Του Κώστα Μελά,
Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας
Η κοινή προσπάθεια των δυτικών δυνάμεων, μετά την κατηγορηματική θέση των ΗΠΑ (και συνεπώς και του ΝΑΤΟ) ότι δεν πρόκειται να εμπλακούν σε μάχες επί του πεδίου, συνίσταται στην επιβολή σκληρών οικονομικών κυρώσεων στη Ρωσία, και δευτερευόντως στην αποστολή πολεμικού υλικού ώστε να ενδυναμώσει η αμυντική προσπάθεια της Ουκρανίας. Παρότι, κατά κοινή ομολογία, μόνο με την άμυνα δεν κερδίζεται κανένας πόλεμος η συνέχιση πολεμικού υλικού συνεχίζεται απρόσκοπτα.
Γίνεται εμφανές ότι ορισμένες δυνάμεις της Δύσης (προεξαρχουσών των Αγγλοσαξονικών δυνάμεων) έχουν συμφέρον να επεκτείνουν την χρονική διάρκεια των εχθροπραξιών όσο γίνεται περισσότερο σε βάθος χρόνου, και για αυτό το σκοπό θα στέλνουν όσο περισσότερο οπλισμό για να τροφοδοτήσουν την αντίσταση – άμυνα.
Η Μεγάλη Βρετανία, ιδιαίτερα, παίζει έναν πρωτοποριακό ρόλο στον πόλεμο στην Ουκρανία, όπως φαίνεται - ταξίδι του Μπόρις Τζόνσον στο Κίεβο την 9η Απριλίου, όπου υποσχέθηκε την αποστολή πολεμικού υλικού. Χαρακτηριστικές είναι και οι πρόσφατες δηλώσεις της υπουργού εξωτερικών Liz Truss όπου ξεκάθαρα δηλώνεται η θέληση για συνέχιση του πολέμου μέχρι την ήττα του Πούτιν.
Η βασική υπόθεση ερμηνείας που μπορεί να δοθεί σε αυτή την πρωτοφανή κινητοποίηση της ΜΒ είναι της έχει ανατεθεί, ως βασική συνιστώσα του αγγλοσαξονικού τόξου, υπό μια έννοια, η διαφύλαξη και ο έλεγχος του ευρωπαϊκού τμήματος του Rimland της Ευρασίας (δηλαδή του ελέγχου των ακτών της Ευρασίας) έναντι των χερσαίων δυνάμεων που ελέγχουν τη Heartland (δηλαδή το κέντρο της Ευρασίας). Ενώ η Μεγάλη Βρετανία έχει αυτή την αποστολή, οι ΗΠΑ και η Αυστραλία (οι άλλες δύο αγγλοσαξονικές χώρες) επικεντρώνουν την προσοχή τους στην περιοχή του Ειρηνικού και στην αντιμετώπιση της Κίνας.
Υπάρχουν ευρωπαϊκά κράτη (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Αυστρία) τα οποία θα επιθυμούσαν την επίτευξη ταχείας αποκλιμάκωσης της σύγκρουσης, ώστε να αποφευχθεί η περίπτωση εξάπλωσης του πολέμου σε χώρες της ΕΕ που γειτονεύουν με τη Ρωσία, αλλά και να αποφύγουν τις συνέπειες από τις κυρώσεις που εν τοις πράγμασι, έχουν διπλή όψη.
Αντιθέτως, για άλλα ευρωπαϊκά κράτη (Πολωνία, Βαλτικές χώρες, Σλοβακία) στόχος φαίνεται να είναι η ήττα της Ρωσίας – και όχι του Πούτιν- με παράταση της σύγκρουσης για όσο χρονικό διάστημα απαιτηθεί ( το παράδειγμα του Αφγανιστάν ) συνάδοντας με τις επιδιώξεις των ΗΠΑ και τις ΜΒ.
Είναι σαφές ότι οι επιδιώξεις των ΗΠΑ δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς πρώτα μια εμφανή ρωσική ήττα. Αυτό για να επιτευχθεί, μπορεί να χρειαστεί να κλιμακωθεί η σύγκρουση για μήνες, ή για όσο διάστημα απαιτηθεί. Η διευκόλυνση μιας λύσης μέσω διαπραγματεύσεων δεν φαίνεται να συνάδει με τους στόχους της Ουάσιγκτον που θέλουν την πτώση του Πούτιν και ως εκ τούτου, την ηχηρή ήττα του.
Είναι ένας πόλεμος που δεν μπορεί να τελειώσει χωρίς να επιτευχθεί μια ρωσο-αμερικανική-ευρωπαϊκή διευθέτηση.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου