ΕΡΩΤΗΣΗ :
Το ασαφές και κατά το δοκούν ερμηνευόμενο «γράμμα» του νομοθετήματος που χαρακτηρίζεται ως «αντιρατσιστικό» και η ενδεχόμενη ποινικοποίηση των απόψεων της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, όσων διακηρύττουν τον Ευαγγελικό Λόγο, καθώς και οποιουδήποτε δεν θεωρεί ως φυσιολογική οποιουδήποτε είδους σεξουαλική «προτίμηση», ήδη δημιουργεί στην χώρα μας ένα ισχυρό κοινωνικό ρεύμα το οποίο διαπιστώνει ότι βήμα το βήμα, ξεπερνιούνται τα όρια και τείνουμε προς την υιοθέτηση ενός κοινωνικού δόγματος, το οποίο υπό τον μανδύα του «σύγχρονου» και του «ανθρωπιστικού» επιβάλλει την σιωπή ή ακόμα και την μίμηση τάσεων και συμπεριφορών μίας μικρής μειοψηφίας επί της μεγάλης πλειοψηφίας.
Το ρεύμα αυτό, στα πλαίσια της δημοκρατίας, αλλά και της ίδιας της αγάπης προς τον πλησίον που διακηρύττει το Ευαγγέλιο, ασφαλώς δεν στοχεύει στην… ποινικοποίηση και τον διωγμό της ομοφυλοφιλίας ή άλλων «ιδιαιτεροτήτων» που μπορούν να είναι σεβαστές ως ατομικές επιλογές στα πλαίσια της ατομικής ελευθερίας του κάθε ανθρώπου, αλλά αντιτίθεται στην υπέρβαση προς το άλλο άκρο, δηλαδή την νομοθετική κατοχύρωση του «γάμου» μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου και το «σιωπητήριο» προς όσες και όσους εκφράζουν και μεταδίδουν διαφορετικές απόψεις.
Οι ευρωπαϊκές χώρες, τα τελευταία χρόνια, ταλανίζονται από το ίδιο ζήτημα, το οποίο εκτός της ομοφυλοφιλίας, φτάνει στο σημείο πολύ ακραίων διαστροφών, όπως είναι η παιδοφιλία και η κτηνοβασία.
Στην Γερμανία, η πρωτοφανής νομοθετική κατοχύρωση της κτηνοβασίας («αρκεί να μην προκληθεί τραυματισμός του ζώου») και οι αλεπάλληλες καταγγελίες για εκατοντάδες ή και χιλιάδες πλέον «σεξουαλικά ζωολογικά πάρκα» για κτηνοβάτες, είναι μία ένδειξη της επικίνδυνης κατηφόρας
Οι Γερμανοί κτηνοβάτες υποστηρίζουν πως «οι απλές έννοιες της ηθικής δεν έχουν καμία σχέση με το Δίκαιο»!
Κάτι, που πάνω – κάτω υποστηρίζουν και οι Ολλανδοί παιδόφιλοι, που έχουν αναγνωρισμένο σωματείο, με την «σφραγίδα» ολλανδικού δικαστηρίου. Αυτοί, υποστηρίζουν τη δήθεν «συναινετική» σχέση μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων, αλλά αρκετά μέλη της ίδιας οργάνωσης κατηγορούνται – και κάποιοι έχουν καταδικαστεί – για παιδική πορνογραφία και κακοποίηση ανηλίκων
Η Ελλάδα, ως χώρα της ΕΕ, αλλά και ως μία χώρα ανοικτή στον κόσμο, ασφαλώς δεν γίνεται να μην επηρεαστεί από αυτά τα ζητήματα που επηρεάζουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και κατά συνέπεια, την ευρωπαϊκή πολιτική.
Το ζήτημα είναι «πως απαντάμε» σε όλα αυτά. Ποια είναι η θέση που πρέπει και μπορεί να εκφράσει η χώρα μας, στην οποία η ελευθερία της άποψης και του λόγου, καθώς και της αυτοδιάθεσης των προσωπικών επιλογών του καθενός, αρκεί να μην βλάπτουν το κοινωνικό σύνολο, είναι συνταγματικά κατοχυρωμένες.
Απαιτούνται καθαρές και ξάστερες απαντήσεις από όλους. Η ηθική οφείλει να έχει σχέση με το Δίκαιο ή όχι; Το γεγονός πως η μεγάλη πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών είναι Χριστιανοί (ανεξαρτήτως δόγματος), οφείλει να θυμίζει στις εκάστοτε κυβερνήσεις ότι «οι μειοψηφίες είναι σεβαστές, αλλά οφείλουν να υποτάσσονται στις πλειοψηφίες», δηλαδή μία βασική αρχή της ίδιας της δημοκρατίας; Αποτελεί ο γάμος ένα Χριστιανικό Μυστήριο και την επίσημη δέσμευση ετερόφυλων με σκοπό την δημιουργία οικογένειας ή θα μετατραπεί σε ένα απλό «κοινωνικό συμβόλαιο» επισημοποίησης της σχέσης δύο ανθρώπων, ακόμα και του ιδίου φύλου;
Μήπως αυτού του είδους οι «αντιρατσιστικοί» νόμοι, εκτός του ότι παραβιάζουν «ανοικτές θύρες» (είπαμε πως είναι σεβαστή η ιδιωτική ζωή και οι επιλογές όλων), τελικά φτάνουν σε αντιδημοκρατικές υπερβολές και τελικά χρησιμοποιούνται, ακόμα και ερήμην των ομοφυλόφιλων, ως «εργαλεία»… αντιδημοκρατικών ασκήσεων επί των λαών, από ολιγαρχικά κέντρα που προσβλέπουν – για λόγους συμφέροντος – στην πλήρη ισοπέδωση των αρχών και των αξιών του ευρωπαϊκού οικοδομήματος;
Μπορεί να ακούγεται ως συνωμοσιολογία, αλλά ας έχουμε κατά νου ότι η πλήρης χαλάρωση των ηθικών αξιών και των ανθρωπίνων συνειδήσεων αποτελεί το καλύτερο «όπλο» για την υιοθέτηση οποιασδήποτε πολιτικής στο κοντινό μέλλον. Μίας πολιτικής που μπορεί να επιτρέπει την δολοφονία, αλλά να απαγορεύει το δικαίωμα στην δημόσια παιδεία!
Τέτοιες σκέψεις γεννιούνται, όχι μόνο εξαιτίας της ύπαρξης νόμων όπως ο «αντιρατσιστικός», αλλά και εξαιτίας μίας παγκόσμιας επικοινωνιακής εκστρατείας εδώ και πολλά χρόνια, ώστε να πειστεί και ο πιο συντηρητικός πολίτης ότι η ομοφυλοφιλία μπορεί να είναι μία εγγενής σεξουαλική ορμή από την γέννηση ενός ανθρώπου. Αυτή η εκστρατεία μάλιστα, υιοθέτησε ευρέως και τον όρο «ομοφοβία» προκειμένου να καταδείξει πως όσοι δεν έχουν την ίδια άποψη, πάσχουν από κάποιου είδους φοβία και ενδεχομένως είναι ρατσιστές, μισαλλόδοξοι και εν πάση περιπτώσει, άνθρωποι εκτός εποχής και εκτός λογικής.
Και όμως, αυτή η στρατηγική σταδιακά διαμορφώνει έναν… ρατσισμό εις βάρος των ετεροφυλόφιλων και επιδιώκει, συν τω χρόνω, να τους κάνει να… ντρέπονται γιατί είναι φυσιολογικοί!
Υπάρχουν πολλά ιστορικά, επιστημονικά, κοινωνικά και άλλα στοιχεία που ασφαλώς ξεκαθαρίζουν τα πράγματα και καταδεικνύουν ποια είναι η «φυσικότητα» του ανθρώπου και ποια, όχι.
Υπάρχουν ακόμα και πονήματα ομοφυλόφιλων που αποδεικνύουν πως για την «φυσικότητα» της συγκεκριμένης σεξουαλικής προτίμησης δεν είναι βέβαιοι ούτε οι ίδιοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο εβραϊκής καταγωγής ομοφυλόφιλος συγγραφέας David Benkof που σε άρθρο του, παρουσιάζει έναν σημαντικό αριθμό ιστορικών – κάποιων εκ των οποίων είναι εξίσου ομοφυλόφιλοι – που υποστηρίζουν πως ο σεξουαλικός προσανατολισμός της ομοφυλοφιλίας δεν υπήρχε μέχρι περίπου πριν από 150 χρόνια!
Είναι «έτσι» ή «αλλιώς», λοιπόν;
Όμως, όπως και να είναι, μπορούμε άραγε να κατανοήσουμε πως ο σεξουαλικός προσανατολισμός ενός ανθρώπου δεν αποτελεί κυρίαρχο αναγνωριστικό του, όπως είναι για παράδειγμα ή φυλή ή η εθνικότητα;
Και μπορούμε να καταλάβουμε ότι σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν νόμοι που να επιδιώκουν την «φίμωση» οποιουδήποτε ελεύθερου πολίτη και ειδικά των πλειοψηφιών;
Νόμοι, αλλά και ψηφίσματα όπως το περιβόητο «ψήφισμα Λούνατσεκ» στην Ευρωβουλή, ανοίγουν διάπλατα την πόρτα, ώστε η «ατζέντα» της ομοφυλοφιλίας να μπει στο επίκεντρο και οι λίγοι να μπορούν να στιγματίζουν ή να κατηγορούν και να καταδικάζουν τους πολλούς. Δηλαδή, μία άκρως φασιστική αντίληψη και συμπεριφορά, υπό τον μανδύα του ανθρωπισμού και της ελευθερίας του ατόμου!
Σαφώς και οφείλουμε να διαχωρίσουμε οποιονδήποτε ομοφυλόφιλο από κάποιους, πραγματικά μισαλλόδοξους και αφιονισμένους, δήθεν εκπροσώπους της ομοφυλοφιλικής κοινότητας. Ακριβώς γι’ αυτό όμως, οφείλουμε έγκαιρα να βάλουμε «απαγορευτικό» στην δημιουργίας μίας νέας λατρείας, μίας νέας σέχτας.
Ούτε η Ελλάδα, ούτε η Ευρώπη μπορούν να επιτρέψουν τον διαχωρισμό των πολιτών σε «φιλογκέϊ» και «αντιγκέϊ».
Ούτε η Ελλάδα, ούτε η Ευρώπη μπορούν να σβήσουν με γενικόλογα και αόριστα νομοθετήματα τις ηθικές αρχές, τις παραδόσεις και την θρησκευτική πίστη εκατοντάδων εκατομμυρίων. Πάνω σε αυτά στηρίχτηκε η «Ευρώπη των πατρίδων».
Ούτε η Ελλάδα, ούτε η Ευρώπη μπορούν με νομοθετήματα δήθεν «αντιρατσιστικά», ουσιαστικά να επιβάλλουν έναν νέο και ιδιαίτερα επικίνδυνο ρατσισμό.
Οι προσωπικές μου απόψεις είναι ξεκάθαρες: Υπερασπίζομαι το δικαίωμα οποιουδήποτε να επιλέγει τον τρόπο ζωής του, αρκεί αυτό το δικαίωμα να μην αντίκειται στο κοινωνικό σύνολο και στην πατρίδα. Γιατί ακόμα πιο πολύ, υπερασπίζομαι την πατρίδα. Και μαζί με την πατρίδα, την θρησκεία της και τις οικογένειες αυτού του τόπου, που τόσο υποφέρουν, σε μία χώρα όπου η υπογεννητικότητα είναι ο μεγάλος εχθρός!
Αυτές τις απόψεις θα συνεχίσω να υπερασπίζομαι ως πολιτικός, ως πολίτης, αλλά και ως πατέρας σε μία εποχή που διαρκώς επανέρχεται στο μυαλό μου μία φράση του Αποστόλου Παύλου, στην επιστολή του προς τους Γαλάτες: «Δεν υπάρχει πλέον ούτε Ιουδαίος, ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει ούτε δούλος, ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει ούτε αρσενικό ούτε θηλυκό».
Αισθανόμενος απόλυτα συνεπής με την εθνική, ιδεολογική και θρησκευτική μου καταγωγή και πορεία στην ζωή, τονίζω πως οι εποχές είναι κρίσιμες, αλλά και πονηρές. Και απαιτούν καθαρά λόγια, καθαρές απαντήσεις, από όλους. Και ιδιαίτερα τις ηγεσίες. Πολιτικές και πνευματικές.
(*) Ο Ν. Νικολόπουλος είναι πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος
Το ρεύμα αυτό, στα πλαίσια της δημοκρατίας, αλλά και της ίδιας της αγάπης προς τον πλησίον που διακηρύττει το Ευαγγέλιο, ασφαλώς δεν στοχεύει στην… ποινικοποίηση και τον διωγμό της ομοφυλοφιλίας ή άλλων «ιδιαιτεροτήτων» που μπορούν να είναι σεβαστές ως ατομικές επιλογές στα πλαίσια της ατομικής ελευθερίας του κάθε ανθρώπου, αλλά αντιτίθεται στην υπέρβαση προς το άλλο άκρο, δηλαδή την νομοθετική κατοχύρωση του «γάμου» μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου και το «σιωπητήριο» προς όσες και όσους εκφράζουν και μεταδίδουν διαφορετικές απόψεις.
Οι ευρωπαϊκές χώρες, τα τελευταία χρόνια, ταλανίζονται από το ίδιο ζήτημα, το οποίο εκτός της ομοφυλοφιλίας, φτάνει στο σημείο πολύ ακραίων διαστροφών, όπως είναι η παιδοφιλία και η κτηνοβασία.
Στην Γερμανία, η πρωτοφανής νομοθετική κατοχύρωση της κτηνοβασίας («αρκεί να μην προκληθεί τραυματισμός του ζώου») και οι αλεπάλληλες καταγγελίες για εκατοντάδες ή και χιλιάδες πλέον «σεξουαλικά ζωολογικά πάρκα» για κτηνοβάτες, είναι μία ένδειξη της επικίνδυνης κατηφόρας
Οι Γερμανοί κτηνοβάτες υποστηρίζουν πως «οι απλές έννοιες της ηθικής δεν έχουν καμία σχέση με το Δίκαιο»!
Κάτι, που πάνω – κάτω υποστηρίζουν και οι Ολλανδοί παιδόφιλοι, που έχουν αναγνωρισμένο σωματείο, με την «σφραγίδα» ολλανδικού δικαστηρίου. Αυτοί, υποστηρίζουν τη δήθεν «συναινετική» σχέση μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων, αλλά αρκετά μέλη της ίδιας οργάνωσης κατηγορούνται – και κάποιοι έχουν καταδικαστεί – για παιδική πορνογραφία και κακοποίηση ανηλίκων
Η Ελλάδα, ως χώρα της ΕΕ, αλλά και ως μία χώρα ανοικτή στον κόσμο, ασφαλώς δεν γίνεται να μην επηρεαστεί από αυτά τα ζητήματα που επηρεάζουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και κατά συνέπεια, την ευρωπαϊκή πολιτική.
Το ζήτημα είναι «πως απαντάμε» σε όλα αυτά. Ποια είναι η θέση που πρέπει και μπορεί να εκφράσει η χώρα μας, στην οποία η ελευθερία της άποψης και του λόγου, καθώς και της αυτοδιάθεσης των προσωπικών επιλογών του καθενός, αρκεί να μην βλάπτουν το κοινωνικό σύνολο, είναι συνταγματικά κατοχυρωμένες.
Απαιτούνται καθαρές και ξάστερες απαντήσεις από όλους. Η ηθική οφείλει να έχει σχέση με το Δίκαιο ή όχι; Το γεγονός πως η μεγάλη πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών είναι Χριστιανοί (ανεξαρτήτως δόγματος), οφείλει να θυμίζει στις εκάστοτε κυβερνήσεις ότι «οι μειοψηφίες είναι σεβαστές, αλλά οφείλουν να υποτάσσονται στις πλειοψηφίες», δηλαδή μία βασική αρχή της ίδιας της δημοκρατίας; Αποτελεί ο γάμος ένα Χριστιανικό Μυστήριο και την επίσημη δέσμευση ετερόφυλων με σκοπό την δημιουργία οικογένειας ή θα μετατραπεί σε ένα απλό «κοινωνικό συμβόλαιο» επισημοποίησης της σχέσης δύο ανθρώπων, ακόμα και του ιδίου φύλου;
Μήπως αυτού του είδους οι «αντιρατσιστικοί» νόμοι, εκτός του ότι παραβιάζουν «ανοικτές θύρες» (είπαμε πως είναι σεβαστή η ιδιωτική ζωή και οι επιλογές όλων), τελικά φτάνουν σε αντιδημοκρατικές υπερβολές και τελικά χρησιμοποιούνται, ακόμα και ερήμην των ομοφυλόφιλων, ως «εργαλεία»… αντιδημοκρατικών ασκήσεων επί των λαών, από ολιγαρχικά κέντρα που προσβλέπουν – για λόγους συμφέροντος – στην πλήρη ισοπέδωση των αρχών και των αξιών του ευρωπαϊκού οικοδομήματος;
Μπορεί να ακούγεται ως συνωμοσιολογία, αλλά ας έχουμε κατά νου ότι η πλήρης χαλάρωση των ηθικών αξιών και των ανθρωπίνων συνειδήσεων αποτελεί το καλύτερο «όπλο» για την υιοθέτηση οποιασδήποτε πολιτικής στο κοντινό μέλλον. Μίας πολιτικής που μπορεί να επιτρέπει την δολοφονία, αλλά να απαγορεύει το δικαίωμα στην δημόσια παιδεία!
Τέτοιες σκέψεις γεννιούνται, όχι μόνο εξαιτίας της ύπαρξης νόμων όπως ο «αντιρατσιστικός», αλλά και εξαιτίας μίας παγκόσμιας επικοινωνιακής εκστρατείας εδώ και πολλά χρόνια, ώστε να πειστεί και ο πιο συντηρητικός πολίτης ότι η ομοφυλοφιλία μπορεί να είναι μία εγγενής σεξουαλική ορμή από την γέννηση ενός ανθρώπου. Αυτή η εκστρατεία μάλιστα, υιοθέτησε ευρέως και τον όρο «ομοφοβία» προκειμένου να καταδείξει πως όσοι δεν έχουν την ίδια άποψη, πάσχουν από κάποιου είδους φοβία και ενδεχομένως είναι ρατσιστές, μισαλλόδοξοι και εν πάση περιπτώσει, άνθρωποι εκτός εποχής και εκτός λογικής.
Και όμως, αυτή η στρατηγική σταδιακά διαμορφώνει έναν… ρατσισμό εις βάρος των ετεροφυλόφιλων και επιδιώκει, συν τω χρόνω, να τους κάνει να… ντρέπονται γιατί είναι φυσιολογικοί!
Υπάρχουν πολλά ιστορικά, επιστημονικά, κοινωνικά και άλλα στοιχεία που ασφαλώς ξεκαθαρίζουν τα πράγματα και καταδεικνύουν ποια είναι η «φυσικότητα» του ανθρώπου και ποια, όχι.
Υπάρχουν ακόμα και πονήματα ομοφυλόφιλων που αποδεικνύουν πως για την «φυσικότητα» της συγκεκριμένης σεξουαλικής προτίμησης δεν είναι βέβαιοι ούτε οι ίδιοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο εβραϊκής καταγωγής ομοφυλόφιλος συγγραφέας David Benkof που σε άρθρο του, παρουσιάζει έναν σημαντικό αριθμό ιστορικών – κάποιων εκ των οποίων είναι εξίσου ομοφυλόφιλοι – που υποστηρίζουν πως ο σεξουαλικός προσανατολισμός της ομοφυλοφιλίας δεν υπήρχε μέχρι περίπου πριν από 150 χρόνια!
Είναι «έτσι» ή «αλλιώς», λοιπόν;
Όμως, όπως και να είναι, μπορούμε άραγε να κατανοήσουμε πως ο σεξουαλικός προσανατολισμός ενός ανθρώπου δεν αποτελεί κυρίαρχο αναγνωριστικό του, όπως είναι για παράδειγμα ή φυλή ή η εθνικότητα;
Και μπορούμε να καταλάβουμε ότι σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν νόμοι που να επιδιώκουν την «φίμωση» οποιουδήποτε ελεύθερου πολίτη και ειδικά των πλειοψηφιών;
Νόμοι, αλλά και ψηφίσματα όπως το περιβόητο «ψήφισμα Λούνατσεκ» στην Ευρωβουλή, ανοίγουν διάπλατα την πόρτα, ώστε η «ατζέντα» της ομοφυλοφιλίας να μπει στο επίκεντρο και οι λίγοι να μπορούν να στιγματίζουν ή να κατηγορούν και να καταδικάζουν τους πολλούς. Δηλαδή, μία άκρως φασιστική αντίληψη και συμπεριφορά, υπό τον μανδύα του ανθρωπισμού και της ελευθερίας του ατόμου!
Σαφώς και οφείλουμε να διαχωρίσουμε οποιονδήποτε ομοφυλόφιλο από κάποιους, πραγματικά μισαλλόδοξους και αφιονισμένους, δήθεν εκπροσώπους της ομοφυλοφιλικής κοινότητας. Ακριβώς γι’ αυτό όμως, οφείλουμε έγκαιρα να βάλουμε «απαγορευτικό» στην δημιουργίας μίας νέας λατρείας, μίας νέας σέχτας.
Ούτε η Ελλάδα, ούτε η Ευρώπη μπορούν να επιτρέψουν τον διαχωρισμό των πολιτών σε «φιλογκέϊ» και «αντιγκέϊ».
Ούτε η Ελλάδα, ούτε η Ευρώπη μπορούν να σβήσουν με γενικόλογα και αόριστα νομοθετήματα τις ηθικές αρχές, τις παραδόσεις και την θρησκευτική πίστη εκατοντάδων εκατομμυρίων. Πάνω σε αυτά στηρίχτηκε η «Ευρώπη των πατρίδων».
Ούτε η Ελλάδα, ούτε η Ευρώπη μπορούν με νομοθετήματα δήθεν «αντιρατσιστικά», ουσιαστικά να επιβάλλουν έναν νέο και ιδιαίτερα επικίνδυνο ρατσισμό.
Οι προσωπικές μου απόψεις είναι ξεκάθαρες: Υπερασπίζομαι το δικαίωμα οποιουδήποτε να επιλέγει τον τρόπο ζωής του, αρκεί αυτό το δικαίωμα να μην αντίκειται στο κοινωνικό σύνολο και στην πατρίδα. Γιατί ακόμα πιο πολύ, υπερασπίζομαι την πατρίδα. Και μαζί με την πατρίδα, την θρησκεία της και τις οικογένειες αυτού του τόπου, που τόσο υποφέρουν, σε μία χώρα όπου η υπογεννητικότητα είναι ο μεγάλος εχθρός!
Αυτές τις απόψεις θα συνεχίσω να υπερασπίζομαι ως πολιτικός, ως πολίτης, αλλά και ως πατέρας σε μία εποχή που διαρκώς επανέρχεται στο μυαλό μου μία φράση του Αποστόλου Παύλου, στην επιστολή του προς τους Γαλάτες: «Δεν υπάρχει πλέον ούτε Ιουδαίος, ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει ούτε δούλος, ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει ούτε αρσενικό ούτε θηλυκό».
Αισθανόμενος απόλυτα συνεπής με την εθνική, ιδεολογική και θρησκευτική μου καταγωγή και πορεία στην ζωή, τονίζω πως οι εποχές είναι κρίσιμες, αλλά και πονηρές. Και απαιτούν καθαρά λόγια, καθαρές απαντήσεις, από όλους. Και ιδιαίτερα τις ηγεσίες. Πολιτικές και πνευματικές.
(*) Ο Ν. Νικολόπουλος είναι πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου