ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΤΑΣΙΑΣ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
Όταν ένα αυτιστικό παιδί γεννιέται σε ένα "αυτιστικό" κράτος, το μόνο όνειρο που μπορούν να κάνουν οι γονείς του, η οικογένεια του, είναι να ζήσει με αξιοπρέπεια και ποιότητα ζωής και ακόμα περισσότερο όταν αυτοί θα έχουν φύγει ή θα είναι ανήμποροι να το διαχειριστούν.
Η εικόνα εφιάλτης είναι αυτή του παιδιού σου δεμένου σε κάγκελα !!!
Δεν υπάρχει λοιπόν τίποτα ηρωικό στο να θες (εάν μπορέσεις ) να βοηθήσεις όσους ανθρώπους γίνεται να βελτιώσουν την ζωή τους και ζήσουν υγιείς και ευτυχισμένοι.
Δεν είναι ηρωισμός, δεν είναι καλοσύνη.
Είναι απλά η συνέχεια αυτού του δρόμου που ξεκινήσαμε στις 3/3/2000 χέρι - χέρι με την Νίκη.
Λίγοι την καταλάβαιναν, άλλα όσοι μπορούσαμε ξέρουμε τι θέλει να μας πει αυτή την ώρα.
Δεν είναι ηρωισμός, δεν είναι καλοσύνη.
Είναι απλά η συνέχεια αυτού του δρόμου που ξεκινήσαμε στις 3/3/2000 χέρι - χέρι με την Νίκη.
Λίγοι την καταλάβαιναν, άλλα όσοι μπορούσαμε ξέρουμε τι θέλει να μας πει αυτή την ώρα.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κανείς το μεγαλείο της ψυχής της Τασίας και του Νίκου.
Όχι μόνο για την απόφαση τους να δωρίσουν το χαμόγελο της Νίκης στους συνανθρώπους τους, αλλά και για τα 16 ολόκληρα χρόνια που αφιέρωσαν τη ζωή τους στο παιδάκι τους και στα παιδάκια όλων των Ελλήνων, που είχαν την ατυχία, αντί για το όνειρο, να ζήσουν τον εφιάλτη του αυτισμού.
Κυριάκος Τόμπρας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου