ΠΡΟΣΟΧΗ : ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ "ΠΕΙΡΑΞΕΙ" ΤΟΥΣ ΜΕΤΡΗΤΕΣ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ
Κλοπή – Ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία -. Είναι ορθή και αιτιολογημένη η καταδίκη του κατηγορούμενου για κλοπή ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτός, με περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ιδίου εγκλήματος είχε προβεί με πρόθεση στην κοπή της ασφάλειας (σφραγίδας) των ακροδεικτών του μετρητή στο κατάστημα που διατηρούσε. Στη συνέχεια, με επέμβαση σ’ αυτόν ξεβίδωσε το λαμάκι τάσεως με αποτέλεσμα να μην καταγράφεται η πραγματική κατανάλωση της ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά μειωμένη κατανάλωση, αφού αυτός είχε την δυνατότητα να το ανοίγει κατά το δοκούν και με τον τρόπο αυτό να ιδιοποιηθεί παράνομα σε βάρος της ΔΕΗ μεγάλη ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας.
Κείμενο Απόφασης
Αριθμός 937/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε’ Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Κούκλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπο Δημάδη-Εισηγητή, Βιολέττα Κυτέα, Γεώργιο Αδαμόπουλο και Αικατερίνη Βασιλακοπούλου-Κατσαβριά, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 15 Ιανουαρίου 2010, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αναστασίου Κανελλόπουλου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος – κατηγορουμένου Χ κατοίκου …, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Μάρκο Παπαζήση, περί αναιρέσεως της 2718/2009 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή και ο αναιρεσείων – κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 9 Ιουλίου 2009 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1107/2009.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά, καθώς και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Eπειδή, κατά μεν την παρ. Ι του άρθρου 372 του ΠΚ όποιος αφαιρεί ξένο ( ολικά ή εν μέρει) κινητό πράγμα από την κατοχή άλλου με σκοπό να το ιδιοποιηθεί παράνομα τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και αν το αντικείμενο της κλοπής είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών. Κατά δε την παρ. 2 του αυτού άρθρου κινητό πράγμα θεωρείται κατά τον Κώδικα και η ενέργεια του ηλεκτρισμού, του ατμού και κάθε άλλη ενέργεια. Από τις διατάξεις αυτές, δια των οποίων προστατεύται το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, προκύπτει ότι για την στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της κλοπής απαιτείται η υπό του δράστου, με θετική ενέργεια, αφαίρεση από την φυσική κατοχή άλλου, ξένου, ολικά ή εν μέρει, κινητού πράγματος, μη ανήκοντος κατά κυριότητα σ’ αυτόν, αυτογνωμόνως και χωρίς την συναίνεση του έχοντος δικαίωμα ιδιοκτήμονος επ’ αυτού, με σκοπό την παράνομη ιδιοποίησή του. Η αφαίρεση συνίσταται στην άρση της επί του κινητού πράγματος υφισταμένης ξένης κατοχής και την θεμελίωση νέας επ’ αυτού κατοχής υπό του δράστου ή τρίτου προς τον σκοπό της παρανόμου ιδιοποιήσεώς του. Αποτελεί δε κλοπή και η καθ’ οιονδήποτε τρόπο αφαίρεση ηλεκτρικής ή άλλης ενεργείας με σκοπό την παράνομη ιδιοποίησή της. Τοιαύτη κλοπή ενεργείας του ηλεκτρισμού , αυτής καθ’ εαυτής, επιτυγχάνεται κυρίως και αμέσως με την μη αναγραφή του αναλισκομένου ρεύματος στον μετρητή με την δια τεχνικών μέσων καθ’ οιονδήποτε τρόπο επέμβαση στον μετρητή της Δ.Ε.Η., η οποία παρέχει προνομιακώς ηλεκτρικό ρεύμα στους συμβαλλομένους με αυτή , ώστε αυτός να δείχνει ολιγώτερες μονάδες αναλισκομένου ρεύματος καθ’ εκάστη χρονική περίοδο, Περαιτέρω κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ και Ε’του Κ.Π.Δ. λόγο αναιρέσεως της δικαστικής αποφάσεως συνιστά και η έλλειψη της υπό των διατάξεων των άρθρων 93 παρ. 3 και 139 του Κ.Π.Δ. απαιτουμένης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, καθώς και η εσφαλμένη εφαρμογή ή ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Τοιαύτη δε έλλειψη, προκειμένου περί καταδικαστικής αποφάσεως, υπάρχει, όταν δεν περιέχονται σ’ αυτή με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά επί των οποίων στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου της ουσίας για την συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν, οι σκέψεις και οι νομικοί συλλογισμοί, δια των οποίων έγινε η υπαγωγή των περιστατικών που απεδείχθησαν στην εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη. Για την ύπαρξη τοιαύτης αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό που αποτελούν ενιαίο σύνολο και αρκεί να αναφέρονται τα αποδεικτικά μέσα γενικώς κατά το είδος, χωρίς να είναι αναγκαίο να εκτίθενται τι προέκυψε κεχωρισμένως από το καθένα από αυτά, ούτε να απαιτείται αξιολογική συσχέτιση μεταξύ των, αρκεί να προκύπτει ανενδοιάστως ότι για τον σχηματικό του αποδεικτικού πορίσματος περί της ενοχής του κατηγορουμένου το δικαστήριο της ουσίας έλαβε υπόψη και εξετίμησε όλα τα αποδεικτικά μέσα και όχι μόνον, επιλεκτικώς, μερικά από αυτά. Η ύπαρξη του δόλου που απαιτείται, κατά το άρθρο26 παρ.1 ΠΚ για την θεμελίωση της υποκειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος, δεν χρήζει, κατ’ αρχήν, ιδιαιτέρας αιτιολογίας, αφού ο δόλος ενυπάρχει στην βούληση παραγωγής των περιστατικών που συγκροτούν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και εξυπακούεται ότι προκύπτει από την πραγμάτωση των περιστατικών τούτων, εκτός εάν αξιώνονται από τον νόμο πρόσθετα στοιχεία για την υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος. Εσφαλμένη δε ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διατάξεως υπάρχει, όταν το δικαστήριο της ουσίας αποδίδει σ’ αυτή διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή υπάρχει, όταν το δικαστήριο δεν υπήγαγε ορθά τα πραγματικά περιστατικά που εδέχθη στην εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη. Περίπτωση δε εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως υπάρχει και όταν η παράβαση γίνεται εκ πλαγίου, γιατί δεν αναφέρονται στην απόφαση με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν, κατά την κρίση του δικαστηρίου από την επ’ ακροατηρίου διαδικασία ή κατά την έκθεση αυτών υφίσταται αντίφαση είτε στην ίδια την αιτιολογία, είτε μεταξύ της αιτιολογίας, που τα περιέχει, και του διατακτικού, ώστε να μην είναι εφικτός από τον Άρειο Πάγο ο έλεγχος για τη ορθή ή μη εφαρμογή του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νομίμου βάσεως. Στην προκειμένη περίπτωση το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, που δίκασε κατ’ έφεση, δια της προσβαλλομένης αποφάσεώς του εδέχθη, μετ’ εκτίμηση των κατ’ είδος σε αυτή αναφερομένων αποδείξεων, τα εξής πραγματικά περιστατικά: “Ο κατηγορούμενος που διατηρεί κατάστημα στους … στο χρονικό διάστημα από 29-10- 2002 έως 28-2-2007 με περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ιδίου εγκλήματος είχε προβεί με πρόθεση στην κοπή της ασφάλειας (σφραγίδας) των ακροδεικτών του μετρητή και με επέμβαση σ’ αυτόν ξεβίδωσε το λαμάκι τάσεως με αποτέλεσμα να μην καταγράφεται η πραγματική κατανάλωση της ηλεκτρικής ενέργειας , αλλά μειωμένη κατανάλωση, αφού αυτός είχε την δυνατότητα να το ανοίγει κατά το δοκούν και με τον τρόπο αυτό να ιδιοποιηθεί παράνομα σε βάρος της ΔΕΗ ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας 3651 ΚwH αξίας 526,36 ευρώ”. Με βάση τις παραδοχές αυτές το άνω δικαστήριο εκήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα της πράξεως της κλοπής ηλεκτρικής ενεργείας και του κατέγνωσε ποινή φυλακίσεως δύο μηνών, την οποία ανέστειλε επί τριετία. Με αυτά που εδέχθη το Εφετείο διέλαβε στην προσβαλλομένη απόφασή του την, κατά την ανωτέρω έννοια, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σε αυτή με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα εκ της αποδεικτικής διαδικασίας προκύψαντα πραγματικά περιστατικά που συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του ανωτέρω εγκλήματος της κλοπής ηλεκτρικής ενεργείας, προβλεπομένου και τιμωρουμένου από τις παρατεθείσες ουσιαστικές ποινικές διατάξεις, τις οποίες ορθώς εφήρμοσε και ερμήνευσε και δεν παρεβίασε ούτε ευθέως ούτε εκ πλαγίου. Ειδικώτερα, το Εφετείο με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, εδέχθη την υπό του αναιρεσείοντος γενομένη αυτογνώμονα αφαίρεση ηλεκτρικής ενεργείας εκ της κατοχής της ΔΕΗ, δια τεχνικής παρεμβάσεως, χωρίς την συναίνεσή της, στον οικείο μετρητή παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, ώστε αυτός να δείχνει ολιγότερες μονάδες του υπ’ αυτού αναλισκομένου ηλεκτρικού ρεύματος. Ακολούθως προς τα ανωτέρω οι πρώτος και δεύτερος λόγοι αναιρέσεως δια των οποίων προσάπτεται στην προσβαλλομένη απόφαση η αναιρετική πλημμέλεια από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Α’ και Β’ του ΚΠΔ είναι αβάσιμοι και απορριπτέοι. Μη υπάρχοντος δε προς έρευνα άλλου λόγου αναιρέσεως η ένδικη αίτηση αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί και καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα κατά το άρθρο 583 παρ. 1 του ΚΠΔ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 9 Ιουλίου 2009 αίτηση αναιρέσεως του Χ κατά της υπ’ αριθμ. 2718/2009 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα εκ διακοσίων είκοση (220) ευρώ.
Πηγή: Ισοκράτης
Κλοπή – Ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία -. Είναι ορθή και αιτιολογημένη η καταδίκη του κατηγορούμενου για κλοπή ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτός, με περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ιδίου εγκλήματος είχε προβεί με πρόθεση στην κοπή της ασφάλειας (σφραγίδας) των ακροδεικτών του μετρητή στο κατάστημα που διατηρούσε. Στη συνέχεια, με επέμβαση σ’ αυτόν ξεβίδωσε το λαμάκι τάσεως με αποτέλεσμα να μην καταγράφεται η πραγματική κατανάλωση της ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά μειωμένη κατανάλωση, αφού αυτός είχε την δυνατότητα να το ανοίγει κατά το δοκούν και με τον τρόπο αυτό να ιδιοποιηθεί παράνομα σε βάρος της ΔΕΗ μεγάλη ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας.
Κείμενο Απόφασης
Αριθμός 937/2010
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε’ Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Κωνσταντίνο Κούκλη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπο Δημάδη-Εισηγητή, Βιολέττα Κυτέα, Γεώργιο Αδαμόπουλο και Αικατερίνη Βασιλακοπούλου-Κατσαβριά, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 15 Ιανουαρίου 2010, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αναστασίου Κανελλόπουλου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Ευδοκίας Φραγκίδη, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος – κατηγορουμένου Χ κατοίκου …, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Μάρκο Παπαζήση, περί αναιρέσεως της 2718/2009 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή και ο αναιρεσείων – κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 9 Ιουλίου 2009 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1107/2009.
Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά, καθώς και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Eπειδή, κατά μεν την παρ. Ι του άρθρου 372 του ΠΚ όποιος αφαιρεί ξένο ( ολικά ή εν μέρει) κινητό πράγμα από την κατοχή άλλου με σκοπό να το ιδιοποιηθεί παράνομα τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και αν το αντικείμενο της κλοπής είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών. Κατά δε την παρ. 2 του αυτού άρθρου κινητό πράγμα θεωρείται κατά τον Κώδικα και η ενέργεια του ηλεκτρισμού, του ατμού και κάθε άλλη ενέργεια. Από τις διατάξεις αυτές, δια των οποίων προστατεύται το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, προκύπτει ότι για την στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της κλοπής απαιτείται η υπό του δράστου, με θετική ενέργεια, αφαίρεση από την φυσική κατοχή άλλου, ξένου, ολικά ή εν μέρει, κινητού πράγματος, μη ανήκοντος κατά κυριότητα σ’ αυτόν, αυτογνωμόνως και χωρίς την συναίνεση του έχοντος δικαίωμα ιδιοκτήμονος επ’ αυτού, με σκοπό την παράνομη ιδιοποίησή του. Η αφαίρεση συνίσταται στην άρση της επί του κινητού πράγματος υφισταμένης ξένης κατοχής και την θεμελίωση νέας επ’ αυτού κατοχής υπό του δράστου ή τρίτου προς τον σκοπό της παρανόμου ιδιοποιήσεώς του. Αποτελεί δε κλοπή και η καθ’ οιονδήποτε τρόπο αφαίρεση ηλεκτρικής ή άλλης ενεργείας με σκοπό την παράνομη ιδιοποίησή της. Τοιαύτη κλοπή ενεργείας του ηλεκτρισμού , αυτής καθ’ εαυτής, επιτυγχάνεται κυρίως και αμέσως με την μη αναγραφή του αναλισκομένου ρεύματος στον μετρητή με την δια τεχνικών μέσων καθ’ οιονδήποτε τρόπο επέμβαση στον μετρητή της Δ.Ε.Η., η οποία παρέχει προνομιακώς ηλεκτρικό ρεύμα στους συμβαλλομένους με αυτή , ώστε αυτός να δείχνει ολιγώτερες μονάδες αναλισκομένου ρεύματος καθ’ εκάστη χρονική περίοδο, Περαιτέρω κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ και Ε’του Κ.Π.Δ. λόγο αναιρέσεως της δικαστικής αποφάσεως συνιστά και η έλλειψη της υπό των διατάξεων των άρθρων 93 παρ. 3 και 139 του Κ.Π.Δ. απαιτουμένης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, καθώς και η εσφαλμένη εφαρμογή ή ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Τοιαύτη δε έλλειψη, προκειμένου περί καταδικαστικής αποφάσεως, υπάρχει, όταν δεν περιέχονται σ’ αυτή με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά επί των οποίων στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου της ουσίας για την συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν, οι σκέψεις και οι νομικοί συλλογισμοί, δια των οποίων έγινε η υπαγωγή των περιστατικών που απεδείχθησαν στην εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη. Για την ύπαρξη τοιαύτης αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό που αποτελούν ενιαίο σύνολο και αρκεί να αναφέρονται τα αποδεικτικά μέσα γενικώς κατά το είδος, χωρίς να είναι αναγκαίο να εκτίθενται τι προέκυψε κεχωρισμένως από το καθένα από αυτά, ούτε να απαιτείται αξιολογική συσχέτιση μεταξύ των, αρκεί να προκύπτει ανενδοιάστως ότι για τον σχηματικό του αποδεικτικού πορίσματος περί της ενοχής του κατηγορουμένου το δικαστήριο της ουσίας έλαβε υπόψη και εξετίμησε όλα τα αποδεικτικά μέσα και όχι μόνον, επιλεκτικώς, μερικά από αυτά. Η ύπαρξη του δόλου που απαιτείται, κατά το άρθρο26 παρ.1 ΠΚ για την θεμελίωση της υποκειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος, δεν χρήζει, κατ’ αρχήν, ιδιαιτέρας αιτιολογίας, αφού ο δόλος ενυπάρχει στην βούληση παραγωγής των περιστατικών που συγκροτούν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και εξυπακούεται ότι προκύπτει από την πραγμάτωση των περιστατικών τούτων, εκτός εάν αξιώνονται από τον νόμο πρόσθετα στοιχεία για την υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος. Εσφαλμένη δε ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διατάξεως υπάρχει, όταν το δικαστήριο της ουσίας αποδίδει σ’ αυτή διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή υπάρχει, όταν το δικαστήριο δεν υπήγαγε ορθά τα πραγματικά περιστατικά που εδέχθη στην εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη. Περίπτωση δε εσφαλμένης εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διατάξεως υπάρχει και όταν η παράβαση γίνεται εκ πλαγίου, γιατί δεν αναφέρονται στην απόφαση με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς λογικά κενά τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν, κατά την κρίση του δικαστηρίου από την επ’ ακροατηρίου διαδικασία ή κατά την έκθεση αυτών υφίσταται αντίφαση είτε στην ίδια την αιτιολογία, είτε μεταξύ της αιτιολογίας, που τα περιέχει, και του διατακτικού, ώστε να μην είναι εφικτός από τον Άρειο Πάγο ο έλεγχος για τη ορθή ή μη εφαρμογή του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νομίμου βάσεως. Στην προκειμένη περίπτωση το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, που δίκασε κατ’ έφεση, δια της προσβαλλομένης αποφάσεώς του εδέχθη, μετ’ εκτίμηση των κατ’ είδος σε αυτή αναφερομένων αποδείξεων, τα εξής πραγματικά περιστατικά: “Ο κατηγορούμενος που διατηρεί κατάστημα στους … στο χρονικό διάστημα από 29-10- 2002 έως 28-2-2007 με περισσότερες πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ιδίου εγκλήματος είχε προβεί με πρόθεση στην κοπή της ασφάλειας (σφραγίδας) των ακροδεικτών του μετρητή και με επέμβαση σ’ αυτόν ξεβίδωσε το λαμάκι τάσεως με αποτέλεσμα να μην καταγράφεται η πραγματική κατανάλωση της ηλεκτρικής ενέργειας , αλλά μειωμένη κατανάλωση, αφού αυτός είχε την δυνατότητα να το ανοίγει κατά το δοκούν και με τον τρόπο αυτό να ιδιοποιηθεί παράνομα σε βάρος της ΔΕΗ ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας 3651 ΚwH αξίας 526,36 ευρώ”. Με βάση τις παραδοχές αυτές το άνω δικαστήριο εκήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα της πράξεως της κλοπής ηλεκτρικής ενεργείας και του κατέγνωσε ποινή φυλακίσεως δύο μηνών, την οποία ανέστειλε επί τριετία. Με αυτά που εδέχθη το Εφετείο διέλαβε στην προσβαλλομένη απόφασή του την, κατά την ανωτέρω έννοια, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκθέτει σε αυτή με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά τα εκ της αποδεικτικής διαδικασίας προκύψαντα πραγματικά περιστατικά που συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του ανωτέρω εγκλήματος της κλοπής ηλεκτρικής ενεργείας, προβλεπομένου και τιμωρουμένου από τις παρατεθείσες ουσιαστικές ποινικές διατάξεις, τις οποίες ορθώς εφήρμοσε και ερμήνευσε και δεν παρεβίασε ούτε ευθέως ούτε εκ πλαγίου. Ειδικώτερα, το Εφετείο με πληρότητα, σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, εδέχθη την υπό του αναιρεσείοντος γενομένη αυτογνώμονα αφαίρεση ηλεκτρικής ενεργείας εκ της κατοχής της ΔΕΗ, δια τεχνικής παρεμβάσεως, χωρίς την συναίνεσή της, στον οικείο μετρητή παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, ώστε αυτός να δείχνει ολιγότερες μονάδες του υπ’ αυτού αναλισκομένου ηλεκτρικού ρεύματος. Ακολούθως προς τα ανωτέρω οι πρώτος και δεύτερος λόγοι αναιρέσεως δια των οποίων προσάπτεται στην προσβαλλομένη απόφαση η αναιρετική πλημμέλεια από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Α’ και Β’ του ΚΠΔ είναι αβάσιμοι και απορριπτέοι. Μη υπάρχοντος δε προς έρευνα άλλου λόγου αναιρέσεως η ένδικη αίτηση αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί και καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα κατά το άρθρο 583 παρ. 1 του ΚΠΔ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 9 Ιουλίου 2009 αίτηση αναιρέσεως του Χ κατά της υπ’ αριθμ. 2718/2009 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα εκ διακοσίων είκοση (220) ευρώ.
Πηγή: Ισοκράτης
https://aikfragkiadaki.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου