του Γιώργου Κοντογιώργη
Στο τέλος του περασμένου Νοεμβρίου είχα συμμετάσχει σε μία εκδήλωση του Συμβουλίου της Ευρώπης με τίτλο “Παγκόσμιο forum για τη δημοκρατία”. Διαπίστωσα εκεί ότι η έγνοια ήταν πώς θα καταξιώσουν και νομιμοποιήσουν τις ΜΚΟ σαν την πεμπτουσία της δημοκρατίας! Τις οργανώσεις που διακινούν καθόλα ύποπτες συναλλαγές και οικειοποιούνται τον δημόσιο χώρο.
Παράλληλα, έγνοια τους ήταν επίσης να επιβάλλουν σιωπητήριο στην κοινωνία, να ελέγξουν τον πολίτη που κινείται ανεξέλεγκτα στο Διαδίκτυο και λέει ό,τι θέλει. Αυτή η απελευθέρωση του λόγου των πολιτών εκλαμβάνεται ως μείζων κίνδυνος για τους κρατούντες. Προφανώς, σκεφτόντουσαν ότι όταν υπήρχε μόνο τα παραδοσιακά Μίντια μπορούσαν να ελέγξουν τα πράγματα και να περιορίσουν το λόγο του πολίτη στο καφενείο.
Αντί να προσπαθούν να ελέγξουν την αυτονομία του πολίτη να εκφέρει τον λόγο του, έστω και εξωθεσμικά μέσω του διαδικτύου, έθεσα το ζήτημα να ενσωματώσουμε τον πολίτη στο πολιτικό σύστημα, ώστε να αλλάξει και η ατζέντα του. Να παρεμβαίνει δηλαδή γι’ αυτό που θα αποτελεί αντικείμενο απόφασης στο πολιτικό σύστημα και όχι επί παντός επιστητού.
Η πρότασή μου αντιμετωπίστηκε με πλήρη “αγαπητική” σιωπή. Θέλουν να κρατήσουν το πολιτικό σύστημα υπό τον έλεγχό τους. Η κοινωνία, ως ιδιώτης, να μη μπορεί να εκφράζεται πέραν από τις ανοχές της. Τούτο έχει γίνει εφικτό μέχρι σήμερα με το να κρατούν την κοινωνία εγκιβωτισμένη στις αντιλήψεις και στο πολιτικό σύστημα του 18ου αιώνα. Αυτή η αντιδραστική αντίληψη των πραγμάτων, έχει ήδη εξαντλήσει τα όριά της.
Και εδώ έρχεται να διαψευσθεί η παραφιλολογία των “οργουελιανών” που ισχυρίζονται ότι η τεχνολογία είναι το μεγάλο κακό, ο “Μεγάλος Αδελφός” της ζωής μας. Προσέξτε: Η τεχνολογία είναι ένα ουδέτερο μέσον. Το ζήτημα είναι ποιος το ελέγχει. Κι αυτό κρίνεται από το άλλο ερώτημα: ποιος κατέχει το οικονομικό και ιδίως πολιτικό σύστημα. Με άλλα λόγια εάν το πολιτικό σύστημα ανήκε στην κοινωνία, έστω κατά τον τρόπο της αντιπροσώπευσης, αυτή θα αποφάσιζε για τις χρήσεις και τις καταχρήσεις της τεχνολογίας.
Ποιος θα τολμούσε να χρησιμοποιεί την τεχνολογία κατά τον τρόπο που φαντασιωνόταν ο καθόλα συμπαθής Όργουελ. Αυτός θεωρούσε, όπως και το σύνολο της νεοτερικής διανόησης, ότι όλα μεταβάλλονται σε αυτόν τον κόσμο, εκτός από το πολιτικό σύστημα. Όταν λοιπόν περιγράφεις μόνο το γεγονός χωρίς να αγγίζεις το σύστημα σημαίνει ότι κατατρομάζεις την κοινωνία και της λες “κάτσε στα αυγά σου και ιδιώτευσε και μην μπαίνεις στα πράγματα”. Διότι εντέλει είσαι φορέας του κακού για τον εαυτό σου.
ΠΗΓΗ-ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου