Γράφει ο Κυριάκος Τόμπρας
Τα οικονομικά που διδαχθήκαμε στα πανεπιστήμια αδυνατούν σήμερα να δώσουν βιώσιμες λύσεις στο ζήτημα της γενικευμένης κρίσης χρέους, δημόσιου και ιδιωτικού, που μαστίζει όχι μόνο την Ελλάδα αλλά ολόκληρο τον λεγόμενο αναπτυγμένο κόσμο.
Και δεν μπορούν όχι μόνο επειδή είναι πολύ συμβατικά, αλλά επειδή ακόμη και αυτή η συμβατικότητά τους είναι εγκλωβισμένη στην παγίδα της φούσκας του σύγχρονου νομισματικού συστήματος, που θέλει τις δημοσιονομικές και οικονομικές πολιτικές υποταγμένες στους ξεπερασμένους κανόνες της νομισματικής πολιτικής των κεντρικών τραπεζών που, ενώ καταρρέουν, συνεχίζουν να επιμένουν στο δόγμα της υπεροχής του χρήματος, νομισματοποιημένου και μη, του τραπεζικού συστήματος και των δεικτών της πλασματικής χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, έναντι της πραγματικής οικονομίας, της ανάπτυξης και της ευημερίας των πολιτών.
Ας πάρουμε την περίπτωση της Ελλάδας.
Οι Έλληνες σήμερα χρωστάμε επίσημα :
327 Δις Δημοσίου Χρέους,
60 Δις ELA,
50 Δις TARGET 2.
240 Δις Ιδιωτικού Χρέους στις Τράπεζες,
100 Δις Ιδιωτικού Χρέους σε Εφορία και Ασφαλιστικά Ταμεία,
ήτοι ΣΥΝΟΛΟ 777 Δις !!!
ή 431% του ΑΕΠ !!!
Και ανεπίσημα χρωστάμε επιπλέον τις εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου σε τράπεζες και ΔΕΚΟ, που είναι κρυμμένες στον ειδικό λογαριασμό του ΓΛΚ και εξαφανισμένες από την ιστοσελίδα του ΟΔΔΗΧ εδώ και 2 χρόνια, αφού - εχω πια κουραστεί να το επαναλαμβάνω - ο σχετικός σύνδεσμος των ομολόγων αναφοράς σε κυκλοφορία παραμένει σταθερά εκτός λειτουργίας από τον Ιανουάριο του 2013.
Έτσι, το ύψος των εν ισχύ εγγυήσεων του Δημοσίου παραμένει άγνωστο και υπολογίζεται μεταξύ των 100 και 200 Δις !!!
Τέλος, υπάρχει μια ακόμη δημοσιονομική βόμβα που ακούει στο όνομα "Αναλογιστικό Έλλειμμα Ασφαλιστικών Ταμείων", που σήμερα υπολογίζεται περίπου στο 1 Τρις !!!
Έχουμε λοιπόν και λέμε :
- Επίσημο Χρέος / ΑΕΠ = 777/180 = 431%
- Επίσημο Χρέος + Εγγυήσεις Δημοσίου / ΑΕΠ = 877/180 = 487% στο πιο αισιόδοξο σενάριο
- Συνολικό Δημοσιονομικό Πρόβλημα / ΑΕΠ = 1,877/180 = 1.043%
Υπάρχει έστω και ένας γνωστός μαθηματικός τύπος που να εξασφαλίζει, ακόμη και με μεγάλες αποκλίσεις, τη λύση του γόρδιου δεσμού του ελληνικού χρέους, δημόσιου και ιδιωτικού, όταν 7-10 μόλις Δις νομισματοποιημένου χρήματος (κέρματα + τραπεζογραμμάτια) κινούν μια ολόκληρη εθνική οικονομία 150 Δις καταθέσεων και 180 Δις ΑΕΠ ;;;
Μπορεί το ελληνικό χρέος ποτέ να μειωθεί, όταν η οποιαδήποτε αύξηση της κυκλοφορίας του νομισματοποιημένου χρήματος των 7-10 αυτών Δις που βρίσκονται στα ταμεία του τραπεζικού συστήματος, μπορεί σήμερα να επιτευχθεί μόνο με την ισόποση, περαιτέρω αύξηση του χρέους, δηλαδή με την έκδοση νέου χρέους, δημόσιου η ιδιωτικού ;;;
Είναι ποτέ δυνατόν οι έλληνες φορολογούμενοι να κατορθώσουμε, έστω και σε 100 χρόνια από σήμερα, να πληρώσουμε τα 777, 877 ή τα 1.877 Δις του συνολικού, νομισματοποιημένου και μη χρήματος του χρέους και της δημοσιονομικής μαύρης τρύπας της εθνικής μας οικονομίας, ακόμη και αν ως εκ θαύματος και αφού εξοντώσουμε ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό της πατρίδας μας, εξασφαλίσουμε διψήφιους ρυθμούς ανάπτυξης, υψηλά πλεονάσματα και εξωστρεφές ΑΕΠ, που θα μπορούσε έτσι να τροφοδοτήσει τα ταμεία των τραπεζών μας με νέο, νομισματοποιημένο χρήμα, ακόμη και 10 Δις τον χρόνο ;;;
Η απάντηση είναι σαφώς ΟΧΙ.
ΟΧΙ μέσα στο ισχύον συντηριτικό, συμβατικό και προδήλως αποτυχημένο οικονομικό μοντέλο, που υπαγορεύεται από τις λογιστικές ανάγκες της ασκούμενης νομισματικής πολιτικής των κεντρικών τραπεζών, των οποίων η μακροοικονομκή στόχευση είναι πρωτίστως γεωπολιτική, αδιαφορώντας έτσι για τις κοινωνικοοικονομικές συνέπειες της διατήρησης των πλασματικών και άνευ αντικρύσματος στην καθημερινότητα των πολιτών και την πραγματική οικονομία, ισοροπιών της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.
Το ΟΧΙ όμως αυτό δεν είναι απόλυτο και θα μπορούσε σαφώς να γίνει ΝΑΙ, εφόσον οι καθ'ύλην αρμόδιοι σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο, αποφάσιζαν να ξεβολευτούν από την ευδαιμονία της νομισματικής και χρηματοπιστωτικής φούσκας που δημιούργησαν μαζί με τους προκατόχους τους, πάνω στην οποία έχτισαν τα ατομικά και συλλογικά τους συμφέροντα, την πολιτική εξουσία, τη διεθνή τους επιρροή και το ευρύτερο, σαθρό σύστημα των οικονομικών, νομισματικών και χρηματοπιστωτικών ισορροπιών του πλανήτη.
Και εδώ ακριβώς βρίσκεται ο σκληρός πηρύνας του προβλήματος, αφού η οποιαδήποτε αλλαγή πολιτικής προϋποθέτει, κατ' αρχήν, την κατανόησή του.
Ποιός λοιπόν να κατανοήσει τι, όταν οι λεγόμενοι καθ' ύλην αρμόδιοι, όπως για παράδειγμα οι υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης και οι κλειδούχοι της πολιτικής εξουσίας των Βρυξελλών είναι παντελώς άσχετοι με τα οικονομικά ;;;
Όταν δεν έχουν γνώση ούτε ακόμη αυτών των συμβατικών, ξεπερασμένων πλέον οικονομικών, των οποίων εμείς αμφισβητούμε ευθέως το αντίκρυσμα στην πραγματική οικονομία ;;;
Αυτό δεν είναι άλλωστε το μεγαλύτερο ελληνικό διαπραγματευτικό πρόβλημα που καταγγέλλει σήμερα ο Γιάνης Βαρουφάκης ;;;
Ότι δηλαδή είναι αναγκασμένος να συνομιλεί για καθαρά οικονομικά ζητήματα με ανθρώπους άχετους με την οικονομική επιστήμη, με αποτέλεσμα να αναλώνει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου των διαπραγματεύσεων για να τους μαθαίνει γράμματα, δηλαδή να τους δίνει να καταλάβουν, όσο μπορούν και εφόσον μπορούν, τα μακροοικονομικά, νομισματικά, χρηματοπιστωτικά και δημοσιονομικά δεδομένα του ελληνικού ζητήματος, με αποτέλεσμα αυτοί να δυσανασχετούν στην ιδέα του μαθήματος και να αρνούνται να ακούσουν οτιδήποτε διαφορετικό, πέρα από αυτά που τους έχουν γραμμένα στο manual λειτουργίας τους τα συμφέροντα που τους διόρισαν, τα οποία πρωτίστως υπηρετούν από τη θέση στην οποία τοποθετήθηκαν ;;;
Και αν αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα, τότε το μεγαλύτερο είναι αυτό των πάσης φύσης οικονομολόγων και καθηγητάδων που, ενώ παριστάνουν τους ειδικούς, στην πραγματικότητα δεν έχουν ιδέα για το τι είναι, πως εκδίδεται και πως λειτουργεί το χρήμα, το χρηματοπιστωτικό σύστημα και το κλασματικό απόθεμα, με αποτέλεσμα να αποδέχονται ως δήθεν σωτήριες συνταγές τα προγράμματα διάσωσης που τους σερβίρουν οι κατά τα ανωτέρω, άσχετοι με τα οικονομικά, κλειδούχοι της πολιτικής εξουσίας των Βρυξελλών και του Βερολίνου.
Σε τι όμως θα μπορούσε όμως να συνίσταται το ΝΑΙ των REVERSE ECONOMICS,
η υιοθέτηση και εφαρμογή μη συμβατικών, καινοτόμων και ρηξικέλευθων νομισματικών και οικονομικών πολιτικών, ικανών να αντιστρέψουν και να κλείσουν τον φαύλο κύκλο της ύφεσης, του αποπληθωρισμού και του μη βιώσιμου και αυξανόμενου χρέους ;;;
Η απάντηση είναι αυτονόητη :
- Μεταρρύθμιση του νομισματικού συστήματος
- Αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος
- Αλλαγή νομισματικής πολιτικής
- Αλλαγή οικονομικής πολιτικής
Είναι μάταιο να οραματιζόμαστε τη βιωσιμότητα του χρέους, δημόσιου και ιδιωτικού, αν πρώτα δεν τολμήσουμε να αποσυνδέσουμε την έννοια του χρήματος από εκείνη του χρέους, προκειμένου να πετύχουμε τη διαγραφή και την απομείωση χρέους χωρίς την αντίστοιχη καταστροφή χρήματος που αυτή θα σήμαινε υπό τα σημερινά, συμβατικά νομισματικά δεδομένα.
Το ζήτημα, σε καθαρά τεχνικό επίπεδο, δεν είναι πρωτίστως νομισματικό, αλλά λογιστικό, αφορώντας την επιλογή των λογαριασμών που θα αποφασίσουν να χρεώσουν οι πιστωτές-δανειστές του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους σε πίστωση της διαγραφής και της απομείωσής του ενώ, σε δεύτερη ανάγνωση, αυτό είναι βαθειά πολιτικό, αφού το χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα πανίσχυρο εργαλείο ελέγχου εθνικών και υπερεθνικών οικονομιών, ρυθμίζοντας κατά ποσότητα και ποιότητα τη νομισματική τους βάση και κυκλοφορία, ήτοι τη διάρθρωση των νομισματικών μεγεθών Μ1, Μ2 και Μ3, αφού σήμερα διαγράφοντας χρέος, καταστρέφουμε χρήμα, ενώ εκδίδοντας χρέος, δημιουργούμε χρήμα.
ΚΛΙΚ ΕΔΩ :
http://kinima-ypervasi.blogspot.gr/2015/02/binteo-11.html
