Όταν βλέπει κανείς πως οι Έλληνες συνεχίζουν να ψηφίζουν αυτούς που διενέργησαν τόσο φρικιαστικά εγκλήματα εις βάρος της πατρίδας τους, περιμένοντας να διασωθεί η χώρα, ενώ δεν έχουν τιμωρήσει κανέναν, δεν είναι δυνατόν να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον – οπότε είναι λογικό να προετοιμάζεται για ακόμη χειρότερα, νοιώθοντας πως περιστοιχίζεται από ηλιθίους.
Το 2016, ως αποτέλεσμα της υπογραφής του 3ου μνημονίου μετά την αντισυνταγματική αντιστροφή του δημοψηφίσματος, τη δολοφονία της τελευταίας ελπίδας των Ελλήνων και τη δήλωση υποταγής της τότε κυβέρνησης στη Γερμανία, δημιουργήθηκαν από τους δανειστές δύο ξένοι οργανισμοί στην Ελλάδα, υπό τον απόλυτο έλεγχο τους:
Στην ΕΕΣΥΠ, μέσω της οποίας ληστεύεται η κρατική περιουσία σταδιακά, έχουμε ήδη αναφερθεί σημειώνοντας πως η ΑΑΔΕ ψηφίσθηκε επίσης από τη Βουλή, με το νόμο 4389/2016 (επείγουσες διατάξεις για την εφαρμογή της συμφωνίας δημοσιονομικών στόχων και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων), αναλαμβάνοντας από την 1η Ιανουαρίου του 2017 την είσπραξη των εσόδων του κράτους, καθώς επίσης την οργάνωση φορολογικών και τελωνειακών ελέγχων.
Υπό τον έλεγχο της είναι ολόκληρη η υλική βάση του Υπουργείου Οικονομικών (εφορίες, τελωνεία, γενικό χημείο του κράτους κλπ.) – από το οποίο ουσιαστικά αφαιρέθηκαν όλες οι λειτουργικές του δραστηριότητες. Σύμφωνα με το νόμο δε, η ελληνική κυβέρνηση απαγορεύεται να ασκεί οποιονδήποτε έλεγχο στην ΑΑΔΕ – η οποία έχει ως εκ τούτου πολιτικές και οικονομικές υπερεξουσίες, αφού είναι υπεύθυνη για την είσπραξη των φορολογικών και τελωνειακών εσόδων του κράτους, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν (ούτε καν στον εκάστοτε υπουργό οικονομικών).
- (α) η ΕΕΣΥΠ, γνωστή ως ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ, μέσω της οποίας ουσιαστικά κατάσχεται η δημόσια περιουσία που τοποθετήθηκε ως εγγύηση για τις τρεις δανειακές συμβάσεις και
- (β) η ΑΑΔΕ (Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων), με στόχο την υφαρπαγή της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, ξανά για την εξυπηρέτηση των χρεών του δημοσίου.
Στην ΕΕΣΥΠ, μέσω της οποίας ληστεύεται η κρατική περιουσία σταδιακά, έχουμε ήδη αναφερθεί σημειώνοντας πως η ΑΑΔΕ ψηφίσθηκε επίσης από τη Βουλή, με το νόμο 4389/2016 (επείγουσες διατάξεις για την εφαρμογή της συμφωνίας δημοσιονομικών στόχων και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων), αναλαμβάνοντας από την 1η Ιανουαρίου του 2017 την είσπραξη των εσόδων του κράτους, καθώς επίσης την οργάνωση φορολογικών και τελωνειακών ελέγχων.
Υπό τον έλεγχο της είναι ολόκληρη η υλική βάση του Υπουργείου Οικονομικών (εφορίες, τελωνεία, γενικό χημείο του κράτους κλπ.) – από το οποίο ουσιαστικά αφαιρέθηκαν όλες οι λειτουργικές του δραστηριότητες. Σύμφωνα με το νόμο δε, η ελληνική κυβέρνηση απαγορεύεται να ασκεί οποιονδήποτε έλεγχο στην ΑΑΔΕ – η οποία έχει ως εκ τούτου πολιτικές και οικονομικές υπερεξουσίες, αφού είναι υπεύθυνη για την είσπραξη των φορολογικών και τελωνειακών εσόδων του κράτους, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν (ούτε καν στον εκάστοτε υπουργό οικονομικών).
Περαιτέρω, όπως ακριβώς συνέβη με τα μνημόνια, η σύσταση της ΑΑΔΕ είναι αντίθετη με τις επιταγές του Συντάγματος – επειδή ανατίθενται σε αυτήν αρμοδιότητες του στενού πυρήνα του κράτους χωρίς να έχει πολιτικές ευθύνες, αφού δεν υπόκειται σε πολιτικό και κοινοβουλευτικό έλεγχο, παρά το ότι υποκαθιστά την εκτελεστική εξουσία (κυβέρνηση).
Ειδικότερα, παραβιάζει τα άρθρα 82, 84 και 86 του Συντάγματος, καθώς επίσης τη νομολογία του ΣτΕ, λόγω του ότι δεν επιτρέπεται να της καταλογισθούν πολιτικές ευθύνες, όπως στα μέλη της κυβέρνησης σύμφωνα με το κοινοβουλευτικό μας σύστημα – πόσο μάλλον όταν δεν μπορεί να ελεγχθεί από τα αρμόδια υπουργεία ή τη Βουλή και δεν λογοδοτεί σε κανέναν (εκτός ίσως από την Τρόικα), ενώ οι αρμοδιότητες της είναι φορολογικού, εισπρακτικού, δημοσιονομικού και γενικά αυστηρά καταναγκαστικού, αστυνομικού χαρακτήρα (άρα κρατικές).
Συνεχίζοντας η προκάτοχος της Αρχή, η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, ήταν υπό τον έλεγχο του Υπουργείου Οικονομικών – ενώ η ΑΑΔΕ που δεν υπάγεται πουθενά, σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου 5, «σε περίπτωση διαφωνίας του Υπουργού Οικονομικών με το Διοικητή της, σχετικά με την εφαρμογή της φορολογικής πολιτικής, το ζήτημα παραπέμπεται από τον Υπουργό στο Συμβούλιο Διοίκησης της»!
Με απλά λόγια αποφασίζει μόνη της η ΑΑΔΕ σχετικά με τη διαφωνία του Υπουργού – οπότε είναι ανώτερη ιεραρχικά από τον υπουργό, από το υπουργικό συμβούλιο και από τη Βουλή, όσον αφορά θέματα που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες της. Εν προκειμένω, μεγαλύτερο «Κράτος εν Κράτει» δεν θα μπορούσε ποτέ να φαντασθεί κανείς – τεκμηριώνοντας ακόμη μία φορά πως η Ελλάδα έχει χάσει εντελώς την εθνική της κυριαρχία, ενώ οι δανειστές έχουν εγκαταστήσει δύο πανίσχυρους οργανισμούς (ΕΕΣΥΠ, ΑΑΔΕ) για να λεηλατήσουν ανενόχλητοι ότι έχει και δεν έχει η χώρα μας.
Ακόμη χειρότερα, η ΑΑΔΕ υποκαθιστά τη λειτουργία του νομοθέτη (=Βουλή) σε μία σειρά θεμάτων γενικής φορολογικής και οικονομικής πολιτικής, καθώς επίσης διοίκησης – όπως είναι ο προσδιορισμός των εσόδων, ο έλεγχος της είσπραξης τους, τα μέτρα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, ο τρόπος αντιμετώπισης της παραοικονομίας κοκ. Για όλα αυτά τα θέματα, όπως μεταξύ άλλων για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς ή για τις κατασχέσεις λογαριασμών όσον αφορά χρέη προς το δημόσιο, (για την εξόφληση των χρεών του που δημιούργησε το ίδιο με τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις του), αποφασίζει μόνη της η ΑΑΔΕ, χωρίς να ρωτήσει κανέναν και χωρίς να λογοδοτεί πουθενά – όχι ο υπουργός οικονομικών ή, έστω, ο πρωθυπουργός.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, όταν έχουν γίνει τόσο μεγάλα εγκλήματα στην Ελλάδα, από την υπαγωγή της στο ΔΝΤ, την υπογραφή του εγκληματικού PSI από τους εθνοκτόνους, τον αφελληνισμό του χρηματοπιστωτικού συστήματος, την ίδρυση του ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟΥ, έως τη σύσταση της ΑΑΔΕ κοκ., με τα οποία έχουμε δεθεί χειροπόδαρα όσο κανένα άλλο κράτος στην παγκόσμια ιστορία, είναι εξοργιστικό να ακούει κανείς από τους Έλληνες «όλα αυτά είναι παρελθόν και πείτε μας τι πρέπει να γίνει τώρα» (κάτι που επαναλαμβάνουν δειλά και μονότονα από το 2010, χωρίς να κάνουν τίποτα απολύτως και χωρίς να ακούν κανέναν – ενώ θα το κάνουν κάθε φορά, μη συνειδητοποιώντας πως όταν βυθίζεται κανείς στο τέλμα αδρανώντας, κάποια στιγμή πράγματι δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα για να αποφύγει το θάνατο: τον εξαφανισμό του ως Έθνος).
Το ίδιο ισχύει επίσης για πολλά άλλα θέματα μη οικονομικού χαρακτήρα, όπως είναι η άμυνα της χώρας, η ασφάλεια, το μεταναστευτικό, το Μακεδονικό, η στάση απέναντι στην Τουρκία κοκ. – όπου οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις τα έχουν χειριστεί με έναν απίστευτα εγκληματικό τρόπο, δημιουργώντας καταστάσεις που δεν θα μπορούσε καν να φαντασθεί κανείς πριν από μερικά χρόνια.
Από την άλλη πλευρά, όταν βλέπει κανείς πως οι Έλληνες συνεχίζουν να ψηφίζουν αυτούς που διενέργησαν τόσο φρικιαστικά εγκλήματα εις βάρος της πατρίδας τους, περιμένοντας να διασωθεί η χώρα, ενώ δεν έχουν τιμωρήσει κανέναν, δεν είναι δυνατόν να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον – οπότε είναι λογικό να προετοιμάζεται για ακόμη χειρότερα, νοιώθοντας πως περιστοιχίζεται από ηλιθίους.
Για παράδειγμα, για την απώλεια της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, διαισθανόμενος πως η Ελλάδα σύρεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από τις ενδοτικές εγχώριες οικονομικές και πολιτικές ελίτ – για να υποκύψει στις διεκδικήσεις της Τουρκίας, δήθεν για να αποφύγει τον πόλεμο (όπως στα μνημόνια για να αποφύγει τη χρεοκοπία, με αποτέλεσμα το σημερινό κατάντημα). Όταν δε τολμά να φέρει κανείς αντίρρηση, υποδεικνύοντας πως η Ελλάδα θα οδηγηθεί σε μία ακόμη καταστροφή, κατηγορείται αμέσως πως θέλει πόλεμο – όπως στο παρελθόν ανόητα πως ήθελε τη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ!
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου