Του Βασίλη Βιλιάρδου
Οι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας των τραπεζών είναι ασφαλώς οι κυβερνήσεις – αφενός μεν με τα μνημόνια που επέβαλλαν στους Έλληνες με αποτέλεσμα την κατάρρευση των εισοδημάτων και της αξίας των ακινήτων τους, αφετέρου με την υπογραφή του εγκληματικού PSI, με το οποίο «κουρεύτηκαν» τα κρατικά ομόλογα των τραπεζών. Ένοχος είναι εν μέρει και ο νόμος Κατσέλη, ο οποίος επέτρεψε τη μη πληρωμή των δόσεων εξόφλησης των ενυπόθηκων δανείων – ενώ θα ήταν θετικός μόνο εάν η κρίση διαρκούσε τα φυσιολογικά τρία χρόνια. Με τη μετατροπή όμως της χρεοκοπίας της Ελλάδας σε κυλιόμενη, τα πράγματα έγιναν ανεξέλεγκτα – έχοντας την άποψη πως δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμη Έλληνες που θεωρούν σωστή την πολιτική των μνημονίων και το PSI, με κριτήριο την απίστευτη καταστροφή που έχουν προκαλέσει στη χώρα μας, μοναδική στην παγκόσμια ιστορία.
Είναι άλλο όμως το τι συνέβη τότε και εντελώς διαφορετικό το τι επακολούθησε στη συνέχεια – όπου ξεκίνησε μία άνευ προηγουμένου στήριξη των τραπεζών εις βάρος των Ελλήνων, μία απίστευτη ληστεία τους, χωρίς να υπάρχει κανένας απολύτως λόγος. Πόσο μάλλον όταν υπήρχε η λύση, χωρίς να χρειαστεί να εφεύρουμε τον τροχό – αυτή δηλαδή που είχαν εφαρμόσει οι Η.Π.Α. το 1934, ο πρόεδρος Roosevelt, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, ενώ την έχουμε αναφέρει άπειρες φορές ήδη από το 2011.
Με απλά λόγια, η δημιουργία ενός κρατικού οργανισμού που θα αναλάμβανε όλα τα κόκκινα δάνεια, θα επιμήκυνε τις δόσεις με χαμηλά επιτόκια και θα επέτρεπε στους Πολίτες να τα εξοφλήσουν σταδιακά, χωρίς να χάσει κανένας το σπίτι του – εναλλακτικά η λύση της Ισλανδίας, η οποία άφησε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν, διαχωρίζοντας τες σε καλές και κακές, έτσι ώστε να μη χαθούν οι καταθέσεις των Πολιτών της .
