεν μπορείς να φτιάξεις γιατρούς, χημικούς, γεωλόγους ή μηχανικούς σε υπόστεγα. Δεν μπορείς να τους μαζέψεις σε μια fast truck εκπαίδευση και να τους ονομάσεις γιατρούς ή μηχανικούς. Υπάρχει ευθύνη, κοινωνική, ποινική ή και εθνική ακόμα. Θα πεθάνει κόσμος εξαιτίας τους. Θα σκοτωθούν άνθρωποι εξαιτίας τους. Ποιος θα πάρει την ευθύνη να μοιράζει μαζικά πτυχία;
Όλα αυτά ήταν αρνητικά γι’ αυτούς. Έπρεπε να βρουν λύσεις. Γι’ αυτόν τον λόγο παραποίησαν μέχρι και την ίδια την έννοια της επιστήμης. Στην πραγματικότητα έστησαν έναν κλάδο ελαφριάς επιστήμης. Επιστήμης χωρίς ευθύνη. Επιστήμης, που, ό,τι και να ισχυρίζεται, είναι μέσα, γιατί δεν μπορεί να κρίνει κανένας αντικειμενικά το λάθος της. Επιστήμης, που τα λάθη της δεν έχουν συνέπειες για κανέναν. “Μπορεί να βρέξει, αλλά μπορεί και να μην βρέξει” “Κάποιοι οικονομολόγοι λένε ότι θα έχουμε ανάπτυξη και κάποιοι άλλοι ότι θα έχουμε ύφεση”. Κάποιοι μιλούσαν για Τιτανικούς, που πάνε για βύθιση και οι επόμενοι για κάβους, οι οποίοι θα προσπεραστούν και θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη. Ό,τι θέλει λέει ο καθένας.
Ο Στουρνάρας δεν έκανε ποτέ στη ζωή του επιτυχημένη πρόβλεψη και ανέλαβε Υπουργός Οικονομικών σαν ένας απόλυτα πετυχημένος οικονομολόγος. Σε όλες τις συμβατικές επιστήμες οι λάθος εκτιμήσεις καταστρέφουν αυτούς που τις κάνουν, ενώ στις ελαφρές επιστήμες απλά δεν αγγίζουν κανέναν. Μπορεί όλοι να διαφωνούν με όλους και το τελικό αποτέλεσμα —όποιον και να δικαιώνει— να μην θίγει την επιστημοσύνη κανενός. Ό,τι και να γίνει, αυτοί θα είναι επιστήμονες και η επιστήμη τους απόλυτα αξιόπιστη και μονίμως δικαιωμένη. Σε όλα μέσα.Οι επιστήμονες, οι οποίοι θα έχουν αποτύχει στις προβλέψεις τους θα κάνουν τα κορόιδα, αλλά η επιστήμη θα φωνάζει από ενθουσιασμό, γιατί, έχοντας διατυπώσει όλες τις πιθανές και απίθανες εκδοχές, αναγκαστικά θα έχει προβλέψει ό,τι και να γίνει.
Μιλάμε για παπαριές πρωτοφανείς στα παγκόσμια χρονικά
Νομπελίστες οικονομολόγοι περιφέρονται σαν γκουρού της οικονομίας, ενώ είναι απόλυτα βλάκες. Γκουρού, οι οποίοι ποτέ δεν πρόβλεψαν τίποτε και δεν έχουν να πουν τίποτε παραπάνω από έναν εξυπνάκια καφενείου, εμφανίζονται σαν παντογνώστες. Οι καλύτεροι από αυτούς ιατροδικαστές καταστάσεων. Οι καλύτεροι στο να μας εξηγήσουν τον λόγο που αποτύχαμε, τον λόγο που χρεοκοπήσαμε, τον λόγο που δεν προοδεύσαμε. Ποτέ όμως δεν μπορούν να μας δώσουν γνώση για το πώς μπορούμε να τα αποφύγουμε όλα αυτά. Μιλάμε για τσαρλατάνους τύπου Ρουμπινί.
Η χαρά του βλάκα. Ακόμα και ο Γιωργάκης μπορεί να πάρει την ευθύνη και να διδάξει σε τέτοια επιστημονικά ιδρύματα. Να πάρει την ευθύνη να κάνει προβλέψεις, να δημιουργήσει ομοίους του. Γνωστικά αντικείμενα, τα οποία θα μπορούσαν να απορροφηθούν ως μερικά μαθήματα επιλογής σε βαριές σπουδές, απομονώθηκαν και ονομάστηκαν επιστήμες. Μαθήματα ξεπέτες, τα οποία επί αιώνες ήταν για να ξεκουράζονται οι φοιτητές από τα βαριά προγράμματα σπουδών, έγιναν σημαίες της νέας επιστημοσύνης. Επιστήμες ανεύθυνες τόσο γι’ αυτούς που μοίραζαν πτυχία όσο και γι’ αυτούς που τα έπαιρναν. Ιστορία των τεχνών, Πολιτικές επιστήμες, Ψυχολογία, Κοινωνιολογία, Περιβαλλοντολογία, Κυβερνητική, Μάνατζμεντ, Διεθνείς Σχέσεις, Μάρκετινγκ, κλπ..
Αυτές οι επιστήμες ήταν οι ιδανικές για όλους τους μεγαλοπαράγοντες της Νέας Τάξης. Γιατί; Για πολλούς λόγους. Μπορούσες, όποιον βλάκα σε βόλευε, να τον εμφανίσεις σαν Καθηγητή και να του δώσεις το επιστημονικό κύρος, το οποίο σου επιτρέπει να τον χρησιμοποιείς ως μέσο προπαγάνδας. Μπορούσες να μαζέψεις όσους αστοιχείωτους ήθελες κάτω από ένα υπόστεγο και να τους βαπτίζεις φοιτητές μελλοντικούς επιστήμονες. Μπορούσες να τους μαζεύεις κατά εκατοντάδες και να τους ονομάζεις κοινωνιολόγους, μάνατζερ και δημοσιοσχεσίτες. Ό,τι ήθελες έκανες. Πάγκους να έβρισκες να κάθονται και τίποτε άλλο. Ούτε καν βιβλία χρειάζονταν. Μερικές φωτοτυπίες και ό,τι κατέβαζαν από το ίντερνετ. Μιλάμε για τον ποταμό Ιορδάνη της επιστήμης. Μαζικές βαπτίσεις νεοφώτιστων, οι οποίοι είχαν ανάγκη τους κυρίους τους.
Αυτό βόλευε τους ιμπεριαλιστές και ήταν μια δοκιμασμένη πρακτική, η οποία ξεκίνησε από τις μεταπολεμικές ΗΠΑ, για να εδραιώσουν την παρουσία τους σε ολόκληρο τον Πλανήτη. Βόλευε αυτή η πρακτική τους Αμερικανούς, εφόσον μπορούσαν να παίρνουν τα κουτορνίθια από ολόκληρο τον Πλανήτη και αφού τους βαπτίσουν επιστήμονες να τους στέλνουν πίσω στις πατρίδες τους να παριστάνουν τις άρχουσες τάξεις αυτών και να τις υποτάσσουν στις ΗΠΑ. Οι ιμπεριαλιστές δεν χρειαζόταν ν’ ανησυχούν αν το παιδί του Ανδρέα ή του Μητσοτάκη βγει έξυπνο ή χαζό, για να πάρει το πόστο του πατέρα του. Δεν χρειαζόταν να ρισκάρουν με έξυπνους με δυνατότητες σπουδών, ώστε ανάμεσά τους ν’ αναζητήσουν τους μελλοντικούς τους συνεργάτες.
Το αμερικανικό όνειρο πέρασε και στην εκπαίδευση και έγινε όνειρο των ηλιθίων. Στον αμερικανικό νεοταξίτικο κόσμο όλοι μπορούσαν να γίνουν επιστήμονες. Απολύτως ΟΛΟΙ. Από τον Μπους τζούνιορ μέχρι τον Γιωργάκη. Από τον Κυριάκο μέχρι τον αφελή Αντωνάκη, ο οποίος, επειδή βρήκε ανοικτές πανεπιστημιακές πόρτες, νόμισε ότι θα γίνει άκοπα γιατρός, αλλά μετά προσγειώθηκε στο πτυχίου επιστήμονα οικονομολόγου. Την επιστήμη-δίκτυ ασφαλείας για τα κουτορνίθια, τα οποία ξοδεύουν χρήματα στα Κολέγια των ΗΠΑ και δεν πρέπει να γυρίσουν σπίτια τους με άδεια χέρια.
Ανάλογα κέρδη είχαν και οι τραπεζίτες και οι έμποροι από αυτήν την κατάσταση
Όλοι αυτοί οι κατά συνθήκη φοιτητές δεν ήταν μόνον λάτρεις της επιστήμης, αλλά και πελάτες και καταναλωτές για κάποιους άλλους επαγγελματίες. Ξόδευαν χρήματα και άρα τους βόλευαν. Έπαιρναν τεράστια φοιτητικά δάνεια, για να κωλοβαράνε σε διάσημες σχολές. Ταυτόχρονα, επιστρέφοντας στις πατρίδες τους, γίνονταν πρεσβευτές του νεοταξίτικου τρόπου ζωής. Δάνεια χωρίς δεύτερη σκέψη, καλή ζωή χωρίς προσόντα, σταθερή προτίμηση στα προϊόντα των πολυεθνικών, πίστη και αφοσίωση στο αμερικανικό όνειρο και βέβαια υποταγή στην τοπική πρεσβεία κλπ..
Τα όρθια χαϊβάνια γίνονταν εύκολα και άκοπα γενίτσαροι του αμερικανισμού. Απόλυτα εξαρτώμενοι από αυτήν, εφόσον σε αυτήν στήριζαν την πρόοδό τους. Χωρίς αυτήν ήταν τελειωμένοι. Πού θα μπορούσε να εργαστεί ο κοινωνιολόγος Γιωργάκης, αν δεν υπήρχαν οι Αμερικανοί; Πώς θα γινόταν βουλευτής ο Αντωνάκης στα 26 του χρόνια; Τι δουλειά θα έκανε ο Κυριάκος στα 28 του χρόνια; Αυτοί έγιναν στελέχη των κυβερνήσεων, που μας οδήγησαν στη σημερινή αθλιότητα. Αυτοί έγιναν οπαδοί της ανοικτής οικονομίας, η οποία παγίδευσε τους πολίτες στα δίκτυα των τραπεζιτών και τα κράτη στα δίκτυα των τοκογλύφων.
Ας ψάξει κάποιος τα ονόματα και τις σπουδές αυτών, που κατέστρεψαν την ελληνική οικονομία και την οδήγησαν στο ΔΝΤ. Κωστάκηδες, Γιωργάκηδες, Αντωνάκηδες, Κυριάκοι, Παπαδήμοι, Μάνοι, Ανδριανόπουλοι, Αλογοσκούφηδες. Αυτοί, οι οποίοι ακολούθησαν τους μεγάλους αρχηγούς της νεοταξικής επιστήμης. Τον καθηγητή Ανδρέα, Σημίτη, Στουρνάρα, Αλογοσκούφη, Χριστοδουλάκη, Γιαννίτση, Παπαντωνίου, Μέργο. Δεν υπάρχει άχρηστος προδότης, που να είναι συνυπεύθυνος για το σημερινό χάλι της χώρας και να μην ανήκει σε αυτό το επιστημονικό δυναμικό.
Αυτοί όμως, οι οποίοι εξαιτίας των αμερικανικών πρακτικών ονομάστηκαν επιστήμονες, είχαν και υποχρεώσεις να φέρουν εις πέρας. Δεν είναι δυνατόν ένας τενεκές σαν τον Σημίτη, ο οποίος χρωστάει την αίγλη της επιστημοσύνης του στις αμερικανικές εμπνεύσεις, να μην εξυπηρετήσει την επίσης αμερικανικής έμπνευσης Νέα Τάξη. Αυτό ακριβώς ήταν η Νέα Τάξη. Μια επανάληψη μιας επιτυχημένης πρακτικής στη μέγιστη κλίμακα. Αυτό, το οποίο ξεκίνησε από τις ΗΠΑ, ως πρακτική ελέγχου των κρατών, έπρεπε να μεταμοσχευθεί σε όλα τα κράτη, ως πρακτική ελέγχουν των κοινωνιών. Τον σχεδιασμό του εθνικού ιμπεριαλισμού των Αμερικανών τον μιμήθηκαν οι τραπεζίτες και οι έμποροι, για να εφαρμόσουν τον ταξικό ιμπεριαλισμό μέσα σε κάθε κράτος.
Όπως οι Αμερικανοί κατασκεύαζαν τους ηγέτες των κρατών, προκειμένου να μην αντιστέκονται στην αμερικανική επιρροή, έτσι οι νεοταξίτες ηγέτες έπρεπε να κατασκευάσουν τις ηγετικές μειονότητες των κοινωνιών, προκειμένου να μην αντιστέκονται στην νεοταξίτικη επιρροή. Για να γίνει όμως αυτό, θα έπρεπε να ξεδοντιαστούν οι παραγωγικές τάξεις. Οι τάξεις των κεφαλαιοκρατών, των αγροτών και των εργατών. Έπρεπε να δημιουργηθούν ρεύματα της νεολαίας, ώστε να την αποπροσανατολίσουν και να αλλάξουν τα κοινωνικά δεδομένα χωρίς αντιδράσεις. Όταν θα έκλειναν τα ελληνικά εργοστάσια, δεν έπρεπε να υπάρχουν νέοι, οι οποίοι θα διψούσαν για μεροκάματα. Οι νέοι έπρεπε να ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για την επιστήμη. Όλοι οι νέοι ακόμα και οι πιο άσχετοι.
Έστειλαν στα πανεπιστήμια μαθητές με βαθμούς ΠΡΟ-ΠΟ. Βάζουν προδιαγραφές τη βάση του 10 και απειλείται επανάσταση από τους φοιτητές και τους σπιτονοικοκύρηδές τους. Άνθρωποι αστοιχείωτοι, σε βαθμό που θα είχαν πρόβλημα να εκπαιδευτούν ακόμα και ως εργάτες σε εργοστάσια, έρχονται τώρα —μετά από μακρόχρονες επιστημονικές διακοπές— και διαμαρτύρονται ως άνεργοι επιστήμονες. Τόσο καλό δυναμικό πρόσφεραν οι νεοταξίτες στην επιστήμη, για να την αναπτύξουν. Ακολουθώντας τον σχεδιασμό της Νέας Τάξης και του Ευρώ, γέμισαν την Ελλάδα με παράγκες, οι οποίες παρίσταναν τα Πανεπιστήμια. Για όσα Ελληνόπουλα δεν υπήρχαν χρήματα να κάνουν το υπερατλαντικό ταξίδι της εκπαιδευτικής μετανάστευσης και να φτάσουν στις ΗΠΑ, υπήρχαν τα ΚΤΕΛ, για να φτάσουν μέχρι τα Γρεβενά ή την Καστοριά.
Όπως αναφέρουν τα Νέα, από το 1993 και μετά ιδρύθηκαν στη χώρα 5 νέα πανεπιστήμια —πέρα από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο— και επιπλέον 80 νέα τμήματα σε ήδη λειτουργούντα πανεπιστήμια. Σε μια χώρα δηλαδή των δέκα εκατομμυρίων —και με την υπογεννητικότητα να είναι το κύριο χαρακτηριστικό της— πρόσθεσαν 5 νέα πανεπιστήμια την ώρα που ήδη —λόγω Ανδρέα— διέθετε υπεράριθμα. Ήδη από το 1993 η χώρα διέθετε 334 τμήματα σε ΑΕΙ. Με τον ίδιο ρυθμό αναπτύχθηκαν στο ίδιο διάστημα και τα ΤΕΙ σε όλη τη χώρα, αφού αυξήθηκαν κατά 111 τμήματα. Από ένα άτομο να περνούσε σε όλα αυτά τα τμήματα, θα μιλούσαμε για μεγάλο πληθυσμό φοιτητών. Γιατί το έκαναν αυτό; Γιατί αυτή ήταν η εντολή της αμερικανικής πρεσβείας.
Αυτή ήταν η εντολή των διευθυντηρίων της Νέας Τάξης.
Η εντολή ήταν σαφής. Να αστικοποιηθεί πέρα από κάθε λογική η νεολαία τής χώρας.
Εντολή, η οποία έκρυβε έναν εθνικό κίνδυνο πρωτοφανούς μεγέθους. Κίνδυνο εξαφάνισης του ελληνισμού από την κοιτίδα του. Γιατί; Γιατί, μεταφέροντας την ελληνική νεολαία στην κατηγορία του προσεχώς εργαζομένου, δημιούργησαν ένα κενό στην οικονομία. Αυτό το κενό ήταν εκμεταλλεύσιμο από κάποιους. Σήμερα, που όλοι κατηγορούν τους μετανάστες, πρέπει να θυμηθούν πώς αυτοί έφτασαν στη χώρα μας. Δεν ήταν πάντα ανεπιθύμητοι. Θυμάται κανείς τον Χασάν της διαφήμισης; Θυμάται κανείς τη δήλωση του Οζάλ, ο οποίος μας περιέγραψε με τον πιο απλό τρόπο το πώς μπορεί να νικηθεί η Ελλάδα, χωρίς να πέσει ούτε μία τουφεκιά;
Από τη στιγμή που οι νέοι πήγαιναν μαζικά και χωρίς έλεγχο για σπουδές και δεν υπήρχε αναπλήρωση των κενών, που άφηναν οι προηγούμενοι στην παραγωγή, φυσικό ήταν να έρθουν εύκολα οι μετανάστες. Η φύση μισεί το κενό και οι μετανάστες αυτήν τη φύση εξυπηρέτησαν. Δεν ήταν πάντα ανεπιθύμητοι οι μετανάστες, όπως είναι τώρα. Οι ίδιοι οι Έλληνες πήγαιναν στην Αλβανία να κουβαλήσουν Αλβανούς, για να τους πάρουν στη δούλεψή τους. Τους είχαν ανάγκη για τις δουλειές τους. Νέοι Έλληνες δεν υπήρχαν στην αγορά εργασίας. Τους είχε συνεπάρει η επιστήμη. Θεωρητικά μάθαιναν να διοικούν επιχειρήσεις, ενώ πρακτικά μάθαιναν counterstrike στα ίντερνετ-cafe όλης της επικράτειας. Μέσα σε λίγα χρόνια δικαιώθηκε η στρατηγική του Οζάλ. Πόνταρε η Νέα Τάξη την νίκη της στους μετανάστες κι απ’ ό,τι φαίνεται σήμερα δείχνει πως την πέτυχε. Μια μεγάλη νίκη, την οποία πέτυχε μέσω της ανεξέλεγκτης αστικοποίησης της ελληνικής νεολαίας.
Οι δωσίλογοι, που μας κυβερνούν, εύκολα υπάκουσαν στις εντολές, γιατί απλούστατα δεν βρήκαν μπροστά τους καθόλου αντιδράσεις. Έκαναν ό,τι τους υποδείκνυαν στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, γιατί κανένας δεν τους αμφισβητούσε στην Ελλάδα. Κανένας δεν μπορούσε τότε να φανταστεί τι ακριβώς επεδίωκαν οι ισχυροί της Νέας Τάξης, οι οποίοι τότε άλλαζαν τον σχεδιασμό. Έτσι κι αλλιώς τους συνέφερε ως Μαυρογιαλούρους πολιτικάντηδες. Εξασφάλιζαν εύκολες ψήφους από ευγνωμονούντες κατά λάθος επιστήμονες και από ιδιοκτήτες επαρχιακών τρωγλών, οι οποίοι αναπάντεχα απέκτησαν ενοικιαστές. Απάλλασσαν τους γονείς από την αγχώδη μέριμνα για το μέλλον των παιδιών. Τους απάλλασσαν από τις φασαρίες για να διαβάσουν και τα έξοδα των φροντιστηρίων, εφόσον οι πάντες κάπου θα περνούσαν. Όλα εύκολα. Χωρίς καθόλου κόπο όλοι έκαναν το καθήκον τους.
Ταυτόχρονα μάς προετοίμαζαν και για την είσοδο στο Ευρώ. Είχαν ανάγκη να βελτιώσουν την εικόνα της χώρας, έστω και αν την μουντζούρωναν. Με την αλλαγή στον εκπαιδευτικό σχεδιασμό έκρυβαν ανεργία και αύξαναν την κατανάλωση. Αυτοί, οι οποίοι θα έπρεπε να ονομάζονται άνεργοι, ως δια μαγείας ονομάζονταν φοιτητές και οι γονείς άνοιγαν πορτοφόλια, τα οποία επί χρόνια είχαν κλειστά. Ανέβαινε το ΑΕΠ και ως εκ τούτου ανέβαιναν τα δανειοληπτικά όρια της χώρας. Δημιουργούσαν νέου τύπου άνεργους, οι οποίοι δεν ήθελαν να εργάζονται, αλλά να διοριστούν στο δημόσιο, για να ξεκουραστούν. Δημιούργησαν ομήρους της εξουσίας, ώστε να μην τους έχουν μπροστά τους ως εμπόδιο, όταν θα διέλυαν τη χώρα. Γι’ αυτόν τον λόγο άλλαξαν τον σχεδιασμό της ανώτατης παιδείας. Οι Σημίτηδες, οι Παπανδρέου, οι Γιαννίτσηδες και τα άλλα τα παιδιά της “Δεξιάς, της Αριστεράς και της προόδου”. Αυτοί, οι οποίοι έκαναν σημαία τους το δικαίωμα στην ανώτατη παιδεία.
Αυτό το δικαίωμα κι αν είναι κοινωνικό έγκλημα. Γιατί; Γιατί η ανώτατη παιδεία έχει έναν συγκεκριμένο ρόλο στην κοινωνική λειτουργία. Απαιτείται να αφορά τους ελάχιστους τους καλύτερους, για να εξυπηρετήσει την κοινωνία. Η ανώτατη παιδεία είναι σαν τον Πρωταθλητισμό. Δικαίωμα των πάντων στον Πρωταθλητισμό δεν υπάρχει. Δικαίωμα έχουν όλοι οι άνθρωποι μόνον στον αθλητισμό. Δικαίωμα στην παιδεία έχουν όλοι. Δικαίωμα στην Ανώτατη Εκπαίδευση δεν έχουν όλοι. Δεν είναι δυνατόν να έχουν όλοι. Είναι λάθος να έχουν όλοι.
Ακόμα κι αν όλοι μας είχαμε τις δυνατότητες να γίνουμε γιατροί, θα έπρεπε και πάλι η Πολιτεία να επέμβει αποτρεπτικά, ώστε να γίνουν μόνο οι καλύτεροι. Οι ελάχιστοι. Όσους χρειάζεται η κοινωνία για να έχει σύστημα υγείας, γιατί διαφορετικά δεν λειτουργεί η κοινωνία. Διαφορετικά είναι σαν να επιτρέπουμε στην Πολιτεία να νομοθετήσει και μέσα από μια διαδικασία να γινόμαστε όλοι Πρωταθλητές και να περιμένουμε να μας διορίσει το κράτος Λοχαγούς συνάδελφους του Πύρου Δήμα. Αυτό συνέβη στην παιδεία. Γέμισαν τον κόσμο ψευδοστίβους, για να παράγουν πρωταθλητές σε αθλήματα άνευ αξίας και σημασίας.
Γέμισαν τον τόπο ψευδοπρωταθλητές, οι οποίοι περιμένουν έξω από τα γραφεία της εξουσίας για έναν διορισμό-έπαθλο. Γι’ αυτόν τον λόγο εφεύραν τις μοριοδοτήσεις, οι οποίες δήθεν εξασφάλιζαν την αξιοκρατία στο δημόσιο. Πατέντα της Νέας Τάξης ήταν όλα αυτά, για να παρασύρει τον κόσμο στη λογική της. Τα μόρια ήταν το καρότο και από πίσω θα έβαζαν ολόκληρη την κοινωνία να τρέχει σαν γαϊδούρι. Υπήρχε εξ’ αρχής σχέδιο να δουλευτούν όλοι αυτοί. Υπήρχε σχέδιο, για να μπουν οι γονείς στη διαδικασία να αγοράσουν μόρια, περιφέροντας τα παιδιά τους ανά την επικράτεια.
Τα πάντα ήταν προσχεδιασμένα από μια εγκληματική συμμορία, η οποία εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Νέας Τάξης. Μια συμμορία, η οποία δεν έκανε swaps μόνον με τα χρήματα, αλλά και με τις ανθρώπινες ψυχές. Υποσχόταν μελλοντικές αποδόσεις, ενώ γνώριζε εξ’ αρχής ότι αυτό θα ήταν πρακτικά αδύνατον να συμβεί. Έστησαν μια πυραμίδα, η οποία απλά δεν είχε σχέση με κεφάλαια, αλλά με ανθρώπινα κεφάλια. Οι πρώτοι θα ψευτοβολεύονταν, για να παρασύρουν τους επόμενους, οι οποίοι δεν θα είχαν ούτε τη θεωρητική πιθανότητα να βολευτούν.
Αυτοί δημιούργησαν τις σημερινές στρατιές των αγράμματων μορφωμένων. Των μορφωμένων με τα άπειρα πτυχία, των οποίων τη χρησιμότητα δεν γνωρίζει κανένας. Των μορφωμένων, που, μετά από τις μακροχρόνιες και πολυδάπανες σπουδές τους, γυρνάνε στα σπίτια τους, με μόνη νέα γνώση τη δισκοβολία του σερβιτόρου. Δυνάμει άνεργοι, άσχετοι με τα πάντα, που καταλήγουν να κάνουν ντελίβερι πίτσας. Επιστήμονες, που, επειδή έχουν επιστημονική άποψη, δεν αντιδρούν στα Μνημόνια, γιατί υποθέτουν ότι μπορεί να δημιουργήσουν συνθήκες να απορροφηθούν επιστήμονες. Αυτοί δημιούργησαν το πρόβλημα, το οποίο σήμερα προσπαθούν κάποιοι άλλοι να λύσουν με το σχέδιο-Αθηνά. Ας ψάξει να βρει κάποιος ποιες σχολές είναι αυτές, οι οποίες διαμαρτύρονται για την αλλαγή που επιχειρεί το Υπουργείο Παιδείας.
Αυτές είναι σπουδές του gay-σχεδιασμού.
Αυτό δεν το λέμε εμείς. Αυτό το λέει η στατιστική επιστήμη. Τώρα, που η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί πλέον ταμπού και οι ομοφυλόφιλοι το δηλώνουν ανοικτά, ας ψάξει κάποιος να δει στατιστικά πού περιφέρονται όλοι αυτοί στην ανώτατη εκπαίδευση. Πού υπάρχουν δηλαδή οι περισσότεροι gay καθηγητές; Στα Πολυτεχνεία, στα Χημεία, στις Ιατρικές Σχολές όπου οι φοιτητές ματώνουν; Εκεί όπου αδιαφορούν για την καλή ζωή, ξεχνούν να φάνε, να κοιμηθούν, να πλυθούν, να ξυριστούν; Κανέναν δεν ενδιαφέρουν όλοι αυτοί. Τους ομοφυλόφιλους τους ενδιαφέρουν αυτοί, οι οποίοι έχουν ελεύθερο χρόνο. Πολύ ελεύθερο χρόνο. Αυτοί, οι οποίοι ανακαλύπτουν τον κόσμο. Αυτοί, οι οποίοι τραβάνε έναν μπάφο και βλέπουν τον Σωκράτη σαν ερασιτέχνη φιλόσοφο. Αυτοί, οι οποίοι τραβάνε μια γραμμή κόκα και βλέπουν τον Καίσαρα σαν αφελή στρατηγό. Οι ψυχολόγοι, οι κυβερνητικοί, οι αγαπημένοι της Γιάννας Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, που χρηματοδοτεί την ανθρώπινη απογείωση.
Αυτοί, οι οποίοι μέσα στα πανεπιστήμια των συμπατριωτών και ομόθρησκων του Δαρβίνου νομίζουν ότι αποτελούν το απώτατο όριο της ανθρώπινης εξέλιξης. Τα υπέρτατα όντα, που πολλές φορές νομίζουν ότι είναι και λίγο ερμαφρόδιτα. Εκεί βρίσκονται οι προοδευτικοί gay καθηγητές. Εκεί, όπου το αντικείμενο της επιστήμης και η αφέλεια των φοιτητών τούς επιτρέπει να κάνουν παιχνίδια. Εκεί, όπου ο μέντορας θα προσπαθήσει να οδηγήσει τον μαθητή στα απόκρυφα και στα μυστήρια. Απόκρυφα και μυστήρια, τα οποία συνήθως καταλήγουν σε κάποια κρεβατοκάμαρα. Ψυχολόγοι επιστήμονες από ανάγκη, για καλό ψάρεμα. Λάτρεις της τέχνης, οι οποίοι αναζητούν τη μορφή μέσα στα νιάτα.
Αφού ψάξει κάποιος τις σχολές όπου διαπρέπουν οι ομοφυλόφιλοι καθηγητές, ας ψάξει και πού υπάρχουν και οι πιο πολλοί Bi φοιτητές. Αυτοί, οι οποίοι ανακαλύπτουν τους εαυτούς τους με τη βοήθεια των προχωρημένων καθηγητών τους. Αυτοί, οι οποίοι κάνουν πειραματισμούς. Αυτοί, οι οποίοι τους πειραματισμούς θα τους πουλήσουν για μια καλή συστατική επιστολή και για έναν προνομιούχο διορισμό. Εκεί όπου όλα έχουν την τιμή τους, γιατί αυτοί, οι οποίοι καθορίζουν τις τιμές, είναι γενναιόδωροι. Ομοφυλόφιλοι και χουβαρντάδες. Οι επόμενοι να μαθαίνουν από την επιτυχία των προηγούμενων, για να ξέρουν τι να κάνουν.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τους μερακλήδες της Παντείου. Της σχολής τού καταλληλότερου Σημίτη. Εκεί οι συνάδερφοί του αγόραζαν με δημόσια χρήματα τους ψαγμένους. Χιλιόμετρα μοκετών, κατακόκκινες Φερράρι και πορσελάνινα γιακούζι χρέωναν στον λαό οι επιστήμονες, για να δελεάσουν τους λαθρομετανάστες τής επιστήμης. Η Πάντειος. Η γνωστή Πάντειος. Η μεγάλη των gay σχολή, η οποία πρόσφερε στην Ελλάδα προδότες, ανθέλληνες, αδερφές, παρατηρητές και χιλιάδες ανέργους, οι οποίοι είχαν την αφέλεια να νομίσουν ότι εκεί σπουδάζουν άνθρωποι για να γίνουν επιστήμονες. Λάθος. Η Πάντειος είναι αυτό, που λέει το καταστατικό της. Διδάσκει νομική, αλλά δεν φτιάχνει νομικούς. Διδάσκει επιστήμη, αλλά δεν φτιάχνει επιστήμονες. Εκεί δεν σπουδάζουν. Εκεί κάνουν άλλα πράγματα αυτοί, οι οποίοι θέλουν να προχωρήσουν στη ζωή τους. Εκεί ανοίγουν παρτίδες με το δημόσιο και τις επιδοτούμενες ΜΚΟ.
Παντού τα ίδια έγιναν με αυτού του τύπου τις σχολές. Μιλάμε για πρωτοφανή αθλιότητα στα παγκόσμια χρονικά της ανώτατης εκπαίδευσης. Τα αμερικανικά πανεπιστήμια αυτήν τη στιγμή είναι από τις ισχυρότερες βιομηχανίες παραγωγής πορνοταινιών και βέβαια από τις μεγαλύτερες αγορές ναρκωτικών στον κόσμο. Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Γιατί; Γιατί, αν οι σοβαρές σπουδές αντιπροσωπεύουν ένα 20% των φοιτητών τους, το υπόλοιπο 80% είναι Γιωργάκηδες, Αντωνάκηδες και το κακό συναπάντημα. Άχρηστοι άνθρωποι, οι οποίοι απλά πλήρωσαν, για να παριστάνουν τους φοιτητές. Άνθρωποι, οι οποίοι περιφέρονται, παριστάνοντας τους φοιτητές και προσπαθώντας ν’ ανακαλύψουν τους εαυτούς τους. Όλη μέρα φούντα και πειραματισμούς.
@ Παναγιώτης Τραϊανού! 2013
Η εντολή ήταν σαφής. Να αστικοποιηθεί πέρα από κάθε λογική η νεολαία τής χώρας.
Εντολή, η οποία έκρυβε έναν εθνικό κίνδυνο πρωτοφανούς μεγέθους. Κίνδυνο εξαφάνισης του ελληνισμού από την κοιτίδα του. Γιατί; Γιατί, μεταφέροντας την ελληνική νεολαία στην κατηγορία του προσεχώς εργαζομένου, δημιούργησαν ένα κενό στην οικονομία. Αυτό το κενό ήταν εκμεταλλεύσιμο από κάποιους. Σήμερα, που όλοι κατηγορούν τους μετανάστες, πρέπει να θυμηθούν πώς αυτοί έφτασαν στη χώρα μας. Δεν ήταν πάντα ανεπιθύμητοι. Θυμάται κανείς τον Χασάν της διαφήμισης; Θυμάται κανείς τη δήλωση του Οζάλ, ο οποίος μας περιέγραψε με τον πιο απλό τρόπο το πώς μπορεί να νικηθεί η Ελλάδα, χωρίς να πέσει ούτε μία τουφεκιά;
Από τη στιγμή που οι νέοι πήγαιναν μαζικά και χωρίς έλεγχο για σπουδές και δεν υπήρχε αναπλήρωση των κενών, που άφηναν οι προηγούμενοι στην παραγωγή, φυσικό ήταν να έρθουν εύκολα οι μετανάστες. Η φύση μισεί το κενό και οι μετανάστες αυτήν τη φύση εξυπηρέτησαν. Δεν ήταν πάντα ανεπιθύμητοι οι μετανάστες, όπως είναι τώρα. Οι ίδιοι οι Έλληνες πήγαιναν στην Αλβανία να κουβαλήσουν Αλβανούς, για να τους πάρουν στη δούλεψή τους. Τους είχαν ανάγκη για τις δουλειές τους. Νέοι Έλληνες δεν υπήρχαν στην αγορά εργασίας. Τους είχε συνεπάρει η επιστήμη. Θεωρητικά μάθαιναν να διοικούν επιχειρήσεις, ενώ πρακτικά μάθαιναν counterstrike στα ίντερνετ-cafe όλης της επικράτειας. Μέσα σε λίγα χρόνια δικαιώθηκε η στρατηγική του Οζάλ. Πόνταρε η Νέα Τάξη την νίκη της στους μετανάστες κι απ’ ό,τι φαίνεται σήμερα δείχνει πως την πέτυχε. Μια μεγάλη νίκη, την οποία πέτυχε μέσω της ανεξέλεγκτης αστικοποίησης της ελληνικής νεολαίας.
Οι δωσίλογοι, που μας κυβερνούν, εύκολα υπάκουσαν στις εντολές, γιατί απλούστατα δεν βρήκαν μπροστά τους καθόλου αντιδράσεις. Έκαναν ό,τι τους υποδείκνυαν στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, γιατί κανένας δεν τους αμφισβητούσε στην Ελλάδα. Κανένας δεν μπορούσε τότε να φανταστεί τι ακριβώς επεδίωκαν οι ισχυροί της Νέας Τάξης, οι οποίοι τότε άλλαζαν τον σχεδιασμό. Έτσι κι αλλιώς τους συνέφερε ως Μαυρογιαλούρους πολιτικάντηδες. Εξασφάλιζαν εύκολες ψήφους από ευγνωμονούντες κατά λάθος επιστήμονες και από ιδιοκτήτες επαρχιακών τρωγλών, οι οποίοι αναπάντεχα απέκτησαν ενοικιαστές. Απάλλασσαν τους γονείς από την αγχώδη μέριμνα για το μέλλον των παιδιών. Τους απάλλασσαν από τις φασαρίες για να διαβάσουν και τα έξοδα των φροντιστηρίων, εφόσον οι πάντες κάπου θα περνούσαν. Όλα εύκολα. Χωρίς καθόλου κόπο όλοι έκαναν το καθήκον τους.
Ταυτόχρονα μάς προετοίμαζαν και για την είσοδο στο Ευρώ. Είχαν ανάγκη να βελτιώσουν την εικόνα της χώρας, έστω και αν την μουντζούρωναν. Με την αλλαγή στον εκπαιδευτικό σχεδιασμό έκρυβαν ανεργία και αύξαναν την κατανάλωση. Αυτοί, οι οποίοι θα έπρεπε να ονομάζονται άνεργοι, ως δια μαγείας ονομάζονταν φοιτητές και οι γονείς άνοιγαν πορτοφόλια, τα οποία επί χρόνια είχαν κλειστά. Ανέβαινε το ΑΕΠ και ως εκ τούτου ανέβαιναν τα δανειοληπτικά όρια της χώρας. Δημιουργούσαν νέου τύπου άνεργους, οι οποίοι δεν ήθελαν να εργάζονται, αλλά να διοριστούν στο δημόσιο, για να ξεκουραστούν. Δημιούργησαν ομήρους της εξουσίας, ώστε να μην τους έχουν μπροστά τους ως εμπόδιο, όταν θα διέλυαν τη χώρα. Γι’ αυτόν τον λόγο άλλαξαν τον σχεδιασμό της ανώτατης παιδείας. Οι Σημίτηδες, οι Παπανδρέου, οι Γιαννίτσηδες και τα άλλα τα παιδιά της “Δεξιάς, της Αριστεράς και της προόδου”. Αυτοί, οι οποίοι έκαναν σημαία τους το δικαίωμα στην ανώτατη παιδεία.
Αυτό το δικαίωμα κι αν είναι κοινωνικό έγκλημα. Γιατί; Γιατί η ανώτατη παιδεία έχει έναν συγκεκριμένο ρόλο στην κοινωνική λειτουργία. Απαιτείται να αφορά τους ελάχιστους τους καλύτερους, για να εξυπηρετήσει την κοινωνία. Η ανώτατη παιδεία είναι σαν τον Πρωταθλητισμό. Δικαίωμα των πάντων στον Πρωταθλητισμό δεν υπάρχει. Δικαίωμα έχουν όλοι οι άνθρωποι μόνον στον αθλητισμό. Δικαίωμα στην παιδεία έχουν όλοι. Δικαίωμα στην Ανώτατη Εκπαίδευση δεν έχουν όλοι. Δεν είναι δυνατόν να έχουν όλοι. Είναι λάθος να έχουν όλοι.
Ακόμα κι αν όλοι μας είχαμε τις δυνατότητες να γίνουμε γιατροί, θα έπρεπε και πάλι η Πολιτεία να επέμβει αποτρεπτικά, ώστε να γίνουν μόνο οι καλύτεροι. Οι ελάχιστοι. Όσους χρειάζεται η κοινωνία για να έχει σύστημα υγείας, γιατί διαφορετικά δεν λειτουργεί η κοινωνία. Διαφορετικά είναι σαν να επιτρέπουμε στην Πολιτεία να νομοθετήσει και μέσα από μια διαδικασία να γινόμαστε όλοι Πρωταθλητές και να περιμένουμε να μας διορίσει το κράτος Λοχαγούς συνάδελφους του Πύρου Δήμα. Αυτό συνέβη στην παιδεία. Γέμισαν τον κόσμο ψευδοστίβους, για να παράγουν πρωταθλητές σε αθλήματα άνευ αξίας και σημασίας.
Γέμισαν τον τόπο ψευδοπρωταθλητές, οι οποίοι περιμένουν έξω από τα γραφεία της εξουσίας για έναν διορισμό-έπαθλο. Γι’ αυτόν τον λόγο εφεύραν τις μοριοδοτήσεις, οι οποίες δήθεν εξασφάλιζαν την αξιοκρατία στο δημόσιο. Πατέντα της Νέας Τάξης ήταν όλα αυτά, για να παρασύρει τον κόσμο στη λογική της. Τα μόρια ήταν το καρότο και από πίσω θα έβαζαν ολόκληρη την κοινωνία να τρέχει σαν γαϊδούρι. Υπήρχε εξ’ αρχής σχέδιο να δουλευτούν όλοι αυτοί. Υπήρχε σχέδιο, για να μπουν οι γονείς στη διαδικασία να αγοράσουν μόρια, περιφέροντας τα παιδιά τους ανά την επικράτεια.
Τα πάντα ήταν προσχεδιασμένα από μια εγκληματική συμμορία, η οποία εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Νέας Τάξης. Μια συμμορία, η οποία δεν έκανε swaps μόνον με τα χρήματα, αλλά και με τις ανθρώπινες ψυχές. Υποσχόταν μελλοντικές αποδόσεις, ενώ γνώριζε εξ’ αρχής ότι αυτό θα ήταν πρακτικά αδύνατον να συμβεί. Έστησαν μια πυραμίδα, η οποία απλά δεν είχε σχέση με κεφάλαια, αλλά με ανθρώπινα κεφάλια. Οι πρώτοι θα ψευτοβολεύονταν, για να παρασύρουν τους επόμενους, οι οποίοι δεν θα είχαν ούτε τη θεωρητική πιθανότητα να βολευτούν.
Αυτοί δημιούργησαν τις σημερινές στρατιές των αγράμματων μορφωμένων. Των μορφωμένων με τα άπειρα πτυχία, των οποίων τη χρησιμότητα δεν γνωρίζει κανένας. Των μορφωμένων, που, μετά από τις μακροχρόνιες και πολυδάπανες σπουδές τους, γυρνάνε στα σπίτια τους, με μόνη νέα γνώση τη δισκοβολία του σερβιτόρου. Δυνάμει άνεργοι, άσχετοι με τα πάντα, που καταλήγουν να κάνουν ντελίβερι πίτσας. Επιστήμονες, που, επειδή έχουν επιστημονική άποψη, δεν αντιδρούν στα Μνημόνια, γιατί υποθέτουν ότι μπορεί να δημιουργήσουν συνθήκες να απορροφηθούν επιστήμονες. Αυτοί δημιούργησαν το πρόβλημα, το οποίο σήμερα προσπαθούν κάποιοι άλλοι να λύσουν με το σχέδιο-Αθηνά. Ας ψάξει να βρει κάποιος ποιες σχολές είναι αυτές, οι οποίες διαμαρτύρονται για την αλλαγή που επιχειρεί το Υπουργείο Παιδείας.
Αυτές είναι σπουδές του gay-σχεδιασμού.
Αυτό δεν το λέμε εμείς. Αυτό το λέει η στατιστική επιστήμη. Τώρα, που η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί πλέον ταμπού και οι ομοφυλόφιλοι το δηλώνουν ανοικτά, ας ψάξει κάποιος να δει στατιστικά πού περιφέρονται όλοι αυτοί στην ανώτατη εκπαίδευση. Πού υπάρχουν δηλαδή οι περισσότεροι gay καθηγητές; Στα Πολυτεχνεία, στα Χημεία, στις Ιατρικές Σχολές όπου οι φοιτητές ματώνουν; Εκεί όπου αδιαφορούν για την καλή ζωή, ξεχνούν να φάνε, να κοιμηθούν, να πλυθούν, να ξυριστούν; Κανέναν δεν ενδιαφέρουν όλοι αυτοί. Τους ομοφυλόφιλους τους ενδιαφέρουν αυτοί, οι οποίοι έχουν ελεύθερο χρόνο. Πολύ ελεύθερο χρόνο. Αυτοί, οι οποίοι ανακαλύπτουν τον κόσμο. Αυτοί, οι οποίοι τραβάνε έναν μπάφο και βλέπουν τον Σωκράτη σαν ερασιτέχνη φιλόσοφο. Αυτοί, οι οποίοι τραβάνε μια γραμμή κόκα και βλέπουν τον Καίσαρα σαν αφελή στρατηγό. Οι ψυχολόγοι, οι κυβερνητικοί, οι αγαπημένοι της Γιάννας Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, που χρηματοδοτεί την ανθρώπινη απογείωση.
Αυτοί, οι οποίοι μέσα στα πανεπιστήμια των συμπατριωτών και ομόθρησκων του Δαρβίνου νομίζουν ότι αποτελούν το απώτατο όριο της ανθρώπινης εξέλιξης. Τα υπέρτατα όντα, που πολλές φορές νομίζουν ότι είναι και λίγο ερμαφρόδιτα. Εκεί βρίσκονται οι προοδευτικοί gay καθηγητές. Εκεί, όπου το αντικείμενο της επιστήμης και η αφέλεια των φοιτητών τούς επιτρέπει να κάνουν παιχνίδια. Εκεί, όπου ο μέντορας θα προσπαθήσει να οδηγήσει τον μαθητή στα απόκρυφα και στα μυστήρια. Απόκρυφα και μυστήρια, τα οποία συνήθως καταλήγουν σε κάποια κρεβατοκάμαρα. Ψυχολόγοι επιστήμονες από ανάγκη, για καλό ψάρεμα. Λάτρεις της τέχνης, οι οποίοι αναζητούν τη μορφή μέσα στα νιάτα.
Αφού ψάξει κάποιος τις σχολές όπου διαπρέπουν οι ομοφυλόφιλοι καθηγητές, ας ψάξει και πού υπάρχουν και οι πιο πολλοί Bi φοιτητές. Αυτοί, οι οποίοι ανακαλύπτουν τους εαυτούς τους με τη βοήθεια των προχωρημένων καθηγητών τους. Αυτοί, οι οποίοι κάνουν πειραματισμούς. Αυτοί, οι οποίοι τους πειραματισμούς θα τους πουλήσουν για μια καλή συστατική επιστολή και για έναν προνομιούχο διορισμό. Εκεί όπου όλα έχουν την τιμή τους, γιατί αυτοί, οι οποίοι καθορίζουν τις τιμές, είναι γενναιόδωροι. Ομοφυλόφιλοι και χουβαρντάδες. Οι επόμενοι να μαθαίνουν από την επιτυχία των προηγούμενων, για να ξέρουν τι να κάνουν.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τους μερακλήδες της Παντείου. Της σχολής τού καταλληλότερου Σημίτη. Εκεί οι συνάδερφοί του αγόραζαν με δημόσια χρήματα τους ψαγμένους. Χιλιόμετρα μοκετών, κατακόκκινες Φερράρι και πορσελάνινα γιακούζι χρέωναν στον λαό οι επιστήμονες, για να δελεάσουν τους λαθρομετανάστες τής επιστήμης. Η Πάντειος. Η γνωστή Πάντειος. Η μεγάλη των gay σχολή, η οποία πρόσφερε στην Ελλάδα προδότες, ανθέλληνες, αδερφές, παρατηρητές και χιλιάδες ανέργους, οι οποίοι είχαν την αφέλεια να νομίσουν ότι εκεί σπουδάζουν άνθρωποι για να γίνουν επιστήμονες. Λάθος. Η Πάντειος είναι αυτό, που λέει το καταστατικό της. Διδάσκει νομική, αλλά δεν φτιάχνει νομικούς. Διδάσκει επιστήμη, αλλά δεν φτιάχνει επιστήμονες. Εκεί δεν σπουδάζουν. Εκεί κάνουν άλλα πράγματα αυτοί, οι οποίοι θέλουν να προχωρήσουν στη ζωή τους. Εκεί ανοίγουν παρτίδες με το δημόσιο και τις επιδοτούμενες ΜΚΟ.
Παντού τα ίδια έγιναν με αυτού του τύπου τις σχολές. Μιλάμε για πρωτοφανή αθλιότητα στα παγκόσμια χρονικά της ανώτατης εκπαίδευσης. Τα αμερικανικά πανεπιστήμια αυτήν τη στιγμή είναι από τις ισχυρότερες βιομηχανίες παραγωγής πορνοταινιών και βέβαια από τις μεγαλύτερες αγορές ναρκωτικών στον κόσμο. Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Γιατί; Γιατί, αν οι σοβαρές σπουδές αντιπροσωπεύουν ένα 20% των φοιτητών τους, το υπόλοιπο 80% είναι Γιωργάκηδες, Αντωνάκηδες και το κακό συναπάντημα. Άχρηστοι άνθρωποι, οι οποίοι απλά πλήρωσαν, για να παριστάνουν τους φοιτητές. Άνθρωποι, οι οποίοι περιφέρονται, παριστάνοντας τους φοιτητές και προσπαθώντας ν’ ανακαλύψουν τους εαυτούς τους. Όλη μέρα φούντα και πειραματισμούς.
@ Παναγιώτης Τραϊανού! 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου