Οι κυρώσεις γεννούν μία νέα διεθνή οικονομική τάξη
Καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία οξύνεται, με τον κίνδυνο ενός Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου να εντείνεται, οι εξελίξεις στο πλαίσιο του οικονομικού πολέμου που μαίνεται παγκοσμίως είναι καταιγιστικές. Μπορούμε πια να πούμε ότι οι κυρώσεις που επέβαλαν οι Δυτικοί, σε συνδυασμό με την επιθετική πράξη της υπεξαίρεσης των περιουσιακών στοιχείων του ρωσικού κράτους, έχουν ήδη αρχίσει όχι απλώς να “δαγκώνουν” και την ίδια την Δύση, αλλά και να επιταχύνουν το γκρέμισμα της μεταπολεμικής κυριαρχίας των ΗΠΑ στον παγκόσμιο καπιταλισμό, με ανυπολόγιστες συνέπειες προοπτικά για τις ίδιες.Η ανάγνωση των κυρώσεων ,στην οποία περιορίζονται κατά βάση τα Δυτικά Μίντια, είναι η επίπτωσή τους στο ΑΕΠ και στον πληθωρισμό. Παρότι σημαντικές κι αυτές οι επιπτώσεις, ιδίως άμεσα και μεσοπρόθεσμα, είναι δευτερεύουσες. Οι πρωτεύουσες επιπτώσεις σχετίζονται με την αξιοπιστία και την κυριαρχία της δυτικής ηγεσίας στην διαδικασία της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, όπως και με την επιβίωση της τελευταίας.
Πρέπει καταρχάς να συνειδητοποιήσουμε ότι η Δύση έχει προβεί σε σειρά παρανόμων πράξεων κατά της Ρωσίας, παρότι επισήμως δεν αποτελούν εμπόλεμα μέρη, τουλάχιστον όχι ακόμα. Η Δύση υπεξαιρεί χρυσό και καταθέσεις της ρωσικής Κεντρικής Τράπεζας, ρωσικών εμπορικών τραπεζών και εταιρειών, όπως και Ρώσων ιδιωτών, οι οποίοι δεν διατηρούν καμία επίσημη κρατική θέση.Τόσο άμεσα, όσο και έμμεσα, “χτυπώντας” Ρώσους υπηκόους, οι ΗΠΑ και η ΕΕ παραβιάζουν βασικές αρχές του κράτους δικαίου, όπως οι ίδιες το διακηρύττουν και όπως κατοχυρώνεται στο διεθνές δίκαιο. Επιπλέον, χρησιμοποιούν το δολάριο και διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς τους οποίους ελέγχουν, προκειμένου να εξαναγκάσουν είτε τον ρωσικό λαό, είτε τμήμα του ρωσικού κατεστημένου, να εξεγερθούν εναντίον του Ρώσου προέδρου.
Τριγμοί στην παγκοσμιοποίηση
Ξεχνούν ότι η ισχύς τους βασίστηκε εν πολλοίς, αφενός στην παραγωγή σύνθετων βιομηχανικών προϊόντων, αφετέρου στο γεγονός ότι το δολάριο και οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί, έστω υπό την κυριαρχία των ΗΠΑ, αποτελούσαν ένα ελκυστικό πλαίσιο για όλα τα καπιταλιστικά κράτη του πλανήτη και για τους πολίτες τους. Αυτή ήταν και η δύναμη της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης: Τα δυτικά κεφάλαια, με όπλα το δολάριο κυρίως και τους Διεθνείς Οικονομικούς Οργανισμούς, “ταξίδευαν” παντού και “άνοιγαν” νέες αγορές. Ενίοτε χρησιμοποιούσαν και τους εθνικούς στρατούς, αλλά πάντα τα δύο πρώτα στοιχεία.Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν ότι καθώς όλος ο πλανήτης εισερχόταν στο καπιταλιστικό “κύκλωμα” μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, οι δυτικές μητροπόλεις έγιναν οι δημοφιλέστεροι προορισμοί του πολύ μεγάλου κεφαλαίου των νέων καπιταλιστικών οικονομιών. Κοινώς, αν αποδεχόσουν τις δυτικές εταιρείες στην οικονομία σου, το δολάριο και τους Διεθνείς Οικονομικούς Οργανισμούς, τότε μπορούσες να γίνεις αποδεκτός στον κυριαρχούμενο από την Δύση, καπιταλιστικό κόσμο. Κάθε κυρίαρχος, πέρα από την καταστολή-κυριαρχία, χρειάζεται και συναίνεση-ηγεμονία. Γι’ αυτό έπρεπε η Δύση να είναι κατά πολύ υπέρτερη παραγωγικά όλων των υπολοίπων και χρηματοπιστωτικά προσβάσιμη. Σήμερα και οι δύο αυτές συνθήκες έχουν ανατραπεί.
Σε ό,τι αφορά τα σύνθετα βιομηχανικά προϊόντα, η Κίνα ιδίως αλλά όχι μόνο, έχει ήδη κατακτήσει και διευρύνει την παρουσία της, ενώ παραλλήλως, η Ρωσία και άλλες χώρες, μη αρεστές στην Δύση, διαθέτουν υπερπολύτιμες, πρώτες ύλες. Σε ό,τι αφορά την χρηματοπιστωτική προσβασιμότητα της Δύσης, οι κυρώσεις της τελευταίας, την έχουν καταστήσει επισφαλέστατο προορισμό και ήδη γεννούν μια άλλη, νέα διεθνή χρηματοπιστωτική τάξη.
ΠΗΓΗ-Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου