Τα όρια μιας θητείας, κάθε θητείας, είναι το «χειρότερο» κάθε απολυταρχικού. Και των ελεγκτικών εταιρειών επίσης. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν αναγκάστηκε να υπηρετήσει τέσσερα χρόνια ως πρωθυπουργός της Ρωσίας για να ξαναπάρει, για τρίτη φορά, το 2012, την προεδρία της χώρας. Και η βρετανική ρυθμιστική Αρχή που είναι αρμόδια για τις ελεγκτικές εταιρείες τις έχει προειδοποιήσει να μην επιχειρήσουν να καταφύγουν σε παρόμοια τεχνάσματα για να παρακάμψουν του ευρωπαϊκούς κανονισμούς που απαιτούν από τις μεγάλες εταιρείες να αλλάζουν ελεγκτές κάθε 20 χρόνια.
Στο στόχαστρο των Αρχών είναι οι αμερικανικές τράπεζες που έχουν ισχυρή παρουσία στο Λονδίνο. Η Goldman Sachs, για παράδειγμα, ελέγχεται από την PwC από το 1922 και θα μπορούσε, σύμφωνα με μια πρόταση που έχει τεθεί στο τραπέζι, να προσλάβει μια μικρότερη ελεγκτική εταιρεία για να αναλάβει μέρος των ελέγχων που αφορούν τις ευρωπαϊκές δραστηριότητές της, ενώ θα συνεχίσει να στηρίζεται στην PwC για το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς.
Όπως επισημαίνει, όμως, η στήλη Lex των Financial Times, ο επιμερισμός αυτός δεν θα οδηγήσει πουθενά. Οι ανταγωνιστές της PwC φωνάζουν «φάουλ». Το Συμβούλιο Χρηματοοικονομικής Αναφοράς (Financial Reporting Council) του Ηνωμένου Βασιλείου ενημέρωσε τις ελεγκτικές εταιρείες ότι διευθετήσεις που οδηγούν σε «μια κυκλική εναλλαγή επιφανειακά αλλά όχι στην ουσία» δεν είναι ευπρόσδεκτες.
Ένα θετικό αποτέλεσμα του σχεδίου που τέθηκε επί τάπητος για την περίπτωση της Goldman Sachs θα μπορούσε να είναι η ενίσχυση της πλευράς που τάσσεται υπέρ της διάσπασης των «Big Four». Οι επιλογές που έχουν στη διάθεσή τους οι μεγάλες επιχειρήσεις, σε ό,τι αφορά τους ελεγκτές τους, περιορίζονται όταν, όπως συμβαίνει συχνά, αγοράζουν συμβουλευτικές υπηρεσίες από εναλλακτικούς παρόχους. Το πρόβλημα αυτό θα γινόταν μικρότερο αν τα τμήματα παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών χωρίζονταν από τα τμήματα των ορκωτών λογιστών-ελεγκτών.
Η βρετανική Αρχή Ανταγωνισμού και Αγορών (CMA) διερευνά το ολιγοπώλιο που έχουν αυτήν τη στιγμή στον ελεγκτικό κλάδο οι PwC, Deloitte, EY και KPMG.
Το βασικό επιχείρημα κατά της διάσπασης των «Big Four» είναι ότι για να μπορεί κανείς να ελέγξει εταιρείες με παγκόσμια παρουσία και σύνθετη δομή πρέπει να διαθέτει ένα επαρκές δίκτυο ειδικών σε διάφορους τομείς.
Τα «κλαμπάκια», όμως, δεν είναι πια μόδα στον τραπεζικό κλάδο. Το ίδιο ισχύει και για τις ελεγκτικές εταιρείες.
Η Βρετανή πολιτικός και ειδική στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες Sharon Bowles κατέθεσε τις προηγούμενες μέρες καταγγελία στην CMA για το γεγονός ότι οι σύμβουλοι και οι «απόφοιτοι» των «Big Four» είναι πανταχού παρόντες: από τις επιχειρήσεις και τις ρυθμιστικές Αρχές μέχρι την κυβέρνηση.
Η ανάθεση μέρους της δουλειάς των «Big Four» σε άλλους ελεγκτές θα έδινε την ευκαιρία να μπουν στην αγορά και ανταγωνιστικές εταιρείες. Υπάρχει ο κίνδυνος, όμως, οι εταιρείες αυτές να κρυφτούν απλά πίσω από τις «Big Four». Είναι καλύτερο να υπάρχουν περισσότερες ελεγκτικές εταιρείες, χωρίς συγκρούσεις συμφερόντων, για να επιβλέπουν τις μεγάλες επιχειρήσεις. Ο ανταγωνισμός και η αυστηρά επιβεβλημένη κυκλική εναλλαγή αποτρέπουν τον νεποτισμό τόσο στην πολιτική όσο και στις επιχειρήσεις. Είναι προς το συμφέρον των μετόχων.
Στο στόχαστρο των Αρχών είναι οι αμερικανικές τράπεζες που έχουν ισχυρή παρουσία στο Λονδίνο. Η Goldman Sachs, για παράδειγμα, ελέγχεται από την PwC από το 1922 και θα μπορούσε, σύμφωνα με μια πρόταση που έχει τεθεί στο τραπέζι, να προσλάβει μια μικρότερη ελεγκτική εταιρεία για να αναλάβει μέρος των ελέγχων που αφορούν τις ευρωπαϊκές δραστηριότητές της, ενώ θα συνεχίσει να στηρίζεται στην PwC για το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς.
Όπως επισημαίνει, όμως, η στήλη Lex των Financial Times, ο επιμερισμός αυτός δεν θα οδηγήσει πουθενά. Οι ανταγωνιστές της PwC φωνάζουν «φάουλ». Το Συμβούλιο Χρηματοοικονομικής Αναφοράς (Financial Reporting Council) του Ηνωμένου Βασιλείου ενημέρωσε τις ελεγκτικές εταιρείες ότι διευθετήσεις που οδηγούν σε «μια κυκλική εναλλαγή επιφανειακά αλλά όχι στην ουσία» δεν είναι ευπρόσδεκτες.
Ένα θετικό αποτέλεσμα του σχεδίου που τέθηκε επί τάπητος για την περίπτωση της Goldman Sachs θα μπορούσε να είναι η ενίσχυση της πλευράς που τάσσεται υπέρ της διάσπασης των «Big Four». Οι επιλογές που έχουν στη διάθεσή τους οι μεγάλες επιχειρήσεις, σε ό,τι αφορά τους ελεγκτές τους, περιορίζονται όταν, όπως συμβαίνει συχνά, αγοράζουν συμβουλευτικές υπηρεσίες από εναλλακτικούς παρόχους. Το πρόβλημα αυτό θα γινόταν μικρότερο αν τα τμήματα παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών χωρίζονταν από τα τμήματα των ορκωτών λογιστών-ελεγκτών.
Η βρετανική Αρχή Ανταγωνισμού και Αγορών (CMA) διερευνά το ολιγοπώλιο που έχουν αυτήν τη στιγμή στον ελεγκτικό κλάδο οι PwC, Deloitte, EY και KPMG.
Το βασικό επιχείρημα κατά της διάσπασης των «Big Four» είναι ότι για να μπορεί κανείς να ελέγξει εταιρείες με παγκόσμια παρουσία και σύνθετη δομή πρέπει να διαθέτει ένα επαρκές δίκτυο ειδικών σε διάφορους τομείς.
Τα «κλαμπάκια», όμως, δεν είναι πια μόδα στον τραπεζικό κλάδο. Το ίδιο ισχύει και για τις ελεγκτικές εταιρείες.
Η Βρετανή πολιτικός και ειδική στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες Sharon Bowles κατέθεσε τις προηγούμενες μέρες καταγγελία στην CMA για το γεγονός ότι οι σύμβουλοι και οι «απόφοιτοι» των «Big Four» είναι πανταχού παρόντες: από τις επιχειρήσεις και τις ρυθμιστικές Αρχές μέχρι την κυβέρνηση.
Η ανάθεση μέρους της δουλειάς των «Big Four» σε άλλους ελεγκτές θα έδινε την ευκαιρία να μπουν στην αγορά και ανταγωνιστικές εταιρείες. Υπάρχει ο κίνδυνος, όμως, οι εταιρείες αυτές να κρυφτούν απλά πίσω από τις «Big Four». Είναι καλύτερο να υπάρχουν περισσότερες ελεγκτικές εταιρείες, χωρίς συγκρούσεις συμφερόντων, για να επιβλέπουν τις μεγάλες επιχειρήσεις. Ο ανταγωνισμός και η αυστηρά επιβεβλημένη κυκλική εναλλαγή αποτρέπουν τον νεποτισμό τόσο στην πολιτική όσο και στις επιχειρήσεις. Είναι προς το συμφέρον των μετόχων.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου