"".....Το κύριο εργαλείο ρευστότητας μιας μικρής ή μεσαίας επιχείρησης, το δάνειο, έγινε πλέον ένας βραχνάς εξόντωσης....""
Αυτή η πραγματικότητα έκανε τον Πρόεδρο του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ανατροπής, ΝΙΚΟ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟ, να καταθέσει στη Βουλή ερώτηση για το θέμα της ρύθμισης των ΚΟΚΚΙΝΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ !!!
«Το κύριο εργαλείο ρευστότητας μιας μικρής ή μεσαίας επιχείρησης, το δάνειο, έγινε πλέον ένας βραχνάς εξόντωσης. Γιατί τα επίπεδα της δυσκολίας που αντιμετωπίζουν οι έλληνες επιχειρηματίες δεν είναι πλέον η απλή μείωση των εσόδων τους, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις ο μηδενισμός τους, αν δεν μιλάμε σε πολλές περιπτώσεις για ζημίες... Αυτή η πραγματικότητα έκανε τον Πρόεδρο του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ανατροπής, Ν. Νικολόπουλο, να καταθέσει στη Βουλή ερώτηση για το θέμα της ρύθμισης των Δανείων.
Επειδή οι λύσεις στα πρακτικά οικονομικά μα και την παγκόσμια ιστορία μέχρι τώρα δεν προήλθαν ποτέ από διεργασίες υψηλής διανόησης αλλά από απλές ...πολιτικές αποφάσεις, ο κος Νικολόπουλος, πρότεινε, τι άλλο; Το αυτονόητο! Δηλαδή, το κούρεμα των δανείων που ετοιμάζονται να βάλουν την ταφόπλακα στον κοσμάκη που έχει μια επιχείρηση, ώστε με έναν σμπάρο, να χτυπηθούν δυο τρυγόνια: Και να ανασάνει το επιχειρηματικό κλίμα στην Ελλάδα (οπότε να μιλάμε για υγιή ανάπτυξη), και να εξυγιανθεί το αντίστοιχο τραπεζικό κεφάλαιο από τις επισφάλειες. Η απάντηση του Υπουργού, ήταν μια μακροσκελής περιγραφή των γραφειοκρατικών και δικαστικών “πατεντών” για επιμήκυνση των δανείων, ιδιωτών & επιχειρηματιών, φυσικά, με την πάγια και περιβόητη ελληνική αρχιπατέντα της δημιουργίας ακόμα μιας γνωστής (…εδώ και χρόνια…)“Επιτροπής” διαχείρισης των ιδιωτικών χρεών!»
και να καταλήξει: «Εδώ είναι, που αρχίζει και το γνωστό δούλεμα προς τον έλληνα επιχειρηματία, μικρό ή μεσαίο: Το μέγεθος της δόσης , λέει, δεν θα πρέπει να είναι μικρότερο από το 20% της τελευταίας ενήμερης δόσης (σημ.: με μηνιαία κέρδη ίσα με το «0»!!!). Ή το πιο αστείο, κιόλας, ήταν το εφεύρημα περί “συνεργάσιμου δανειολήπτη”, το οποίο “χωράει πολύ νερό στο κρασί μας”. Αφού ο χαρακτηρισμός είναι λίγο στον αέρα και ίσως βολεύει τελικά πολλά δικά μας παιδιά-επιχειρηματίες της παλιάς Σχολής διαπλοκής, στο γνώριμο στυλ... Είναι λίγο θλιβερό, επίσης, να βλέπουμε στην απάντηση του κου Υπουργού, ότι αυτό που νοιάζει την κυβέρνηση είναι μόνον η “διαχείριση” των οφειλών και όχι η υπό κριτήρια απαλλαγή από αυτές. Σε αυτό το δίλημμα (κούρεμα ή διατήρηση) θα βοηθούσαν κάποια κριτήρια κοινής λογικής και βασικών οικονομικών αρχών (πχ: ορθή εξόφληση των ασφαλιστικών εισφορών εργοδότη/εργαζόμενων για ένα διάστημα ή των φορολογικών υποχρεώσεών τους στο εισόδημα, εφόσον έχει προηγηθεί επί κάποια έτη στοιχειώδης επιβίωση με δηλωμένη μια κάποια κερδοφορία κλπ). Γιατί έχουμε και οικονομολόγους πολιτικούς, που είναι τεχνοκράτες καθηγητές πανεπιστημίων, με πτυχία από Χάρβαρντ κλπ, ε; Άραγε, να μην ξέρουν τις βασικές ενδείξεις λύσεων για το πρόβλημα: “αναγνώριση βιώσιμης μικρής επιχείρησης”;
Μην ξεχνάμε, ότι ήδη έχουν επιλεγεί από το Ελληνικό κράτος (και όχι μόνο) ορισμένες οικονομικές οντότητες προς “τζάμπα διάσωση”, όπως πχ οι τράπεζες, που έδιναν δάνεια μέχρι και “για διακοπές” λίγο πριν μπούμε στο μνημόνιο. Και το “τζάμπα” εδώ, προκαλεί πολύ, καθώς, οι πολίτες έσωσαν τελικά τις τράπεζες από το κλείσιμο παντού στον κόσμο, όπου αυτές σώθηκαν. Ε, λοιπόν, τώρα είναι υπερβολικό να ζητάει κανείς να σωθούν τουλάχιστον οι αξιοπρεπείς, επιχειρηματίες; Γιατί αυτό θα προκαλέσει τελικά ένα κούρεμα δανείων των επιχειρήσεων. Μπορεί, παρόλα αυτά, να έχουν κάποιοι πρόβλημα με το ποιοι θα θεωρηθούν «λαμόγια» και ποιοι όχι; Ας ρωτηθεί, τότε, ο κοσμάκης που υποφέρει με ένα δημοψήφισμα, αν τελικά δυσκολεύεται η κυβέρνηση τεχνοκρατών στην ανάγνωση των στοιχειωδών δειγμάτων υγείας μιας μικρής επιχείρησης. Αν αυτό μας νοιάζει αληθινά, βέβαια...»
Αλλιώς, για τι ανάπτυξη μιλάμε; «Μόνο εκτέλεση της Κατοχής θυμίζει αυτό που παρατηρούμε γύρω μας και περιγράφει ο Υπουργός με ωραία λόγια στην απάντηση προς το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα».
«Το κύριο εργαλείο ρευστότητας μιας μικρής ή μεσαίας επιχείρησης, το δάνειο, έγινε πλέον ένας βραχνάς εξόντωσης. Γιατί τα επίπεδα της δυσκολίας που αντιμετωπίζουν οι έλληνες επιχειρηματίες δεν είναι πλέον η απλή μείωση των εσόδων τους, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις ο μηδενισμός τους, αν δεν μιλάμε σε πολλές περιπτώσεις για ζημίες... Αυτή η πραγματικότητα έκανε τον Πρόεδρο του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ανατροπής, Ν. Νικολόπουλο, να καταθέσει στη Βουλή ερώτηση για το θέμα της ρύθμισης των Δανείων.
Επειδή οι λύσεις στα πρακτικά οικονομικά μα και την παγκόσμια ιστορία μέχρι τώρα δεν προήλθαν ποτέ από διεργασίες υψηλής διανόησης αλλά από απλές ...πολιτικές αποφάσεις, ο κος Νικολόπουλος, πρότεινε, τι άλλο; Το αυτονόητο! Δηλαδή, το κούρεμα των δανείων που ετοιμάζονται να βάλουν την ταφόπλακα στον κοσμάκη που έχει μια επιχείρηση, ώστε με έναν σμπάρο, να χτυπηθούν δυο τρυγόνια: Και να ανασάνει το επιχειρηματικό κλίμα στην Ελλάδα (οπότε να μιλάμε για υγιή ανάπτυξη), και να εξυγιανθεί το αντίστοιχο τραπεζικό κεφάλαιο από τις επισφάλειες. Η απάντηση του Υπουργού, ήταν μια μακροσκελής περιγραφή των γραφειοκρατικών και δικαστικών “πατεντών” για επιμήκυνση των δανείων, ιδιωτών & επιχειρηματιών, φυσικά, με την πάγια και περιβόητη ελληνική αρχιπατέντα της δημιουργίας ακόμα μιας γνωστής (…εδώ και χρόνια…)“Επιτροπής” διαχείρισης των ιδιωτικών χρεών!»
και να καταλήξει: «Εδώ είναι, που αρχίζει και το γνωστό δούλεμα προς τον έλληνα επιχειρηματία, μικρό ή μεσαίο: Το μέγεθος της δόσης , λέει, δεν θα πρέπει να είναι μικρότερο από το 20% της τελευταίας ενήμερης δόσης (σημ.: με μηνιαία κέρδη ίσα με το «0»!!!). Ή το πιο αστείο, κιόλας, ήταν το εφεύρημα περί “συνεργάσιμου δανειολήπτη”, το οποίο “χωράει πολύ νερό στο κρασί μας”. Αφού ο χαρακτηρισμός είναι λίγο στον αέρα και ίσως βολεύει τελικά πολλά δικά μας παιδιά-επιχειρηματίες της παλιάς Σχολής διαπλοκής, στο γνώριμο στυλ... Είναι λίγο θλιβερό, επίσης, να βλέπουμε στην απάντηση του κου Υπουργού, ότι αυτό που νοιάζει την κυβέρνηση είναι μόνον η “διαχείριση” των οφειλών και όχι η υπό κριτήρια απαλλαγή από αυτές. Σε αυτό το δίλημμα (κούρεμα ή διατήρηση) θα βοηθούσαν κάποια κριτήρια κοινής λογικής και βασικών οικονομικών αρχών (πχ: ορθή εξόφληση των ασφαλιστικών εισφορών εργοδότη/εργαζόμενων για ένα διάστημα ή των φορολογικών υποχρεώσεών τους στο εισόδημα, εφόσον έχει προηγηθεί επί κάποια έτη στοιχειώδης επιβίωση με δηλωμένη μια κάποια κερδοφορία κλπ). Γιατί έχουμε και οικονομολόγους πολιτικούς, που είναι τεχνοκράτες καθηγητές πανεπιστημίων, με πτυχία από Χάρβαρντ κλπ, ε; Άραγε, να μην ξέρουν τις βασικές ενδείξεις λύσεων για το πρόβλημα: “αναγνώριση βιώσιμης μικρής επιχείρησης”;
Μην ξεχνάμε, ότι ήδη έχουν επιλεγεί από το Ελληνικό κράτος (και όχι μόνο) ορισμένες οικονομικές οντότητες προς “τζάμπα διάσωση”, όπως πχ οι τράπεζες, που έδιναν δάνεια μέχρι και “για διακοπές” λίγο πριν μπούμε στο μνημόνιο. Και το “τζάμπα” εδώ, προκαλεί πολύ, καθώς, οι πολίτες έσωσαν τελικά τις τράπεζες από το κλείσιμο παντού στον κόσμο, όπου αυτές σώθηκαν. Ε, λοιπόν, τώρα είναι υπερβολικό να ζητάει κανείς να σωθούν τουλάχιστον οι αξιοπρεπείς, επιχειρηματίες; Γιατί αυτό θα προκαλέσει τελικά ένα κούρεμα δανείων των επιχειρήσεων. Μπορεί, παρόλα αυτά, να έχουν κάποιοι πρόβλημα με το ποιοι θα θεωρηθούν «λαμόγια» και ποιοι όχι; Ας ρωτηθεί, τότε, ο κοσμάκης που υποφέρει με ένα δημοψήφισμα, αν τελικά δυσκολεύεται η κυβέρνηση τεχνοκρατών στην ανάγνωση των στοιχειωδών δειγμάτων υγείας μιας μικρής επιχείρησης. Αν αυτό μας νοιάζει αληθινά, βέβαια...»
Αλλιώς, για τι ανάπτυξη μιλάμε; «Μόνο εκτέλεση της Κατοχής θυμίζει αυτό που παρατηρούμε γύρω μας και περιγράφει ο Υπουργός με ωραία λόγια στην απάντηση προς το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου