ΚΟΚΚΙΝΑ ΔΑΝΕΙΑ: 4 Στα4 !!! ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΚΑΜΑ ΣΟΥΤΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΜΟΥ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΗ !!!

Γράφει ο Κυριάκος Τόμπρας

ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Προτείνει στους δανειολήπτες να αποδεχθούν με τις προκλητικές, προτεινόμενες ρυθμίσεις, τα υπόλοιπα των δανείων τους κατά κεφάλαιο και τόκους, να νομιμοποιήσουν τις παράνομες, καταχρηστικές και αισχροκερδείς συμβάσεις τους, υπογράφοντας τις νέες των ρυθμίσεων, να επιμηκύνουν το μαρτύριο και το συνολικό κόστος της δανειακής τους επιβάρυνσης και, τέλος, να χάσουν σε κάθε περίπτωση τα σπίτια τους !!!

Ευχαριστούμε κε Στουρνάρα, αλλά δεν θα πάρουμε !!! 

4 Στα4 είναι οι προτεινόμενες από την ΤτΕ ρυθμίσεις για τα κόκκινα δάνεια :

1. Ανταλλαγή του ακινήτου του δανειολήπτη με άλλο μικρότερο και πιο χαμηλής αξίας από το δικό του (Άρα ο δανειολήπτης χάνει το σπίτι του).
2. Σπάσιμο του δανείου σε δύο μέρη. Το πρώτο με βάση τις δυνατότητες του δανειολήπτη θα εξυπηρετείται, ενώ το δεύτερο μέρος του ποσού θα παγώνει, μετά από συμφωνία με τον δανειολήπτη θα παγώνει για ένα διάστημα ως και πέντε ή και δέκα χρόνια (Άρα το χρέος θα επιμηκύνεται και θα αυξάνεται αντί να απομειώνεται).
3. Επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου ακόμη και πέραν του προσδόκιμου ορίου ζωής με μεταφορά των υποχρεώσεων στους εγγυητές ή κληρονόμους του δανειολήπτη (Ρήτρα Κληρονομικότητας - Γίνονται Εγγυητές Παιδία & Εγγόνια).
4. Μεταβίβαση της κυριότητας στην τράπεζα και παραμονή στο ίδιο σπίτι με πληρωμή ενός είδους ενοικίου το οποίο θα καθορίζεται με βάση τις τρέχουσες τιμές της αγοράς στην περιοχή όπου βρίσκεται το ακίνητο. Ουσιαστικά δηλαδή ο δανειολήπτης θα χάνει το σπίτι, αλλά θα μπορεί να παραμένει πληρώνοντας ενοίκιο. (Οι Νοικοκυραίοι γίνονται Νοικάρηδες στα σπίτια τους).

ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΑΥΤΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΩΝ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

1.    Γιατί θα πρέπει να υποχρεωθούν όλοι οι δανειολήπτες να γίνουν συνεργάσιμοι δηλωσίες, νομιμοποιώντας έτσι στην πράξη εκατοντάδες χιλιάδες παράνομες, ανήθικες, αισχροκερδείς, καταχρηστικές και προδήλως άκυρες πιστωτικές συμβάσεις και αντικαθιστώντας τες με τις νέες των προτεινομένων ρυθμίσεων, εξαναγκαζόμενοι υπό τον εφιάλτη των πλειστηριασμών να παραιτηθούν των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων τους, που δεν μπορούν να ανατραπούν ή να περιοριστούν από κανένα Μνημόνιο και, ακόμη, να εξαναγκαστούν εκβιαζόμενοι οι δανειολήπτες να αναγνωρίσουν τα υπόλοιπα των πιστωτικών τους συμβάσεων ως δήθεν βέβαια και εκκαθαρισμένα, ενώ σήμερα αυτά κρίνονται ως ανεκκαθάριστα και ανεπίδεκτα εκτέλεσης, σύμφωνα την ισχύουσα ελληνική νομοθεσία και τη νομολογία των δικαστηρίων όλης της χώρας;

2.      Για ποιο λόγο θα πρέπει να υποχρεωθούν να γίνουν συνεργάσιμοι, κόντρα στα ατομικά οικονομικά τους συμφέροντα,  οι δανειολήπτες, των οποίων οι τράπεζες έχουν απωλέσει τις πιστωτικές τους συμβάσεις, νομιμοποιώντας έτσι  στην πράξη την βαριά αμέλεια των τραπεζών, εκ της οποίας, με δική τους μόνον υπαιτιότητα, απώλεσαν τις πρωτότυπες πιστωτικές συμβάσεις των δανειοληπτών, τις οποίες επιχειρούν τώρα να ανακτήσουν δια της πλαγίας οδού, με τις νέες συμβάσεις των προτεινόμενων, συνεργάσιμων ρυθμίσεων;

3.     Γιατί θα πρέπει οι δανειολήπτες να αποδεχθούν την παράλογη και ανήθικη απαίτηση των τραπεζών, να παραιτηθούν, αναγκαζόμενοι να δηλώσουν συνεργάσιμοι, από κάθε νόμιμο δικαίωμά τους απέναντι σε πλειάδα περιπτώσεων διαπιστωμένης παραβατικότητας των  τραπεζών, όπως ενδεικτικά η καταχρηστική επιβολή στους δανειολήπτες της εισφοράς του Ν.128/75, ο υπολογισμός των τόκων για 360 ημέρες, αντί 365, ο υπολογισμός του ΣΕΠΕ (Συνολικό Ετήσιο Πραγματικό Επιτόκιο) αντίθετα με την Κ.Υ.Α. Ζ1-111 (ΦΕΚ 627 Β’/7-3-12), καθώς επίσης και πλειάδα ακόμη παρανομιών που έχουν συντελεστεί από πλευράς των τμημάτων private banking και άλλων ών ουκ έστι αριθμός; Ποιός είναι τελικά ο ρυθμιστικός ρόλος της Πολιτείας της κυβέρνησης της αριστεράς, ώστε να αντιμετωπισθούν νόμιμα, δίκαια και ηθικά, όλα αυτά τα ζητήματα; 

4.      Για ποιο λόγο θα πρέπει να γίνουν συνεργάσιμοι οι δανειολήπτες με στεγαστικά ή/και επιχειρηματικά δάνεια σε ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ, που εξαπατήθηκαν από τις τράπεζες επειδή εμπιστεύθηκαν τους τραπεζικούς συμβούλους που τους οδήγησαν στην πλάνη του χαμηλού επιτοκίου, ακόμη και μετατρέποντας παλαιά δάνεια από Ευρώ σε CHF, με αποτέλεσμα να βαφτιστούν εν αγνοία τους, από δανειολήπτες, σε τζογαδόρους της αγοράς συναλλάγματος;  Για ποιο λόγο θα πρέπει οι δανειολήπτες ελβετικού φράγκου, δηλώνοντας Συνεργάσιμοι Δανειολήπτες, να νομιμοποιήσουν στην πράξη τις παράνομες, αισχροκερδείς, καταχρηστικές και προδήλως άκυρες πιστωτικές τους συμβάσεις και να αναγνωρίσουν τα υπόλοιπα των πιστωτικών τους συμβάσεων, που πέφτουν καθημερινά στα δικαστήρια όλης της χώρας;

5.    Γιατί πρέπει να αποδεχθούμε και να συνομολογήσουμε την, δια της απόφασης υπ’αριθ.  148/10/5.10.2015 της ΕΠΑΘ (ΦΕΚ 2219/15.10.2015), νομιμοποίηση προς όφελος των τραπεζών, των πιστωτικών συμβάσεων που συνήφθησαν και συνομολογήθηκαν κατά το παρελθόν και υπό την προκλητική ανοχή της Τράπεζας της Ελλάδος,  (α) αντίθετα με τις αρχές και το πλαίσο του Παραρτήματος II, ΠΔ/ΤΕ  2560/01.04.2005, (β) αντίθετα με την παρ. 2,  ΠΔ/ΤΕ 2501/31.10.2002  και με τις διατάξεις του άρθρου 4,  ν. 2251/1994 «Περί προστασίας των καταναλωτών», (γ) αντίθετα με την αρχή του Υπεύθυνου Δανεισμού και την ΚΥΑ Ζ1-699/ΦΕΚ Β΄ 917/2010 «Προσαρμογή της Ελληνικής νομοθεσίας προς την οδηγία 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Απριλίου 2008 για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την Κατάργηση της Οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα των ΕΚ, αριθμ. L 133 της 22/05/2008» των Υπουργών Οικονομικών – Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που ενσωμάτωσε την Οδηγία 2008/48/ΕΚ στο εσωτερικό δίκαιο, (δ) αντίθετα με τις βασικές αρχές της Ρευστότητας και της Ασφάλειας  και   (ε) αντίθετα με το εποπτικό πλαίσιο του Συμφώνου της Βασιλείας του 1988 (Basle CapitalAccord), με το εποπτικό πλαίσιο και τις υποχρεώσεις κεφαλαιακής επάρκειας του άρθρου 28,  ν. 3601/2007, της ΠΔ/ΤΕ 2595/20.8.2007  και του άρθρου 27, ν. 3601/2007, καθώς και  αντίθετα με τις  ΠΔ/ΤΕ 2630/2010,  2588/2007,  2589/2007,  2590/2007, 2646/2011,  2655/19.03.2012,  2645/2011, 2594/2007,  2595/2007,  2635/2010  και  ΠΔ/ΤΕ 2620/28.08.2009, με τις οποίες ολοκληρώθηκε, κατ’ εξουσιοδότηση του ν. 3601/2007, η ενσωμάτωση στο ελληνικό δίκαιο των εξειδικευμένων διατάξεων των Οδηγιών 2006/48/ΕΚ και 2006/49/ΕΚ, σχετικά με την επάρκεια των ιδίων κεφαλαίων των πιστωτριών τραπεζών, γνωστό κατά τα ανωτέρω και ως ΒΑΣΙΛΕΙΑ II (26/06/2004) και, αναλυτικότερα, με τους λεγόμενους Πυλώνες Ι, ΙΙ και ΙΙΙ αυτής;

6.     Γιατί θα πρέπει οι δανειολήπτες, να υποχρεωθούν, υπό την απειλή των fast track πλειστηριασμών της απόφασης υπ’αριθ.  148/10/5.10.2015 της ΕΠΑΘ (ΦΕΚ 2219/15.10.2015), να γίνουν συνεργάσιμοι δηλωσίες και να αναγκασθούν έτσι να παραιτηθούν των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων τους να ζητήσουν να αναγνωρισθεί από τα ελληνικά δικαστήρια  (α)  ότι, στις πιστωτικές τους συμβάσεις δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής η διάταξη του άρθρου (806 ΑΚ), για το λόγο ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής της, (β) ότι,  οι πιστώτριές τους τράπεζες άσκησαν καταχρηστικά το δικαίωμά τους ως προς την σύναψη πιστωτικών συμβάσεων, κατά παράβαση του άρθρου 281 ΑΚ, ήτοι καθ΄υπέρβαση των ορίων που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος, (γ) ότι, οι πιστωτικές τους συμβάσεις είναι αντίθετες στα χρηστά ήθη κατ΄ άρθρον 178 ΑΚ, ειδικότερα αισχροκερδείς κατ΄ άρθρον 179 ΑΚ, και συνεπώς άκυρες κατ΄άρθρον (180ΑΚ), (δ) ότι, οι πιστωτικές τους συμβάσεις έχουν συναφθεί παράνομα, και ως εκ τούτου είναι άκυρες σε συνδυασμό με το άρθρο 174 ΑΚ, (ε) ότι, κατά την σύναψη των πιστωτικών τους συμβάσεων, οι τράπεζες παραβίασαν την διάταξη του άρθρου 288 ΑΚ, σε ότι αφορά τις παρεπόμενες υποχρεώσεις τους που απορρέουν από την σχέση εμπιστοσύνης με τον δανειολήπτη, (στ’) ότι, η κατ’ άρθρο 106, παρ. 2 του Συντάγματος ανάπτυξη της ιδιωτικής οικονομικής πρωτοβουλίας των πιστωτριών τραπεζών τους, έγινε εκ προθέσεως παράνομα και προς βλάβη της εθνικής οικονομίας, (ζ) ότι, οι πιστώτριές τους τράπεζες συντέλεσαν εξ οικείου πταίσματος στην πρόκληση και στην έκταση της ζημίας πιστωτικού κινδύνου εκάστης εξ αυτών σε ότι αφορά τις απαιτήσεις τους από τις επισφαλείς και ανεπίδεκτες είσπραξης πιστώσεις τους, υπό την έννοια του άρθρου 300 ΑΚ και, έτσι, έχουν συνευθύνη και συνυπαιτιότητα σε ότι αφορά την σύναψη των πιστωτικών τους συμβάσεων, (η) ότι,  κατά τη συμβατική τους σχέση με τις πιστώτριές τους τράπεζες, παραβιάστηκε και πρέπει να αποκατασταθεί η Συνταγματική αρχή του Κοινωνικού Κράτους δικαίου, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 25, παρ.1, εδ. α,β’ του Συντάγματος, σχετικά με την αρχή της τριτενέργειας και την κατά το άρθρο 25, παρ. 1, εδ. δ’ του Συντάγματος αρχή της αναλογικότητας, από την ανάπτυξη της  κατ΄άρθρον 106 παρ. 2 του Συντάγματος ιδιωτικής οικονομικής πρωτοβουλίας τους, δια των πιστωτικών τους συμβάσεων, προς βλάβη της Εθνικής Οικονομίας, και εν συνεχεία, με την παροχή σε αυτές κρατικών ενισχύσεων, δια της ανακεφαλαιοποίησής τους και δια της σε αυτές παροχής ρευστότητας, δια των κρατικών ενισχύσεων της παροχής εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου, προς βλάβη της περιουσίας των δανειοληπτών ως φορολογούμενοι,  (θ) ότι, συντρέχει η περίπτωση της από κοινού και εις ολόκληρον ευθύνης της Τράπεζας της Ελλάδος με την Τρόικα, σε ότι αφορά την βλάβη της περιουσίας των δανειοληπτών ως φορολογούμενοι, διότι, οι όροι των προγραμμάτων διάσωσης δεν σεβάστηκαν το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Τρόικα παραβίασε την ευρωπαϊκή νομοθεσία κατά την άσκηση των καθηκόντων και των αρμοδιοτήτων της ως προς τη  δημοσιονομική και τη νομισματική εποπτεία της εθνικής οικονομίας της Ελλάδος και, έτσι,  επέτρεψε στις τράπεζες να συνεχίζουν να αναπτύσσουν κατά τη διάρκεια των μνημονίων και των προγραμμάτων της δήθεν διάσωσης,  την ιδιωτική οικονομική τους πρωτοβουλία αντίθετα με τις διατάξεις του άρθρου 106, παρ.2 του Συντάγματος, προς βλάβη της εθνικής οικονομίας της Ελλάδος, ήτοι προς βλάβη του δημοσίου χρέους, του δημοσιονομικού ελλείμματος και, εν τέλει, προς βλάβη της περιουσίας των δανειοληπτών ως φορολογούμενοι,  (ι) ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις να μειωθούν οι απαιτήσεις των πιστωτριών  τραπεζών, ως προς το κεφάλαιο και τους τόκους των πιστωτικών συμβάσεων και αυτές να απομειωθούν, κατά εκάστη εξ’ αυτών, κατά ποσό ανάλογο της ανακεφαλαιοποίησης που έλαβε και θα λάβει στο μέλλον από το ΤΧΣ, για την απόσβεση της ζημίας της κατά το ποσό και την αναλογία της επί της συνολικής της ζημίας πιστωτικού κινδύνου, (κ) ότι, άλλως, στην περίπτωση που ικανοποιηθούν οι πιστώτριές τράπεζες, καταβάλλοντας οι δανειολήπτες ως συνεργάσιμοι το σύνολο των απαιτήσεων όλων των πιστωτικών τους συμβάσεων, θα έχουν αξίωση κατά αυτών με βάση την έννομη σχέση του αδικαιολόγητου πλουτισμού κατ΄ άρθρον 904 ΑΚ και σε συνδυασμό με το άρθρο 69 Κ.Πολ.δ., για το ποσό της ανακεφαλαιοποίησης που έλαβε από το ΤΧΣ εκάστη εξ αυτών, το οποίο δια της εγγραφής του στο δημόσιο χρέος της Ελλάδος, την αναγκαστική χρέωση με αυτό όλων των φορολογουμένων στην Ελλάδα φυσικών και νομικών προσώπων και δη την κατά τα ανωτέρω αναλογική χρέωση όλων των δανειοληπτών ως φορολογούμενοι, προς βλάβη της περιουσίας τους, συνιστά πλουτισμό τους από την περιουσία και επί ζημία τους και  (λ)  ότι, μετά όλα τα ανωτέρω, οι απαιτήσεις των πιστωτριών τους τραπεζών δεν είναι ορισμένες και εκκαθαρισμένες κατά την έννοια του άρθρου 916 Κ.Πολ.Δ και ότι απαιτείται η διενέργεια ειδικής για το σκοπό αυτό, λογιστικής και μαθηματικής πραγματογνωμοσύνης.