Γράφει ο Κυριάκος Τόμπρας
ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΠΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΑΠΟ ΠΟΤΕ Η ΑΝΑΓΚΗ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΜΙΑΣ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ
Και μαζί, μια αγωγή αποζημίωσης κατά όλων των εμπλεκομένων θεσμών, που υπαγόρευσαν τις μνημονιακές πολιτικές της οριζόντιας χρεοκοπίας της εθνικής μας οικονομίας, με αίτημα συμψηφισμού του δημοσίου χρέους με την ζημία που προκάλεσαν στην Ελλάδα οι ίδιοι οι θεσμικοί δανειστές της !!!
Έφτασε τα 384 δις το μνημονιακό θαύμα του δημοσίου και ιδιωτικού χρέους των Ελλήνων. Αυξήθηκαν από το 2009 κατά 65% το δημόσιο χρέος και κατά 380% το κόκκινο ιδιωτικό !!!
Η προ-μνημονιακή Ελλάδα παρήγαγε ελλείμματα τα οποία διόγκωναν σε ετήσια βάση το δημόσιο χρέος, που τον τελευταίο προ-μνημονιακό χρόνο (2009) ανήλθε σε 299,7 Δις. Σήμερα, μετά από 8 χρόνια μνημόνια, νοικοκυρεμένους προϋπολογισμούς πρωτογεννών πλεονασμάτων και, μετά από 137,9 Δις PSI+, το δημόσιο χρέος, αντί να μειωθεί, σύμφωνα με τα στοιχεία ΟΔΔΗΧ μηνός Σεπτεμβρίου 2018, αυξήθηκε σε 356 Δις.
Συνυπολογιζομένου λοιπόν και του PSI+, το ελληνικό δημόσιο χρέος, από την 31/12/2009 μέχρι σήμερα, αυξήθηκε κατά 194 τουλάχιστον δις. Και λέμε τουλάχιστον, επειδή, για λόγους επιείκιας, δεν ανοίγουμε το μαύρο κουτί των πιστωτικών εσόδων του προϋπολογισμού, δλδ της νέας μνημονιακής μόδας που δημιούργησε μια επιπρόσθετη ετήσια φούσκα λογαριασμών τάξεως 500 τουλάχιστον δις, που μετακυλίεται από χρόνο σε χρόνο και σε κάθε επόμενο προϋπολογισμό, μέχρι να σκάσει στα χέρια κάποιας κυβέρνησης που θάχει την ατυχία να μείνει με τον μουτζούρη των πιστωτικών εσόδων στο χέρι.
Προκύπτει λοιπόν ένα εύλογο και, διαρκώς μέχρι σήμερα, αναπάντητο ερώτημα:
Γιατί, ενώ από το 2010 με τα μνημόνια, οι κρατικοί προϋπολογισμοί έγιναν πλεονασματικοί και, ενώ το δημόσιο χρέος κουρεύτηκε με το PSI+ κατά 137.9 δις, σήμερα, αυτό, σε σχέση με το 2009, αυξήθηκε σε απόλυτους αριθμούς (που είναι και οι μόνοι πραγματικοί αριθμοί) κατά 194 τουλάχιστον δις, ήτοι κατά το εξωπραγματικό ποσοστό του 65% ;;;
Που πήγαν, τι πλήρωσαν και τι χρηματοδότητησαν, τα 194 αυτά, μνημονιακά δις νέου δημοσίου χρέους, που λείπουν από τους απολογισμούς των προϋπολογισμών όλων ανεξαιρέτως των μνημονιακών κυβερνήσεων ;;;
Πως εξηγείται κατά την οικονομική - αλλά και την ψυχιατρική πλέον - επιστήμη, το πρωτοφανές, παγκόσμιο ελληνικό φαινόμενο, η μείωση των ελλειμμάτων να οδηγεί στην παράλληλη αύξηση του δημοσίου χρέους ;;;
Τα ερωτήματα αυτά θα είχαν κάποια λογική απάντηση μόνο στην περίπτωση που το νέο αυτό, μνημονιακό δημόσιο χρέος, χρηματοδοτούσε κατά κάποιον τρόπο το αντίστοιχο ιδιωτικό. Δλδ μόνο στην περίπτωση που, το δημόσιο χρέος, είχε κατά την μνημονιακή περίοδο χρηματοδοτήσει την διαγραφή μέρους του ιδιωτικού χρέους σε τράπεζες, δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία.
Εδώ όμως βρικόμαστε μπροστά σε ένα ακόμη παράδοξο. Το ιδιωτικό χρέος κατά τη μνημονιακή περίοδο κοκκίνησε με γεωμετρική πρόοδο και, όχι μόνο δεν μειώθηκε και δεν διαγράφηκε, αλλά, αντιθέτως, εκτινάχθηκε σήμερα, από τα 50 περίπου δις του 2009, στα 240 τουλάχιστον δις. Και, αυτό, και πάλι υπολογιζόμενο με πάσα επιείκια, λαμβάνοντας τα κόκκινα δάνεια σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΤτΕ, τα οποία, μέχρι και ο πιο καλόπιστος πολίτης αυτής της χώρας γνωρίζει ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και, ακόμη, λαμβάνοντας τις οφειλές στο δημόσιο μόνο κατά το μέρος του κεφαλαίου των συνολικών οφειλών, που ανέρχεται σήμερα τουλάχιστον σε 105 δις, αντί του συνόλου με τις προσαυξήσεις και τους τόκους, που ανέρχεται άνω των 185 δις.
Το δεύτερο λοιπόν μνημονιακό θαύμα, μετά από εκείνο του δημοσίου χρέους, είναι αυτό του κόκκινου ιδιωτικού χρέους, που από το 2009 μέχρι σήμερα αυξήθηκε κατά τουλάχιστον 190 δις, ήτοι κατά το εξωπραγματικό ποσοστό του 380% !!!
Αθροίζοντας μαζί και τα δύο αυτά θαύματα, ο λογαριασμός κάνει 194+190=384 δις !!!
Δυο ολόκληρα μνημονιακά ΑΕΠ, από τα οποία, τελικά, δεν βγήκε κανείς κερδισμένος εντός των τειχών, αφού, ακόμη και οι τράπεζες, παρά τα 100δες προ και μετά-μνημονιακά δις κρατικών ενισχύσεων ανακεφαλαιοποίησης, εγγυήσεων και ρευστότητας που έλαβαν, σήμερα, βρίσκονται και αυτές ένα μόλις βήμα πριν την επίσημη πλέον κήρυξη της χρεοκοπίας τους.
Και όλα αυτά, επαναλαμβάνουμε και ας γινόμαστε κουραστικοί, χωρίς να ληφθεί υπ' όψη η φούσκα των πιστωτικών εσόδων του προϋπολογισμού, για τα οποία, το Ελεγκτικό Συνέδριο, φωνάζει χρόνια τώρα στις ετήσιες εκθέσεις του επί των προϋπολογισμών, ότι ο ΟΔΔΗΧ αρνείται επιμόνως να δώσει τον αναλυτικό λογαριασμό των χρεοπιστώσεων 500 τουλάχιστον δις που εγκρίνονται κάθε χρόνο από την Βουλή των Ελλήνων, δλδ σε απλά ελληνικά, αρνείται να ενημερώσει, λογαριασμό προς λογαριασμό, τι χρεώθηκε και τι πιστώθηκε με τα συγκεκριμένα αυτά κονδύλια των πιστωτικών εσόδων των προϋπολογισμών.
Σε μια ευνομούμενη πολιτεία, όπου η διάκριση των εξουσιών δεν θα εξαντλούνταν σε σύντομο ανέκδοτο με 3 λέξεις, την εξεταστική επιτροπή για τα μνημόνια θα την είχε προκαλέσει αυτεπαγγέλτως η ίδια η Δικαιοσύνη. Στην Ελλάδα όμως του 2018, η Δικαιοσύνη βολεύεται ακόμη με τα μνημονιακά αντίδωρα της διατήρησης κάποιων κεκτημένων της, των αναδρομικών, του πόθεν έσχες, κλπ, αντί να κάνει, πρώτη αυτή την υπέρβαση και να διεκδικήσει, αντί για τα αντίδωρα που της μοιράζουν οι δανειστές, ολόκληρες τις φρατζόλες που βρίσκονται μέσα στο καλάθι των 384 τουλάχιστον δις που λείπουν από τον λογαριασμό.
Ας γίνει λοιπόν ευχή όλων μας για το νέο έτος, να καταλάβει επιτέλους η 3η εξουσία ότι, η εξεταστική επιτροπή για τα μνημόνια, είναι μια αυτεπάγγελτη πράξη ευθύνης και αξιοπρέπειας και, μάλιστα, win-win !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου