Ο ΚΑΤΑΘΕΤΗΣ: ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΟΙ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΕΣ ΚΛΕΨΑΤΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΣΑΣ ΔΑΝΕΙΣΑΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ !!!

Γράφει ο Κυριάκος Τόμπρας 

O κορυφαίος κοινωνικός αυτοματισμός που καλλιεργήθηκε από το τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα των Μνημονίων, είναι αυτός μεταξύ δανειοληπτών και καταθετών και, ακριβέστερα, μεταξύ των κόκκινων, με τους ενήμερους δανειολήπτες και τους καταθέτες. 

Με τους κόκκινους δανειολήπτες να βομβαρδίζονται καθημερινά με τις κατηγορίες και τις ενοχές του ληστή και του απατεώνα, επειδή, δήθεν, με τα δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες που δεν εξυπηρετούν, έκλεψαν τα χρήματα των καταθέσεων που οι συμπολίτες τους εμπιστεύθηκαν στις τράπεζες και, με τους καταθέτες και τους ενήμερους δανειολήπτες, να ανακαλύπτουν, στα πρόσωπα των κόκκινων δανειοληπτών, τα τέλεια θύματα, στα οποία, τράπεζες, ΜΜΕ, κυβερνήσεις και δανειστές, φόρτωσαν επικοινωνιακά την ληστεία των τραπεζικών καταθέσεων.

Κάτι σαν τους απατεώνες, που χρησιμοποιούν κάποιους δυστυχείς ως μπροστινούς στα ριχτάδικα, χωρίς αυτοί να το γνωρίζουν, επειδή έχουν στην διάθεσή τους τις ταυτότητες και τα ΑΦΜ τους, κατά των οποίων στρέφονται, μετά το κανόνι, οι προμηθευτές που έμειναν με τις ακάλυπτες επιταγές, τις διαμαρτυρημένες συναλλαγματικές και τα απλήρωτα τιμολόγια στα χέρια και, μαζί τους, η εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, για τα χρέη από φόρους, τέλη και ασφαλιστικές εισφορές, κάθε φορά που, το κόλπο, είναι τόσο καλά στημένο, ώστε να είναι σχεδόν αδύνατο να βρεθεί η άκρη και οι πραγματικοί οφειλέτες.

Ο κορυφαίος αυτός κοινωνικός αυτοματισμός αντλεί την σαθρή νομιμοποίησή του από τον μύθο ότι, οι τράπεζες, δανείζουν στους δανειολήπτες τα χρήματα των καταθέσεων της πελατείας τους.


Έναν μύθο στον οποίο επενδύθηκε, διαχρονικά, το μεγαλύτερο μέρος της επικοινωνιακής παραπληροφόρησης που χρηματοδοτεί καθημερινά το τραπεζικό σύστημα, όχι μόνον δια των πρόθυμων, τραπεζοδίαιτων ΜΜΕ, αλλά, κυρίως, δια των δήθεν έγκυρων και προδήλως αξιόπιστων στομάτων ενός ολόκληρου μισθοφορικού στρατού οικονομολόγων και καθηγητών που, καλύπτοντας, ως συναυτουργοί των τραπεζιτών, θέσεις υψηλής οργανικής ευθύνης, συμβούλων, golden boys, κλπ, μέσα στις τράπεζες, τους συνέδραμαν, με το αζημίωτο, στην διάπραξη του εγκλήματος της ληστείας των καταθέσεων.

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο που, τα οικονομικά πανεπιστήμια, παράγουν καθημερινά στρατούς τραπεζικά αγράμματων οικονομολόγων, που αγνοούν το κλαδικό λογιστικό σχέδιο των τραπεζών, την λειτουργία του κλασματικού αποθέματος, το ισχύον εθνικό και ευρωπαϊκό νομοκανονιστικό πλαίσιο, την λειτουργία των κεντρικών τραπεζών, τους δείκτες ελάχιστων ρευστών διαθεσίμων και κεφαλαιακής επάρκειας, ακόμη και τις στοιχειώδεις έννοιες του χρήματος, της δημιουργίας και της λειτουργίας του, των νομισματικών μεγεθών, της πίστης, των καταθέσεων, των δανείων, του πιστωτικού κινδύνου και των πιστωτικών συμβάσεων.

Και δεν είναι επίσης τυχαίο ότι, ο καταθέτης, δεν πληροφορήθηκε ποτέ από τα ΜΜΕ και τους καθηγητάδες, ότι, ο νομοθέτης, δλδ η Βουλή των Ελλήνων, κατ’ απαίτηση του εθνικού τραπεζικού μας συστήματος, δεν φρόντισε ποτέ μέχρι σήμερα να νομοθετήσει την έννοια και τη νομική μορφή της "Τραπεζικής Κατάθεσης", αφήνοντας έτσι την έννοια των καταθέσεων εκατομμυρίων πολιτών, έρμαιο των λεόντειων τραπεζικών συμβάσεων και των αντικρουόμενων αποφάσεων του Αρείου Πάγου, με τις οποίες τελικά επικράτησε η άποψη της υπαγωγής τους στη νομική έννοια της ανώμαλης παρακαταθήκης, κατά την οποία, η κυριότητα του χρήματος, αυτομάτως με την κατάθεσή του, περιέρχεται στην τράπεζα.

Έτσι, η συντριπτική πλειοψηφία των καταθετών, αγνοούν ότι, μόλις καταθέσουν τα λεφτά τους στις τράπεζες, αυτά παύουν να είναι δικά τους, επειδή μεταβιβάζονται κατά κυριότητα στις τράπεζες, και αφήνονται στην πλάνη αληθείας που τους κάνει να πιστεύουν ότι τα χρήματα των καταθέσεων είναι δήθεν δικά τους, ότι, οι τράπεζες τα δάνεισαν δήθεν στους δανειολήπτες και, ότι, εν τέλει, δεν τους τα ληστεύουν οι τράπεζες, αλλά οι κόκκινοι δανειολήπτες, που βαφτίστηκαν, μάλιστα, επί τούτου, στρατηγικοί κακοπληρωτές.

Ως εκ τούτου, κάθε φορά που οι καταθέσεις εξατμίζονται από τα ενεργητικά των τραπεζών και, έτσι, δεν μπορούν να αποδοθούν στους καταθέτες τους, οι διοικήσεις των τραπεζών που τις λήστεψαν δεν διώκονται ποτέ για το αδίκημα της υπεξαίρεσης, αφού, κατά τον ΑΠ, οι τράπεζες δεν υπεξαιρούν τα χρήματα που ληστεύουν από τις καταθέσεις των πελατών τους, καθόσον αυτές, χάρη της νομολογιακής πατέντας της ανώμαλης παρακαταθήκης, τους ανήκουν κατά κυριότητα. Μπορεί, άλλωστε, κάποιος να κατηγορηθεί, αντιστοίχως, ότι υπεξαίρεσε τα χρήματα που είχε στην τσέπη του παντελονιού του ;;;

Αυτό λοιπόν έχει ως αποτέλεσμα, όχι μόνον, οι καταθέτες, να μεταβιβάζουν, εν αγνοία τους, την κυριότητα των χρημάτων τους στις τράπεζες, αλλά, ακόμη χειρότερα, να ευθύνεται απέναντι τους, για τις τραπεζικές τους καταθέσεις, μόνο το νομικό πρόσωπο και μόνον αστικά, στα πλαίσια των συμβατικών του υποχρεώσεων, που απορρέουν από την μεταξύ τους σύμβαση τραπεζικής κατάθεσης. Όπως ακριβώς ευθύνονται απέναντι στις τράπεζες οι δανειολήπτες. Αν έχουν, πληρώνουν. Αν δεν έχουν, χαιρετίσματα, αφού, οι τράπεζες, δια των καταθέσεων, καθίστανται δανειολήπτες των καταθετών, οι οποίοι, με την σειρά τους, καθίστανται δανειστές τους.

Φαντάζομαι τους αφρούς που θα βγάζει από το στόμα του, διαβάζοντας αυτές τις αράδες, ο μέσος καταθέτης, που μέχρι σήμερα πίστευε ότι, τα λεφτά που κατέθεσε στην τράπεζα είναι δικά του και ότι σε αυτόν τα χρωστούν, εν τέλει, οι δανειολήπτες που τα δανείστηκαν από την τράπεζα. 

Όμως, οι αφροί αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, μόλις ο μέσος καταθέτης συνειδητοποιήσει τι έγιναν, που πήγαν και τι χρηματοδότησαν τα χρήματα των καταθέσεών του.

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό βρίσκεται στους ισολογισμούς των ελληνικών τραπεζών, από τους οποίους προκύπτει ότι ένα μικρό, μονοψήφιο μόνο ποσοστό 3%-5% του χρήματος αυτού, διακρατήθηκε διαχρονικά στα ενεργητικά τους, προκειμένου, έτσι, να διασφαλίζεται η εξυπηρέτηση των καταθέσεων και οι ανάγκες ρευστότητας από την λειτουργία του δανεισμού, ενώ, όλο το υπόλοιπο 95%-97%, εξατμίστηκε από τα ενεργητικά τους, επενδυόμενο, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε χρηματιστήρια, κρατικά ομόλογα, σε μη εισηγμένες μετοχές και εταιρικά ομόλογα, σε υπερτιμημένα ακίνητα, αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα, σε κάθε λογής επενδυτικά και κερδοσκοπικά, χρηματοοικονομικά προϊόντα, σε επιχειρήσεις και θυγατρικές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ιδιαίτερα δε σε αλλοδαπές θυγατρικές–φαντάσματα, που εξαγοράζουν, διακρατούν εκτός των ισολογισμών τους, επαναπωλούν σε αυτές, διαπραγματεύονται στις αγορές, τιτλοποιούν, επαναχρηματοδοτούν, αναδιαρθρώνουν, κουρεύουν και χαρίζουν δεκάδες Δις συγκεκριμένων κόκκινων επιχειρηματικών και ναυτιλιακών δανείων, μετοχοδανείων και δανείων μεγαλοστελεχών τους, σε μεταφορές κεφαλαίων και καταθέσεων στο εξωτερικό, με ιδιαίτερη προτίμηση στους φορολογικούς παραδείσους, ενώ, ένα επίσης μεγάλο μέρος αυτών, χρηματοδότησε την μέχρι πρότινος αέναη, ταμειακή δυνατότητα μετόχων, διοικήσεων και «golden boys», να εισπράττουν, ανελλιπώς κάθε χρόνο, πλουσιοπάροχα μερίσματα, εξαψήφιους μισθούς, παχυλές αμοιβές και bonus, για όλα τα θαυματουργά τραπεζικά επιτεύγματα που κατάφερναν κάθε χρόνο να δημοσιεύουν, υπό τον ψευδεπίγραφο τίτλο των δήθεν κερδών χρήσεως, στους ισολογισμούς τους.

Και αυτό επειδή, ο υπεραιωνόβιος εμπειρικός κανόνας της λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος, διασφαλίζει, ήδη από την εποχή της Αναγέννησης, ότι, ακόμη και στην μεγαλύτερη περίοδο αιχμής ως προς την ζήτηση μετρητών, που είναι το διάστημα μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, η ζήτηση αυτή δεν ξεπερνά το 5%, ενώ όλο τον υπόλοιπο χρόνο, οι τράπεζες, μπορούν να εξυπηρετούν τις καταθέσεις και τις πάσης φύσης ανάγκες ρευστότητας από την λειτουργία του δανεισμού, ακόμη και με ρευστά διαθέσιμα της τάξης του 2%-3% στα ενεργητικά τους.

Έτσι, λοιπόν, καταρρίπτονται και οι δυο μύθοι πάνω στους οποίους οικοδομήθηκε ο κορυφαίος κοινωνικός αυτοματισμός του bullying κατά των κόκκινων δανειοληπτών. 

Ο πρώτος, ότι οι τράπεζες δανείζουν δήθεν τα χρήματα των καταθέσεων της πελατείας τους και, ο δεύτερος, ότι το χρήμα των τραπεζικών καταθέσεων ανήκει δήθεν στους καταθέτες, στους οποίους, εν τέλει, χρωστούν τα δάνειά τους οι δανειολήπτες. 

Στο σημείο αυτό, ο μέσος καταθέτης, θα ρωτούσε το αυτονόητο. Αφού το 95%-97% των καταθέσεων μου δεν χορηγήθηκε στους δανειολήπτες, τι τους δάνεισαν τελικά οι τράπεζες ;;;

Αέρα Κοπανιστό !!! Αυτή είναι η μια και μόνη επιστημονική απάντηση στο κορυφαίο αυτό ερώτημα, όσο και να φαντάζει προκλητική και, σχεδόν, αγοραία.

Πράγματι, λοιπόν, οι ελληνικές τράπεζες, εκμεταλλευόμενες την ευχέρεια της λειτουργίας τους κατά την τραπεζική των κλασματικών αποθεμάτων και την εξ αυτής δυνατότητα που τους παρέχει το εθνικό κλαδικό λογιστικό τους σχέδιο, να δημιουργούν χρήμα από τη χορήγηση δανείων, καταστρατήγησαν την έννοια του κλασματικού αποθέματος και, έτσι, παραβιάζοντας τον δείκτη ελάχιστων ρευστών διαθεσίμων +20%, αντέστρεψαν τον μηχανισμό της τραπεζικής λειτουργίας, από μηχανισμό χορήγησης δανείων με πραγματικά χρήματα, σε μηχανισμό δημιουργίας πλασματικού χρήματος, δλδ αέρα κοπανιστού, από τα χορηγούμενα δάνεια, με αποτέλεσμα, έτσι, αντί το χρήμα των καταθέσεων να παράγει δάνεια, να είναι τα δάνεια που παράγουν χρήμα νέων καταθέσεων, που, όμως, είναι μόνο λογιστικό και, έτσι, πλασματικό και, με τη μεθόδευση αυτή, τροφοδότησαν την αύξηση της φούσκας των ενεργητικών και της περιουσίας τους και, αντίθετα προς τις συμβατικές τους υποχρεώσεις, χορήγησαν στους δανειολήπτες, αντί χρήματος, τραπεζική πίστη, που συγκροτήθηκε, αντί στο χρήμα των καταθέσεων της πελατείας τους και των λοιπών ρευστών διαθεσίμων των ενεργητικών τους, στο ίδιο το δάνεισμα που χορήγησαν στους δανειολήπτες.

Αρκεί μια και μόνο ερώτηση, στον τραπεζίτη που επιμένει ότι σας δάνεισε τα χρήματα των καταθετών της τράπεζας, για να ομολογηθεί, με τον αποκαλυπτικότερο τρόπο, η πρωτοφανής αυτή απάτη.

Ποιος λογαριασμός του κλαδικού λογιστικού σχεδίου της τράπεζας πιστώθηκε κατά την χορήγηση ενός εκάστου δανείου, έναντι της χρέωσης των αντίστοιχων λογαριασμών της ομάδας 2 του ενεργητικού της ;;;

Μήπως ο λογαριασμός 38.00 του ταμείου ;;; Μήπως κάποιος άλλος λογαριασμός των ρευστών διαθεσίμων του ενεργητικού της ;;; Ή μήπως πιστώθηκε ο λογαριασμός παθητικού της ομάδας 5 του κλαδικού λογιστικού της σχεδίου, δλδ οι καταθέσεις πελατείας ;;;
Και τι δάνεισε η τράπεζα στον δανειολήπτη, αφού δεν πίστωσε, δλδ δεν του χορήγησε, δεκάρα τσακιστή από τα κέρματα και τα τραπεζογραμμάτια του ταμείου της ή από τα ρευστά διαθέσιμα πιστωτικά υπόλοιπα των λογαριασμών της σε άλλες τράπεζες ;;;

Αέρα κοπανιστό … τραπεζικής πίστης !!! 

Το λένε άλλωστε οι τράπεζες από μόνες τους, αυτοπροσδιοριζόμενες ως «ΧρηματοΠιστωτικα Ιδρύματα», δλδ ιδρύματα που αγοράζουν χρήμα από τους καταθέτες και την διατραπεζική αγορά και πωλούν πίστη στους δανειολήπτες, αφού, το χρήμα που αγοράζουν, είναι γραμμένο καλά στους ισολογισμούς τους τι ακριβώς το κάνουν.

Το ομολογούν όμως και οι Ηλίας Λεκκός, Ειρήνη Σταγγελ και Κωνσταντίνος Κεφαλάς, διευθυντής και κορυφαίοι αναλυτές της Μονάδας Οικονομικής Ανάλυσης και Αγορών της Τράπεζας Πειραιώς και μέλη του Επιστημονικού Συμβουλίου της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, οι οποίοι, στις μελέτες τους υπό τους τίτλους «Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ – Νοέμβριος 2013» και «ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟ 2011 ΚΑΙ ΤΟ 2012 - Ιανουάριος 2013, Ελληνική Ένωση Τραπεζών», στιγματίζουν την οικονομική δραστηριότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, τουλάχιστον μέχρι και την 31/12/2012, προσδιορίζοντάς την «ως έναν ενάρετο κύκλο αέναης δημιουργίας δανείων και καταθέσεων, κατά τον οποίο τα δάνεια δημιούργησαν καταθέσεις, αφού, κάθε φορά που μια τράπεζα χορηγούσε ένα νέο δάνειο, δημιουργούσε μία επιπλέον κατάθεση, είτε σε όσους έχουν λάβει το δάνειο, είτε στον τελικό αποδέκτη του δανεισμένου ποσού, με αποτέλεσμα, έτσι, η κατά τα ανωτέρω χορήγηση δανείων να προσδιορίζεται ως παραγωγή αέρα κοπανιστού, ο οποίος στη συνέχεια βαφτίστηκε χρήμα και, έτσι, οδήγησε σε έναν φαύλο κύκλο, όπου η μείωση του τραπεζικού δανεισμού οδηγεί σε μια ανάλογη μείωση των καταθέσεων των τραπεζών και, ως εκ τούτου, στον περιορισμό της ρευστότητας του μη τραπεζικού τομέα, αφού οι τράπεζες μειώνουν περαιτέρω τον δανεισμό και οι καταθέσεις μειώνονται ακόμη περισσότερο και ούτω καθεξής, με αποτέλεσμα, οι καταθέσεις να μειώνονται, επειδή, με τη μείωση του τραπεζικού δανεισμού, προκαλείται η αντιστροφή του μηχανισμού δημιουργίας ρευστότητας, σε μηχανισμό καταστροφής ρευστότητας».

Και το επιβεβαιώνει, με τον πανηγυρικότερο μάλιστα τρόπο, η ίδια η κεντρική τράπεζα της Μεγάλης Βρετανίας (Τράπεζα της Αγγλίας), στην έκδοση του τετράμηνου ενημερωτικού της δελτίου, του μηνός Μαρτίου 2014, υπό τον τίτλο «Money Creation in the Modern Economy», όπου ρητά αναφέρεται ότι : «οι βασικές απόψεις των περισσοτέρων ανθρώπων, σε σχέση με το νομισματικό μας σύστημα, είναι εντελώς εσφαλμένες. Ειδικότερα, τα χρήματα χωρίς αντίκρισμα, τα οποία χρησιμοποιούμε σήμερα, δεν είναι τίποτα άλλο, από υποσχετικές πληρωμών, ενώ οι εμπορικές τράπεζες τα δημιουργούν από το πουθενά, με το πάτημα ενός κουμπιού, απλά και μόνο με την παροχή δανείων. Το αντίκρισμα, η κάλυψη καλύτερα αυτών των χρημάτων, εξασφαλίζεται αποκλειστικά και μόνο από την εμπιστοσύνη των Πολιτών, από το ότι γίνονται αποδεκτά από τους ανθρώπους, για την ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών».

Εξ' ου και τα αποφθεύγματα, του Marriner Eccles, πρώην διοικητή της FED, ότι «αν δεν υπήρχαν χρέη στο τραπεζικό μας σύστημα, δεν θα υπήρχαν καθόλου χρήματα» και του νομπελίστα Μaurice Allais, ότι «η σημερινή δημιουργία χρήματος από το τίποτα, που γίνεται από το τραπεζικό σύστημα, είναι πανομοιότυπη με τη δημιουργία χρήματος από τους παραχαράκτες».

Καταλάβατε τώρα, καταθέτες και δανειολήπτες, ενήμεροι και κόκκινοι, πόσο sexy είναι να κάνει κάποιος τον τραπεζίτη στην Ελλάδα ;;;

Να δανείζει αέρα κοπανιστό, ακόμη και πάνω από τις καταθέσεις της πελατείας του, να χρεώνει, κατά μέσο όρο, τα 240 Δις που δάνεισε σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις, με δάνεια και κάρτες, ακόμη και με μονοψήφια, κοινωνικά επιτόκια, όπως θάλεγε και ο Τσακαλώτος της διπλανής πόρτας και να γράφει λειτουργικά έσοδα, λέμε τώρα, 20 Δις τον χρόνο και, έναντι αυτών των εσόδων, να έχει χρεωθεί μόνο με το κόστος της αγοράς των 10 Δις που κράτησε στα ταμεία του για να μπορεί να εξυπηρετεί την ζήτηση των μετρητών από τα δάνεια που χορήγησε, αφού τα υπόλοιπα 230 Δις τα δημιούργησε από το μηδέν, με το πάτημα ενός κουμπιού, όπως μας διδάσκει η Τράπεζα της Αγγλίας.



Για κάντε λοιπόν τώρα, όλοι μαζί, και τον λογαριασμό.

Ακόμη και αν η αγορά των 5 μόλις ευρώ που χρειάζονταν καθημερινά οι ελληνικές τράπεζες, προκειμένου, με την μόχλευσή τους, να χορηγούν στεγαστικά δάνεια 95 ευρώ, χρεώνονταν με μέσο ετήσιο επιτόκιο 3% και, τα στεγαστικά δάνεια των 95 ευρώ που χορηγούσαν με τα 5 ευρώ που μόχλευαν, χρεώνονταν στους δανειολήπτες με μέσο ετήσιο επιτόκιο 5%, όλο το έργο είναι 3 πράξεις απλής αριθμητικής του δημοτικού σχολείου:
1η: 5€ Χ 3% = 0,15€
2η: 95€ Χ 5% = 4,75€
3η : 4,75 / 0,15 = 3.160% !!!! 

Καταλάβατε τώρα γιατί κερδίζουν, ακόμη και ξεπουλώντας τα δάνειά σας στα funds ;;;
Επειδή, με 3.160% ετήσια, πραγματική απόδοση χρήματος, με όσα έχετε πληρώσει μέχρι σήμερα, ακόμη και να σας τα χάριζαν, θα ήταν κερδισμένοι !!!

Προσοχή όμως !!! Πριν κάνετε τις ίδιες αυτές 3 πράξεις για τα καταναλωτικά, τα επιχειρηματικά και τις πιστωτικές κάρτες, να πάρετε λίγα ηρεμιστικά ....

Καταλάβατε τώρα οι καταθέτες, γιατί οι τράπεζες έτρεχαν μέρα-νύχτα να χορτάσουν δάνεια και κάρτες όλους τους δανειολήπτες ;;;

Επειδή, η απόδοση του χρήματος που δέσμευαν από τις καταθέσεις σας, για να μπορούν να μας δανείζουν αέρα κοπανιστό, ήταν αστρονομική. Χώρια που, χάρη στον αέρα των δανεικών, απέκτησαν τη νομισματική ευχέρεια να παντελονιάζουν εκ του ασφαλούς, όλο σχεδόν το πραγματικό χρήμα των καταθέσεων σας, που τους πηγαίνατε σε μετρητά στα γκισέ, μαζί με εκείνο των καταθέσεων του ελληνικού δημοσίου, των ασφαλιστικών ταμείων, και των ΔΕΚΟ !!!

Και, ακόμη, γιατί δεν ενδιέφερε κανέναν το επιτοκιακό περιθώριο χορηγήσεων – καταθέσεων, που ήταν, κατά μέσο όρο, μόλις 3%, στην περίοδο του ευρώ ;;;

Και γιατί - πάρτε κι άλλο πόνο - ενώ τα κόκκινα δάνεια έγραφαν ήδη 4% - 6%, το μαγαζί συνέχιζε να βγάζει λεφτά ;;; Και, έτσι, συνέχιζε να χορηγεί κατά ριπάς νέα δάνεια ;;; Ακόμη και στους γύφτους, τους άνεργους, τους φοιτητές, τις νοικοκυρές, τους αλλοδαπούς, τους συνταξιούχους και σε ότι άλλο πετούσε και περπατούσε ;;; Ακόμη και δάνεια για να αναχρηματοδοτούνται και να γράφονται ως δήθεν ενήμερα, τα προηγούμενα, πιστολιασμένα δάνεια ;;;

Και μάλιστα, όλα αυτά τα καλούδια, σε ευρώ. Εγγυημένα πράγματα. Όχι σε δραχμές, να κινδυνεύουν να τους τινάξει το μαγαζί στον αέρα η πρώτη υποτίμηση. Με την εγγύηση της ΕΚΤ και της Ευρώπης των Τραπεζών.

Έτσι, λοιπόν, το ηθικό δίδαγμα από την λειτουργία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, συνοψίζεται στην ιστορική αναφορά του μεγάλου αμερικανού επιχειρηματία Henry Ford, που ενώ διατυπώθηκε κατά την δεκαετία του 1930, στην Ελλάδα του 2020, είναι πιο επίκαιρη από ποτέ : «Εάν οι άνθρωποι κατανοήσουν πώς λειτουργεί το νομισματικό μας σύστημα, θα ξεσπάσει επανάσταση και μάλιστα το επόμενο πρωί!!!».

Και, για να μην ξεσπάσει ποτέ αυτή η επανάσταση, εφευρέθηκαν, μεταξύ άλλων, τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα των κοινωνικών αυτοματισμών, που επινοήθηκαν από τους υπαίτιους της κρίσης, προκειμένου, έτσι, αντί να πληρώσουν τον λογαριασμό της αυτοί οι ίδιοι, να τον στείλουν σε καταθέτες και δανειολήπτες, ενήμερους και κόκκινους, που τυφλωμένοι από την λάμψη τους, στράφηκαν ο ένας κατά του άλλου, αντί να στραφούν, όλοι μαζί, κατά όλων εκείνων που τους έκλεψαν την ζωή και την αξιοπρέπεια, υποθηκεύοντας ακόμη και το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών τους ……

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΔΩ :
https://www.kinima-ypervasi.gr/2019/04/monopoly.html