ΟΙ ΦΑΡΣΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ !!!

 

ΟΙ ΦΑΡΣΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Τι μας νοιάζει εμάς τι έγινε στα Ιουλιανά του ‘65 και του '74; Εμείς σβήνουμε τα παλιά και κοιτάμε μπροστά. Και σπάμε τα μούτρα μας.

15 ΙΟΥΛΙΟΥ 1965. Όσοι θεωρούσαν την Ελλάδα τσιφλίκι τους (Παλάτι, ολιγαρχία, δεξιά, Αμερικάνοι), κάνουν έξωση στους ενοχλητικούς παρείσακτους που τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι: την κυβέρνηση του 53%.

Δεν είναι η πρώτη φορά. Πάντα έτσι κρατούσαν στο περιθώριο τις δημοκρατικές δυνάμεις. Με πραξικοπήματα, δικτατορίες, φυλακίσεις, εξορίες, εκλογές βίας και νοθείας. Τώρα, τον 21ο αιώνα, έχουν πιο σύγχρονα μέσα: «κουκουλωμένες» συνταγματικές εκτροπές, δικαστικά πραξικοπήματα, χειραγώγηση της κοινής γνώμης με εξαγορασμένα ΜΜΕ.

Πρόθυμοι συνεργοί και συνένοχοι στο πραξικόπημα του ‘65, οι αποστάτες της Ένωσης Κέντρου. Εξαγοράστηκαν με χρήμα και υπουργικές καρέκλες και πρόδωσαν τη λαϊκή εντολή. Γνωστός και μη εξαιρετέος ο αρχιτέκτονας της πολιτικής ανωμαλίας που άνοιξε τον δρόμο στη χούντα. Κων. Μητσοτάκης το όνομά του.

Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις τού σήμερα, ΔΕΝ είναι τυχαία και συμπτωματική! Σήψη, παρακμή, ληστοκρατία. Εμπιστευόμαστε την τύχη της χώρας σε άτομα αδίστακτα, χωρίς ηθικές αναστολές, και φέρνουν την καταστροφή. Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα όταν τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα. Στη φωτογραφία, άγριοι ξυλοδαρμοί μεταξύ βουλευτών και υπουργών σε συνεδρίαση της Βουλής στα Ιουλιανά 1965. Γροθιές και εκτόξευση αντικειμένων...

Την ίδια εποχή, στην Κύπρο αρχίζει μια δεκαετία εθνικιστικής παράνοιας. Εθνικο(παρά)φρονες παρακρατικοί, Ελλαδίτες και Κύπριοι, συνωμοτούν, δολοφονούν, εξαπολύουν πογκρόμ κατά Τουρκοκυπρίων. «Ανεξαρτησία ίσον προδοσία, κραυγάζουν. Θάνατος στους προδότες, εξόντωση των Τουρκοκυπρίων και ένωση με την Ελλάδα εδώ και τώρα!».

15 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974: Οι απειλές γίνονται πράξη. Η χούντα της Αθήνας ανατρέπει με πραξικόπημα (παλιά της τέχνη) τον εκλεγμένο Κύπριο πρόεδρο Μακάριο και επιχειρεί να τον δολοφονήσει. Στη θέση του διορίζει έναν δικό της εθνικοπαράφρονα τουρκοφάγο. Η επέμβαση της Τουρκίας είναι πλέον θέμα ημερών. Την ελληνική μεραρχία με την οποία θωράκισε τη Μεγαλόνησο ο Γ. Παπανδρέου, ο δικτάτορας Παπαδόπουλος την έχει πάρει πίσω.

20 ΙΟΥΛΙΟΥ: Η τουρκική εισβολή. Χιλιάδες νεκροί, τραυματίες, αγνοούμενοι, 150 χιλιάδες πρόσφυγες. Λεηλασίες, εμπρησμοί, βιασμοί, βασανισμοί. Και η βόρεια Κύπρος υπό τουρκική κατοχή μέχρι σήμερα. 48 χρόνια.

23 ΙΟΥΛΙΟΥ: Η χούντα της Ελλάδας, αυτοί οι… ατρόμητοι υπερπατριώτες, συνειδητοποιούν ότι άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου και το βάζουν στα πόδια πανικόβλητοι. Αφήνουν τις ένοπλες δυνάμεις ακέφαλες σε ώρα πολέμου, ενώ η επιστράτευση καταλήγει σε φιάσκο και θα μείνει στην ιστορία ως «η επιστράτευση της σαγιονάρας». Η στρατιωτική ηγεσία και ο διορισμένος «Πρόεδρος της Δημοκρατίας» μάταια αναζητούν τον δικτάτορα Ιωαννίδη και τους υπουργούς του. Άνοιξε η γη και τους κατάπιε.

Στο ίδιο έργο θεατές. Θερμοκέφαλοι προκαλούν εθνικές συμφορές: 1897, 1922, 1974. Η επόμενη;

Και ο «σοφός λαός» τι κάνει; Ό,τι έκανε πάντα. Άγεται και φέρεται. Τον σέρνουν από τη μύτη οι πατριδοκάπηλοι και οι αδίστακτοι τυχοδιώκτες, καθώς μεγάλο τμήμα του έχει μνήμη χρυσόψαρου και άι κιου ραδικιού. Ουκ ολίγοι νοσταλγούν σήμερα τους βιαστές της δημοκρατίας και υπαίτιους της κυπριακής τραγωδίας, ενώ πολύ περισσότεροι, κάποια εκατομμύρια, βλέπουν σαν σωτήρες αυτούς που καταλήστευσαν και χρεοκόπησαν τη χώρα και καταδίκασαν τον λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν κακόγουστη φάρσα. Λαός που ξεχνάει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει. Ο ορισμός της παράνοιας, ως γνωστόν, είναι να επαναλαμβάνεις τα ίδια πράγματα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα.