Οχτώ στις δέκα αιτήσεις από αυτές που υποβάλουν οι τράπεζες στο Δημόσιο για αποπληρωμή εγγυημένων δανείων που έχουν χορηγηθεί στο στο παρελθόν από αυτές, χωρίς να έχουν αποπληρωθεί από τους δανειολήπτες, απορρίπτονται.
Οι τράπεζες έχουν υποβάλει συνολικά 40.000 αιτήματα. Από αυτά έχουν εξεταστεί περίπου 10.000 και εξ αυτών έχουν απορριφθεί τα 8.000 αιτήματα.
Αυτά έχουν εξεταστεί σε βάθος 10ετίας ενώ η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει με τους θεσμούς τα υπόλοιπα 30.000 δάνεια να τα ξεκαθαρίσει την προσεχή τριετία και αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίον έχει ανοίξει τη σχετική πλατφόρμα.
Οι τράπεζες διεκδικούν τις εγγυήσεις δικαστικά ωστόσο καμία από τις υποθέσεις που έχουν καταλήξει στα δικαστήρια μέχρι στιγμής δεν έχει τελεσιδικήσει σε επίπεδο Αρείου Πάγου.
Εάν η Απόφαση Αρείου Πάγου δικαιώσει το Κράτος και ορίσει ότι δεν ευθύνεται, τότε τα δάνεια θα γυρίσουν στις τράπεζες ως μη εγγυημένα και θα πρέπει να ρυθμιστούν με αίτηση του οφειλέτη προς την τράπεζα.
Σε περίπτωση που η απόφαση Αρείου Πάγου δικαιώσει τις τράπεζες και ορίσει ότι το Κράτος ευθύνεται, τότε το Κράτος θα πληρώσει τις τράπεζες και ακολούθως το ποσό αυτό βεβαιώνεται στη ΔΟΥ / ΑΑΔΕ, η οποία εισπράττει το ποσό από τον οφειλέτη. Ο οφειλέτης δύναται να ρυθμίσει αυτό το χρέος μέσω της ΔΟΥ / ΑΑΔΕ (αν έχει χρέη μόνο προς τη ΔΟΥ και σε κανέναν άλλον πιστωτή) ή μέσω του νέου Νόμου για τη 2η ευκαιρία (αν έχει χρέη σε πολλαπλούς πιστωτές).
Απαγορεύεται η διπλή επιδότηση
Τα εγγυημένα δάνεια εμπίπτουν στον Ευρωπαϊκό Κανονισμό κρατικών ενισχύσεων και συνεπώς απαγορεύεται από το Ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο η διπλή κρατική ενίσχυση. Άρα δεν μπορούν να διπλό-επιδοτηθούν από 2 διαφορετικά προγράμματα.
Στις 1/6/2021 ενεργοποιείται ειδική ηλεκτρονική πλατφόρμα του Κράτους (δηλ. στην ΕΓΔΙΧ), όπου ο πολίτης υποβάλλει αίτηση και μετά η πλατφόρμα αυτομάτως βρίσκει όλους τους πιστωτές (τράπεζες, funds, δημόσιο) και ρυθμίζει τα χρέη.
Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο (που έχει ενσωματωθεί στο νέο Νόμο για τη 2η ευκαιρία) η δόση που πρέπει να πληρώνει ο οφειλέτης σε περίπτωση ρύθμισης οφειλής υπολογίζεται όχι μόνο από την ικανότητα αποπληρωμής αλλά πρωτίστως από την εμπορική αξία των ακινήτων (δηλ. ισχύει η αρχή μη χειροτέρευσης πιστωτή σε περίπτωση ρευστοποίησης). Συνεπώς αν κάποιος έχει ακίνητα αξίας μεγαλύτερης από το χρέος, τότε οι δόσεις υπολογίζονται επί της αξίας των ακινήτων και έτσι ενδέχεται να είναι μεγαλύτερες από τη δυνατότητα του οφειλέτη να πληρώσει.
Ως εκ τούτου η πώληση ακινήτων (συναινετικός από τον ίδιο ή μη, δηλ. μέσω πλειστηριασμού) είναι μονόδρομος από την Ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Οι οφειλέτες μπορούν επίσης να ρυθμίσουν τα χρέη αυτά μέσω της πλατφόρμας του νέου Νόμου για τη 2η ευκαιρία, ως χρέη φυσικού προσώπου (ανεξαρτήτως από που προήλθαν).
Το κριτήριο είναι πανευρωπαϊκό και αποδεικνύει ότι κάποιος όντως έχει πληγεί σημαντικά οικονομικά από τον κορωνοιό.
Η διπλή εγγύηση
Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους με ειδική γνωμοδότηση κατέληξε ότι εφόσον η τράπεζα πήρε εγγύηση από άλλον εγγυητή (πέραν του Κράτους), τότε χάνεται η κρατική εγγύηση. Αυτό σημαίνει ότι κατά την άποψη του Κράτους, το δάνειο δεν είναι πλέον εγγυημένο και θα πρέπει να το ρυθμίσει η τράπεζα.
Οι τράπεζες διαφωνούν με την άποψη του Κράτους και ως εκ τούτου έχουν προσφύγει δικαστικώς. Μέχρι σήμερα δεν έχει εκδοθεί μια τελεσίδικη απόφαση από τον Άρειο Πάγο.
Εφόσον ο Άρειος Πάγος συμφωνήσει με το ΝΣΚ, τότε το Κράτος δεν θα πληρώσει τις τράπεζες και τα δάνεια θα επιστραφούν σε αυτές ως μη εγγυημένα, με σκοπό να ρυθμιστούν. Αντιστρόφως, αν ο Άρειος Πάγος διαφωνήσει με το ΝΣΚ, τότε το Κράτος θα πληρώσει τα δάνεια στις τράπεζες και μετά θα σταλεί το ποσό στις ΔΟΥ / ΑΑΔΕ προς είσπραξη από τους οφειλέτες.
ΠΗΓΗ-ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΣΤΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου