Γράφει ο Κυριάκος Τόμπρας
Είναι πλέον τοις πάσι γνωστό ότι, οι ελληνικές τράπεζες, συνεχίζουν προκλητικά να μη συμμορφώνονται με την πάγια νομολογία ΑΠ, ΣτΕ και ΔΕΕ και, έτσι, συνεχίζουν, εντελώς παράνομα, να χρέωνουν όλους ανεξαιρέτως τους δανειολήπτες, (α) με την μετακύλιση, τον τοκισμό, τον ανατοκισμό και την κεφαλαιοποίηση της εισφοράς του Ν. 128/1975, (β) με τον παράνομο υπολογισμό των τόκων στη βάση έτους 360 ημερών, αντί 365, επιβαρύονοντας έτσι τις πιστωτικές συμβάσεις με πρόσθετους τόκους 1,3889% και (γ) με τον αυθαίρετο υπολογισμό του συνολικού, ετήσιου επιτοκίου επιβάρυνσης των δανειακών συμβάσεων, αντίθετα με τον μαθηματικό τύπο της Κ.Υ.Α. Ζ1-111 (ΦΕΚ 627 Β’/7-3-12) περί Σ.Ε.Π.Ε., καθιστώντας έτσι, αυθαίρετα και παράνομα, τις συνολικές απαιτήσεις τους από ενήμερα και κόκκινα δάνεια και κάρτες, μεγαλύτερα των πραγματικών.
Έτσι, σήμερα, οι απαιτήσεις όλων των ελληνικών τραπεζών, από τα υπόλοιπα του συνόλου των οφειλών από δάνεια και κάρτες, δεν είναι ορισμένες και εκκαθαρισμένες, κατ' άρθρο 916 ΚΠολΔ, με αποτέλεσμα να πρέπει να επανακαθοριστούν, μετά την απομείωσή τους κατά κεφάλαιο και τόκους.
Η καταβολή υπέρμετρων τόκων απαγορεύεται από το νόμο (ΑΚ 281, αρθρ.2 παρ.7 περ.ια΄του ν.2251/1994), τυχόν δε υπέρμετροι τόκοι, καταβληθέντες, καταλογίζονται στο κεφάλαιο και δεν εξαναγκάζεται η πληρωμή τους (βλ. ΕφΑθ 3562/2001 αδημ) ενώ, η ενσωμάτωση υπέρμετρων τόκων στο διατασσόμενο να πληρωθεί κεφάλαιο καθιστά μη εκκαθαρισμένη την διατασσομένη να πληρωθεί απαίτηση.
Όμως, οι ελληνικές τράπεζες, καθ’ όλη τη διάρκεια ισχύος και εξυπηρέτησης των πιστωτικών μας συμβάσεων, προέβαιναν με γνώση και πρόθεση : (α) στην παράνομη μετακύλισυη, τον τοκισμό, την κεφαλαιοποίηση και τον ανατοκισμό της εισφοράς του Ν.128/1975, (β) στον παράνομο υπολογισμό του επιτοκίου των πιστωτικών σας συμβάσεων, με βάση υπολογισμού το ημερολογιακό έτος των 360 ημερών, αντί της εκ του νόμου ρητά προβλεπόμενης των 365 ημερών και, κατά τα δίσεκτα έτη, των 366 και (γ) στον παράνομο υπολογισμό του συνολικού ετήσιου πραγματικού επιτοκίου και του ποσοστού επιβάρυνσης των πιστωτικών σας συμβάσεων, αντίθετα με την Κ.Υ.Α. Ζ1-699 (ΦΕΚ 917 Β’/23-6-10) περί Σ.Ε.Π.Ε. και, έτσι, ενσωμάτωσαν σε όλες τις οφειλές μας, σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα και με περισσότερες πράξεις, διάφορα χρηματικά ποσά, ειδικότερα τόκους, χρεωλύσια, τόκους υπερημερίας και έξοδα και, ως εκ τούτου, εισέπραξαν και επιδιώκουν να εισπράξουν μη οφειλόμενα χρηματικά ποσά, αυξάνοντας έτσι αυθαίρετα και παράνομα τις εναντίον μας απαιτήσεις τους από δάνεια και κάρτες.
Κατά τα ανωτέρω, οι ελληνικές τράπεζες, συντέλεσαν εξ οικείου πταίσματος στην πρόκληση και στην έκταση της ζημίας πιστωτικού κινδύνου εκ των πιστωτικών μας συμβάσεων, υπό την έννοια του άρθρου 300 ΑΚ και, έτσι, έχουν συνευθύνη και συνυπαιτιότητα σε ότι αφορά την σύναψη, την εξυπηρέτηση και τη διαμόρφωση των σημερινών, αυθαίρετων υπολοίπων των οφειλών μας, που είναι μεγαλύτερα των πραγματικών και, έτσι, είναι άκυρη η οφειλή τόκου δυνάμει των πιστωτικών μας συμβάσεων, άλλως πρέπει να απαλλαγούμε από το κόστος της χορηγηθείσας πίστωσης, περιλαμβανομένων των τόκων, και να έχουμε την υποχρέωση να καταβάλουμε μόνο το ποσό του κεφαλαίου, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες στις συμβάσεις μας δόσεις, άλλως, δια των πιστωτικών μας συμβάσεων έχουν συνομολογηθεί και ληφθεί υπέρμετροι τόκοι, των οποίων, σε κάθε περίπτωση, απαγορεύεται η καταβολή εκ του νόμου (ΑΚ 281, αρθρ.2 παρ.7 περ.ια΄του ν.2251/1994).
Η δε απομείωση των οφειλών μας, κατά το συνολικό ποσό των τόκων και των πάσης φύσης εξόδων, προβλέπεται ρητά σε κάθε περίπτωση που οι τράπεζες παραβιάζουν την αρχή του Συνετού Δανεισμού της ΠΔΤΕ 2442/29.1.1999 και του Υπεύθυνου Δανεισμού της ΚΥΑ Ζ1-699/ΦΕΚ Β΄ 917/2010 και, επίσης, νομολογήθηκε πρόσφατα με την ECLI:EU:C:2016:842 ΔΕΕ της 9ης Νοεμβρίου 2016, όταν οι τράπεζες παραβιάζουν τις διατάξεις του παραρτήματος Ι, της Κ.Υ.Α. Ζ1-699 (ΦΕΚ 917 Β’/23-6-10) περί ΣΕΠΕ, όπως εν προκειμένω έπραξαν και με τις δικές μας πιστωτικές συμβάσεις.
Έτσι, σήμερα, οι απαιτήσεις όλων των ελληνικών τραπεζών, από τα υπόλοιπα του συνόλου των οφειλών από δάνεια και κάρτες, δεν είναι ορισμένες και εκκαθαρισμένες, κατ' άρθρο 916 ΚΠολΔ, με αποτέλεσμα να πρέπει να επανακαθοριστούν, μετά την απομείωσή τους κατά κεφάλαιο και τόκους.
Η καταβολή υπέρμετρων τόκων απαγορεύεται από το νόμο (ΑΚ 281, αρθρ.2 παρ.7 περ.ια΄του ν.2251/1994), τυχόν δε υπέρμετροι τόκοι, καταβληθέντες, καταλογίζονται στο κεφάλαιο και δεν εξαναγκάζεται η πληρωμή τους (βλ. ΕφΑθ 3562/2001 αδημ) ενώ, η ενσωμάτωση υπέρμετρων τόκων στο διατασσόμενο να πληρωθεί κεφάλαιο καθιστά μη εκκαθαρισμένη την διατασσομένη να πληρωθεί απαίτηση.
Όμως, οι ελληνικές τράπεζες, καθ’ όλη τη διάρκεια ισχύος και εξυπηρέτησης των πιστωτικών μας συμβάσεων, προέβαιναν με γνώση και πρόθεση : (α) στην παράνομη μετακύλισυη, τον τοκισμό, την κεφαλαιοποίηση και τον ανατοκισμό της εισφοράς του Ν.128/1975, (β) στον παράνομο υπολογισμό του επιτοκίου των πιστωτικών σας συμβάσεων, με βάση υπολογισμού το ημερολογιακό έτος των 360 ημερών, αντί της εκ του νόμου ρητά προβλεπόμενης των 365 ημερών και, κατά τα δίσεκτα έτη, των 366 και (γ) στον παράνομο υπολογισμό του συνολικού ετήσιου πραγματικού επιτοκίου και του ποσοστού επιβάρυνσης των πιστωτικών σας συμβάσεων, αντίθετα με την Κ.Υ.Α. Ζ1-699 (ΦΕΚ 917 Β’/23-6-10) περί Σ.Ε.Π.Ε. και, έτσι, ενσωμάτωσαν σε όλες τις οφειλές μας, σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα και με περισσότερες πράξεις, διάφορα χρηματικά ποσά, ειδικότερα τόκους, χρεωλύσια, τόκους υπερημερίας και έξοδα και, ως εκ τούτου, εισέπραξαν και επιδιώκουν να εισπράξουν μη οφειλόμενα χρηματικά ποσά, αυξάνοντας έτσι αυθαίρετα και παράνομα τις εναντίον μας απαιτήσεις τους από δάνεια και κάρτες.
Κατά τα ανωτέρω, οι ελληνικές τράπεζες, συντέλεσαν εξ οικείου πταίσματος στην πρόκληση και στην έκταση της ζημίας πιστωτικού κινδύνου εκ των πιστωτικών μας συμβάσεων, υπό την έννοια του άρθρου 300 ΑΚ και, έτσι, έχουν συνευθύνη και συνυπαιτιότητα σε ότι αφορά την σύναψη, την εξυπηρέτηση και τη διαμόρφωση των σημερινών, αυθαίρετων υπολοίπων των οφειλών μας, που είναι μεγαλύτερα των πραγματικών και, έτσι, είναι άκυρη η οφειλή τόκου δυνάμει των πιστωτικών μας συμβάσεων, άλλως πρέπει να απαλλαγούμε από το κόστος της χορηγηθείσας πίστωσης, περιλαμβανομένων των τόκων, και να έχουμε την υποχρέωση να καταβάλουμε μόνο το ποσό του κεφαλαίου, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες στις συμβάσεις μας δόσεις, άλλως, δια των πιστωτικών μας συμβάσεων έχουν συνομολογηθεί και ληφθεί υπέρμετροι τόκοι, των οποίων, σε κάθε περίπτωση, απαγορεύεται η καταβολή εκ του νόμου (ΑΚ 281, αρθρ.2 παρ.7 περ.ια΄του ν.2251/1994).
Η δε απομείωση των οφειλών μας, κατά το συνολικό ποσό των τόκων και των πάσης φύσης εξόδων, προβλέπεται ρητά σε κάθε περίπτωση που οι τράπεζες παραβιάζουν την αρχή του Συνετού Δανεισμού της ΠΔΤΕ 2442/29.1.1999 και του Υπεύθυνου Δανεισμού της ΚΥΑ Ζ1-699/ΦΕΚ Β΄ 917/2010 και, επίσης, νομολογήθηκε πρόσφατα με την ECLI:EU:C:2016:842 ΔΕΕ της 9ης Νοεμβρίου 2016, όταν οι τράπεζες παραβιάζουν τις διατάξεις του παραρτήματος Ι, της Κ.Υ.Α. Ζ1-699 (ΦΕΚ 917 Β’/23-6-10) περί ΣΕΠΕ, όπως εν προκειμένω έπραξαν και με τις δικές μας πιστωτικές συμβάσεις.
Επίσης, κατά την ανωτέρω ECLI:EU:C:2016:842 ΔΕΕ της 9ης Νοεμβρίου 2016, η παράλειψη της τράπεζας να μνημονεύσει στη σύμβαση πιστώσεως όλα τα στοιχεία τα οποία, βάσει της οδηγίας, πρέπει να περιλαμβάνονται υποχρεωτικά στη σύμβαση, όπως είναι το ΣΕΠΕ, ο αριθμός και η περιοδικότητα των καταβολών στις οποίες πρέπει να προβεί ο καταναλωτής, τα συμβολαιογραφικά έξοδα και οι απαιτούμενες από τον δανειστή εγγυήσεις και ασφάλειες, δύναται να επισύρει την εκ μέρους των κρατών μελών επιβολή της κυρώσεως της εκπτώσεως τους από το δικαίωμα εισπράξεως τόκων και εξόδων, οσάκις η παράλειψη μνείας των στοιχείων αυτών δύναται να θέσει εν αμφιβόλω τη δυνατότητα του καταναλωτή να εκτιμήσει το περιεχόμενο της δεσμεύσεώς του.
Έτσι, οι ελληνικές τράπεζες, παραβιάζοντας ευθέως την σχετική νομοθεσία, ελληνική και ευρωπαϊκή, και την πάγια πλέον νομολογία των ΑΠ, ΣτΕ και ΔΕΕ, καθ’ όλο το διάστημα ισχύος και εξυπηρέτησης όλων των πιστωτικών τους συμβάσεων, εντελώς αυθαίρετα, παράνομα και αντισυμβατικά, ενσωμάτωσαν στις απαιτήσεις τους διάφορα χρηματικά ποσά, ενδεικτικά τόκους, χρεωλύσια, τόκους υπερημερίας και έξοδα και, ως εκ τούτου, χρέωσαν και συνεχίζουν να χρεώνουν όλους ανεξαιρέτως τους δανειολήπτες, ενήμερους και κόκκινους, με διάφορα αυθαίρετα χρηματικά ποσά, τα οποία δεν οφείλουν σε καμία περίπτωση, καθιστώντας έτσι και τις συνολικές απαιτήσεις τους μεγαλύτερες των πραγματικών, λόγω ακριβώς αυτών των αυθαίρετων, αντισυμβατικών και παράνομων χρώσεων, τις οποίες δεν έπρεπε να είχαν επουδενί ενσωματώσει στα συνολικά ποσά των οφειλών των δανειοληπτών.
Όταν λοιπόν, τα υπόλοιπα όλων των δανείων και των καρτών, κόκκινων και ενήμερων, είναι παρανόμως διαμορφωμένα και υπολογισμένα.
Όταν, για τον λόγο αυτό, όλες οι αντίστοιχες απαιτήσεις των τραπεζών δεν είναι βέβαιες και εκκαθαρισμένες, κατά την έννοια του ΚΠολΔ.
Όταν, συνεπεία αυτών, όλες οι διαταγές πληρωμής των τραπεζών έχουν εκδοθεί παράνομα, κατά παράβαση του καθήκοντος αληθείας και κατόπιν παραπλάνησης (στις περισσότερες των περιπτώσεων ενσυνείδητης) των δικαστών που τις εξέδωσαν.
Όταν, κατά τα ανωτέρω, δεν υπάρχει ούτε ένας πλειστηριασμός που να επισπεύδεται νόμιμα από τις τράπεζες .......
Τολμάτε στην Κυβέρνηση να διερωτάστε ποιούς δανειολήπτες και ποιές κατοικίες θα προστατέψετε επιλεκτικά από τους πλειστηριαμούς, χωρίς να ντρέπεστε που, την ίδια ώρα, συνεχίζετε να προστετέυετε οριζόντια τις τράπεζες, αφού γνωρίζετε ότι επιεσπεύδουν, νομότυπα μεν, παράνομα δε, όλους τους πλειστηριασμούς ;;;
Δείτε τι λέει σχετικά ο Πρόεδρος του ΣτΕ :
Δείτε τι λέει σχετικά ο Πρόεδρος του ΣτΕ :
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου