Του Γιώργου Βάμβουκα
Καθηγητής Οικονομικών και Οικονομετρίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και υπεύθυνος του Τομέα Οικονομίας του Κινήματος “Ελεύθεροι Άνθρωποι”
Οι τράπεζες χορηγούν δάνεια με το σταγονόμετρο. Τα μη εξυπηρετούμενα τραπεζικά δάνεια (κόκκινα δάνεια) υπερβαίνουν το 40% των συνολικών χορηγηθέντων δανείων. Το δημόσιο χρέος έχει υπερδιογκωθεί και η χώρα ανά πάσα στιγμή απειλείται με χρεοκοπία. Τα νοικοκυριά πλήττονται και υποφέρουν από την ανεργία, το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, τα χαράτσια, τις τεράστιες τραπεζικές τους υποχρεώσεις, κ.λπ. Οι επιχειρήσεις είναι καταχρεωμένες, με τζίρους που χρόνο με το χρόνο φθίνουν, με συσσωρευμένες ζημιές, αδυνατώντας να ανταποκριθούν στις δυσβάστακτες φορολογικές τους υποχρεώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία και την εφορία, στην κάλυψη των λειτουργικών τους δαπανών, κ.λπ.
Τα φορολογικά βάρη και τις δραματικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης, τα υφίστανται τα γνωστά υποζύγια, δηλαδή μισθωτοί, συνταξιούχοι, ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρήσεις. Απεναντίας, η μασονία της οποιασδήποτε μορφής εξουσίας, δηλαδή κρατικής, τραπεζικής, μιντιακής, επιχειρηματικής, κ.λπ., με τους παχυλούς μισθούς, τα bonus, τα θαλασσοδάνεια, τις μίζες, τις αρπαχτές, κ.λπ., ζει και βασιλεύει. Ανεξάρτητα του είδους της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής, υπάρχουν ορισμένα μέτρα πολιτικής που δύνανται σημαντικά να συνεισφέρουν στο δημόσιο ταμείο και η εφαρμογή τους αξιολογείται κοινωνικά δίκαιη και ηθικά επιβεβλημένη.
Τα ηθικώς επιβεβλημένα και κοινωνικώς δίκαια μέτρα πολιτικής είναι αρκετά και άμεσα εφαρμόσιμα. Η υιοθέτησή τους όμως προϋποθέτει πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα. Ένα ισοδύναμο και κοινωνικά δίκαιο μέτρο, που άνετα μπορεί να αποφέρει στον κρατικό κουμπαρά τουλάχιστον δύο δις ευρώ το χρόνο, σχετίζεται με τους κομματικούς καρεκλοθήρες του κρατικού μηχανισμού, τους θεσιθήρες των τραπεζών, τα μεγαλοστελέχη ιδιωτικών κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων, κ.λπ.
Σύμφωνα με συντηρητικούς υπολογισμούς, κυβερνητικοί σύμβουλοι, συνεργάτες υπουργών και βουλευτών, πρόεδροι κρατικών οργανισμών, διοικητές ή πρόεδροι φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, διοικητές και διευθύνοντες σύμβουλοι τραπεζών, σύμβουλοι διοίκησης τραπεζών και οργανισμών, μεσάζοντες της εξουσίας, εθνικοί εργολάβοι, προμηθευτές του ελληνικού δημοσίου, δημοσιογράφοι των υπόγειων διαδρομών, καθηγητές που διαχειρίζονται χρηματικούς πόρους των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, κ.λπ., εκτιμώνται σε αρκετές χιλιάδες άτομα.
Έστω ότι η καθεστωτική νομενκλατούρα αποτελείται από 100.000 προύχοντες, με τα δις ευρώ καταθέσεις σε τράπεζες του εξωτερικού, τις βίλες, τα σαλέ, τα κότερα, τα έργα τέχνης, κ.λπ. Αν υπήρχε ένας εθνικός κουμπαράς, στον οποίο η συμμετοχή της ντόπιας νομενκλατούρας κατά μέσο όρο ήταν 20.000 € κάθε χρόνο, προκύπτει ότι το ετήσιο χρηματικό έσοδο για το κράτος θα ήταν δύο δις ευρώ (20.000×100.000=2.000.000.000).
Τα παραδείγματα αναφορικά με τα τρωκτικά και τις βδέλλες της κρατικής και της πάσης μορφής εξουσίας, είναι πολλά και προκαλούν το δημόσιο αίσθημα. Για παράδειγμα, αρκετοί καθηγητές πανεπιστημίων από τη θέση του διοικητή, του υποδιοικητή, του σύμβουλου διοίκησης τράπεζας, του προέδρου κρατικού οργανισμού, του μεγαλοστελέχους ιδιωτικής επιχείρησης, κ.λπ., έχουν σύνολο ετήσιων απολαβών (μισθοί, μπόνους, κ.ά.), που συχνά υπερβαίνει τα 300.000 ευρώ. Ταυτόχρονα, οι καθηγητές αυτοί καρπούνται χιλιάδες ευρώ από τη συμμετοχή τους σε ερευνητικά προγράμματα, τη διδασκαλία μεταπτυχιακών προγραμμάτων, κ.λπ.. Δηλαδή, αποκομίζουν αρκετές χιλιάδες ευρώ από το πανεπιστήμιο και ταυτόχρονα εισπράττουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από την τράπεζα, τον κρατικό ή τον ιδιωτικό φορέα που είναι διορισμένοι.
Οι θεσιθήρες οφείλουν να συνεισφέρουν στον κρατικό κουμπαρά. Η θέσπιση κρατικού κουμπαρά για τους προεστούς της ντόπιας νομενκλατούρας είναι ένα δίκαιο μέτρο και μάλιστα σε μια κοινωνία που ανελέητα σφυροκοπείται από παρατεταμένη δημοσιονομική κρίση. Για παράδειγμα, οι καθηγητές προεστοί των κρατικών πανεπιστημίων θα μπορούσαν ετησίως να πρόσφεραν στον εθνικό κουμπαρά τουλάχιστον 20.000 ευρώ. Ένα άλλο άμεσα εφαρμόσιμο μέτρο σχετίζεται με τους μεγάλους προμηθευτές και εργολάβους του ελληνικού δημοσίου.
Για παράδειγμα, όποιος κρατικοδίαιτος επιχειρηματίας ή προμηθευτής του δημοσίου αναλαμβάνει την οποιοδήποτε εργολαβία, το 2% έως 5% των συνολικών του εσόδων από το έργο να πηγαίνει στον εθνικό κουμπαρά. Επίσης, οι επιχειρήσεις που επωφελήθηκαν και εξακολουθούν να επωφελούνται από την πανδημία του Covid 19, να συνεισφέρουν αναλόγως στον κρατικό κορβανά. Τα ισοδύναμα και ηθικά επιβεβλημένα μέτρα πολιτικής που θα μπορούσαμε να προτείνουμε είναι πολλά και άμεσα εφαρμόσιμα.
Βέβαια δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε τους Έλληνες που υπήρξαν γενναιόδωροι αρωγοί της Πατρίδας. Η ιστορία του νεοελληνικού Έθνους καταγράφει πολλές περιπτώσεις Ελλήνων ευεργετών που αφιλοκερδώς συνέδραμαν την Πατρίδα. Σεισμόπληκτοι, πυρόπληκτοι, άστεγοι, άνεργοι, άποροι, πένητες, κ.ά., εδώ και τώρα, απαιτούν η ντόπια νομενκλατούρα να συνεισφέρει στο δημόσιο ταμείο. Εθνικός κουμπαράς για τους έχοντες, τους κατέχοντες και τους βολεμένους. Ωστόσο, για την άμεση εφαρμογή του μέτρου απαιτείται πολιτική βούληση και αποφασιστικότητα.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου