Αλήθεια, αφού είναι φθηνή η πράσινη ενέργεια, τότε γιατί δεν μηδενίζονται εντελώς οι έμμεσοι και άμεσοι πράσινοι φόροι; Θα μπορούσαν να επιβιώσουν στον ελεύθερο ανταγωνισμό οι εταιρείες ΑΠΕ χωρίς την πριμοδότησή τους από την τσέπη του Έλληνα καταναλωτή; Μάλλον όχι. Είναι μύθος λοιπόν η φθηνή πράσινη ενέργεια και όσοι το υποστηρίζουν αδικούν τους εαυτούς τους: ο Έλληνας καταναλωτής το αντιμετωπίζει αυτό καθημερινά στο πορτοφόλι του. It’s the money stupid.
Ταυτόχρονα, την ίδια περίοδο η κυβέρνηση και ορισμένοι φορείς χρησιμοποιούν την καραμέλα της αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου ως πρόσχημα για τη μετάβαση στην πράσινη τεχνολογία. Δυστυχώς, η επίκληση αυτής της πραγματικής ανάγκης για αλλαγή παραγωγικού μοντέλου γίνεται με εντελώς λάθος τρόπο. Εξηγούμεθα. Το νέο αφήγημα της αποτυχημένης κυβερνητικής πολιτικής –στην οποία όμως συμφωνεί 100% σύσσωμη η ένοχη αντιπολίτευση– συσχετίζει την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας μέσω της "πράσινης ανάπτυξης".
Θα ήταν ορθό, εάν αυτή η ανάπτυξη συνοδευόταν ταυτόχρονα από τη δημιουργία ελληνικής αλυσίδας υπεραξίας (value chain). Ποιά είναι π.χ. η ελληνική συμμετοχή στην αλυσίδα αξίας (από το ορυχείο στη μεταλλουργία, τη λειτουργία και την απεγκατάσταση) της τεχνολογίας των ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών; Καμία. Όλη η τεχνολογία είναι εισαγόμενη. Με λίγα λόγια, οι Έλληνες φορολογούμενοι πριμοδοτούν με σκληρούς έμμεσους και άμεσους φόρους την εισαγωγή ξένης τεχνολογίας (γερμανική και κινεζική) η οποία θα αντικατατήσει τον ελληνικό λιγνίτη ενώ ταυτόχρονα παρεμποδίζεται επί 10 χρόνια η αξιοποίηση των ελληνικών υδρογονανθράκων χάριν της εισαγωγής ρωσικού φυσικού αερίου.
Πώς μπορεί να καταστεί αυτό το μοντέλο "παραγωγής" βιώσιμο; Ο ελληνικός λαός είναι ήδη πτωχευμένος. Αυτό όχι μόνο δεν αποτελεί δίκαιη ανάπτυξη, αλλά ούτε καν ανάπτυξη. Αποτελεί συνταγή αυτοκτονίας του ελληνικού λαού. Η Ελλάδα πληρώνει σήμερα τα σπασμένα της πολυετούς μονοκαλλιέργειας του τουρισμού και κάποιοι προσπαθούν να επιβάλουν, ως δήθεν αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, την πλήρη ενεργειακή εξάρτηση της χώρας από το Βερολίνο, τη Μόσχα, και το Πεκίνο μέσω της μονοκαλλιέργειας των ΑΠΕ και του εισαγόμενου ρωσικού φυσικού αερίου. Τα μέσα παραγωγής, οι πρώτες ύλες και τα κέρδη από τις ΑΠΕ ελέγχονται αποκλειστικά από αυτούς τους τρεις παίκτες.
ΠΗΓΗ-ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου