ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Και με πρόσφατες έρευνες να δείχνουν ότι τουλάχιστον οι μισές ελληνικές επιχειρήσεις οδηγούνται σε λουκέτο ή μεταφορά έδρας στο εξωτερικό !!!
Ο Laurence Hartman δεν είναι ο τυπικός οινοπαραγωγός. Από τη μητέρα του Έλληνας, γεννημένος και μεγαλωμένος στην Ολλανδία, αποφάσισε πριν από λίγα χρόνια μαζί με τη γυναίκα του να αλλάξει ριζικά τον τρόπο ζωής του και να γίνει οινοπαραγωγός. Για αυτό το σκοπό εκπαιδεύτηκε ως οινολόγος και αμπελουργός και το επόμενο βήμα ήταν να επιλέξει τον τόπο που θα εγκατασταθεί. Μεταξύ των επιλογών του ήταν περιοχές της Γερμανίας και της Αυστραλίας, ωστόσο τελικά αποφάσισε να επενδύσει στη Δυτική Μακεδονία και το Αμύνταιο.
Κάπως έτσι λοιπόν το 2011 ο Laurence Hartman ξεκίνησε το ταξίδι του ως οινοπαραγωγός στο Αμύνταιο της Φλώρινας, που ο ίδιος χαρακτηρίζει ως μία από τις 10 καλύτερες περιοχές για την καλλιέργεια αμπελιών και φρούτων. Επίσης όπως λέει ήρθε στη Δυτική Μακεδονία γιατί του άρεσε ο κόσμος, οι άνθρωποι της περιοχής. Η αρχή έγινε λοιπόν με μικρή παραγωγή μόλις 2 χιλιάδες μπουκάλια, όμως μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να αναπτυχθεί και να φτάσει πέρυσι τις 30 χιλιάδες μπουκάλια ξινόμαυρου, με την ετικέτα του κτήματος Καρανίκα.
Μια μικρή, οικογενειακή επιχείρηση, γεμάτη μεράκι και αγάπη για το αμπέλι και το κρασί, που άνθισε αργά αλλά σταθερά στη Φλώρινα. Όλα αυτά μέχρι πέρυσι, όταν ήρθε η σταγόνα που ξεχείλισε το παραγεμισμένο ποτήρι της αγανάκτησης από τη γραφειοκρατία και τα συνεχή εμπόδια.
Χθες ο Laurence Hartman ανήγγειλε μέσω Facebook την πρόθεσή του να πουλήσει το οινοποιείο, γεγονός που στάθηκε και η αφορμή να τον αναζητήσουμε και να συζητήσουμε μαζί του.
Η ανάρτηση ανέφερε:
Laurens Hartman
ΠΩΛΕΙΤΑΙ οινοποιείο στη περιοχή Αμύνταιου. Τα αφρώδη κρασιά μας πωλούνται από την Καλιφόρνια μέχρι και την Αυστραλία. Πολύ δυνατό brand στο εξωτερικό και εσωτερικό. Ο ενδιαφερόμενος πρέπει να έχει διάθεση να ασχολείται 24/7 με το τελωνείο, λόγω της φορολογικής αποθήκης την εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία, και τα διάφορα υπουργεία. Χρόνος για παραγωγή, προώθηση και πωλήσεις δεν υπάρχει πλέον. Ο ιδιοκτήτης μετακομίζει αναγκαστικά σε κανονική χώρα της Ευρώπης όπου δεν υπάρχει ριζοσπαστική παραφροσύνη.... κάθε προσφορά δεκτή.... adios muchachos... (***ΠΡΟΣΟΧΗ*** το post μπορεί να έχει ειρωνικό περιεχόμενο***)
-Πουλάτε πραγματικά; Είναι η πρώτη ερώτηση που του κάνουμε.
Το ερώτημα είναι εάν κάποιος το θέλει. Έχω κουραστεί δεν μπορώ άλλο. Θέλω να συνεχίσω τη δουλειά, δεν παραδίδομαι εύκολα αλλά κουράστηκα. Από την άλλη δεν μπορώ να σταματήσω γιατί θα χάσω πολλά χρήματα. Αλλά δεν ξέρω πως. Με 10 μέρες πωλήσεις και 10 – 15 χιλιάδες φιάλες; Από την άλλη με πιάνει το πείσμα. Ξέρετε γεννήθηκα στην Ολλανδία αλλά έχω και βλάχικο αίμα.
Είναι φανερό ότι ο ίδιος το παλεύει μέσα του και δε θέλει να εγκαταλείψει το όνειρό του έτσι εύκολα. Γιατί 10 μέρες πωλήσεις, είναι η επόμενη ερώτηση, ζητώντας να μας εξηγήσει λίγο περισσότερο την ανάρτηση στο Facebook.
Ξέρετε όταν ξεκίνησα το οινοποιείο ήμουν ένας κανονικός επαγγελματίας με μια κανονική επιχείρηση. Πήγαινα μια φορά το τρίμηνο τα χαρτιά για το ΦΠΑ στο λογιστή και τις υπόλοιπες ημέρες δούλευα. Έκανα πωλήσεις, ταξίδευα για την προώθηση, συμμετείχα σε γευσιγνωσίες, επισκεπτόμουν εστιατόρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό, στις ΗΠΑ, την Αυστραλία, την Ολλανδία, την Αγγλία, τη Δανία. Για να στηρίξεις καλύτερα το προϊόν πρέπει να είσαι παρών, να σε βλέπουν, δε γίνεται αλλιώς. Πλέον όμως δεν γίνεται να ασχολούμαι με τις πωλήσεις. Ασχολούμαι 15 μέρες το μήνα για να τηρήσω το νόμο για τη φορολογία. Δεν μπορώ να φύγω για να πουλήσω κρασιά γιατί πρέπει να είμαι εδώ, να κρατάω τα βιβλία, να μπαίνω στο icis net, να δηλώνω τις κινήσεις της αποθήκης.
-Δηλαδή λογιστής και όχι οινοποιός, τον τσιγκλάμε.
Από το Γενάρη φέτος δεν έφυγα ούτε μια μέρα από το οινοποιείο. Είχαμε την έκθεση στη Γερμανία, δεν πήγα γιατί έπρεπε να φτιάξουμε τα βιβλία της αποθήκης καθώς έχουμε βιολογικό κρασί. Άλλα μπλεξίματα με το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης. Μετά ήταν το Οινόραμα, που δεν πήγαμε γιατί ήταν το τέλος του μήνα και έπρεπε να υποβάλουμε το ΦΠΑ. Πλέον πάμε κάθε μήνα στο τελωνείο, που υποβάλουμε τα χαρτιά στις 15 και όχι στις 25 γιατί δεν έχουν χρόνο. Χώρια που εάν κόψουμε και άλλο τιμολόγιο πρέπει η διαδικασία να γίνει ξανά από την αρχή. Είναι απίστευτη η γραφειοκρατία, ζούμε πρωτόγονες καταστάσεις.
-Και άρα πωλητήριο;
Δε θα είμαι ο πρώτος που δε θα αντέξει. Όχι λόγω κρίσης. Αλλά εξαιτίας συγκεκριμένων επιλογών και πολιτικών αποφάσεων. Η σταγόνα που ξεχείλισε ήταν ο ΕΦΚ που επέβαλαν χωρίς να καταλάβουν τις συνέπειες. Ξεκίνησε ένας εφιάλτης. Με όποιο τρόπο και να το δει κανείς δεν μπορώ να προχωρήσω.
-Υπάρχουν και άλλοι παραγωγοί στη δική σας κατάσταση, επιμένουμε.
Γνωρίζω ότι υπάρχουν περί τα 600 οινοποιεία εκ των οποίων τα 100 είναι πολύ μεγάλα ενώ τα υπόλοιπα είναι μεσαία ή μικρότερα. Οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις έχουν άλλες δυνατότητες. Εμείς είμαστε μια οικογενειακή επιχείρηση, εγώ, η γυναίκα μου και ένας βοηθός. Για να προσλάβουμε άτομο, πρέπει να ξεπεράσουμε τις 50 χιλιάδες φιάλες. Όμως δεν είμαστε μόνο τα οινοποιεία, γύρω από εμάς υπάρχει μια αλυσίδα, οι αγρότες, οι μεταφορικές, οι διαφημιστικές. Και μην ξεχνάμε ότι ο κλάδος αυτός είναι που μπορεί να στηρίξει την ανάπτυξη της Ελλάδας. Ο αγροτικός τομέας που συνδυάζει την ποιότητα. Μικρές επιχειρήσεις, με επωνυμία και προσωπικότητα που μπορούν να αντιπροσωπεύσουν την Ελλάδα και να δείξουν τη θετική πλευρά της χώρας. Αυτό δεν βλέπω να μπορεί να γίνει πλέον με τις παρούσες συνθήκες
Η συζήτηση συνεχίστηκε και με άλλα θέματα, όπως οι διαδικασίες και τα εμπόδια για αύξηση της παραγωγής και ενίσχυσης της καλλιέργειας. Καταλαβαίνουμε ότι ο ίδιος δε θέλει να σταματήσει. Παρά τα προβλήματα δεν το παραδέχεται αλλά θέλει να συνεχίσει. Στο Facebook τα σχόλια τον ενθαρρύνουν να μην πτοηθεί από τις δυσκολίες. "Δεν ξέρω με σκοτώνει η γραφειοκρατία πια" απαντά σε ένα από αυτά. "Αν δεν ήξερα πόσο το αγαπάς θα το πίστευα" του απαντά ένας φίλος του, βέβαιος ότι θα αναθεωρήσει την απόφασή του.
Η σύμπτωση με την επωνυμία του "οινοποιείου Καρανίκα" δημιουργεί και άλλους συνειρμούς, που κάνουν ακόμη πιο θλιβερό τον επίλογο της κουβέντας και αφήνουν μια πικρή γεύση ότι η πραγματική δημιουργία στη χώρα μας αποτελεί … ποινικό αδίκημα.
Και με πρόσφατες έρευνες να δείχνουν ότι τουλάχιστον οι μισές ελληνικές επιχειρήσεις οδηγούνται σε λουκέτο ή μεταφορά έδρας στο εξωτερικό !!!
Ο Laurence Hartman δεν είναι ο τυπικός οινοπαραγωγός. Από τη μητέρα του Έλληνας, γεννημένος και μεγαλωμένος στην Ολλανδία, αποφάσισε πριν από λίγα χρόνια μαζί με τη γυναίκα του να αλλάξει ριζικά τον τρόπο ζωής του και να γίνει οινοπαραγωγός. Για αυτό το σκοπό εκπαιδεύτηκε ως οινολόγος και αμπελουργός και το επόμενο βήμα ήταν να επιλέξει τον τόπο που θα εγκατασταθεί. Μεταξύ των επιλογών του ήταν περιοχές της Γερμανίας και της Αυστραλίας, ωστόσο τελικά αποφάσισε να επενδύσει στη Δυτική Μακεδονία και το Αμύνταιο.
Κάπως έτσι λοιπόν το 2011 ο Laurence Hartman ξεκίνησε το ταξίδι του ως οινοπαραγωγός στο Αμύνταιο της Φλώρινας, που ο ίδιος χαρακτηρίζει ως μία από τις 10 καλύτερες περιοχές για την καλλιέργεια αμπελιών και φρούτων. Επίσης όπως λέει ήρθε στη Δυτική Μακεδονία γιατί του άρεσε ο κόσμος, οι άνθρωποι της περιοχής. Η αρχή έγινε λοιπόν με μικρή παραγωγή μόλις 2 χιλιάδες μπουκάλια, όμως μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να αναπτυχθεί και να φτάσει πέρυσι τις 30 χιλιάδες μπουκάλια ξινόμαυρου, με την ετικέτα του κτήματος Καρανίκα.
Μια μικρή, οικογενειακή επιχείρηση, γεμάτη μεράκι και αγάπη για το αμπέλι και το κρασί, που άνθισε αργά αλλά σταθερά στη Φλώρινα. Όλα αυτά μέχρι πέρυσι, όταν ήρθε η σταγόνα που ξεχείλισε το παραγεμισμένο ποτήρι της αγανάκτησης από τη γραφειοκρατία και τα συνεχή εμπόδια.
Χθες ο Laurence Hartman ανήγγειλε μέσω Facebook την πρόθεσή του να πουλήσει το οινοποιείο, γεγονός που στάθηκε και η αφορμή να τον αναζητήσουμε και να συζητήσουμε μαζί του.
Η ανάρτηση ανέφερε:
Laurens Hartman
ΠΩΛΕΙΤΑΙ οινοποιείο στη περιοχή Αμύνταιου. Τα αφρώδη κρασιά μας πωλούνται από την Καλιφόρνια μέχρι και την Αυστραλία. Πολύ δυνατό brand στο εξωτερικό και εσωτερικό. Ο ενδιαφερόμενος πρέπει να έχει διάθεση να ασχολείται 24/7 με το τελωνείο, λόγω της φορολογικής αποθήκης την εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία, και τα διάφορα υπουργεία. Χρόνος για παραγωγή, προώθηση και πωλήσεις δεν υπάρχει πλέον. Ο ιδιοκτήτης μετακομίζει αναγκαστικά σε κανονική χώρα της Ευρώπης όπου δεν υπάρχει ριζοσπαστική παραφροσύνη.... κάθε προσφορά δεκτή.... adios muchachos... (***ΠΡΟΣΟΧΗ*** το post μπορεί να έχει ειρωνικό περιεχόμενο***)
-Πουλάτε πραγματικά; Είναι η πρώτη ερώτηση που του κάνουμε.
Το ερώτημα είναι εάν κάποιος το θέλει. Έχω κουραστεί δεν μπορώ άλλο. Θέλω να συνεχίσω τη δουλειά, δεν παραδίδομαι εύκολα αλλά κουράστηκα. Από την άλλη δεν μπορώ να σταματήσω γιατί θα χάσω πολλά χρήματα. Αλλά δεν ξέρω πως. Με 10 μέρες πωλήσεις και 10 – 15 χιλιάδες φιάλες; Από την άλλη με πιάνει το πείσμα. Ξέρετε γεννήθηκα στην Ολλανδία αλλά έχω και βλάχικο αίμα.
Είναι φανερό ότι ο ίδιος το παλεύει μέσα του και δε θέλει να εγκαταλείψει το όνειρό του έτσι εύκολα. Γιατί 10 μέρες πωλήσεις, είναι η επόμενη ερώτηση, ζητώντας να μας εξηγήσει λίγο περισσότερο την ανάρτηση στο Facebook.
Ξέρετε όταν ξεκίνησα το οινοποιείο ήμουν ένας κανονικός επαγγελματίας με μια κανονική επιχείρηση. Πήγαινα μια φορά το τρίμηνο τα χαρτιά για το ΦΠΑ στο λογιστή και τις υπόλοιπες ημέρες δούλευα. Έκανα πωλήσεις, ταξίδευα για την προώθηση, συμμετείχα σε γευσιγνωσίες, επισκεπτόμουν εστιατόρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό, στις ΗΠΑ, την Αυστραλία, την Ολλανδία, την Αγγλία, τη Δανία. Για να στηρίξεις καλύτερα το προϊόν πρέπει να είσαι παρών, να σε βλέπουν, δε γίνεται αλλιώς. Πλέον όμως δεν γίνεται να ασχολούμαι με τις πωλήσεις. Ασχολούμαι 15 μέρες το μήνα για να τηρήσω το νόμο για τη φορολογία. Δεν μπορώ να φύγω για να πουλήσω κρασιά γιατί πρέπει να είμαι εδώ, να κρατάω τα βιβλία, να μπαίνω στο icis net, να δηλώνω τις κινήσεις της αποθήκης.
-Δηλαδή λογιστής και όχι οινοποιός, τον τσιγκλάμε.
Από το Γενάρη φέτος δεν έφυγα ούτε μια μέρα από το οινοποιείο. Είχαμε την έκθεση στη Γερμανία, δεν πήγα γιατί έπρεπε να φτιάξουμε τα βιβλία της αποθήκης καθώς έχουμε βιολογικό κρασί. Άλλα μπλεξίματα με το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης. Μετά ήταν το Οινόραμα, που δεν πήγαμε γιατί ήταν το τέλος του μήνα και έπρεπε να υποβάλουμε το ΦΠΑ. Πλέον πάμε κάθε μήνα στο τελωνείο, που υποβάλουμε τα χαρτιά στις 15 και όχι στις 25 γιατί δεν έχουν χρόνο. Χώρια που εάν κόψουμε και άλλο τιμολόγιο πρέπει η διαδικασία να γίνει ξανά από την αρχή. Είναι απίστευτη η γραφειοκρατία, ζούμε πρωτόγονες καταστάσεις.
-Και άρα πωλητήριο;
Δε θα είμαι ο πρώτος που δε θα αντέξει. Όχι λόγω κρίσης. Αλλά εξαιτίας συγκεκριμένων επιλογών και πολιτικών αποφάσεων. Η σταγόνα που ξεχείλισε ήταν ο ΕΦΚ που επέβαλαν χωρίς να καταλάβουν τις συνέπειες. Ξεκίνησε ένας εφιάλτης. Με όποιο τρόπο και να το δει κανείς δεν μπορώ να προχωρήσω.
-Υπάρχουν και άλλοι παραγωγοί στη δική σας κατάσταση, επιμένουμε.
Γνωρίζω ότι υπάρχουν περί τα 600 οινοποιεία εκ των οποίων τα 100 είναι πολύ μεγάλα ενώ τα υπόλοιπα είναι μεσαία ή μικρότερα. Οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις έχουν άλλες δυνατότητες. Εμείς είμαστε μια οικογενειακή επιχείρηση, εγώ, η γυναίκα μου και ένας βοηθός. Για να προσλάβουμε άτομο, πρέπει να ξεπεράσουμε τις 50 χιλιάδες φιάλες. Όμως δεν είμαστε μόνο τα οινοποιεία, γύρω από εμάς υπάρχει μια αλυσίδα, οι αγρότες, οι μεταφορικές, οι διαφημιστικές. Και μην ξεχνάμε ότι ο κλάδος αυτός είναι που μπορεί να στηρίξει την ανάπτυξη της Ελλάδας. Ο αγροτικός τομέας που συνδυάζει την ποιότητα. Μικρές επιχειρήσεις, με επωνυμία και προσωπικότητα που μπορούν να αντιπροσωπεύσουν την Ελλάδα και να δείξουν τη θετική πλευρά της χώρας. Αυτό δεν βλέπω να μπορεί να γίνει πλέον με τις παρούσες συνθήκες
Η συζήτηση συνεχίστηκε και με άλλα θέματα, όπως οι διαδικασίες και τα εμπόδια για αύξηση της παραγωγής και ενίσχυσης της καλλιέργειας. Καταλαβαίνουμε ότι ο ίδιος δε θέλει να σταματήσει. Παρά τα προβλήματα δεν το παραδέχεται αλλά θέλει να συνεχίσει. Στο Facebook τα σχόλια τον ενθαρρύνουν να μην πτοηθεί από τις δυσκολίες. "Δεν ξέρω με σκοτώνει η γραφειοκρατία πια" απαντά σε ένα από αυτά. "Αν δεν ήξερα πόσο το αγαπάς θα το πίστευα" του απαντά ένας φίλος του, βέβαιος ότι θα αναθεωρήσει την απόφασή του.
Η σύμπτωση με την επωνυμία του "οινοποιείου Καρανίκα" δημιουργεί και άλλους συνειρμούς, που κάνουν ακόμη πιο θλιβερό τον επίλογο της κουβέντας και αφήνουν μια πικρή γεύση ότι η πραγματική δημιουργία στη χώρα μας αποτελεί … ποινικό αδίκημα.
πηγη: capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου