Γράφει ο Κυριάκος Τόμπρας
Υπό τη μέχρι σήμερα πορεία της διαπραγμάτευσης, οποιοσδήποτε συμβιβασμός είναι αδύνατον να είναι έντιμος !!!
Και δεν μπορεί να είναι, επειδή θα αναιρέσει θεμελιώδεις πυλώνες των προεκλογικών εξαγγελιών και των προγραμματικών δηλώσεων της Κυβέρνησης.
Ίσως να ήρθε η ώρα να βάλουμε τη διαπραγμάτευση σε μαθηματική πλέον βάση, αφού έτσι και αλλιώς το συν (+) μπορεί να προκύψει ακόμη και ως γινόμενο του πλην επί πλην (-- Χ --) !!!
Η σημερινή Ευρώπη των Τραπεζών και των Αγορών είναι βαθειά εθισμένη στις ψευδαισθήσεις του ψευτοκαθωσπρεπισμού και της υποκρισίας, αφού αυτό βολεύει τις πολιτικές ηγεσίες των κρατών μελών, το διευθυντήριο των μανδαρίνων της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και την εκάστοτε διοίκηση της ΕΚΤ, ώστε να μην αναλαμβάνουν ποτέ τις ευθύνες των αποτυχημένων οικονομικών, κοινωνικών και νομισματικών πολιτικών τους, όπως εν προκειμένω έγινε με τα ελληνικά τουλάχιστον μνημόνια.
Έτσι, ενώ οδήγησαν κατά κοινή ομολογία και αποδοχή την ευρωζώνη στην κατάρρευση και τη χρεοκοπία, συνεχίζουν να παραμένουν μετά μανίας προσκολημένοι στις καρέκλες τους, διεκδικώντας να είναι αυτοί οι ίδοι, οι καταστροφείς της Ευρώπης, εκείνοι που θα διαχειριστούν την κρίση που αυτοί δημιούργησαν, προκειμένου να διασφαλίσουν στα ιδιωτικά συμφέροντα που εξυπηρετούν ότι η οποιαδήποτε λύση θα επιβαρύνει τελικά τους φορολογούμενους πολίτες της γηραιάς ηπείρου.
Κλασσικό παράδειγμα η διαχείριση της ελληνικής κρίσης.
Έπενδύθηκαν επικοινωνιακά πολλά δις προκειμένου να πεισθεί η παγκόσμια κοινή γνώμη ότι η γενεσιουργός αιτία της ελληνικής κρίσης δεν ήταν τραπεζική, ενώ είναι τοις πάσι γνωστό ότι οι ελληνικές τράπεζες χρεοκόπησαν πολύ πριν το ελληνικό δημόσιο, αφού χρειάστηκαν το πρώτο πακέτο ενίσχυσης των 28 Δις το 2008, τότε που το ελληνικό δημόσιο ήταν ακόμη αξιόχρεο και δανειζόταν από τις αγορές με γερμανικά επιτόκια.
Οδηγήθηκε η χώρα μας στο πρώτο μνημόνιο με επιτόκιο δανεισμού 6%, ενώ μπρούσε να δανειστεί από τις αγορές, αρνούμενη η τότε ελληνική πολιτική ηγεσία υπό τον ΓΑΠ να πάρει, τον Ιανουάριο του 2010, τα 25 Δις που της προσφέρθηκαν από 500 τουλάχιστον τράπεζες και επενδυτικούς οργανισμούς με επιτόκιο 6,3%, προκειμένου με το πρώτο μνημόνιο να διασωθεί το ελληνικό τραπεζικό σύστημα που κατέρρεε, να μπορέσουν με τη νέα εκείνη ρευστότητα να φυγαδευθούν στο εξωτερικό περισσότερα από 90 Δις καταθέσεων και, στη συνέχεια, να καραφέρουν με το δεύτερο μνημόνιο, το PSI+ και την επαναγορά του Δεκεμβρίου 2012, να ξεφοτρωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες τα ελληνικά ομόλογα των χαρτοφυλακίων τους, στα χέρα της ΕΚΤ, των ελληνικών ασφαλιστικών ταμείων, των τραπεζών και των λοιπών φορέων, όπου και τελικά κουρεύτηκαν, επιβαρύνοντας το έλλειμμα, το χρέος και, εν τέλει τους έλληνες φορολογούμενους.
Κάπως έτσι, τα μνημόνια οδήγησαν στο πρωτοφανές παράδοξο της αύξησης του χρέους, ενώ υποτίθεται ότι επινοήθηκαν για να το μειώσουν.
Και ενώ με τα μνημόνια, το χρέος αυξήθηκε σε επίπεδα που η εξυπηρέτησή του καθίσταται και μαθηματικά πλέον αδύνατη, αφού η ύφεση και η κατάρρευση του ΑΕΠ οδήγησαν στην κατάρρευση των εσόδων από τα οποία αυτό θα μπορούσε, έστω και σε θεωρητικό επίπεδο να εξυπηρετηθεί, η Ευρώπη των ψευδαισθήσεων και της υποκρισίας επιμένει να θέλει να ακούει ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο και εξυπηρετήσιμο.
Και ακόμη, επιμένει να αποτάσσεται το άκουσμα του κουρέματος, βαφτίζοντας την ίδια έννοια με τον ψευδεπίγραφο τίτλο της αναδιάρθρωσης.
Υπό αυτές τις συνθήκες και τις παραδοχές μπήκε στο λαβύρινθο της διαπραγμάτευσης η νέα ελληνική κυβέρνηση, επιχειρώντας να τη διεξάγει με όρους αλήθειας, ρεαλισμού και εντιμότητας.
Που όμως είναι αξίες που δεν πουλάνε στους φαρισαίους των Βρυξελλών, που έκαναν το ψέμα και τη χρηματοοικονομική απάτη επιστήμη, προκειμένου να καλύπτουν τα οικονομικά εγκλήματα που διέπραξαν προς το σκοπό της εξυπηρέτησης των ιδιωτικών συμφερόντων της ευρωπαϊκής κατεστημένης τάξης και της διεθνοποιημένης διαπλοκής, που δημιούργησαν τις φούσκες των τραπεζών, των χρηματιστηρίων και των καλά μιζαρισμένων προμηθειών των δημοσίων του συνόλου των κρατών μελών της ΕΕ.
Ήρθε λοιπόν η ώρα να αλλάξει η διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης και να προσαρμοστεί στη νέα μαθηματική πραγματικότητα, κατά την οποία το + δεν προκύπτει μόνον ως γινόμενο του + Χ +, αλλά προκύπτει και ως το γινόμενο του -- Χ -- !!!
Θέλουν ψέμα και μύθο ;;; Ας τους χορτάσουμε λοιπόν.
Πετάει ο γάιδαρος ;;; Πετάει.
Είναι βιώσιμο το χρέος ;;; Βιώσιμο.
Να βαφτίσουμε αναδιάρθρωση το κούρεμα ;;; Να το βαφτίσουμε.
Να παραμυθιάσουμε εμείς τους δικούς τους φορολογούμενους πολίτες και αυτοί τους Έλληνες ;;;; Να το κάνουμε.
Να πάμε σε έναν εκατέρωθεν ΑΤΙΜΟ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ, κατά τον οποίο κανένα από τα συμβαλλόμενα μέρη δεν θα τηρήσει τις υποσχέσεις του ;;;; Να το κάνουμε.
Να πάρουμε τα λεφτά και μετά βλέπουμε ;;; Να το κάνουμε.
Να υπογράψουμε συμφωνίες γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δεν θα τις τηρήσουμε και ότι θα αναγκαστούμε στη συνέχεια να τις αναθεωρήσουμε ;;; Να το κάνουμε.
Κάπως έτσι κατέληξε ο Ε. Τσακαλώτος στο συμπέρασμα ότι καλύτερα θα ήταν να παίρναμε τα λεφτά τον Φεβρουάριο.
Θα τα παίρναμε, θα υπογράφαμε, αλλά δεν θα καταφέρναμε τελικά να περάσουμε τα μέτρα στην κοινωνία.
Θα δημιουργούσαμε εμείς οι ίδιοι τις απαραίτητες κοινωνικές εκρήξεις ώστε να μην περάσει τίποτα.
Θα οργανώναμε εμείς τις διαδηλώσεις όπου θα καίγονταν σημαίες της ΕΕ και της Γερμανίας, θα κρεμάγαμε το Πάσχα αντί για τον Ιούδα, τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε στην Πλατεία Συντάγματος και θα επινοούσαμε δεκάδες άλλα παρόμοια τεχνάσματα, με τα έξοδα πάντα πληρωμένα από τους ευρωπαίους εταίρους μας.
Οι οποίοι, παραδόξως, θα ήταν και ικανοποιημένοι από το δούλεμα που θα τους ρίχναμε, αφού δεν θα είχαμε προκαλέσει τον σκληρό πυρήνα του ψευτοκαθωσπρεπισμού, της υποκρισίας και των ψευδαισθήσεών τους.
Δεν υπάρχει έντιμος συμβιβασμός !!!
Ας συμβιβαστούμε με το οδυνηρό, πλην όμως ρεαλιστικό αυτό πραγματικό γεγονός.
Θέλουν να μας βάλουν να φορέσουμε γραβάτες για να τους παραμυθιάζουμε όπως τους αρέσει, ως κοινοί απατεώνες των αγορών, ως γιαπήδες του City, ως οι καλοί και υπάκουοι υπάλληλοι, που με τις ευλογίες της διοίκησης, οδηγούν την εταιρεία τους στη χρεοκοπία, επειδή το ασφάλιστρο είναι μεγαλύτερο από τον αναμενόμενο τζίρο ;;;
Ας το κάνουμε.
Θέλουν τελικά να ζήσουν τον μύθο τους στην Ελλάδα ;;;΄
Ας τους ικανοποιήσουμε. Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο !!!