ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΖΗΤΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΖΥΘΟΠΟΙΩΝ
Σε μία εποχή που αναζητούνται επενδύσεις και ανάπτυξη επιχειρήσεων με τοπική υπεραξία, η κυβέρνηση προωθεί σχέδιο νόμου που δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε εξόντωση, ή στην καλύτερη περίπτωση σε μαρασμό τις ελληνικές μικρό – ζυθοποιίες, που τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτύξει, παρά τα προσκόμματα, μία σημαντική δυναμική.
Σε μία εποχή που αναζητούνται επενδύσεις και ανάπτυξη επιχειρήσεων με τοπική υπεραξία, η κυβέρνηση προωθεί σχέδιο νόμου που δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε εξόντωση, ή στην καλύτερη περίπτωση σε μαρασμό τις ελληνικές μικρό – ζυθοποιίες, που τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτύξει, παρά τα προσκόμματα, μία σημαντική δυναμική.
Την ίδια ώρα γίνεται τροχοπέδη και για τις μεγάλες επιχειρήσεις του χώρου καθώς τις αναγκάζει να υποστούν μία άνευ προηγουμένου γραφειοκρατία, όπως φυσικά και τις μικρότερες, εξοντωτικά πρόστιμα σε περίπτωση που υπάρξει απόκλιση από τις δηλωθείσες, παραγόμενες, ποσότητες και ποιότητες μπύρας και σε περιττά έξοδα.
Όπως λένε εκπρόσωποι των ζυθοποιιών, αιφνιδιαστικά, χωρίς καμία προηγούμενη ενημέρωση, έγιναν κοινωνοί του νέου σχεδίου νόμου που προωθείται και θα ελέγχει τη συγκεκριμένη αγορά. Μάλιστα τους δόθηκε περιθώριο μέχρι τις 27 Δεκεμβρίου (μεταξύ δηλαδή των εορταστικών ημερών) προκειμένου να καταθέσουν υπόμνημα με τις προτάσεις τους. Για κατ΄ ιδίαν συνάντηση ούτε λόγος!
«Το σχέδιο, με τίτλο «Όροι και Προϋποθέσεις για την παραγωγή ζύθου και προϊόντων ζύθου, τη λειτουργία των οικείων μονάδων παραγωγής, ως και τηρητέες διατυπώσεις και διαδικασίες για τον έλεγχο και την εποπτεία των οικείων μονάδων παραγωγής», ουσιαστικά αλλάζει τον τρόπο ελέγχου της παραγωγής εγχώριου ζύθου υποχρεώνοντας πολλές ελληνικές επιχειρήσεις με τις γραφειοκρατικές διαδικασίες που ορίζει, αφενός να χάσουν το ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα και αφετέρου να εφαρμόζουν απαρχαιωμένες τεχνικές ελέγχου που είτε θα τις καταστήσουν παράνομες, είτε δε θα τους επιτρέψουν να επιβιώσουν καθώς η λειτουργία τους θα καταστεί ασύμφορη” αναφέρει στη Voria.gr o πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Ζυθοποιών, Σοφοκλής Παναγιώτου επισημαίνοντας πως “ η πολιτεία μας αναγκάζει σε κάθε απλή κατεργασία να έχουμε στις εγκαταστάσεις μας ένα χημικό από το Χημείο του Κράτους, για να ελέγχει από την παραλαβή της βύνης μέχρι τη μεταφορά της μπύρας από το βαρέλι. Στόχος είναι να μην παρανομεί κανείς, ωστόσο, υπάρχουν άλλοι ευέλικτοι τρόποι που δεν θα επιβαρύνουν τις επιχειρήσεις. Το σχέδιο νόμου μας πηγαίνει πίσω, αντί να εκσυγχρονιζόμαστε γυρνάμε στο παρελθόν. Προσθέτει επιπλέον γραφειοκρατία, αυξάνει τα κόστη και δυστυχώς, πολύ φοβάμαι πως θα οδηγήσει μικρές ζυθοποιίες με τρία - τέσσερα άτομα προσωπικό, σε λουκέτο».
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Παρά τα τρία μνημόνια, τις ισάριθμες εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ, την κατάρρευση της εσωτερικής αγοράς, σε ό,τι αφορά το σκέλος των μεταρρυθμίσεων είναι σαν να μην πέρασε μία ημέρα. Πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα η ισχύς του Βασιλικού Διατάγματος του 1923, το οποίο καθορίζει την αγορά της ζυθοποιίας.
«Τα ζυθοποιία, μέχρι σήμερα, λειτουργούν βάσει ενός βασιλικού διατάγματος. Αυτό από μόνο του είναι αναχρονιστικό. Για παράδειγμα αν βάλεις 100 κιλά βύνη θα πρέπει, σύμφωνα με το εν λόγω διάταγμα, να παράξεις 1.000 λίτρα μπύρας. Πλέον δεν χρησιμοποιούνται οι παλιές συνταγές από τις μικροζυθοποιίες, τα δεδομένα έχουν αλλάξει, χρησιμοποιούμε πέντε και έξι είδη βύνης. Η φύρα κατά την παραγωγή, για τις μικροζυθοποιίες, είναι μεγαλύτερη. Στα 1.000 λίτρα η φύρα μπορεί να είναι 200 λίτρα. Το κράτος δεν μπορεί να το αντιληφθεί και έτσι μας φορολογεί με βάση της θεωρητικής απόδοσης της πρώτης ύλης και όχι για την παραγωγή μας» εξηγεί στη Voria.gr ο Γιάννης Μαρμαρέλης, ιδρυτής και ιδιοκτήτης της Μικροζυθοποιίας Σερρών & Βορείου Ελλάδος, Voreia υπογραμμίζοντας πως πλέον με το νέο νομοσχέδιο θα πρέπει να προϋποβάλλουν ποιες θα είναι οι ποσότητες και το είδος της παραγόμενης μπύρας. Σε περίπτωση απόκλισης θα επιβάλλονται πρόστιμα. «Δεν γίνεται, δυστυχώς, αντιληπτό πως οι ανάγκες και οι απαιτήσεις της αγοράς διαμορφώνουν το τελικό προϊόν και τις ποσότητες» τονίζει ο κ. Μαρμαρέλης.
Αναπόφευκτα τα λουκέτα
Παράλληλα, το νέο σχέδιο νόμου ζητά από τις εταιρείες να πιστοποιήσουν τις ήδη ογκομετρημένες δεξαμενές τους με αποτέλεσμα να προκύπτουν νέα έξοδα για τις ζυθοποιίες. Ενδεικτικά μία μικροζυθυποιία για την εν λόγω πιστοποίηση μπορεί να δαπανήσει περί τις 30.000 - 40.000 ευρώ, ενώ το κόστος για μία μεγάλη μπορεί να δεκαπλασιαστεί.
Το μεγάλο αγκάθι όμως για τον κλάδο είναι το ενδεχόμενο αφαίρεσης της άδειας σε μικροζυθοποιίες που διαθέτουν ζυθοβραστήριο κάτω των 1.000 λίτρων. Είναι χαρακτηριστικό πως πολλές, νεόκοπες, μικροζυθοποιίες, - αν περάσει το σχέδιο νόμου - όπως λένε γνώστες της αγοράς, θα οδηγηθούν σε λουκέτο.
«Με ποιο δικαίωμα αποκλείεις από τη συγκεκριμένη αγορά κάποιους που δεν έχουν τα απαραίτητα κεφαλαία για μεγαλύτερο ζυθοβραστήριο; Και τι θα γίνει με αυτούς που λειτουργούν αλλά έχουν ζυθοβραστήριο κάτω από 1.000 λίτρα;» διερωτάται ο κ. Παναγιώτου επισημαίνοντας πως «δεν υπάρχει καμία βάση για διάλογο όταν ξεκινούμε έχοντας το συγκεκριμένο κείμενο σχεδίου νόμου». «Είναι λάθος η φιλοσοφία του σχεδίου νόμου. Όλα αυτά γίνονται για να υπάρξει συγκεκριμένος αριθμός μικροζυθυποιίων για να μπορούν να ελέγχονται ευκολότερα; Δυστυχώς αντί η πολιτεία να βλέπει την επόμενη ημέρα, βοηθώντας επιχειρηματικότητα, τις βάζει εμπόδια» σημειώνει ο κ. Παναγιώτου υπογραμμίζοντας « πως όλα αυτά θα οδηγήσουν σε δυσμενή θέση τις επιχειρήσεις που παράγουν ζύθο στην Ελλάδα, από τις οποίες το κράτος εισπράττει άμεσους και έμμεσους φόρους που ξεπερνούν τα 750εκ., θα θέσουν σε αβεβαιότητα χιλιάδες θέσεις εργασίας, ενώ θα χαθεί το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που προσπάθησαν να ανακτήσουν οι ελληνικές επιχειρήσεις, δημιουργώντας προϊόντα ζύθου που αναβάθμισαν την ποιότητα τόσο για τους Έλληνες καταναλωτές, όσο και την θέση που με κόπο κατακτούν τα προϊόντα μας στο εξωτερικό».
«Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο φοβικό πέρα από κάθε λογική. Είμαστε ένας κλάδος που δεν φοροδιαφεύγει, που δεν κάνει λαθρεμπόριο. Και όμως μας αντιμετωπίζουν σαν λαθρέμπορους, απαξιώνοντας τον κλάδο μας. Χάνουμε την ανταγωνιστικότητα μας» σημειώνει ο κ. Μαρμαρέλης υπογραμμίζοντας πως βάσει της ελληνικής νομοθεσίας απαγορεύεται η πρόσμιξη φρούτων στην παραγωγή μπύρας.
Το αποτέλεσμα ποιο είναι; Μπορούμε να εισάγουμε ότι θέλουμε αλλά όχι να παράγουμε.
Χαρακτηριστική περίπτωση ελληνικής μπύρας που βασίζεται στο μηλίτη και όχι στο κριθάρι. Το προϊόν παράγεται στην Σλοβενία και εισάγεται και διανέμεται στην ελληνική αγορά.
Πηγή: voria.gr
Όπως λένε εκπρόσωποι των ζυθοποιιών, αιφνιδιαστικά, χωρίς καμία προηγούμενη ενημέρωση, έγιναν κοινωνοί του νέου σχεδίου νόμου που προωθείται και θα ελέγχει τη συγκεκριμένη αγορά. Μάλιστα τους δόθηκε περιθώριο μέχρι τις 27 Δεκεμβρίου (μεταξύ δηλαδή των εορταστικών ημερών) προκειμένου να καταθέσουν υπόμνημα με τις προτάσεις τους. Για κατ΄ ιδίαν συνάντηση ούτε λόγος!
«Το σχέδιο, με τίτλο «Όροι και Προϋποθέσεις για την παραγωγή ζύθου και προϊόντων ζύθου, τη λειτουργία των οικείων μονάδων παραγωγής, ως και τηρητέες διατυπώσεις και διαδικασίες για τον έλεγχο και την εποπτεία των οικείων μονάδων παραγωγής», ουσιαστικά αλλάζει τον τρόπο ελέγχου της παραγωγής εγχώριου ζύθου υποχρεώνοντας πολλές ελληνικές επιχειρήσεις με τις γραφειοκρατικές διαδικασίες που ορίζει, αφενός να χάσουν το ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα και αφετέρου να εφαρμόζουν απαρχαιωμένες τεχνικές ελέγχου που είτε θα τις καταστήσουν παράνομες, είτε δε θα τους επιτρέψουν να επιβιώσουν καθώς η λειτουργία τους θα καταστεί ασύμφορη” αναφέρει στη Voria.gr o πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Ζυθοποιών, Σοφοκλής Παναγιώτου επισημαίνοντας πως “ η πολιτεία μας αναγκάζει σε κάθε απλή κατεργασία να έχουμε στις εγκαταστάσεις μας ένα χημικό από το Χημείο του Κράτους, για να ελέγχει από την παραλαβή της βύνης μέχρι τη μεταφορά της μπύρας από το βαρέλι. Στόχος είναι να μην παρανομεί κανείς, ωστόσο, υπάρχουν άλλοι ευέλικτοι τρόποι που δεν θα επιβαρύνουν τις επιχειρήσεις. Το σχέδιο νόμου μας πηγαίνει πίσω, αντί να εκσυγχρονιζόμαστε γυρνάμε στο παρελθόν. Προσθέτει επιπλέον γραφειοκρατία, αυξάνει τα κόστη και δυστυχώς, πολύ φοβάμαι πως θα οδηγήσει μικρές ζυθοποιίες με τρία - τέσσερα άτομα προσωπικό, σε λουκέτο».
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Παρά τα τρία μνημόνια, τις ισάριθμες εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ, την κατάρρευση της εσωτερικής αγοράς, σε ό,τι αφορά το σκέλος των μεταρρυθμίσεων είναι σαν να μην πέρασε μία ημέρα. Πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα η ισχύς του Βασιλικού Διατάγματος του 1923, το οποίο καθορίζει την αγορά της ζυθοποιίας.
«Τα ζυθοποιία, μέχρι σήμερα, λειτουργούν βάσει ενός βασιλικού διατάγματος. Αυτό από μόνο του είναι αναχρονιστικό. Για παράδειγμα αν βάλεις 100 κιλά βύνη θα πρέπει, σύμφωνα με το εν λόγω διάταγμα, να παράξεις 1.000 λίτρα μπύρας. Πλέον δεν χρησιμοποιούνται οι παλιές συνταγές από τις μικροζυθοποιίες, τα δεδομένα έχουν αλλάξει, χρησιμοποιούμε πέντε και έξι είδη βύνης. Η φύρα κατά την παραγωγή, για τις μικροζυθοποιίες, είναι μεγαλύτερη. Στα 1.000 λίτρα η φύρα μπορεί να είναι 200 λίτρα. Το κράτος δεν μπορεί να το αντιληφθεί και έτσι μας φορολογεί με βάση της θεωρητικής απόδοσης της πρώτης ύλης και όχι για την παραγωγή μας» εξηγεί στη Voria.gr ο Γιάννης Μαρμαρέλης, ιδρυτής και ιδιοκτήτης της Μικροζυθοποιίας Σερρών & Βορείου Ελλάδος, Voreia υπογραμμίζοντας πως πλέον με το νέο νομοσχέδιο θα πρέπει να προϋποβάλλουν ποιες θα είναι οι ποσότητες και το είδος της παραγόμενης μπύρας. Σε περίπτωση απόκλισης θα επιβάλλονται πρόστιμα. «Δεν γίνεται, δυστυχώς, αντιληπτό πως οι ανάγκες και οι απαιτήσεις της αγοράς διαμορφώνουν το τελικό προϊόν και τις ποσότητες» τονίζει ο κ. Μαρμαρέλης.
Αναπόφευκτα τα λουκέτα
Παράλληλα, το νέο σχέδιο νόμου ζητά από τις εταιρείες να πιστοποιήσουν τις ήδη ογκομετρημένες δεξαμενές τους με αποτέλεσμα να προκύπτουν νέα έξοδα για τις ζυθοποιίες. Ενδεικτικά μία μικροζυθυποιία για την εν λόγω πιστοποίηση μπορεί να δαπανήσει περί τις 30.000 - 40.000 ευρώ, ενώ το κόστος για μία μεγάλη μπορεί να δεκαπλασιαστεί.
Το μεγάλο αγκάθι όμως για τον κλάδο είναι το ενδεχόμενο αφαίρεσης της άδειας σε μικροζυθοποιίες που διαθέτουν ζυθοβραστήριο κάτω των 1.000 λίτρων. Είναι χαρακτηριστικό πως πολλές, νεόκοπες, μικροζυθοποιίες, - αν περάσει το σχέδιο νόμου - όπως λένε γνώστες της αγοράς, θα οδηγηθούν σε λουκέτο.
«Με ποιο δικαίωμα αποκλείεις από τη συγκεκριμένη αγορά κάποιους που δεν έχουν τα απαραίτητα κεφαλαία για μεγαλύτερο ζυθοβραστήριο; Και τι θα γίνει με αυτούς που λειτουργούν αλλά έχουν ζυθοβραστήριο κάτω από 1.000 λίτρα;» διερωτάται ο κ. Παναγιώτου επισημαίνοντας πως «δεν υπάρχει καμία βάση για διάλογο όταν ξεκινούμε έχοντας το συγκεκριμένο κείμενο σχεδίου νόμου». «Είναι λάθος η φιλοσοφία του σχεδίου νόμου. Όλα αυτά γίνονται για να υπάρξει συγκεκριμένος αριθμός μικροζυθυποιίων για να μπορούν να ελέγχονται ευκολότερα; Δυστυχώς αντί η πολιτεία να βλέπει την επόμενη ημέρα, βοηθώντας επιχειρηματικότητα, τις βάζει εμπόδια» σημειώνει ο κ. Παναγιώτου υπογραμμίζοντας « πως όλα αυτά θα οδηγήσουν σε δυσμενή θέση τις επιχειρήσεις που παράγουν ζύθο στην Ελλάδα, από τις οποίες το κράτος εισπράττει άμεσους και έμμεσους φόρους που ξεπερνούν τα 750εκ., θα θέσουν σε αβεβαιότητα χιλιάδες θέσεις εργασίας, ενώ θα χαθεί το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που προσπάθησαν να ανακτήσουν οι ελληνικές επιχειρήσεις, δημιουργώντας προϊόντα ζύθου που αναβάθμισαν την ποιότητα τόσο για τους Έλληνες καταναλωτές, όσο και την θέση που με κόπο κατακτούν τα προϊόντα μας στο εξωτερικό».
«Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο φοβικό πέρα από κάθε λογική. Είμαστε ένας κλάδος που δεν φοροδιαφεύγει, που δεν κάνει λαθρεμπόριο. Και όμως μας αντιμετωπίζουν σαν λαθρέμπορους, απαξιώνοντας τον κλάδο μας. Χάνουμε την ανταγωνιστικότητα μας» σημειώνει ο κ. Μαρμαρέλης υπογραμμίζοντας πως βάσει της ελληνικής νομοθεσίας απαγορεύεται η πρόσμιξη φρούτων στην παραγωγή μπύρας.
Το αποτέλεσμα ποιο είναι; Μπορούμε να εισάγουμε ότι θέλουμε αλλά όχι να παράγουμε.
Χαρακτηριστική περίπτωση ελληνικής μπύρας που βασίζεται στο μηλίτη και όχι στο κριθάρι. Το προϊόν παράγεται στην Σλοβενία και εισάγεται και διανέμεται στην ελληνική αγορά.
Πηγή: voria.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου