ΕΚΤΙΝΑΞΗ ΤΟΥ ΠΟΣΟΣΤΟΥ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΠΟΥ ΖΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΙΟ ΤΗΣ ΑΚΡΑΙΑΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ
Το 2009 το ποσοστό ακραίας φτώχειας δεν ξεπερνούσε το 2,2%, το 2011 ήταν στο 8,9% και το 2015 εκτοξεύθηκε στο 15% !!!
Στον αντίποδα, οικογένειες δημοσίων υπαλλήλων, εργαζομένων σε ΔΕΚΟ και σε τράπεζες, βρίσκονται στην ακραία φτώχεια σε ποσοστό μικρότερο του 1% ενώ το ποσοστό για τους συνταξιούχους είναι επίσης πολύ χαμηλό (3,8%).
Και όλα αυτά ενώ το 2009 το ποσοστό ακραίας φτώχειας δεν ξεπερνούσε το 2,2% και το 2011 ήταν στο 8,9%.
Η ομάδα των ερευνητών προτείνει την υιοθέτηση τριών πολιτικών συνολικού κόστους 2,7 δισ. ευρώ (1,5% του ΑΕΠ), τις οποίες, θεωρεί ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες και οι οποίες αποσκοπούν στην ελάττωση του αριθμού των πολιτών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας κατά 614.000.
Τα μέτρα που προτείνονται είναι τα εξής:
α) Η επέκταση του τακτικού επιδόματος ανεργίας.
β) Η αναβάθμιση του ενιαίου επιδόματος στήριξης τέκνων.
γ) Η εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος σε όλη την επικράτεια.
Αναλυτικά προτείνουν:
Το τακτικό επίδομα ανεργίας σήμερα το λαμβάνει μόλις το 9,5% των ανέργων. Δεδομένου ότι το επίδομα μακροχρόνιας ανεργίας το δικαιούνται ελάχιστοι μακροχρόνια άνεργοι, προτείνεται η επέκταση της διάρκειας του τακτικού επιδόματος έτσι ώστε να καλύπτει ως και το 40% των ανέργων.
Το ενιαίο επίδομα στήριξης τέκνων παρέχεται από το 2013. Προτείνεται ηαύξησή του από 40 ευρώ ανά παιδί ανά μήνα, σε 60.
Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα προτείνεται να ισχύσει πανελλαδικά, με μικρές αλλά καίριες αλλαγές στο σχεδιασμό.
Το 2009 το ποσοστό ακραίας φτώχειας δεν ξεπερνούσε το 2,2%, το 2011 ήταν στο 8,9% και το 2015 εκτοξεύθηκε στο 15% !!!
Κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας ζουν 1.647.703 πολίτες, αριθμός που αντιστοιχεί στο 15% του πληθυσμού για το 2015, σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε ο Οργανισμός Έρευνας και Ανάλυσης διαΝΕΟσις.
Μάλιστα στην έρευνα καταγράφονται σημαντικές διακυμάνσεις ως προς το όριο της ακραίας φτώχειας όχι μόνο με βάση το εισόδημα αλλά και ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση, την ηλικία και μια σειρά άλλους παράγοντες.
Σύμφωνα, λοιπόν, με την έρευνα το όριο της ακραίας φτώχειας στην Ελλάδα κυμαίνεται από 182 ευρώ το μήνα για μονομελές νοικοκυριό σε ημιαστικές ή αγροτικές περιοχές που ζει σε ιδιόκτητο σπίτι, μέχρι 905 ευρώ το μήνα για ζευγάρι με δύο παιδιά που ζει στην Αθήνα και πληρώνει ενοίκιο ή στεγαστικό δάνειο.
Εντυπωσιακά υψηλό είναι το ποσοστό ακραίας φτώχειας στα παιδιά (17,6%)και στους νέους ηλικίας 18-29 (24,4%), ενώ αντίθετα μόνο το 2,7% του πληθυσμού ηλικίας άνω των 65 έχει εισόδημα κάτω από το όριο.
Οι οικογένειες χωρίς παιδιά αντιμετωπίζουν χαμηλότερα ποσοστά ακραίας φτώχειας από ό,τι οι οικογένειες με παιδιά, όμως οι οικογένειες με τρία παιδιά φαίνεται να βρίσκονται σε καλύτερη θέση από ό,τι εκείνες με ένα ή με δύο. Οι οικογένειες που μένουν στο νοίκι αντιμετωπίζουν πολύ υψηλότερα ποσοστά ακραίας φτώχειας από ό,τι εκείνες (οι πολύ περισσότερες) που διαμένουν σε δικό τους σπίτι, χωρίς στεγαστικό δάνειο (30,5% έναντι 10,8% το 2015).
Μάλιστα στην έρευνα καταγράφονται σημαντικές διακυμάνσεις ως προς το όριο της ακραίας φτώχειας όχι μόνο με βάση το εισόδημα αλλά και ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση, την ηλικία και μια σειρά άλλους παράγοντες.
Σύμφωνα, λοιπόν, με την έρευνα το όριο της ακραίας φτώχειας στην Ελλάδα κυμαίνεται από 182 ευρώ το μήνα για μονομελές νοικοκυριό σε ημιαστικές ή αγροτικές περιοχές που ζει σε ιδιόκτητο σπίτι, μέχρι 905 ευρώ το μήνα για ζευγάρι με δύο παιδιά που ζει στην Αθήνα και πληρώνει ενοίκιο ή στεγαστικό δάνειο.
Εντυπωσιακά υψηλό είναι το ποσοστό ακραίας φτώχειας στα παιδιά (17,6%)και στους νέους ηλικίας 18-29 (24,4%), ενώ αντίθετα μόνο το 2,7% του πληθυσμού ηλικίας άνω των 65 έχει εισόδημα κάτω από το όριο.
Οι οικογένειες χωρίς παιδιά αντιμετωπίζουν χαμηλότερα ποσοστά ακραίας φτώχειας από ό,τι οι οικογένειες με παιδιά, όμως οι οικογένειες με τρία παιδιά φαίνεται να βρίσκονται σε καλύτερη θέση από ό,τι εκείνες με ένα ή με δύο. Οι οικογένειες που μένουν στο νοίκι αντιμετωπίζουν πολύ υψηλότερα ποσοστά ακραίας φτώχειας από ό,τι εκείνες (οι πολύ περισσότερες) που διαμένουν σε δικό τους σπίτι, χωρίς στεγαστικό δάνειο (30,5% έναντι 10,8% το 2015).
Η ομάδα που κινδυνεύει περισσότερο από όλες να βρεθεί κάτω από το όριο της φτώχειας
είναι οι άνεργοι, στους οποίους το ποσοστό της ακραίας φτώχειας ανέρχεται τα τελευταία χρόνια γύρω στο 70-75% -από λιγότερο του 50% το 2011.
Στον αντίποδα, οικογένειες δημοσίων υπαλλήλων, εργαζομένων σε ΔΕΚΟ και σε τράπεζες, βρίσκονται στην ακραία φτώχεια σε ποσοστό μικρότερο του 1% ενώ το ποσοστό για τους συνταξιούχους είναι επίσης πολύ χαμηλό (3,8%).
Και όλα αυτά ενώ το 2009 το ποσοστό ακραίας φτώχειας δεν ξεπερνούσε το 2,2% και το 2011 ήταν στο 8,9%.
Η ομάδα των ερευνητών προτείνει την υιοθέτηση τριών πολιτικών συνολικού κόστους 2,7 δισ. ευρώ (1,5% του ΑΕΠ), τις οποίες, θεωρεί ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες και οι οποίες αποσκοπούν στην ελάττωση του αριθμού των πολιτών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας κατά 614.000.
Τα μέτρα που προτείνονται είναι τα εξής:
α) Η επέκταση του τακτικού επιδόματος ανεργίας.
β) Η αναβάθμιση του ενιαίου επιδόματος στήριξης τέκνων.
γ) Η εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος σε όλη την επικράτεια.
Αναλυτικά προτείνουν:
Το τακτικό επίδομα ανεργίας σήμερα το λαμβάνει μόλις το 9,5% των ανέργων. Δεδομένου ότι το επίδομα μακροχρόνιας ανεργίας το δικαιούνται ελάχιστοι μακροχρόνια άνεργοι, προτείνεται η επέκταση της διάρκειας του τακτικού επιδόματος έτσι ώστε να καλύπτει ως και το 40% των ανέργων.
Το ενιαίο επίδομα στήριξης τέκνων παρέχεται από το 2013. Προτείνεται ηαύξησή του από 40 ευρώ ανά παιδί ανά μήνα, σε 60.
Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα προτείνεται να ισχύσει πανελλαδικά, με μικρές αλλά καίριες αλλαγές στο σχεδιασμό.
πηγη: newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου