Της Άννας Κορσάνου
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ-ΔΙΑΠΙΣΤEΥΜΕΝΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΡΙΑ
Ο πτωχευτικός νόμος έχει ήδη ξεκινήσει και μπορούμε ήδη να αντλήσουμε συμπεράσματα για τη λειτουργία του. Και ενώ η πλατφόρμα ρύθμισης για τον εξωδικαστικό μηχανισμό, έως τώρα τουλάχιστον, δεν αποφέρει αποτελέσματα, αντιθέτως η πλατφόρμα και η διαδικασία της πτώχευσης προχωρά επιτυχώς με ολοένα και περισσότερες αιτήσεις να υποβάλλονται στα Ειρηνοδικεία
Αυξημένο ενδιαφέρον υπάρχει για τις πτωχεύσεις μικρού αντικειμένου, δηλαδή για τις περιπτώσεις οφειλετών που η περιουσία τους είναι αξίας κάτω των 350.000 ευρώ. Με την πτώχευση δεν επέρχεται ρύθμιση χρεών, αλλά ολική διαγραφή χρεών προς το Δημόσιο, Τράπεζες, ιδιώτες και απαλλαγή από τα χρέη σε διάστημα το αργότερο τριών ετών. Ενδιαφέρον νομικό και κοινωνικό έχει να δούμε ποιοι είναι αυτοί που επιλέγουν να καταθέσουν αίτηση πτώχευσης. Ποια είναι τα δεδομένα τους και πόσο τους εξυπηρετεί η διαδικασία αυτή. Από τις πολλές περιπτώσεις οφειλετών που προσέρχονται στο δικηγορικό μας γραφείο θα περιγράψουμε μερικές από αυτές.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 1
Πρόκειται για οφειλέτη 40 ετών με οφειλές 700.000 ευρώ. Οι οφειλές κυρίως είναι προς το δημόσιο εφορία και ταμεία, αλλά και Τράπεζες. Πώς βρέθηκε ένα νέο άτομο χρεωμένο σε τέτοιο βαθμό; Ο πατέρας του είχε μεγάλη επιχείρηση με μεγάλους τζίρους, όμως λόγω κακής διαχείρισης εκ μέρους του (και αυτό το λέμε διότι η ανάληψη ευθύνης είναι ένδειξη προσωπικής ωριμότητας και εντιμότητας) και αρνητικών συγκυριών ασφαλώς, δημιουργήθηκαν πολύ υψηλά χρέη. Τη διαχείριση των οικονομικών της επιχείρησης την είχε ο πατέρας, αλλά όταν απεβίωσε τα χρέη πέρασαν στον κληρονόμο γιο του. Συνεργαζόμενος με άλλο δικηγορικό γραφείο υπέβαλλε αίτηση στο νόμο Κατσέλη που ασφαλώς απορρίφθηκε, όμως επιπλέον είχε την ατυχία να εκκινήσει μια εκ των πιστωτριών Τραπεζών διαδικασία εκτέλεσης και έτσι ορίστηκε πλειστηριασμός της κύριας και μοναδικής οικίας του. Πράγματι έγινε ο πλειστηριασμός και κατακυρώθηκε το ακίνητο σε ιδιώτη. Όσον αφορά στο πρακτικό κομμάτι της υπόθεσης, ο υπερθεματιστής του έδωσε προθεσμία περίπου δύο μηνών για να αδειάσει και να παραδώσει το ακίνητο. Ο οφειλέτης έχει χάσει το ακίνητό του, όμως παραμένουν τα χρέη. Σήμερα είναι ιδιωτικός υπάλληλος και με τις αποδοχές του δεν είναι εφικτό να αποπληρώσει οφειλές τόσο μεγάλου ύψους. Για τον άνθρωπο αυτό η πτώχευση είναι φυσικά δεύτερη ευκαιρία οικονομικής ζωής, καθώς θα διαγραφούν όλα τα χρέη του και θα απαλλαγεί μέσα σε διάστημα τριών ετών.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 2
Πρόκειται για οφειλέτη 40 ετών με χρέη 1.700.000 ευρώ. Οι οφειλές προέρχονται από επιχειρηματική δραστηριότητα των γονιών του, που απέτυχε. Υπέγραψε σε πολύ νεαρή ηλικία τότε περίπου 20 ετών, χωρίς να καταλαβαίνει πολλά πράγματα δανειακές οφειλές ως εγγυητής σε δάνεια των γονιών του, η επιχείρηση δεν πήγε καλά, έκλεισε, αλλά οι οφειλές, τα χρέη παρέμειναν ληξιπρόθεσμα και αυξάνονταν λόγω της τοκοφορίας. Το χρέη ήταν τόσο υψηλά που δεν υπήρχε περίπτωση να αποπληρωθούν ποτέ. Η οικονομική αυτή κατάσταση επιβάρυνε και ψυχολογικά την οικογένεια που ένιωθαν πολύ άσχημα που λόγω ατυχών ενεργειών και συγκυριών «πέρασαν» τόσα χρέη στο παιδί τους. Το να ξεκινά ένας άνθρωπος τη ζωή του με τόσο υψηλά χρέη, δεν είναι ότι καλύτερο. Όμως η πραγματικότητα είναι αυτή που είναι, η ζωή προχωρά μπροστά και ο νόμος αυτός δίνει τη δυνατότητα στο νέο αυτό άνθρωπο να απαλλαγεί από τις οφειλές και να ξεκινήσει τη ζωή του την οικονομική και προσωπική, ελεύθερος από τα παλαιότερα βάρη την οικονομική του ζωή. Οι υποθέσεις αυτές δεν έχουν μόνο τον ακραιφνή νομικό, ή οικονομικό χαρακτήρα. Πάντα υπάρχει το ανθρώπινο στοιχείο. Τα χρέη φέρνουν προστριβές και αναστάτωση μέσα στην οικογένεια, ενοχές, επίρριψη ευθυνών, ασυνεννοησία και αποτελούν ένα τροχοπέδη για ένα νέο άνθρωπο που θέλει να προχωρήσει στη ζωή του και να ξεμπερδέψει από αυτές τις καταστάσεις.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 3
Οφειλέτης 42 ετών με χρέη 200.000 ευρώ. Τα χρέη δημιουργήθηκαν από επιχείρηση δική του που έκλεισε ασφαλώς, αλλά που του άφησε χρέη κυρίως στο Δημόσιο, με αποτέλεσμα να είναι «μπλοκαρισμένος» από την εφορία. Δεν μπορεί να πάρει ενημερότητα, έχει δεσμευμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, λόγω των ασφαλιστικών οφειλών φοβάται ότι δεν θα έχει σύνταξη που θα του επιτρέπει να επιβιώσει αργότερα. Η επιθυμία του είναι να απαλλαγεί από όλα τα χρέη και να εκκινήσει μια νέα επιχείρηση πάνω στο αντικείμενο που γνωρίζει. Είχε υποβάλλει αίτηση στο νόμο Κατσέλη που ασφαλώς απορρίφθηκε λόγω δολιότητας. Υποβάλλαμε την αίτηση πτώχευσης στο Ειρηνοδικείο και καθώς δεν έχει περιουσιακά στοιχεία θα απαλλαγεί από τις οφειλές του σε διάστημα τριών ετών. Στο διάστημα αυτό μπορεί να εργάζεται ως υπάλληλος κανονικά.
«Θέλω να ξεμπλέξω» είναι μια φράση που ακούμε πολύ συχνά στο δικηγορικό γραφείο από δανειολήπτες, ιδίως μεγαλύτερης ηλικίας που «σέρνουν» τα χρέη για δεκαετίες πλέον. Όμως τα σοβαρά προβλήματα δεν επιλύονται με ένα μαγικό ραβδί και σίγουρα απαιτείται ρεαλιστική θεώρηση των πραγμάτων. Ο πτωχευτικός νόμος απαιτεί ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων. Δηλαδή οδηγεί σε πλήρη διαγραφή χρεών με απώλεια όμως της περιουσίας. Αυτό είναι κάτι που οι νεότερης ηλικίας οφειλέτες αποδέχονται, καθώς έχουν μπροστά τους μέλλον και χρόνια παραγωγικής ζωής για να δημιουργήσουν νέα δεδομένα, αλλά οι μεγαλύτερης ηλικίας οφειλέτες δεν μπορούν να το δεχτούν, ακόμα ακόμα δεν μπορούν να δεχτούν τη λέξη πτώχευση, στα αυτιά τους ηχεί σαν αποτυχία.
Ακόμα και σε περιπτώσεις που έρχεται κατασχετήρια έκθεση θέλουν να ελπίζουν ότι κάτι θα γίνει, σαν θαύμα τελευταία στιγμή και δεν θα χάσουν το σπίτι τους, αλλά όμως αυτό δεν γίνεται. Επιθυμούν να γίνει μια ρύθμιση χρέους από την Τράπεζα, ή την εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων με πολύ μεγάλο κούρεμα και χαμηλή μηνιαία δόση ώστε να γίνει βιώσιμο το χρέος για αυτούς, αυτό όμως δεν γίνεται τις περισσότερες φορές. Επιλέγουν επίσης τη λύση της πώλησης κάποιου από τα ακίνητα, αλλά και εκεί μπορεί να μην τα καταφέρουν, διότι προσφέρουν το ακίνητο σε πολύ υψηλή τιμή και έτσι η πώληση γίνεται μη ρεαλιστική και ανέφικτη, καθώς στην πραγματικότητα δεν θέλουν να πωλήσουν, δεν θέλουν να απομακρυνθούν από την ακίνητη περιουσία τους για ψυχολογικούς, προσωπικούς, κοινωνικούς λόγους και όλα αυτά είναι απολύτως σεβαστά, απλά το πρόβλημα του χρέους τους τελικά παραμένει, δεν λύνεται και περνάει στην επόμενη γενιά.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ-ΔΙΑΠΙΣΤEΥΜΕΝΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΡΙΑ
Ο πτωχευτικός νόμος έχει ήδη ξεκινήσει και μπορούμε ήδη να αντλήσουμε συμπεράσματα για τη λειτουργία του. Και ενώ η πλατφόρμα ρύθμισης για τον εξωδικαστικό μηχανισμό, έως τώρα τουλάχιστον, δεν αποφέρει αποτελέσματα, αντιθέτως η πλατφόρμα και η διαδικασία της πτώχευσης προχωρά επιτυχώς με ολοένα και περισσότερες αιτήσεις να υποβάλλονται στα Ειρηνοδικεία
Αυξημένο ενδιαφέρον υπάρχει για τις πτωχεύσεις μικρού αντικειμένου, δηλαδή για τις περιπτώσεις οφειλετών που η περιουσία τους είναι αξίας κάτω των 350.000 ευρώ. Με την πτώχευση δεν επέρχεται ρύθμιση χρεών, αλλά ολική διαγραφή χρεών προς το Δημόσιο, Τράπεζες, ιδιώτες και απαλλαγή από τα χρέη σε διάστημα το αργότερο τριών ετών. Ενδιαφέρον νομικό και κοινωνικό έχει να δούμε ποιοι είναι αυτοί που επιλέγουν να καταθέσουν αίτηση πτώχευσης. Ποια είναι τα δεδομένα τους και πόσο τους εξυπηρετεί η διαδικασία αυτή. Από τις πολλές περιπτώσεις οφειλετών που προσέρχονται στο δικηγορικό μας γραφείο θα περιγράψουμε μερικές από αυτές.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 1
Πρόκειται για οφειλέτη 40 ετών με οφειλές 700.000 ευρώ. Οι οφειλές κυρίως είναι προς το δημόσιο εφορία και ταμεία, αλλά και Τράπεζες. Πώς βρέθηκε ένα νέο άτομο χρεωμένο σε τέτοιο βαθμό; Ο πατέρας του είχε μεγάλη επιχείρηση με μεγάλους τζίρους, όμως λόγω κακής διαχείρισης εκ μέρους του (και αυτό το λέμε διότι η ανάληψη ευθύνης είναι ένδειξη προσωπικής ωριμότητας και εντιμότητας) και αρνητικών συγκυριών ασφαλώς, δημιουργήθηκαν πολύ υψηλά χρέη. Τη διαχείριση των οικονομικών της επιχείρησης την είχε ο πατέρας, αλλά όταν απεβίωσε τα χρέη πέρασαν στον κληρονόμο γιο του. Συνεργαζόμενος με άλλο δικηγορικό γραφείο υπέβαλλε αίτηση στο νόμο Κατσέλη που ασφαλώς απορρίφθηκε, όμως επιπλέον είχε την ατυχία να εκκινήσει μια εκ των πιστωτριών Τραπεζών διαδικασία εκτέλεσης και έτσι ορίστηκε πλειστηριασμός της κύριας και μοναδικής οικίας του. Πράγματι έγινε ο πλειστηριασμός και κατακυρώθηκε το ακίνητο σε ιδιώτη. Όσον αφορά στο πρακτικό κομμάτι της υπόθεσης, ο υπερθεματιστής του έδωσε προθεσμία περίπου δύο μηνών για να αδειάσει και να παραδώσει το ακίνητο. Ο οφειλέτης έχει χάσει το ακίνητό του, όμως παραμένουν τα χρέη. Σήμερα είναι ιδιωτικός υπάλληλος και με τις αποδοχές του δεν είναι εφικτό να αποπληρώσει οφειλές τόσο μεγάλου ύψους. Για τον άνθρωπο αυτό η πτώχευση είναι φυσικά δεύτερη ευκαιρία οικονομικής ζωής, καθώς θα διαγραφούν όλα τα χρέη του και θα απαλλαγεί μέσα σε διάστημα τριών ετών.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 2
Πρόκειται για οφειλέτη 40 ετών με χρέη 1.700.000 ευρώ. Οι οφειλές προέρχονται από επιχειρηματική δραστηριότητα των γονιών του, που απέτυχε. Υπέγραψε σε πολύ νεαρή ηλικία τότε περίπου 20 ετών, χωρίς να καταλαβαίνει πολλά πράγματα δανειακές οφειλές ως εγγυητής σε δάνεια των γονιών του, η επιχείρηση δεν πήγε καλά, έκλεισε, αλλά οι οφειλές, τα χρέη παρέμειναν ληξιπρόθεσμα και αυξάνονταν λόγω της τοκοφορίας. Το χρέη ήταν τόσο υψηλά που δεν υπήρχε περίπτωση να αποπληρωθούν ποτέ. Η οικονομική αυτή κατάσταση επιβάρυνε και ψυχολογικά την οικογένεια που ένιωθαν πολύ άσχημα που λόγω ατυχών ενεργειών και συγκυριών «πέρασαν» τόσα χρέη στο παιδί τους. Το να ξεκινά ένας άνθρωπος τη ζωή του με τόσο υψηλά χρέη, δεν είναι ότι καλύτερο. Όμως η πραγματικότητα είναι αυτή που είναι, η ζωή προχωρά μπροστά και ο νόμος αυτός δίνει τη δυνατότητα στο νέο αυτό άνθρωπο να απαλλαγεί από τις οφειλές και να ξεκινήσει τη ζωή του την οικονομική και προσωπική, ελεύθερος από τα παλαιότερα βάρη την οικονομική του ζωή. Οι υποθέσεις αυτές δεν έχουν μόνο τον ακραιφνή νομικό, ή οικονομικό χαρακτήρα. Πάντα υπάρχει το ανθρώπινο στοιχείο. Τα χρέη φέρνουν προστριβές και αναστάτωση μέσα στην οικογένεια, ενοχές, επίρριψη ευθυνών, ασυνεννοησία και αποτελούν ένα τροχοπέδη για ένα νέο άνθρωπο που θέλει να προχωρήσει στη ζωή του και να ξεμπερδέψει από αυτές τις καταστάσεις.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ 3
Οφειλέτης 42 ετών με χρέη 200.000 ευρώ. Τα χρέη δημιουργήθηκαν από επιχείρηση δική του που έκλεισε ασφαλώς, αλλά που του άφησε χρέη κυρίως στο Δημόσιο, με αποτέλεσμα να είναι «μπλοκαρισμένος» από την εφορία. Δεν μπορεί να πάρει ενημερότητα, έχει δεσμευμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, λόγω των ασφαλιστικών οφειλών φοβάται ότι δεν θα έχει σύνταξη που θα του επιτρέπει να επιβιώσει αργότερα. Η επιθυμία του είναι να απαλλαγεί από όλα τα χρέη και να εκκινήσει μια νέα επιχείρηση πάνω στο αντικείμενο που γνωρίζει. Είχε υποβάλλει αίτηση στο νόμο Κατσέλη που ασφαλώς απορρίφθηκε λόγω δολιότητας. Υποβάλλαμε την αίτηση πτώχευσης στο Ειρηνοδικείο και καθώς δεν έχει περιουσιακά στοιχεία θα απαλλαγεί από τις οφειλές του σε διάστημα τριών ετών. Στο διάστημα αυτό μπορεί να εργάζεται ως υπάλληλος κανονικά.
«Θέλω να ξεμπλέξω» είναι μια φράση που ακούμε πολύ συχνά στο δικηγορικό γραφείο από δανειολήπτες, ιδίως μεγαλύτερης ηλικίας που «σέρνουν» τα χρέη για δεκαετίες πλέον. Όμως τα σοβαρά προβλήματα δεν επιλύονται με ένα μαγικό ραβδί και σίγουρα απαιτείται ρεαλιστική θεώρηση των πραγμάτων. Ο πτωχευτικός νόμος απαιτεί ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων. Δηλαδή οδηγεί σε πλήρη διαγραφή χρεών με απώλεια όμως της περιουσίας. Αυτό είναι κάτι που οι νεότερης ηλικίας οφειλέτες αποδέχονται, καθώς έχουν μπροστά τους μέλλον και χρόνια παραγωγικής ζωής για να δημιουργήσουν νέα δεδομένα, αλλά οι μεγαλύτερης ηλικίας οφειλέτες δεν μπορούν να το δεχτούν, ακόμα ακόμα δεν μπορούν να δεχτούν τη λέξη πτώχευση, στα αυτιά τους ηχεί σαν αποτυχία.
Ακόμα και σε περιπτώσεις που έρχεται κατασχετήρια έκθεση θέλουν να ελπίζουν ότι κάτι θα γίνει, σαν θαύμα τελευταία στιγμή και δεν θα χάσουν το σπίτι τους, αλλά όμως αυτό δεν γίνεται. Επιθυμούν να γίνει μια ρύθμιση χρέους από την Τράπεζα, ή την εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων με πολύ μεγάλο κούρεμα και χαμηλή μηνιαία δόση ώστε να γίνει βιώσιμο το χρέος για αυτούς, αυτό όμως δεν γίνεται τις περισσότερες φορές. Επιλέγουν επίσης τη λύση της πώλησης κάποιου από τα ακίνητα, αλλά και εκεί μπορεί να μην τα καταφέρουν, διότι προσφέρουν το ακίνητο σε πολύ υψηλή τιμή και έτσι η πώληση γίνεται μη ρεαλιστική και ανέφικτη, καθώς στην πραγματικότητα δεν θέλουν να πωλήσουν, δεν θέλουν να απομακρυνθούν από την ακίνητη περιουσία τους για ψυχολογικούς, προσωπικούς, κοινωνικούς λόγους και όλα αυτά είναι απολύτως σεβαστά, απλά το πρόβλημα του χρέους τους τελικά παραμένει, δεν λύνεται και περνάει στην επόμενη γενιά.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου