Γράφει ο Ηλίας Καραβόλιας
Προηγούνται των αναμενόμενων χορηγήσεων προς τις οικονομίες, ενέσεις ρευστότητας αντίστροφες : απο τις οικονομίες προς τις τράπεζες !!!
Δύσκολο πράγμα να είσαι κεντρικός τραπεζίτης ή έστω στέλεχος σε Κεντρική Τράπεζα. Και ακόμα δυσκολότερο είναι να δουλεύεις στην ΕΚΤ, στην Φρανκφούρτη.Ο λόγος είναι οτι καλείσαι να πάρεις αποφάσεις έξω απο τις τεχνοκρατικές παραμέτρους και την αυστηρότητα των κανονιστικών πλαισίων λειτουργίας της ΕΚΤ .Την ίδια ώρα που καλείσαι να πειθαρχήσεις εντός των εικονικών σεναρίων που αυτή εφαρμόζει για να τσεκάρει την υγεία των πιστωτικών ιδρυμάτων στην ΕΕ.
Είναι σαφές ότι με βάση τα αποτελέσματα των stress tests ευρωπαικών τραπεζών, υπερίσχυσαν κριτήρια που δεν θα οδηγούσαν σε παρατεταμένη ανισορροπία το πανευρωπαϊκό πιστωτικό σύστημα, έναντι κριτηρίων που πιθανώς θα εκκαθάριζαν την τραπεζική αγορά απο σχεδόν πτωχευμένες τράπεζες .Το ερώτημα είναι αν η Ευρώπη σήμερα θα άντεχε μια κατάρρευση τύπου Lehman Brothers, με ό,τι αυτό σήμαινε τότε(2008) για το χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ.Και το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι αν τα όποια τοξικά στοιχεία στους ισολογισμούς κάποιων εμπορικώντραπεζών της ΕΕ, θα κρατάνε τις διοικήσεις τους όμηρους ώστε να μην χορηγούν ρευστότητα σε παραγωγή, εμπόριο, υπηρεσίες.
Ξέρω οτι αναρωτιέστε τι έχει συμβεί τελικά με τις ελληνικές τράπεζες και πότε θα αρχίσουν να δίνουν δάνεια. Θα είμαι σύντομος .Οι 4 μεγάλες ελληνικές συστημικές τράπεζες έχασαν εικονικά 19,3 δισεκ. ευρώ σε κεφάλαια. Αυτό σημαίνει ότι δεν χάθηκαν στην πραγματικότητα κεφάλαια, αλλά σε ένα δυσμενές σενάριο ακραίων παραμέτρωνν, οι τράπεζες μας θα μπορούσαν να χάσουν 19,3 δισεκ. ευρώ. Υπάρχουν όμως και ποιοτικές παράμετροι πέραν των ποσοτικοποιημένων παραδοχών.Τι εννοώ: στα επίσημα στοιχεία της ΕΚΤ προκύπτουν 2,7 δισεκ. ευρώ κεφαλαιακές ανάγκες για τις ελληνικές τράπεζες,μέγεθος που παρατίθεται στις υποσημειώσεις.
Η αλήθεια είναι στην δήλωση του επικεφαλής αναλύσεων της Citi,του W.Buiter "Oι ευρωπαϊκές τράπεζες θα πρέπει να δρομολογήσουν τάχιστα ένα ευρύ κύμα ανακεφαλαιοποίησης, προκειμένου να θωρακιστούν περαιτέρω. Μία τέτοια εξέλιξη θα οδηγήσει στη διασφάλιση της εμπιστοσύνης, στην αύξηση της κερδοφορίας και στην τόνωση της αποτελεσματικότητας. Παράλληλα, κρίνεται η αναγκαία η ενοποίηση αρκετών τραπεζικών ιδρυμάτων, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος εμφάνισης πλήθους μικρομεσαίων και ανεπαρκώς κεφαλαιοποιημένων τραπεζών. Mάλιστα, η ενοποίηση δεν χρειάζεται να εξαντληθεί εντός των συνόρων των διάφορων χωρών, καθώς οι διακρατικές συγχωνεύσεις θα επιφέρουν μεγαλύτερο ανταγωνισμό και άρα, καλύτερα αποτελέσματα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου