«Είμαι πολύ ταλαιπωρημένος, ηθικά και οικονομικά, και περιμένω επιτέλους να δικαιωθώ από το δικαστήριο, έστω και ύστερα από εννιά χρόνια».
Από τον ΗΛΙΑ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑ
Με τα παραπάνω λόγια ο Γιώργος Χειμωνέτος περιγράφει στην «Espresso» τα συναισθήματά του για τον γολγοθά που ανεβαίνει από το 2013, όταν έχασε το σπίτι του στη Ρόδο, σε πλειστηριασμό από ισπανικό fund, και αποκαλύπτει τι προσδοκά από τη νομική «μάχη» που θα δώσει αυτή την Παρασκευή, 8 Απριλίου, στο Εφετείο Δωδεκανήσου για να το πάρει πίσω.
«Είχα πάρει ένα δάνειο από μια ισπανική τράπεζα, η οποία εξειδικευόταν στη χρηματοδότηση κατοικιών. Όμως, με τη γενικευμένη οικονομική κρίση που άρχισε το 2008, όπως πάρα πολύς κόσμος έτσι κι εγώ παρουσίασα αδυναμία ως προς την αποπληρωμή του, αφού κάποιες επιχειρηματικές δραστηριότητές μου δεν πήγαν καλά» αναφέρει ο Ελληνας πρωταθλητής ποδηλασίας και ολυμπιονίκης του 2004, πιάνοντας από την αρχή το νήμα μιας πραγματικά παράδοξης ιστορίας.
«Όταν ήρθα σε επικοινωνία με τους ιθύνοντες της τράπεζας, ήταν δυστυχώς αρνητικοί σε οποιαδήποτε διευκόλυνση. Η μόνη επιλογή που μου δόθηκε ήταν να τους πληρώσω ως προκαταβολή 40.000 με 50.000 ευρώ και τα υπόλοιπα σε δόσεις. Δεν μπορούσα φυσικά να ανταποκριθώ σε κάτι τέτοιο και κάποια στιγμή βγάλανε στο… σφυρί το πατρικό μου, που είναι και το μοναδικό σπίτι που έχω στην κατοχή μου» συνεχίζει. Ο ίδιος μέχρι και την τελευταία στιγμή πίστευε ότι δεν θα έχανε το σπίτι του επειδή τον προστάτευε ο νόμος για την πρώτη κατοικία, θεωρώντας ότι θα βρισκόταν κάποια εναλλακτική λύση για να τακτοποιήσει το χρέος του σταδιακά.
«Κι όμως, οι ιθύνοντες της τράπεζας βρήκαν τον τρόπο να μου πάρουν του σπίτι, καθώς, όταν συζητήθηκαν τα ασφαλιστικά μέτρα που κατέθεσα μια ημέρα πριν από τον πλειστηριασμό, το 2013, ισχυρίστηκαν στο δικαστήριο πως η κύρια κατοικία μου ήταν ένα κομμωτήριο που νοίκιαζα τότε στη Ρόδο, στη διεύθυνση του οποίου ερχόταν η αλληλογραφία μου! Αν είναι δυνατόν! Μάλιστα, όταν έγινε ο πλειστηριασμός, είχα παραδώσει και το μίσθιο, δηλαδή το κομμωτήριο δεν ήταν καν στην κατοχή μου. Παρ’ όλα αυτά ανάμεσα σε έναν Ελληνα ολυμπιονίκη και μια ισπανική τράπεζα ο δικαστής πίστεψε την τράπεζα. Έτσι χάθηκε το πατρικό μου, το πήρε η τράπεζα και ήδη μέσα σε τρεις μήνες είχε δανειοδοτήσει άλλον και έμενε μέσα. Σε μια οικογενειακή πολυκατοικία, όπου μένουν η αδελφή μου και άλλοι συγγενείς μας, μπήκε ξαφνικά ένας ξένος! Και τώρα πια περνάω απέξω από το πατρικό μου λες και είμαι εγώ ο ξένος» σημειώνει πικραμένος.